Review: The Soft Hills - Chromatisms (Tapete Records, 2013)(Psychedelisch / Pop)

De Amerikaanse band The Soft Hills werd in 2007 te Seattle, Washington, opgericht en bestaat uit: Garrett Hobba - zang, sologitaar en piano, Brett Massa - basgitaar, sologitaar en zang, Matthew Brown - solo- en steelgitaar en Randall Skrasek - drums, moog synthesizer en zang.
Hun muzikale invloeden komen uit de folk, ambient en psychedelische muziek, maar ook uit de literatuur en uit dromen en inzichten.
Op hun CD "Chromatisms" staan 10 songs, waarvan "Riding High" de eerste is en deze schitterende pop song heeft een uptempo, een lekker pakkend ritme en de band laat hierin horen prima pop songs te kunnen maken.
Dit nummer wordt gevolgd door "Sweet Louise", dat een dansbaar ritme heeft en de band wederom een uitstekende pop song speelt in een niet al te hoog tempo.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "Marigolds" voorgeschoteld en dit is een fantastische rustige pop song, waarin de vocalen in Beatles stijl gezongen worden.
Daarna hoor ik "Dear Mr.Moonlight", dat eveneens een rustige song is, hoewel deze iets sneller dan voorgaand nummer gespeeld wordt en hierin laat de band me nogmaals horen hoe goed de vocalen zijn.
In "Payroll" schakelt The Soft Hills weer terug naar het een erg langzaam tempo en speelt een prima pop song, waarin de muziek richting lounge gaat.
Met "Un" wordt het tempo weer iets sneller en opnieuw hoor ik een goede pop song met uitstekende vocalen en naarmate het nummer vordert, gaat het tempo verder omhoog en mondt het nummer uit in een heerlijke pop song, die lichtelijk psychedelisch klinkt.
Dan volgt "Horse & Carriage", waarin de band de rem er wederom op zet en in deze rustige pop song zet de band de ingeslagen weg voort met het maken van prachtige luister muziek.
"The Gifts You Hide" is een geweldige psychedelische pop song, waarin de muziek en zang partijen uitstekend op elkaar afgestemd zijn en het tempo gemiddeld te noemen is en deze song wordt gevolgd door "Mighty River", die ook lichtelijk psychedelisch klinkt en in een rustig tempo gespeeld wordt en orkestraal
wordt ondersteund.
Het afsluitende nummer heet "Desert Rose" en is net als het merendeel van de songs een in rustig tempo gespeelde pop song en in dit soort songs laten de bandleden horen, dat ze daar goed in zijn.
Persoonlijk vind ik de muziek van de CD "Chromatisms" van The Soft Hills te eenzijdig, hoewel de band toch uitstekende luister liedjes weet te maken, die het zeker verdienen gehoord te worden.
Ik denk dan ook, dat ieder na beluistering van deze CD het best zijn eigen conclusies hierover kan trekken.

The Soft Hills - Sweet Louise - YouTube
www.youtube.com/watch?v=RZOqZN0tq6U