Pagina's

maandag 18 juni 2012

Review: StereoKimono - Intergalactic Art Café (Immagnifica / Aereostella, 2012)(progrock)

StereoKimono, die in 1989 werd opgericht, komt uit Bologna, Italië en sinds 1995 bestaat de band in de huidige samenstelling: Antonio Severi - sologitaar en keyboards, Cristina Atzori - drums en percussie en Alex Vittorio - basgitaar en keyboards.
De band debuteerde 25 november 2000 met hun CD "Ki" op het Iridea Records label, die in juli 2003 gevolgd werd door "Primosfera", die via het Immagnifica label verscheen.
Het heeft eventjes geduurd, maar in 2012 is er eindelijk een nieuwe CD van de band uitgekomen, getiteld: "Intergalactic Art Café", waarop 10 nummers te horen zijn en deze zijn net als die van "Primosfera" geproduced door Franz Di Cioccio, die drummer van PFM is.
Tussendoor verscheen StereoKimono met diverse nummers op verscheidene verzamel CD's, onder andere op de CD "Neptunia", waarop veel Italiaanse progrock bands uit de streek rond Bologna te horen zijn.
Hun nieuwe CD opent met het meer dan 11 minuten durende "Fuga", een waanzinnig goed stuk progrock met spacerock invloeden en in up-tempo gespeeld, maar de band schuwt het ook niet om er breaks in te brengen, zodat het geheel erg spannend blijft.
Ook "Space Surfer" klinkt, zoals je het mag verwachten en dat is als een fantastische mix van symfonische rock en spacerock en doordat er blazers in dit nummer gebruikt worden, is er ook enige jazz invloed in door te horen.
Vervolgens krijg ik "Indian Breakfast" te horen, een schitterend symfonisch nummer met tempowisselingen en een lekker swingend ritme.
"Rebus Ä - Il Gioco" is het eerste deel van de trilogie en dit ritmische swingende progrock nummer zit vrij complex in elkaar en hierin valt goed te horen, dat de muziek technisch uitstekend uitgevoerd wordt.
Dan valt er even een hele korte stilte voor het vervolg "Rebus Ä - La Metafora" ingezet wordt en in dit nummer wordt er voor de eerste keer gezongen en wel op zo'n wijze, dat ik even het idee heb, dat dit door progrock legende Arthur Brown gedaan wordt.
Verder zit het nummer weer net zo complex in elkaar als het eerste gedeelte en gaat het na weer een hele korte onderbreking weer door in het derde en dus laatste gedeelte, getiteld "Rebus Ä - La Soluzione", waarin eveneens gezongen wordt en hetzelfde ritme als in deel 1 en 2 aan houdt en daarom blijft dit nummer spannend tot het eind.
Met "Lumacacactus" wordt een heel ander ritme ingezet en in dit vrij commerciële opgezette symfonische nummer, met hoog mee deingehalte, zijn heel licht jazz en blues invloeden hoorbaar.
Het volgende nummer, "The Gnome On The Moon", wordt in een rustig tempo en dito zang gespeeld en klinkt erg spannend door de verschillende tempowisselingen.
Daarna hoor ik het progrock nummer "Zona D'Ombra" dat in een lekker snel tempo gespeeld wordt en funk invloeden bevat, waardoor stil zitten me moeilijk valt.
Als afsluiter krijg ik "Oltre Algon" voorgeschoteld en dit begint erg psychedelisch, maar naar mate de song vordert, gaat het langzaam de richting van spacy progressieve rock op, waarin dan ook ruimtelijke geluiden voorkomen en dat klinkt fantastisch.
De CD "Intergalactic Art Café" klinkt geweldig en is er één om te koesteren en verdient, wat mij betreft het predicaat: Aanrader!






Geen opmerkingen:

Een reactie posten