Review: Dynamite - Lock 'N Load (Denomination, 2013)(Hardrock)

Begin 2012 werd de Zweedse band Dynamite opgericht, die in de zomer van dat jaar reeds hun eerste digitale EP uitbracht, waarop 4 nummers staan, die ook op hun debuut album "Lock 'N Load" staan.
De band bestaat uit: Mattis - zang en sologitaar, Sebastian - sologitaar, Adam - basgitaar en Jonas - drums en hun muzikale invloeden komen, net als van zovele hedendaagse bands, uit de jaren 70 hardrock.
"Lock 'N Load" bevat 11 nummers, waarvan de eerste "Bullseye" heet en ik de indruk krijg, dat ik naar een nieuwe plaat van AC/DC zit te luisteren en deze energieke rock song wordt in een uptempo gespeeld.
Dan volgt "Stone Heart Rebel", waarin blues invloeden het nummer bepalen en ook nu heb ik het idee idee, dat de Australiërs een nieuwe plaat hebben opgenomen onder een schuilnaam.
De titelsong "Lock 'N Load" is het volgende nummer dat ik te horen krijg, dat swingt als een trein en doet me lichtelijk denken aan "Highway To Hell".(luister naar dit nimmer via de youtube link onder de recensie)
Ook "Work Hard For The Money" wasemt een AC/DC sfeertje uit en deze uptempo hardrock song klinkt lekker in het gehoor en laat me op mijn stoel zitten mee deinen met de muziek.
Daarna hoor ik "Gone Wild" en ook dit nummer wordt in een vrij hoog tempo gespeeld en nodigd uit tot mee bewegen en in "Diamond Vagebond" trekt de band me verder mee de muziek in, want net als de andere nummers is dit pure rock, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
De volgende song heet "Wild Wild Woman" en hierin verandert het ritme weinig en houdt de band me in hun greep met hun Aussies rock.
In "Midnight Lady" maakt de band nog steeds muziek in dezelfde stijl en blijven ook het ritme en tempo onveranderd, waardoor ik nog steeds onverstoord blijf mee deinen op de maat van de muziek, maar dat verandert als de band een bluesy nummer speelt, getiteld "Streetfighting Blues" en doordat het tempo van de
muziek een stukje lager ligt, roept het nu ook associaties op met die van Alex Harvey, waar de zang ook wel iets van weg heeft.
Met "Ain't Like You" gaat de band terug naar het vertrouwde swingende ritme en zit ik weer te wippen op mijn stoel en in de laatste song, die "Dynamite" heet, haalt de band alles uit de kast en laat me nogmaals horen een band te zijn, die letterlijk dynamiet in hun muziek heeft.
"Lock 'N Load" is een CD, waar je als hardrock liefhebber niet omheen kan en deze wordt met zoveel energie gespeeld, dat je hem wel geweldig moet vinden.

DYNAMITE - LOCK N' LOAD - YouTube
www.youtube.com/watch?v=UJ-uQQw04CY

Review: Lumiere Brother - Twenty One (Inner Ear, 2013)(Pop)

Lumiere Brother, uit Athene, die sinds 2007 onder deze naam muziek maakt, is het solo project van de Griek Thanasis Hristodoulou, oprichter van de indie band Serpentine, maar hij was eerder bekend onder de naam Victor Lazlo.
"Twenty One", waarop 11 nummers staan, maar op de CD en digitale download staan er 12, is zijn tweede album en de opvolger van "Fiction" uit 2009, dat via het Archangel label verscheen.
De titel 21 is tweeledig bedoeld, enerzijds als het materialistische voor het lucky 21 spel en anderzijds als het spirituele voor de mythische 21 gram, die de menselijke ziel weegt.
De CD start met "A Sign On Your Back", dat begint met een soort film-achtig ritme en in een vrij hoog tempo gespeeld wordt met daarbij invloeden uit de jaren 60 en een uitstekende zang.
Vervolgens krijg ik "Beauty And The List" te horen, een heerlijke song, waarin tachtiger jaren invloeden te bekennen zijn, maar ook de nostalgie naar de jaren 60 is hier weer hoorbaar.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Behind You", een rustige pop song, waarin opnieuw de hang naar 60er jaren muziek naar voren komt en door orkestrale begeleiding is dit een schitterende song geworden.
Dan hoor ik "Compas", een uptempo pop song met een uitstekend dansbaar ritme en deze wordt gevolgd door "Between The Lines", een lekker in het gehoor klinkende pop song, waarvan het ritme gemiddeld te noemen is.
In "Memory Fight" luister ik naar een rustig stuk piano spel, dat samen met de ingetogen zang zorgt voor een uitstekend stukje pop muziek en in "Home" hoor ik een opgewekte pop song, waarin 80er jaren new wave invloeden zitten.
Ook in "Twenty One" hoor ik die invloeden, waarbij het ritme erg goed dansbaar is en "You And Your Golden Clock" is een een prima swingende pop song.
Met "Somewhere In Berlin" speelt Lumiere Brother een lekker dansbare swingende pop song, waarin ook nu weer 80er jaren invloeden te ontdekken zijn.
De volgende song heet "White Walls" en dit is een rustige pop song, waarop Thanasis zichzelf op piano begeleidt en daarmee de LP afsluit.
DE CD en digitale download hebben echter nog een nummer extra, getiteld "Who Will Guide You?", een geweldige pop song met aanstekelijk ritme en erg goed dansbaar tempo, waarop het moeilijk is stil op mijn stoel te blijven zitten.
"Twenty One" is een heerlijke CD, die erg aangenaam is om naar te luisteren en om op te dansen en daarvoor een aanrader voor iedere pop liefhebber.

Lumiere Brother - Beauty And The List - YouTube
www.youtube.com/watch?v=uGUx4h5N65M

Review: Sgt.Sunshine - III (Elektrohasch, 2013)(Hardrock, Psychedelische Rock)

Sgt Sunshine werd in Malmö, Zweden, opgericht en was in eerste instantie een trio, dat bestond uit de in Cuba geboren Eduardo Fernandez - zang en sologitaar, Pär Hallgren - basgitaar en Christian "Kricke" Lundberg - drums.
In deze formatie maakte de band in 2000 enkele demos en in 2003 verscheen hun debuut album met gelijknamige titel.
Hun volgende album "Black Hole" werd in 2006 uitgebracht, waarop de Chileense basgitarist Michael Mino en de Egyptische drummer Robin Rubio te horen waren, die samen met Eduardo de band vormden.
Op hun nieuwe CD, getiteld "III" bestaat Sgt. Sunshine uit: Eduardo Fernadez, Pär Hallgren, Christian Lundberg en Michael Mino.
De CD bevat 10 nummers, waarvan "Zoetrope" de eerste is en hierin hoor ik de band een lekker swingende song spelen, waarvan de muziek verwant is aan die van de jaren 70 bands en in dit nummer maakt de band een uptempo mix van heavy rock en melodische ritmes.
Vervolgens krijg ik "Careless The Tenseblue" te horen en daarin speelt de band een stevige hardrock song, waarin een steeds terugkerend ritme zit, enkele prima tempowisselingen bevat, die het nummer spannend houden en een overschakeling naar een uitstekend rustig stukje melodische hardrock.
Daarna volgt "Golden Dawn", dat in een hogere versnelling gespeeld wordt en dit is een heerlijk klinkende hardrock song met een swingend ritme, die gevolgd wordt door "Marrow Soup", een progressieve heavy rock song, waarin een licht hypnotiserend ritme zit en gitaarspel dat me aan dat van Stefan Koglek (Colour
Haze) doet denken.
Dan hoor ik "When I Was A Dog", een schitterende hardrock song met sterke zeventiger jaren invloeden, die in uptempo gespeeld wordt en swingt als een trein. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Beneath The Song" hoor ik de band een fantastische licht psychedelische hardrock song spelen, waarin ook progressieve rock invloeden voorkomen.
Het volgende nummer heet "In-Thru-Mental" en is, zoals al uit de titel blijkt, een instrumentaal stukje muziek, waarin de band geweldige melodische klanken laat horen, die in een niet al te hoog tempo gespeeld worden.
Met "Solar Butterfly" laat de band een melodische rock song horen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten en in "Holy Mother" speelt de band een schitterende swingende progressieve hardrock song in een vrij hoog tempo.
De band sluit de CD af met "Levin", het kortste nummer van het album, dat nog geen 2 minuten duurt en in een rustig tempo gespeeld wordt, terwijl het licht psychedelisch klinkt en uitstekende samenzang bevat.
"III" van Sgt.Sunshine is een CD, die vol staat met schitterende muziek en er daarom één is, die ik iedereen kan aanraden.

Sgt. Sunshine - When I Was A Dog - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7Qp_KEEnGC0

Review: Oblivious - Creating Meaning (Transubstans, 2013)(Hardrock)

Oblivious komt uit Linkoping, Zweden en is eind 2003 begin 2004 opgericht toen Daniel - sologitaar en Per - basgitaar begonnen te jammen met Isak - zang en Sven - sologitaar, waarbij later Jocke - drums zich als laatste lid bij de band voegde.
De bandleden zijn beïnvloed door de hedendaagse muziek van Kuyss, Dozer en Clutch en door jaren 70 bands zoals Black Sabbath, Led Zeppelin en Pentagram.
Sinds hun start heeft de band reeds 4 demos uitgebracht en deed talloze optredens in het zuid oosten van Zweden en was openingsact voor onder andere Dozer, Graveyard en Witchcraft.
Nadat de band hun derde demo "Masters Of Time" had uitgebracht trokken ze daarmee de belangstelling van het Transubstans label en na het uitbrengen van hun vierde demo "Hand In Hand With Demons", in 2009, werd een contract met dit label een feit.
Eind december datzelfde jaar bracht Transubstans het debuut album "Goons And Masters" van Oblivious uit en in 2013 is "Creating Meaning" daar de opvolger van.
Op deze nieuwe CD staan 8 nummers, waarvan de eerste "Silver Tongue" heet, dat klinkt alsof het in de jaren 70 opgenomen is en in een vrij stevig ritme wordt gespeeld, waarbij het tempo melodisch en redelijk dansbaar is.
Vervolgens hoor ik "Strike Gold", dat zo'n zelfde sfeertje uitwasemt en eveneens een prima dansbare hardrock song is, die behoorlijk commercieel klinkt.
Daarna volgt "Deluded Darling", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song met enkele uitstekende tempowisselingen, waardoor het nummer net dat extra's krijgt, om het spannend te maken.
In "Bjälken I Ditt Öga" speelt de band een stukje rock in een redelijk rustig tempo, waar blues invloeden in zitten en de tekst in het Zweeds gezongen wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"What A Trip" is een prima dansbare hardrock song met een aanstekelijk ritme en "By The Neck" een schitterende ballad, die door een tempowisseling in een stevige hardrock song verandert.
Dan volgen "You Are The Wall", waarin de band een uitstekende swingende uptempo rock song speelt en "Entering The Night" een fantastische rustige rock song met geweldige samenzang en heerlijk pianospel, waarin ik een heel andere kant van de band te horen krijg en dit is, naar mijn mening, ongetwijfeld het beste
nummer van de CD, die de band op deze wijze schitterend afsluit.
Over het algemeen vind ik de CD "Creating Meaning" iets te commercieel, maar desondanks heeft Oblivious toch een prima album weten te maken, dat het beluisteren zeker de moeite waard is.

Oblivious - Bjälken I Ditt Öga (2013) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=7-17kWo9Gx8

Review: Diving For Sunken Treasure - Motherfucker Jazz Bar (Rookie Records, 2013)(Gypsy Punk)

Diving For Sunken Treasure is een Duitse band uit Berlijn, die sinds 2007 actief is.
De band bestaat uit: Huckleberry Blues - sologitaar en zang, Max Paul Maria - sologitaar en zang, Chris McCool - contrabas en zang, Johnny Dingsbums - drums en zang en Forster Fatal - percussie.
Hun nieuwe CD Motherfucker Jazz Bar uit 2013, waarop 14 songs staan, werd vooraf gegaan door de single "Caravan", die in 2012 verscheen en ook op de CD staat.
Het openingsnummer "Albatross" is een mix van surf en Spaans georiënteerde muziek en wordt in een vrij rustig tempo gespeeld.
Het volgende nummer, "At The Harbour", is een geweldige uptempo mix van folk, punk en surf, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Vervolgens krijg ik "City Of Orgies" voorgeschoteld en dit is eveneens een lekker swingend uptempo nummer, waarvan ook nu weer de mix van punk en surf wordt gemaakt.
In "Revolver" hoor ik de band een uitstekende rock song spelen en in "Elopunti" gaat de band weer op de folk-punk toer, waarin lichtelijk zigeuner invloeden te horen zijn, maar ook de invloed van Tom Waits is hier duidelijk hoorbaar.
Daarna hoor ik "Bridges", een folk-punk song, die in uptempo gespeeld wordt en swingt als een trein, waarna "Stormy Sea" volgt, dat een vrij rustige folk song is, waarmee de band me een schitterende song laat horen.
Dan volgt "Around The Bend", een snelle punk song, waarin lichtelijk pop en hardrock invloeden doorklinken en deze wordt gevolgd door "Let's Hear It For Efficiency", een fantastische korte swingende uptempo folk-punk song, waarbij stil zitten onmogelijk is.
"Song Of The Sirens" is een punk song met een heerlijk swingend ritme dat vergelijkbaar is met een song als "Rawhide" en ik zie me in gedachte al op een paard over de prairie voort snellen.
Ook in "Come A Tide" zit dit zelfde ritme en het is dan ook niet verwonderlijk, dat ik weer op mijn stoel zit mee te swingen.
Dan is het nu tijd voor de single "Caravan", waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die het nummer extra spannend houden en uiteraard is dit weer een swingend stukje muziek.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Met "Self-Made Man" vervolgt de band de ingeslagen weg verder en ook dit is weer zo'n schitterend swingend folk-punk nummer, dat een verrassend einde kent.
Het laatste nummer heet "Going Down" is een fantastisch stukje punk gemixt met oude jazz en wordt in een gemiddeld tempo gespeeld en daarmee sluit de band deze CD op passende wijze af.
"Motherfucker Jazz Bar" is een schitterende CD, waarbij de band alle moeite heeft gedaan om een swingend stuk muziek te maken en dat is uitstekend gelukt.
Deze CD is voor iedereen, die van vrolijke muziek houdt en verdiend het om gekocht te worden.

Diving For Sunken Treasure - Caravan - YouTube
www.youtube.com/watch?v=SwtLwzrXLBA

Review: The Machine & Sungrazer - Split CD (Elektrohasch, 2013)(Stoner, Heavy Rock)

The Machine komt uit Rotterdam, Nederland en bestaat sinds 2007 uit Davy Boogaard - drums, Hans Van Heemst - basgitaar en David Eering - sologitaar en zang.
Verder maakt de band gebruik van andere instrumenten zoals: sitar, darbuku trom, mellotron, percussie en piano.
De split-CD "The Machine & Sungrazer", uit 2013, is de opvolger van "Calmer Than You Are" (Elektrohasch, 2012), "Drie" (2010, Elektrohasch), "Solar Corona" (2009, Nasoni) en "Shadow Of The Machine" (2007, eigen beheer).
Sungrazer ontstond begin 2009 en is een Heavy Rock trio uit Limburg, Nederland en bestaat uit: Rutger Smeets - sologitaar en zang, Sander Haagmans - basgitaar en zang en Hans Mulders - drums.
De band debuteerde via het Duitse Elektrohasch label in 2010 met hun gelijknamige CD "Sungrazer", die in 2012 gevolgd werd door "Mirador" en in 2013 dus door "The Machine & Sungrazer", de split-CD met The Machine.
Op deze CD staan van elk van de bands 3 nummers, waarvan de eerste 3 van The Machine komen.
Het openingsnummer "Awe" is een lang en stevig nummer, waarin de band in het begin een vrij hypnotisch ritme speelt, maar nadat er diverse uitstekende tempowisselingen plaats vinden, wordt het nummer extra spannend en mondt uit in een geweldige heavy rock song.
Vervolgens krijg ik "Not Only" voorgeschoteld, een korte rock song, waarin de band een prima mix maakt van heavy rock en rock & roll en het tempo van de muziek dan ook vrij hoog ligt en de muziek swingt als een trein.
Dan volgt het laatste nummer, dat net als "Awe" bijna 11 minuten duurt en "Slipface" heet.
In deze song speelt de band een lekker swingend heavy rock nummer, waarin een hypnotiserend ritme zit, scheurend gitaarspel, soms in de stijl van Stefan Koglek (Colour Haze) en een prima tempowisseling, waardoor het nummer haast psychedelisch begint te klinken.(luister naar deze song via de youtube link onder
de recensie)
Het eerste nummer dat ik van Sungrazer te horen krijg heet "Dopo" en dit is een 8 minuten durende song, waarin de band in een langzaam tempo een schitterende psychedelische heavy rock song speelt, waarbij de zang me lichtelijk aan die van Jim Morisson doet denken. (luister naar dit nummer via de youtube link onder
de recensie)
Het volgende nummer heet "Yo La Tengo" en dit is een heerlijke licht psychedelische rock song, waarin een hypnotiserend ritme zit, uitstekend gitaarwerk te beluisteren valt, ingetogen zang te horen is en die erg melodisch klinkt.
Met "Flow Through A Good Story", een rustige heavy rock song, waarin enkele goede tempowisselingen zitten, sluit Sungrazer de CD op passende wijze af.
De split-CD "The Machine & Sungrazer" is een fantastisch stuk muziek, waarin de samenwerking van deze 2 geweldige Nederlandse bands optimaal tot zijn recht komt en deze CD is dan ook een dikke aanrader voor liefhebbers van zowel heavy rock als psychedelische rock. Kopen dus!

The Machine-Slipface - YouTube
www.youtube.com/watch?v=n3PtlZD4vQo

Sungrazer-Dopo - YouTube
www.youtube.com/watch?v=ecELx6-3oSQ

Review: Telstar Sound Drone - Comedown (Bad Afro Records, 2013)(Psychedelische Rock)

Telstar Sound Drone uit Fredericia, Denemarken, is in 2007 opgericht onder de naam Les Aprés L'Amour Sonnes door Hans Beck - drums en Mads Saaby - sologitaar, die samen muziek maakten bij een oude educatieve films.
Nadat Sean Jardenbaek - zanger en sologitarist zich bij dit duo voegde, besloot men onder de naam Telstar Sound Drone verder te gaan.
Nadat de band een gelijknamige EP had uitgebracht, leidde dat, in 2009, tot een optreden op het Roskilde Festival.
Daarna leek het er even op, dat de band ten onder zou gaan aan interne problemen, maar die werden opgelost en in het najaar van 2011 bracht de band een 7 inch vinyl single uit via het Bad Afro Records label, getiteld "The Mirror Pieces".
Vervolgens was het wachten op een LP, maar dat zou nog even duren, want zowel Mads als Hans spelen in de band Baby Woodrose en gingen daarmee enkele jaren op tournee.
De gelimiteerde eerste uitgave van de LP, die de bonus CD van het gehele album als extra's bevat en ook als download uitgebracht wordt, is in het voorjaar van 2013 verkrijgbaar en wordt vooraf gegaan door de single "Satellited", die eveneens op het album staat.
Op de plaat spelen enkele gastmuzikanten mee: Hobbitten uit Spids Nogenhat - sologitaar, Christian Norup uit Highway Child - basgitaar en Kare Joensen uit Baby Woodrose - basgitaar.
De CD "Comedown" bevat 7 songs, waarvan "Through The Back Of Your Head" de eerste is en dit laat me meteen weten, hier met een band te maken te hebben, die psychedelische rock speelt.
Het nummer begint sterk psychedelisch, waarbij het tempo niet al te hoog ligt en invloeden van de muziek uit de jaren 70 en van Baby Woodrose bevat.
Daarna volgt de single "Satellited" en hierin is het tempo een stuk sneller en bevat een aangenaam dansbaar ritme, waardoor de muziek net iets extra's krijgt.(luister naar deze song via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "Feels Like A Ride", dat weer zo'n fantastische psychedelische rock song is, die in een traag tempo gespeeld wordt en over gaat in "Now See How", eveneens een geweldige psychedelische rock song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt, waarmee de band me in een licht trance brengt.
In "Evaporation" gaat de band in een hogere versnelling en speelt een uitstekende psychedelische rock song, waar invloeden van The Stooges en garagerock in zitten en een verrassende tempowisseling en dit nummer klinkt dan ook waanzinnig goed.
"Lost Our Love" vind ik lichtelijk commerciël klinken, maar door het psychedelische geluid en de speciale effecten hierin is dit toch een schitterende song.
Als laatste nummer hoor ik "Cabin Fever", dat experimenteel psychedelisch begint, waarna het over gaat in een fantastische psychedelische song, die een licht hypnotisch effect op me heeft en, net als de meeste nummers, in een langzaam tempo gespeeld wordt.
De LP/CD "Comedown" is een geweldig psychedelisch album, dat je gewoon niet mag missen. Verplichte kost dus!

Telstar Sound Drone - Satellited - YouTube
www.youtube.com/watch?v=gRZgb4-5eBU...be

Review: Solyst - Lead (Bureau B Records, 2013)(Elektronisch, Krautrock)

Nadat hij 16 jaar als drummer van de band Kreidler actief was en talloze gast optredens had gedaan, vond Thomas Klein het tijd voor zijn solo carrière.
Thomas Klein drumt in de stijl van krautrock drummers als Jaki Liebezeit (Can), Klaus Dinger (Neu) en Mani Neumeier (Guru Guru).
Onder de naam Solyst bracht hij zijn eerste CD met gelijknamige titel in 2011 uit via het Bureau B Records label en deze heeft met "Lead" uit 2013 een vervolg gekregen, waarop hij ook nu weer alle instrumenten bespeelt.
Het album bevat 10 nummers, waarvan de eerste "Pierbourg" heet en me meteen laat horen, wat ik van de muzikant te verwachten heb.
Dit is krautrock van het eerste uur en in dit nummer brengt Solyst me in een lichtelijke trans door zijn hypnotiserende ritmes mijn gehoorgang in te spelen, die ondersteund worden door het gebruik van elektronica.
Ook het volgende nummer, Glass Dancer", is een mix van elektronica en krautrock en bevat hypnotiserende ritmes, die zeer dansbaar zijn.
Vervolgens hoor ik "Polar", dat iets meer elektronisch klinkt en minder hypnotiserend is, maar nog steeds die geweldige drums ritmes bevat en me sterk aan de muziek van Kraftwerk doet denken.
Daarna volgt "Lead", dat met rustige drums begint, waarna er synthesizer klanken aan het nummer toegevoegd worden en er een prima mix ontstaat.
In "Magellan" krijg ik een soort dansbare tribal ritmes voorgeschoteld en ook deze hebben een hypnotiserend effect op me.
"Melancholia" is een nummer in de stijl van Krafwerk en Neu, waarin de synthesizer voor het hypnotiserende dansbare effect zorgt en de drums naar tribal ritmes neigen.
Dan volgt "Spiegel", dat lichtelijk experimenteel begint en verder gaat in een redelijk elektronisch stukje muziek, waarin de drums de bijrol vervult.
Met "Kristall" laat Solyst me in een vrij kort nummer horen, dat hij ook het experimentele werk niet schuwt en in "Euphorica" speelt hij een mix van dance, krautrock en elektro pop, om af te sluiten met "Schnee", een rustige licht hypnotiserende dansbare mix van elektronische ritmes en dance met toevoeging van uitstekend drumwerk.
De CD "Lead" van Solyst is een aangename verrassing, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en dit stuk muziek heeft me dan ook geen moment verveeld en is een aanrader voor elke muziek liefhebber.

sølyst - bureau b
www.bureau-b.com/solyst.php

Review: Starfucker(STRFKR) - Miracle Mile (Polyvinyl Record Co., 2013)(Elektronische Pop)

Starfucker, of afgekort STRFKR, is een band uit Portland, Oregon, Amerika, die onder de naam Pyramid en Pyramidd bekend werd.
De band werd in 2007 als soloproject opgericht door Joshua Hodges (Sexton Blake) - zang, keyboards, sologitaar en drums.
Onder de naam Sexton Blake maakte hij 2 solo albums ("Sexton Blake" en "Plays The Hits"), die via het Expunged Records label verschenen .
Hun debuut was de EP "Starfucker" uit 2007, gevolgd door de EP "Burning Up" uit 2008 en hun eerste volledige CD "Starfucker", eveneens uit 2008.
Vervolgens verschenen "Jupiter" (EP, 2009), "Jupiter B-Sides" (EP, 2010), "Julius" (single, 2010), de geremasterde versie van "Jupiter" (EP, 2011), "Reptilians" (CD, 2011), "Dragon Queens" (7" vinyl split, 2011) / "Champagne Champagne", "The Wisdom Of Insecurity" (single, 2011), die van het album "Japan 3-11-11: A Benefit Album" kwam en "When I'm Alive" (single, 2012).
"Miracle Mile", dat via het Polyvinyl Records label is uitgebracht, is de derde volledige CD van de band, die momenteel bestaat uit: Joshua Hodges - zang, keyboards, sologitaar en drums, Shawn Glassford - basgitaar, keyboards en drums, Keil Corcoran - keyboards, drums en zang en Patrick Morris - sologitaar, keyboards en zang.
Op deze CD staan 15 songs, waarvan "While I'm Alive" de eerste is en dit is een dansbaar elektronisch stukje muziek met Japans klinkende invloeden, dat in uptempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens krijg ik "Sazed" te horen en ook in deze zeer dansbare song zitten Japans klinkende invloeden en is de muziek een mix van elektronische pop en new wave.
Daarna hoor ik "Malmö", waarin de band een dansbare melodische pop song laat horen, die gevolgd wordt door "Beachmonster", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die licht psychedelische invloeden bevat en me in de verte aan de muziek van John Lennon doet denken.
Dan hoor ik het prachtige "Isea", een uitstekende rustige melodische pop song, die nog geen minuut duurt en abrupt over gaat in "Yayaya", een Japans aandoend elektronisch nummer, dat tachtiger jaren invloeden bevat.
In "Fortunes Fool" start de band vrij experimenteel, maar al spoedig verandert dat en krijg ik een uitstekende dansbare pop song te horen.
Het volgende nummer heet "Kahlil Gibran" en dit is een rustige pop song met prima samenzang en melodisch ritme, waarna "Say To You" volgt, dat elektronisch begint en opnieuw laat horen, dat de band fantastische pop songs weet te maken, waarin de uitstekende zang een grote rol speelt.
"Atlantis" is een erg dansbare pop song met sterke tachtiger jaren invloeden en "Leave It All Behind" is een heerlijke pop song met diverse tempowisselingen, die swingt als een trein.
Met "I Don't Want To See" gaat de band opnieuw de kant van de tachtiger jaren new wave op en combineert dit met elektronische dance muziek, waardoor dit een schitterende dansbare song wordt, die in een hitparade niet zou misstaan.
Daarna volgen "Last Words", een uitstekende dansbare pop song, "Golden Light", een heerlijke dansbare tachtiger jaren pop song met melodisch ritme, die me lichtelijk aan een band als Orchestral Manouvres In The Dark doet denken en over gaat in de afsluiter "Nite Rite", het langste nummer van de CD, dat lekker
dansbaar is, een geweldig hypnotiserend ritme bevat, psychedelisch klinkt en waarbij de prima samenzang het nummer extra kracht geeft en dit vind ik zonder twijfel het beste nummer van de CD.
"Miracle Mile", is een CD, die ik iedere fan van dansbare tachtiger jaren muziek van harte kan aanraden, maar ook degenen, die van psychedelische muziek en pop houden, komen ruimschoots aan hun trekken, kortom voor elk wat wils.

While I'm Alive By Starfucker (STRFKR) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=MjlkCrJRL2c

Review: The Grand Trick - The Daily Dose (White Line Recordings, 2013)(Rock)

In 2003 werd te Linköping, Zweden, de band The Grand Trick opgericht door Jonas Malmqvist - basgitaar en Daniel Larsson - drums, die samen in de band Bones speelden.
Ze haalden sologitarist Michael Karlsson bij de band en speelden gedurende enige maanden onder de naam Fireball, maar die naam werd later veranderd in The Grand Trick, waarin ook tijdelijk plaats was voor zanger - sologitarist Chrstian Bingmark.
Deze had echter niet dezelfde ideeën als de rest en werd daarom al snel weer uit de band gezet.
Het trio maakte in september 2003 een zeer gelimiteerde EP-CD getiteld "The First Trick" met daarop 4 nummers, waarop Michael de zang voor zijn rekening nam.
Daarna vroeg de band sologitarist Stefan Johansson, die in de death/black metal band Satanic Slaughter speelde, om bij hun te komen spelen en kort daarna hield de band audities voor een zanger, waarbij Daniel Sandberg werd uitgekozen.
Na enige tijd oefenen, kreeg de band hun eerste optreden in een lokale club te Linköping en een maand later werd de EP-CD "The First Trick" opnieuw opgenomen in de OFO Studio te Linköping, waardoor de band een contract kreeg bij het Record Heaven label.
Na goede reacties op hun EP te hebben gekregen, werd er besloten een compleet album op te nemen en in juli 2004 werd daarmee een begin gemaakt.
De band werkte gedurende het najaar intensief aan het maken van hun album, waarop 10 nummers zouden komen te staan, maar de band besloot er één daarvan, een ballad, te laten vallen.
Tijdens de opname sessies moest Daniel Sandberg de band helaas voor 6 maanden verlaten en werd besloten zanger Johan Dahnberg de nummers te laten zingen.
Begin 2005 waren de opnamen voor "The Decadent Session" afgerond, maar het duurde tot half augustus voor Record Heaven het album uitbracht, via hun eigen label Transubstans Records en weer kreeg de band goede reacties, wat uitmondde in een tour en gedurende dat jaar veranderde de band bezetting niet.
Vervolgens werden er, tijdens de tour, nieuwe nummers geschreven voor het nieuwe album, dat "Delirium" zou gaan heten en was er een studio geboekt, waar de opnamen gemaakt zouden worden, maar de band besloot een andere studio te huren om een voorloper van hun album te maken in de vorm van een mini-CD en deze kreeg de naam "She's On The Run", die via Turmic Records verscheen.
De mini-CD werd in september 2006 opgenomen en nadat de opnamen hiervoor beëindigd waren, verliet Johan Dahnberg wegens familie omstandigheden de band tijdens de officiële release party eind december.
In 2007 deden zich verscheidene bezettings wisselingen voor en waren alleen de oorspronkelijke leden Jonas Malmqvist, Stefan Johansson en Daniel Larsson over Transubstans bracht in 2011 de CD "Reninence Boulevard" uit, waarop enkele songs van "She's On The Run" en "The First Trick" te beluisteren zijn in een
nieuwe bezetting.
De band bestond hierop uit: Robert Cunningham - zang, Stefan Johansson - sologitaar, Magnus Nilsson - keyboards, Jonas Malmqvist - basgitaar en Daniel Larsson - drums.
Op de EP-CD The Daily Dose, waarop 3 nummers staan en in 2013 via het eigen White Line Recordings label verscheen, is Michael Karlsson - sologitaar terug in de band en is zanger Toby Poynter in de plaats gekomen voor de overleden Robert Cunningham.
Het eerste nummer, "Falling", begint met rustig pianospel, maar ontaard na enkele ogenblikken in een schitterende uptempo symfonische hardrock song, waarin diverse prachtige tempowisselingen zitten.
Vervolgens hoor ik "Mudbound", een lekkere stevige melodische hardrock song, die swingt als een trein en in uptempo gespeeld wordt.
De titelsong is tevens het laatste nummer van de EP en dit is een geweldig swingende commerciële song, die zeker de potentie heeft een hit te worden, tenminste als de song regelmatig gedraaid wordt.
De EP-CD "The Daily Dose" is een uitstekend product, dat lekkere prima in het gehoor klinkende stevige muziek bevat en ik elke muziekliefhebber kan aanraden te beluisteren.

Review: Zolle - Zolle (Supernatural Cat, 2013)(Heavy Rock)

Het Italiaanse duo Stefano - xylofoon en drums en Marcello - gitaren (uit de band Lan of Morkobot), hebben een CD uitgebracht onder de naam Zolle met medewerking van Urlo (uit Ufomammut) aan drie nummers en Roberto Rizzo (uit Quasiviri en Runi) aan één nummer,  die beiden synthesizer spelen. 
De CD bevat 10 nummers en deze werden in 2012 allemaal bijna live opgenomen, met uitzondering van enkele overdubs.
Het openings-nummer heet "Trakthor" zet meteen de toon en dit is een zeer stevig, kort en heftig rock nummer, dat gedomineerd wordt door het gitaargeweld en ondersteund door de drums, dat door gaat in het volgende nummer "Leequame", waarin de band het stevige heftige ritme vast houdt en verder gaat, waar ze gebleven was, om opnieuw de ingeslagen weg te vervolgen met al weer een kort nummer, getiteld: "Forko", dat van hetzelfde laken een pak is.
Daarna volgt "Mayale", waarin de band onveranderd door blijft gaan met het maken van heftige muziek, die weinig variatie kent en ook in "Manjato" verzandt het duo in dit ritme, hoewel er enige lichte verandering merkbaar is en het lijkt of de band iets melodischer speelt.
Ook "Melicow" is een kort nummer en omdat er met het beperkte instrumentarium niet veel mogelijkheden zijn, houdt de band hier opnieuw vast aan hun basisspel.
"Heavy Letam" is net als de rest van de korte nummers een voort borduursel van het eerste nummer en wordt gevolgd door "Weetellah", dat een iets sneller tempo bevat, maar verder gewoon alleen een vervolg is op de rest en is de band terug bij het begin.
In "Trynchatowak" hoor ik de band eindelijk de xylofoon gebruik maken en dat klinkt verrassend en uiterst verfrissend en in het laatste nummer, dat "Moongitruce" heet, hoor ik de band ook nu weer andere geluiden bij hun heftige muziek betrekken en in dit nummer wordt een lichte oosterse sfeer gecreëerd door gebruik van de synthesizer en oosters klinkende drums.
Na de laatste tonen van de CD, heb ik het gevoel, alsof ik in één lange trip heb gezeten, die voor heavy rock liefhebbers uiterst aangenaam zal zijn, maar mij helaas niet heel erg kan bekoren.

ZOLLE - YouTube
www.youtube.com/watch?v=99VizXAWXL4

Review: Love Messengers - Dogsmile (Soundhawk Records, 2013)(Powerpop)

De Finse band Love Messengers uit Pori, heeft een opvolger voor hun debuut CD "We Said We Said" uit 2010, waarop de band alleen maar covers speelde, onder de titel "Dogsmile" en hierop staan twee eigen composities van zanger-sologitarist Timo Paako plus een cover.
De band, die in een vernieuwde formatie speelt, bestaat verder uit: Jussie Reunamäki - orgel, Tarmo "Entwhistle of Eurajoki" Lethonen - basgitaar en Jaako "Crazy Kid" Kotiniemi - drums.
De bandleden speelden eerder in bands als: Electric Crayon Set, Elonkorjuu, Kinsky, Penniless People Of Bulgaria en Eleonoora Rosenholm, om er maar een paar te noemen.
Net als hun vorige schijf, is ook "Dogsmile" op het eigen Soundhawk label van Timo uitgebracht.
De titelsong "Dogsmile" is het openings-nummer van de CD EP en deze uptempo pop song heeft een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en bevat invloeden uit countryrock, zoals The Allman Brothers Band.
Het tweede nummer is de cover "Crazy Kids" en ook hierin zit een zeer swingend dansbaar ritme, waarbij de muziek meer in de hoek van de powerpop zit.
Als laatste song krijg ik " Tarkka" te horen, dat een uptempo poprock song is met hoog meezing gehalte en een erg aanstekelijk vrolijk ritme en ik dit nummer zeker hit kansen geef, mochten de radiostations dit nummer oppikken.
Met "Dogsmile" heeft Love Messengers een lekker swingende EP gemaakt, die ik iedereen kan aanbevelen, om hem eens te beluisteren.

Love Messengers - She Said Ride ( Live ) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=JlR5TOc7jm4

Review: Paul Messis - Case Closed (State Records, 2013)(Beat)

Singer-songwriter Paul Messis uit Billinghurst, West Sussex, Engeland, brengt sinds 2008 zijn muziek uit onder zijn eigen naam via verschillende platen labels, zoals het Engelse State Records, het Amerikaanse 13 O'Clock Records uit Austin, Texas en zijn eigen Market Square Records.
Paul, die ook basgitarist van The Higher State is, neemt zijn muziek op in de Sandgate Sound Studios te Sandgate in det zuidkust van Kent en hij is sterk beïnvloed door zestiger jaren garagerock bands, zowel uit Engeland als Amerika, vooral die van het Fenton label en door bands uit de West Coast folkrock scene en de psychedelische muziek.
Zijn debuut LP "The Problem With Me" verscheen in 2011 via het 13 O'Clock Records label, vooraf gegaan door de 7 inch vinyl singles "Stuck In Society" (2009, State Records), "Lost And Found" / "I Gotta Go" (ltd. edition, 2010, 13 O'Clock Records) en "Time Will Tell" / "When You Pass Me By" (2010, State Records) en in 2012 bracht hij samen met Jessica Winter de 7 inch vinyl single "Sunflower" via State Records uit.
"Case Closed" is de tweede volledige LP van Paul, die in een gelimiteerde oplage van 500 stuks op 180 gram vinyl is uitgebracht en daar op staan 12 eigen composities, waarvan "I Hate The World Around Me" de eerste is.
Deze swingende song, die nog geen 2 minuten duurt, wordt in zestiger jaren stijl gespeeld en heeft een uptempo en een aanstekelijk ritme, waarbij het onmogelijk is om stil te blijven zitten.   
Vervolgens hoor ik "A Matter Of Opinion", dat in de richting van een Byrds song zit en door het gemiddelde tempo erg aangenaam klinkt.
Daarna krijg ik "Happy This Way" te horen en dit is een schitterende snelle mix van een garagerock song en beat, die tegen de punk aan zit en ook hierbij zit ik op mijn stoel te swingen.
Dan volgt er weer een rustigere song, getiteld "The Tables Have Turned", waarin Paul laat horen ook fantastische luister liedjes met garage rock invloeden te kunnen maken.
"Nickels And Dimes" is opnieuw een snellere sixties beat song en daarin zitten diverse uitstekende tempowisselingen, zodat de muziek me geen moment verveelt.
Dat er afwisseling in zijn muziek zit, laat Paul horen in "Sad How A Love Fades Away", een erg rustige melodische pop song, die gevolgd wordt door weer zo'n heerlijke uptempo beat song, die "Further From Yesterday" heet en die swingt als een trein.
Vervolgens wordt de muziek iets rauwer en ruiger in de geweldige garagerock song "(Don't Wanna Be) Scene Or Herd", die de uitstraling van een Yardbirds song heeft en met "No Use In Trying", een prima psychedelische garagerock song, wordt het uptempo voort gezet.
In "Sowing Seeds" hoor ik hele sterke invloeden van "I Need You" van The Kinks en dit nummer bevat zeker net zoveel energie en klinkt schitterend.
Met "It Doesn't Matter To Me" heb ik het idee, dat ik met één van de Nederlandse bands te maken heb, die halverwege de jaren zestig actief waren en ook dit is weer een heerlijk nummer met gemiddeld tempo.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het afsluitende nummer heet heel toepasselijk "Goodbye" en hierin speelt Paul een rustige vrij licht psychedelische sixties song, die me aan de Byrds doet denken.
De LP "Case Closed" is een uitstekende plaat geworden, waarvan vooral zestiger jaren liefhebbers van zullen smullen, maar ook degenen, die deze muziek voor het eerst ontdekken zullen er van genieten.

Paul Messis - It Doesn't Matter To Me (State Records 2013) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=falUZa85Ygc

Review: The Miners Of MUzo - Really ...Is That A Fact? (MOM Productions, 2013)(Rock)

In 1983 richtte singer songwriter Leon Lemmen te Tilburg, Nederland, de band Miners Of Muzo op, genoemd naar de BBC documentaire over bandiet Emerald Miners uit de Columbiaanse stad Muzo.
Samen met Hans Vroom - sologitaar en zang, Daan Appels - saxofoon, keyboards, percussie en zang, Ruud Diederiks - drums en Monique Van Dusseldorp - keyboards vormde hij de eerste formatie van de band, terwijl Leon zelf de zang en basgitaar voor zijn rekening nam.
Omdat de toen huidige muziek hen totaal niet aanstond, besloten ze terug te keren naar de rock muziek, waarin plaats was voor veel orgel- en elektrisch gitaarspel.
Hun eerste uitgave, die door Eksakt Records uitgebracht werd, was de Mini LP "In Surf Of Fish", uit 1983, waarop de band in nieuwe samenstelling te horen was, want Monique en Ruud maakten daarop geen deel meer uit van de band, terwijl Marc Van Gennip de nieuwe drummer was. 
Ook hun volgende LP "Apogee", die in 1984 ook door Eksakt Records uitgebracht werd, kende een bandwisseling en weer was de drummer vervangen en deze keer werden de stokjes over genomen door Gert Jan Smits.
Ook hun muziekstijl veranderde en de band ging melodieuze muziek spelen, waarin ook invloeden uit de jaren 60 duidelijk hoorbaar waren.
Vervolgens kwam in 1986 hun derde LP uit, getiteld "Beauty Is Pain" en deze verscheen niet alleen via Eksakt Records, maar ook via G.M.G. in Frankrijk en via Music Box in Griekenland, waarbij Marc Lemmen als basgitarist bij de band kwam en Leon over stapte op slaggitaar.
In deze formatie maakte de band de LP's "Dig Deep For ..." (Eksakt Records, Ediesta Engeland, 1987),"Make My Day" (Eksakt Records, Music Maniac Duitsland, 1988) en "Love & Live Storybook" (Silenz, 1990), die ook op MC en CD verscheen, plus de CD "Are You There" (Silenz/Columbus, 1990), eveneens op MC.
Verder verschenen er tussen 1984 en 1990 diverse singles van de band en kwam in 1993 de CD "About Time", een antologie, via het Duitse Music Maniac label op de markt.
Eind jaren 90 besloot de band, dat het tijd was om een pauze in te lassen, waarbij Daan de band verliet en ook Marc tijdelijk stopte, om met de Amerikaanse zanger te gaan optreden, maar in 1995 op het nest terug keerde.
Gedurende een tweetal jaren noemde de band zich Funrazor, om te kijken of het lukte om een schone herstart te maken, maar er werd na die tijd toch besloten de oude naam weer te gaan gebruiken en ook werd er een besluit genomen een eigen studio te bouwen om hun muziek in op te nemen.
Het resultaat daarvan is een dubbel CD, getiteld "Love & Life Part II", die alleen als download te verkrijgen is via hun website www.minersofmuzo.com.
Kort daarna verliet Hans Vroom de band om zich als boer in Frankrijk te vestigen en ging de band verder als trio, maar sinds 2010 is Miners Of Muzo weer een volledige band, waar behalve Leon, Marc en Gert Jan, ook Wannes Rombouts - sologitaar en Kasper Dam (Kazzman) - live percussie deel van uit maken.
In 2011 werd het begin gemaakt voor de opnamen van "Really ... Is That A Fact?", die in 2013 via het eigen MOM Productions op de markt kwam en hier op zijn 13 nieuwe nummers te horen, waarvan "Bad Youth" de eerste is.
Dit is meteen een lekker swingend stevig klinkend stukje muziek, waarin hoorbare invloeden van jaren 60 zitten en het nummer in uptempo gespeeld wordt, dat gevolgd wordt door "Love To The Rescue", een goed dansbare song, waarin een aanstekelijk ritme zit en die swingt als een trein.(luister naar dit nummer via
de youtube link onder de recensie)
In "Already Gone" gaat de band richting punk en dit fantastische swingende nummer zorgt er voor, dat ik onmogelijk stil kan blijven zitten. 
Vervolgens laat de band horen schitterende pop muziek te kunnen maken met "Give Me A Sign", waarin diverse prima tempowisselingen zitten, subtiel trompetspel van gastmuzikant Corné Biekens en het ritme uit nodigt tot dansen.
Daarna volgt het rustige "You", waarmee de band even een rust pauze inlast om vervolgens verder te gaan met het maken van uptempo songs, zoals "New Start", dat het volgende lekker swingende nummer van de CD is.
Dan hoor ik "Take A Break", dat in dezelfde stijl zit en gevolgd wordt door "Jumpstart", dat een licht hypnotiserend ritme bevat en in uptempo gespeeld wordt, waarna de band weer een erg rustig nummer laat horen, dat "Solid Gold" heet en uitstekende samenzang en prima trompetwerk van Corné Biekens bevat.
Met "A Certain Style" verhoogt de band het tempo weer en maakt opnieuw een lekker dansbare song en in "After The Storm" krijg ik een heerlijke pop song te horen, waarin het tempo gemiddeld te noemen is.
In "Hellkazelzer" speelt de trompet van Corné Biekens een belangrijke rol en dit nummer is een mix van Zuid-Amerikaans aandoende muziek , surf en rock & roll waarbij stil zitten onmogelijk is en de band naar mijn mening één van de beste nummers van de CD speelt.
De afsluiter heet "Images" en heeft een gesproken intro, waarna de band vervolgd met de wel erg bekende klanken van "What'D I Say" van Ray Charles, die alleen in een iets langzamer tempo gespeeld worden en daar omheen heeft de band een geheel eigen nummer weten te bouwen, dat schitterend klinkt en tevens een
stukje uit "Sympathy For The Devil" van The Rolling Stones bevat.
"Really .. Is That A Fact?" is een fantastisch lekker in het gehoor klinkende CD, die je gewoonweg niet mag missen; aanbevolen kost dus!

Miners of Muzo - Love to the rescue - YouTube
www.youtube.com/watch?v=EtUkNNZN3NM