Dirty Sound Magnet uit Fribourg, Zwitserland bestaat uit: Stavros Dzodzosz - zang en sologitaar, Marco Mottolini - basgitaar en achtergrondzang en Maxime Cosandey - drums en achtergrondzang.
De band bracht op 30 mei 2014 hun debuut EP "The Bloop" uit als CD en als digitale download, die gevolgd werd door: "Western Lies" (12 mei 2017, album LP, CD en ddd), "Homo Economicus" (12 mei 2017, digital single), "Social Media Boy" (16 november 2018, digitaal nummer), "Transgenic" (18 oktober 2019, album LP, CD en dd), "Live Alert" (6 november 2020, LP, CD en dd), "Pandora's Dream" (23 juli 2021, digitaal nummer) en "Heavy Hours" (24 september 2021, digitaal nummer), waarna op 18 maart 2022 het album "DSM-III" via Hummus Records als LP, als CD en als digitaal album verscheen en van dit album zijn 3 nummers live uitgebracht onder de titel "The Body Jam".
De 14 minuten durende live jam bevat de nummers "Body In Mind", "Meet the Shaman" en "Sunday Drama", waarin Dirty Sound Magnet met swingende uptempo bluesrock klanken begint, waar tempowisselingen in zitten, die na bijna 4 minuten te veranderen in een heerlijk stuk gitaar muziek, dat 5 minuten duurt, waarna het laatste stuk volgt en de band een schitterende uptempo blues gerelateerde song ten gehore brengt, die swingt en acid rock invloeden bevat.
"The Body Jam" van Dirty Sound Magnet is een fantastische uitgave, die swingende muziek bevat en invloeden van bluesrock heeft, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze jam dan ook sterk aanraden aan liefhebbers van dit genre.(luister naar de jam via de youtube link onder de recensie)
Dobbeltgjenger uit Bergen, Noorwegen, bestaat tegenwoordig uit: Vegard Wikne - zang, synthesizer, bas- en slaggitaar en akoestische gitaar, Knut-Martin Langeland Rasmussen - solo- en ritmegitaar, Sondre Veland - drums en Jonas Flemsæter Hamre - saxofoon.
De band bracht hun debuut album "When I've Gone To Space" uit via Bad Vibes uit als LP, als CD-r en als digitaal album en deze werd op 2 maart 2018 gevolgd door het album "Limbohead", dat als LP, als CD en als digitaal album via Karisma Records verscheen, waarna op 9 april 2021 "Smooth Failing" (LP, CD en dititaal album) via dit label volgde en op 10 februari 2023 brengt Karisma Records hun vierde album "The Twins" uit als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op groen vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album.
Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Rocket Shoes", waarin Dobbeltgjenger een dansbare uptempo mix van pop, funk en elektro speelt, die tot beweging aanzet en gevolgd wordt door "Harakiri Witchcraft", een heerlijke dansbare song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk ritme en wisselende tempo's en "Blood Money", een pop song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat.
Dan volgen "Purplegreenish", een uptempo song met invloeden van funk en soul, "Pink", een swingende uptempo funk song en "Genghis Khan", een uptempo rock song met een dansbaar ritme.
In "Like A Crocodile" zet Dobbeltgjenger me een schitterende song met een gemiddeld tempo voor, die een terugkerend ritme heeft, in "Shoot" krijg ik een swingende uptempo song te horen, die dance invloeden heeft en in "Toughen Up" hoor ik de band een uitstekende dansbare song spelen, die een terugkerend ritme heeft.
Daarna volgen "Frankenstein", een puike song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat tot dansen aanzet (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "When You Said That You Were Fine", een fantastische uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, "Tumbleweed", een prima dansbare pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Done", een mix van elektro en een terugkerend ritme, die een gemiddeld tempo bevat en een hoog meezing gehalte heeft.
"The Twins" van Dobbeltgjenger staat vol dansbare pop songs, die lekker in het gehoor klinken en ik kan elke liefhebber van de betere pop dan ook aanraden deze schij eens te gaan beluisteren.
Robert Forster uit Brisbane, Australië, oprichter van de band The Go-Betweens, brengt sinds 1990 solo albums uit.
In dat jaar verscheen "Danger In The Past" als LP en als CD via Beggars Banquet en deze werd gevolgd door "Calling From A Country Phone" (Beggars Banquet 1993, LP en CD), "I Had A New York Girlfriend" (Beggars Banquet 1994, LP en CD), "Warm Nights" (Beggars Banquet 1996, LP en CD), "The Evangelist" (Tag 5 Records 2008, LP en CD), "Songs To Play" (Tapete Records 2015, LP en CD) en "Inferno" (Tapete Records 2019, LP en CD) en tevens bracht hij diverse singles en EP's uit.
Op 3 februari 2023 brengt Tapete Records zijn album "The Candle And The Flame" uit, waarop 9 nummers staan, als LP en als CD.
Het album start met "She’s A Fighter", waarin Robert Forster een heerlijke uptempo pop song speelt, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Tender Years", een schitterende pop song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "It's Only Poison", een prima pop song met een gemiddeld tempo.
Daarna volgen "The Roads", een mooie rustige pop song met een terugkerend ritme, "I Don’t Do Drugs I Do Time", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot meezingen en "Always", een verrukkelijke song met een dansbaar aanstekelijk ritme en een terugkerend ritme.
In "There’s A Reason To Live" zet Robert Forster me opnieuw een puike pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, in "Go Free" krijg ik nogmaals zo'n song te horen en in "When I Was A Young Man" schotelt hij me een prachtige rustige pop song voor, die een aanstekelijk ritme heeft.
"The Candle And The Flame" van Robert Forster is een lekker in het gehoor klinkende plaat, die vol uitstekende pop songs staat en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aanraden.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Mathew Bethancourt (The Beginning, Josiah, Kings Of Frog Island, Cherry Choke) - zang, drums en sologitaar uit Leicester, Engeland, bracht onder de naam Mathew's Hidden Museum zijn debuut single "Naked & Rolled In That Rotten Dirt" op 4 november 2022 uit via Interstellar Smoke Records, waarna op 31 januari 2023 zijn eerste solo album "Mathew's Hidden Museum" via dit zelfde label verschijnt en deze wordt uitgebracht als CD in een beperkte oplage van 50 stuks, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op gespetterd wit/oranje/rood 180 gram vinyl met inlegvel + A3 poster, als cassette in een beperkte oplage van 25 stuks en als digitaal album.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "The Resurrectionist", waarin Mathew's Hidden Museum een vrij traag instrumentaal rock nummer ten gehore brengt, dat een dreigend terugkerend ritme heeft en dit wordt gevolgd door de single "Naked & Rolled In That Rotten Dirt", een schitterend stevig stuk rock met een gemiddeld tempo, dat een terugkerend ritme en progressieve invloeden bevat.
Daarna volgen "Golden", een mix van rock, elektro en psychedelische invloeden, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en ook nu weer een repeterend ritme heeft, "The Voyage Of Psyche", een geweldig psychedelisch nummer, dat in een vrij langzaam tempo wordt gespeeld, om halverwege over te gaan in een melodisch progressief stuk muziek met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Echoes Flow", een puike licht psychedelische song met een langzaam tempo.
In "Sinphony" hoor ik Mathew's Hidden Museum een halve minuut een symfonisch stukje spelen, in "Born On The 3rd Of July" schotelt me een heftig uptempo rock nummer met acid rock invloeden voor, dat een terugkerend drums ritme heeft en swingt, in "Summer Rain (Will Fall)" laat hij me genieten van een fantastisch melodisch nummer, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en in "All Of The Saints Will Sin Again" krijg ik een song in een gemiddeld tempo te horen, die een dansbaar ritme heeft.
Als laatste volgt "(Golden) Kiss Divine", een prachtig stuk gitaarmuziek, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en melodische invloeden heeft.
"Mathew's Hidden Museum" van Mathew's Hidden Museum staat vol heerlijke nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock dan ook aan eens naar deze prima schijf te gaan luisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Sologitarist Stan Webb startte met Chicken Shack in 1966 en bracht in 1968 het debuut album "40 Blue Fingers, Fresly Packed And Ready To Serve" via Blue Horizon Records uit, waarin ook Christine Perfect (later McVie) tot eind 1969 deel van uitmaakte.
Vervolgens verschenen "OK Ken?" (LP, 1969), "100 Ton Chicken" (LP, 1969), "Accept" (LP, 1970) allemaal via Blue Horizon "Imagination Lady" (LP, 1972), "Unlucky Boy" (LP, 1973) beide via Deram Records, "Goodbye Chicken Shack" (Live) (LP 1974) via London en Nova, "That's The Way We Are" (LP, 1978) via Shark, "The Creeper" (LP, 1978) via Gull, "Roadies Concerto" (Live) (LP, 1981) via RCA, "39 Bars" (LP, 1981) via Bellaphon, "Simply Live" (Live) (LP, 1989) via SPV, "Changes" (CD, 1991) via Inak, "Plucking Good" (CD, 1993) via Inak, "On Air" (BBC sessions) (LP, 1998) via Strange Fruit Records, "Still Live After All These Years" (CD, 2004) via Mystic Records, "Stan's Blues" (CD, 2012) via Blues Boulevard Records en "Plucking Good And Changes", dat in 2008 via Indigo Records verscheen en op 16 december via Secret Records als 2CD opnieuw is uitgebracht.
Verder verschenen er diverse singles en compilatie albums van de band en maakte Stan ook enkele solo albums.
"De 2CD "Plucking Good And Changes" bevat totaal 21 nummers, waarvan de eerste 10 op het album "Plucking Good" staan en deze begint met "Reflections", waarin Stan Webb With Chicken Shack een swingende uptempo bluesrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Broken Hearted Melody", een heerlijke blues song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en aanzet tot schuifelen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Look Out", een schitterend nummer met een gemiddeld tempo en dansbare invloeden van het nummer "Some Kind Of Wonderful" van Grand Funk Railroad.
Daarna volgen "Talk About Love", een swingende song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "The Thrill Has Gone", een fantastisch rustig nummer met progressieve melodische invloeden, dat na enkele minuten over gaat in een stuk blues en "Crying Again", een puike song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme.
In "For All Your Love" zet Stan Webb With Chicken Shack me een prachtige rustige song met melodische invloeden voor, in "Nothing I Can Do" krijg ik opnieuw een song met een niet al te hoog tempo te horen, die een terugkerend ritme en melodische invloeden heeft, in "If Only" hoor ik de band een mooi rustig instrumentaal melodisch nummer spelen en in "I’m Not Sorry" laat de band me genieten van een vrij trage blues song met een aanstekelijk terugkerend ritme.
Het album "Changes", dat 11 nummers, waaronder 4 bonus nummers bevat, start met "Foolish Things" en hierin speelt Stan Webb With Chicken Shack een uitstekende dansbare pop song met een gemiddeld tempo, die enigszins commercieel klinkt en deze wordt gevolgd door "Were You Pushed Or Did You Fall", een mooie vrij rustige pop song met een aanstekelijk ritme en "Sweetest Little Thing", een fantastische song met een gemiddeld tempo en een melodisch ritme, dat invloeden van de muziek van Dire Straits heeft.
Dan volgen "Have You Seen My Heart?", een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is, "Don’t Worry About A Thing", een geweldige mix van melodische pop en blues, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, "Burning Love", een zeer dansbare uptempo mix van pop en disco en "Will You Dance With Me?", een prachtige pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.
Vervolgens hoor ik 4 originele gemixte versies in de bonus nummers, die beginnen met "Don’t Worry About A Thing", een uitstekende mix van melodische pop en blues, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, "Were You Pushed Or Did You Fall?", een heerlijke melodische pop song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, "Will You Dance With Me?", die net als de LP versie prima klinkt en "Foolish Things", een swingend nummer, dat in een hitparade niet zou misstaan.
"Plucking Good And Changes" van Stan Webb With Chicken Shack laat 2 kanten van deze geweldige muzikant horen, waarvan ik met volle teugen van genoten en ik kan iedere liefhebber van blues en de betere pop deze dubbelaar dan ook van harte aanbevelen.
Speck uit Wenen, Oostenrijk werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Patrick Säuerl - drums, Lisa Winkelmüller - basgitaar en Marcel Cultrera - sologitaar en zang.
De band nam in april 2021 te Lower, Oostenrijk, enkele jams op onder leiding van Sebastian Hödlmoser, die de naam "The Metz Session" kregen.
Interkosmos werd in 2008 in Oostenrijk door 3 muzikanten uit 3 verschillende landen opgericht en bestaat uit: Pablo Carneval (Bernhard Fasching) (Oostenrijk) (Zone Six, Electric Moon) - drums, Sula Bassana (Dave Schmidt) (Duitsland) (Zone Six, Die Raumpatrouille, ex Electric Moon etc.) - basgitaar en synthesizer en Sergio Ceballos (Spanje) (from Mohama Saz, Melange, ex RIP KC) - sologitaar.
De band bracht hun debuut album "Interkosmos" in 2008 als CD-r uit en deze werd in 2016 gevolgd door "Hypnotizer", dat als CD in een beperkte oplage van 500 stuks via Sulatron Records verscheen en als 2LP in een beperkte oplage van 600 stuks via Pancromatic.
Na een pauze van 12 jaar deed de band in 2021 een optreden met Speck in Wenen en besloot een split album met deze band te maken, waarvan het nummer van dit album reeds in 2008 tijdens het Space Farm Ahoi Festival te Böllerbauer in Oostenrijk opgenomen werd.
Nadat Sula er enkele synthesizer overdubs in 2022 aan toe had gevoegd en krautrock legende Eroc de mastering deed, werd "Beyond Hibernation" aan het nummer van Speck gekoppeld.
Op 3 maart 2023 verschijnt het split album "Speck - Interkosmos" via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op willekeurig gekleurd 180 gram gerecycled vinyl gemaakt in Duitsland.
Het album begint met "The Metz Session" van Speck, waarin de band een iets meer dan 23 minuten durend nummer speelt, dat met een stuk progressieve rock begint dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van acid rock bevat, om na iets meer dan 6 minuten in een langzamer tempo over te gaan, waarin ruimtelijke invloeden zitten, om na enkele minuten weer meer snelheid en acid rock invloeden te krijgen, om enige tijd later terug te keren naar een langzaam tempo met een terugkerend ritme en vervolgens te veranderen in een uptempo stuk, dat steeds sneller wordt gespeeld, totdat er een climax is ontstaan, waarna de muziek in rust eindigt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
In "Beyond Hibernation" van Interkosmos schotelt de band me, na een langzaam ruimtelijk begin van 4 minuten, een geweldig stuk muziek met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme voor, dat invloeden van melodische rock bevat en een lichte trance opwekt, waarna de band er krautrock elementen bijvoegt en de muziek gaat swingen, om kort voor het einde weer in een langzaam tempo te veranderen, dat ruimtelijke invloeden heeft.
Het split album "Speck - Interkosmos" bevat 2 meesterlijke nummers, waarmee beide bands me 46 minuten in de ban van hun muziek hebben weten te houden en ik raad iedere muziekliefhebber deze fantastische schijf dan ook van harte aan.
Thee Headcoats uit Chatham, Engeland, werd in 1989 opgericht nadat Billy Childish's band Thee Mighty Ceasers uit elkaar was gegaan en bestond uit: Billy Childish - sologitaar en zang, Johnny Johnson - basgitaar en Bruce Brand - drums.
De band, die tot halverwege de jaren 2000 bestond, bracht in de loop der jaren de nodige albums uit en het in 1996 verschenen "In Tweed we Trust" werd op 21 september 2018 in een beperkte oplage op eendenei blauw vinyl opnieuw uitgebracht door Damaged Goods Records en tevens op CD en als digitale download.
Via dit label verscheen op 11 november 2022 de 4CD box "Head Box" die tevens een boekje met de nodige informatie bevat en deze box is van exclusief nieuw artwork voorzien.
Billy Childish (die geboren werd als Steven John Hamper) uit Chatham, Kent, Engeland is kunstschilder, auteur, poëet, fotograaf, filmmaker, zanger en gitarist.
Hij speelde in diverse bands, waaronder: The Chatham Singers, Thee Mighty Caesars, The Delmonas, The Pop Rivets, Thee Milkshakes, Thee Headcoats, The Vermin Poets, The Spartan Dreggs, Wild Billy Childish & the Blackhands en The Musicians Of The British Empire, die verschillende muziekstijlen speelden zoals: garage rock, punk, rock & roll, blues, folk, klassiek /experimenteel, gesproken woord, kinderliedjes en surf.
Met de band CTMF (voorheen The Musicians Of The British Empire), die bestaat uit: Nurse Julie, alias Juju (zijn vrouw Julie Hamper) - basgitaar en Wolf (Simon) Howard - drums, bracht hij zijn eerste album "All Our Forts Are With You" in 2013 uit en deze werd gevolgd door "Die Hinterstoisser Traverse" (2013), "Acorn Man (2014)", "SQ1" (2016) en "Brand New Cage" (2017), die allemaal via Damaged Goods Records verschenen.
Op 27 april 2018 verscheen de single "Something's Missing Inside" / "Walking On The Water" zowel op 7" vinyl als digitaal via Damaged Goods Records als opvolger van "What About Brian" / "The Fields In The Mist", die 24 november 2017 werd uitgebracht.
Op 27 januari 2023 brengen deze bands het nummer "Full Time Plagiarist" uit via Damaged Goods Records en deze verschijnt als 7" split single in een beperkte oplage van 500 stuks.
In de uitvoering van "Full Time Plagiarist" van Thee Headcoats krijg ik een geweldige swingende garagerock song met een gemiddeld tempo voorgeschoteld, die een terugkerend ritme en invloeden van de jaren 60 beat heeft.
Op de andere kant van de single laat CTMF me genieten van een schitterende mix van pop en rock, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en eveneens swingt en hierbij is stil zitten dan ook niet aan de orde.
"Full Time Plagiarist" van Thee Headcoats en CTMF is een verrukkelijke single met 2 verschillende versies van dit nummer en ik heb hiervan dan ook met volle teugen mogen genieten, waardoor ik deze schijf iedere liefhebber zeer kan aanbevelen.
The One uit Nederland / Engeland, bestaat uit: Timothy van der Holst - drums, basgitaar, piano, hammond orgel, rhodes, synthesizers en percussie, Edwin in ’t Veld - sologitaar en akoestische gitaar, Frank “Fish” Ayres (UK) - gesproken woord en slide gitaar en Max Gilkes (UK) - zang.
De band brengt op 27 januari 2023 hun debuut album "Sunrise" als CD uit via ConstRuction Records en wordt hierop bijgestaan doo": Maarten Teekens - achtergrondzang, Luca Giordano - sologitaar (track 2 en 3), Fernando Perdomo - sologitaar (track 1) en Peter Broekhuizen - dwarsfluit (track 3).
Het album bevat 8 nummers en begint met "The Thoughts Of Light", waarin The One een schitterend instrumentaal melodisch progressief rock nummer in een gemiddeld tempo speelt, dat invloeden van de jaren 70 muziek heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Time Out", een heerlijke symfonische song met een niet al te hoog tempo en "The Past Haunts Again", een uitstekende progressieve rock met een gemiddeld tempo, die een terugkerend ritme heeft en na 3 minuten meer snelheid krijgt waardoor de muziek gaat swingen en sterke invloeden van de jaren 70 bevat.
Daarna volgen "Remember", een prima symfonische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Let's Laugh", een verrukkelijke progressieve rock song met symfonische invloeden en een aanstekelijk ritme en "Between You & Me", een geweldige progressieve rock song met een vrij rustig tempo, die na enkele minuten in een uptempo symfonische song verandert, waarbij stil zitten geen optie is.
In "The Time Stands Still" zet The One me opnieuw een mooie song met een gemiddeld tempo voor en in het titel nummer "Sunrise" laat de band me genieten van een vrij heftige rock song met een terugkerend ritme, die bij tijd en wijle swingt als een trein.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Sunrise" van The One staat vol puike progressieve symfonische rock songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf dan ook zeer aanraden.
Tolouse Low Trax is het alias van Detlef Weinrich uit Dusseldorf, Duitsland, die eveneens in de band Kreidler actief is.
Hij bracht op 23 april 2010 zijn debuut solo album "Tolouse Low Trax - Mask Talk" als CD en als digitaal album uit en deze werd gevolgd door het album "Jeidem Fall", dat 11 april 2016 als CD en als digitaal album verscheen.
Vervolgens werden deze eerste 2 albums opnieuw uitgebracht als LP's, die in beperkte oplagen verschenen (5 mei 2017 en 31 juli 2020), waarna "Jumping Dead Leafs" (LP in een beperkte oplage, CD en digitaal album) en "Tolouse Low Trax EP - Repress" (EP in een beperkte oplage op 12" vinyl, digitale EP) volgden en op 27 januari 2023 brengt Bureau B Records zijn album "Leave Me Alone" uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op transparant vinyl, als CD en als digitaal album.
Het album, dat 13 nummers bevat, begint met "Albatros", waarin Tolouse Low Trax een experimenteel nummer met een gemiddeld tempo en elektro invloeden speelt, dat een terugkerend ritme en tempowisselingen heeft, waarna "How To Beat The Sea" volgt en hij een mix van krautrock en elektro met een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt.
Daarna volgen "Gates", een kort krautrock nummer met een gemiddeld tempo en experimentele invloeden, "Impure Nature", een geweldig stuk muziek met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst en een hypnotiserend repeterend ritme, "I Would Prefer Not To", een heerlijk krautrock nummer, dat een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo bevat, dat tot beweging aanzet en "My", een kort nummer met een repeterend ritme.
In "Non Giudicare" zet Tolouse Low Trax me opnieuw zo'n uitstekende mix van elektro en krautrock met een gemiddeld tempo voor en deze bevat een Italiaans gesproken tekst (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), in "Yellows" krijg ik een nogmaals een nummer met elektro en krautrock invloeden te horen en in "A Great, Strange And Moving Work" laat hij me genieten van een elektro nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme.
Dan volgen "Ossia", een puike elektro song met Italiaanse tekst, een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, "White Flicker", een aanstekelijke dansbare mix van krautrock en elektro, die tegen het einde industriële invloeden krijgt, "Muddy Floors", een elektro nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Bianca From Rome", een swingend elektro nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en krautrock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is.
"Leave Me Alone" van Tolouse Low Trax staat volverrukkelijke elektro en krautrock, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze genres deze schijf dan ook van harte aan.
Grandma's Ashes uit Parijs, Frankrijk werd in 2017 opgericht en bestaat uit: Edith Séguir - drums en achtergrondzang, Eva Hägen - zang en basgitaar en Myriam El Moumni - sologitaar en achtergrondzang.
De band bracht op 10 december 2020 hun digitale debuut nummer "Daddy Issues" uit en deze werd op 15 januari 2021 gevolgd door de EP "The Fates", die als 12" in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale EP verscheen.
Op 17 februari 2023 verschijnt hun debuut album "This Too Shall Pass", dat 13 nummers bevat, via Nice Prod. als CD en als digitaal album.
Het album start met "Intro (À Mon Seul Désir)", waarin Grandma's Ashes een kort, maar prachtig a-capella nummer ten gehore brengt, dat gevolgd wordt door "Cold Touch", een stevige rock song met wisselende tempo's en invloeden van stoner en pop en "Aside", een heerlijke rock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die subtiele tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Borderlands", een uitstekende stevige rock song, die tempowisselingen heeft en tegen het einde iets heftiger wordt, "Interlude - Grow", een kort instrumentaal stukje muziek, "Spring Harvest", een prima song met een gemiddeld tempo, die pop invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat en "Cruel Nature", een schitterende vrij rustige rock song met subtiele tempowisselingen.
In "Interlude - Melt" schotelt Grandma's Ashes me een kort rustig nummer voor, dat lichte jazz invloeden heeft, in "La Ronce" krijg ik een puike song te horen, die invloeden van progressieve rock en pop heeft en in "Caffeine" begint de muziek met trage zware tonen, om na iets meer dan 1 minuut over te gaan in een schitterende stoner song, die invloeden van pop heeft en tegen het einde opnieuw zware tonen krijgt toegevoegd.
Verder volgen "Cassandra", een rock song met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en invloeden van pop en stoner, "Lost At Sea", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo, wisselende ritmes en prachtige zang, dat 4 minuten stilte bevat, om dan nog 25 seconden verder te gaan als "Interlude Ashore".
"This Too Shall Pass" van Grandma's Ashes is een uitstekend debuut album, dat vol prima rock nummers staat en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.
Reflector uit Bila Tserkva, (Kiev), Oekraïne bestaat uit: Bohdan Manosh - drums, Sasha Shevchuk - basgitaar en Andrii Kantsidailo - sologitaar en synthesizer.
De band bracht op 30 mei 2020 hun debuut album "Echo Colonnade" als digitaal album uit, waarna op 12 februari 2022 hun digitale EP "Rehearsel Jams" volgde en op 10 februari 2023 verschijnt hun debuut album "Echo Colonnade", dat 7 nummers bevat, via Sulatron Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd 180 gram vinyl en als digitaal album, waarbij het vermelden waard is, dat basgitarist Sergii Kiryenko op track 3 en 7 meespeelt.
Het album start met "I", waarin Reflector in een zwaar traag tempo een dreigend ruimtelijk stuk speelt, dat na iets meer dan 2 minuten over gaat in een hypnotiserend nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat door de drums gedomineerd wordt, waarbij solo- en basgitaar voor de ruimtelijke invulling zorgen.
Daarna volgen "II", een swingend uptempo nummer met krautrock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is en "III", een geweldig psychedelisch spacerock nummer, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en sterke invloeden van Pink Floyd's "Echoes" bevat en halverwege iets meer snelheid krijgt, waarbij het ritme verandert en de muziek over gaat in een stuk krautrock.
In "IV" zet Reflector me een schitterend krautrock nummer voor, dat traag begint, maar naar korte tijd over gaat in een hoger tempo, dat swingt, psychedelische invloeden bevat en tegen het einde steeds meer snelheid krijgt en in "V" laat de band me genieten van een heerlijke mix van space- en krautrock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat.
Dan volgen "VI", een uitstekend krautrock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en de live repetitie van "Shaman", een verrukkelijk krautrock nummer met ruimtelijke invloeden en een gemiddeld tempo, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.
"Echo Colonnade" van Reflector staat vol puike krautrock muziek, die ruimtelijke invloeden bevat, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Molten Gold uit Oslo, Noorwegen bestaat uit: Matteo Fiore - drums, Anders Pedersen - keyboards, Tron Ingar Morstad - basgitaar, Jørn Helge Dahl - sologitaar en Abraxas d'Ruckus - zang.
De band bracht op 28 april 2017 hun debuut uit met "Molten Gold EP", die als 7" EP in een beperkte oplage, als cassette in een beperkte oplage en als digitale EP in eigen beheer verscheen, waarna de 7" single "Rebirth" / "Chain And Tether" op 21 februari 2020 via Freshtea Records werd uitgebracht en op 20 januari 2023 verschijnt hun debuut album "Molten Gold", waarop nummers staan als LP en als digitaal album.
Het album begint met "Rebirth", waarin Molten Gold een schitterende uptempo hardrock song met Ierse folk en symfonische invloeden ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Silverback", een mooi rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve invloeden van de jaren 70 muziek heeft.
Daarna volgen "Sons Of The Morning Star", een fantastische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege meer snelheid krijgt, waarbij de muziek symfonische progressieve rock invloeden bevat en swingt, om even voor het einde van het nummer teug te keren in het begin tempo en ritme en "Bleeding Over", een uitstekende swingende uptempo rock song met progressieve symfonische invloeden van de jaren 70 muziek.
In "Soccoro" zet Molten Gold me een geweldige progressieve rock song voor, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft, in "Kneel And Pray" krijg ik opnieuw een heerlijke song in een gemiddeld tempo te horen, die tempowisselingen bevat en in "Moonstone" laat de band me genieten van een prima rock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft.
"Molten Gold" van Molten Gold staat vol verrukkelijke progressieve rock nummers, die invloeden van de jaren 70 muziek bevatten en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik deze schijf van harte kan aanbevelen aan iedere liefhebber van dit genre.
Mowgli uit Toulouse, Frankrijk bestaat uit: Bastien Andrieu - keyboards, piano, synthesizer, Ferdinand Doumerc - saxofoon en dwarsfluit en Pierre Pollet - drums.
Nadat de band hun debuut EP "Mowgli" in 2014 via soundcloud uitgebracht had, verscheen op 3 december 2015 "Ivre De La Jungle" als digitaal album en deze wordt op 20 januari 2023 gevolgd door het album "Gueule De Boa", dat via BMC records als LP, als CD en als digitaal album verschijnt en 8 nummers bevat.
Het album begint met "Malalamoler", waarin Mowgli een fantastisch stuk progressieve jazz in een gemiddeld tempo speelt, dat een terugkerend ritme en experimentele elementen heeft en bij tijd en wijle swingt en dit nummer wordt gevolgd door "One Eyed Jack", een progressief jazz nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tempowisselingen en lichte jazzrock invloeden heeft en "Dario", een mix van elektro en jazz, die in een gemiddeld tempo start, maar na korte tijd meer snelheid krijgt, waarna de muziek gaat swingen.
Daarna volgen "Léviathan", dat met een terugkerend ritme begint, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van progressieve jazz heeft, "Bicouic Orbidède", een schitterend swingend stuk uptempo jazz met een terugkerend ritme en experimentele invloeden en "Murkiness", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, die na enkele minuten in een langzaam tempo over gaat, dat smooth jazz invloeden bevat.
In "Grand Têtard" schotelt Mowgli me een puik dreigend stuk muziek in een niet al te hoog tempo voor en in "Sauge D'une Nuit D'été" laat de band me genieten van een geweldig swingend nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend drums ritme heeft, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
"Gueule De Boa" van Mowgli bevat 8 uitstekende jazz nummers, waarvan ik van begin tot eind van genoten heb, met als uitschieter "Sauge D'une Nuit D'été" en ik kan iedere jazz liefhebber deze schijf dan ook zeer aanraden.
The Magic City Trio is een Britse band uit Londen, die tegenwoordig bestaat uit: Frank Sweeney - sologitaar, zang en viool, Annie Holder - gitaar, zang en harp, Adi Staempfli - basgitaar en zang, Charlotte Burke - drums en percussie. Dave Howell - trompet en mandoline, Mike Cook - trompet en bas drum en Matt Lloyd - percussie.
Op 20 april 2018 verscheen hun debuut album "Amerikana Arkana" via het Kailua Recording label op CD en als luxe editie in een beperkte oplage op LP + CD + een 16 pagina's tellend boekje, nadat de band op 26 juli 2015 de EP "A Funnel Cloud In Albuquerque" had uitgebracht.
Vervolgens verschenen: "It Will Soon Be Christmas Day" (digitale EP, 19 november 2019), "The Last American Hobo" (digitaal nummer, 31 maart 2021), "(With Love) I Will Get Back What Was Mine" (digitaal nummer, 12 september 2022) en op 26 november 2022 bracht Kailula Recording hun tweede album "The Magic City Trio" uit als LP in een beperkte genummerde oplage van 250 stuks + een groot formaat boek, waarbij de eerste 86 exemplaren 1 of meer extra bijlagen bevatten uit een reeks van 14 objecten die in het boek te zien zijn, als CD en als digitaal album.
Hierop wordt de band bijgestaan door: Jeff Mead - pedal steel en bariton gitaar, Johnny Butten - banjo, John Heinrich - padal steel gitaar, Andrew Innes - gitaar en mellotron, Caroline Joy - sopraan zang, Kosta Kutay - dwarsfluit, Larry Salzman - percussie en Zuzie Frigyik - fuzz gitaar.
Vermeldenswaardig is nog, dat de LP en CD 12 nummers bevatten, terwijl het digitale album er 16 telt en "3.10 To Yuma" er niet op het digitale album staat.
Het LP/CD album, dat 12 nummers bevat, start met "(With Love) I Will Get Back What Was Mine", waarin The Magic City Trio een schitterende pop song ten gehore brengt, die een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Our Life In Chains", een heerlijke mix van country en pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanzet tot dansen en "3.10 To Yuma", een fantastische western song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme, dat jaren 50 invloeden heeft en beweging oproept.
Daarna volgen "We've Lost It All", een uitstekende dansbare country song met een gemiddeld tempo, "Their Final Day On Earth", een swingende hillbilly song, waarbij stil zitten geen optie is en "And Am I Born To Die?", een mooie trage song met een ritme, dat bij een uitvaart past.
In "Love Me, Love My Ford" schotelt Tha Magic City Trio me een swingende uptempo pop song voor, in "Poor Unwelcome Guest" krijg ik een prima zwoele song te horen, die invloeden van musical en theater heeft en in "Amerikana Arkana" zet de band me een uptempo song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder volgen "She Left Without A Warning", een lekker in het gehoor klinkende country song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme, "You're Right, We've Gone Wrong", eveneens een puike country song met een dansbaar ritme en een gemiddeld tempo en "You're My Best Friend", een prachtige vrij rustige country song met een aanstekelijk ritme.
Als bonus nummer volgt "A Box Of Broken Jewels", een song met een gemiddeld tempo, die aanzet tot dansen en gewoon lekker klinkt.
"The Magic City Trio" van The Magic City Trio staat vol uitstekende country songs, waar ik zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoort dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band, die in 2020 zijn 30 jarige jubileum vierde, heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag, Sulatron, Fruits De Mer Records en sinds 2013 op hun eigen Stoned Karma Records.
2022 Is een productief jaar voor de band, die in 2022 de albums "Zeitgeist Generator" (2LP, CD, 1 maart), "Phasenvoid" (2LP, 2CD, 10 juni), "A Sparkle In The Twilight" (LP, CD, 8 juli), "The Clocks That Time Forgot" (LP, CD, 12 augustus) uitbracht en op 2 december 2022 volgt het vijfde op rij, getiteld "The Presidents Of The Poison Air", waarop 7 nummers staan en hiervan verscheen het titel nummer al op 27 februari van dit jaar als onmiddellijke reactie tegen de oorlog in Oekraïne.
Van de LP "A Sparkle In The Twilight" is de single "The Secret In Her Eyes" / "When The People Arise" getrokken, die op 8 januari 2023 via Hypnotic Bridge Records op 7" vinyl verschijnt.
In "The Secrets In Her Eyes" laat Vibravoid me genieten van een een schitterende aanstekelijke psychedelische pop song met een gemiddeld tempo, waarin invloeden van de muziek van The Beatles verwerkt zitten en deze wordt de laatste minuut van het nummer enorm psychedelisch gespeeld (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "When The People Arise" is een uptempo song met diverse tempowisselingen en een zeer aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
De single "The Secret In Her Eyes" / "When The People Arise" van Vibravoid bevat 2 verrukkelijke psychedelische songs, waarvan ik zeer genoten heb en ik raad liefhebbers van deze muzieksoort deze schijf dan ook sterk aan.
Limite Acque Sicure uit Ferrara, Italië, werd in 2005 opgericht door Andrea Chendi - zang en Antonello Giovannelli - keyboards, om sinds 2009 verder te bestaan uit: Paolo Bolognesi - drums, Francesco Gigante - basgitaar en Luca Trabanelli - sologitaar, waarna in 2016 Ambra Bianchi - dwarsfluit, zang en harp de huidige bezetting van de band completeerde, die in eerste instantie als tribuut band van Banco optrad.
Op 14 oktober 2022 bracht de band hun CD debuut album "Limite Acque Sicure" uit, waarop 7 nummers staan, via Minotauro Records.
Het album start met "Sogno D’Oriente", waarin Limite Acque Sicure een fantastische Oosters klinkende song, die na korte tijd verandert in een progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat tegen het einde symfonische invloeden krijgt en dit nummer wordt gevolgd door "Terra Straniera", dat een rustig begin heeft en na korte tijd iets meer snelheid krijgt, waardoor er een schitterende progressieve song ontstaat, die folk invloeden heeft. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgen "Il Respiro Dell’anima", een swingende song met soul en dance invloeden, die een gemiddeld tempo heeft en iets over de helft van het nummer verandert in een mooie vrij rustige song, die vlak voor het einde meer snelheid krijgt en "Antico Mare", een uitstekende progressieve song met een niet al te hoog tempo, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot schuifelen.
In "Fiamme Intorno" zet Limite Acque Sicure me opnieuw zo'n puike song met een gemiddeld tempo voor, die enkele minuten over de helft van het nummer in een hoger tempo wordt gespeeld en een swingend terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat, in het live gespeelde "Il Giardino Del Mago", een cover van Banco, krijg ik een met zware klanken startende song te horen, die na 7 minuten over gaat in een swingende uptempo rock song, die een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is, om enkele minuten later in een langzaam tempo te veranderen, dat 2 minuten voor het einde van het nummer weer meer snelheid krijgt en swingt en "Ti Salverà", een prachtige rustige song met een terugkerend ritme.
"Limite Acque Sicure" van Limite Acque Sicure bevat prima song en is een heerlijke CD om te beluisteren, die vol progressieve songs staat en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan deze schijf eens te gaan luisteren.
Astral Magic uit Finland is het solo project van basgitaar speler Santtu Laakso van de in 1991 opgerichte psychedelische spacerock band Dark Sun.
Op zijn eerste solo album "Visions Of Infinity", waarop 9 nummers staan, bespeelt hij alle instrumenten zelf en krijgt daarbij hulp van gastmuzikanten Martin Weaver (ex-Dark en Wicked Lady) - sologitaar (behalve op "Ancient Mysteries", "Onboard The Spaceship" en "Creatures From Beyond"), Scott Heller - synthesizer (op "Winds Of Time") en Samuli Sailo - ukelele (op "Winds Of Time").
Het album werd via Space Rock Productions en Sapphire Records uitgebracht, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl, die met de hand genummerd zijn, als CD in een beperkte oplage van 150 stuks, die met de hand genummerd zijn en als digitale download en vermeldenswaardig is verder, dat het album opgedragen wordt aan Sylvi Maria Laakso (23.12.1923 – 1.6.2020), de moeder van Santtu.
Op 1 maart 2022 verscheen zijn tweede solo album, getiteld "Lords Of Space", dat 10 nummers bevat, via Clostridium Records als LP in beperkte oplage, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks, die 2 extra nummers bevat en als digitaal album en hierop spelen de volgende muzikanten: Jay Tausig - drums, viool, saxofoon, sologitaar (track1) E-bow gitaar (track 8), Vince Cory - sologitaar (track 2), Kimi Kärki - sologitaar (track 4), Mikael C. Haavisto - slogitaar (track 9 en 10), Perttu Lindberg - drums (track 1), terwijl Santtu zelf synthesizer, sequencers, solo- en basgitaar en zang voor zijn rekening neemt, waarbij verder het vermelden waard is, dat de bonus nummers oorspronkelijk op een 7" single verschenen.
Astral Magic bracht op 17 juni 2022 het album "Magical Kingdom" uit, dat 8 nummers bevat en via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op geel met wit gespetterd vinyl met download kaart en als digitale download wordt uitgebracht en in de periode 2020-2021 door krautrock legende Eroc is opgenomen, gemixt en gemasterd.
Vervolgens verschenen "Alien Visitations" (CD-r, cassette en digitaal album, 30 juni 2022), "Let's Take A Ride" / "Blow Your Mind" (7" single en digitale single, 15 augustus 2022), "In A Haze" (CD en digitaal album, 2 september 2022) en "Apparition's Breath" (CD en digitaal album, 4 november 2022) en op 6 januari 2023 verschijnt zijn album "We Are Stardust" als CD in een zeer beperkte oplage van 100 stuks en hierop spelen Jonathan Segel - sologitaar en viool en Samuli Sailo - sologitaar (track 3) mee.
Het album, dat 11 nummers bevat, begint met het titel nummer "We Are Stardust", waarin Astral Magic een prachtige song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme ten gehore brengt, die een hoog meezing gehalte heeft en gevolgd wordt door "The Simulacra", een heerlijke spacerock song met een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van de muziek van Hawkwind en "Drop It", een uitstekende spacerock song met een gemiddeld tempo en lichte invloeden van de muziek van Kitaro en Hawkwind.
Daarna volgen "Virtual Fixtures", een geweldig swingend uptempo rock nummer, waarbij stil zitten geen optie is, "Bottled Up Inside", een song met een niet al te hoog tempo, melodische rock invloeden en een ritme, dat aanzet tot schuifelen en "Ghost In DNA", een melodisch instrumentaal nummer met een gemiddeld tempo.
In "Out In The Wild" laat Astral Magic me genieten van een engszins commerciële song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, in "They Walk Among Us" krijg ik een schitterende song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme voorgezet, die ook nu weer invloeden van de muziek van Hawkwind heeft en in "Out In The Cold" hoor ik hem een mooie, vrij rustige, song voor, die een licht hypnotiserend ritme heeft.
Verder volgen nog "Lost Panet", een verrukkelijke song met een aanstekelijk ritme en ruimtelijke invloeden, dat tot beweging aanzet en "Violet Sky", een prima song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
"We Are Stardust" van Astral Magic staat vol fantastische spacerock nummers, die invloeden van de muziek van Hawkwind bevatten en ik heb hier dan ook met volle teugen van genoten, waardoor ik liefhebbers van deze muzieksoort deze schijf van harte kan aanbevelen.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
