Review: Monjoie - Affetto E Attrazione (Lizard Records, 2012)(Symfonisch)

De Italiaanse band Monjoie, bestaat uit: Alessandro Bocchi - zang en gitaar, Valter Rosa - gitaar, Ivan Ghizzoni - basgitaar, Davide Bonfanti - drums, Alessandro Mazzitelli - keyboards en Davide Baglietto - keyboards.
De band heeft in navolging van hun eerdere CD's uit 2002 (Contravveleno) en 2004 (Il Bacio Do Polifemo) in 2012 eindelijk weer een nieuw album uitgebracht via Lizard Records, getiteld "Affetto E Attrazione", waarop 12 nummers te beluisteren zijn.
Het eerste nummer heet "Circumnavigazione Di Una Mente", dat in een vrij stevig ritme gespeeld wordt.
Daarin zitten een oosters klinkend sitar geluid, een strakke drum, een stuwende basgitaar, een symfonische keyboards en een klassiek aandoend pianospel.
Vervolgens hoor ik "Cuore Solubile", een prachtige symfonische popsong in up tempo gespeeld.
Daarna krijg ik "Il Giardino Di Twicknam" voorgeschoteld, een progressieve poprocksong met daarin een scheurende gitaar, een aanstekelijk ritme en een ééntonige zang.
Dan hoor ik "Civillizzazione", een lekker klinkende rocksong, die gevolgd wordt door "Moto Perpetuo", een schitterend rustig symfonisch nummer.
Swingende klanken hoor ik in "Vite Vicarie" en deze rocksong zou in een hitparade niet misstaan.
"Amras", het langste nummer van de CD, is een heerlijke symfonische ballad, die tegen het eind iets steviger wordt en bevat een goede tempowisseling.
Ook "Provviste Per Il Viaggio" is een rustig symfonisch nummer en wordt geheel instrumentaal gespeeld.
De volgende song heet "Infautanendu" en ook van dit nummer denk ik, dat het de hitparades kan halen, want dit is een vrij commerciël nummer met aanstekelijk ritme.
Gewoon schitterend is "Gli Abitanti Della Seconda Guerra Mondiale", waarin de band laat horen, dat ze klasse muzikanten zijn en een rustige romantisch klinkende song neer kunnen zetten.
Hierna volgt er een symfonische rocksong, "La Perfezione", waarin het tempo redelijk te noemen is en ook hierbij is het moeilijk stil te blijven zitten, want de song heeft een aangenaam dansbaar ritme.
De laatste song heet "Stanchezza" en met dit nummer heeft de band het beste voor het laatst bewaard om op een waardige manier de CD af te sluiten.
Een fantastische progrocksong, waarin van alles gebeurt en de band me daarmee wederom overtuigt van hun kunnen.