Dit vijftal begon muziek te maken van bands uit de jaren 60 en speelde bekende nummers als "Psycho", "Pushin Too Hard", "Gloria" en andere zestiger jaren songs in smerige kelders en grotten, waar bars in gevestigd waren.
Vanaf die tijd ging het snel voor de band, want hun eerste demo EP "Beat From Hell" werd opgenomen en hun eerste zelf geschreven song "Who's That Man" kwam in 2006 op een verzamel CD van het tijdschrift Lost In Tyme terecht en hun optredens in Frankrijk werden goed ontvangen.
Hun eerste single "Mary Jane" verscheen in 2009 via het kleine Griekse Lost In Tyme Records label en ontving lovende kritieken van diverse blogspots en Fanzines uit de hele wereld, waardoor meer optredens in Zwitserland en Frankrijk volgden.
De band werkte vervolgens aan hun eerste volledige CD met gelijknamige titel, waarop 13 songs staan, die op één na, allemaal door de band zelf geschreven werden en deze werd in 2012 door het Screaming Apple Records label op de markt gebracht.
Het eerste nummer van de CD heet "Turn Me On", een geweldige garagerock song, die in sneltrein vaart gespeeld wordt en onmiddellijk hoor ik de invloeden van jaren 60 bands als Sonics en 13th Floor Elevators, maar ook van hedendaagse garagerockers als The Warlocks en Fuzztones.
Vervolgens gaat de band verder met "Who's That Man", waarin een schitterende mix tussen garagerock en psychedelische rock gemaakt wordt en het orgel mede bepalend is voor het geluid.
Daarna vervolgt de band met "Get Out Of My Way", een in uptempo gespeeld garagerock nummer, dat me lichtelijk aan de begin tijd van The Animals doet denken.
Dan krijg ik "You Better Tell That Girl" te horen en hierin wordt het tempo iets langzamer en de muziek iets psychedelischer en in "She's Gone" krijg ik weer zo'n fantastische garagerock song voorgeschoteld, die me terug naar de jaren 60 brengt.
"Pretty Eyes" klinkt verrassend, waarin de band laat horen ook eigen inbreng in de sixties sound te kunnen brengen en in de volgende song "Action" keert de band terug naar een korte snelle garagerock song, waarin het mondharmonica spel grandioos is.
In "Irresistable Girl" verandart dat niet en ook dit is weer zo'n geweldig lekker klinkende garagerock song, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en deze wordt gevolgd door "Someone Else's Fool", waarin de band het zelfde spoor blijft volgen en ook nu weer is het tempo hoog.
Dan volgt de enige cover, die "Bird Doggin'" heet, maar precies in de lijn van voorgaande songs ligt en nog steeds laat de band me hiermee met hun muziek mee bewegen en in "Mary Jane" blijf ik dat doen, want opnieuw blijft de band in dat ritme, waardoor het lijkt alsof ik in één grote trip terug in de jaren 60 zit.(Luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dat de band goed naar de jaren 60 muziek geluisterd heeft, hoor ik in "Back Where I Belong", want hierin hoor ik invloeden van Rolling Stones en Kinks terug en de begintonen zijn regelrecht gekopieerd van "Get Off My Cloud"(Stones) en "I Need You"(Kinks).
Het laatste nummer heet "Wake Up" en wijkt een beetje af van de rest van de songs, want het is niet alleen langer, het is ook progressiever en psychedelischer en daarom een waardige afsluiter van deze fantastische CD.
The Royal Hangmen - "Mary Jane" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=NRB47xRfHEo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten