Na enige tijd geoefend en verscheidene optredens gedaan te hebben, maakten ze hun eerste studio opname "Violation" in 1982, die op het verzamel album "Skansk Rock" terecht kwam, waar op alleen maar bands uit het zuiden van Zweden stonden.
In dat zelfde jaar verlieten Anders Lind en Ola Pettersson de band en werden vervangen door sologitarist Rimbert Wahlstroem en basgitarist Erik Briselius, maar kwam ook zanger Jarmo K. de band versterken, helaas niet voor lang, want in 1983 stapte hij al op en ook hun volgende zanger hield het niet lang uit,
zodat Erik en Rimbert tijdelijk de zang voor hun rekening namen tijdens hun Duitse toer.
In 1983 ging de band de studio in om een demo opname te maken en verdiende daarmee een contract bij het Ebony Records label.
Erik stapte over van basgitaar naar zang en Ace Greensmith werd hun nieuwe basgitarist en in deze bezetting nam Syron Vanes hun debuut album "Bringer Of Evil" in 1984 voor Ebony Records op, waarvan er meer dan 100.000 exemplaren werden verkocht, waarna Greensmith het stokje aan Arne Sandved over droeg.
In 1985 stapte Arne Sandved op en werd vervangen door Dick Quartfort, met wie de band hun volgende album "Revenge" in 1986 uitbracht, dat eveneens via Ebony Records verscheen en deze verliet in 1987 samen met Erik Briselius de band na muzikale meningsverschillen.
Opnieuw moest de band dus op zoek naar een andere basgitarist en dat zou ook gedurende de jaren 90 regelmatig zo zijn, waarna in 2003 hun derde album "Insane", via het Carnival Records label verscheen met Jakob Lagergren op basgitaar.
Maar ook die bleek geen vaste kracht te worden, want op hun volgende uitgave, "Property Of...", uit 2007, die via Record Heaven Records verscheen, had de band weer een andere basgitarist, Michel Strand genaamd.
In 2012 werden hun eerste 2 albums opnieuw uitgebracht door het Steelheart Records label, beide aangevuld met 2 bonus nummers.
Op hun nieuwste product "Evil Redux" uit 2013, die door het Denomination Records label is uitgebracht, bestaat de band uit: Anders Hahne - sologitaar, Rimbert Wahlstroem - zang en sologitaar, Mats Bergentz - drums en Jakob Lagergren - basgitaar.
Laatstgenoemde is dus terug in de gelederen, terwijl oprichter Staffan Lindstedt is vervangen door Mats Bergentz.
De CD "Evil Redux" bevat 14 nummers, waarvan de eerste "Overture" heet en deze begint met een toespraak, die over gaat in een vrij melodisch, doch dreigend stukje heavy rock, dat gevolgd wordt door "Sacrifice" en hierin hoor ik meteen wat me te wachten staat, want de band hakt er meteen flink in met hun stevige heavy rock, die me aan bands als Iron Maiden en Judas Priest doet denken.
"Only Hell Remains" is een lekker swingende heavy rock song, waarin het moeilijk is om stil te blijven zitten en "End Of The World" bevat een stevig heavy ritme, waarin enkele subtiele tempowisselingen zitten.
Dan krijg ik "Devil's Dancing" te horen, een uptempo heavy rock song, die me vanaf het begin meteen weet te boeien door het aanstekelijke ritme, ondanks dat dit een vrij commerciële song is.
Met "Hellion Child" wordt het tempo een stukje sneller en dit is een uitstekende swingende song met scheurend gitaarspel, strakke drums en pakkend ritme, die gevolgd wordt door "Heaven And Back", een commerciële rock song, waarin enkele goede tempowisselingen zitten.
Het volgende nummer heet "King Of It All" en daarin gaat de band over op het zwaardere gitaarwerk, dat me aan bands als Iron Maiden en Judas Priest doet denken en vervolgens krijg ik "Bringer Of Evil" voorgeschoteld en deze song wordt in een stevig langzaam ritme gespeeld, dat prima klinkt en weer doet de
band me aan Judas Priest en Iron Maiden denken.
Daarna volgt "Flyblown World", een uptempo heavy rock song met een lekker klinkend aanstekelijk ritme en prima gitaarspel, dat wordt gevolgd door "God's Gift", waarin het tempo iets opgevoerd wordt en ook deze uitstekende heavy rock song klinkt als een klok en swingt als een trein.
In "Shadows Of A Broken Dream" wordt de muziek een tikje zwaarder en dreigender, maar de muziek klinkt ook vrij commercieel door het aanstekelijke ritme en melodische zang en in "Race Me To Hell", eveneens een redelijk commercieel stukje muziek laat de band me op mijn stoel mee bewegen met hun lekker klinkende heavy rock.
Het laatste nummer "Tyrant Angel" heeft weer een dreigend ritme en bevat diverse uitstekende tempowisselingen en zelfs even schitterende engelachtige achtergrond zang, waardoor ik dit de beste song van de CD vind.
Syron Vanes speelt, net als zoveel bands in dit genre, lekker in het gehoor klinkende heavy rock en kan ik maar tot één conclusie komen: Verplichte kost voor fans van deze muzieksoort.
Syron Vanes / End of the world - YouTube
www.youtube.com/watch?v=PhHmoHA-KmQ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten