Review: Vibravoid - Psychedelic Blueprints (Stoned Karma Records, 2016) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, wordt 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD wordt uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Ook is het album "Psychedelic Blueprints" eind mei 2016 via het Stoned Karma Records label uitgebracht, waarop een selectie van 13 nummers te horen is, die tussen 2000 en 2013 zijn verschenen.

"Psychedelic Blueprints" start met "Eruptions Of The Geen Sun" uit 2012 van het album "Gravity Zero" en daarin hoor ik de band een fantastische swingende psychedelische rock song spelen, met invloeden van de muziek van The Stranglers, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Playing With Beuys" ("The Politics Of Ecstasy", 2008), waarin de band me opnieuw een geweldig swingende psychedelische pop song voorschotelt.
Daarna krijg ik "Seefeel" ("Minddrugs", 2011) te horen en hierin zet de band me een lekker in het gehoor klinkende zeer dansbare licht psychedelische pop song voor, die gevolgd wordt door "Get Out Of Here" ("Gravity Zero", 2013), een heerlijke uptempo psychedelische pop song, die me in beweging brengt.
Dan schotelt de band me "What You Want" ("Minddrugs", 2011) voor en daarin laat de band me genieten van een schitterende swingende psychedelische pop song, die me opnieuw in beweging brengt, waarna ik "Doris Delay" ("The Politics Of Ecstasy", 2008) hoor en ook in dit nummer speelt Vibravoid weer zo'n verrukkelijke dansbare psychedelische poprock song, waarmee de band me in een lichte trance brengt.
In "Random Generated Future" ("Distortions", 2009) krijg ik eveneens een fantastisch hypnotiserend stukje psychedelische rock voorgezet, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en in "The Politics Of Ecstasy" ("The Politics Of Ecstasy", 2008) laat de band me weer genieten van een geweldig lekker hypnotiserend psychedelisch nummer, dat progressieve rock invloeden bevat en zeer dansbaar is en abrupt stopt.
Vervolgens hoor ik "Gravity Zero" ("Gravity Zero", 2012), dat experimenteel en psychedelisch begint, waarna ik een schitterende hypnotiserende psychedelische trip te horen krijg, die iets meer dan 13 minuten mijn brein beheerst en gevolgd wordt door "Save My Soul" ("Distortions", 2009), waarin ik een uitstekende dansbare pop song voorgezet krijg.
Verder laat Vibravoid me genieten van "The Empty Sky" ("Delirio Dei Sensi", 2013), een heerlijke psychedelische pop song met een bedwelmend ritme (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "Lovely Lady Deb O'Nair" ("2001", 2000), een swingende licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme en "Void Vibration" ("Void Vibration", 2002), een verrukkelijk psychedelische rock song met een hypnotiserend ritme, dat me opnieuw in een lichte trance brengt.

"Psychedelic Blueprints" van Vibravoid bevat 12 geweldige nummers, die me van begin tot eind hebben geboeid en ik kan iedere liefhebber van psychedelische rock deze schijf, dan ook van harte aanbevelen.

Review: Gioumourtzina - Blakk Metall Remixes EP (Inner Ear Records, 2016) (Elektro)

Gioumourtzina uit Thessaloniki, Griekenland, die in april 2014 werd opgericht, bestaat uit: Anestis Neiros - zang en synthesier en John Tselikas - basgitaar.
In 2015 maakte het duo, door mond op mond reclame, een lokale hit met het nummer "Russian Market", die vervolgens het internet veroverde en daarna ook de rest van Griekenland.
In april 2016 bracht het Inner Ear Records label hun debuut album "Blakk Metall" zowel op CD, vinyl en digitale download uit en deze is in augustus 2016 gevolgd door de EP "Blakk Metall Remixes", waarop 5 nummers staan. (De EP is gratis te downloaden via bandcamp)

De EP start met "The Rundown", de Vercetti Technicolor Remix, waarin ik het duo een fantastisch rustig psychedelisch klinkend elektro nummer hoor spelen, dat een enigszins dreigend hypnotiserend dansbaar ritme bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik de ION Remix "Russian Market" voorgezet en hierin speelt de band een heerlijk swingende dansbare mix van new wave en elektro, die gevolgd wordt door de Larry Gus Remix "Chrysostomou Smyrnis" en daarin laat het duo me genieten van een uitstekende elektro song, die zeer dansbaar is en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Dan volgt "Chinese Battleship" (NTEIBINT Remix), een lekker in het gehoor klinkende 80er jaren mix van elektro en disco, waarin de muziek wel iets weg heeft van een song van Frankie Goes To Hollywood en in het laatste nummer, de Pan Pan Remix "Lobby Raver", laat Gioumourtzina me genieten van een verrukkelijke elektro song, die gemixt met krautrock voor een swingend geheel zorgt, waarbij stil zitten geen optie is.

"Blakk Metall Remixes" van Gioumourtzina is een welkome aanvulling op hun album "Blakk Metall" en bevat 5 schitterende nummers, die ik elke liefhebber van elektro kan aanbevelen.

Review: Cowboys Of The Sky - Kickstart (Eigen Beheer, 2016) (Rock)

Cowboys Of The Sky werd in 1997 in Limburg, Nederland, opgericht na het uiteen vallen van het gitaarrock trio Soulcraft en de band haalde in 1998 de tweede plaats op Nu Of Nooit.
Hun debuut demo kreeg airplay bij Studio Brussel en werd een regionaal succes, waarna in 1999 het debuut album "Headhammers” werd uitgebracht en optredens volgden in onder andere Het Patronaat (Haarlem), Paradiso (Amsterdam) en Doornroosje (Nijmegen).
De band zou in eerste instantie tot 2003 blijven bestaan, maar nadat de bandleden eind 2012 een reünie optreden deden in De Nieuwe Nor te Heerlen, Limburg, werd besloten opnieuw samen te gaan spelen en het resultaat daarvan is het album "Kickstart", dat 20 mei 2016 in eigen beheer verschenen is.
De band, die bestaat uit: Carlo Habets - zang, sologitaar en mondharmonica, Miguel Frissen - basgitaar en zang, Noël van Kan - drums en Mark Meewis - draaitafels, trad in 2014 en 2015 weer regelmatig op en deelde het podium met onder andere: New Model Army en The Amazing Snakeheads, terwijl er in 2015 ook nog tijd vrij gemaakt werd om hun album op te nemen.

"Kickstart" bevat 11 nummers, waarvan de eerste "Sugar" heet en hierin krijg ik een stevige rock song te horen, die swingt en naar de hardrock neigt, waarna de titel song "Kickstart" volgt en de band me een lekker in het gehoor klinkende dansbare rock song voorschotelt.
Daarna hoor ik "B2BBGRMF", een zeer swingende rock song, die net als voorgaande songs voorzien is van gescratch en gevolgd wordt door "On Fire", een uitstekende rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en enkele prima tempowisselingen bevat.
Dan zet de band me "Hurricane" voor, waar lichte soul invloeden in zitten en ook deze song swingt, waarna ik "Rawcous & Outrageous" te horen krijg, waarin de band opnieuw een swingende rock song speelt.
In Step Right In" laat Cowboys Of The Sky me genieten van een swingende rock song, die diverse tempowisselingen bevat en lichte blues invloeden heeft, terwijl het ritme slepend is en dit nummer wordt gevolgd door "Turbo Me", een fantastische mix van punk en hardrock, waarin het tempo vrij hoog ligt.
Vervolgens speelt de band "All The Dudes" en daarin zet de band me ook nu weer een heerlijke swingende uptempo rock song voor, die punk invloeden heeft en "Break My Back" is een lekkere swingende rock song, die aan zet tot dansen, die gevolgd wordt door het laatste nummer van het album, getiteld "Feel Alright", waarin ik een swingende mix van rock, soul en funk te horen krijg, die zeer dansbaar is.

"Kickstart" van Cowboys Of The Sky staat vol swingende uptempo rock songs, die het beluisteren meer dan waard zijn, waarbij het scratchen voor iets extra's zorgt en ik kan liefhebbers van rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen. (luister naar de teaser van het album via de youtube link onder de recensie)

Review: Pepe Sánchez Y Su Rock Band - Regresión (Pharaway Sounds, 2016) (Jazz / Rock)

Drummer Pepe Sánchez begon in de jaren 60 met jamsessies met Pedro Iturralde, Tete Montoliu en Vlady Bas in de Whiskey Jazz Club te Madrid, Spanje.
Hij nam muziek op met onder andere Diana Ross en Barbra Streisand, werkte met Waldo De Los Rios, Rafael Trabucchelli, Augusto Algueró en trad live op met Barry White, terwijl hij ook meewerkte met de rock band Araxes en sessie werk deed voor Las Grecas op het Spaanse album "Gipsy Rock".
Tijdens de jaren 70 waren Pepe en zijn vrienden Manuel Gas, Juan Carlos Calder'n, Pepe Ébano, Tito Duarte en Juan Cano, de meest gevraagde sessie muzikanten en waren te horen in talloze opnamen.
Halverwege de jaren 70 was hij door het Marfer label benaderd, bij wie het idee gerezen was, een instrumentaal album op te nemen, dat op Flamenco en Spaanse folklore muziek gebaseerd was, maar met een moderne inslag, waarbij onder andere elektrische gitaren, elektrische basgitaar en drums gebruikt zouden worden.
Pepe verzamelde daarna een aantal muzikanten rond zich, om dit idee uit te werken en dat resulteerde in zijn eerste solo album, getiteld "Regresión", dat in 1976 op het Marfer label verscheen.
De muzikanten die verder hun medewerking aan dit album verleenden zijn: Carlos Villa - sologitaar, Eduardo Gracia - basgitaar, Pedro Iturralde - saxofoon en dwarsfluit, Manolo Morales -  saxofoon en dwarsfluit, Eddy Guerin - piano, Juan Cano - trompet, José Luis Medrano - trompet, Silfredo Vidaurreta - trombone en Pepe Ébano - percussie.
Het album is 4 juli 2016 her uitgebracht via het Pharaway Sounds label en zowel op CD als op LP uitgebracht en bevat een klaphoes met het originele artwork en telt 9 nummers, waaronder 2 bonus nummers, die in 1980 op de 45 toeren single "Cosmic Disco" verschenen.

Het album start met "Sentimiento", waarin ik een heerlijke mix van disco, jazz en filmmuziek te horen krijg, die zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Paisajes", een swingende hypnotiserende uptempo mix van jazz, rock en Spaanse ritmes.
Daarna Volgt het titelnummer "Regresión", dat met trieste Spaanse klanken start, die in een niet al te hoog tempo gespeeld worden, om na enkele minuten gevolgd te worden door een prima korte drumsolo, waarna de jazz muziek begint te swingen en het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens krijg ik "Nostalgia" voorgezet en daarin speelt de band een geweldige swingende mix van jazz en disco.
Dan speelt de band "A Mi Tierra", die met rustige Spaanse folklore begint, om in een hoger tempo vervolgd te worden en uit te monden in een uitstekend dansbaar nummer, dat gevolgd wordt door "Cantares", eveneens een heerlijk dansbaar jazz nummer, met sterke Spaanse invloeden en een aanstekelijk ritme.
In "Renacimiento" krijg ik, na een licht experimenteel begin, een vrij zwaar rustig nummer te horen, waar een trieste ondertoon in zit en in "Encuentros En La 5e Dimensión", het eerste van de 2 bonus nummers, schotelt de band me een zeer swingende disco mix voor, waar een stukje klassieke muziek in verwerkt is (Für Elise) en waarbij stil zitten geen optie is.
Het laatste nummer "Love Me" is eveneens een swingende mix van disco en jazz, die aan zet tot dansen en geeft het beeld van de begin jaren 80 goed weer.

"Regresión" van Pepe Sánchez Y Su Rock Band swingt van begin tot einde en ik kan dit geweldige album dan ook aanraden, aan een ieder, die van jazz en disco houdt.

Review: Subterranean Street Society - I'll Leave Me Before You Do (Eigen Beheer, 2016) (Pop)

Louis Puggaard-Müller werd in Kopenkagen, Denemarken geboren en speelde in de legendarische Deense band Hyldemor.
Daarna verruilde hij de band voor een leven als straatmuzikant en met een vriend toerde hij de afgelopen 3 jaar door Europa, waar hij in verschillende grote steden speelde en leefde van de inkomsten van de dag.
Op 16 september 2016 verschijnt zijn eerste solo album "I'll Leave Me Before You Do", dat hij onder de naam Subterranean Street Society uit brengt en daarop staan 10 nummers.
Het album, dat handgemaakt is en in eigen beheer uitgebracht wordt, bevat een gepersonaliseerd tekst vel en is tevens genummerd.

Het eerste nummer van "I'll Leave Me Before You Do", heet "I'll Let You Go If You Don't Leave" en daarin krijg ik een prachtige rustige pop song voorgezet, die een lekker in het gehoor klinkend ritme bevat, waarna "Hurry" volgt, een schitterende progressieve pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme bevat.
Daarna schotelt hij me een mooie rustige pop song voor, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en tegen het einde iets heftiger wordt.
Dan hoor ik "Rover", een heerlijke pop song, waarin een zeer aanstekelijk ritme zit, waarop je met de muziek wil mee deinen en daarin doet de muziek me enigszins denken aan die van Gilbert O'Sullivan en deze wordt gevolgd door "Nothing Beats A Lover", een rustige startende pop song, die na korte tijd over gaat in een lekker swingende song, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
In "B-Sides" krijg ik een rustige breekbare pop song te horen, met enkele prima tempowisselingen en in "Present We Past" krijg ik een rustige song in de stijl van Randy Newman te horen.
Vervolgens speelt Subterranean Street Society een fantastische swingende pop song met lichte swing jazz invloeden, die aan zet tot dansen, getiteld "I Won't Get Married To Nothing But Silence", waarna "Pretty Baby" volgt en ik een geweldige dansbare progressieve pop song te horen krijg, die swingt als een trein en lichte blues invloeden bevat en die tegen het einde uitmondt in een fantastisch stukje heftige rock, om gevolgd te worden door het titel nummer en tevens de laatste song van de CD, getiteld "I'll Leave Me Before You Do".
Daarin speelt hij een uitstekende rustige pop song, waarop hij zichzelf op piano begeleidt, maar halverwege wordt dat orkestraal en tegen het eind verandert de muziek in een psychedelisch experimenteel stukje, waarmee de CD op passende wijze wordt afgesloten.

"I'll Leave Me Before You Do" van Subterranean Street Society bevat 10 lekker in het gehoor klinkende songs, waarvan ik van begin tot eind heb van genoten en die ik iedere liefhebber van de betere pop muziek kan aanraden.(luister naar een live song uit zijn repertoire via de youtube link onder de recensie)

Review: Vibravoid - Wake Up Before You Die (Stoned Karma Records, 2016) (Psychedelische Rock)

Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, wordt 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD wordt uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.

Het album begint met "Alphawave", een schitterende stevige uptempo mix van psychedelische rock en spacerock, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en deze wordt gevolgd door de cover "Hole In My Shoe" (Traffic) en daarin hoor ik de band een geweldige uitvoering van dit nummer spelen en in deze psychedelische song  wordt de band bijgestaan door jazz zangeres Viola Road uit Italië.
Daarna krijg ik "Rheinflow" voorgeschoteld en dit is een fantastische psychedelische rock song, die dance invloeden bevat, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna "Raga Baya" volgt, een uptempo instrumentaal psychedelisch nummer, dat eveneens zeer dansbaar is en daarin gebruikt de band de sitar en tabla .
Dan zet de band me "Steppin' Stone" voor, dat door Tommy Boyce en Bobby Hart voor The Monkees geschreven werd, die er een hit mee hadden en in hierin krijg ik een geweldige lekkere psychedelische uitvoering te horen, die gevolgd wordt door een heerlijke rustige psychedelische pop song, getiteld "Shadows Of Reflections".
In het titel nummer "Wake Up Before You Die" laat Vibravoid me genieten van een verrukkelijke psychedelische progressieve rock song, waarmee de band me, door het hypnotiserende ritme en het niet al te hoge tempo, in een lichte trance brengt en in de cover "Just Let Go" (The Seeds) krijg ik een geweldige mix van psychedelische rock en garagerock te horen, die swingt als een trein.
Vervolgens speelt de band "Rheinflow II", een lekker in het gehoor klinkende hypnotiserende krautrock song, "Betawave", een kort geproken stukje ruimtelijke muziek, dat nog geen minuut duurt en "When You Are Dead For One Second", een schitterend hypnotiserend psychedelisch nummer, waarin de band de sitar weer op uitstekende wijze gebruikt en de muziek van een swingend dansbaar ritme voorziet.
Dan volgen de live bonus nummers op de CD en daarvan is "Listen Can't You Hear?" de eerste en hierin hoor ik Vibravoid een swingende psychedelische song spelen, waarin het orgel een belangrijke rol vertolkt, waarna "Alphawave" volgt en dit is een lekkere uptempo psychedelische rock song.
Verder hoor ik "Rheinflow", een dansbare psychedelische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Ballspeaker", dat bijna 25 minuten duurt.
In dit nummer start de band in een heerlijk hypnotiserend ritme en hoor ik een fantastische progressieve rock song, die in een vrij experimenteel stuk rock verandert, waarin de bandleden ieder hun eigen weg lijken te zoeken, om vervolgens tegen het einde de draad weer op te pakken en af te sluiten met een swingend stuk progressieve psychedelische rock.

"Wake Up Before You Die" van Vibravoid is een geweldige plaat, die vol staat met heerlijke nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan elke liefhebber van zowel psychedelische rock als progressieve rock deze schijf van harte aanbevelen en zij, die besluiten de CD aan te schaffen, krijgen er een verrukkelijk toetje bij, in de vorm van de bonus nummers.

Review: 5-Ó-Matic's - Hydromatic (Eigen Beheer, 2015) (Rockabilly)

5-Ó-Matics is een rockabilly band uit Vlissingen, Nederland, die in de winter van 2013 werd opgericht en bestaat uit: Tony - zang en sologitaar, Enrico - slaggitaar en zang, Pete - staande bas en zang, Glenn - tenor, alt en bariton saxofoon en zang en Marcello - drums en zang.
Tony is een oude bekende in de rockabilly scene en speelde in de jaren 80 in The Bobo's, in de jaren 90 in The Swingtones en tevens van de jaren 90 tot 2013 in The 2-Tones en trad op in heel Europa.
Enrico speelde net als Tony in The 2-Tones, Marcello in The Swingtones en Pete in The Drainpipes (jaren 80) en The Sideburns (jaren 90), terwijl Glenn, de zoon van Tony en tevens het jongste lid, niet alleen saxofoon speelt, maar ook mondharmonica, staande bas en gitaar.
De band bracht begin februari 2015 hun debuut album "Hydromatic", die in de Avalanche Studio werd opgenomen en 10 nummers bevat, in eigen beheer zowel op CD als digitale download uit.

"Hydromatic", dat 5 eigen composities en 5 covers bevat, start met "Get Loud" en hierin hoor ik de band een heerlijke swingende jaren 50 rock & roll song spelen, waarin invloeden van swing jazz zitten, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is en dit nummer wordt gevolgd door "Heartbreak Train", een lekker in het gehoor klinkende swingende rockabilly song, die aan zet tot dansen.
Daarna krijg ik "Jailbird Man" voorgeschoteld en ook daarin speelt de band zo'n swingende rockabilly song, waarbij stil zitten geen optie is en hierin zijn invloeden van Amerikaanse 50er jaren rockabilly bands hoorbaar (luister naar dit nummer via de youtube linl onder de recensie), terwijl de muziek tevens hedendaags klinkt, waarna er een onverwachte cover van een Jethro Tull song volgt, getiteld "Locomotive Breath" en deze rockabilly uitvoering, waarin licht country invloeden zitten, klinkt verfrissend en swingend.
Dan zet 5-Ó-Matic's me "Let The Music Play" voor en hoor ik een geweldige dansbare mix van swing jazz en rockabilly, gevolgd door het zeer swingende "This Is The Night", een vrij snelle rockabilly song.
In "Young Woman" maakt de band de mix van rockabilly en blues en krijg ik een blues gerelateerd song voorgezet en in "I'm Mad With You", laat de band me genieten van een mix van swing jazz gemixt en rockabilly.
Vervolgens speelt de band "The Icon Of The Rockabilly Band", waarin country invloeden de hoofdmoot vormen en de muziek me enigszins aan het nummer "The Cover Of the Rolling Stone" van Dr.Hook doet denken en in het laatste nummer, dat "Your Kiss" heet maakt de band opnieuw een mix van country en rockabilly, die swingt en aanzet tot dansen.

"Hydromatic" van 5-Ó-Matic's bevat 10 heerlijke swingende songs, waarvan ik van begin tot eind genoten heb en ik kan iedere liefhebber van rockabilly dit album dan ook van harte aanbevelen.

Review: Paul Martin - It Happened (Out-Sider Records, 2016) (Garagerock / Pop)

Singer-songwriter Paul Martin, uit New York, die eigenlijk Paul Myerberg heet, bracht in 1966-1967 enkele singles uit en nam in de Tower Sound Studios te Manhattan een hoop onuitgebrachte demo's op, waarvan er veel door het Distortions label verzameld werden om uitgebracht te worden.
Tijdens zijn opnamen in de Tower, ontmoette hij  Herb Ostrow, die zijn eerste single "It Happened" in het voorjaar van 1966 op het Impex label uit Philadelphia uitbracht.
In 1967 bracht Paul zijn volgende single "The Last Remains Of Our Love" / "The Fairy Princess" op zijn eigen Rodin label uit, maar het zou bijna 30 jaar duren voor zijn eerste album, een verzameling van de 2 singles plus studio demo's en proef persingen, via het Distortions Records label verscheen.
Het Out-Sider Records label heeft dit album, in een nieuwe hoes, geremastered en met foto's plus bijschriften, in 2016, zowel op CD als LP, opnieuw uitgebracht met toevoeging van 1 onuitgebracht nummer uit 1967, zodat er totaal 18 nummers te beluisteren zijn.

Het album start met "It Happened", waarin ik Paul in een gemiddeld tempo een heerlijke psychedelische garagerock song hoor spelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "It's A Long Time 'Til The End", een geweldige swingende mix van garagerock en psychedelische beat.
Daarna zet hij me "Echo" voor en hoor ik een lekker in het gehoor klinkende psychedelische garagerock song, waarna ik "I Have Got That Feelin'" hoor en dit is een prima melodische pop song, waar hij begeleid wordt door achtergrond zangeressen.
Ook "You Don't Seem To Understand" is een uitstekende uptempo pop song, waarin hij orkestrale begeleiding krijgt en deze wordt gevolgd door "Without Your Love", een vrij commercieel klinkende pop song, die eveneens dat achtergrond koortje bevat.
Dan schotelt Paul me "More Than Me" voor en krijg ik een prachtige vrij rustige pop song te horen, waarna ik "What Good Is Your Love" hoor en hierin speelt hij een erg mooie rustige melodische pop song, die gevolgd wordt door "This Is The End", een heerlijke pop song met begeleiding van strijkers en prima pianospel.
In "The Last Remains Of Our Love" schotelt Paul me een schitterende mix van garagerock, pop en psychedelische rock voor en in "You Were There" krijg ik een lekker klinkende swingende garagerock song te horen, waarin een aanstekelijk ritme zit.
Vervolgens zet hij me "All That's Left" voor en hoor ik een mix van garagerock en pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Yours Is The Life" is een vrij zoete rustige pop song.
Verder hoor ik "How Many Tears Must I Cry", een mooie rustige pop song, "I Want You", een prima pop song in de stijl van Neil Diamond, "The Girl Tomorrow Killed", een heerlijke aanstekelijke pop song, "The Fairy Prncess", een prachtige pop song, die met strijkers begeleid wordt en het onuitgebrachte "The Children", een uitstekende pop song, die diverse tempowisselingen bevat.

"It Happened" van Paul Martin bevat prima pop songs en enkele schitterende psychedelische garagerock songs, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan iedere liefhebber van zestiger jaren muziek dan ook aanraden, deze schijf een s te gaan horen.

Review: Colour Haze - Live Vol.1 Europa Tournee 2015 (Elektrohasch, 2016) (Progressieve Stoner)

Colour Haze uit Munchen, Duitsland, werd in 1994 opgericht en bestond toen uit: Stefan Koglek - sologitaar en zang, Christian Wiesner - basgitaar en Tim Höfer - drums.
In deze formatie bleef de band tot 1997 actief en werd het gelimiteerde debuut album "Chopping Machine" in 1995 in een oplage van 1000 stuks gemaakt en op CD door David Records uitgebracht.
In 1997 kwam Felix Neuenhoff als zanger bij de band en aan het einde van dat jaar stopte Tim Höfer en Christian Wiesner werd in augustus 1998 vervangen door drummer Manfred Merwald, die samen met basgitarist Philipp Rasthofer, Stefan Koglek en Felix Neuenhoff de nieuwe Colour Haze vormde.
Dat zelfde jaar bracht de nieuwe band het album "Seven" in een zeer beperkte oplage van 50 stuks in 1998 via Self Burn Records uit.
In mei 1999 verliet Felix de band plotseling en gingen de anderen als trio verder, waarbij Stefan de zang weer voor zijn rekening nam en de band bestaat heden ten dage nog steeds in dezelfde samenstelling.
Van 1999 tot heden bracht de band de volgende CD's / LP's uit: "Periscope" (limited edition CD-R (100 stuks), Toaster Records, 1999), "CO2" (CD-R (100 stuks) Monsterzero-Records, LP (450 stuks), Homegrown Records, 2000), "Ewige Blumenkraft" (CD/2LP, MonsterZeroRecords, 2002), "Los Sounds De Krauts" (2LP, Nasoni Records, 2002/2CD, Elektrohasch Records, 2003), "Flowers" (Colour Haze)/"Forrest Of Illusion" (Hypnos 69) (limited edition 10" vinyl split EP, Eletrohasch Records, 2004), "Periscope" (re-release CD/LP, Elektrohasch Records, 2004), "Colour Haze" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2005), "Tempel" (CD/LP, Elektrohasch Records, 2006), "All" (CD/2LP, Elektrohasch Records, 2008), "Burg Herzberg Festival - Live 18.07.2008" (2CD/2LP, Herzberg Verlag, 2009) en "She Said" (2CD/2LP, Elektrohasch Records, 2012).
Ook bracht de band enkele gelimiteerde 7" vinyl split singles uit, zoals "Reefer" uit 2001 met op kant A: Colour Haze - Reefer en op kant B: Color Cacas,  via het SwampRoomRecords uitgebracht en "Colour Haze Feat. Gas Gaint" uit 2004 (kant A: Colour Haze - Mountain, kant B: Gas Gaint - Mama Cool), via Elektrohasch Records, maar ook verschenen er nummers van de band op de verzamel CD's "A Tribute To Mr. Betonohr" ("Pulse") (Chillerlounge Records, 2002) en  "Sucking The Seventees" ("One Way Or Another") (Small Stone Records, 2007) plus het nummer "In Which The Mighty Silver Wing Leaves The Solar System, Starts Its Old Tremendous Metagrav Drive And Jumps Into Hyperspace", op de 2CD van Psychedelic Avengers (Fünfundvierzig, 2004).
De band trad in de loop der jaren op veel grote festivals op zoals onder andere: Burg Herzberg Open Air, Wutzrock Hamburg, Stoned From The Underground, Agimont-Stoner-Festival,Emissions from the Monolith, Orange Goblin, Boris, General Tso en Roadburn en trad op in Duitsland, België, Nederland en Oostenrijk, maar ook organiseert Stefan elk jaar de Duna Jam Concert week op Sardinië, Italië en is hij oprichter en eigenaar van het Elektrohasch Records label.
Het laatst verschenen album "To The Highest Gods We Know", waar de fans 3 jaar op hebben gewacht, is zowel op LP als op CD verschenen via het Elektrohasch label en deze heeft 12 augustus 2016 een opvolger, getiteld "Live Vol.1 Europa Tournee 2015".
Het album, dat als 2CD en als luxe 3LP (180 gram vinyl) met klaphoes in boekvorm, in een beperkte oplage van 2000 stuks, verschijnt, is het eerste in een serie van geplande live uitgaven en bevat 13 nummers (waaronder 1 bonus nummer), die in 2015 te Frankfurt, Würzburg, Berlijn, Keulen en Parijs werden opgenomen.

De 2CD start met "Periscope", waarin ik Colour Haze een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal stonerrock nummer hoor spelen, dat een niet al te hoog tempo bevat en naadloos door loopt in "Moon", waarin het tempo iets omhoog gaat en de zang erbij komt, terwijl de muziek lichte funk invloeden heeft.
Daarna schotelt de band me "Überall"/"Call" voor en krijg ik een rustig startend instrumentaal nummer voorgezet, dat langzamerhand een stuk sneller wordt en swingt als een trein en dit wordt gevolgd door "She Said" en daarin laat de band me bijna 18 minuten lang genieten van een schitterend stonerrock nummer, dat langzaam begint en daarna verder wordt opgebouwd totdat er een zeer swingend hypnotisch stuk muziek ontstaat, waarin de band zelfs een korte drumsolo ingebouwd heeft.
Dan volgt "Aquamaria" en hoor ik een geweldig swingend nummer, dat diverse tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij het moeilijk is, om niet in beweging te komen, waarna "To The Highest Gods We Know" volgt en ik een kort rustig nummer te horen krijg, dat over loopt in "Circles", een fantastische stonerrock song, die weer langzaam opgebouwd wordt en tot een climax gebracht.
Op CD 2 hoor ik Colour Haze beginnen met "Transformation", een heerlijk stevig swingend stonerrock nummer, dat enkele subtiele tempowisselingen bevat en verder gaat in "Grace", eveneens een stevig stukje stonerrock, dat halverwege even iets rustiger wordt, om vervolgens weer in een stevig swingend ritme gespeeld te worden.
In "Tempel" speelt de band ook nu weer een schitterend stonerrock nummer in een stevig ritme, dat swingt en in "Love", dat traag begint en langzaam iets meer snelheid krijgt, schotelt de band me een uitstekend melodisch stukje rock voor, waarin het tempo verder opgevoerd wordt, totdat de climax bereikt wordt .
Vervolgens krijg ik "Peace Brothers And Sisters" te horen, dat bijna 27 minuten duurt en hierin start de band opnieuw in een rustig tempo, dat voorzichtig opgevoerd wordt en ik een verrukkelijke stonerrock song te horen krijg, die invloeden van de jaren 70 rock bands bevat, maar tegelijkertijd ook eigentijds  klinkt en in het laatste nummer, een toegift, getiteld "Get It On", het bonus nummer laat de band me nogmaals genieten van een geweldige swingende stonerrock song, waar de energie van af spat, waardoor het onmogelijk is hierbij stil te blijven zitten.(luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Live Vol.1 Europa Tournee 2015" van Colour Haze is een schitterend album, waar ik van begin tot einde van genoten heb en dat ik iedere liefhebber van stonerrock van harte kan aanraden.

Review: The Re-Stoned - Reptiles Return (Clostridium Records, 2016) (Stonerrock / Progressieve Rock)

Componist, gitarist en multi-instrumentalist Ilya Lipkin begon zijn muzikale carrière in diverse lokale bands, waaronder de legendarische dark-folk act Neutral en het avant-garde trio Yarche-1000-Solnts, voordat hij in 2003 zijn eigen akoestische Neo-folk ensemble Waldsone vormde.
In 2008 richtte hij te Moskou, Rusland, de band The Re-Stoned op samen met basgitarist Vladimir Nikulin en drummer Andrei Pankratov, waarin de band een muzikale combinatie maakt van spacerock, blues, psychedelische rock en power rock met melodische muzieklijnen in zeventiger jaren stijl.
Hun debuut EP "Return To The Reptiles", die in de repetitieruimte van de band werd opgenomen, werd in 2009 uitgebracht via het R.A.I.G. label in een zeer beperkte hand genummerde oplage van 100 stuks met daarop 4 nummers, waarvan er 2 op de eerste volledige CD, "Revealed Gravitation" uit 2010, in een vernieuwde versie terecht kwamen, die eveneens via R.A.I.G. verscheen.
Ook de CD "Analog" uit 2011 kwam via dat zelfde label op de markt en hun volgende product, "Plasma" uit 2012, werd eveneens via dat label uitgebracht.
Op "Plasma" is er één en ander veranderd in de band, want Vladimir en Andrei spelen hierop niet meer mee en Ilya heeft daarom zelf de bas partijen ingespeeld, terwijl er diverse gast muzikanten aan meewerken en ook op "Re-Session V.2" uit 2013 is de band bezetting anders en speelt Ilya samen met Vasily Bartov - drums, Glenda Pescado - basgitaar en Pete Bingham - sologitaar.
Op het album "Totems", dat in 2014, precies een jaar na "Re-Session V.2" is uitgebracht, is de bezetting opnieuw anders.
Op "Totems", dat zowel op CD als in een gelimiteerde oplage van 400 stuks zwart en 100 stuks gekleurd vinyl (via het Headspin Records label) is verschenen, bestaat de band uit: Ilya Lipkin - sologitaar, basgitaar, sjamaan drum, mandola, mondharp en zang, Alexander Romanov - basgitaar, Vladimir Muchnov - drums, Evgeny (Rasputin) Tkachev - percussie en Nikolay (Mikola) Fedotov - didgeridoo, terwijl Kent Stump van de band Wo Fat in 1 nummer sologitaar speelt als gast muzikant.
Het nieuwe album "Reptiles Return" is via het Clostridium Records label uitgebracht en bevat 10 nummers (8 plus 2 bonus nummers), waarvan de eerste 4 nummers eerder op hun debuut EP "Return To The Reptiles" verschenen en er 2 van de 4 tevens op het album "Revealed Gravitation" in een andere uitvoering voorkomen.

Het album start met een nieuwe en langere uitvoering van "Return", waarin ik de band een uitstekend stevig progressief stonerrock nummer hoor spelen, dat diverse prima tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Run", een lekker in het gehoor klinkend stonerrock nummer, waarin enkele tempowisselingen zitten en dat halverwege het nummer meer snelheid krijgt.
Daarna hoor ik "The Mountain Giant" en hierin laat de band me een fantastisch swingend stoner nummer horen, waarna "Sleeping World" volgt en ik een schitterend rustig melodisch progressief rock nummer voorgezet krijg.
Dan krijg ik "Winter Witchcraft" te horen en ook dit is zo'n verrukkelijk rustig melodisch progressief rock nummer, waarna The Re-Stoned me "Walnut Talks" voorschotelt en me opnieuw laat genieten van een heerlijk rustig melodisch nummer.
In "Flying Clouds" krijg ik een geweldig swingend melodisch progressief rock nummer te horen, dat een licht hypnotiserend ritme en ruimtelijke invloeden bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in "Roots Pattern" zet de band me ook nu weer een prachtig rustig melodisch nummer voor.
Het eerste van de 2 bonus nummers heet "Sharp Fire On The Hill" en daarin laat de band me een lekker stevig stonerrock nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt, waarna "Forgive Me, Lizard" volgt en de band me volkomen overrompeld en ik Ilya solo een bluesrock nummer op zijn gitaar hoor spelen.

"Reptiles Return" van The Re-Stoned is een lekker in het gehoor klinkend album, waar ik van begin tot eind van heb mogen genieten en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock en stonerrock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: The Excitements - Breaking The Rules (Penniman Records, 2016) (Rhythm & Blues / Soul)

The Excitements werd begin februari 2010 te Barcelona, Spanje, opgericht en bestaat uit: Koko-Jean Davis (die uit Mozambiek afkomstig is) - zang, Albert Greenlight - sologitaar, Adrià Gual - slaggitaar, Daniel Segura - basgitaar, Nicolás Rodriguez-Jauregui - bariton saxofoon, Jordi Blanch - tenor saxofoon en Jose Luis Garrido - drums.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door soul en rhythm & blues van de jaren 50 en 60 uit Memphis, Detroit en New Orleans en bands en muzikanten  zoals onder andere: Ike & Tina Turner, Etta James en Wilson Pickett.
Hun debuut single "You'd Better Stop" / "From Now On" werd in 2009 door het Penniman Records label uitgebracht, waarna via dat label ook de singles "Wait A Minute" / "Right Now" (2012),"Keep It To Yourself" / "Give It Back" (2013), "Ha, Ha, Ha" / "I Need You Baby" (2013), "Don't You Dare Tell Her" / "I'm Gonna Make You Eat Those Words" (2014) en "The Mojo Train" / "I'll Be Waiting" (2016) verschenen.
Tevens maakte de band in 2011 hun debuut album "The Excitements", die in 2013 gevolgd werd door "Sometimes Too Much Ain´t Enough" en in 2016 door "Breaking The Rules", die allemaal door geproduceerd werden door Mike Mariconda en via Penniman Records verschenen.
The Excitements speelden op diverse festivals zoals: Paleo Festival (Zwitzerland), Garorock (Frankrijk), Shambala Fest (Engeland) en Couleur Cafe (België), MaMA Festival (Parijs, Frankrijk), Eurosonic Noorderslag festival (Groningen, Nederland), Cognac Blues Fest (Frankrijk), San Sebastian’s Jazzaldia Festival (Spanje), BAM – La Mercé Festival (Barcelona, Spanje), Beat Festival (Italië), Stompin’ Festival (Finland), Hangar Rockin (Zwitzerland), Actual (Logroño, Spanje), Euroyeye (Gijón, Spanje), Purple Weekend (León, Spanje), terwijl de band ook enkele keren in de Royal Albert Hall en O2 te London, Engeland en in het club circuit van de meeste Europese landen optrad.

Het album "Breaking The Rules", dat 12 nummers bevat, start met de single "The Mojo Train", waarin ik een heerlijke swingende soul song te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Fire", een snelle rhythm & blues song, die swingt als een trein en de energie bevat van een nummer van Ike & Tina Turner.
Daarna schotelt de band me "Wild Dog" voor en daarin krijg ik een uitstekende swingende uptempo soul song te horen, die de sfeer van de jaren 60 terug brengt, waarna "Take It Back" volgt en ook in dit nummer voert de band me terug in de tijd door een uitstekende dansbare mix van soul en rhythm & blues te spelen.
Dan krijg ik "Breaking The Rule" voorgeschoteld en dit is een lekkere in het gehoor klinkende schuifelaar, waarin de muziek me aan die van Otis Redding doet denken en deze wordt gevolgd door "Everything Is Better Since You've Gone", een fantastische swingende uptempo rhythm & blues song, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Chicken Pickin'" swingt de band verder en hoor ik een geweldig snel instrumentaal rhythm & blues nummer voorgezet, waar de enegie vanaf spat en in "Four Loves" laat The Excitements me een zeer dansbare mix van rhythm & blues en soul horen.
Vervolgens speelt de band een heerlijke zestiger jaren gerelateerde soul song, getiteld "Hold On Together", gevolgd door "Did I Let You Down", een lekker swingende rhythm & blues song, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
Verder hoor ik "Back To Memphis", waarin de muziek opnieuw swingt als een trein en uptempo gespeeld wordt in een mix van rock & roll en rhythm & blues en in het laatste nummer, dat "I Want More" heet, speelt de band ook nu weer een schitterende dansbare mix van soul en rhythm & blues.

"Breaking The Rules" van The Excitements bevat 12 fantastische nummers, waarin de band hun energie volledig naar me heeft weten over te brengen en ik door de blazerssectie totaal omver geblazen ben en ik kan iedere liefhebber van soul en rhythm & blues dit meesterwerkje dan ook voor de volle 100% aanraden.

Review: Kuba Kapsa Ensemble - Vantdraught 4 (Denovali Records, 2016) (Avant Garde / Modern Klassiek)

Kuba Kapsa is een Poolse componist en pianist, die van 2006 tot 2014 leider was van het avant garde jazz combo Contemporary Noise Sextet en tevens is hij componist van film en theater stukken.
Zijn laatste wapenfeit is een verfijnde serie projecten moderne klassieke muziek, die de gemeenschappelijke titel "Vantdraught" draagt.
Het eerste deel van de "Vantdraught" serie, dat door het Denovali Records label in februari 2015 zowel op CD als op LP en digitaal is uitgebracht, heet "Vantdraught 10 • Vol. 1" en bevat 10 klassieke instrumenten (4 violen, 2 altviolen, 1 cello, 1 vibrafoon, 1 marimba en 1 piano.
Het tweede deel van de serie heet "Vantdraught 4", waarin hij de muziek schreef voor een kwartet (viool, klarinet/basklarinet, trombone en piano) en verscheen in juni 2016 eveneens op CD, LP en digitaal via het Denovali Records label.

"Vantdraught 4" bevat 6 stukken, waarvan "Vantdraught 4 No.1" het eerste is en daarin hoor ik het Kuba Kapsa Ensemble een rustig modern klassiek stuk avant garde spelen, dat diverse subtiele tempowisselingen bevat en waarin ook improvisatie en het thema film een grote rol blijken te spelen.
Daarna krijg ik "Vantdraught 4 No.2" voorgeschoteld en hierin laat het Kuba Kapsa Ensemble me genieten van een heerlijk melodisch avant garde nummer met wisselende tempo's en klassieke invloeden en ""Vantdraught 4 No.3", het volgende nummer, bevat de rustige muziek een vrij zware en trieste ondertoon, mede door het gebruik van de viool in combinatie met de piano.
Dan hoor ik "Vantdraught 4 No.4", een schitterend stuk modern klassiek, dat ook nu weer wisselende tempo's bevat en bij tijd en wijle lichtelijk bombastisch klinkt, waarna "Vantdraught 4 No.5" volgt en ik een uitstekend afwisselend stuk muziek te horen krijg, waarin Kuba Kapsa een unieke melodische combinatie weet te maken van klassiek, film, improvisatie, avant garde en minimal music.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In het laatste nummer, dat "Vantdraught 4 No.6" heet, krijg ik opnieuw zo'n verrukkelijk stuk muziek voorgezet, dat enkele prima tempowisselingen bevat en bestaat uit een mix van modern klassiek en avant garde, waarbij het ritme licht hypnotiserend klinkt.

"Vantdraught 4" van Kuba Kapsa Ensemble is een fantastische plaat, waar ik van begin tot eind van genoten heb en ik kan dit meesterwerk dan ook aanbevelen aan een ieder, die van avant garde en modern klassiek houdt.

Review: Saturnia - The Real High (Elektrohasch, 2016) (Psychedelische Progressieve Rock)

In 1996 besloot multi instrumentalist Luis Simões zijn project Saturnia op te richten.
Officieel was het bedoeld een vrije kunst project te worden met diverse kunstmogelijkheden, zoals: literatuur, fotografie,ontwerpen, schilderen en muziek.
De naam Saturnia werd voor dit project bedacht en bestond op deze manier tot 1997, het jaar waarin ook de eerste demo verscheen.
Begin 1998 veranderde Saturnia in een 2 mans band met Luis Simões - gitaar, sitar, zang, gong, programmering en theremin en Eduardo Vasconcelos (alias M Strange) - keyboards.
Dit duo maakte de eerste officiële CD "Saturnia", die in 1999 verscheen, waarna Eduardo de band verliet en werd vervangen door Vasco Pereira, een spacerock synthesizer/orgel speler, die in de zomer van 2000 op zijn beurt werd vervangen door keyboards speler Francesco Rebelo.
Samen namen ze de tweede CD van Saturnia op, getiteld "The Glitter Odd", die in 2001 via het Cranium Music label verscheen en in 2002 kwam hun volgende CD "Hydrophonic Gardening" via het Italiaanse Mellow label uit.
Na enkele jaren van stilte was er in 2007 plotseling een nieuwe CD, die door het Duitse Elektrohasch label op de markt gebracht werd, getiteld "Muzak" met daarop muziek die tussen mei 2003 en november 2005 was opgenomen.
Op deze CD is een bijdrage geleverd door Daevid Allen (Gong), Nik Turner (Hawkwind) João Alves en Flapi Simões.
Luis ging daarna, alleen, weer de studio in en nam tussen 2007 en 2011 genoeg muziek op om de dubbel LP/CD "AlphaOmegaAlpha" uit te brengen, die in 2012 via het Elektrohasch verscheen en daarop werkten Stefan Koglek (Colour Haze) en Teresa Machado mee.
"The Real High", dat 5 augustus 2016 zowel op CD als op LP verschijnt en 8 nummers bevat, is het zesde album van Saturnia en werd tussen 2012 en 2016 opgenomen met medewerking van Tiago Marques - Moog synthesizer (2 nummers) en Adelaide Simões - zang en gesproken woord (1 nummer).

Het album start met "Glass Glyphs, Optics" en daarin krijg ik een fantastisch rustig psychedelisch rock nummer voorgeschoteld (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), dat gevolgd wordt door het  titelnummer "The Real High", waarin Saturnia een geweldige Oosterse psychedelische song ten gehore brengt en de sitar speelt daarin een belangrijke rol.
Daarna laat hij me genieten van "A Burnt Offering", een schitterende rustige melodische psychedelische progressieve rock song, die lichte spacerock invloeden bevat en een hypnotiserend ritme heeft, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten, waarna "Mandrake Scream" volgt en ik een verrukkelijke rock song voorgezet krijgt, die een mix van didgeridoo muziek, progressieve rock, space- en krautrock bevat en swingt als een trein.
Dan krijg ik "Heavenly Bodies" te horen en hierin hoor ik Saturnia weer zo'n fantastische psychedelische progressieve rock song spelen, die spacerock invloeden heeft en gevolgd wordt door "Most Beautiful", eveneens een heerlijke mix van spacerock, progressieve rock en psychedelische rock, die met een licht
hypnotiserend ritme gespeel dwordt.
In "Tentacles" zet de band me opnieuw een lekker in het gehoor klinkende licht hypnotiserende rock mix voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en in "Shells" krijg ik een prachtige rustige melodische song in de stijl van Pink Floyd te horen.

"The Real High" van Saturnia bevat 8 schitterende nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van zowel psychedelische, progressieve en melodische rock deze verrukkelijke plaat dan ook van harte aanbevelen.

Review: Crystalaugur - Terranaut (Out-Sider Records, 2016) (Progressieve Poprock)

Crystalaugur werd begin jaren 70 opgericht door 4 Amerikaanse teenagers, die in Singapore op high school zaten en bestond uit: Kim Bengs - sologitaar, slidegitaar, piano, zang en noise, Guy Rittger - basgitaar, Howard Kukla - slaggitaar en Bryan Hall - drums.
De band bracht hun enige LP "Terranaut" in 1975 in een zeer beperkte oplage van 200 stuks uit via hun eigen Warped Records label.
"Terranaut" is in 2016 voor het eerst legaal her uitgebracht op zowel LP als CD door het Out-Sider Records label en bevat 9 nummers.

Het album start met het titel nummer "Terranaut", waarin ik de band een prachtige melodische poprock song hoor spelen, die in een niet al te hoog tempo wordt uitgevoerd en progressieve rock invloeden bevat, waarna "I'll Be Remembered" volgt en de band een prima pop song speelt, waar ook nu weer progressieve rock invloeden in zitten en tevens een heuse drumsolo bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet de band me "Cosmic Journey" voor en hoor ik Crystalaugur een instrumentaal psychedelisch nummer spelen, dat een zich herhalend thema heeft en wordt gevolgd door "You've Got To Rap..", een mix van funk, progressieve rock en pop, die ik een beetje chaotisch vind klinken.
Dan schotelt de band me "Uppachit Creek" voor en ook daarin hoor ik licht chaotisch klinkende pop rock song met licht psychedelische invloeden, waarna de band me "Easy Term Pleasure" voorzet en hierin krijg ik een goede pop song te horen, die een gemiddeld tempo heeft.
In "Pams Song" hoor ik de band een uitstekend instrumentaal stukje poprock spelen, dat een licht hypnotiserend ritme bevat en in "Number 4" speelt de band weer een licht chaotische, amateuristisch klinkende, poprock song met progressieve rock invloeden, waarna het laatste nummer volgt, getiteld "Goodbye" en daarin laat de band me een korte mooie rustige pop song horen.

"Terranaut" van Crystalaugur is een aardige plaat, die een beetje amateuristisch bij me over komt, maar omdat het zo'n obscure plaat is, denk ik dat de echte verzamelaars dit product zeker zullen willen hebben en ik kan hen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: The Devils - Sin, You Sinners! (Voodoo Rhythm Records, 2016) (Noise Rock & Roll)

The Devils uit Napels, Italië werd in maart 2015 opgericht door Gianni Vessella - sologitaar en zang en Erica Toraldo - drums en is genoemd naar Ken Russel's B-film The Devils uit 1971.
Het duo haalt hun muzikale inspiratie uit de muziek van The Cramps, Jon Spencer, Hound Dog Taylor, The Oblivians, Fugazi, The Gories en Hasil Adkins, om er maar een paar te noemen.
Sinds hun oprichting deed de band ontelbare optredens in Italië en Frankrijk, waar ze Jim Diamond van The Dirtbombs ontmoetten, die hun debuut album tussen 15 en 19 februari 2016 te Montpellier, Frankrijk, opnam en op dezelfde dag, dat ze Jim ontmoetten, kregen ze een contract bij Voodoo Rhythm Records, doordat Reverend Beat-Man die dag in dezelfde stad aanwezig was en de band zag optreden.

Hun debuut album "Sin, You Sinners!", dat zowel op CD als op LP is verschenen, bevat 10 nummers, waarvan "Puppy Nun" het eerste is en hierin hoor ik een korte heftige mix van rock & roll en noise, die met de snelheid van het licht gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Coitus Interruptus (From A Priest)" , een lekker in het gehoor klinkende swingende rock & roll song. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Magic Sam" en hierin speelt de band een swingend werkje, dat bol staat van de noise rock, maar ook blues en rockabilly invloeden heeft en dit wordt gevolgd door "Drunk Town", een mix van noise en rustige rockabilly, die een aanstekelijk ritme bevat.
Dan zet het duo me "Don't Look In The Basement" voor en krijg ik een heerlijk swingend instrumentaal rock nummer te horen, waarna "Misery" volgt, een rock song, die in hetzelfde tempo en ritme verder gaat, waar het vorige nummer stopte, dus swingend en uptempo met een dansbaar ritme.
In "Azazel" laat The Devils me genieten van een geweldige korte dansbare mix van noise en rock & roll en in "Sin, You Sinners!" krijg ik een zeer korte mix van noise en rock voorgeschoteld, die mijn gehoor binnen geschoten wordt.
Vervolgens hoor ik "Hell's Gate", waarin het duo opnieuw een mix van noise en rock speelt, maar deze keer ligt het tempo niet al te hoog en is de muziek vrij zwaar, waarna het laatste nummer van het album volgt, getiteld "Shaking Satan's Balls" en daarin krijg ik een schitterend opzwepend nummer voorgezet, waarbij stil zitten niet aan de orde is.

"Sin, You Sinners!" van The Devils bevat 10 korte swingende nummers, die ik iedere liefhebber van noise en rock & roll kan aanbevelen, ondanks het feit, dat ze samen slechts iets meer dan 17 minuten duren.

Review: Stefano Pilia - Blind Sun New Century Christology (Sound Of Cobra, 2016) (Experimentele Avant Garde)

Op 30 april 2015 verscheen het album "Blind Sun New Century Christology" van gitarist Stefano Pilia uit Genua, Italië, via het Tannen Records label en Sound Of Cobra op LP in een beperkte genummerde oplage van 300 stuks op transperant vinyl en tevens in een beperkte genummerde oplage van 200 stuks op zwart vinyl.
Stefano speelde in bands als: 3/4HadBeenEliminated, Afterhours, Glow Kids, Il Sogno Del Marinaio, In Zaire, Massimo Volume en Medves en brengt sinds 2003 albums en singles uit in eigen beheer en op labels als: Last Visible Dog, Time-Lag Records, Sedimental, Sloow Tapes, Die Schachtel, Tulip, Blue Chopsticks, Musica Moderna, Brigadisco, Escape From Today, Tannen Records, Sound Of Cobra, Karlrecords, 8mm Records, Presto!? en Last Visible Dog.

Het album "Blind Sun New Century Christology" bevat 12 nummers, waarvan "Ada" het eerste is en daarin hoor ik Stefano een kort stukje experimentele avant garde spelen, dat twee zich constant herhalende loops bevat, waar tussendoor rustig gitaarspel te horen is en dit wordt gevolgd door "Dark Was The Night Cold Was The Ground", een uitstekend rustig stuk gitaarspel met country en blues invloeden.
Daarna speelt hij "Butterfly Aeon" en hoor ik een mooi rustig gitaar nummer, dat gevolgd wordt door het eveneens rustige "Stand Behind The Man The Wire", waarin ik opnieuw een prachtig gitaarwerkje te horen krijg, dat begeleid wordt door de viool. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan speelt hij "What Are They Doing In Heaven Today" en daarin zet Stefano me een rustig stukje avant garde gitaarspel voor, dat lichtelijk vals lijkt te klinken, waarna ik "Blind Moon" hoor en hierin laat hij me ook nu weer een rustig nummer horen, dat invloeden uit avant garde, experimentele rock en ambient heeft en gevolgd wordt door "Blind Sun", een vrij zwaar klinkend experimenteel avant garde nummer.
In "Getsemanhi Crickets Night Air" schotelt Stefan me een rustig avant garde nummer voor met experimentele invloeden en in "The Cross Peregrin Falcon N.C+" hoor ik een schitterend psychedelisch experimenteel nummer.
Vervolgens zet hij me "Little Ada" voor en hoor ik opnieuw een prima rustig experimenteel avant garde nummer, dat gevolgd wordt door "Golgotha Chamaleon", een rustige mix van blues, country en experimentele muziek en "Children Ghost", een zeer rustig ambient nummer, dat uit prachtige losse tonen bestaat.

"Blind Sun New Century Christology" van Stefano Pilia is geen alledaags werkje, maar klinkt desondanks uitstekend en ik kan liefhebbers van zowel avant garde als experimentele muziek, dan ook aanraden hier eens naar te gaan luisteren.`

Review: Big GRunt - In Session (Mega Dodo Records, 2016) (Rock)

Big GRunt bestond uit de ex leden van The Bonzo Dog Doo-Dah Band Vivian Stanshall - zang en tenor tuba (euphonium), Dennis Cowan - basgitaar en Roger Ruskin Spear - saxofoon.
De andere bandleden waren: Bubs White - sologitaar, Borneo Fred Munt - sologitaar (beiden lid van de road crew van The Bonzo Dog Doo-Dah Band) en Ian Wallace - drums.
Big GRunt was de opvolger van de band The Sean Head Showband, waar ook Eric Clapton deel van uit maakte, die na het maken van hun enige single "Labiodental Fricative" / "Paper Round" weer uit elkaar ging.
Op 16 maart 1970 maakte John Peel opnamen van enkele nummers van Big Grunt voor zijn BBC Radio 1 programma The John Peel Show, dat 21 maart 1970 werd uitgezonden.
Deze opnamen worden, voor het allereerst!, door het Mega Dodo Records label, op 26 september 2016 in een zeer beperkte oplage van 500 stuks op geel vinyl als 12" EP (4 nummers) uitgebracht.

De A-kant start met "Blind Date", waarin ik de band een heerlijke mix van country en pop hoor spelen, die een gesproken en gezongen tekst bevat, waarbij de muziek me aan die van The Bonzo Dog Band doet denken (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "11 Mustachioed Daughters", een schitterende swingende progressieve beat song, die lichte invloeden bevat van het nummer "Mona" (The Rolling Stones) en swingt als een trein.
Het eerste nummer van kant B heet "The Strain" en daarin zet de band me een swingende rock song, in de stijl van "Lucille" (Little Richard) voor, waarbij stil zitten geen optie is, waarna "Cyborg Signal" volgt en hierin laat de band me genieten van een fantastisch stukje instrumentale progressieve rock, dat Spaanse invloeden bevat en tevens zijn er invloeden van "Tommy" (The Who) te horen.

"In Session" van Big GRunt is een geweldige 12" EP, waarvan ik van begin tot einde genoten heb en ik kan iedere liefhebber van rock muziek dan ook aanraden, deze plaat een s te gaan beluisteren, om misschien wel tot dezelfde conclusie te komen als ik: Fantastisch!

Review: Itchy Teeth - Itchy Teeth (Four Twenty Records, 2016) (Pop)

Itchy Teeth werd in 2011 te Londen, Engeland opgericht en bestaat uit: Xav Clarke - zang en sologitaar, Charlie Hannah - zang en sologitaar, Big M. - basgitaar en Oli Booker - drums.
De band bracht hun debuut single "Going Up To Mars" / "Little Plane" in september 2015, in een beperkte oplage op rood vinyl, in eigen beheer uit en deze is verkrijgbaar via hun online winkel.
De band trad regelmatig in Europa op en namen in Duitsland het live album "Live At Nörgelbuff" op, dat vanaf 15 december 2014 via hun website en tijdens optredens te koop is.
Tevens schreven ze het thema en aflevering voor CBeebies' Dinopaws (BBC) en traden veel op bij BBC Londen's "Gary Crowley Show".
Hun single "Time Machine" wordt 13 mei 2016 door het Four Twenty Records label uitgebracht en hun debuut album "Itchy Teeth", dat in 1 dag live in een bunker in Duitsland werd opgenomen, zal 12 augustus 2016 verschijnen.

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met de single "Time Machine", waarin ik de band een lekker klinkende zestiger jaren gerelateerde pop rock song hoor spelen, die een erg aanstekelijk ritme heeft, swingt en diverse subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de reccensie) en gevolgd wordt door "Red Light Mary", een uitstekende vrij rustige pop song.
Daarna zet de band me "Original Fool" voor en hoor ik een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo pop song, die zeer dansbaar is, waarna "Solid Gold Teeth" volgt en de band een prachtige rustige ingetogen song speelt.
Dan hoor ik "Silhouette", een schitterende, vrolijk klinkende, uptempo pop rock song met diverse tempowisselingen, die invloeden van de jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "Face I Can Trust", een prima aanstekelijke pop song, die een dansbaar ritme heeft.
In "Modern Man" laat Itchy Teeth me een heerlijke afwisselende pop song horen, die vrij commercieel klinkt en in "Monday's Fool" zet de band me opnieuw een prttig klinkende pop song voor, waarbij het meezing gehalte vrij hoog is en de muziek een aanstekelijk ritme bevat.
Vervolgens speelt de band "Teenager Permanently", een prachtige vrij rustige pop song en "Terrible Thing", een uitstekende swingende pop song, die diverse tempowisselingen bevat en net als de rest van de songs vrij commercieel klinkt.

Het album "Itchy Teeth" van Itchy Teeth bevat 10 prima pop songs, waarmee de band muzikaal op het grote publiek mikt,  die zeker bij de liefhebbers van de betere pop muziek in de smaak zullen vallen.

Review: Pierre Omer's Swing Revue - Swing Cremona (Voodoo Rhythm Records, 2016) (Swing Jazz)

Gitarist, accordeonist en pianist Pierre Omer werd in Londen, Engeland, geboren uit een Zwitserse moeder en Indiase vader.
Hij is één van de oprichters van de Zwitserse band The Dead Brothers en maakt sinds 2009 solo projecten, waarbij hij met diverse muzikanten speelde zoals onder andere Robert Butler (The Shit, The Miracle Workers), Roland Bucher en Christian Aregger (Blind Butcher).
In 2013 startte hij samen met Christoph Gantert - trompet en zang, Jean-Philippe Geiser - dubbele basgitaar en zang en Julien Israelian - drums en percussie zijn nieuwe project, genaamd Pierre Omer's Swing Revue.
Hierin speelt de band nummers van jaren 30 en 40 Europese en Amerikaanse swing jazz (live onder andere op het Montreux Jazz Festival in 2015 en Le Cirque Electric te Parijs in 2014).
Het album "Swing Cremona", dat 19 augustus 2016 door Voodoo Rhythm Records op zowel vinyl als op CD wordt uitgebracht en 12 nummers bevat, werd in de Outside Inside Studio's in Italië opgenomen om een zo'n sfeervol mogelijk resultaat op te leveren.

Het album begint met "Show Me Some Love", waarin ik een geweldige swingende jazz song hoor, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten, die gevolgd wordt door "International Man Of Mystery" en ook daarin swingt de jazz muziek als trein.
Daarna laat de band me genieten van "Russian Lullaby", een cover van een nummer van Irvin Berlin (bekend van het nummer "Cheek To Cheek") en wordt ik 70 á 80 jaar terug in de tijd gebracht met heerlijke swingende klanken, waarna "Baby Blue" volgt en ik een schitterend nummer hoor, dat een mix is van de muziek van een revue en Nick Cave, waarbij het ritme aan zet tot dansen.
Dan volgt "Old Man Mose", waarin een thema zit, dat in tekenfilms gebruikt is en hoor ik een fantastische swingende jazz song en in de song "Coconut Island" doet de muziek me denken aan die van The Bonzo Dog Doo-Dah Band.
In het instrumentale "Swing Cermona" laat de band de pannen weer van het dak swingen en in "Miserlou", dat lichte Oosterse invloeden bevat, krijg ik een uitstekende swingende jazz song te horen, waarin de muziek invloeden van die van Django Reinhart heeeft.
Vervolgens speelt Pierre Omer's Swing Revue een cover van Duke Ellington, getiteld "Lotus Blossom” en hierin laat de band me een lekker in het gehoor klinkende swing jazz song horen, die een slepend ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "I Lost My Smile", een verrukkelijk, vrolijk klinkend, swingend jazz nummer, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Verder zet de band me "Sophie" voor, waarin de tekst in het Duits gezongen wordt en de muziek weer dat swingende ritme bevat, waarbij ik wel in beweging moét komen en in het laatste nummer, een cover van Charlie Shavers song “Undecided”, is dat niet anders en sluit de band de plaat op swingende wijze af.

"Swing Cremona" van Pierre Omer's Swing Revue bevat 12 fantastische jaren 30 en 40 swing jazz nummers, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en ik kan iedere liefhebber van dit genre dit meesterwerk dan ook voor 100% aanraden.

Review: Ahkmed - The Inland Sea (Elektrohasch, 2016) (Progressieve Rock)

Ahkmed werd in 1998 te Melbourne, Australië, opgericht en bestaat uit: Carlo Iacovino - sologitaar, Dan McNamara - basgitaar en John Paul Caligiuri - drums en zang.
De band bracht in 2002 hun debuut EP "Adventures Involving Nudity" in eigen beheer op CD uit, gevolgd door "The Wide Wheelin' Feeling" (CD-R EP, eigen beheer, 2003), "Ahkmed" (CD-R EP, eigen beheer, 2003) en "In Your Neck Of The Dying Woods" (CD-R EP, eigen beheer, 2005).
Vervolgens bracht het R.A.I.G. label in 2007 hun debuut album "Chicxulub" uit, een compilatie van eerder verschenen nummers van hun CD-R's en in 2009 verscheen het album "Distance" via het Elektrohasch label, zowel op CD als op LP.
Op 29 juli 2016 is hun nieuwe album "The Inland Sea" op CD en 2LP verkrijgbaar en deze is ook dit maal door Elektrohasch uitgebracht.

Het album bevat 5 lange nummers, waarvan "Kaleidoscope" de eerste is en hierin hoor ik de band een bijna 11 minuten durende mix van progressieve rock en ambient spelen, waarbij het tempo gemiddeld is en invloeden van stonerrock en Colour Haze te horen zijn, die halverwege verandert in een fantastisch stuk psychedelische progressieve rock met een hypnotiserend ritme.
Daarna schotelt de band me het titel nummer "The Inland Sea" voor en krijg ik een geweldig lekker progressief rock nummer te horen met enkele prima tempowisselingen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, maar na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en steviger wordt, om vervolgens opnieuw te veranderen, waarna ik een mix van soundscapes en psychedelische rock hoor.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Last Hour Of Light", dat 20 minuten duurt en daarin laat Ahkmed me genieten van een rustig startend progressief nummer, dat voorzichtig opgevoerd wordt, zodat er een verrukkelijk stuk rock ontstaat, dat tevens een licht hypnotiserend ritme bevat, om iets over de helft van het nummer te veranderen in een hypnotiserend psychedelisch progressief nummer.
In het volgende nummer, dat "Pattern Of Atolls" heet, zet de band me een schitterende progressieve rock song voor, die in een rustig tempo start, langzaam opgevoerd wordt en tegen het eind verandert in een uitstekende stonerrock song.
Het laatste nummer van het album heet "The Empty Quarter" en ook hierin laat de band me weer genieten van een heerlijke mix van stoner en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarmee Ahkmed me 15 minuten in de ban van hun muziek heeft weten te houden.

"The Inland Sea" van Ahkmed heeft me van begin tot einde weten te boeien en ik kan dit meesterwerk dan ook van harte aanbevelen aan elke liefhebber van stoner, psychedelische en progressieve rock.

Review: Camera - Phantom Of Liberty (Bureau B Records, 2016) (Krautrock)

Camera werd in 2011 te Berlijn, Duitsland, opgericht door Timm Brockman - synthesizer en Michael Drummer - drummer, waarna na enige tijd ook sologitarist Franz Bargmann zich bij het duo voegde.
De band maakte hun debuut album "Radiate!" in 2012 via het Amerikaanse aQuarius Records label uit San Francisco, waarna in 2013 de 12" vinyl single "Système Solaire", waarop 2 dubbele nummers staan, via het Bureau B label verscheen en in een oplage van 700 stuks geperst werd.
Vermeldenswaardig is dat van elk van de nummers een remix versie is gemaakt, waarvan "Skylla" door Solyst (beter bekend als Thomas Klein van Kreidler) en "Meteor" door Alvin B Clay (alias Pyrolator, alias Kurt Dahlke).
Hun CD "Remember I Was Carbon Dioxide" uit 2014 was daar de opvolger van en deze bevat 12 nieuwe nummers.
Bij enkele optredens van Camera werd de band bijgestaan door krautrock legendes, zoals Michael Rother van Neu! en Dieter Moebius van Cluster en tijdens de release party van de CD "Remember I Was Carbon Dioxide" was Michael Rother opnieuw van de partij als gastmuzikant.
Op 5 augustus 2016 verschijnt het album "Phantom Of Liberty" (waarop Steffan Kahles als nieuwe kracht in de band mee speelt) bij het Bureau B Records label en deze wordt zowel op CD als op LP en als download uitgebracht.
De muziek is in 2015 en 2016 in de Malzfabrik te Berlijn opgenomen en gemixt in de Big Snuff Studio te Berlijn.

Het album bevat 8 songs, waarvan de eerste "Affenfaust" heet en daarin krijg ik een zeer dansbaar hypnotiserend elektro krautrock nummer te horen, waarbij stil zitten niet aan de orde is, totdat de band, iets over de helft van het nummer, besluit het roer om te gooien en een psychedelisch experimenteel stuk gaat spelen, dat gevolgd wordt door "Fröhlichkeit", een schitterend uptempo krautrock nummer met symfonische rock en dance invloeden.
Daarna zet de band me "Festus" voor en hoor ik een Oosters getint nummer, dat een hypnotiserend ritme bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Nevernine" volgt en ik een fantastisch snel opzwepend krautrock nummer voorgezet krijg.
Het volgende nummer, dat "Ildefons" heet, is een heerlijke dansbare mix van krautrock, dance en symfonische rock en wordt gevolgd door "Reindenken Raus", waarin Camera een licht psychedelisch hypnotiserend krautrock nummer ten gehore brengt.
In "Tjamahal" laat de band me genieten van een schitterend hypnotiserend krautrock nummer, dat zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Tribal Mango" krijg ik hemelse klanken voorgeschoteld, die over gaan in experimentele krautrock met een hypnotiserend ritme, waarmee de band me tot het eind van het nummer in de ban van hun muziek houdt.

"Phantom Of Liberty" van Camera is een geweldige opvolger van "Remember I Was Carbon Dioxide" uit 2014, waarbij de 8 verrukkelijke nummers van dit album me van begin tot einde hebben weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van krautrock.