Review: Antilabe - Domus Venetkens (Lizard Records, 2018) (Jazzrock / Folk / Wereldmuziek)

Antilabe uit Treviso, Italië, die in 1993 werd opgericht, bestaat uit: Carla Sossai - zang, Marino Vettoretti - sologitaar, synthesizergitaar en dwarsfluit, Adolfo Silvestri - akoestische basgitaar, basgitaar en bouzouki, Graziano Pizzati - vleugel en percussie, Luca Crepet - drums, percussie en vibrafoon en Luca Tozzato - drums en percussie.
De band bracht in 1998 hun debuut album "Dedalo" op CD in eigen beheer uit en deze kreeg in 2011 een opvolger, getiteld "Diacronie", die eveneens door de band zelf op CD werd uitgebracht en op 26 november 2018 werd gevolgd door "Domus Venetkens", dat via Lizard Records op CD verscheen en een 24 pagina's boekwerkje bevat.
Vermeldenswaardig is ook, dat de band op het album wordt bijgestaan door: Elvira Cadorin - zang (2 nummers) en achtergrondzang (3 nummers), Pirgiorgio Caverzan - basklarinet (1 nummer) en sopraan saxofoon (4 nummers) en Sara Masiero - Keltische harp (2 nummers).

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Enetioi" en daarin hoor ik de band een heerlijk nummer spelen, dat met prachtige rustige piano klanken start, die na iets meer dan een minuut veranderen, als er meer instrumenten aan de muziek toegevoegd worden, waardoor deze melodisch wordt en folk invloeden bevat en een Zuid Amerikaans karakter krijgt en dit nummer gaat verder in "L'É Riva Carnoval", een swingende dansbare song, waar diverse tempowisselingen in zitten.
Daarna zet de band me "Ignote Visioni" voor en krijg ik een uitstekende rustige song te horen, die jazz invloeden heeft en gevolgd wordt door "Clavize Visokoska", een schitterende opgewekte swingende song met Oost Europese, Arabische en jazz invloeden, die me in beweging brengt.
In "In Balia Dei Flutti" hoor ik de band een geweldige aanstekelijke dansbare wereldmuziek song spelen, die enkele tempowisselingen heeft en in "Orria Festa" brengt Antilabe een vrolijke dansbare wereldmuziek song ten gehore, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgt "Ionios Kolpos", waarin de band een kort, triest klinkend, stukje instrumentale muziek hoor spelen, waarin de vleugel de hoofdrol heeft en dit loopt naadloos over in "Yi Eleuthera", een rustig startend nummer, waarin de bouzouki voor sirtaki klanken zorgt, die na enkele minuten veranderen en de muziek iets meer snelheid krijgt en melodisch wordt, om opnieuw te veranderen en ik een geweldig swingend stuk hoor, dat met hoge snelheid gespeeld wordt en swingt, waarna de muziek weer rustig wordt en door de zang een licht Oosters karakter krijgt.
Vervolgens zet de band me "Pythia" voor en krijg ik een vrij zwaar instrumentaal nummer te horen, dat door de vleugel gedomineerd wordt, waarna "Gangra" volgt en hierin begint de muziek nogmaals rustig, om na enkele minuten te veranderen in een verrukkelijk swingende song, waar een licht hypnotiserend ritme in zit en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Domus Venetkens" van Antilabe is een lekker in het gehoor klinkende CD, die vol uitstekende muziek staat, waarin jazz, folk en wereldmuziek tot één geheel gesmeed worden en ik kan iedere muziek liefhebber dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(Sorry! Nog geen video beschikbaar)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Trama - Oscure Movenze (Locanda Del Vento, 2018) (Progressieve Rock)

Trama uit Genova, Italië, die in 1995 werd opgericht, heeft 20 jaar na hun debuut album "Prodromi Di Finzioni Sovrapposte" (Mellow Records, 1998) een nieuw album uitgebracht, getiteld "Oscure Movenze".
De meeste nummers zijn in die 20 jaar geschreven, behalve het eerste nummer, dat "Intro - Oblio" nog niet eerder uitgebracht werd.
De band bestaat uit dezelfde personen, die ook het eerste album maakten: Annalisa Accorsi - zang, Lorenzo Loria - sologitaar, Gabriele Guidi Colombi - basgitaar, Luca Scherani - keyboards en Paolo Gaggero - drums.
Locanda Del Vento, een sub label van Lizard Records heeft op 18 juli 2018 het album "Oscure Movenze", waarop 5 nummers staan, op CD uitgebracht.

Het eerste nummer van "Oscure Movenze" heet "Intro - Oblio" en hierin hoor ik de band een fantastisch stuk melodische progressieve rock in een gemiddeld tempo spelen, dat diverse tempowisselingen heeft en na enkele minuten van ritme verandert in een prachtige uptempo symfonische rock song, die op zijn beurt verandert in een rustige symfonische song.
Daarna krijg ik "Anche Se Per Poco" voorgeschoteld en laat de band me een heerlijke mix van symfonische en progressieve rock horen, waar verscheidene tempowisselingen in zitten en deze wordt gevolgd door "Il Sottile Equillibrio", dat met een licht hypnotiserend synthesizer ritme begint, waarin de invloed van bands al Emerson, Lake & Palmer hoorbaar is en na enkele minuten verandert in een schitterende rock song, die diverse tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In het titel nummer "Oscure Movenze" zet Trama me een mooie melodische song voor, waar ook nu weer diverse tempowisselingen in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "Il Viaggio", dat uit 3 delen bestaat.
Het eerste deel "Verso Il Sole" begint rustig en daarin laat de band me genieten van een uitstekende symfonische song, die langzaam meer snelheid krijgt en diverse tempowisselingen bevat.
Na iets meer dan 5 minuten stopt de muziek enkele seconden, waarna de band vervolgt met deel 2,"Nell'Acqua", een verrukkelijke uptempo symfonische song met invloeden uit progressieve rock, die ongeveer 4 minuten duurt en net als deel 1 enkele seconden stopt, om gevolgd te worden door "Contro Il Vento", dat eveneens rustig start, om na korte tijd met iets meer snelheid gespeeld wordt, waarbij de melodische muziek zo nu en dan aan zwelt.

"Oscure Movenze" van Trama bevat 5 heerlijke symfonische progressieve songs, waar ik zeer genoten heb en ik kan deze schitterende CD dan ook ten zeerste aanraden, aan iedere liefhebber van melodische symfonische en progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Bee Bee Sea - Bee Bee Sea Deluxe (Wild Honey Records, 2018) (Pop)

Bee Bee Sea uit Castel Goffredo, Italië, werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Wilson Wilson - zang en sologitaar, Giacomo Parisio - basgitaar en zang en Andrea Onofrio - drums en zang.
De band bracht op 17 maart 2015 hun debuut album "Bee Bee Sea" als LP en digitale download uit , gevolgd op 8 april 2016 door de EP "3 Songs & Jacques Dutronc" als digitale download en in een beperkte oplage als cassette en in november 2017 door "Sonic Boom", dat via Wild Honey Records op LP verscheen en tevens als CD, cassette en als digitale download werd uitgebracht.
Op 9 november 2018 bracht Wild Honey Records een combinatie uit van hun EP en het debuut album "Bee Bee Sea", dat geremasterd werd en deze werd op wit vinyl geperst en verscheen onder de naam "Bee Bee Sea Deluxe".

Het album, dat 14 nummers bevat, start met "The Garage One", waarin ik de band een geweldige snelle rock song hoor spelen, waarin invloeden van punk en 60er jaren muziek zitten, terwijl de muziek zeer dansbaar is en dit nummer wordt gevolgd door "Lou Weird", een aanstekelijke swingende powerpop song met Britpop invloeden.
Daarna speelt de band "Mary", een uptempo mix van rock & roll en pop, die vrolijk klinkt, swingt en hit potenties heeft en gevolgd wordt door "All The Boys All The Girls", een lekker in het gehoor klinkende swingende poprock uptempo song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
In "Stoned By Your Love" schotelt de band me een heerlijke aanstekelijke vrolijk klinkende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en licht progressieve invloeden heeft en in "Y Stripes" krijg ik een korte punkrock song voorgeschoteld, die experimentele invloeden heeft.
Dan volgt "Monday Morning", een schitterende mix van powerrock en zestiger jaren beat, die subtiele tempowisselingen en invloeden van de muziek van The Rolling Stones bevat en gevolgd wordt door "Vampire George", een aanstekelijke vrolijk klinkende dansbare pop song, die me in beweging zet, waarbij ik op mijn stoel zit mee te swingen.
Vervolgens speelt "Bee Bee Sea "On-A-Boa", een fantastische swingende uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is, waarna het langste nummer van het album volgt, getiteld "Just Myself" en hierin laat de band me genieten van een uitstekende mix van post punk en progressieve rock, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik de nummers van de EP, waarvan "The Secrack" het eerste is en daarin brengt de band een prima pop song ten gehore, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen heeft, waarna "And On" volgt, een opgewekte pop song, die aanzet tot dansen.
In "Pencil" krijg ik nogmaals een aanstekelijke dansbare pop song voorgezet en ik de cover "Je Suis Content" (Jacques Dutronc) laat de band me een heerlijke  uitvoering van dit nummer horen, die dansbaar en aanstekelijk is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Bee Bee Sea Deluxe" van Bee Bee Sea staat vol dansbare uptempo pop muziek, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan elke liefhebber van de betere pop deze schijf dan ook aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Lurkers - Electrical Guitar (Damaged Goods Records, 2019) (Punk)

The Lurkers uit Uxbridge, London, England werd in het najaar van 1976 opgericht en bestond uit: Pete "Plug" Edwards -  zang, Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums, maar na enkele repetities werd Edwards vervangen door Howard Wall.
Na optredens gedaan te hebben in de Roxy Club te Londen, werd ook Moore vervangen en vulde Arturo Bassick zijn plaats in.
De band bracht hun debuut single "Shadow" / "Love Story" in juli 1977 via Beggars Banquet uit en deze werd gevolgd door "Freak Show" / "Mass Media Believer" (oktober 1977, Beggars Banquet) en "Ain't Got A Clue" / "Ooh Ooh I Love You" (mei 1978, Beggars Banquet) en deze single kwam op de 45ste plaats in de UK Singles Chart terecht.
In juni 1978 werd hun eerste album "Fulham Fallout" via Beggars Banquet uitgebracht en haalde de 57ste plaats in de Albums Chart.
Vervolgens bracht de band tot 2016 in diverse formaties nog 18 LP's, waarvan 3 live en 4 compilatie albums, 2 EP's en 11 singles uit en ging verschillende malen uit elkaar, om weer opnieuw te starten en sinds 2016 bestaat de huidige band uit: Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums en gast zangeres Danie Cox (The Featherz), die op 24 november 2017 de 7"EP "High Velocity" via Human Punk en Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 500 stuks op roze vinyl uitbracht.
Op 25 februari 2019 verschijnt hun 7" single "Electrical Guitar" via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 750 stuks op doorzichtig zwart vinyl.

Op de A-kant, "Electrical Guitar", schotelt de band me een fantastische aanstekelijke uptempo punkrock song voor, waarbij stil zitten geen optie is en deze had eind jaren 70 gemaakt kunnen zijn en in "That Was Julia" laat de band me nogmaals genieten van zo'n schitterende snelle song, waar enkele subtiele tempowisselingen in zitten.

The Lurkers heeft me met de single "Electrical Guitar" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek gehouden en ik kan iedere punkrock liefhebber deze 7" dan ook ten zeerste aanraden.(Sorry! Nog geen video beschikbaar)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Chemistry Set - Firefly (Winkle Records, 2018) (Psychedelische Pop)

Het Fruits De Mer Records label viert zijn tiende verjaardag met de uitgave van 4 7" vinyl singles op 31 december 2018, die tegelijkertijd uit komen via sub labels.
30 Jaar na hun debuut plaat brengt The Chemistry Set uit Londen, Engeland, die in 1988 werd opgericht, de 7"single "Firefly" exclusief via Fruits De Mer Records uit en deze verschijnt op gekleurd vinyl, inclusief een CD met 2 remixen van de cover "Legend Of A Mind"(Moody Blues) .

Op de A-kant van de single, "Firefly", brengt de band een fantastische psychedelische pop song ten gehore, die een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht dreigend mysterieus Arabisch ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Sail Away" krijg ik een schitterende pop song voorgeschoteld, die eveneens in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen en invloeden uit India heeft.

"Firefly" van The Chemistry Set bevat 2 verrukkelijke pop songs, die ik ten zeerste kan aanraden, aan elke liefhebber van psychedelische pop.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Nick Nicely - All Along The Watchtower (Winkle Records, 2018) (Psychedelische Pop)

Het Fruits De Mer Records label viert zijn tiende verjaardag met de uitgave van 4 7" vinyl singles op 31 december 2018, die tegelijkertijd uit komen.
Nick Nicely, uit Londen, Engeland, die vanaf 1980 zijn muziek uitbrengt, brengt de single "All Along The Watchtower", een cover van het door Bob Dylan geschreven nummer, in zijn versie uit.

In "All Along The Watchtower" zet Nick me een eigentijdse versie van deze song voor en hoor ik hem een mix maken van licht psychedelische muziek, new wave en dance met Oosterse invloeden, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en in "The Doors Of Perception" krijg ik opnieuw een heerlijke dansbare mix van new wave en psychedelische muziek te horen, die invloeden van de muziek van The Beatles heeft.(luister naar dt nummer via de youtube link onder de recensie)

"All Along The Watchtower" van Nick Nicely is een uitstekende psychedelische pop single en ik kan deze schijf dan  ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van deze muziek soort.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Bad Mojos - I Hope You OD (Voodoo Rhythm Records, 2018) (Punk)

Bad Mojos uit Zwitserland bracht 1 oktober 2016 hun album "Punx Faggots Freaks / 7" via No Front Teeth Rec. als digitale download uit en tegelijk verscheen  het album "Pass Out City / EP" via No Front Teeth Rec. in een beperkte oplage als LP en als digitale download, waarna op 28 januari 2017 de split 7" single "Locked Up 12 Years" volgde met "Sexual Tension" van de band Kick It volgde en hun album "I Hope You OD" wordt op 21 december 2018 door Voodoo Rhythm Records op de markt gebracht.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Diggin' My Own Grave", waarin de band me een schitterende snelle korte punkrock song voorschotelt, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Baby I'm Doomed", eveneens een korte stevige song, die in sneltrein vaart  gespeeld wordt.
Daarna volgt "I Wanna Be Dead" en ook daarin laat de band me genieten van een geweldige korte rock song, die me in beweging houdt en "I Hate" is van hetzelfde kaliber, wat dus inhoudt: kort, snel en dansbaar.
In "Commit A Crime" laat Bad Mojos me genieten van een fantastische swingende uptempo punkrock song en in "Police Car" zet de band me nogmaals zo'n korte rock song voor, waarbij ik op mijn stoel zit mee te swingen.
Dan volgt de titel song "I Hope You OD" en ook deze wordt met hoge snelheid mijn gehoorgang in gespeeld (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Too Drunk" is van hetzelfde laken een pak: kort en snel.
Vervolgens speelt de band "Out Of Control" en daarin dendert de trein met hoge snelheid verder en in "Everybody Hates Me" krijg ik nogmaals zo'n korte snelle punkrock song voorgezet.

"I Hope You OD" van Bad Mojos is een geweldige plaat, die wat mij betreft wel iets langer had mogen duren, maar helaas nog geen 15 minuten duurt en ik kan deze fantastische plaat dan ook zeer aanraden aan iedere liefhebber van punkrock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Maat Lander - Season Of Space. Book #2 (Clostridium Records, 2018) (Spacerock / Progressieve Rock)

Maat Lander is een Russische band, die ontstaan is tijdens een live jam tussen enkele leden van Vespereo en The Re-Stoned en bestaat uit: Arkadiy Fedotov (Vespero) - basgitaar, synthesizer en effecten, Ilya Lipkin (The Re-Stoned) - sologitaar, akoestische gitaar en effecten en Ivan Fedotov (Vespero) - drums en percussie.
De 10 nummers voor het debuut album "The Birth Of Maat's Galaxy", uit 2015, werden in de VMS Studio van Vespero te Astrakhan en in de Rushus Studio van The Re-Stoned te Moskou opgenomen en door het R.A.I.G. label uitgebracht.
Hun tweede album, "Dissolved In The Universe" is een live weergave van 5 van de nummers van het debuut album plus een nieuw nummer en is via het Clostridium Records op vinyl uitgebracht.
De band heeft samen met Öresund Space Collective uit Denemarken / Zweden een split album opgenomen, die in maart 2017 via het Clostridium Records label in een beperkte oplage van 222 stuks op zwart en 111 stuks op 180 gram gekleurd vinyl verscheen.
De muziek van Maat Lander werd tussen september en december 2016 in de VMS Studio te Astrakhan en de Rushus Studio te Moskou opgenomen en gemixt en gemasterd door Ilya Lipkin.
Het nieuwe album van de band "Season Of Space. Book #1" is de opvolger van "The Birth Of Maat's Galaxy" en is het tweede deel uit de serie "Season Of Space".
De plaat verscheen in november 2017 eveneens via Clostridium Records en werd in een beperkte oplage van 300 stuks op vinyl geperst, dat vergezeld ging van een boekje en tevens verscheen het album op CD.
Op het album spelen de gastmuzikanten Dr.Space - synthesizer (1 nummer) en Andrei Solovyov - trompet (1 nummer) mee en vermeldenswaardig is ook, dat de CD 3 bonus nummers bevat.
Op 5 november 2018 bracht de band hun album "Season Of Space. Book #2" als LP, CD en digitale download uit op het Clostridium Records label.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Realm Of The Fireflies", waarin de band rustig begint, om na korte tijd in een hoger tempo te gaan spelen, dat ruimtelijke invloeden heeft en swingt als een trein, zodat stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "There, Where The Crystal Image Of The Whole Space Dwells", een schitterend rustig progressief nummer, met symfonische invloeden, dat iets over de helft verandert in een snel rock nummer, om enkele minuten voor het einde terug te komen in het rustige tempo.
Daarna schotelt de band me "Galaxy Passage #4" voor en krijg ik een 30 seconden durend ruimtelijk stukje te horen, dat gevolgd wordt door "Meteors Serenade", waarin de band me een eentonig klinkend synthesizer ritme voorzet, dat een licht hypnotiserende invloed op me heeft en vrij duister klinkt en enkele minuten voor het einde iets meer snelheid krijgt en een melodisch karakter krijgt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Klaus, I'm Lost Among The Moleculs" laat Maat Lander me genieten van een fantastische mix van melodische rock en spacerock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat halverwege iets sneller gespeeld wordt en in "Quantum Ballad" zet de band me verrukkelijk melodisch progressief spacerock nummer voor, waarbij het tempo gemiddeld is en het ritme Spaanse invloeden bevat.
Dan volgt "Space Scum" en daarin zet de band me een geweldige mix van spacerock en hardrock voor, die in sneltrein vaart gespeeld wordt en een hypnotiserend ritme heeft, die halverwege van tempo verandert en tijdelijk rustiger wordt, maar na enkele minuten weer met hoge snelheid gespeeld wordt en "Galaxy Passage #5", een korte rustige ruimtelijke mix van synthesizer en gitaar, dat net als "The Asteroid Of Living Machinery" alleen op de CD staat.
In dit laatste nummer krijg ik een uptempo nummer voorgeschoteld, waarin de band een hypnotiserend ritme ten gehore brengt, waar prachtige klanken van de sologitaar tussendoor gespeeld worden.

"Season Of Space. Book #2" van Maat Lander is een schitterende plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan dieze schijf dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van spacerock, progressieve rock en hypnotiserende ritmes.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Touch - We Feel Fine (Crustacean Records, 2018) (Progressieve Rock)

Het Fruits De Mer Records label viert zijn tiende verjaardag met de uitgave van 4 7" vinyl singles op 31 december 2018, die tegelijkertijd uit komen.
Touch uit Hollywood, Amerika, bestond uit: Jeff Hawks - zang, Vern Kjellberg (=Joey Newman) - sologitaar en zang, Bruce Hauser - basgitaar en zang, Don Gallucci - keyboards en  zang en John Bordonaro - drums, percussie en zang en bracht in 1969 hun enige album "Touch" uit, dat in 2004 met 4 bonus nummers op CD werd her uitgebracht.
Van deze opnamen zijn 3 nummers via Crustacean Records, een sub label van Fruits De Mer Records, op een 33 toeren 7" single verschenen, waarvan er 1 voor het eerst op vinyl.

De single start met het titelnummer "We Feel Fine" en daarin hoor ik de band een schitterende progressieve rock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en waar invloeden van jazz en  experimentele rock in zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Down At Circe's Place" laat de band me genieten van een geweldige swingende afwisselende song, waarin het tempo halverwege versneld wordt en in "We Finally Met Today", dat voor het eerst op vinyl verschijnt, zet de band me een uitstekende mix voor van progressieve, experimentele rock, theater muziek en swingende wisselende tempo's.

"We Feel Fine" van Touch is een heerlijke plaat om te beluisteren en ik kan elke liefhebber van progressieve rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Vagina Lips - Generation Y (Inner Ear Records, 2018) (New Wave)

In juli 2015 begonnen Zimmy Lips (Jimmy Polioudis) - zang en sologitaar en Lostinthe (Konstantinos Iosifidis) - zang en drums te Thessaloniki, Griekenland, met het project Vagina Lips en brachten datzelfde jaar hun cassette, "Vagina Lips", via Random Tapes uit.
Deze werd in maart 2016 gevolgd door "Youth In Chaos", die via MO.MI records als digitale download verscheen en tegelijkertijd deed Zimmy Lips een solo optreden voor een populaire Griekse TV show, waarna Vagina Lips meer bekendheid kreeg.
Toen Konstantinos in mei 2016 uit het duo stapte, besloot Zimmy alleen verder te gaan en nam in augustus het album "Athanasia" op met Konstantinos als producer en deze werd de vaste producer voor zijn volgende digitale uitgaves; "Decadent Life" (EP, 2016), "Elixir" (album, 2017), "Vernorexia" (mini album, 2017), "Lust For Trash" (album, 2017) en "Of Our Lives" (2017).
Het Inner Ear Records label bracht het album "Athanasia" in februari 2017 voor de eerste keer in een beperkte oplage op vinyl uit en op 12 november 2018 verscheen het album "Generation Y" via dit label op zowel zwart als roze vinyl en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "This Is A Good Life", waarin ik een swingende uptempo mix van elektro en new wave te horen krijg, waarin de muziek sterke overeenkomsten heeft met die van bands uit begin jaren 80 en deze wordt gevolgd door "Boy June", een heerlijke swingende new wave song, waarbij het begin me doet denken aan "A Forest" van The Cure.
Daarna schotelt Zimmy me "Destroy Me" voor en hoor ik hem een uitstekende pop song in een gemiddeld tempo spelen, waarna "Lo-Fi, Hatred And Dinosaurs" volgt en ik opnieuw een lekkere swingende uptempo new wave gerelateerde song voorgezet krijg, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Like Fire" brent Vagina Lips weer zo'n uptempo song ten gehore, die swingt en in "80's Teen Movie" hoor ik hem nogmaals een prima jaren 80 song in een gemiddeld tempo spelen.
Vervolgens hoor ik "Fall In Love Again", een mooie aanstekelijke dansbare pop song, waar invloeden van jaren 80 in zitten en "Skies Falling Down On Me", een prachtige new wave song, die rustig start en langzaam iets meer snelheid krijgt, waardoor er een schitterend swingend dansbaar nummer ontstaat, dat in de jaren 80 gemaakt had kunnen zijn.

"Generation Y" van Vagina Lips is een uitstekend album, dat vol staat met jaren 80 gerelateerde new wave en ik kan hen, die van deze muzieksoort houden, dit album dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Elfin Bow With Gary Loyd - Who Knows Where The Times Goes (Winkle Records, 2018) (Folk)

Het Fruits De Mer Records label viert zijn tiende verjaardag met de uitgave van 4 7" vinyl singles op 31 december 2018, die tegelijkertijd uit komen.
Elizabeth Anne Jones - Kearney, uit Liverpool, Engeland, die onder de naam Elfin Bow muziek maakt, brengt samen met Gary Loyd uit Chester, Engeland de 7" single "Who Knows Where The Times Goes" uit via Winkle Records, het sub label van Fruits De Mer Records en deze verschijnt op gekleurd vinyl.
Ze bracht op 4 april haar debuut single "Daffadilly Down" in eigen beheer als digitale download uit en deze werd 11 juni 2016 gevolgd door "The Wisdom", dat eveneens als digitale download verscheen, waarna haar debuut album "Elfin Bow" door crowdfunding van Indiegogo op CD werd uitgebracht.

De A-kant bevat het titelnummer "Who Knows Where The Times Goes", dat door Sandy Denny (Fairport Convention) geschreven werd en daarin hoor ik Elfin een prachtige rustige folk song spelen, die orkestrale begeleiding heeft,
Ook in het door haar zelf geschreven "The Wisdom" wordt ze begeleid door The Scottish Session Orchestra en hierin zet Elfin me een heerlijke folk song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.(luister naar een uitvoering van dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Who Knows Where The Times Goes" van Elfin Bow With Gary Loyd is een uitstekende folk single, die als een soort eerbetoon aan Sandy Denny werd opgenomen en ik kan liefhebbers van folk en Sandy deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Cannibale - Not Easy To Cook (Born Bad Records, 2018) (Dance)

Cannibale werd in 2016 te Parijs, Frankrijk, opgericht en bestaat uit: Manuel Laisné - sologitaar, basgitaar, keyboards, drums en achtergrond zang, Nicolas Camus - zang en percussie, Antoine Simoni - basgitaar en achtergrondzang, Gaspard Macé - keyboards en Olivier Ferrarin - drums.
De band bracht op 3 maart 2017 hun debuut album "No Mercy For Love” uit en deze werd op 6 november 2017 gevolgd door de gratis digitale download "Mixtapes".
Op 16 november 2018 verschijnt hun album "Not Easy To Cook", dat 9 nummers bevat, via Born Bad Records op LP, CD en als digitale download.

Het album start met "Frogs", waarin ik de band een swingende uptempo dance song hoor spelen, die Afrikaanse ritmes heeft en gevolgd wordt door "Do Not Love Me Too Much", een uitstekende mix van rock, dance en Afrikaanse ritmes, die reggae invloeden heeft en tegen het einde in een traag tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Machine Gets Old", een mooie rustige pop song, die een dromerige licht psychedelische zang heeft, waarna ik "The Ugliest Rabbit In The 70's" voorgezet krijg en daarin speelt de band een mix van reggae, dance en Zuid Amerikaanse ritmes, die enkele tempowisselingen heeft en klassieke zang invloeden bevat.
In "Ghost" brengt Cannibale een aanstekelijke swingende pop song ten gehore, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in het titel nummer "Not Easy To Cook" hoor ik de band opnieuw een prima dance song met wisselende temppo's spelen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Dan hoor ik "Siren's Call", een geweldige swingende licht hypnotiserende song, waarbij het ritme van de muziek me aan die van Bombino doet denken en hierbij is stil zitten dan ook geen optie, waarna het nummer tegen het einde verandert in een prachtige rustige licht psychedelische pop song.
Vervolgens schotelt de band me "Pendejo" voor en hoor ik een lekker in het gehoor klinkende dansbare mix van dance en ska, die gevolgd wordt door "Au Revoir", een heerlijke aanstekelijke dansbare song, die film muziek invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat.

"Not Easy To Cook" van Cannibale is een uitstekende plaat, die vol swingende dansbare muziek staat en ik kan liefhebbers van dance dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: B-Rain - Echoes From the Undertow (Zeit Interference, 2018) (Elektronisch / Ambient / Film Muziek)

B-Rain is het alias van Davide Guidoni - drums, percussie, keyboards, noise en samplers uit Bergamo, Italië, die samen met Alfio Costa (mellotron, piano, noise en samplers) onder de naam Daal albums uit brengt en tevens in diverse andere bands actief is.
Het duo bracht hun debuut album op 1 januari 2009 uit, getiteld "Disorganicorigami" en deze werd gevolgd door: "Destruktive Actions Affect Livings"(CD, 1 januari 2011), "Dodecahedron" (CD, 1 mei 2012), "Echoes" (Digitale Download, 15 oktober 2014), "The Call Of The Witches" (Digitale Download, 16 oktober 2014), "Echoes Of The Falling Stars" (Digitale Download, 16 oktober 2014), "Echoes Of The Drastic Navels" (CD, 1 december 2014), "Decalogue Of Darkness" (CD, 8 oktober 2018) en "Navels Falling Into A Living Origami" (CD, 8 oktober 2018) en tegelijk met deze 2 laatste uitgaven verscheen ook "Echoes From the Undertow", het solo album van Davide Guidoni, dat onder de naam B-Rain opgenomen werd en door Zeit Interference Records op CD uitgebracht werd.
Hierop wordt hij bijgestaan door gast muzikanten: Roberto Vitelli - sologitaar en akoestische gitaar (2 nummers), Salvatore Lazzara - sologitaar en akoestische gitaar (2 nummers), Vincenzo Zitello - viool en cello (3 nummers), Steve Unruh - elektrische viool en dwarsfluit (1 nummer), Luca Pietropaoli - trompet (1 nummer) en Alfio Costa - keyboards (2 nummers).

"Echoes From the Undertow", dat 7 nummers bevat, start met "Far From The Madding Crowd", waarin ik een prachtig rustig stukje piano muziek voorgeschoteld krijg, dat gevolgd wordt door "Lakeshore", een schitterende mix van elektronische muziek, ambient en een hypnotiserend ritme met lichte krautrock en progressieve invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege dreigend wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Overwhelming" en laat het duo me genieten van een traag dreigend experimenteel progressief rock nummer, waarna het titel nummer "Echoes From the Undertow" te horen is en er een mix van smooth jazz, ambient en progressieve muziek volgt en ook daarin ligt het tempo niet al te hoog.
In "The Cold Time Of Solitude" zet B-Rain me heerlijk melodisch elektronisch nummer voor met een licht hypnotiserend drums ritme, waar een trieste ondertoon in zit en in het iets meer dan 20 minuten durende "Descending Mist" hoor ik het duo een fantastisch avant garde nummer in een rustig tempo spelen, dat lichtelijk dreigend klinkt, een hypnotiserend drums ritme heeft, film muziek en ambient invloeden bevat.
Het laatste nummer heet "Homeward Bound" en daarin schotelt het duo me een geweldig mooi rustig melodisch ambient nummer voor, waar klassieke invloeden in zitten.

"Echoes From the Undertow" van B-Rain is een uitstekende rustige plaat, waarmee het duo me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan elke liefhebber van ambient en elektronische muziek, maar ook aan hen, die van heerlijke rustige muziek houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Sounds Of New Soma - Zwischen / Durch (Tonzonen Records, 2018) (Psychedelische Rock / Elektro / Krautrock)

Sounds Of New Soma (SONS) werd in 2013 te Krefeld, Duitsland opgericht en bestaat uit: Alexander Djelassi - solo- en basgitaar, synthesizer, effecten en zang en Dirk Raupach - zang, synthesizer en effecten.
De band bracht hun debuut album "Beyond The Acid Dream" op 27 februari 2014 uit in een beperkte oplage van 300 stuks op witgrijs marmer kleurig vinyl en als digitale download.
Daarna volgden: "Gandhis Labyrinth EP" (digitale download EP, 8 september 2014), "Klang Planeten 3033" (digitale download split album met Backnee Horn uit Israel, 1 maart 2015), het tweede album "Moebius Tunnel" (beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram blauw vinyl + sticker + poster + gesigneerde kaart + download code en beperkte oplage op CD en tevens als digitale download, 29 maart 2016) en het derde album "La Grande Bellezza" (beperkte oplage van 500 stuks op 2LP oranje marmer kleurig vinyl + 12 pagina's tellend boekje + download code en beperkte oplage van 300 stuks op CD en tevens als digitale download, 25 februari 2017)
Hun vierde album heet "Live At The Green Mushroom Festival" en verscheen op 6 april 2018, via het Tonzonen Records label, in een beperkte oplage van 500 stuks op LP, waarvan er 200 op zwart, 200 op transparant en 100 op neon geel vinyl geperst werden en een klaphoes en inlegvel, inclusief CD bevatten en ook werd het album in een beperkte oplage van 500 stuks op CD door dit label uitgebracht en vermeldenswaardig is verder nog, dat Sounds Of New Soma net als op het vorige album, bijgestaan werd door Armin Schopper op drums.
Op 16 november 2018 verschijnt het album "Zwischen / Durch" via Tonzonen Records in een zeer beperkte oplage van 100 stuks op zwart vinyl, 100 stuks in een speciale uitgave, waarvan er 50 in een houten doos en 50 in een folie zak zitten en in een beperkte oplage van 300 stuks op CD en vermeldenswaardig is, dat het duo ook op dit album, dat slechts 2 lange nummers bevat, weer bijgestaan wordt door Armin Schopper op drums.

Op de A kant, "Zwischen", dat iets meer dan 21 minuten duurt,schotelt Sounds Of New Soma me een rustig startend psychedelisch stuk muziek met lichte Oosterse invloeden voor, dat geleidelijk iets meer vaart krijgt en krautrock invloeden heeft, om iets over de helft van het nummer weer langzamer gespeeld te worden.
"Durch" begint met gesproken tekst, waar echo op zit, gevolgd door psychedelische geluiden, die na enkele minuten veranderen in een swingend eentonig licht hypnotiserend synthesizer ritme, dat me in beweging brengt, waarna het tempo verandert en er melodische Oosterse invloeden in te ontwaren zijn, waarna de muziek opnieuw een wending neemt en Sounds Of New Soma over gaat in het maken van rustige elektronische eentonige muziek, die na korte tijd wordt versneld en er een heerlijk nummer ontstaat, dat langzaam verandert in een fantastisch krautrock nummer.

"Zwischen" / "Durch" van Sounds Of New Soma is een uitstekende plaat, waarmee het duo me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan deze schijf, dan ook zeer aanraden, aan een ieder, die van psychedelische synthesizer muziek en krautrock houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Cyril Cyril - Certaine Ruines (Born Bad Records, 2018) (Pop)

Cyril Cyril is een duo uit Geneve, Zwitserland, dat bestaat uit: Cyril Yeterian - banjo, sologitaar, orgel en zang en Cyril Bondi - drums, percussie, orgel en zang.
Op 21 september 2018 verscheen hun debuut album "Certaine Ruines", dat 10 nummers bevat, via Born Bad Records op LP, CD en als digitale download.

Het eerste nummer van het album heet "Colosse De Rhodes" en daarin speelt het duo een swingende uptempo song met folk invloeden, een Afrikaans ritme en een licht hypnotiserend ritme (luister naar dit nummer via de youtube onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Sous La Mer Cést Calme", een afwisselende uptempo pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Daarna schotelt de band me "Samarcande" voor en krijg ik een uitstekende, vrij rustige, song te horen, waarna "Sayyara" volgt en het duo een zeer rustig nummer ten gehore brengt, waarin de gitaar en drums voor de ondersteuning van de zang zorgen.
In "La Ville" zet Cyril Cyril me een prachtige licht hypnotiserende rustige pop song voor, waarbij de begeleiding heerlijk eentonig klinkt en in "Le Vide", hoor ik een swingende mix van pop en folk, die in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Dan volgt "Tamam", een geweldige swingende uptempo song met een licht hypnotiserend ritme, waarna de band "El Bahr" speelt en me een prima folk song voorzet, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Vervolgens hoor ik "Ultra Moderne Solitude 2", een geweldige pop song met gesproken tekst en een eentonig drums ritme, dat iets na de helft van het nummer  enkele seconden stopt, waarna er een rustig instrumentaal volgt en "Yaaa Yaaa Yaaa", een vrolijk klinkend stuk pop muziek met folk invloeden.

"Certaine Ruines" van Cyril Cyril is een heerlijke swingende plaat om te beluisteren, waarbij alle nummers in het Frans gezongen worden en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan een ieder, die van de betere pop houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Workin' Man Noise Unit - It's Not Nothin' (Riot Season Records, 2018) (Punk)

Workin' Man Noise Unit uit Reading, Engeland, die in 2010 werd opgericht, brengt 23 november 2018 hun album "It's Not Nothin'" via Riot Season Records op LP en als digitale download uit.
De band, die bestaat uit: The Tradesman, Kiplet, Krang en Crinkil Of The Crinkils, trad op in diverse kleine ruimtes op, onder andere: achterkamers van pubs en clubs, grammofoonplaten zaken, galerieën, warenhuizen, oefen ruimtes, kelders en restaurants.

Hun LP bevat 11 nummers en begint met "Opener" en daarin hoor ik de band een schitterende punkrock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en invloeden van de muziek uit eind jaren 70 heeft, waarna "Transcranial" volgt en de band een heerlijke uptempo rock song speelt, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna schotelt de band me "Turn It Off" voor en krijg ik opnieuw een fantastische swingende uptempo punkrock song te horen, die me in beweging brengt en me terug voert naar eind jaren 70 (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Sloucher", een uitstekende rock song met spacerock invloeden, die in hoog tempo mijn gehoorgang binnen komt.
In "Workin’ Man Blues" laat de band me genieten van een geweldige mix van blues en punk, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft en in "Holsten Thrills" speelt Workin' Man Noise Unit een vrij heftige energieke rock song.
Dan volgt "Rathaus", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Pink Roses", een schitterende uptempo rock song, die met hoge snelheid gespeeld wordt en lichte spacerock invloeden heeft.
Vervolgens schotelt de band me "Sud Ripper" voor en krijg ik opnieuw een uitstekende korte snelle heftige punkrock song te horen, waarna ik "Springer" hoor en ook dit uptempo nummer swingt als een trein en heeft spacerock invloeden.
Het laatste nummer, "Become The Scum", begint met gesproken tekst, waarna de muziek er na korte tijd bijgevoegd wordt en de band me een verrukkelijke rustige song voorzet.

"It's Not Nothin'" van Workin' Man Noise Unit staat vol heerlijke punkrock songs, die vol energie gespeeld worden en ik kan deze prima plaat dan ook zeer aanraden, aan hen die van deze muzieksoort houden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Brujas Del Sol - II (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Progressieve Rock)

Brujas Del Sol uit Columbus, Ohio, Amerika, werd in november 2011 opgericht en bestond uit: Adrian Zambrano - sologitaar en zang, Phillip Reed - sologitaar en synthesizer, Derrick White - basgitaar en Joshua Oswald - drums en zang.
De band bracht hun debuut single "Moonliner Vol. 3" op 1 december 2012 uit als digitale download en deze werd op 29 december 2012 gevolgd door de singles "Moonliner Vol. 1 (Redux)" en "Moonliner Vol. 2 (Redux)", waarna hun debuut album "Moonliner", dat de 3 singles bevat, op 28 maart 2013 als digitale download volgde.
Op 19 oktober 2018 verscheen hun album "II" via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en op deze uitgave bestaat de band uit: Adrian Zambrano, Derrick White, Jason Green - drums en Ryan Stivers - keyboards.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Teenage Hitchhiker" en daarin hoor ik de band een uitstekend progressief rock nummer in een gemiddeld tempo spelen, dat na enkele minuten iets meer vaart krijgt en een aangenaam swingend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Sea Rage", een prachtig melodisch swingend progressief rock nummer, waar diverse subtiele tempowisselingen in zitten.
In "Sisterlace" schotelt de band me een schitterende mix van spacerock, psychedelische en progressieve rock song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Fringe Of Senility" brengt Brujas Del Sol een schitterende song ten gehore, die invloeden uit de new wave, elektro en krautrock bevat en een licht hypnotiserend ritme heeft.
Dan volgt "White Lights" een fantastisch swingend melodische uptempo rock song, die een eentonig drums ritme heeft en hierbij is stil zitten dan ook geen optie.
Daarna zet de band me "Polara" voor en hoor ik een heerlijk stuk progressieve rock, dat diverse tempowisselingen heeft en swingt, waarna het laatste nummer, "Spiritus", volgt en ik een geweldig swingend uptempo melodisch rock nummer voorgezet krijg, dat na enkele minuten van tempo verandert en in een rustig tempo over gaat in een verrukkelijke progressieve rock song, die een licht hypnotiserend ritme heeft.

"II" van Brujas Del Sol is een lekker in het gehoor klinkende plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan elke liefhebber van progressieve rock.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Peawees - Moving Target (Wild Honey Records / Rum Bar Records, 2018) (Powerrock / Rock & Roll)

The Peawees uit La Spezia, Italië, werd in 1995 opgericht door Hervé Perocini zang en sologitaar, Ricccardo La Lomia - basgitaar en Livio Montarese - drums.
De band bracht hun debuut album "Where People Smile" dat zelfde jaar op LP uit via Panic Records, waarna "This Is Rock 'N' Roll" in 1998 via Fridge Records (LP) en Motherbox Records (CD) volgde.
Daarna verschenen: "Dead End City" (CD, Stardumb Records, 2001), (oranje vinyl LP, Stardumb Records, 2002), (CD, Italiaanse versie Ammonia Records, 2003), "Walking The Park" (LP, Radiation Records / It's Alive Records, 2007), (CD, Wynona Records, 2007), "Leave It Behind" (LP, Wild Honey Records, 2011) (CD, Railways Recordings, 2011) en "20 Years And You Still Don't Know Me" (2LP+CD, Wild Honey Records / Slowbeat Records, 2015), plus diverse singles, split singles en nummers, die op compilatie albums kwamen.
De band, die onder andere optrad met: The Damned, The Sonics, The Dictators, Radio Birdman, The Dwarves, Bad Religion en andere punk bands, wisselde in de loop der jaren nog al eens van bandbezetting en bestaat tegenwoordig uit: Hervé Perocini zang en sologitaar, Carlo Landini - sologitaar, Fabio Clemente - basgitaar en Tommy Gonzales - drums en in deze formatie verscheen 28 september 2018 het album "Moving Target" via Wild Honey Records en Rum Bar Records.

"Moving Target" bevat 10 nummers, waarvan "Walking Through My Hell" het eerste is en daarin hoor ik de band een swingende mix van punk en powerrock spelen, die een aanstekelijk ritme heeft en zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "A Reason Why", een schitterende dansbare uptempo rock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna zet de band me "Stranger" voor en krijg ik een fantastische uptempo beat song te horen , die rock & roll invloeden heeft en swingt, waarna "Christine" volgt en daarin schotelt de band me opnieuw een heerlijke swingende rock song voor, die invloeden uit rock & roll en powerrock heeft.
In "Justify" speelt The Peawees een lekker in het gehoor klinkende song, waar lichte invloeden uit soul in zitten en in "Leave This Place" laat de band me genieten van een geweldige swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan krijg ik "Phil Spector" voorgeschoteld en ook dit is weer een aanstekelijke swingende rock song, waarmee de band me in beweging houdt en deze wordt gevolgd door "The Matter", een uitstekende powerrock song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Vervolgens hoor ik "As Long As You Can Sleep", een verrukkelijke swingende rock song, waarin het geluid van de jaren 60 in te ontwarren is en "Til My Mojo Works", een schitterende uptempo mix van rock & roll, rhythm & blues en zestiger jaren invloeden, die swingt als een trein, waarna de band de muziek tijdelijk onderbreekt, om na enkele seconden een ander nummer te spelen, dat net als voorgaande songs in een hoog tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk ritme bevat en swingt.

"Moving Target" van The Peawees bestaat uit swingende uptempo songs, die invloeden uit rock & roll, beat en powerrock bevatten en ik kan iedere liefhebber van deze muziek soorten dit heerlijke album dan ook van harte aanraden.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: The Fog Ensemble - Throbs (Inner Ear Records, 2018) (Melodische Pop / Film Muziek)

The Fog Ensemble uit Thessaloniki, Griekenland, werd in 2012 opgericht en bestaat uit: Antonis Karakostas - sologitaar, synthesizer en programmering, Nicholas Kondylis - basgitaar en George Nanopoulos - drums.
De band bracht op 24 februari 2015 hun debuut album "The Fog Ensemble" uit via Melotron Recordings in een beperkte oplage als CD, die in een speciale kartonnen hoes is gestoken, een bedrukte binnenhoes heeft en 3 stickers bevat, tevens in een zeer beperkte oplage als cassette, geprint in ambachtelijk papier en 3 stickers, die andere kleuren hebben dan de CD stickers en ook als digitale download.
Op 19 oktober 2018 verscheen hun tweede album, getiteld "Throbs" via Inner Ear Records en deze werd in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl en 180 gram doorzichtige vinyl uitgebracht en deze uitgaven bevatten ook de CD versie van het album, dat ook als digitale download verkrijgbaar is.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Lighthouse", waarin ik de band een heerlijk swingend melodisch progressief pop nummer hoor spelen, dat enkele tempowisselingen en film muziek invloeden heeft en gevolgd wordt door "Droog Party", een geweldig swingende afwisselende mix van new wave, film muziek en melodische pop.
Daarna zet de band me "Fever Bliss" voor en krijg ik een aanstekelijk uptempo nummer met diverse subtiele tempowisselingen te horen en dit wordt gevolgd door "Weather Girl", een fantastisch swingend melodisch nummer, dat sterke invloeden heeft van de muziek van de Russische band I Will Kill Chita (IWKC).
In "False Moves" brengt The Fog Ensemble opnieuw een schitterend uptempo ten gehore, dat subtiele tempowisselingen heeft en in het titel nummer "Throbs" schotelt de band me een uitstekend melodisch nummer voor, dat in een gemiddeld tempo begint en een licht hypnotiserend ritme heeft, dat na enkele minuten verandert in een duister klinkend stuk muziek, waarin het tempo langzamer en dreigender is, waarna de band enkele minuten later terug keert naar de begin tonen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt het laatste nummer, getiteld "Breathe", waarin de band in een dreigend ritme begint, dat diverse tempowisselingen bevat en invloeden uit film muziek heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

"Throbs" van The Fog Ensemble is een lekker in het gehoor klinkend album, dat vol prima aanstekelijke uptempo melodische pop staat en ik kan deze plaat dan ook van harte aanbevelen, aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Mountain Dust - Seven Storms (Kozmik Artifactz Records, 2018) (Stoner / Hardrock)

Mountain Dust werd in januari 2013 te Montreal, Canada, opgericht en bestaat uit: Brendan Mainville - zang en sologitaar, Hal Jaques - basgitaar en zang, Patrick Bennett - orgel, lapsteel gitaar en zang en Blair Youngblut - drums en zang.
De band bracht in 2013 4 MP3's in eigen beheer uit, getiteld "Demos 2013" , waarna in 2015 hun eerste 7" single "Black Walls / "Dead Queen" in eigen beheer verscheen.
Vervolgens kwam het debuut album "Nine Years" in 2017 via Kozmik Artifactz Records uit en deze verscheen in een beperkte oplage op oranje vinyl, in een beperkte oplage op geel vinyl, op zwart vinyl en als CD.
In 2018 bracht de band de opvolger "Seven Storms" in eigen beheer uit (digitale download) en op 19 oktober verscheen deze via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en als CD.

Het album, dat 9 nummers bevat, start met de titel song "Seven Storms" en daarin hoor ik de band een uitstekende stonerrock song spelen, die wisselende tempo's bevat, heftige zang en invloeden uit begin jaren 70 heeft en gevolgd wordt door "White Bluffs", een mooie, vrij rustige, rock song, die bij tijd en wijle lichtelijk bombastisch klinkt, prima tempowisselingen bevat en iets over de helft meer snelheid krijgt, terwijl ook lichte invloeden van Pink Floyd te ontwarren zijn.
Daarna zet de band me "Turn You In" voor, die in een rustig tempo begint en ik een prachtig rock nummer voorgezet krijg, dat theater invloeden heeft, langzaam iets sneller wordt en enkele prima tempowisselingen heeft, waarna "Inside The Rift" volgt en de band een swingende uptempo hardrock song ten gehore brengt, die diverse subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "You Could" schotelt Mountain Dust me een heerlijke swingende rock song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Into The Depths" hoor ik de band opnieuw een stevige stonerrock song spelen, waar enkele tempowisselingen in zitten.
Dan volgen "Witness Marks", een schitterende rustige rock song met theater invloeden, "Old Chills", een rustige theatrale rock song met wisselende tempo's en "Stop Screaming", een geweldige rustige rock song, die een aanstekelijk ritme heeft.

"Seven Storms" van Mountain Dust is een heerlijke plaat, die uitstekende rock songs bevat, die enigszins theatraal aan doen en hoofdzakelijk in een niet al te hoog tempo gespeeld worden en liefhebbers van stoner en hardrock zeker zal bevallen en ik kan hen deze schijf dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl

Review: Liquid Visions - Hypnotized (Sulatron Records, 2018) (Psychedelische Rock / Progressieve Rock)

Liquid Visions, die in hun periode van bestaan (1994-2005) in diverse formaties speelde, werd te Berlijn, Duitsland opgericht en bracht hun debuut album "Liquid Visions" in 1998 in een beperkte oplage van 500 stuks op LP uit via Nasoni Records en tevens verscheen het album in 1999, op CD, in eigen beheer.
Daarna verschenen de albums: "Endless Plasmatic Childhood Overdose" (LP in een beperkte oplage van 500 stuks, Nasoni Records, 2000), "Hypnotized" (CD en digitale download, Sysyphus Records, 2002), "From The Cube" (CD, FünfUndVierzig, 2004) en "The Lost Recordings" (CD, Nasoni Records, 2006) en ook bracht de band de EP "Overstellar Interdrive" (7" EP, beperkte oplage 500 stuks met de hand genummerd, eigen beheer, 1999) en de split single "Liquid Zoo - "Aeroplane" / Liquid Visions - "Moonspell" (7" single, Swamp Room Records, 2001) uit.
"Hypmotized", dat 6 nummers bevat, wordt door Sulatron Records op 9 november 2018 voor het eerst op LP uitgebracht en verschijnt in een beperkte oplage van 500 stuks op 180 gram groen vinyl.
Op dit album bestaat uit: H.P. Ringholz - zang, sologitaar en elektrische sitar, Kiryk Drewinski - zang, sologitaar en orgel, David Schmidt - basgitaar, Fender Rhodes en mellotron, Katja Wolff - theremin en orgel en Chris Schwartinsky - drums en percussie.

De plaat begint met "State Of Mind", waarin ik de band een geweldige mix van psychedelische en progressieve rock hoor maken, die in een hoog tempo gespeeld wordt en spacerock invloeden heeft, waarna "Waste" volgt en de band me een heerlijke swingende uptempo song voorschotelt, die invloeden van de muziek van eind jaren 60, begin 70 bevat en een prima psychedelisch orgelspel heeft.
Daarna krijg ik "Butterflight" te horen en daarin maakt de band een schitterende uptempo mix van spacerock, progressieve en psychedelische rock, die een licht hypnotiserend ritme heeft en me terug voert naar begin jaren 70 (luister naar dit numer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Be Lie've" en hierin speelt Liquid Visions een fantastische progressieve rock song, die diverse tempowisselingen heeft, Zuid Amerikaanse invloeden bevat en swingt.
In de cover "Morning Rain" (Third Twyn), zet de band me een rustige progressieve rock song voor, die een licht psychedelisch karakter en een hypnotiserend ritme heeft.
In het laatste nummer, "Paralyzed", start de muziek met experimentele psychedelische klanken, die na enkele minuten over gaan in een rustig gespeeld stuk psychedelische muziek, waar een eentonig licht hypnotiserend ritme in zit en halverwege besluit de band de muziek te veranderen en krijg ik een stevige mix van progressieve, acid en psychedelische rock voorgeschoteld, die swingt, die na enkele minuten terug verandert naar het eerdere tempo en ritme, om tegen het einde tijdelijk te stoppen en vervolgens opnieuw verder te gaan in een stevige mix van progressieve, acid en psychedelische rock.

Liquid Visions heeft me met "Hypnotized" van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek gehouden en ik kan deze plaat dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van progressieve en psychedelische rock houdt.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl