Review: The Courettes - Misfits & Freaks (Damaged Goods Records, 2022) (60's Pop)

The Courettes is een duo uit Aalborg, Denemarken en Rio De Janeiro, Brazilië, dat bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt.

Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).

Op 22 mei 2020 verscheen de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna het de bedoeling was in oktober 2020 het derde album van de band uit te brengen.

Op 19 juli 2021 bracht Damaged Goods Records hun eerste 2 albums opnieuw uit als 2 afzonderlijke LP's, waarvan "Here Are The Courettes", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage van 1000 stuks ook roomkleurig vinyl en "We Are The Courettes", waarop 12 nummers staan, in een beperkte oplage van 1000 stuks op doorzichtig rood vinyl en als 1 CD en op 15 oktober 2021 verschenen de 7" single "R.I.N.G.O." / "The Boy I Love" (single versie) en hun album "Back In Mono", dat 14 nummers bevat als LP, als CD en als digitale download via Damaged Goods Records.

Op 25 januari 2022 brengt Damaged Goods Records hun single "Misfits & Freaks" in een beperkte oplage van 1000stuks op 7" wit vinyl uit, waarvan het titel nummer een opnieuw opgenomen versie is van het nummer, dat op hun album "Back In Mono!" staat.

De single begint met de nieuwe versie van "Misfits & Freaks", die een langer intro en een extra couplet heeft en hierin zet The Courettes me een schitterende uptempo  song voor, die lichte invloeden van de muziek van The Beatles en de meiden groepen van de jaren 60 heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.(luister naar de versie van het album "Back In Mono" via de youtube link onder de recensie)

Op de b kant laat de band me genieten van een swingende uptempo exclusieve song, getiteld "Killer Eyes", die tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen.

De single "Misfits & Freaks" van The Courettes bevat 2 heerlijke swingende nummers, die in de jaren 60 gemaakt hadden kunnen zijn en ik raad iedere liefhebber van deze muziekperiode deze single dan ook van harte aan.

Review: Ford's Fuzz Inferno - Fuzz The Universe! (Subunderground Cosmic Adjustments, 2022) (Punk)

Ford's Fuzz Inferno uit Kekerdom en Wernhout, Nederland bestaat uit: Hans (Kekerdom) - zang en sologitaar en Patrick (Wernhout) - drums en achtergrondzang.

Het duo nam op 29 en 30 januari 2021 in Studio 195 te Wernhout, hun EP "Deniers Of Fuzz Will Be Executed" op, waarop 5 korte nummers staan en deze verscheen op 26 mei 2021 via het Subunderground C.A. label op 7" vinyl met een extra nummer en als digitale download, waarbij vermeldenswaard is, dat de EP in de voorverkoop via de link: www.shinybeast.nl/item/504883/fords_fuzz_inferno_deniers_of_fuzz_will_be_executed_ep.html te bestellen was.

Het duo bracht op 17 januari 2022 hun tweede 7" vinyl EP "Flog Yourself With Fuzz", waarop 4 nummers staan, via Subunderground C.A. uit en ook deze is in de voorverkoop te bestellen via: www.clear-spot.nl/item/513135/fords_fuzz_inferno_flog_yourself_with_fuzz_ep.html, of via bandcamp en deze werd op 31 januari 2022 gevolgd door de CD "Selected Verses", met daarop 11 nummers, waarvan 1 onuitgebracht nummer.

Tevens verschijnt deel 3 van hun trilogy, getiteld "Fuzz The Universe!", waarop 4 nummers staan, op 13 april 2022 via Subunderground Cosmic Adjustments op 7" vinyl en is in de voorverkoop te bestellen op dezelfde manier als de vorige 2 7" EP's.

De EP start met "Busy Day", waarin Ford's Fuzz Inferno een heerlijke uptempo mix van pop en punk speelt, die sterke eind jaren 70 invloeden heeft, veel fuzz bevat en swingt als een trein.

Daarna volgt "No Solution", dat niet op de CD staat en hierin speelt het duo een geweldige swingende uptempo song, waar de energie afspat en hierbij is stil zitten dan ook geen optie.

In "Who Is How" laat Ford's Fuzz Inferno me nogmaals genieten van zo'n fantastische uptempo song, die veel fuzz bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "Who Is How (Part 2)" (niet op de CD) krijg ik het vervolg van dit nummer voorgeschoteld, dat, naar mate het nummer vordert, steeds sneller wordt en een terugkerend ritme bevat.

"Fuzz The Universe!" van Ford's Fuzz Inferno bevat ook deze keer 4 swingende uptempo punk songs met eind jaren 70 invloeden, die me als muziek in de oren klinken en ik raad elke liefhebber van dit muziek genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar deze EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Seaorm - Forgotten Shrines (OctoberXart Records, 2022) (Progressieve Rock)

Seaorm is een band uit Madrid, Spanje en Astrakhan, Rusland, die bestaat uit: Ángel Ontalva (October Equus) - sologitaar, Arkady Fedotov (Vespero) - basgitaar, synthesizer, fluit en achtergrond zang en Ivan Fedotov (Vespero) – drums, drummachine en percussie.

De leden werkten al eerder samen en maakten onder de naam Ángel Ontalva & Vespero diverse albums, zoals "Carta Marina" (9 juli 2018), "Sea Orm Liventure" (3 augustus 2018), "Sada" (1 februari 2020), "Shaman Rock" (10 februari 2020) en "Live At The Astrakan State Theatre Of Opera And Ballet" (23 juni 2020), maar nu maken ze dus onder de naam Seaorm muziek en hun eerste wapenfeit onder deze naam is het album "Olkhon", dat 9 nummers bevat en op 28 december 2020 via OctoberXart Records (het label van Ángel) als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitale download is verschenen, waarbij vermeldenswaardig is, dat alle nummers van het album "Shaman Rock", dat Ángel en Arkady samen maakten, op dit album staan, aangevuld met 3 nieuwe nummers.

Op 29 december 2021 verscheen het album "Frogotten Shrines" van Seaorm, dat 3 nummers bevat en daarop wordt de band bijgestaan door Víctor Rodríguez, die keyboards speelt.

Het album start met het iets meer dan 20 minuten durende titel nummer "Forgotten Shrines", waarin de Seaorm een fantastisch stuk muziek ten gehore brengt, dat een mix is van progressieve rock, elektronische muziek, krautrock en rock in opposition, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en bij tijd en wijle swingt, om halverwege tijdelijk in een rustig tempo over te gaan, om na korte tijd weer verder te gaan in het begin tempo. 

Daarna volgt "Animas In The City Of Stones", dat experimenteel begint en na korte tijd over gaat in een verrukkelijke mix van elektronische muziek, progressieve rock en RIO en een gemiddeld tempo heeft en iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt en de muziek gaat swingen, om net voor het einde in een langzaam tempo over te gaan en op die manier te eindigen.

Het laatste nummer heet "The Garden Of Lost Memories" en hierin laat de band me genieten van een geweldig langzaam nummer met lichte Japanse en ruimtelijke invloeden en prima gitaarspel, dat rust uitstraalt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Forgotten Shrines" van Seaorm is een schitterende CD, waarvan ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van zowel progressieve rock als van RIO deze puike schijf dan ook van harte aanbevelen.

Review: Hazemaze - Blinded By The Wicked (Heavy Psych Sounds Records, 2022) (Hardrock)

De Zweedse band Hazemaze werd in 2016 te Stockholm door Ludvig Andersson - zang en sologitaar, Estefan Carillo - basgitaar en Nils Ein - drums opgericht.

In het najaar van 2017 vertrok het trio naar het noorden, om in Falun hun debuut album, "Kozmik Debut", op te nemen.

Op 20 juli 2018 verscheen dit album via het Kozmik Artifactz Records label in een beperkte oplage op 180 gram gekleurd vinyl, gestoken in een klaphoes en op 28 januari 2022 bracht de band hun tweede album "Blinded By The Wicked" uit via Heavy Psych Sounds Records als LP in een beperkte oplage van 15 stuks als testpersing, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op gestreept neon roze geel blauw vinyl, als LP in een beperkte oplage van 450 stuks op neon violet vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "In The Night Of The Light, For The Dark", waarin Hazemaze een trage stoner song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Devil's Spawn", eveneens een langzame stoner song, die een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Ethereal Disillusion", een schitterend kort rustig stukje instrumentale muziek, waarin de gitaar en de synthesizer de belangrijkste rol spelen en "Sectatores Et Principes", een heerlijke stevige hardrock song met een aanstekelijk licht hypnotiserend terugkerend ritme.

In "Ceremonial Aspersion" schotelt Hazemaze me een lekker in het gehoor klinkend rock in een gemiddeld tempo song, die een terugkerend ritme heeft en in "Divine Harlotry" krijg ik een opnieuw een vrij trage stevige rock song te horen, die lichte invloeden van de muziek van Black Sabbath heeft.

Verder volgen "Luciferian Rite", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Malevolent Inveigler", opnieuw zo'n prima stevige rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die religieuze invloeden heeft.

"Blinded By The Wicked" van Hazemaze is een puike plaat, die vol goede stoner nummers staat en ik raad liefhebbers van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Closure To Moscow - Pink Lemonade (Bird's Robe Records / Enjoy The Ride Records, 2022) (Rock)

Closure In Moscow uit Melbourne, Australië werd in 2006 opgericht en bestond uit: Beau McKee - drums, Manny Zenneli - sologitaar, erhu en percussie zang, Brad Kimber – basgitaar, Michael Barrett – sologitaar, zang, percussie en programmering en Christopher James de Cinque – zang, drums en percussie.

De band bracht in deze bezetting op 19 april 2008 hun debuut EP "The Penance And The Patience" uit als CD en digitale download via Taperjean Music, die gevolgd werd door het debuut album "First Temple", dat 5 mei 2009 als CD en digitale download verscheen via Equal Vision Records.

Vervolgens onderging de band enkele bezettingswisselingen en werden Beau McKee en Brad Kimber vervangen door Salvatore Aidone - drums, percussie en programmering en Duncan Millar - basgitaar, dubbele bas, zang en percussie, waarna het album "Pink Lemonade" op 9 mei 2014 als 2LP, als CD en als digitale download via Sabre Tusk Records verscheen.

Alle 3 de uitgaven worden door Bird's Robe Records opnieuw uitgebracht, waarvan "Pink Lemonade" en "First Temple" reeds verschenen op 1 oktober 2021 en op 26 november 2021 verschijnt "The Penance And The Patience", dat 6 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op doorzichtig met rook effect en donker blauwe swirl 180 gram vinyl, als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op roest rood met rood op been gespetterd 180 gram vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op donker rood / geel met zwart marmerkleurig 180 gram vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart 180 gram vinyl, als CD en als digitale download wordt uitgebracht.

Het album "Pink Lemonade" verschijnt 4 februari 2022 opnieuw via Bird's Robe Records in samenwerking met Enjoy The Ride Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op doorzichtig roze limonade kleurig vinyl, als CD en als digitale download en bevat 11 nummers.

Het eerste nummer van het album heet "The Fool", waarin Closure To Moscow een kort nummer speelt, dat rustig begint, om na korte tijd over te gaan in een snelle heftige song, die tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door het titelnummer "Pink Lemonade", een puike mix van progressieve muziek, pop en soul, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer loopt door in "Neoprene Byzantine", een uptempo mix van theater en progressieve muziek, die een terugkerend ritme heeft en swingt.

Daarna volgen "Seeds Of Gold", een swingende uptempo mix van funk, disco en rock met een aanstekelijk dansbaar ritme, "That Brahmatron", een geweldige rock song met een gemiddeld tempo en invloeden van hardrock, die halverwege over gaat in een rustig stukje avant garde, om na korte tijd psychedelisch te worden en weer invloeden van progressieve muziek te krijgen.

In "Dinosaur Boss Battle" zet Closure To Moscow me een schitterende mix van rock, soul en funk voor, die een gemiddeld tempo heeft, swingt en tempowisselingen bevat en in "Mauerbauertraurigkeit" krijg ik een prachtige poprock song in een gemiddeld tempo te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

Dan volgen "The Church Of The Technochrist", een heerlijke uptempo mix van disco, pop en rock met een dansbaar ritme en "Beckon Fire", een verrukkelijke song met een rustig tempo, die een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen.

Verder hoor ik "Happy Days", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en "ピンクレモネード", een fantastische Japans klinkende dance rock song, die muziek van computerspelletjes bevaten zeer dansbaar is en tegen het einde over gaat in gesproken teksten.

"Pink Lemonade" van Closure To Moscow staat vol prima nummers, die invloeden van diverse soorten muziek bevatten en bij tijd en wijle swingen en ik raad elke liefhebber van de betere pop en rock dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze schijf.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: The Galileo 7 - Listening To The Colours (Spinout Nuggets Records, 2021) (Beat)

Allan Crockford - zang en sologitaar richtte in 2009  de band The Galileo 7 op, die naar een episode van Star Trek is genoemd.

Hij was eerder actief in andere bands en enkele daarvan zijn: The Solarflares, The Prisoners, JTQ en Thee Headcoats en hij maakt ook deel uit van de band Graham Day & The Forefathers.

Samen met Viv Bonsels - orgel en zang, Mole Brooks - basgitaar en zang en Russ Baxter - drums vormde hij de eerste formatie van The Galileo 7, die uit Medway, Londen, Engeland komt en tegenwoordig bestaat uit: Allan Crockford - zang, mellotron en sologitaar, Viv Bonsels - orgel en zang, Paul Moss - basgitaar en zang en Mole Brooks - drums en zang.

The Galileo 7 bracht diverse albums uit.

In 2010 was dat "Are We Having Fun Yet?" via Misty Lane Records en in 2012 "Staring At The Sound" via State Records, waarna "False Memory Lane" uit 2014 op het eigen Fool's Paradise label verscheen en deze werd zowel op vinyl, als op CD en als download uitgebracht, waarbij opgemerkt kan worden, dat de bij vinyl versie een CD met 3 nummers, die niet meer op de LP pasten, is bijgevoegd, plus een download code.

De band heeft in 2015 een nieuwe single gemaakt, getiteld "One Lie At A Time" / "The God Of Gaps", die 16 maart via het State Records label in een gelimiteerde oplage van 500 stuks verscheen, waarvan de eerste 250 exemplaren vergezeld gingen van een CD met daarop de nummers van de single plus een exclusieve extra song, die nergens anders op staat.

Ook de nieuwe 7" vinyl single "Cruel Bird", die een dubbele A kant heeft, is 28 maart 2016 via het State Records label uitgebracht in een beperkte oplage van 500 stuks, waarvan de eerste 200 exemplaren op paars vinyl zijn geperst, die alleen via de band zelf of via State Records verkrijgbaar zijn en tevens is vermeldenswaardig, dat de single in mono is verschenen.

Tijdens de opnames voor de single, speelde de band ter opwarming diverse oudere nummers en wisten daarbij onmiddellijk, dat ze deze eveneens zouden gebruiken. Het resultaat daarvan is te horen op de CD "The Live-O-Graphic Sessions", die 24 januari 2016 in de Barker's Lithographic Printers, te Rochester, werd opgenomen en net als de single 28 maart 2016 via het Fools Paradise Records is verschenen.

Hun album "Tear Your Minds Wide Open" werd 10 november 2017 door het Damaged Goods label in een beperkte oplage van 300 stuks op vinyl uitgebracht en bevat tevens een gratis CD, waarop een extra exclusief nummer staat en tevens verscheen het album als digitale download.

Op 26 april 2019 verscheen de 7" mono single "Too Late" / "The World Looks Different Today" in een beperkte oplage van 500 stuks via State Records, als voorloper van hun album "There Is Only Now", dat in juni 2019 door Damaged Goods Records werd uitgebracht en vermeldenswaardig is verder, dat dit de eerste plaat is, dat alle bandleden in één of meerdere nummers zingen.

De band viert in 2020 hun 10 jarige bestaan middels hun album "Decayed", dat 22 november 2020 via Fool’s Paradise Records in een beperkte oplage van 250 stuks als LP is uitgebracht bevat 10 nummers.

Vermeldenswaardig is verder, dat 2 nummers in de oude bezetting uit 2013 met Russ Baxter zijn opgenomen, terwijl de rest van de nummers in de huidige bezetting gespeeld wordt en het bonus  nummer niet op de LP staat.

Op 26 november 2021 bracht The Galileo 7 een gedeelte (6 nummers) van hun album "Staring At The Sound", in een nieuwe versie onder de naam "Listening To The Colours"  uit via Spinout Nuggets Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en als digitale download en hierop bestaat de band uit: Allan Crockford, Viv Bonsels, Mole en Paul Moss – basgitaar.

Het album start met "The Man Who Wasn't There", waarin The Galileo 7 een geweldige uptempo mix van beat en psychedelische pop, die sterke invloeden van de flowerpower periode van eind jaren 60 muziek heeft en enkele tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Leave Me Alone", een uitstekende licht psychedelische jaren 60 gerelateerde song, die heerlijk orgelspel bevat, waardoor de muziek net iets extra's krijgt. 

Daarna volgen "Can't Get Away From Myself", een fantastische swingende uptempo garagerock song, die met veel energie en snelheid gespeeld wordt, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen en "More Time", een lekker in het gehoor klinkende swingende song, die ook nu weer psychedelische jaren 60 invloeden bevat en in een iets boven gemiddeld tempo wordt gespeeld.

In "Ella" laat The Galileo 7 me genieten van een verrukkelijke uptempo song, die een hoog dans en meezing gehalte heeft en hit potenties zou kunnen hebben en in "Waiting To Cross" krijg ik weer zo'n typische licht psychedelische zestiger jaren song in een gemiddeld tempo te horen, die een vrolijke melodielijn en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

 

"Listening To The Colours" van The Galileo 7 staat vol uitstekende jaren 60 gerelateerde nummers en als ik niet beter wist, dan had ik gedacht, dat ze in die periode gemaakt waren en ik kan elke liefhebber van jaren 60 muziek deze meesterlijke schijf dan ook sterk aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Taumel - Now We Stay Forever Lost In Space Together (Tonzonen Records, 2022) (Avant Garde / Dark Jazz)

Taumel werd in 2016 te Rheda Wiedenbrück, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Sven Pollkötter - drums en percussie, Jacob Diehl - piano en Rhodes synthesizer, Boris Nicolai - sologitaar en Manuel Viehmann - bugel.

Op 25 september 2020 verscheen hun debuut album "There Is No Time To Run Away From Here" als digitale download en op 4 december 2020 bracht Tonzonen Records het album als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op rood vinyl uit en tevens als CD en als digitale download en op 6 augustus 2021 bracht Taumel het album "In Pieces - Volume 1" uit als LP op 10" zwart vinyl en als digitale download, waarbij het vermelden waard is dat alleen Sven en Jacob van Taumel op dit album spelen.

De opvolger van dit album heet "Now We Stay Forever Lost In Space Together", dat 18 februari 2022 verschijnt via Tonzonen Records en als LP in een beperkte oplage van 40 stuks op 180 gram zwart vinyl, als CD en als digitale download wordt uitgebracht en eerder op 25 september 2020 verscheen.

Het album, dat 5 nummers bevat, begint met "Now", waarin Taumel een geweldig zwaar stuk muziek in een langzaam tempo ten gehore brengt, dat invloeden van melodische rock heeft en tegen het einde jazz invloeden en een terugkerend ritme bijgevoegd krijgt, waarna de muziek doorloopt in "We Stay", een uitstekend avant garde nummer met een niet al te hoog tempo, dat een terugkerend ritme heeft en invloeden van experimentele muziek, dark jazz en improvisatie bevat, waardoor de muziek zo nu en dan lichtelijk chaotisch klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Daarna volgt "Forever", een schitterend jazz nummer met een vrij rustig tempo en invloeden van de jaren 50, een terugkerend ritme en een enigszins trieste ondertoon.

In "Lost In Space" zet Taumel me een puike mix van jazz, improvisatie en avant garde in een traag tempo voor, die vrij heftig klinkt en een aanstekelijk ritme bevat.

Als laatste volgt "Together", een heerlijk nummer met een rustig tempo, een terugkerend ritme en duistere jazz invloeden, die een begrafenis sfeer oproepen.

"Now We Stay Forever Lost In Space Together" van Taumel is een verrukkelijke plaat, die de duistere kant van hun muziek belicht en trieste gevoelens oproept, waarmee de sfeer van de hedendaagse maatschappij prima weergeeft en ik kan ieder liefhebber van muziek dan ook aanraden eens te gaan luisteren, wat deze schijf bij hen teweeg brengt.

 

Review: Sound Of Smoke - Tales (Tonzonen Records, 2022) (Psychedelische Bluesrock)

Sound Of Smoke uit Freibrg, Duitsland werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Johannes Braunstein - drums, Florian Kiefer - basgitaar, Jens Stöver - sologitaar en Isabelle Bapté - zang en keyboards.

De band bracht op 1 november 2017 hun debuut EP "Eleutheromania" uit als digitale download en deze wordt op 18 februari 2022 gevolgd door het album "Tales", dat 7 nummers bevat en via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig zee blauw vinyl, als CD en als digitale download verschijnt.

Het album start met "Strange Fruit", waarin Sound Of Smoke een prachtige psychedelische bluesrock song in een gemiddeld tempo speelt, die sterke invloeden van de jaren 70 bands heeft  en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat en gevolgd wordt door "Witch Boogie", een geweldig swingend nummer, dat in de stijl van het uit de jaren 70 stammende nummer "Boogie"van UFO gespeeld wordt, psychedelische invloeden en een gemiddeld tempo heeft.

Daarna volgt "Indian Summer", een heerlijke aanstekelijke rock song met een dansbaar terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat na enkele minuten over gaat in een  psychedelische song en in een trager tempo gespeeld wordt, waardoor de muziek iets dromerigs krijgt, om iets over de helft van het nummer weer van meer snelheid voorzien te worden en een progressieve sfeer op te roepen.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

In "Dreamin'" schotelt Sound Of Smoke me een uitstekende mix van progressieve bluesrock voor, die swingt en aanzet tot dansen en in "Soft Soaper" krijg ik een fantastisch progressief rock nummer te horen, dat een aanstekelijk ritme heeft en tempowisselingen bevat.

Verder volgen "Devils Voice", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Human Salvation", een verrukkelijke psychedelische song met gesproken tekst, Oosterse invloeden en een terugkerend licht hypnotiserend ritme, dat halverwege iets meer snelheid krijgt en de muziek gaat swingen.

"Tales" van Sound Of Smoke staat vol puike songs, die invloeden van psychedelische rock en progressieve bluesrock hebben en ik heb hier dan ook erg van genoten en ik raad iedere liefhebber van deze muziekstijlen en jaren 70 muziek deze schijf dan ook van harte aan.

Review: The Sea Shall Not Have Them - Debris (Bird's Robe Records, 2022) (Instrumentale Post-Rock)

The Sea Shall Not Have Them uit Gold Coast, Australië bestaat uit: Curt Emerton – solo- en basgitaar en keyboards en Mat Wilton – drums, percussie en veld opnames.

Het duo bracht hun debuut digitale EP "Traces" op 18 februari 2008 via CMR Records uit en deze werd gevolgd door: "Mouth" (23 november 2012, CD in een beperkte oplage van 50 stuks, digitale download, CMR Records), "Quint" (30 december 2013, gratis digitale single, CMR Records), "Walking Through Walls​​/​​Elim" (22 september 2014, her uitgave op 1 oktober 2021, digitale EP), "Everything Melts" (28 september 2021, digitale single) en "Debris", dat op 5 november 2021 uitgebracht werd als CD in een beperkte oplage verscheen, waarbij de hoes gemaakt werd met gerecycled materiaal en op 11 februari 2022 door Bird's Robe Records opnieuw verschijnt als CD en hierop krijgt het duo medewerking van de gastmuzikanten Ed Fraser – zang en ritme gitaar (track 2), Ian Haug – ritme gitaar (track 5) en Steve Kempnich – keyboards (track 1 en 4) en piano (track 4).

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titel nummer "Debris", waarin The Sea Shall Not Have Them een schitterend uptempo rock nummer speelt, dat een aanstekelijk lichyt hypnotiserend terugkerend drums ritme heeft en swingt en dit wordt gevolgd door "Lower The Sky", een heerlijke mix van dark wave, elektro en post-rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot beweging.

Daarna volgen "YXO", een prachtig melodisch post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Splinters", een mooi nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en een aangenaam ritme heeft.

In "Everything Melts" zet The Sea Shall Not Have Them me een nummer met een gemiddeld tempo voor, dat een terugkerend ritme heeft, melodische invloeden bevat en swingt en in "In Mid Air" krijg ik een kort triest klinkend nummer te horen, dat in een traag tempo wordt gespeeld.

Verder volgen "Ash Cloud", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Underneath", een vrij zwaar nummer met een dreigende ondertoon en langzaam tempo, dat na enkele minuten iets meer snelheid en melodie krijgt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.

"Debris" van The Sea Shall Not Have Them staat vol verrukkelijke post-rock nummers, waarmee de band me geen moment verveeld heeft en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van deze muziekstijl.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Kryptograf - The Eldorado Spell (Apollon Records, 2022) (Hardrock)

Kryptograf uit Bergen, Hordaland, Norwegen bestaat uit: Eirik Arntsen - drums en zang, Eivind Standal - basgitaar, Odd Erlend Mikkelsen - sologitaar en zang en Vegard Strand - sologitaar en zang.

De band bracht op 17 april 2020 hun digitale nummer "The Veil" uit en deze werd gevolgd door: "Crimson Horizon" (20 mei 2020, digitaal nummer), "Kryptograf" (12 juni 2020 LP, CD en digitale download), "The Well" (3 september 2021, digitaal nummer) en "Cosmic Suicide" (8 oktober 2021, digitaal nummer) en op 25 februari 2022 brengt Apollon Records hun tweede album "The Eldorado Spell" uit als LP in een beperkte oplage van 375 stuks op wit vinyl, als LP in een beperkte oplage van 375 stuks op geel vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Asphodel", waarin Kryptograf een vrij trage rock song speelt, die een terugkerend ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat en iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt, waarbij ook het ritme verandert en de muziek over gaat in een melodische rock song met een vrolijk  aanstekelijk ritme en dit nummer wordt gevolgd door "Cosmic Suicide", een stevige rock song met een gemiddeld tempo en een dansbaar licht hypnotiserend terugkerend ritme en "Lucifer's Hand", een song met een afwisselende tempo's, die hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft.

Daarna volgen "Creeping Willow", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek begint te swingen, "Across The Creek", een prachtig kort nummer met een terugkerend ritme, dat alleen op gitaar wordt gespeeld en het titel nummer "The Eldorado Spell", dat begint, waar het vorige nummer stopte en na korte tijd over gaat in een song met een terugkerend ritme en een aanstekelijk dansbaar ritme, die een gesproken tekst bevat en ruimtelijke invloeden van progressieve rock heeft.

In "The Spiral" schotelt "Kryptograf" me een uitstekende stevige hardrock song in een niet al te hoog tempo voor, die halverwege meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, om na korte tijd weer naar het begin tempo terug te keren en in "When The Witches" krijg ik een fantastische song met een gemiddeld tempo te horen, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en progressieve bluesrock invloeden bevat.

Verder volgen "Wormwood", een verrukkelijk kort instrumentaal nummer met een rustig tempo en melodische invloeden en "The Well", een traag startende song, die na korte tijd over gaat in een schitterende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat beweging oproept en tempowisselingen heeft en iets na de helft van het nummer prima gitaarspel heeft en een aanstekelijk zwaar ritme krijgt, om iets voor het einde in een duister traag tempo over te gaan.

"The Eldorado Spell" van Kryptograf staat vol puike rock muziek, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad deze schijf dan ook aan aan iedere liefhebber van hardrock en rock in het algemeen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: First Draft - Declines Are Long Gone (LyloProd., 2022) (Pop / Rock)

First Draft werd in 2016 te Tours, Frankrijk opgericht en bestaat uit: Marine Arnoult - drums en zang en Clément Douam - basgitaar.

Het duo bracht op 4 oktober hun debuut album "Irony & Smiles" uit als CD en als digitale download, waarna het digitale nummer "Obey the Rhyme - Live" op 13 januari 2021 volgde en op 19 februari 2022 verschijnt de EP "Declines Are Long Gone", dat 5 nummers bevat, op 12" vinyl en als digitale download via LyloProd.

De EP start met het titel nummer "Declines Are Long Gone", waarin First Draft een schitterend rock nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat enkele tempowisselingen heeft, een aanstekelijk ritme bevat en iets voor de helft van de song over gaat in een langzaam tempo, om na iets meer dan een minuut meer snelheid te krijgen.

Daarna volgt "A Chapter On Each Page", een prachtige rustige pop song met een aanstekelijk ritme, die iets over de helft van het nummer tijdelijk heftiger wordt en in rust eindigt.

In "Time Hails No Suns" zet First Draft me een mooie song in een niet al te hoog tempo voor, die na korte tijd over gaat in een gemiddeld tempo en een aangenaam dansbaar ritme bevat, invloeden van post-rock heeft en swingt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Dan volgt "Kneel Down In Silence", een fantastische pop song met een gemiddeld tempo, die halverwege tijdelijk in een traag tempo over gaat, om na korte tijd weer verder te gaan in het begin tempo.

Als laatste nummer hoor ik "Obey The Rhyme", een verrukkelijke song met een vrij rustig tempo, dat na enkele minuten versneld wordt en invloeden van post-rock krijgt, waardoor de muziek gaat swingen.

"Declines Are Long Gone" van First Draft bevat 5 heerlijke songs, die invloeden van post-rock en pop hebben, waarvan ik zeer genoten heb en ik raad deze schijf dan ook aan aan elke liefhebber van deze genres.

Review: Endless Dive - A Brief History Of A Kind Human (Luik Music, 2022) (Post-Rock)

Endless Dive uit Brussel en Tournai (Doornik), België, werd in september 2015 opgericht en bestaat uit: Nathan Mondez — drums, Elie Pauwels — basgitaar, Pierre Vvl — sologitaar en synthesizer en Nathan Bonnet — sologitaar.

De band bracht hun debuut EP "Endless Dive" als CD en digitale download op 21 november 2016 uit, waarna hun debuut album "Falltime" op 18 januari 2019 volgde als 2LP, als CD en als digitale download en deze wordt op 11 februari 2022 gevolgd door het album "A Brief History Of A Kind Human", dat als LP op zilverkleurig vinyl met een 12 pagina's tellend boekje, als CD en als digitale download verschijnt via Luik Music en 9 nummers bevat.

Het album begint met "Blurred", waarin Endless Dive een mooi post-rock nummer met een gemiddeld tempo, dat melodisch invloeden heeft, iets heftiger wordt en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door het titel nummer "A Brief History Of A Kind Human", een schitterend uptempo nummer, dat swingt en iets over de helft van het nummer in een rustig tempo verder gaat.

Daarna volgen "La Cigûe", een uitstekend vrij rustig post-rock nummer met een terugkerend ritme, dat een lichte dreiging uitstraalt, "Elevator To Silence", een mix van post-rock en terugkerende ritmes, die rustig begint maar gaandeweg steeds meer snelheid krijgt en "Ingeborg", een prachtig kort rustig nummer.

In "Archimboldi" zet Endless Dive me een heftig uptempo post-rock nummer, dat na korte tijd iets snelheid verliest en over gaat in een verrukkelijk stuk muziek met een terugkerend ritme en in "Tropique Triste" krijg ik opnieuw zo'n heerlijk nummer te horen, dat tempowisselingen bevat.

Verder volgen nog "The Red Poet", een prima rustig nummer met een terugkerend ritme en "Aurevoir", een nummer, dat in een gemiddeld tempo begint en na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen.

"A Brief History Of A Kind Human" van Endless Dive staat vol puike post-rock nummer, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muziekstijl deze schijf dan ook aanraden.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Smed - Smed (Transubstans Records, 2022) (Stoner)

Smed uit Karlshamn, Zweden, werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Eddie Juneskär - drums, Johan Holm - basgitaar, Tom Westberg - sologitaar en Niklas Sjöberg - zang, die onder andere in bands hebben gespeeld, zoals: The Graviators, Nymf, Learn by dying, Demonicus, Trollfnask, Void Commander en Sattmansitter.

Op 18 februari 2022 brengt de band hun debuut album "Smed" uit, dat 9 nummers bevat en dit verschijnt via Transubstans Records als LP op grijs vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download.

Het album start met "Starmass", waarin Smed, na een kort rustig psychedelisch begin, een stevige stoner song in een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die een aanstekelijk ritme heeft en gevolgd wordt door "Devil's Tide", een swingende rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Queen Of The Goats", eveneens eens stevige stoner song met een gemiddeld tempo (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) , "Flower Smokin' Priest", een heerlijke rock song met een gemiddeld tempo, invloeden van progressieve hardrock en tempowisselingen en "Hal 9000", een puike mix en hardrock en stoner, die tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.

In "M.A.D" zet Smed me opnieuw een stevige stoner song in een gemiddeld tempo en tempowisselingen voor en in "Tears III" krijg ik een schitterende rustige song te horen, die aanzet tot schuifelen.

Verder volgen "Heavy Metal The Black And Silver", een hardrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo en "1010 A.D", een uitstekende rock song, die een aanstekelijk ritme heeft.

Het debuut album "Smed" van Smed staat vol stevige stoner songs, die over het algemeen een gemiddeld tempo hebben en de band heeft me dan ook laten genieten van hun prima muziek, die ik liefhebbers van dit genre kan aanraden te gaan beluisteren.

Review: Obsidian Sea - Pathos (Ripple Music, 2022) (Rock)

Obsidian Sea werd in 2009 te Sofia, Bulgarije opgericht en bestaat na een bezettingswisseling tegenwoordig uit: Bozhidar Parvanov - drums, Delyan Karaivanov - basgitaar en achtergrondzang en Anton Avramov - zang en sologitaar.

De band bracht hun digitale debuut single "The Seraph" op 10 november 2011 uit en deze werd op 16 april 2012 gevolgd door het debuut album "Between Two Deserts", dat als CD via Solitude Productions verscheen.

Daarna volgden: "Dreams. Illusions. Obsessions.", (15 april 2015, CD uitgegeven in eigen beheer, cassette via Serpent Eve Records in 2016 als LP verschenen via Nuclear War Now! productions) en "Strangers" (22 maart 2019, LP, CD en digitale download, Ripple Music).

De band brengt hun vierde album "Pathos", waarop 7 nummers staan, op 4 februari 2022 uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op waterblauw met van binnen mintgroen vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download via Ripple Music.

Het album begint met "Lament The Death Of Wonder", waarin Obsidian Sea een geweldig swingend nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 70 progressieve rock bevat en tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "The Long Drowning", een uitstekende stevige song met een niet al te hoog tempo en een melodisch ritme, die tegen het einde in een sneller tempo wordt gespeeld.

Daarna volgen "Sisters", een heerlijke swingende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat iets voor het einde door een tempowisseling in een trager tempo over gaat en "Mythos", een swingende uptempo rock song met een terugkerend ritme, die invloeden van de jaren 70 hardrock bands heeft en aanzet tot dansen.

In "The Revenants" zet Obsidian Sea me een puik hardrock nummer voor, dat een gemiddeld tempo heeft en swingt en in "I Love The Woods" laat de band me genieten van een prachtige rock song in een niet al te hoog tempo, die een aanstekelijk ritme heeft.

Als laatste krijg ik "The Meaning Of Shadows" voorgeschoteld en hierin speelt de band een song in een gemiddeld tempo, dat iets over de helft van het nummer meer snelheid en een aanstekelijk dansbaar ritme krijgt.

"Pathos" van Obsidian Sea staat vol schitterende rock songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van hardrock en rock in het algemeen dan ook aan eens te gaan luisteren naar deze prima plaat.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Usselman - Quaker (Blow Up Records, 2022) (Elektro)

Usselman is het alias van producer multi-instrumentalist Chris Usselman uit Southend, Engeland, die op 6 februari 2020 zijn debuut album "All Fun and Games Until Everyone Goes Blind" via Blow Up Records uitbracht als LP in een beperkte oplage op 180 gram zwart vinyl en als CD en als digitale download.

Op 28 januari 2022 verschijnt de digitale EP "Quaker", waarop 4 nummers staan als uitbreiding van dit album via Blow Up Records als digitale download en deze bevat ook het titel nummer, dat in eerste instantie ook voor de LP bestemd was, maar tot nu toe niet uitgebracht werd. 

DE EP start met 3 nummers van het album, waarvan "Tongue Tied" het eerste is en hierin hoor ik Usselman een swingende elektro song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van new wave heeft en tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Dry", een swingende uptempo mix van elektro en disco, die invloeden van new wave en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en daarbij is stil zitten geen optie.

In "With The Tides" zet Usselman me opnieuw een geweldige uptempo mix van elektro, new wave en disco voor, die aanzet tot dansen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in het titel nummer "Quaker" krijg ik eveneens zo'n swingende uptempo song te horen, die invloeden van disco, elektro en new wave met elkaar verbindt.

"Quaker" van Usselman is een lekker in het gehoor klinkende dansbare EP, die zeker bij liefhebbers van elektro, disco en new wave in de smaak zal vallen en ik raad hen dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.

Review: Salo - From Melmac With Hate (Bigoût Records, 2022) (Punk / Noise Rock)

Salo uit Lyon, Frankrijk bestaat uit: Samy Delabre - drums, Carlotta Fiax - basgitaar en Romano Krang - zang en sologitaar.

Hun debuut album "From Melmac With Hate" waarop 11 nummers staan, verschijnt op 21 januari 2022 als LP op zwart vinyl en als digitale download via Bigoût Records en werd in augustus 2020 door Florian 'Turc Ballou' Lejeune live opgenomen in de Grrrnd Zero Concert Room.

Het album begint met "Guillotine", waarin Salo een heftige swingende uptempo mix van punk en noise rock, die een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Fuel Injected Suicide Machine", een heerlijke uptempo punk song, die aanzet tot dansen en "Algeria", eveneens een swingende uptempo song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

Daarna volgen "Jay", een swingende uptempo rock song, "Bring Back Medieval Plague", een uptempo mix van noise en punk, die subtiele tempowisselingen heeft en "Tasmanian Tiger (For Nikita)", een schitterende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

In "Dick Hunter" zet Salo me een opnieuw zo'n geweldige swingende uptempo song voor, die een dansbaar terugkerend ritme heeft, in "Fakir" krijg ik een fantastische uptempo punk song te horen, waarbij stil zitten geen optie is en in "Speed Missile", een rock song, die ook nu weer in een hoog tempo wordt gespeeld.

Verder volgen "Knee Out", een uitstekende dansbare rock song met tempowisselingen en "Raptors Cult", waarin de band nogmaals een uptempo punk song ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk terugkerend ritme bevat.

"From Melmac With Hate" van Salo is een puike plaat, die vol energieke punk nummers staat, waar ik zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Big Scenic Nowhere - The Long Morrow (Heavy Psych Sounds, 2022) (Rock)

Big Scenic Nowhere uit Californië, Amerika, bestaat uit: Gary Arce - sologitaar, Bob Balch - basgitaar, Tony Reed - sologitaar, akoestische gitaar, zang, elektrische piano en synthesizer en Bill Stinson - drums.

De band bracht op 31 januari 2020 hun debuut uit met het album "Vision Beyond Horizon" dat als LP en als digitale download verscheen en deze werd gevolgd door de EP "Lavender Blues" (19 oktober 2020, 12" EP, CD en digitale download), "The Long Morrow" (31 oktober 2021, digitaal album met 4 nummers), "The Long Morrow" (7 december 2021 LP en CD met 5 nummers) en "Dying On The Mountain" (7 december 2021, 12" EP en digitale EP).

Het album "The Long Morrow" werd op 14 januari 2022 opnieuw uitgebracht via Heavy Psych Sounds als test persing LP op zwart vinyl in een beperkte oplage van 20 stuks, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op cornetto doorzichtig met groen vinyl, als LP in beperkte oplage van 450 stuks op groen paars geel vinyl, als LP op zwart vinyl en als CD en op dit album wordt de band bijgestaan in het titel nummer door Reeves Gabrels - sologitaar en Per Wiberg - synthesizer.

Het album begint met "Defector (Of Future Days)", waarin Big Scenic Nowhere een rock song in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet tot beweging.

Daarna volgt "Murder Klipp", een heerlijke rock song met een niet al te hoog tempo, die een terugkerend ritme bevat en na enkele minuten over gaat in een gemiddeld tempo.

In "Lavender Bleu" zet Big Scenic Nowhere me een mooie rock song in een gemiddeld tempo voor, die een aanstekelijk ritme heeft en in "LeDü" krijg ik een swingende rock song te horen, die aanzet tot dansen.

Het laatste nummer is de titel song "The Long Morrow", een bijna 20 minuten durend nummer, dat in een rustig tempo begint, om na korte tijd iets meer snelheid te krijgen en over te gaan in een puike progressieve rock song, die prima gitaarspel bevat, om tegen het einde in een langzaam tempo over te gaan.  

"The Long Morrow" van Big Scenic Nowhere bevat 5 uitstekende rock songs, waarmee de band me vanaf de begin tonen in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan elke liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Orsak:Oslo - Skimmer / Vemod (Kapitän Platte, 2022) (Post-Rock)

Orsak:Oslo is een band uit Gothenburg, Zweden en Oslo, Noorwegen, die bestaat uit: Christian - sologitaar, Bjarne - keyboards en sologitaar (sinds 2014), Peter - basgitaar (sinds 2016) en Öyvind - drums.

De band bracht hun eerste EP "Torggata Sway" op 1 juli 2014 uit als digitale download en in een beperkte oplage van 200 stuks op 12" vinyl.

Daarna volgden de EP's: "All Will Return" (12 juli 2015, digitale download), "031 Gøteborg" (28 december 2015, dd), "As We Fall" (26 augustus 2016, dd), "Flodvåg)" (10 februari 2017, dd), "You're All Gone" (6 juni 2017, dd), "Tipping Point" (17 november 2017, dd), "Nordstan" (18 mei 2018, dd) en "Ghost Gear" (8 februari 2019, dd).

Op 29 maart 2019 bracht Kapitän Platte het compilatie album "Orsak:Oslo" uit en deze verscheen zowel op CD als op LP en deze werd op 12 juni 2020 gevolgd door de digitale EP "Skimmer" en op 10 december door de digitale EP "Vemod", die 7 januari 2022 samen via Kapitän Platte als LP, als CD en als digitale download verschenen zijn.

Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Passage", waarin Orsak:Oslo een prachtig post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme speelt en deze wordt gevolgd door het titel nummer "Skimmer", een mooi vrij rustig nummer met een terugkerend ritme en melodische invloeden.

Daarna volgen "Cloudburst", een geweldig nummer met een niet al te hoog tempo, die een lichte duistere atmosfeer oproept en het titel nummer "Vemod", een fantastisch nummer met een vrij rustig tempo en een zwaarmoedig terugkerend ritme.

In "Mod Amerika" schotelt Orsak:Oslo me een heerlijk stuk muziek voor met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en in "Bottom Bound" krijg ik een verrukkelijk swingend post-rock nummer met een terugkerend ritme en enkele tempowisselingen te horen, waarbij stil zitten geen optie is.

"Skimmer" / "Vemod" van Orsak:Oslo bevat uitstekende post-rock muziek, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: The Hobbit House Collective - The Hobbit House Collective (Fruits De Mer Records, 2022) (Progressieve Rock)

The Hobbit House Collective uit Bristol en Devon, Engeland is een collectief, dat bestaat uit: Crystal Jacqueline, The Honey Pot, Icarus Peel's Acid Reign en The Locker Room Cowboys, die allemaal met een nummer op een dubbele 7" single staan, die op 30 januari 2022 via Fruits De Mer Records wordt uitgebracht.

De eerste single begint met de Led Zeppelin cover "Battle Of Evermore", waarin Crystal Jacqueline met medewerking van Darryl Way van Curved Air een schitterende uitvoering van dit nummer laat horen, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Ramble On" (Led Zeppelin), die door The Honey Pot wordt vertolkt en hierin krijg ik een fantastische rustige song voorgeschoteld, die subtiele tempowisselingen heeft.

Single 2 start met Icarus Peel's Acid Reign, die het instrumentale Fleetwood Mac nummer "The Chain" ten gehore brengt en dit is wederom een geweldige uitvoering, die tempowisselingen bevat, een aanstekelijk ritme heeft en swingt, waarna het de beurt is voor The Locker Room Cowboys, die het door Icarus Peel geschreven "Wolfgang Does The Nurburgring" speelt en ik een puik swingend progressief rock nummer te horen krijg, dat subtiele tempowisselingen bevat en aanzet tot dansen.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)

"The Hobbit House Collective" van The Hobbit House Collective bevat 4 verrukkelijke nummers, die me als muziek in de oren klinken en ik kan elke liefhebber van progressieve rock deze dubbele 7"single dan ook zeer sterk aanraden.

Review: The Universe Is An Ocean - The Universe Is An Ocean (Addicted Label / The Swamp Records, 2021) (Elektronisch, Trance)

The Universe Is An Ocean uit Boedapest, Hongarije is het alias van Balázs Söptei — solo- en basgitaar, zang, keyboards en programmering.

Op 24 december 2021 bracht hij het 42 minuten durende nummer "The Universe Is An Ocean" als CD via Swamp Records en als cassette en als digitale download via Addicted Label uit.

In "The Universe Is An Ocean" schotelt The Universe Is An Ocean me een fantastisch stuk muziek in een niet al te hoog tempo voor, waarin elektronische invloeden van industriële muziek, psychedelische muziek, spacerock en drones met elkaar verbonden worden, zodat er een licht hypnotiserend effect verkregen wordt en ik in een lichte trance en in een ontspannen toestand raak.

"The Universe Is An Ocean" van The Universe Is An Ocean is één grote lange trip, waarin ik vanaf de begin tonen in terecht ben gekomen en ik kan elke muziekliefhebber deze meesterlijke schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Tír na nÓg - Live 1970-71 (Mega Dodo Records, 2022) (Folk)

De band Tír na nÓg (land van eeuwige jeugd) ontstond in 1969 te Dublin, Ierland, toen het duo Sonny Condell - gitaar en Leo O'Kelly - gitaar ging samen spelen.

Na enige tijd samen gespeeld te hebben ging het duo de studio in om diverse eigen songs plus enkele covers van onder andere Donovan, Bob Dylan, Leonard Cohen en Simon And Garfunkel, als hun demo op te nemen.

Ook speelden ze deze nummers live, maar het zou tot 1999 duren voordat deze te horen waren via de CD "In The Morning".

In mei 1970 kwamen Sonny en Leo in Londen terecht, waar ze bij een vriendin onderdak vonden en een opname technicus vonden, die hen gratis gebruik liet maken van de West End jingle studio om een nieuwe demo op te nemen.

Ze gingen met hun nieuwe demo naar Island Records, maar die weigerde de band een contract, waarna ze bij het Chrysalis label meer succes hadden.

Chrysalis bood ze, na het zien van het duo (imago speelde ook een grote rol) en beluisteren van hun muziek, onmiddellijk een contract aan.

Tír na nÓg begon in folk clubs in Londen op te treden, waar ze al snel een gedegen reputatie op bouwden, terwijl Chrysalis grotere concerten  rond Groot Brittannië en in het buitenland voor ze organiseerde.

In oktober dat jaar speelden ze in the Royal Albert Hall met Jethro Tull, als deel van een Britse en Europese tournee en ook verscheen dat jaar hun debuut single "I'm Happy To Be (On This Mountain)" / "Let My Love Grow" via het Chryslais label, die in de onderste regionen van de hitparade terecht kwam.

Het duo speelde in de jaren er na onder andere met Richard and Linda Thompson, Supertramp, Jasper Carrott, Procul Harum, The Who, The Velvet Underground, Hawkwind, Elton John, Roxy Music, T.Rex en Cat Stevens, om er maar enkelen te noemen.

Vervolgens verscheen het nummer "Our Love Will Not Decay" op de 2LP "El Pea", die via Island Records verscheen met daarop verder nog Jethro Tull, Nick Drake, Traffic, Emerson, Lake & Palmer, The Incredible String Band, Cat Stevens, Fairport Connvention en anderen.

Enkele maanden later bracht Chrysalis het eerste album van Tír Na Nóg met gelijknamige titel uit, die in de Livingstone Studios te Barnet was opgenomen en geproduceerd was door de legendarische folk producer Bill Leader.

Melody Maker was zo verrukt door de muziek van de band, dat ze het tot album van de maand bombardeerden, waarna diverse radio stations hen uitnodigden.

Daaronder waren optredens bij John Peel en Alan Freeman, maar ook bij Bob Harris en Kid Jensen.

Sonny en Leo gingen opnieuw de studios in om nieuw materiaal op te nemen en deze keer deden ze dat in de Morgan Studios te Willesden, waar ze Paul McCartney tegen het lijf liepen, die in dezelfde studio's bezig was met de opnamen van een Wings LP en ook Cat Stevens, waar ze recentelijk mee hadden getoerd, was daar bezig zijn album "Catch Bull at Four" op te nemen.

Het duo nam hun LP "A Tear and a Smile" op, die in 1972 uitgebracht werd, met behulp van Larry Steele en Barry De Souza, die de aanvullende instrumenten bespeelden en in 1972 verschenen ook de singles "Bluebottle Stew" / "Come and See the Show" en "The Lady I Love" / "Heidi".

Hun derde album "Strong in the Sun", die door Procul Harum organist Matthew Fisher was geproduceerd, verscheen in 1973, evenals hun volgende single "Strong in the Sun" / "The Mountain and I".

Het was de bedoeling dat Paul McCartney hun nieuwe single "Spotlight", waarop Mike Giles drums speelde, zou gaan producen, maar deze werd nooit uitgebracht.

Nadat hun label Chrysalis de band in 1974 onverschillig behandelde, keerden Sonny en Leo terug naar Ierland, waar ieder zijn eigen weg ging en de band dus ophield te bestaan.

In 1985 werd de band opnieuw opgericht en kwam de single "Love Is Like a Violin" / "Daisy Lady" via hun eigen Tír na nÓg label uit.

Daarna verschenen de live albums "Hibernian" (2000) een live optreden te Birmingham uit 1995, "Spotlight" (2001) met nummers van de originele John Peel radio sessies uit 1972/1973 en "Live at Sirius" (2010) opgenomen in de Sirius Arts Centre in Cobh te Cork, maar ook verscheen de dubbel LP "A Tear and a Smile" / "Strong in the Sun" in 2004 op de markt.

Het Fruits De Mer label bracht op 31 mei 2014 de 7" EP "I Have Known Love" in een gelimiteerde oplage op gekleurd vinyl op de markt en deze wordt 7 september 2015 gevolgd door de 7" single "Ricochet" / "Tir na nÓg (Live)", die in een beperkte oplage gekleurd vinyl verschijnt en een uitvouwbare poster bevat, waarbij nog opgemerkt kan worden, dat er geen CD's en/of downloads van de single gemaakt zullen worden, op enkele promo's na.

Ook de LP "The Dark Dance", die op 24 mei 2015 in The Half Moon, te Putney, Engeland, tijdens het "Games For May" festival van Mega Dodo Records en Fruits De Mer records door de band gelanceerd werd, is in 2015 door het Fruits De Mer Records label op vinyl uitgebracht.

Van de opnamen, die in 2015 tijdens het optreden in The Half Moon gemaakt zijn, verscheen 6 juni 2016 het album "Live At The Half Moon" via het Mega Dodo Records label en deze werd in een beperkte oplage als 2LP van 250 stuks op groen vinyl geperst, die alleen via de website www.megadodo.co.uk te verkrijgen was, maar ook werden er van de 2LP 250 stuks op 180 gram zwart vinyl uitgebracht.

Tevens verscheen het album op CD en als download en daarop zijn 10 nummers te beluisteren, terwijl er op de 2LP slechts 9 nummers staan.

Op 12 mei 2018 speelde de band in de King Arthur Club te Glastonbury, om de tiende verjaardag van Fruits De Mer Records te vieren en ter gelegenheid daarvan heeft de band de 7" single "Columbine" / "Hall Of Fame" opgenomen, die tijdens het optreden verkocht werd en deze verscheen in een zeer beperkte oplage van 90 stuks.

Op 28 januari 2022 brengt Mega Dodo Records hun album "Live 1970-71" uit, waarop 18 nummers staan en dit verschijnt als CD en als digitale download.

Het album begint met "Let My Love Grow", waarin Tír na nÓg een mooie rustige folk song ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Daisy Lady", eveneens zo'n prachtige song, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, "Mill Pond", een rustige song met uitstekende samenzang en tempowisselingen.

Daarna volgen "Looking Up", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, "Time Is Like A Promise", een rustige song, de cover van het door Joni Mitchell geschreven nummer "Woodstock", een eigen uitvoering met subtiele tempowisselingen, "I'm Happy To Be (On This Mountain)", een prima song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar nummer en "Daisy Lady", een goede versie van dit nummer, dat enkele tempowisselingen heeft.

In "Tír na nÓg" zet Tír na nÓg me een geweldige licht psychedelische folk song met een vrij rustig tempo, in "Boat Song" krijg ik weer een rustige song te horen,

in "Aberdeen Angus" laat het duo me genieten een puike song met een aanstekelijk ritme en een gemiddeld tempo en in "Looking Up" schotelt Tír na nÓg een geweldige swingende psychedelische uitvoering van dit nummer voor, die een aanstekelijk ritme heeft, een terugkerend ritme bevat en een stuk beter klinkt dan de vorige versie.

Dan volgen "Mariner Blues", een vrij rustige folk song, een derde uitvoering van "Daisy Lady", die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en aanstekelijk klinkt en "Live A Day", een prachtige rustige folk song.

Verder hoor ik de Bob Dylan cover "Maggies Farm", een fantastische licht psychedelische folk song met een gemiddeld tempo, die swingt als een trein, "Tír na nÓg", een psychedelische folk song, die in niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Dante", een prima song met een vrij rustig tempo en een aanstekelijk ritme.

"Live 1970-71" van Tír na nÓg bevat 18 schitterende folk songs, waaronder de juweeltjes "Tír na nÓg", "Looking Up" (tweede uitvoering) en "Maggies Farm" en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van folk muziek.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cross And Keeling - October Is Marigold - Electric Chamber Music Vol.3 (Noisy Records, 2021) (Improvisatie / Progressief)

David Cross (ex King Crimson) - elektrische viool, Zeta jazz viool en violetta en de componist van klassieke muziek Andrew Keeling - dwarsfluit, keyboards en sologitaar uit Londen, Engeland brachten hun eerste album voor Noisy Records, het label van David Cross, in 2009 uit, getiteld "English Sun", waarna het duo diverse optredens deed en nieuwe opnames maakte voor een volgend album.

Deze opnames bleven echter liggen tot 2020, waarna het tweetal verder ging met het maken van nieuwe nummers en het resultaat is het album "October Is Marigold - Electric Chamber Music Vol.3", dat als CD via Noisy Records is uitgebracht op 3 december 2021 en 9 nummers bevat.

Het album start met "Marigold 1", waarin Cross And Keeling een kort stuk improvisatie in een traag tempo speelt, dat gedomineerd wordt door piano en cello en dit wordt gevolgd door "Kingfisher", een uitstekend nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van soundtracks en Japanse volksmuziek heeft.

Daarna volgen het titel nummer "October Is Marigold", een schitterend rustig nummer met progressieve invloeden van kamer muziek en improvisatie, dat een terugkerend ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Strong As A Mountain Lion", een fantastisch stuk geïmproviseerde muziek met progressieve invloeden en tempowisselingen, dat bij tijd en wijle melancholisch klinkt.

In "Marigold 2" zet Cross And Keeling me een prachtig enigszins triest klinkend nummer voor, waarin de piano en viool de hoofdrol spelen en in "Ever Nearer" krijg ik een geweldig vrij rustig nummer te horen, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en lichte Oosterse invloeden bevat.

Vervolgens hoor ik "Marigold 3", een zwaar traag nummer van cello en piano, "The Spiking Darts That Were Trees", eveneens een verrukkelijk duister stuk muziek met een terugkerend ritme, dit een dreigende sfeer oproept en "The Dark Edge Of Desire And Marigold 4", een uitstekend zwaar dreigend en duister nummer met een traag tempo, dat een post apocalyptisch beeld oproept van een wereld, die ten onder gaat.

"October Is Marigold" van Cross And Keeling is een niet alledaagse CD, die vol langzame nummers staat, die gedomineerd worden door de viool en piano en invloeden van improvisatie, kamer en progressieve muziek bevatten en hiermee heeft het duo me enorm laten genieten en ik kan iedere liefhebber van één of meerdere genres deze schijf dan ook van harte aanbevelen.