Review: The Green Pajamas - Forever For A Little While (Green Monkey Records, 2023) (Psychedelische Pop)

In 1984 namen Jeff Kelly - sologitaar, zang, drums, basgitaar, orgel, percussie, mandoline en Joe Ross - basgitaar, zang, sologitaar, percussie, zither, banjo, snare drum en doedelzak hun eerste nummers op in het huis van Joe's ouders te West Seattle.

De naam van de band, die eerst Felix The Cat Explodes was, werd veranderd in The Green Pajamas, genoemd naar een song, die door Jeff geschreven was en bestaat behalve uit Jeff Kelly en Joe Ross uit: Eric Lichter - keyboards, zang en percussie, Laura Weller - zang en sologitaar en Karl Wilhelm - drums.

Vanaf dat moment ging het snel met de band en na hun debuut album "Happy Halloween" uit 1984, die via het Endgame Records label werd uitgebracht, volgden de albums: "Summer Of Lust" (1984), "Book Of Hours"(1986), "November"(1988) en "Ghosts Of Love"(1990) elkaar met de regelmaat van de klok op en werden via Green Monkey Records uitgebracht.

Na een stilte van 7 jaar verschenen hun volgende 2 albums "Strung Behind The Sun" en "All Clues Lead To Meagan's Bed" bij het Camera Obscura label, waarna het Woronzow label het stokje over nam en "Seven Fathoms Down And Falling" (1999) en "This Is Where We Disappear" (2001) uitbracht en vervolgens verschenen "Lust Never Sleeps" (2002, Endgame Records) en "Northern Gothic" (2002, Camera Obscura).

Daarna werden hun albums "Ten White Stones" (2004), "21st Century Séance" (2005), "The Night Races Into Anna" (2006), "Box Of Secrets: Northern Gothic Season 2" (2007) en "Poison In The Russian Room" (2009) door het Hidden Agenda Records label uitgebracht, terwijl het St. Brigid Records label in 2007 het album "If You Knew What I Dreamed..." op de markt bracht.

De laatste jaren verschijnen de albums weer via het Green Monkey Records label, waarvan "Green Pajama Country!" uit 2011 de eerste was, waarna "Summer Of Lust" (2012, her uitgave) "Death By Misadventure" (2012) volgden.

Ook hun album "To The End Of The Sea" uit 2016 is door Green Monkey Records uitgebracht en daarop bestaat de band uit: Jeff Kelly - zang, piano, sologitaar, mellotron, synthesizer en percussie, Laura Weller - zang, piano, mellotron en dwarsfluit, Scott Vanderpool - drums, Natalie Gray - viool, Vito Inman - trompet Elise Hirschi - zang (2 nummers) en Phil Hirschi - cello en zang (1 nummer).

Op hun album "Phantom Lake: Northern Gothic 3", dat 12 nummers bevat en 7 februari 2018 werd uitgebracht, bestaat de band uit: Jeff Kelly, Laura Weller, Phil Hirschi, Scott Vanderpool, Eric Lichiter - zang, piano en keyboards, Joe Ross - sologitaar en Natalie Grey - viool (1 nummer).

De band bracht op 17 september 2021 het album "Sunlight Might Weigh Even More", waarop 16 nummers staan, via het eigen Green Monkey Records label als CD en als digitale download uit en op 16 september 2022 verscheen "Forever For A Little While", waarop 19 nummers staan, als CD en als digitaal albumm via Green Monkey Records.

Hierop wordt Jeff Kelly bijgestaan door: Eric Lighter - zang (track 6, 11 en 14), Laura Weller - zang en akoestische gitaar (track 9), Scott Vanderpool - drums (track 9)Joe Ross - zang, akoestische gitaar en sologitaar (track 19) en Bryan Learned - basgitaar (track 9).

Het album begint met "Theme For A World Neurotic", waarin The Green Pajamas een 12 seconden durend orkestraal intro laat horen, dat gevolgd wordt door "Six Minutes In Heaven", een fantastische pop song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die Oosterse psychedelische invloeden bevat, "Gnossiennes No. 3", een prachtig kort klassiek aandoend piano nummer en "Princess Misa I", een licht psychedelische song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Touched Her That Way", een schitterende uptempo pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en zang in de stijl van Bob Dylan en The Byrds, "Constance Gray", een geweldige dansbare song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, "I’ve Got Love", een mooi rustig piano nummer, dat na korte tijd over gaat in een vrolijk klinkende dansbare song met een gemiddeld tempo en een ritme, dat aanzet tot meedeinen met de muziek en "Kimono Dream", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme. 

In "Give Me A Penny" laat The Green Pajamas me genieten van een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme en subtiele tempowisselingen, in "I Love The Way You Smile" krijg ik een heerlijke uptempo pop song met een dansbaar ritme te horen, in "Psychedelic Sun" schotelt de band me een verrukkelijke pop song met een aanstekelijk ritme voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en in "Menthol Woman" hoor ik een puike licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo.

Dan volgen "If You Leave Me Today", een uptempo pop song met een dansbaar ritme, "Wildly Polite", een mooie rustige song met subtiele tempowisselingen, "The Hidden Fortress", een verrukkelijke licht psychedelische pop song met Oosterse invloeden en een vrij rustig tempo en "Princess Misa II", een rustige licht psychedelische pop song met een aanstekelijk ritme en melodische invloeden.

Verder hoor ik "Under The Martian Sun/The Red Desert", een uitstekende song met een vrij langzaam tempo en melodische invloeden, die door gaat in "The Devastating Night", een psychedelisch startend nummer, dat na korte tijd in een prachtige licht psychedelische song met een niet al te hoog tempo verandert en invloeden van de muziek van The Beatles heeft en nogal abrupt stopt en "Joy Ride/The Happy Ending", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

"Forever For A Little While" van The Green Pajamas staat vol lekker in het gehoor klinkende pop songs, die psychedelische invloeden hebben en ik heb hier dan ook zeer van genoten, waardoor ik elke liefhebber van psychedelische muziek en de betere pop deze schijf dan ook van harte aanraad.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Lurkers - First Ever Demos 1977 (Damaged Goods Records, 2023) (Punk)

The Lurkers uit Uxbridge, London, England werd in het najaar van 1976 opgericht en bestond uit: Pete "Plug" Edwards -  zang, Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums, maar na enkele repetities werd Edwards vervangen door Howard Wall.

Na optredens gedaan te hebben in de Roxy Club te Londen, werd ook Moore vervangen en vulde Arturo Bassick zijn plaats in.

De band bracht hun debuut single "Shadow" / "Love Story" in juli 1977 via Beggars Banquet uit en deze werd gevolgd door "Freak Show" / "Mass Media Believer" (oktober 1977, Beggars Banquet) en "Ain't Got A Clue" / "Ooh Ooh I Love You" (mei 1978, Beggars Banquet) en deze single kwam op de 45ste plaats in de UK Singles Chart terecht.

In juni 1978 werd hun eerste album "Fulham Fallout" via Beggars Banquet uitgebracht en haalde de 57ste plaats in de Albums Chart.

Vervolgens bracht de band tot 2019 via diverse labels en in verschillende formaties nog 22 LP's, waarvan 3 live en 14 compilatie albums, 3 EP's en 12 singles uit en ging verschillende malen uit elkaar, om weer opnieuw te starten en sinds 2016 bestaat de band uit de originele leden: Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums, die samen met Danie Centric - zang op 24 november 2017 de 7" EP "High Velocity" uitbracht via Human Punk en Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 500 stuks op roze vinyl.

Op 25 februari 2019 verscheen hun 7" single "Electrical Guitar", met zangeres Danie Cox (The Featherz), die Danie Centric vervangen heeft, via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 750 stuks op doorzichtig zwart vinyl en op 25 september 2020 bracht Damaged Goods Records hun single "Fits You Like A Glove"/ "When You Are Borderline" in een beperkte oplage van 500 stuks op 7" geel vinyl uit als voorloper van hun album "Sex Crazy", dat 9 oktober 2020 verscheen, 13 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op roze en 500 stuks op groen vinyl en als CD via Damaged Goods Records werd uitgebracht door de band.

Ook hun 7" single "The Boys In The Corner" / "We Close The Door", dat eveneens van het album "Sex Crazy" komt, verschijnt via dit label en wordt in een beperkte oplage van 600 stuks op zilverkleurig vinyl geperst en is in de originele bezetting door Pete, Nigel en Esso opgenomen.

Op 26 mei 2023 brengt Damaged Goods Records een 3CD box met een boekje van de band uit, waarin 2 studio plus 1 live album met onuitgebrachte nummers uit 1977 uit en tegerlijkertijd verschijnt er een 7" EP in een beperkte oplage van 300 stuks op roze en 300 stuks op doorzichtig vinyl via dit label. 

DE EP start met "And Then I Kissed Her", waarin The Lurkers een snelle cover van dit door Phil Spector geschreven nummer ten gehore brengt, dat in 1963 voor het eerst uitgebracht werd door The Crystals.

Dan volgen "I Love The Dark", een uitstekende uptempo punk song met een aanstekelijk swingend ritme en "Rat City", die met een korte drums intro begint en net als het vorige nummer klinkt, dus in feite alleen een andere tekst bevat.

"First Ever Demos 1977" van The Lurkers bevat 3 prima snelle nummers, die liefhebbers van punk uit de jaren 70 zeker zullen weten te waarderen en ik raad hen deze 7" dan ook van harte aan.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Ashinoa - L'Orée (Fuzz Club Records, 2023) (Pop / Krautrock)

Ashinoa uit Lyon, Frankrijk werd in 2015 opgericht en bestaat na diverse bezettingswisselingen uit: Stefan Chamolt - gitaar, Matteo Fabbri - basgitaar en synthesizer, Jérémy Labarre - synthesizer en Mathias Chirpaz - sologitaar en zang.

De band bracht hun debuut album "Ashinoa" als digitaal album op 13 september 2016 uit en deze werd gevolgd door "Sinie Sinie" (LP, CD, digitaal album, 29 april 2019) en "L'Orée", dat op 25 maart 2023 via Fuzz Club Records als LP in een beperkte oplage op doorzichtig vinyl en als digitale download verscheen.

Hierop spelen de volgende gastmuzikanten mee: Lucien Chatin - drums, (track 1, 7 en 8) tom tom (track 4) en percussie (track 10), Celine Bulteau - dwarsfluit (track 1 en 10), Paul Renard - drums (track 6 en 10), Christopher Poincelot - drone (track 10) en sologitaar (track 9 en 12) en Bade BaidebZs (als Macbook Pro 2012) - zang (track 9).

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Vermillion", waarin Ashinoa een psychedelisch elektronisch nummer in een niet al te hoog tempo speelt, dat invloeden van experimentele rock, Oosterse muziek en krautrock bevat en een terugkerend ritme heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Koalibi", een schitterend uptempo nummer met een terugkerend ritme en tempowisselingen en "Feu De Joie", een fantastisch nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat iets over de helft van het nummer meer snelheid krijgt en gaat swingen.

Daarna volgen "Space Cow", een kort nummer, waarin de drums de hoofdrol speelt en begeleid wordt door de synthesizer, "Falling Forever", een kort nummer met gesproken woord en experimentele achtergrondgeluiden en "Fuel Of Sweet", een heerlijk nummer met licht hypnotiserende drums, een niet al te hoog tempo en een melodisch begeleidend ritme.

In "Unknown To Myself" zet Ashinoa me een puik gesproken nummer met een terugkerend ritme en orkestrale invloeden, dat over gaat in "Selvatica", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo, dat dub invloeden heeft en bij tijd en wijle swingt en "Bade BaidebSz", een geweldig krautrock nummer met gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat swingt als een trein en hierbij is stil zitten dan ook geen optie.

Verder volgen "Disguised In Orbit", een lekker in het gehoor klinkend dance nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en krautrock invloeden, "Yzmenet", een 

traag nummer met een terugkerend ritme, dat een lichte trance oproept en "Outro", een kort experimenteel nummer met een niet al te hoog tempo.

"L'Orée" van Ashinoa is een uitstekend album, dat 12 nummers bevat, die invloeden hebben van rock, experimentele muziek, krautrock en terugkerende ritmes en ik raad iedere muziekliefhebber aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Telescopes - Of Tomorrow (Tapete Records, 2023) (Dark Wave / Psychedelisch)

The Telescopes, die zich muzikaal liet inspireren door band als Suicide, The Velvet Underground en The 13th Floor Elevators werd in 1987 te Burton Upon Trent, Staffordshire, Engeland, door Stephen Lawrie opgericht.

De eerste formatie van de band bestond uit: Stephen Lawrie - zang en akoestische gitaar, Joanna Doran - achtergrond zang en slaggitaar, David Fitzgerald - sologitaar, Robert Brookes - basgitaar en Dominic Dillon - drums en percussie.

In de periode 1987 tot heden speelden er 27 verschillende muzikanten in The Telescopes, met als enige constante Stephen Lawrie en werden er platen uitgebracht via 18 verschillende labels.

De band heeft sinds de oprichting 21 singles en 17 albums via diverse labels uitgebracht, waaronder 2 live albums, 6 compilaties en 9 studio albums.

Hun eerste single was "Forever Close Your Eyes" uit 1988, die als split 7" flexi-disc uitgebracht werd samen met de band met Loop en via het Cheree label verscheen, waarna het debuut album "Taste" in 1989 volgde.

"As Light Return", dat 7 juli 2017 werd uitgebracht, is hun negende studio album en, na "Hidden Fields" uit 2015, het tweede, dat via het Tapete Records label is verschenen, waarna op 20 november 2017 "Stone Tape" volgde.

De opvolger hiervan heet "Exploding Head Syndrome", dat 8 nummers bevat en deze verscheen op 1 februari 2019 als CD via Tapete Records en als LP in een beperkte oplage op paars vinyl en tevens op zwart vinyl en download, op 3 februari 2020 gevolgd door het digitale album "live At Spacefest!" en op 20 juli 2020 door "Live Sessions", dat eveneens als dd werd uitgebracht en op 5 februari 2021 werd hun twaalfde album, "Songs Of Love And Revolution", waarop 9 nummers staan, als CD via Tapete Records uitgebracht. 

Vervolgens verschenen de albums: "Absence Presence" (7 mei 2021, LP en digitale download), "fwrd / rvrs" (30 oktober 2022, cassette en digitale download) en "Experimental Health" (24 februari 2023, LP en digitale download).

Hun nieuwe album heet "Of Tomorrow" en dit verschijnt op 19 mei 2023 via Tapete Records als LP, als CD en als digitale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Butterfly", waarin The Telescopes een schitterende song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme ten gehore brengt en deze wordt gevolgd door "Everything Belongs", een uitstekende dark wave song met een terugkerend ritme, die een niet al te hoog tempo bevat en "Where Do We Begin?", een prachtige zwaar klinkende song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft.

Dan volgen "Only Lovers Know", een fantastische song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte en "(The Other Side)", een geweldige song met tempowisselingen, een aanstekelijk dansbaar ritme en lichte psychedelische invloeden.

In "Under Starlight" zet The Telescopes me opnieuw zo'n uitstekende song voor, die een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme heeft en in "Down By The Sea" laat de band me genieten van een verrukkelijk nummer met psychedelische invloeden, een vrij traag tempo en een hypnotiserend terugkerend ritme, dat me in een lichte trance brengt.

"Of Tomorrow" van The Telescopes bevat 7 heerlijke dark wave nummers met psychedelische invloeden, waar ik vanaf de begin tonen van genoten heb en hiervan is "Down By The Sea" wat mij betreft de uitschieter en ik kan elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)  

Review: Station 17 - Qui Bitte (Bureau B Records, 2023) (Disco / Krautrock )

Het muziek collectief Station 17 werd in 1989 te Hamburg, Duitsland opgericht en bestaat uit leden met en zonder beperking, waaronder: Kai Boysen - zang en basgitaar, Alex Tsitsigias - sologitaar, Peter Tiedeken - sologitaar, Tobias Bade - drums, Sebastian Stuber - keyboards en samples, Christian Fleck - synthesizer, Hoss Becker - sologitaar, Nils Kacirek - vibrafoon, Andreas Lehrke - zang, elektronica en percussie, Christian Mevs - keyboards, Katharina Bromka - zang, Marc Huntenberg - sologitaar, Birgit Hohnen - orgel, Lisa Radziejewski - zang, Philip Riedel - keyboards, marimba en percussie, Felix 'Ernesto' Schnettler - sologitaar, Harre Kühnast -  drums en Wolfgang Kiebach - zang.

Op hun debuut album "Station 17" uit 1990 werkte de band samen met artiesten zoals: Michael Rother, Holger Czukay en F.M.

Daarna verschenen de albums: "Genau So" (1993), "Scheibe" (1997), "Bravo" (1999), "Hitparade - Remix Album" (2001), "Mikroprofessor" (2006), "Goldstein Variationen" (2008), "Goldstein Variationen Remix" (2011), "Fieber" (2011) en "Alles für Alle" (2014) en deze werden door diverse labels uitgebracht, waaronder: Whats So funny About, Mute Records, Mercury en hun eigen label 17 Records.

Op hun tiende album "Blick", dat 9 maart 2018 via het Bureau B records op LP en CD verscheen en 9 nummers bevat, doet weer een scala aan bands en artiesten mee.

Ook op het album "Ausblick", dat 1 februari 2019 als CD via Bureau B Records werd uitgebracht, spelen diverse bands en artiesten mee, zoals: Guenter Schickert, Faust, Schneider TM, Ulrich Schnauss, Pyrolator, Datashock, Harals Grosskopf & Eberhard Kranemann en Andreas Dorau. 

Na enkele jaren stilte verschijnt op 19 mei 2023 hun nieuwe album "Qui Bitte", dat 7 nummers bevat, als LP, als CD en als digitale download via Bureau B Records.

Het album start met "20.000 Meilen Unter Dem Mond", waarin Station 17 een heerlijk swingend instrumentaal uptempo nummer speelt, dat aanzet tot dansen en dit wordt gevolgd door "Hausmann", een uptempo nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Pusch", dat disco invloeden heeft, een terugkerend ritme bevat en swingt.

Daarna volgen "Der Monat", een uptempo nummer met een terugkerend ritme en lichte krautrock invloeden en "Bewegung", een geweldige singende uptempo song met een terugkerend ritme en invoeden van disco en krautrock.

In "Aufgehoben" zet Station 17 me een uitstekende uptempo song met een dansbaar terugkerend ritme en lichte Latijns Amerikaanse invloeden voor en in "Das Rasen" krijg ik een schitterende uptempo song te horen, die disco en krautrock met elkaar verbindt en een dansbaar ritme heeft.

"Qui Bitte" van Station 17 bevat 7 uitstekende swingende dansbare nummers, die het midden hoeden tussen disco en krautrock en ik raad liefhebbers van deze genres dan ook aan eens naar deze prima schijf te gaan luisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Conrad Schnitzler & Ken Montgomery - Cas-Con II (Bureau B Records, 2023) (Elektronisch / Experimenteel)

Conrad Schnitzler - tape recorder, synthesizer, cello, viool, keyboards en drums uit Düsseldorf, Duitsland, woonde en overleed in 2011 in Berlijn en  is het meest bekend door zijn werk met de bands Kluster en Tangerine Dream, maar hij maakte ook solo albums en werkte met ander artiesten.

Ken Montgomery - geluid artiest uit New York, Amerika had Conrad in 1982 reeds ontmoet en speelde tijdens live optredens met hem mee.

Op een avond in 1986 vond er een illegaal concert in de Erlöserkirche te Oost-Berlijn (Oost-Duitsland) plaats, waar Montgomery de mix van de geluidsbanden van maakte en Jörg Thomasius de opnamen van deed, waarna hij de cassette uitgave via zijn underground Krötenkassettenlabel deed.

De 6 originele opnemen zijn nu voor de eerste keer op LP en CD verschenen via Bureau B Records onder de titel "Cas-Con II". 

Het album begint met "Cas-Con II 1", waarin Conrad Schnitzler & Ken Montgomery een uitstekend elektronisch nummer spelen, dat avant garde en, experimentele invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en dit gaat door in "Cas-Con II 2", eveneens zo'n prima stuk elektronische experimentele muziek en ook dit loopt naadloos over in "Cas-Con II 3", "Cas-Con II 4", "Cas-Con II 5" en "Cas-Con II 6" waarin het duo er verder duchtig op los experimenteert, waarbij er tevens  tempowisselingen en veranderende ritmes ingepast worden, waardoor de muziek spannend blijft.

"Cas-Con II" van Conrad Schnitzler & Ken Montgomery is een niet alledaagse elektronische plaat, maar wel een hele spannende en ik heb dan ook het gevoel om in een lange  experimentele trip te hebben gezeten, waardoor ik elke liefhebber van zowel elektronische, alsmede experimentele muziek deze schijf van harte kan aanbevelen.(luister naar een nummer van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Nile On Wax - After Heaven (Tonzonen Records, 2023) (Avant Garde)

Nile On Wax, oftewel NOX uit België werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Catherine Graindorge - viool, David Christophe - basgitaar en Elie Rabinovitch - drums.

De band bracht hun debuut album "Nox" in 2009 uit, gevolgd in 2011 door "Freaks" en in 2017 door "Bell Dogs", die alle drie via het Belgische Depot 214 label verschenen en op 19 mei 2023 verschijnt hun vierde album "After Heaven", waarop 7 nummers staan, via Tonzonen Records als LP, als CD en als digitale download.

Het album start met "In Heaven", waarin Nile On Wax een fantastisch rustig nummer speelt, dat invloeden van avant garde, klassieke muziek, new age en ambient bevat, om iets over de helft van het nummer een licht hypnotiserend drums ritme bijgevoegd te krijgen en dit wordt gevolgd door "More Icon", een schitterend nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat vergezeld gaat met avant garde en klassieke invloeden.

Daarna volgen "August 4", een heerlijk stuk muziek met een langzaam tempo en een terugkerend ritme, dat vrij zwaar klinkt en post-apocalyptische beelden oproept en "Ascension", een verrukkelijk langzaam nummer met een terugkerend ritme en post-rock invloeden.

In "Eternity" schotelt Nile On Wax me een uitstekend rustig nummer met gesproken tekst voor, dat in een science-fiction film gebruikt zou kunnen zijn en in "Improbable" begint de muziek in een niet al te hoog tempo, maar krijgt na 3 minuten iets meer snelheid en een terugkerend ritme, dat industriële invloeden bevat en licht hypnotiserend over komt.

Als laatste volgt "Slowdown" en ook hierin laat Nile On Wax me genieten van een verrukkelijk rustig avant garde nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat een enigszins trieste uitstraling door het vioolspel heeft.

"After Heaven" van Nile On Wax is een geweldige plaat met fantastische avant garde muziek, waar ik vanaf de begin tonen erg van genoten heb en ik vind deze meesterlijke schijf dan ook verplichte kost voor liefhebbers van deze muzieksoort.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Bend The Future - Sounds So Wrong (Tonzonen Records, 2023) (Progressieve Rock / Jazz)

Bend The Future uit Grenoble, Frankrijk werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Can Yıldırım - zang en sologitaar, Rémi Pouchain - basgitaar, Sam Schëbre - keyboards en piano, Pierre-Jean 'Peja' Ménabé - saxofoon en Piel Pawlowski - drums.

De band bracht op 27 september 2019 hun debuut uit met het digitale nummer "Reaching For" en deze werd gevolgd door: "Pendell​ö​sung" (digitaal album, 29 november 2019), "Otaniemi" (digitale single, 7 februari 2020), "Uncertainty" (digitaal nummer, 17 april 2020), "Pendell​ö​sung" (demo's) (digitaal album, 1 mei 2020), "Lost in Time"(digitaal nummer, 25 september 2020), "Merely" (digitaal nummer, 6 november 2020), "Clausa" (digitaal nummer, 5 maart 2021), "Without Notice" (LP, CD en digitaal album, 16 april 2021), "Lost in Time" (Live) (digitaal nummer, 31 december 2021), "Dare to Stay" (digitaal nummer, 25 februari 2022), "Jemlemat​ü​r" (digitaal nummer, 7 september 2022), "Desert Eagle" (digitaal nummer, 3 december 2022), "Live at L'Amp​é​rage" (digitale single, 20 februari 2023), "Miniature II" (digitaal nummer, 14 april 2023) en op 19 mei 2023 verschijnt het album "Sounds So Wrong" via Tonzonen Records als LP in een beperkte oplage op wit vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitale download.

Het album, dat 9 nummers bevat, begint met "Desert Eagle", waarin Bend The Future de muziek in een langzaam tempo start, dat na 1 minuut meer snelheid krijgt, invloeden van jazz, progressieve en psychedelische rock bevat en swingt, waarna "Jemlematür" volgt en de band een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme speelt, dat iets na de helft van het nummer in een trager tempo gespeeld wordt en melodische invloeden heeft.

Daarna volgen "Fall Apart", een vrij zwaar duister klinkend nummer met een gemiddeld tempo en lichte psychedelische en jazzrock invloeden, tempowisselingen en een dansbaar ritme, "Somewhere Beneath", een prachtig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt en "Vast", een uitstekend nummer met een terugkerend ritme, een gemiddeld tempo en jazz invloeden.

In "Miniature II" schotelt Bend The Future me een mooi rustig stuk muziek voor, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt, een terugkerend dansbaar ritme bevat en gaat swingen, in "Those Small Things" krijg ik een prima nummer met een gemiddeld tempo te horen en in "Not Even" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend melodisch nummer.

Verder hoor ik het laatste nummer "Now Is The Moment", een verrukkelijke uptempo song met een aanstekelijk ritme, die swingt en aanzet tot dansen, om halverwege van tempo en ritme te veranderen en over te gaan in een puik nummer met lichte jazz invloeden en een gemiddeld tempo.

"Sounds So Wrong" van Bend The Future staat vol uitstekende jazz nummers, die me niet zo verkeerd in de oren klinken en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook zeker aanraden.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: EF - Ceremonies – 10 Years Anniversary Edition (Kapitän Platte, 2023) (Post-Rock)

EF uit Gothenburg, Zweden werd in 2003 opgericht en bestaat na diverse bezettingswisselingen uit: Daniel (Öhman) Juline - sologitaar en zang, Emanuel Olsson - basgitaar, Erik Gustafsson - sologitaar, Niklas Åström - drums, Tomas Torsson - sologitaar en zang.

De band bracht in 2004 hun debuut album "Demo III: From Landscapes In North To Backstreet In Warzaw" als CDr in eigen beheer uit, waarna de volgende albums verschenen:

"Give Me Beauty... Or Give Me Death!" (And The Sound Records, 2006, 2LP, CD en mp3), "I Am Responsible" (And The Sound Records, 2008, 2LP en CD), "Mourning Golden Morning" (Shelsmusic, 2010, 2LP en CD), "Ceremonies" (And The Sound Records, 2013, 2LP, CD en digitaal) en "We Salute You, You And You!" (Pelagic Records, 2022, LP, CD en mp3) en op 5 mei 2023 verscheen hun album "Ceremonies" opnieuw onder de titel "Ceremonies – 10 Years Anniversary Edition" via Kapitän Platte als 2LP in een beperkte genummerde oplage van 500 stuks op wit met paars gespetterd vinyl.

Op deze 2LP wordt de band bijgestaan door: Anton Mattsson - zang (track 1, 2 en 3), Jonathan Rosemark - cello (track 1, 2 en 4), Joel Göransson - cello (trak 3, 6 en 7), Miriam Göransson - viool (track 3, 6 en 7), Jonathan Gustafsson - trompet (track 1, 2, 5, 6 en 7), David Fraenckel - trombone (track 5, 6 en 7), David Wirzen - drums (track 6) en Andreas Bonkowski - percussie programmering (track 8).

Het 2LP album, dat oorsprnkelijk op 6 september 2013 werd uitgebracht en 8 nummers bevat, inclusief 1 bonus nummer, start met "Bells Bleed & Bloom", waarin EF een mooie rustige song speelt, die een terugkerend ritme bevat en na korte tijd iets meer snelheid en een melodisch ritme krijgt en deze wordt gevolgd door "Yield, Heart. Yield!", een prachtige post-rock song met een niet al te hoog tempo, die iets voor de helft van het nummer meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om net voor het einde terug naar het begin tempo te keren.

Daarna volgen "Lake Vaettern", dat met een lang gerekte toon begint, waarin de drums zich voorzichtig op de achtergrond bevindt, om na ekele minuten gitaarklanken en zang bijgevoegd te krijgen, waarbij de muziek in een traag tempo gespeeld wordt, die langzaam iets heftiger wordt en enkele minuten voor het einde meer snelheid krijgt, waarbij ook het ritme verandert en de band een melodisch stuk muziek ten gehore brengt en "Sex", een geweldig avant garde nummer met een gemiddeld tempo, hemelse vrouwen zang en een aanstekelijk ritme en hierin heeft de muziek invloeden van de Franse band Les Fragments De La Nuit.

In "Delusions Of Grandeur" zet EF me een melodisch stuk muziek in een gemiddeld tempo voor, dat na 3 minuten in een traag tempo over gaat, om een minuut later weer meer snelheid te krijgen en in "Where G Mallory Sleeps" krijg ik een prima post-rock nummer met een gemiddeld tempo te horem, dat een terugkerend ritme heeft, dat na 3 minuten Spaanse invloeden krijgt en in een traag tempo over gaat, om dan na 2 minuten weer meer snelheid te krijgen en te veranderen in een lekker in het gehoor klinkende post-rock song met een gemiddeld tempo.

Verder volgen "Thee Barren Soil Of Messaure", een puik post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat na enkele minuten verandert in een langzaam gespeeld stuk en het bonus nummer "Sun Grows Dim", een uistekend post-rock nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat na enkele minuten even stil valt en dan over gaat in een langzaam stuk, om vervolgens na korte tijd weer meer snelheid te krijgen, dat vergezeld gaat van een disco ritme en post-rock invloeden.

"Ceremonies – 10 Years Anniversary Edition" van EF is een schitterende 2LP, die heerlijke post-rock nummers bevat, waarvan ik het avant garde nummer "Sex" de uitschieter van het album vind en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze uitgave dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Howlin' Sun - Maxime (Apollon Records, 2023) (Bluesrock)

Howlin' Sun uit Bergen, Noorwegen bestaat uit: Torgren Nameds - drums, Pieter Ten Napel - basgitaar, Magnus Gullachsen - sologitaar en Thor-Erik Bjelde - zang.

De band bracht op 2 februari 2018 hun debuut album "Howlin' Sun" uit als LP, als CD en als digitale download en deze wordt op 5 mei 2023 gevolgd door het album "Maxime", dat 9 nummers bevat en via Apollon Records als LP in een beperkte oplage van 350 stuks op oranje vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitale download verschijnt.

Het album begint met het titel nummer "Maxime", waarin Howlin' Sun een stevige blues song met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt, die progressieve invloeden bevat en gevolgd wordt door "Let's Go Steady", een lekker in het gehoor klinkende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen en "All Night Long", een schitterende bluesrock song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Jayne", een fantastische psychedelische song met een rustig tempo, die lichte Southern rock invloeden heeft, "Be Mine", een geweldige uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme en pubrock invloeden en "Last Time", een heerlijke bluesrock song met een gemiddeld tempo en progressieve invloeden, die in de jaren 70 gemaakt had kunnen zijn.

In "Main Pretender" schotelt Howlin' Sun me een uitstekende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo voor, in "Lost" krijg ik een puike bluesrock song met een aanstekelijk ritme te horen, die beweging oproept en in "Bittersweet Morning Sun" laat de band me genieten van een Southern rock song met een gemiddeld tempo.

"Maxime" van Howlin' Sun is een uitstekend debuut album met verrukkelijke progressieve blues nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mushroom Giant - In A Forest (Bird's Robe Records / Dunk Records, 2023) (Melodische Instrumentale Rock)

Mushroom Giant uit Melbourne, Australië, werd in 2002 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Simon Wade - sologitaar en keyboards, Graig Fryers - bas- en sologitaar, Deek Richards - sologitaar en Trent Horwood - drums en percussie.

De band bracht op 25 februari 2003 hun debuut album uit als CD en als digitaal album, waarna de volgende uitgaven verschenen: "Graven Image" (digitaal nummer, 6 juni 2006), "Sirenthia" (digitaal nummer, 6 juni 2006), "Iron Tang" (digitaal nummer, 2 februari 2008), "Kuru" (CD en digitaal album, 2 februari 2008), "Antarctic Angel" (CD en digitale EP, 30 januari 2010), "Painted Mantra" (CD en digitaal album, 24 april 2015), "Chrysalis" (digitale EP, 26 april 2018), "Owls"(digitaal nummer 15 januari 2022), "Vestige" (digitaal nummer, 4 juni 2022), "Earthrise" (digitaal nummer, 10 maart 2023) en op 28 april 2023 volgt het album "In A Forest" via Bird's Robe Records en Dunk Records als LP, als CD in een beperkte oplage van 50 stuks, als T-shirt + CD in een beperkte oplage van 20 stuks en als digtale download.

Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Owls", waarin Mushroom Giant een zwaar duister klinkend nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat invloeden van stoner en melodische rock met elkaar verbindt en enkele minuten voor het einde in een lager tempo met een terugkerend ritme verandert en gevolgd wordt door "Vestige", een mooi melodisch stuk muziek met een niet al te hoog tempo, dat na korte tijd meer snelheid krijgt en een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Earthrise", een prachtig melodisch nummer met een vrij rustig tempo en een terugkerend ritme en "Aire River Rapids", een swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen en lichte post-rock invloeden heeft.

In "Mountain Ash" zet Mushroom Giant me een uptempo nummer voor, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "And The Earthly Remains" krijg ik een stevig nummer met een gemiddeld tempo te horen, dat invloeden van stoner en melodische rock heeft en tempowisselingen bevat en iets voor het einde weer steviger wordt.

Verder hoor ik de band afsluiten met "The Green Expanse", een schitterend rustig nummer met een melodisch terugkerend ritme.

"In A Forest" van Mushroom Giant bevat 7 heerlijke instrumentale nummers, waar ik zeer van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan ieder die van melodische rock houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Upland Band - Living In Paradise (Kapitän Platte, 2023) (Psychedelische Pop)

The Upland Band is de eenman band van Michael Beckett - piano, staande bas, akoestische basgitaar en akoestische gitaar, harmonium en effecten uit Dörentrup, Duitsland.

Hij brengt op 12 mei 2023 zijn debuut album "Living In Paradise", dat 9 nummers bevat, via Kapitän Platte uit als LP, als CD en als digitale download en hij wordt op dit album bijgestaan door Dirk Kretz - zang en sologitaar en Christian Obermaier - drums.

Het album begint met "A Partial Overview Of The Neighborhood", waarin The Upland Band een mooie jaren 60 gerelateerde licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die met achterstevoren opgenomen muziek begint en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "ohfivetwosixfive", een prima uptempo song met een aanstekelijk terugkerend ritme, die vrolijk klinkt en aanzet tot dansen en "Metamphetamine And Clay", een song met een niet al te hoog tempo en een dansbaar ritme.

Daarna volgen "Walk Or Run", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, waarbij stil zittenn geen optie is, "Ontario", een rustige song met een terugkerend ritme en "The Curly Kale Express", een korte song met een gemiddeld tempo, die jaren 60 invloeden en een repeterend ritme heeft.

In "Swastika Ink" zet The Upland Band me een lekker in het gehoor klinkende swingende song voor, in "Down And Out (In The 17th Century)" krijg ik een schitterende psychedelische song te horen, die een terugkerend ritme heeft en in "Rain, Sleet And Mud" laat hij me genieten van een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, dat tot beweging aanzet.

"Living In Paradise" van The Upland Band is een prima debuut album, waar puike licht psychedelische nummers met terugkerende ritmes op staan en ik raad iedere liefhebber van dit genre dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar de eerste 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)