Review: The Poppermost - Hits To Spare (Think Like A Key Music, 2021) (Beat)

The Poppermost uit Glasgow, Schotland, is het eenman project van Joe Kane, die solo-, bas- en ritmegitaar speelt en drumt, die sterk door de muziek van begin jaren 60 is geïnspireerd.

Op 6 november 2020 bracht hij zijn debuut single "Can't Take That Away" als digitale download uit, die op 5 februari 2021 gevolgd werd door de CD EP "A Piece Of The Poppermost", die in een beperkte oplage van 100 stuks werd uitgebracht en ook als dd verscheen, waarna op 21 mei 2021 de digitale single "Hits To Spare" / "Up Against It" volgden en op 27 augustus 2021 verschijnt het album "Hits To Spare", waarop 14 nummers staan via Think Like A Key Music als LP, als CD en als digitale download.

Het album start met "Egg And Chips", waarin The Poppermost een aanstekelijke jaren 60 gerelateerde beat song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dia aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "Yes It's True", een heerlijke dansbare beat song met sterke invloeden van de muziek van The Beatles en "One Of Those Gerrllss", een uitstekende song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, dat de begin tonen van "Love Me Do" (The Beatles) bevat en invloeden van de muziek van Herman's Hermits heeft.

Daarna volgen "Can't Take That Away", waar invloeden van het nummer "Bad To Me" (Lennon / McCartney) van Billy J.Kramer in te ontwaren zijn en de band een prima  aanstekelijke song speelt, "Call To Me", eveneens een song met jaren 60 invloeden, die in een vrij rustig tempo wordt gespeeld, "Goodnight Georgia Peach", een uptempo  rock & roll song met invloeden van het nummer "Sweet Georgie Brown", die swingt en "Cry For Another", een aanstekelijke song, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en dan ook die sfeer uitwasemt.

Kant 2 van de LP start met het titel nummer "Hits To Spare", waarin The Poppermost een vrolijk klinkende uptempo song speelt, die zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via de youtbe link onder de recensie), waarna "In & Out" volgt en ik een schitterende uptempo song met een hoog meezing en meedein gehalte voorgezet krijg, die eveneens aanzet tot beweging en "Get It Down", een song met een gemiddeld tempo, waarin de zang sterke overeenkomsten met die van Paul McCartney heeft.

Dan volgen "Laziest Fella In The Realm", een swingende uptempo song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en een hoog meezing gehalte bevat en "Park And Ride", een song met invloeden van "Ticket To Ride" (The Beatles), die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Verder hoor ik "hat A Wonderful Love", een puike jaren 60 beat song met een gemiddeld tempo en invloeden van "Jennifer Eccles" (The Hollies) en "Well I Will", eveneens een jaren 60 uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

"Hits To Spare" van The Poppermost staat vol verrukkelijke jaren 60 gerelateerde beat songs, die hoofdzakelijk invloeden van de muziek van The Beatles hebben en ik raad liefhebbers deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan.

Review: The Nerve - Audiodacity (Bird's Robe Records, 2021) (Heavy Rock)

The Nerve uit Bondi, Melbourne, Australië en Praag, Tjechië bestaat uit: Ezekiel Ox - zang, Glenn Proudfoot - sologitaar, Davarj Thomas - basgitaar en Lucius Borich - drums.

De band bracht op 1 mei 2013 hun debuut uit met het digitale nummer "Down There", dat op 26 augustus 2013 werd gevolgd door het digitale nummer "Respect", waarna op 15 november 2013 het debuut album "Audiodacity" volgde, dat als CD en als digitale download via Bird's Robe Records verscheen en op 16 juli 2021 bracht dit label het album, dat 9 nummers bevat, opnieuw uit.

Het eerste nummer van het album heet "14 Again", waarin The Nerve een uitstekende heftige uptempo rock song ten gehore brengt, die invloeden van stonerrock heeft en subtiele tempowisselingen bevat, waarna "Witness" volgt, swingende energieke uptempo rock song, die tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "Poser (First World Problems)", een snelle uptempo mix van hip hop en heavy rock, die swingt als een trein en "Be Myself", dat eveneens met hoge snelheid gespeeld wordt.

In "Excuse Me" zet The Nerve me opnieuw een uptempo rock song voor, die met hoge snelheid gespeeld wordt en in "There May Come A Time" is dat niet anders en gaat de band verder met het maken van hun uptempo rock.

Verder volgen "The Insight", nogmaals zo'n energieke rock song, "Down There", waarin de band nog steeds door gaat met het maken van uptempo rock songs en "Respect", dat ook nu weer in dezelfde stijl en snelheid wordt gespeeld.

"Audiodacity" van The Nerve is een energieke CD vol snelle heftige nummers, die helaas weinig variatie bevatten, maar desondanks klinkt de muziek gewoon lekker en ik raad liefhebbers van heavy rock en hardrock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren, om zelf hun oordeel hierover te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Witchcryer - When Their Gods Come For You (Ripple Music, 2021) (Stoner)

Witchcryer uit Austin, Amerika werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Jason Muxlow - sologitaar, Marilyn — basgitaar, Javi Moctezuma — drums en Suzy Bravo — zang.

De band bracht op 2 februari 2016 hun debuut uit met de demo "The Preying Kind — Demo MMXVI", waarna het debuut album "Cry Witch" op 20 januari 2018 volgde, dat via Ripple Music uitgebracht werd als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op lichtblauw vinyl, als LP in een beperkte oplage op zwart vinyl, als CD en als digitale download en op 20 augustus 2021 verschijnt hun album "When Their Gods Come For You", dat 8 nummers bevat, via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op marmerkleurig vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "The Devil & The Deep Blue See", waarin Witchcryer een vrij rustige stonerrock song speelt, die vanaf de begin tonen langzaam aanzwelt en na enkele minuten iets meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, waarna "Hellmouth" volgt, een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

Daarna volgen "Sisyphis, Holy Roller", een lekker in het gehoor klinkende mix van stoner en bluesrock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en iets over de helft van het nummer van ritme verandert en "Nemesis, The Inevitable", een heerlijke vrij rustige song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Quetzalcoatl", die met a-capella samenzang start, zet Witchcryer me een nummer voor, dat na korte tijd over gaat in een stevige swingende uptempo rock song met subtiele tempowisselingen en in "I Rise!" krijg ik een geweldige mix van bluesrock en stoner te horen, die swingt als een trein en een hoog meezing gehalte heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

Verder volgen "Blackfoot Creation Story" / "Spirit Power", een fantastische progressieve rock song met een gemiddeld tempo en stoner invloeden en een terugkerend ritme en het titel nummer "When Their Gods Come For You", een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo.

"When Their Gods Come For You" van Witchcryer is een puike plaat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van stoner en progressieve rock aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.

Review: Tri State Corner - Stereotype (Drakkar Records, 2021) (Melodische Hardrock / Rock)

De internationale band Tri State Corner werd in 2004 te Leverkusen, Duitsland opgericht en bestaat uit leden uit Griekenland, Polen en Duitsland, te weten: Vassilios “Lucky” Maniatopoulos (Gr) - zang en darbuka, Ioannis “Janni” Maniatopoulos (Gr) - bouzouki en zang, Christoph “Brat” Tkocz (Pl) - sologitaar en achtergrondzang, Markuz Berger (D) - basgitaar en Christos Efthimiadis (Gr) - drums.

Tri State Corner trad onder andere op in Europa, Zuid-Korea en Japan en deelde het podium met bands als: Evanescence, Lordi, Rage, Nightwish, Nazareth, The Sweet, Mothers Finest en Accept.

De band bracht hun debuut CD EP "Changes" via Hammersound Records op 19 oktober 2007 uit, gevolgd door: "Ela Na This" (CD album, 20 januari 2009, Hammersound Records), "Historia" (CD album, 28 oktober 2011, Fastball Records, CD heruitgave 2013 via Drakkar Records), "Home" (CD album, 23 mei 2014, Drakkar Records), "Hero" (CD album, 27 april 2018, Drakkar Records) en op 13 augustus 2021 verschijnt hun album "Stereotype" via Drakkar Records als Box set, die bestaat uit: de LP "Stereotype", een backgammon set, een sleutelkoord, een koelkast magneet, een patch, een poster, een gesigneerde kaart, een gitaar plectrum en een sticker en als digitale download en deze werd op 11 juni 2011 vooraf gegaan door de single "Schemer", die ook op het album staat.

Het album, dat 12 nummers bevat, begint met het titel nummer "Stereotype", waarin Tri State Corner een schitterende melodische uptempo rock song speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat en deze wordrt gevolgd door "No Empathy", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo, traditionele Griekse invloeden, een terugkerend dansbaar ritme tempowisselingen en "Run Away", een heerlijke rock song met wisselende tempo's en een aanstekelijk dansbaar ritme.

Daarna volgen "Pride Before A Fall", een geweldige swingende uptempo song, die aanzet tot dansen, "Green Eyed Monster", een mooie vrij rustige song, die melodische invloeden heeft en "Another Man's Life", een verrukkelijke melodische uptempo song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is.

In "Morbid Fascination" laat Tri State Corner me genieten van een fantastische song met progressieve rock invloeden, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en me zo nu en dan lichtelijk aan de muziek van Jethro Tull doet denken, in "Deadly Sin" krijg ik een heerlijke aanstekelijke melodische song met een gemiddeld tempo en Griekse invloeden te horen en in "Hypocrisia" zet de band me een swingende uptempo rock song voor, die subtiele tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen.

Dan volgen "Wall Of Lies", een uptempo song met tempowisselingen en een dansbaar ritme, "Panic Buying", een swingende uptempo rock song met diverse tempowisselingen en hardrock invloeden en "Schemer", een swingende uptempo song met Griekse invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Stereotype" van Tri State Corner staat vol lekker in het gehoor klinkende melodische rock nummers, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad elke liefhebber van melodische rock en rock in het algemeen dan ook aan eens te luisteren naar deze puike schijf.

Review: Orchestra Of Constant Distress - Concerns (Riot Season Records, 2021) (Noise Rock)

Orchestra Of Constant Distress uit Zweden bestaat uit: Anders Bryngelsson - drums, Joachim Nordwall - sologitaar, Henrik Andersson - basgitaar en Henrik Rylander - zang. 

De band bracht hun debuut album "Orchestra Of Constant Distress" op 8 maart 2018 als LP in een beperkte oplage en als digitale download uit en deze werd gevolgd door de albums "Cognitive Dissonance" (LP in een  beperkte oplage op zwart vinyl en dd, 26 april 2019) en "Discomfort" (live) (LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en dd, 8 mei 2020) en op 6 augustus 2021 verschijnt hun vierde album "Concerns", waarop 8 nummers staan, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en als dd via Riot Season Records.

Het album begint met "Consistence", waarin Orchestra Of Constant Distress een traag nummer speelt, dat enigszins vals klinkt en op te lage snelheid afgespeeld lijkt te worden en een terugkerend ritme heeft (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), waarna "Dedication" volgt, dat eveneens in een langzaam tempo wordt gespeeld, een terugkerend ritme bevat en niet helemaal zuiver klinkt.

Daarna volgen "Exposure", een schitterende licht hypnotiserend nummer, dat een gemiddeld tempo heeft en een terugkerend ritme bevat en "Presence", dat weer zo'n traag nummer is en een terugkerend ritme heeft,

In "Unreleased" zet Orchestra Of Constant Distress me opnieuw een nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat een licht hypnotiserend effect heeft en in "Dependance" krijg ik nogmaals een stuk muziek met een gemiddeld tempo te horen, dat eveneens een repeterend ritme heeft.

Verder volgen "Difference", een heerlijk stevig stuk muziek met een gemiddeld tempo, noise en industriële invloeden en een terugkerend ritme en "Attention", waarin de band verder gaat met het maken van terugkerende ritmes, die in een gemiddeld tempo worden gespeeld en voor een licht hypnotisch effect zorgen.

"Concerns" van Orchestra Of Constant Distress is een puike noise rock plaat, die prima nummers bevat en allemaal een terugkerend ritme hebben, waardoor de muziek een lichte trance oproept en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.

 

Review: Solyst - Spring (Bureau B Records, 2021) (Krautrock)

Nadat hij 16 jaar als drummer van de band Kreidler actief was en talloze gast optredens had gedaan, vond Thomas Klein het tijd voor zijn solo carrière.

Thomas Klein drumt in de stijl van krautrock drummers als Jaki Liebezeit (Can), Klaus Dinger (Neu) en Mani Neumeier (Guru Guru).

Onder de naam Solyst bracht hij zijn eerste CD met gelijknamige titel in 2011 uit via het Bureau B Records label en deze kreeg in 2013 een vervolg, "Lead" geheten en daarop bespeelt hij ook nu weer alle instrumenten en in 2016 bracht hij het album "The Steam Age" via dat label.

Op 13 augustus 2021 verschijnt het album "Spring", dat 8 nummers bevat, via Bureau B Records als CD.

Het album begint met "Sheroes", waarin Solyst een schitterend krautrock nummer in en gemiddeld tempo speelt, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat en enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Flex", een geweldig swingend rock nummer met een terugkerend ritme, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, aanzet tot dansen en tempowisselingen heeft.

Daarna volgen "Thief", een heerlijk uptempo nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat swingt, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "Flush", een nummer met een niet al te hoog tempo met experimentele en industriële invloeden, dat een terugkerend ritme bevat.

In "Hold" laat Solyst me genieten van een vrij langzaam nummer, dat een mix is van industriële en krautrock invloeden en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Atlas" krijg ik een mix van drum 'n' bas en krautrock voorgezet, die een gemiddeld tempo heeft.

Verder volgen "Spiral", een fantastisch nummer met een terugkerend dansbaar ritme en krautrock invloeden, dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een licht hypnotiserende werking heeft en het titel nummer "Spring", een uitstekend nummer met een niet al te hoog tempo, dat een terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat.

"Spring" van Solyst bevat 8 verrukkelijke nummers met terugkerende ritmes en invloeden van krautrock, waar in vanaf de begintonen van genoten heb en ik raad iedere  liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Courettes - Here We Are The Courettes (Damaged Goods Records, 2021) (Garagerock / Punk)

The Courettes is een duo uit  Aalborg, Denemarken, dat bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt.

Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).

Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like A Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.

Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD.

Het eerste nummer van het album "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, begint met "I've Been Walking", waarin The Courettes een schitterende uptempo garagerock song speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Go! Go! Go!", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Money Blind", een uptempo song, die swingt als een trein en een hoog dans gehalte heeft en "The Boy I Love", een geweldige uptempo rock & roll song, die opnieuw beweging oproept.

In "Push It Too Hard" zet The Courettes me een verrukkelijke rock & roll song voor, die invloeden van de muziek van The Cramps heeft en met hoge snelheid gespeeld wordt en in "I Wanna Be Your Yoko Ono" krijg ik een stevige uptempo fuzzrock song song te horen, die invloeden van garagerock heeft.

Dan volgen "Shiver!", dat in een hoog tempo wordt gespeeld en swingt en "We Are Gonna Die", eveneens weer zo'n heftige uptempo rock song, die aanzet tot dansen.

"We Are The Courettes" bevat 12 nummers, waarvan het eerste "Hoodoo Hop" heet en hierin laat de band me genieten van een lekkere swingende uptempo mix van rhythm & blues en garagerock, die gevolgd wordt door "Time Is Ticking", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme in de stijl van de jaren 60 meiden bands, zoals The Shangri-Las en "Come Inside", een swingende uptempo beat song met een vrolijk dansbaar ritme en hoog meezing gehalte.

Daarna volgen "Nobody But You", een fantastische uptempo garagerock song met invloeden van bands als The Outsiders, "T-C-H-A-U", een garagerock song met een hoog tempo en een aanstekelijk ritme en "Strawberry Boy", waarin ik The Courettes voor het eerst een prachtige vrij rustige song hoor spelen.

In "Voodoo Doll" schotelt de band me nogmaals een puike rock song voor, die een aanstekelijk ritme heeft en rock & roll invloeden bevat, in "All About You" laat de band me genieten van een prima garagerock song met tempowisselingen.

Vervolgens hoor ik "The Way You Walk", een uptempo rock song met punk en garagerock invloeden, die subtiele tempowisselingen heeft en invloeden van de jaren 60 bevat en "The Teens Are Square", een snelle rock song met punk en rock & roll invloeden, die swingt.

Verder volgen "Boom! Dynamite!", een verrukkelijke swingende uptempo garagerock song met jaren 60 invloeden en "Fool Fool Fool", een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme.

"Here We Are The Courettes" van The Courettes is een schitterende 2LP (CD), die vol energieke garagerock en punk nummers staat, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan elke liefhebber van deze genres deze schijf dan ook sterk aanraden.(luister naar het album "We Are The Courettes" via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Glascow Coma Scale - Sirens! (Tonzonen Records, 2021) (Post-Rock)

Glascow Coma Scale uit Frankfurt, Duitsland, bestaat, na een bezettingswisseling, uit: Piotr Kowalski - sologitaar, keyboards en programmering, Marek Kowalski - basgitaar en Helmes Bode - drums.

De band bracht hun debuut album "Apophenia" op 8 februari 2014 als digitale download uit en deze werd op 16 november 2016 gevolgd door het digitaal album "Enter Oblivion".

Op 17 september 2021 verschijnt hun album "Sirens!" als LP in een beperkte oplage van 750 stuks op rood vinyl, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als dd.

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Orion", waarin Glascow Coma Scale een geweldig post-rock nummer speelt, dat in een gemiddeld aanstekelijk tempo wordt gespeeld en lichte ruimtelijke invloeden heeft en gevolgd wordt door "Magik", een swingend uptempo nummer, dat invloeden heeft van de muziek van de Russische band IWKC.

Daarna volgen "Underskin", een schitterend nummer met lichte Oosterse invloeden en een gemiddeld tempo en tempowisselingen en een aanstekelijk dansbaar ritme en het titel nummer "Sirens", een fantastisch swingend uptempo post-rock nummer met een aanstekelijk ritme.

En in "Day 366" zet Glascow Coma Scale me een soortgelijk nummer voor, dat ruimtelijke invloeden en tempowisselingen bevat.

"Sirens" van Glascow Coma Scale is een prima post-rock plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar de teaser van dit album via de youtube link onder de recensie)

Review: Borracho - Pound Of Flesh (Kozmik Artifactz Records, 2021) (Progressieve Rock)

Borracho uit Washington D.C., Amerika werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Mario - drums en percussie, Tim - basgitaar en achtergrondzang en Steve - sologitaar en zang.

De band bracht op 1 oktober 2008 hun debuut single "Rectify" als 7" split met Adam West uit en deze werd gevolgd door de volgende uitgaven: "Splitting Sky" (CD, LP in een beperkte oplage van 200 stuks, 28 juni 2011), "Círculos Concéntricos" (7" single in een beperkte oplage van 300 stuks, 6 oktober 2011), "Plunge​ / ​Return" (10" LP beperkte oplage van 300 stuks, 27 november 2012), "Mob Gathering" (7" single in een  beperkte oplage van 300 stuks, waarvan 150 op oranje zwart marmerkleurig vinyl en 150 op zwart vinyl, 13 maart 2013), "Oculus" (LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig geel, 100 stuks op blauw/groen en 100 stuks op paars vinyl, CD in een beperkte oplage van 300 stuks met 2 extra nummers, 18 juli 2013), "Borracho​/​Cortez Split" (7" single in een beperkte oplage van 500 stuks op paars, groen en zwart vinyl, 10 april 2014), "Borracho ​/ ​Eggnogg Split" (7" single in een beperkte oplage van 300 stuks, 19 maart 2015), "Atacama" (LP in een beperkte oplage van 400 stuks op doorzichtig rood vinyl, CD in een beperkte oplage van 300 stuks, 2 december 2016), "Riffography" (CD, 8 december 2017), "Border Crossing" (7" single in een zeer beperkte oplage op doorzichtig geel en doorzichtig blauw vinyl, 8 december 2017), "Borracho with Jake Starr" (7" EP in een beperkte oplage van 300 stuks, waarvan 100 op paars, 100 op zwart en 100 op groen vinyl, 25 februari 2020) en op 6 augustus 2021 verschijnt het album "Pound Of Flesh" via Kozmik Artifactz Records als 2LP in een beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram meerkleurig vinyl, waarvan kant 4 een aangepaste ets heeft, als 2LP in een beperkte oplage van 300 stuks op blauw met zwart vinyl, waarvan kant 4 een aangepaste ets heeft, als CD in een beperkte oplage en als digitale download).

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Holy Roller", een heerlijke swingende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en progressieve bluesrock invloeden, die gevolgd wordt door "It Came From The Sky", een geweldige rock song met een gemiddeld tempo en progressieve rock invloeden en een terugkerend ritme (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Caravan", een fantastische vrij trage stonerrock song met een licht hypnotiserend ritme en progressieve rock invloeden

Daarna volgen "Dreamer", een prachtig kort instrumentaal stukje gespeeld op akoestische en sologitaar, "Judgement Day", een stevige song met een gemiddeld tempo en "Dirty Money", een uitstekende progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, dat aanzet tot dansen.

In "Year Of The Swine" zet Borracho me een verrukkelijke stonerrock song in een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen heeft en acidrock invloeden bevat, in "Burn It Down" laat de band me genieten van een schitterende rustige song, die invloeden van progressieve rock en spacerock bevat en na enkele minuten meer snelheid krijgt en heftiger wordt, om enkele minuten later iets meer melodisch te worden en in "Foaming At The Mouth" krijg ik een puike rock song te horen, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld.

"Pound Of Flesh" van Borracho is een uitstekende plaat, die vol heerlijke progressieve rock en stonerrock nummers staat en ik kan deze schijf dan ook sterk aanbevelen aan hen, die van deze muzieksoorten houden.

Review: Trance - Metal Forces (Metalapolis Records, 2021) (Hardrock)

Trance uit Duitsland werd in 1974 als Tribut opgericht door Lothar Antoni - zang en Markus Berger - sologitaar en veranderde in 1979 van naam.

De band bracht hun debuut album "Braek Out" in 1981 uit, gevolgd door: "Power Infusion" (1982), "Victory" (1985), "Back In Trance" (1989, als Transmission), "Rockers"  (1992), "Boulevard Of Broken Dreams" (1993), "Shock Power" (1994) en "Die Hard" (1996), waarna de band in 1998 stopte.

In 2011 kwamen ex bandleden Markus Berger, Jürgen Baum en Thomas Klein - basgitaar weer bij elkaar en in 2017 bracht de band het album "The Loser Strikes Back" uit, waarna enkele bandbezettingswisselingen plaats vonden, waardoor de band tegenwoordig bestaat uit: Markus Berger - sologitaar, Thomas Klein - basgitaar, Andreas ‘Neudi’ Neuderth (Duitsland, Manilla Road) - drums, Joris Van Rooij (Nederland) - sologitaar en Nick Holleman (Nederland, ex-Vicious RUMORS) - zang en in deze formatie werd het album "Metal Forces" opgenomen, dat 11 nummers bevat en op 6 augustus 2021 verschijnt dit via Metalapolis Records als LP (10 nummers), als CD en als digitale download.

Het album begint met "The Fighter", waarin Trance een swingende uptempo hardrock song speelt, die in een hoog tempo mijn gehoorgang binnen komt en een aanstekelijk ritme bevat, waarna "Troublemaker" volgt en de band een heerlijke uptempo rock song met een terugkerend dansbaar ritme ten gehore brengt en "Death Machine", eveneens een uptempo nummer, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Daarna volgen "Deep Dance", een geweldige rock song met een gemiddeld tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept, "Believers", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en "The Horns Of Jericho", een kort experimenteel nummer met gesproken tekst.

In "As Long As I Live" zet Trance me een swingende uptempo rock song voor, die een aanstekelijk ritme en een hoog meezing gehalte heeft, in "The Drums Of Waterloo" krijg ik opnieuw een kort stukje te horen, dat vanaf halverwege drums geluiden bevat en in het titel nummer "Metal Forces" laat de band me weer genieten van een swingende uptempo rock song, die aanzet tot dansen.(luister naar dit nummer vias de youtube link onder de recensie)

Verder volgen (het laatste nummer van de LP) "Ballad For A Group", een fantastische melodische song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en halverwege in een hoger tempo over gaat, waardoor de muziek gaat swingen, om na korte tijd terug te keren in een rustigere tempo en het bonus nummer "Unstoppable", een swingende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

"Metal Forces" van Trance is een puike rock plaat, die uitstekende swingende uptempo nummers bevat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad liefhebbers van hardrock en rock in het algemeen deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Straytones - Magic Green River Swimmin’ & Stunning Tarzanka Experience (Robustfellow Prods, 2021) (Psychedelische Rock)

Straytones uit Kiev, Oekraine bestaat na enkele bezettingswisselingen tegenwoordig uit: Eugenia - drums, Vova Putchkov - basgitaar en Artem Dudko - sologitaar en zang.

De band bracht hun debuut op 12 augustus 2012 uit met de EP "Blossom" en deze werd 15 februari 2017 gevolgd door het album "Straytones", waarna de band op 22 februari 2019 de EP "Beware, Dark Lord! Here Comes Bell​-​Man!" uitbracht en op 27 augustus 2021 verschint hun album "Magic Green River Swimmin’ & Stunning Tarzanka Experience", waarop 8 nummers staan,  via Robustfellow Prods. als CD en als digitale download. 

Het album begint met "Fire - Fire!", waarin Straytones een heerlijke licht psychedelische song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 60 muziek herbergt  en deze wordt gevolgd door "Broken Clock", een uitstekende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme en subtiele tempowisselingen en "Oh Sweet Seeds", een prachtige rustige song, die na korte tijd iets meer snelheid krijgt en halverwege een terugkerend ritme krijgt, om tegen het einde meer  psychedelisch te worden.

Daarna volgen "Night Bird", een schitterende psychedelische rock song met een aanstekelijk ritme en "The Key", een vrij rustige pop song met lichte psychedelische invloeden.

In "Delusion" laat Straytones me genieten van een geweldige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, om tegen het einde versneld te worden, in "Super Hot!" krijg ik een swingende uptempo song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, dat aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Magical River" zet de band me een fantastische rock song in een gemiddeld tempo voor, die lichte invloeden heeft van "I Feel Love" van Donna Summer.

"Magic Green River Swimmin’ & Stunning Tarzanka Experience" van Straytones bevat 8 verrukkelijke licht psychedelische songs, waar ik zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook sterk aanraden.

Review: Wild Billy Childish & CTMF - Where The Wild Purple Iris Grows (Damaged Goods Records, 2021) (Blues / Garagerock)

Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.

Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.

Samen met Charles Thomson richtte hij in 1999 The Stuckism Art Movement op, dat hij in 2001 verliet, om zich verder in de kunstwereld te ontwikkelen en in juli 2014 werd hij genomineerd voor de  Doctor Of Arts Degree van de universiteit van Kent, terwijl hij tevens les geeft aan Rochester Independent College.

Sinds 1979 brengt hij albums uit, zowel solo als met zijn bands en er verschenen meer dan 120 albums van hem op die manier.

Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums,  bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.

Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht en op 20 september 2019 verscheen de 7" EP "Marc Riley Session 2019" in een beperkte oplage van 600 stuks op zwart vinyl via Damaged Goods Records, waarvan de opnamen tijdens een sessie van Marc Riley's BBC 6 Music show in april 2019 plaats vonden.

Zijn nieuwe album, dat "Where The Wild Purple Iris Grows" heet en 12 nummers bevat, verschijnt 6 augustus 2021 via Damaged Goods Records als LP op zwart vinyl en als CD en op 27 augustus 2021 verschijnt de split single met The Chatham Singers  "Bob Dylan's Got A Lot To Answer For", /  "Chatham MTB" in een beperkte oplage van 500 stuks op 7" vinyl via Damaged Goods Records.

Het album start met het titel nummer "Where The Wild Purple Iris Grows", waarin Wild Billy Childish & CTMF een uitstekende rock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Mystery Song", een heerlijke mix van fuzz, bluesrock en een terugkerend ritme en "Ballad Of Hollis Brown", een schitterende swingende blues gerelateerde song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "She Was Wearing Tangerine", een verrukkelijke uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en subtiele tempowisselingen heeft, "Pluma Dorada", een fantastisch swingend instrumentaal uptempo nummer met jaren 60 invloeden en "Come Into My Life", een puike rock song met een gemiddeld tempo, fuzzrock invloeden en tempowisselingen.

In de Yardbirds cover "Train Kept a Rollin'" zet Wild Billy Childish & CTMF een eigentijdse swingende blues versie van dit nummer voor, in "You can't Capture Time (Slight Return)" krijg ik een lekkere swingende uptempo rock song te horen, die invloeden van de jaren 60 muziek heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en in "You Say That You Love Me" laat de band me genieten van een jaren 60 gerelateerde garagerock song, waarbij stil zitten geen optie is.

Dan volgen "Tunnel Of Love", een uptempo garagerock song met lichte invloeden van "Ticket To Ride" van The Beatles, "Mouldy Fig", een uitstekend instrumentaal nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en "The Same Tree", een fantastische rhythm & blues song, die tempowisselingen en jaren 60 invloeden heeft en swingt als een trein.

"Where The Wild Purple Iris Grows" van Wild Billy Childish & CTMF staat vol schitterende nummers, die invloeden van jaren 60 garagerock en blues hebben en ik heb dan ook met volle teugen genoten van de muziek, die ik elke liefhebber van deze muzieksoorten kan aanraden.

DAMAGED GOODS RECORDS · CTMF - You Can't Capture Time

Review: Wizzerd / Merlin - Turned To Stone Chapter III: Wizzerd Vs Merlin (Ripple Music, 2021) (Progressieve Rock)

Wizzerd uit Kalispell, Amerika, werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Sam Moore (Phoenix) - drums, percussie en zang, Wayne Randall (Wraith) - synthesizer, orgel en zang, Jhalen Salazar (Dragon) - akoestische gitaar, sologitaar, zang en viool, Jamie Yeats (Wizard) - akoestische gitaar, sologitaar, mandoline en zang en Layne Matkovich (Warrior) - basgitaar, cello en zang.

De band bracht op 4 juli 2015 hun demo "Wizzerd" uit als digitale download en deze werd op 16 januari 2016 gevolgd door het digitale live nummer "Phoenix", waarna de volgende singles en albums verschenen: "Forest" (digitale single, 17 maart 2016), "Ether" (digitaal album, 23 april 2016), "Doomchild" (digitale single, 21 juni 2016), "Doomchild" (CD en digitale download, 29 juni 2016), "King Of Esbat" (digitaal nummer, 1 februari 2019), "Wizard" (gratis digitaal nummer, 13 maart 2019), "Warrior" (digitaal nummer, 26 maart 2019), "Wizzerd" (CD, 2LP in een zeer beperkte oplage op groen en paars vinyl en dd, 29 maart 2019), "Volume I" (dd, 18 januari 2021), "Volume II" (dd, 5 februari 2021), "Volume III" (dd, 12 maart 2021) en "Volume IV: Live In Berlin" (dd, 2 april 2021).

Merlin uit Kansas City, Amerika werd in 2012 opgericht en bestaat, na een bezettingswisseling, tegenwoordig uit: Caleb Wyels - percussie, Joey Hamm - basgitaar, Jordan Knorr - zang en Carter Lewis - synthesizer en sologitaar.

De band bracht op 13 augustus 2013 hun debuut album "Merlin" als CD en als digitale download uit, waarna de volgende uitgaven plaatsvonden: "Christ Killer" (LP in een beperkte oplage op paars zwart swirl vinyl, LP in een beperkte oplage op paars met wit gespetterd vinyl, LP in een bepwerkte oplage als test peersing, CD en digitale download, 18 april 2014), "Electric Children" (LP en dd, 9 maart 2016), "The Wizard" (digitaal album, 26 januari 2018", "Christ Killer: CK4K Remastered" (digitaal album, 1 april 2018), "Dank Souls And Dark Weed: A Live Experience" (digitaal album, 13 oktober 2018), "The Mortal" (LP in een beperkte oplage op goudkleurig vinyl, dd, 22 augustus 2019), "Tales From The Wizard's Lair: Demos And Jams" (digitaal album, 10 april 2020) en "The Revenger" (digitaal nummer, 26 februari 2021).

Op 16 juli 2021 verschijnt het split album van Wizzerd en Merlin "Turned To Stone Chapter III: Wizzerd Vs Merlin", waarop ieder 1 lang nummer speelt, via Ripple Music als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op magisch bierkleurig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op geel met donker paars en zwart gespetterd vinyl en als digitale download, die 2 kortere extra uitvoeringen van de nummers bevat. 

Op kant A van de LP zet Wizzerd me "We Are" voor en hierin begint de muziek in een rustig tempo, dat na enkele minuten voor korte tijd over gaat in een swingende rock song met tempowisselingen en progressieve rock invloeden, die een aanstekelijk ritme heeft en tegen het einde lichtelijk psychedelisch wordt.

Kant B bevat het nummer "Merlin's Bizzare Adventure" van Merlin en hierin hoor ik de band een geweldige progressieve rock song spelen, die in een vrij traag tempo begint en een terugkerend ritme heeft, dat na iets meer dan 6 minuten verandert en de band in een swingend uptempo tempo over gaat, waarin funk en Hammond rock invloeden zitten, om na enkele minuten opnieuw tijdelijk te veranderen en progressieve folk invloeden bijgevoegd krijgt en dan korte tijd later weer terugkeert in het swingende tempo met funk, dance en disco invloeden, om tegen het einde van het nummer in een langzamer tempo over te gaan.

Van de download singles is het eerste nummer de single editie van "We Are" van Wizzerd, waarin ik een schitterende swingende uptempo rock song voorgeschoteld krijg, die enkele tempowisselingen heeft en halverwege over gaat in een trager tempo.

Dan volgt de kortere uitvoering van "Merlin's Bizzare Adventure" van Merlin, die een stevige progressieve stonerrock in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt.

"Turned To Stone Chapter III: Wizzerd Vs Merlin" bevat 2 puike lange progressieve rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan liefhebbers van dit genre.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) 

Review: Thadeus Gonzalez - Opposite Faces (Rebel Waves Records, 2021) (Rock)

Thadeus Gonzalez (sologitaar en zang) uit Oakland, Amerika en zanger van de band Electric Sister, en deelde het podium met onder andere: KISS, Motley Crue, Slash en Bon Jovi.

Hij maakte zijn solo debuut in 2014 met het album "Utopian Society" en deze werd in 2018 gevolgd door het album "Silver Inside" via Spectra Music Group en op 16 juli 2021 verschijnt zijn derde sol album "Opposite Faces" via Rebel Waves Records als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op blauw en ossenbloed kleur-in-kleur met geel gespetterd vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Death Of A Good Hustle", waarin Thadeus Gonzalez een lekker in het gehoor klinkende rock song in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en hardrock invloeden bevat, waarna "Ripe" volgt en hij een rock song met gemiddeld tempo speelt, die subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Horses Lay Down", een prachtige rustige song, die vrij zwaar klinkt en aanzet tot schuifelen, "Apparition World", een heerlijke song met een aanstekelijk dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "Lightning Hits The Land", een stevige uptempo hardrock song met een terugkerend ritme.

In "Getting In The Wrong Fight" krijg ik een uitstekende song in een gemiddeld tempo te horen, die een terugkerend ritme heeft, in "The Sapphire Thieves" zet Thadeus Gonzalez me een kort nummer voor, dat hardrock en melodische invloeden heeft en een gesproken tekst bevat en in "Never Tear Us Apart" laat hij me genieten van een schitterende rustige pop song, die wederom aanzet tot schuifelen

Verder volgen het titel nummer "Opposite Faces", een uptempo rock song met een dansbaar ritme en subtiele tempowisselingen en "The Sounds I Saw", een mooie rustige song met een aanstekelijk ritme, dat licht elektro invloeden bevat en iets over de helft van het nummer een beetje meer snelheid krijgt.

"Opposite Faces" van Thadeus Gonzalez is een puike plaat, die prima nummers bevat en invloeden van hardrock, pop en rock in het algemeen bevatten en ik kan iedere  liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Feeling Of Presence - Of Lost Illusion (Tonzonen Records, 2021) (Post-Rock)

Feeling Of Presence uit Bayreuth, Duitsland, is het alias van multi-instrumentalist Andreas Hack van de band Frequency Drift, die zijn eerste solo album "Pieces (Hi Res 24 Bit Version)" op 3 september 2017 onder zijn eigen naam uitbracht en op 6 augustus 2021 brengt hij het album "Of Lost Illusion" via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 90 stuks op geel vinyl, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks en als digitale download uit waarop hij wordt bijgestaan door Nerissa Schwarz (Frequency Drift) - elektrische harp en mellotron en Wolfgang Ostermann - drums.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "A Weird Form Of Darkness", waarin Feeling Of Presence een prachtig rustig nummer speelt, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en melodische invloeden heeft en enkele minuten voor het einde te verandert in een mooi rustig avant garde nummer met duistere invloeden.

Daarna volgen "Room Number 105", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo, post-rock invloeden, tempowisselingen en een dansbaar ritme en het titel nummer "Of Lost Illussion", een heerlijk rustig nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en een lichte trieste ondertoon.

In "Fluorescent Detail" schotelt Feeling Of Presence me een puik nummer voor, dat een gemiddeld tempo heeft en een terugkerend dansbaar ritme bevat en in "Hollow Innocence" krijg ik een verrukkelijk post-rocknummer te horen, dat een terugkerend ritme heeft.

Het laatste nummer heet "Venus Transit" en hierin laat hij me genieten van een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme, tempowisselingen en post-rock invloeden.

"Of Lost Illusion" van Feeling Of Presence is een prima plaat, die vol prachtige post-rock nummers staat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Super Florence Jam - Super Florence Jam (Bird's Robe Records, 2021) (Rock)

Super Florence Jam uit Sydney, Australië, werd in 2006 opgericht en bestaat uit: Mike Solo - drums, Alex Tulett - basgitaar, Laurence Rosier Staines - sologitaar, zang en keyboards en Adam Krawczyk - zang en sologitaar.

De band bracht op 11 december 2009 hun debuut EP "Super Florence Jam" uit in een beperkte oplage van 500 stuks als CD en als digitale download.

Daarna volgden: "Slimmer Down" (gratis download nummer, 22 januari 2011), "SFJ Online Sampler" (digitaal album, 21 juli 2011), "We Always Knew It Would Come To This" (CD en digitale download, 26 augustus 2011) en nadat de band in 2014 voor een reünie weer bij elkaar gekomen was verscheen het album "You've Had It Too Easy For Too Long" (digitaal album, 28 augustus 2020), plus de CD back catalogus bundel, die in een beperkte oplage van 150 stuks verscheen met daarin de EP "Super Florence Jam", de EP "We Always Knew It Would Come To This" + de bonus CD "Fisticuffs" met moeilijk te verkrijgen jam opnamen, of een promo CD-r met diverse singles opnamen + de digitale download "You've Had It Too Easy For Too Long".

In het teken van het 10 jarige bestaan van het Bird’s Robe Records label, werd besloten de debuut EP "Super Florence Jam", waarop 6 nummers staan, opnieuw uit te brengen als CD en als digitale download.

Het album begint met "Ghetto Project Fabulous", een swingende uptempo rock song met invloeden van powerrock en tempowisselingen, die gevolgd wordt door "The Circle", een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Marcy", een heerlijke dansbare song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Ten Years", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die een dansbaar ritme heeft.

In "No Time" zet Super Florence Jam me een schitterende rock song voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, lichte invloeden van progressieve rock heeft en tempowisselingen bevat en in "No Man's Land", een fantastische rustige song, die een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot schuifelen.

"Super Florence Jam" van Super Florence Jam is een prima CD, die uitstekende songs bevat, waar ik va begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van de betere pop en rock deze schijf dan ook aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sun Of Grey - Outerworld (Kozmik Artifactz Records, 2021) (Stoner)

Sun Of Grey uit Colorado, Amerika, bestaat uit: Jim Merz - drums, Freddy Allen - basgitaar en zang en Ian Hopkins - sologitaar.

De band bracht in 2018 hun debuut single "Sun Of Grey" op 1 oktober 2017 als CD en als digitale download uit en deze werd op 30 oktober 2020 gevolgd door het digitale album "Outerworld", dat op 25 juni 2021 via Kozmik Artifactz Records werd uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op 180 gram zwart vinyl, als CD-r in een beperkte oplage van 100 stuks als eerste persing, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks als tweede persing en als digitale download.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Dark Souls", waarin Sun Of Grey een heerlijke stevige stonerrock song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die lichte melodische invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat, waarna "Jar Of Leeches" volgt en de band een uitstekende rock song speelt, die een dansbaar ritme heeft.

Daarna volgen "Lucifer Smiled", een puike stevige song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die halverwege van ritme verandert en een aanstekelijk swingend terugkerend ritme met lichte acidrock invloeden krijgt en het titel nummer "Outerworld", een geweldige stonerrock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat tegen het einde van ritme verandert.

Verder hoor ik "Silent Screams", eveneens een stevige stonerrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "Disease", een vrij trage zware song met een terugkerend aanstekelijk ritme. 

"Outerworld" van Sun Of Grey bevat 6 stevige stonerrock nummers, die lekker in het gehoor klinken en door de terugkerende ritmes zo nu en dan een licht hypnotiserend effect teweeg brengen en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan om deze prima schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Dogs Bite Back - Back? Forward! (Addiction Records, 2021) (Experimenteel)

Dogs Bite Back uit Moskou, Rusland, bestaat uit: Ilia Belorukov – modulaire synthesizer, Dmitry Lapshin – basgitaar en effectpedalen en Konstantin Samolovov – drums, objecten en geluidsrecorder.

De band bracht hun debuut uit met het digitale nummer "First Blood", dat op 21 mei 2021 verscheen en deze werd gevolgd op 4 juni 2021 door het album "Back? Forward!", dat via Addiction Records werd uitgebracht als CD, als cassette in een beperkte oplage en als digitale download.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "What Did You Eat Today?", een stuk experimentele muziek, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van experimentele jazz heeft en gevolgd wordt door "What Does It Smell Like?", een uptempo experimenteel elektronisch nummer, dat invloeden van computerspelletjes bevat.

Daarna volgen "Are You Serious?", dat eveneens zeer experimenteel klinkt, heerlijk drums werk en invloeden van free jazz bevat en tegen het einde iets meer snelheid krijgt en "Oh No?!", nogmaals zo'n zelfde soort experimenteel nummer.

In "You Are A Beast!" zet Dogs Bite Back me vrij zwaar nummer met een terugkerend eentonig ritme in een niet al te hoog tempo voor en in "Ga-Ga-Gah" krijg ik een uptempo nummer te horen, dat een aanstekelijk swingend terugkerend ritme heeft.

"Back? Forward!" van Dogs Bite Back is een niet alledaagse CD, die vol experimentele muziek staat en de liefhebber van dit genre zal het album zeker op waarde weten te schatten en ik kan hen dan ook aanraden eens te gaan luisteren naar deze bijzondere schijf.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Stiff Little Fingers - Live At Rockpalast 1980 & 1989 (Mig Music, 2021) (Punk)

Stiff Little Fingers uit Belfast, Ierland, werd in 1977 opgericht en ging in 1982 uit elkaar, om in 1987 heropgericht te worden en heden ten dage nog actief is.

De band bestond in eerste instantie uit: Jake Burns - zang en sologitaar, Henry Cluney - sologitaar, Ali McMordie - basgitaar en Brian Faloon - drums en op 4 februari  1978 verscheen hun debuut single "Suspect Device" / "Wasted Life") in een beperkte oplage van 500 stuks Rigid Digits en deze werd op 17 oktober 1978 gevolgd door "Alternative Ulster" / "78 RPM" en op 2 februari 1979 verscheen hun debuut album "Inflammable Material" via Rough Trade.

De band maakte vervolgens 4 studio albums, 2 live albums 2 EP's en 10 singles voordat ze uit elkaar ging en na de heroprichting verschenen er 3 singles, 7 EP's, 14 live albums en 6 studio albums, plus 7 compilatie albums.

Op 25 juni 2021 bracht Mig Music de 2CD "Live At Rockpalast 1980 & 1989" van de band uit, waarop totaal 23 nummers staan en deze bevat tevens een DVD van het concert van 30 november 1980 (CD 1).

CD 1 en DVD, waarop 14 nummers staan en 30 november 1980 live in de Westfalenhalle, te Dortmund opgenomen werd, start met "Nobody's Hero", waarin Stiff Little Fingers na een stuk openingsmuziek een stevige uptempo punk song ten gehore brengt, die swingt en deze wordt gevolgd door "Barbed Wire Love", een swingende uptempo rock song met een en "aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen, "Wait And See", eveneens een uptempo song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Gotta Gettaway" en ook hierin speelt de band zo'n geweldige swingende uptempo punk song.

Daarna volgen de Bob Marley cover "Johnny Was", een fantastische dansbare song met een licht reggae tintje en een gemiddeld tempo, "Back To Front", een heerlijke uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme en "Fly The Flag", opnieuw een schitterende uptempo rock song, die swingt.

In "Alternative Ulster" zet Stiff Little Fingers me een verrukkelijke uptempo song voor, die swingt als een trein, in "No Change" krijg ik nogmaals een snelle punk song te horen en in "Mr. Fire Coal-Man" laat de band me genieten van een uitstekende reggae song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.

Dan volgen "At The Edge", een swingende song met een dansbaar ritme, "Wasted Life", waarin de band verder gaat met het maken van hun uptempo muziek, dat over gaat in "Tin Soldiers", een aanstekelijke song, die aanzet tot dansen en nadat de muziek gestopt is roept het publiek om meer en krijgt "Suspect Device" als toegift en hierin speelt de band weer zo'n recht toe recht aan rock song in een vrij hoog tempo.

CD 2 is op 28 november 1989 in de Philipshalle te Düsseldorf live opgenomen en bevat andere versies van de nummers van CD 1 plus enkele nummers, die de band daarop  niet speelde en ik zal me daarom beperken tot het beschrijven van deze nummers.

Het album begint na een aankondiging van de band met "Alternative Ulster", die gevolgd wordt door "Gotta Get Away" en "Silver Lining", waarin Stiff Little Fingers een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme speelt, die lichtelijk commercieel klinkt.

Daarna volgen "Wasted Life", "Listen", een schitterende rustige song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "Wild Rover", een cover van dit nummer, dat in de  traditionele stijl begint en na enkele minuten over gaat in een versnelde versie daarvan.

Verder speelt Stiff Little Fingers uitvoeringen van "Barbed Wire Love", "Fly The Flag" en "Tin Soldiers", die over gaat in "Suspect Device" en de afkondiging.

"Live At Rockpalast 1980 & 1989" van Stiff Little Fingers is een fantastische 2CD, die verrukkelijke songs bevat, waarmee de band me even terug voerde naar de begin periode van de punk en ik kan elke liefhebber van dit genre deze 2CD, plus DVD dan ook sterk aanraden.

Review: Dewolff & Metropole Orkest - Dewolff & Metropole Orkest (Suburban Records / Electrosaurus Records, 2021) (Progressieve Rock)

Dewolff werd in 2007 te Geleen, Nederland opgericht door Pablo van de Poel - zang en sologitaar, Robin Piso - zang, Hammond orgel en basgitaar en Luka van de Poel - zang en drums, die toen 16, 17 en 13 jaar waren.

In 2008 won de band de eerste prijs in de landelijke finale van Kunstbende en was daarbij de eerste band in de geschiedenis van dit evenement, waarbij de jury geen kritiek had.

Manager Ron Engelen voorzag de band van een platencontract, waarna Dewolff hun debuut EP met gelijknamige titel in 2008 via het REMusic label uitbracht.

Na hun optreden op tv in "De Wereld Draait Door" kreeg  de band optredens in het hele land, onder andere in Paradiso te Amsterdam en in 2010 volgde hun eerste buitenlandse tournee in Duitsland en België plus een optreden op Pinkpop, waarna er in 2011 optredens volgden in Frankrijk, Hongarije en Italië en de band een platencontract tekende met het GoSet Music label, die hun platen in Nieuw Zeeland en Australië op de markt liet verschijnen.

Tevens was er dat jaar een documentaire over het ontstaan van de band op de Nederlandse televisie te zien.

Vervolgens trad de band in 2012 op  in Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Polen, Frankrijk en Duitsland, bracht 3 albums tegelijk uit op 8 maart 2013 in Australië via het GoSet Records label, terwijl de band voor de opnamen van hun CD/LP "Grand Southern Electric" naar Amerika reisde.

De volgende albums van de band verschenen: "Strange Fruits And Undiscovered Plants" (2010), "Orchards/Lupine" (2011), "Letter God - A Few Words On Psychedelica"(Boek + CD + DVD "Live At Lowlands", 2011), "Dewolff IV" (2012) en "Grand Southern Electric" (2014), maar ook maakte de band een aantal singles zoals: "Gold And Seaweed" (2008), "Fishing Night At Noon" (2009), "Crystal Mind" (2009), "Wicked Moon" (2010), "Don't You Go Up The Sky" (2010), "Pick Your Bones Out Of The Water" (2011), "Evil and the Midnight Sun" (2011), "Voodoo Mademoiselle" (2012), "Crumbling Heart" (2012), "Evil Mothergrabber" (2014), "Live & Outta Sight" (2015), "Roux-Ga-Roux" (2016), "Thrust" (2018), "Live & Outta Sight II" (2019), "Tascam Tapes" (2019), "Wolffpack" (2021) en "Dewolff & Metropole Orkest" (2021). 

Het album "Dewolff & Metropole Orkest", waarop 12 nummers staan en in september 2020 door Dewolff en het 50 koppige orkest live in het koninklijke theater Carré werd opgenomen, zou op 11 december 2020 via Suburban Records en hun eigen Electrosaurus Records in een beperkte oplage van 500 stuks als 2LP worden uitgebracht en tevens als CD en als digitale download, maar verschijnt nu op 16 juli 2021, waarbij Stefan Wolfs als gastgitarist meespeelt in 2 nummers.

Het album begint met "Yes I Do", waarin de band en orkest een lekker in het gehoor klinkende rock song in een gemiddeld tempo speelt met invloeden van progressieve rock en dit nummer wordt gevolgd door "Sugar Moon", een schitterende song met een gemiddeld tempo en invloeden van soul en bluesrock, waarin de band het publiek uitdaagt om met de muziek mee te klappen en "Medicine", een fantastische rustige song met bluesrock invloeden.

Daarna volgen "Do Me", een prachtige pop song in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Freeway Flight", een rustig begint en na enkele minuten meer snelheid krijgt, waarbij ook de muziek gaat swingen en "Outta Step & Ill At Ease", een mooie countryrock song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en tempowisselingen bevat.

In "Tombstone Child" zet Dewolff me een puike rock song in een gemiddeld tempo voor, die progressieve rock invloeden heeft, tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat en in "Live Like You" krijg ik een geweldig swingende uptempo rock song voor, die soul invloeden heeft.

Dan volgen "Enlighten Yourself", een rustige song met rock en lichte blues invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Tired Of Loving You", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, progressieve rock invloeden en subtiele tempowisselingen.

Als laatste nummer hoor ik "Deceit & Woo", een fantastische uptempo progressieve rock song met acidrock invloeden, die swingt en halverwege een drumsolo bevat, waarna het Metropole orkest invalt en de muziek naar een climax speelt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"Dewolff & Metropole Orkest" van Dewolff & Metropole Orkest is een heerlijke CD (2LP), die vol puike nummers staat, waar ik erg van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanraden.

Review: 71319 - Live At Monfori Manor (Blood Fish Records, 2021) (Folk / Pop)

71319 uit Providence, Rhode Island, Amerika, bestaat uit: Valerie Gracious - piano en zang, Steve Unruh - akoestische gitaar, viool, dwarsfluit, kalimba, percussie, effecten en zang en Phideaux Xavier - akoestische gitaar, basgitaar elektrische piano en zang.

Hun album "Live At Monfori Manor" werd 13 juli 2019 opgenomen en bevat 16 nummers, die op een 2CD zijn uitgebracht via Blood Fish Records.

CD 1 bevat 7 nummers en begint met "Learn To Love Rain", waarin 71319 een prachtige rustige folk song met minimale begeleiding speelt en dit wordt gevolgd door "Twilight In India", een schitterende song, die invloeden van folk en pop heeft en in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, dat halverwege meer snelheid krijgt een aanstekelijk ritme bevat, om na enkele minuten terug te keren naar het rustige tempo.

Daarna volgen "Violin Raga --> Focus", een uitstekende rustig nummer, dat op viool gespeeld wordt, om na een minuut over te gaan in een gesproken stuk, dat tegen het einde verandert in een heftig stukje gitaarspel, dat doorloopt in "Something In Heaven Bleeds", een geweldige rock song met tempowisselingen en Spaanse gitaar  invloeden en "The Lawn Chair Song", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en me aan de muziek van Simon & Garfunkel  doet denken en progressieve rock invloeden heeft.

In "Two Little Awakenings", dat bijna 19 minuten duurt, zet 71319 me een prima pop song in een gemiddeld tempo voor, die tempowisselingen en invloeden van folk heeft en in laatste nummer, "Luxury Denial", krijg ik een fantastische swingende song te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme en tempowisselingen bevat en lichte invloeden van progressieve rock heeft.

CD 2 start met "The Error Lives On", waarin 71319 een heerlijke rustige licht progressieve folk song ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft en deze wordt  gevolgd door "Candybrain --> The Sleepers Wake", een uitstekende mix van folk en pop, die in een vrij langzaam rempo wordt gespeeld en door het vioolspel enigszins triest klinkt en dit loopt over in "Darkness At Noon", een mooie rustige folk song, die subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen "One Star", een swingende uptempo song, die aanzet tot dansen, "Inspecting The Spoils", een rustige song, waarin Valerie zichzelf op piano begeleid en "You And Me Against A World Of Pain", een prima folk song met een niet al te hoog tempo.

Verder hoor ik "A Curse Of Miracles", een song in een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme heeft, "The Doctrine Of Eternal Ice (II)", een bijna 10 minuten durende song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, enkele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft en "Infinite Supply", een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo, die enkele subtiele tempowisselingen heeft.

"Live At Monfori Manor" van 71319 is een schitterende live 2CD, die vol staat met puike pop en folk songs en ik raad liefhebbers van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)