Review: Vidunder - Vidunder (Crusher Records, 2013) (Hardrock / Bluesrock)

De Zweedse band Vidunder, in april 2011 opgericht, komt uit Växjo, dat in de buurt van Malmö ligt en bestaat uit: Martin Prim - zang en sologitaar, Linus Larsson - basgitaar en Jens Rasmussen - drums, die in mei 2012 Jonas Sjöqvist verving.
In het jaar van oprichting bracht de band hun 7" vinyl debuut single "Asmodeus" uit via het Crusher Records label, gevolgd door optredens in hun thuisland.
Op hun debuut CD met gelijknamige titel staan 10 nummers en natuurlijk staat de single er ook op.
Het album begint met "Summoning The Not Living", een stevige swingende mix van hard- en bluesrock, waarin enkele prima tempowisselingen zitten, die gevolgd wordt door "Into Her Grave", dat in dezelfde stijl gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik "Trees", een rustige rock song, waar heel subtiel orgelspel in zit, dat voor een licht psychedelisch effect zorgt en dit nummer wordt gevolgd door "Threefold", een schitterende rustige rock song met een melodisch en licht hypnotisrend ritme, waarmee de band me sterk weet te boeien.
Dan krijg ik een song met Zweedse titel voorgeschoteld, genaamd "Försummad Och Bortglömd", een lekker klinkende hardrock song met uitstekend gitaarspel.
Vervolgens is het tijd voor de single "Asmodeus" en dit is een swingende melodische hardrock song, die eveneens in het Zweeds gezongen wordt.
In "Beware The Moon" laat de band me een heerlijke rock ballad horen, die langzaam steviger en heftiger wordt, maar de band weet het rustige tempo hierin toch tot het einde toe vol te houden en ik vind dit één van de beste songs van de CD.
Met "Fire" speelt Vidunder een uitstekende stonerrock song in een vrij laag tempo en "Threat From The Underground" is een ruig klinkende hardrock song, waarin de band het tempo flink opschroeft en enkele prima tempowisselingen in bouwt.
"Your Ghost" heet het laatste nummer en hierin laat de band me een fantastisch stukje muziek horen, dat het midden houdt tussen progressieve rock en stonerrock en een licht hypnotiserend ritme bevat.
De debuut CD van Vidunder staat vol lekker klinkende songs, waarbij ik me geen moment verveeld heb en ik raad iedereen dan ook aan, deze schijf eens te beluisteren.

VIDUNDER - Into Her Grave (OFFICIAL MUSIC VIDEO) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=zJ10Gvl3Y-s

Review: S.Y.P.H. - E.X. (Tapete Records, 2013) (Avant Garde /Neue Deutse Welle / Pop)

De cult band S.Y.P.H.(Save Your Pretty Heart) werd in 1977 te Solingen, Duitsland, opgericht door Peter "Harry Rag" Braatz - zang, Uwe Jahnke - sologitaar en Thomas Schwebel - bastitaar.
In eerste instantie speelde de band punkrock en hun eerste single "Viel Feind, Viel Her" werd in 1979 uitgebracht en later dat jaar gevolgd door hun debuut LP met gelijknamige titel.
Hun tweede LP, "Pst!", verschenen in 1980, werd geproduceerd door Holger Czukay (Can) en kort na de release, verliet Thomas Schwebel de band om in Fehlfarben te gaan spelen.
De overgebleven leden vormden met Uli Putch - drums en Jürgen Wolter - basgitaar de nieuwe band en speelden mee op Holger Czukay's album "On The Way To The Peak Of Normal" voordat ze met de band stopten.
Nadat de band al uit elkaar was, verschenen in 1981 nog wel 2 LP's met onuitgebrachte nummers plus een live LP en in 1982 werd de band nieuw leven ingeblazen, waarna Braatz en Jahnke de LP "Harbeitslose" uitbrachten, maar al snel ging de band opnieuw uit elkaar.
In 1985 startte de band plotseling weer en werd de LP "Wieleicht" uitgebracht en in 1987 verscheen "Am Rhein", waarop een 16 minuten durende reggae song staat.
Vervolgens werd het weer stil rond de band, totdat in 1993 de LP "Rot, Gelb, Blau" verscheen, waarna de band aankondigde onmiddellijk te stoppen.
Dit zou tot 2004 duren, waarna Jahnk en Braatz dat jaar met een nummer op het Fall tribuut album "Perverted By Mark E." verschenen en in 2006 deden ze dat nog eens, maar toen op de LP "Silver Monk Time: A Tribute To The Monks".
Na 7 jaar is het er dan eindelijk weer eens van gekomen, dat er een nieuw album van de band op de markt gebracht is en dit maal via het Tapete Records label.
De CD heet "E.X." en hierop staan 11 nummers, waarvan de eerste "Doof Im Hof" heet.
Het wordt, net als alle andere nummers trouwens, in het Duits gezongen, terwijl de muziek een combinatie van pop en Neue Deutse Welle is en de band speelt dit in een gemiddeld tempo.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Japanische Hotels" voorgeschoteld, waarin de band me een schitterende hypnotiserende krautrocksong van bijna 9 minuten laat horen, waarin de invloed van de muziek van Can erg sterk hoorbaar is.
Dan hoor ik "Elvis In Hamburg", een fantastische swingende avant garde song met hypnotiserend slepend rock & roll ritme, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
In "Lachwasser" laat de band me een mix van Neue Deutse Welle en rock & roll horen en ook dit nummer swingt.
Vervolgens hoor ik Erfolgreich Erfolglos", een korte rustige song, waarin alleen gitaar en gesproken tekst te beluisteren zijn, die gevolgd wordt door "Ritual", een heerlijk avant garde nummer, waarin een eentonig drums ritme zit en dat geproken tekst bevat.
"Voorhof Im Doof (Doof Im Hof Return)" is een lekker swingend uptempo krautrock nummer, dat geheel instrumentaal gespeeld wordt en "Panke" is een erg rustige song, die op een ingetogen wijze gespeeld wordt.
Met "Projektor" krijgt de muziek weer iets meer vaart en dit is een prima pop song, die gevolgd wordt door "P.O.N.R. (Projektor Return)", waarmee de band me
een stukje instrumentaal gespeelde experimentele rock laat horen, waarin enkele goede tempowisselingen zitten.
Het laatste nummer wordt eveneens instrumentaal gespeeld en heet "Wen Mein Blauer Mond Wieder Zu Gold Wird", waarin de band in een stijl speelt, die richting lounge muziek gaat. 
"E.X." is een heerlijke CD, die lekker afwisselend klinkt en uitstekende muziek bevat, waar ik, als muziekliefhebber, ontzettend van genoten heb. 

S.Y.P.H. - E.X. - Short Doof Im Hof snippets (Tapete) by ...
soundcloud.com/pdis.../s-y-p-h-e-x-short-doof-im-h..

Review: The Lone Crows - The Lone Crows (World In Sound, 2013) (Hardrock / Bluesrock)

De Amerikaanse band The Lone Crows startte als middelbare school project, toen Joe Goff - drums en percussie en Andy Battcher - basgitaar samen met Julian Manzara - sologitaar een band vormden.
De band begon met het maken van trash en progressieve metal en het schrijven van nieuwe nummers en ging op zoek naar een zanger, die hun nummers kon zingen.
Halverwege 2009 kwam zanger/sologitarist bij het trio en ging de band onder de naam Heart Of Bristol maken, waarbij ook andere muziekstijlen gespeeld werden.
Eind 2011 deed de kans zich voor om opnamen te maken in de MCTC Sound Lab Studio's te Minneapolis en veranderde de band van naam in The Lone Crows, om de muzikale invloed van bluesrock beter weer te geven in de bandnaam.
Hun debuut LP "The Lone Crows" werd in 3 maanden tijd opgenomen en uitgebracht en verscheen eind mei 2012, waarna een uitgebreide promotie toer volgde.
De LP werd goed door de schrijvend pers ontvangen en de band kreeg lovende recensies uit Griekenland, Engeland, Australië, Brazilië en Amerika en hun muziek werd op de radio in Canada en Kroatië gedraaid, waardoor de band de aandacht trok van het Duitse label World In Sound, die hun CD in 2013 geremasterd op CD uitbracht.
Ook het Britse Rough Trade label brengt hun debuut album in een geremasterde versie op de markt, waarna een Europese toer van de band volgt.
De CD "The Lone Crows" bevat 9 songs, waarvan de eerste "Lone Crow" heet en dit is een lekker swingend klinkend stukje hardrock, waarbij de muzikale invloed van jaren 70 hardrock bands duidelijk hoorbaar is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt het vrij rustige "Can't Go Home Again", waarin invloeden van bluesrock zitten en de combinatie met de hardrock, die de band speelt, zorgt er voor dat dit een uitstekend klinkende song is, die enkele prima tempowisselingen bevat.
Dan hoor ik "Heard You Call" en hierin zitten behalve blues invloeden ook lichtelijke Zuid-Amerikaanse invloeden en dit nummer lijkt sterk op "Black Magic Woman" en "I Loved Another Woman" van Fleetwood Mac, waaraan de band een eigen draai heeft gegeven.
Vervolgens krijg ik "You Got Nothing" te horen, een swingende bluesrock song met invloeden van het oudere UFO werk, die gevolgd wordt door "Moonshine", een heerlijke bluesrock song, waarin schitterend gitaarspel te beluisteren valt.
In "The Ghost" speelt de band een uitstekend instrumentaal nummer, waarbij het ritme licht hypnotisch over komt en in "When I Move On" hoor ik een lekkere stevige mix van hard- en bluesrock, die swingt als een trein.
"The Crawl" is een progressieve hardrock song, waarbij het moeilijk is om niet mee te bewegen en iets over de helft van de song gooit de band het tempo omhoog en mondt dit uit in een geweldig stuk muziek.
Het laatste nummer heet "Runnin' Through My Head" en ook hierin laat de band me genieten van hun mix van progressieve hardrock en blues, die in een hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
The Lone Crows hebben met hun debuut album een lekker stukje muziek af geleverd, dat zowel bij liefhebbers van hardrock als bluesrock niet in de collectie mag ontbreken.

The Lone Crows- Lone Crow - YouTube
www.youtube.com/watch?v=znJKB4d81c8

Review: Kama Loka - Kama Loka (Transubstans, 2013) (Folkrock / Progressieve Rock)

Kama Loka is een band, die uit Zweedse en Deense muzikanten bestaat en in de legendarische Silence studio een CD hebben opgenomen in 2013.
De muzikanten, die Kama Loka vormen zijn: Aron uit Aron, Anders Groen uit Baby Woodrose en Tobias Petterson uit SKL en deze hebben zich laten beïnvloeden door Scandinavische jaren 70 bands als: Kebnekajse, Alrune Rod en Arbete & Fritid.
De CD bevat 5 nummers, waarvan de teksten in het Scandinavisch worden gezongen en de eerste daarvan heet "Skovsoen".
Dit is een uitstekende folk song, die erg traditioneel klinkt, maar ook een lichtelijk hypnotiserend ritme bevat.
Vervolgens hoor ik "Oejesten", een heerlijke rustig gespeelde folk song, die langzamerhand steeds meer naar de progressieve rock kant op gaat.
Daarna volgt "Trold I Bakke", dat een instrumentaal progressief rock nummer is, waarin ook folk invloeden terug te horen zijn en dit wordt gevolgd door het langste nummer van de CD, getiteld "Ganglat Till Floalt", een schitterende mix van folk en progressieve rock, dat een vrij hypnotiserend ritme bevat, een prima tempowisseling bevat en net als het vorige nummer, instrumentaal gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Met "När Lingonen Mognar" sluit de band de CD af en dit is een mix van progressieve rock en folkrock, die in een eentonig ritme gespeeld en gezongen wordt en daardoor een hypnotiserend effect krijgt.
"Kama Loka" is een fantastische CD, waarover ik eigenlijk maar één ding kan zeggen en dat is: Geweldig!

Kama Loka . Gånglåt till Floalt - YouTube
www.youtube.com/watch?v=Gj6f3OWYJT8

Review: Space Mirrors - The Other Gods (Transubstans, 2013) (Heavy Rock / Spacerock)

In 2002 richtte de Russische multi-instrumentalist en producer Alisa Coral het internationale collectief Space Mirrors op.
Sinds die tijd bracht de band 4 albums uit, waar veel getalenteerde muzikanten vanuit de hele wereld in speelden.
Hun debuut CD "The Darker Side Of Art", uit 2004, bevat gitaarspel van de Australiër Michael Blackman en als gast gitarist speelde de Nederlander Arjen Lucassen (Ayreon, Star One) op de CD mee, die werd uitgebracht door het legendarische Dead Earnest Records label.
In 2006 gevolgd door "Memories Of The Future", waarop als gast muzikanten o.a. Keith Kniveton (ex-Hawkwind) mee speelde en in 2008 werd de CD "Majestic-12: A Hidden Presence" uitgebracht, waarvan Alisa zelf alle promotie deed en alle kosten daarvan uit eigen zak betaalde, met daarop o.a. Nik Turner (medeoprichter van Hawkwind), Cyndee Lee Rule (Spaceseed) en Martyr Lucifer (Hortus Animae).
De muziek van de band is vaak geïnspireerd door science fiction, buitenaardse samenzweringen en esoterische onderwerpen.
In 2011 begon Alisa te werken aan een nieuw album, in 2012 uitgebracht door het Zweedse Transubstans label, getiteld "In Darkness They Whisper", waarvoor zij de inspiratie haalde uit de metafysische, kosmologische en occulte concepten, zoals die door H.P.Lovecraft ontwikkeld waren voor zijn verhalen.
De verhalen waar de nummers betrekking op hebben beslaan 8 acten en komen uit: Chamber Of Azatoth, Through The Dreamlands, From Dylath-Leen To The Dark Side Of The Moon, Moon Battle Of Cats, To Ngranek, Face Of God / The Crawling Chaos en Morning In Marvellous City.
De band bestond op die CD behalve uit Alisa Coral - keyboards uit: Nik Turner - saxofoon en fluit, Alan Davey - basgitaar (Hawkwind), Cyndee Lee Rule - viool, Arke - sologitaar (Opposite Sides, Hortus Animae), Fabio "Amon 418" Bartolini - sologitaar (Hate Profile, Hortus Animae), Martyr Lucifer - zang (Hortus Animae), John Pack - sologitaar (Spaceseed), Allen Welty-Green - sologitaar (Spaceseed), Sparky Simmons - sologitaar (Acid FM) en Bjorn Jeppesen - synthesizer.
Het vervolg op deze CD heet "The Other Gods" en opnieuw maakte de band gebruik van de boeken van H.P.Lovecraft voor hun inspiratie van het schrijven van de songs, die ook nu weer door het Transubstans label is uitgebracht.
De formatie, die op deze CD speelt bestaat uit: Alisa Coral - keyboards, Martyr Lucifer - zang, Nik Turner - saxofoon en fluit, Cyndee Lee Rule, viool, Sparky Simmons - sologitaar, Fabio Bartolini - sologitaar (1 song), Claudio Tirincanti - drums (Blaze Bayley), Gabriel Monticello - basgitaar (Spaceseed), Dr.James Hodkinson - mellotron en moog (Shadowlight) en Bless - piano (Hortus Animae).
"The Other Gods" bevat 9 nummers, waarvan de eerste "Stranger In The Mirror" heet en dit is een song, die in een uptempo gespeeld wordt en een swingende mix is van hardrock, gothic en dance, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
Daarna krijg ik "The Nameless City" te horen, een schitterende symfonische spacerock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en tegen het eind van de song een uitstekende tempowisseling bevat.
Dan hoor ik de single "She-Devil", een lekker in het gehoor klinkende swingende rock song (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), gevolgd door "Frozen City Of Cubes And Cones", een progressieve spacerock song, die ook jazz, heavy rock en gothic invloeden heeft.
Vervolgens krijg ik "(The Case Of) Red Hook" voorgeschoteld en dit is weer een prima heavy rock song, waarin voor het gitaarwerk een belangrijke rol is weggelegd, waarna ik "Strange High House" te horen krijg en dit is een lekker in het gehoor klinkende commerciële rock song met een aanstekelijk ritme, die enkele mooie tempowisselingen bevat.
"Times Unknown" is een fantastische song, die rustig start en daarin bepaalt het pianospel de openingsfase van dit nummer, waarna de band over gaat naar een steviger ritme en speelt de band een melodische rock song in een wisselend tempo, om vervolgens terug te keren naar het grandioze pianospel, waar de song
mee begon.
In de titelsong "teh Other Gods" laat de band een uitstekende mix van spacerock en gothic horen, waarin ook hardrock invloeden te bespeuren zijn en met de afsluiter "Doom Of Sarnath" laat Space Mirrors een zwaardere song horen, waarin hardrock de boventoon voert, die gemixt met spacerock uit mondt in een lekker stukje muziek.
Space Mirrors hebben met "The Other Gods" een prima opvolger gemaakt voor "In Darkness They Whisper" en ik kan elke liefhebber van rock muziek dan ook aanraden deze CD eens te beluisteren.

Space Mirrors - She-Devil (HD) - YouTube
www.youtube.com/watch?v=ejA1b6z7h1Y

Review: Earthling Society - Zodiak (4Zero, 2013) (Progressieve Rock)

Earthling Society werd in 2004 opgericht in Blackpool, Engeland, door Fred Laird - zang, sologitaar en synthesizer, David Fyall - basgitaar en Jon Blacow - drums.
Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun nieuwe CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
Het album bevat 6 nummers, waarvan "The City Of Resurrections" de eerste is en hierin laat de band me een kort stukje progressievr rock horen, dat in een eentonig ritme gespeeld wordt, waarna "I Don't Know Myself" volgt, een heerlijke progressieve rock song met lichte spacerock invloeden.
Dan volgt de titelsong "Zodiak", het langste nummer van de plaat, dat 29 minuten duurt en een geweldige jam is, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en hierin laat de band me een mix van spacerock en progressieve rock horen.
Daarna volgt "Desolation", een schitterende rustige progressieve rock song met een melodisch ritme en uitstekende zang en dit wordt gevolgd door het volgende lange nummer "The Astral Traveller", dat bijna 22 minuten duurt en hierin speelt de band een rustig progressief rock nummer, waarbij een reggae drums ritme
zit en, nadat er een tempowisseling plaats vindt, over gaat in een licht hypnotiserend stukje muziek, maar na een volgende tempowisseling in een stevige progressieve rock song verandert, om vervolgens terug te keren naar de beginklanken van de song.
Het laatste nummer heet "The Elevator Does Not Stop At This Floor" en bevat opnieuw reggae klanken, die gemixt met progressieve rock en jazz invloeden een fantastisch swingend geheel opleveren.(luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Earthling Society heeft met "Zodiak" opnieuw een schitterend album gemaakt, dat ik met heel veel genot heb beluisterd en iedere progressieve rock liefhebber kan aanraden.

EARTHLING SOCIETY - The elevator does not stop at ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=CnKsaZv1fek

Review: Altare Thotemico - Sogno Errando (MaRaCash Records, 2013) (Progressieve Rock / Jazzrock)

De Italiaanse band Altare Thotemico werd in 2008 te Parma opgericht door zanger Gianni Venturi en multi-instrumentalist Leonardo Caligiuri.
Samen met Valerio Venturi - basgitaar, Davide Zannotti - drums en Enrico Scaccaglia - sologtaar vormden ze de eerste formatie van de band, die in 2009 hun debuut album "Altare Thotemico" uitbracht op het MaRaCash Records label.
De muziek op dit album is sterk beïnvloed door de Italiaanse progressieve rock en jazzrock bands uit de jaren 70, zoals PFM, Banco Del Mutuo Soccorso en  Alphataurus, om er maar enkele te noemen.
Op hun nieuwe LP/CD, die eveneens door het MaRaCash Records label is uitgebracht, speelt de band in een andere bezetting en deze keer bestaat de band uit: Gianni Venturi - zang, Valerio Venturi - basgitaar, Leonardo Caligiuri - piano, Max Govoni - drums, Emiliano Vernizzi - saxofoon en Gabriele Toscani - viool.
Het album bevat 7 nummers, waarvan de eerste "Le Correnti Sotteranee" heet en vanaf de eerste tonen, weet ik al, welke kant de muziek op gaat en in dit iets meer dan 12 minuten durende nummer laat de band me horen een geweldige mix van progressieve rock en jazzrock te spelen, die door het schitterende vioolspel, ook zigeuner klanken bevat, waarbij de teksten in het Italiaans gezongen worden en zo nu en dan theatraal klinken.
Het volgende nummer heet "D'Amore E Altri Tormenti" en dit is een heerlijke stukje jazz met een swingend ritme, waarbij de teksten vrij heftig gezongen worden.
Vervolgens krijg ik het bijna 17 minuten durende "Broken Heart" voorgeschoteld en ook hierin speelt de band een mix van progressieve rock en jazzrock.
De song begint met rustig gespeelde jazz en langzaam bouwt de band het nummer verder op door heftige zang en experimenteel saxofoonspel toe te voegen, waarna de muziek een progressiever karakter krijgt en heftiger wordt, om vervolgens naar een rustiger tempo terug te keren en daarna weer over te schakelen naar
heftig gespeelde jazzrock.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan hoor ik de volgende song, "Petali Sognanti" en dit is een fantastisch experimenteel nummer, waarbij niet alleen met de muziek, maar ook met de zang wordt geëxperimenteerd.
Daarna volgt "Sogno Errando", dat verder gaat, waar het vorige nummer stopte en de band laat dit langzaam over gaan in een schitterende jazzrock song, die weer van die heftige zang bevat en door een uitstekende tempowisseling verandert de band van stijl en gaat verder met een stukje experimentele muziek, om het
nummer af te sluiten met jazzrock klanken.
In "Porpora" krijg ik opnieuw een stukje muziek te horen, dat met prachtig pianospel begint, maar, nadat de band van tempo wisselt, in een avant garde song verandert, waarin opnieuw zigeunerklanken te beluisteren vallen.
"Neuro Phico Killer" heet het afsluitende nummer van de LP/CD en dit is een schitterend nummer, waarin de band me een heftig stukje progressieve jazzrock voorschotelt.
De LP/CD "Sogno Errando" bevat geweldige stukken muziek, waarvan ik met volle teugen genoten heb en hierbij heb ik, met gespitste oren, op het puntje van me stoel gezeten, om maar niets van de muziek te missen en dit album is dan ook een "must" voor liefhebbers van progressieve jazzrock.

ALTARE THOTEMICO " BROKEN HEART" - YouTube
www.youtube.com/watch?v=SZmKYmJICyc

Review: Gin Lady - Mother's Ruin (Transubstans, 2013) (Hardrock / Pop)

Na 3 succesvolle albums te hebben gemaakt, stopte de Zweedse progressieve hardrock band Black Bonzo ermee.
Uit de resten van de band ontstond begin 2011 een nieuwe band, genaamd Gin Lady en deze bestaat uit: Joakim Karlsson - sologitaar en zang, Anthon Johansson - basgitaar en zang, Fredrik Normark - drums, Klas Holmgren - hammond B3 orgel, piano, mellotron en zang en Magnus Kärnebro - zang.
Ze sloten een platendeal met het Transubstans Records label en in april 2012 werd hun debuut CD "Gin Lady" uitgebracht met daarop 9 nummers en deze heeft in mei 2013 een opvolger gekregen door de 2CD "Mother's Ruin", waarop 17 songs staan.
CD 1 start met de titelsong "Mother's Ruin", een hardrock song met Beatles invloeden, die swingt als een trein (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Shine On (Song For Terry), een lekker in het gehoor klinkende pop song met hitpotentie.
Daarna krijg ik "High Flyer" te horen, een commerciële rock song, waarin progressieve jazzrock invloeden zitten en hierin maakt de band gebruik van blazers.
Dan hoor ik "Learning How To Live", waarin prima samenzang te horen is en dit is een vrij rustige pop song met een melodisch ritme, die gevolgd wordt door "Den Of Wolves", een swingende pop song met blues invloeden en ook dit nummer klinkt vrij commercieel.
Met "I Head For The Mountains" hoor ik de drumpartij van "Some Kind Of Wonderful" van Grand Funk terug en "All Because Of You" is een rustige pop song, die een aanstekelijk ritme bevat en aan zet tot mee deinen.
"Listen What I Say" is een lekker klinkende commerciële hardrock song in uptempo gespeeld, waaran ik het laatste nummer van CD 1 hoor, getiteld "Oh, Sweet Misery" en hierin laat de band me een prima stukje southern rock horen.
Het vervolg op het eerste nummer van CD 2 heet "Rockin' Horse" en dit is een fantastische swingende rock & roll song, waarin heerlijk pianospel in de stijl van Jerry Lee Lewis zit.
Vervolgens hoor ik de band in een southern rock song, genaamd "Superlove" en ook dit nummer bevat een lekker swingend ritme, waarna ik een uitstekende bluesrock song te horen krijg, getiteld "Ragged Man Blues", gevolgd door "Far From Being OK", een geweldige swingende mix van blues en hardrock, die een
lichte hypnotiserende werking op me heeft.
Daarna krijg ik "Lipstick Woman" te horen en dit is weer een vrij commercieel nummer, dat in een uptempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat.
Verder hoor ik "Someday", een mooie progressieve pop song, waarmee de band volgens mij de hitparade kan halen, "Thunder & Lightning", een prima hardrock song met een lekker ritme, dat tot dansen aan zet en "Big Bad Wolf", een heerlijke bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en hiermee laat de band me zitten mee swingen op mijn stoel.
Op de CD "Mother's Ruin" laat Gin Lady horen niet aan een bepaalde stijl muziek gebonden te zijn en de 17 prima swingende songs, die soms wel wat commercieel zijn, zijn de moeite van het beluisteren meer dan waard.

Gin Lady - Mothers Ruin - YouTube
www.youtube.com/watch?v=NGqqdDcGlso

Review: The Bevis Frond - White Numbers (Woronzow, 2013) (Progressieve Rock)

De Londense band Bevis Frond, die hun muziek sinds 1987 op de markt brengt via hun eigen Woronzow label, heeft in 2013 weer een nieuwe CD gemaakt, getiteld "White Numbers" en het is deze keer een 2CD geworden.
"White Numbers" is de opvolger van hun in 2011 verschenen CD "The Leaving Of London" en dit is hun 20ste al, als je de CD, die de band samen met Country Joe maakte niet mee rekent tenminste.
Het leek er lange tijd op, dat de band had opgehouden te bestaan, nadat Nick Saloman (sologitaar, keyboards en zang) zijn huis in Londen had verruild voor een landelijker gelegen plek in de buurt van de kustplaats Hastings en Adrian Shaw - basgitaar, ging toeren met ex-Hawkwind leden in de band The Hawklords.
Maar nadat de band in 2011 hun CD "The Leaving Of London" uitbracht, na een stilte van 7 jaar, lijkt het er op, dat de leden de smaak van het toeren weer te pakken hebben en heeft sologitarist en zanger Nick Saloman maar liefst 24 nieuwe nummers voor deze 2CD geschreven.
De band, die in dezelfde formatie als op hun vorige CD speelt, dus met Paul Simmons als tweede sologitarist en drummer Dave Pearce, start CD 1, waarop 17 songs staan, meteen goed met "Begone", een geweldige swingende rock song, waarin de zang van Nick rauw klinkt en de scheurende gitaarklanken de overhand
hebben, terwijl basgitaar en drums het ritme bepalen.
Vervolgens hoor ik "Opthalmic Microdots", een vrij rustige melodische song, zoals ik die van Bevis Frond gewend ben, die gevolgd wordt door "The Garden Feature", waarin de band me opnieuw een melodische rock song laat horen, waarin het typische stemgeluid van Nick weer zeer herkenbaar is.
Dat is ook het geval in "She's Just Like You", waarin hij een prachtige ballad zingt en in "Cruel World" krijg ik een swingende rock song te horen, in Bevis Frond stijl.
"Beautiful To Me" is een uitstekende swingende rock song en "Tree Line" eveneens en "High Wind Crow" een schitterende rustige rock song en deze wordt gevolgd door een korte ruige rock song, getiteld "For Pat (On The Chaise Longue Dreaming)".
Daarna krijg ik "This One" voorgeschoteld en dit is weer zo'n mooie melodische song, waar Bevis Frond patent op lijkt te hebben.
In "Neverwas" speelt de band een fantastische ruige rock song in een vrij rustig tempo en daarin zit weer heerlijk gitaar werk en in "Alta" hoor ik de geijkte sound van de band, zoals ik die ken van hun vorige uitgaven, dat wil zeggen: prachtige melodieën en dito zang in een gemiddeld tempo gespeeld.
Met "Major Crime" gaat de band de rock toer weer op en deze snelle song swingt als een trein en het dan ook onmogelijk stil te blijven zitten.
De band laat me lekker mee deinen op de tonen van "More Chalk" en in "Dream It" geniet ik weer met volle teugen van hun uptempo rock song.
Dan krijg ik de titel song "White Numbers" te horen en dit is een uitstekende ballad, waarop de begeleiding minimaal is en deze song klinkt dan ook erg puur.
"The Hook" heet het afsluitende nummer van CD 1 en dit is een vrij heftige melodisch song, die me in de stemming houdt, om meteen CD 2 te draaien.
Op CD 2 staan 7 nummers en deze begint met "Dead Weight", een ruige rock song, die in een redelijk hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "I Crave You", een heerlijke melodische pop song, waarin het tempo gemiddeld te noemen is.
Daarna hoor ik de rocker "Just Cause (Wins Wars)", die me met nog geen 2 minuten helaas te kort duurt, maar dat wordt gecompenseerd door de muziek van het bijna 5 minuten durende "The Lines Of Us", waarin de band opnieuw een schitterende ballad speelt, die me enigszins aan "The Leaving Of London" van het vorige album doet denken.
"It's Coming On" swingt weer als een trein en "I'm The Only One" is een fantastische progressieve rock song, waarin de band op zijn best is.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan is het al tijd voor het allerlaatste nummer van deze dubbel CD en dat is de iets meer dan 42 minuten durende "Homemade Traditional Electric Jam", waarin de band er flink tegen aan gaat en me met dit lange progressieve rock nummer volledig in zijn ban heeft en me hiermee in een lichte trance brengt.
De 2CD "White Numbers", die in januari 2013 in de Gold Dust Studio's te Bromley, Engeland, werd opgenomen is er één geworden, waar ik als muziekliefhebber van heb gesmuld en ik kan deze dan ook aan iedereen aanbevelen, die van rock muziek houdt.

The Bevis Frond - I'm The Only One (White Numbers ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=qscG0dTq9to

Review: Electric Moon - You Can See The Sound Of .. (Sulatron, 2013) (Psychedelische Rock)

Electric Moon uit Fulda, Hessen, Duitsland, ontstond toen multi-instrumentalist Sula Bassana - gitaren, effecten en orgel ging samen spelen met Komet Lulu - basgitaar, effecten en zang en Berni - drums.
Eerdere projecten van Sula waren o.a. Liquid Visions, Südstern 44, Interkosmos en Zone Six, maar ook maakte hij diverse solo- CD's en enkele met Modulfix.
De eerste officiële CD van Electric Moon, Lunatics" verscheen in 2009 via Nasoni Records en drummer Berni, met wie de CD-R "First Takes" gemaakt werd, was toen reeds vervangen door Pablo Carneval.
Daarna volgden meer releases, "Lunatics Revenge" met drummer Pablo Carneval (Nasoni, 2011), Inferno met drummer Alex (Sulatron, 2011), "The Doomsday Machine" met drummers Pablo Carneval en Alex (Nasoni, 2011) en de split LP met de Franse band Glowsun, "Sun And Moon" (Sulatron, 2011).
Verder verschenen er via Sulatron enkele CD-R uitgaven in zeer beperkte oplage, zoals: "Live At Epplehaus 2010" (2010), "Live At Immerhin" (2011), "Flaming Lake" (2011) "Live At Sulatron Label Night" (2011) en "Cellar Space Live Overdose" (2012), waarop Alex de drummer weer was.
Hun nieuwe 10" vinyl EP, "You Can See The Sound Of .."die in een gelimiteerde oplage van 499 stuks wit vinyl uitgebracht is, wordt alleen tijdens optredens van de band verkocht en daar op is hun nieuwe drummer Michael Orloff te horen.
Op de EP, die van december 2012 tot februari 2013 werd opgenomen, staan slechts 3 nummers en de eerste daar van heet "The Inner Part" en dit is een geweldig progressief psychedelisch stukje naar spacerock neigende rock, waarbij de band me in een lichte trance weet te brengen.
Vervolgens krijg ik de krautrock song "Your Own Truth" voorgeschoteld, die in de stijl van Can gespeeld wordt, met daarin een heerlijk hypnotiserend ritme en de schitterende zang van Lulu, komt hierin uitstekend uit de bus.
Dan volgt helaas al het laatste nummer, "No Escape From Now", een progressief psychedelisch spacerock nummer, waarin de band helemaal los gaat en in eerste instantie het tempo steeds verder op voert, maar daarna overschakelt naar een lagere versnelling en een hypnotiserend ritme in zet, waardoor de muziek over
gaat in een fantastisch stukje krautrock.
Electric Moon laat op deze 10 inch weer geweldig goede muziek horen, dat helaas maar voor een beperkt aantal liefhebbers te koop is.

Review: Toner Low - III (Roadkill, 2013)(Stoner Rock / Psychedelische Rock)

Toner Low werd in 1998 te Leiden, Nederland, opgericht en bestaat uit: Daan - sologitaar en zang, Miranda - basgitaar, Jack - drums en Dennis - samples.
De band bracht hun debuut CD in 2005 uit via hun eigen Roadkill Rekordz label, waardoor ze goede kritieken kregen in de diverse bladen en op internet.
Tussen 2002 en 2007 speelde de band op verscheidene landen, zoals Nederland, Duitsland, België, Oostenrijk, Italië, Zwitserland, Luxemburg, Frankrijk, Engeland, Denemarken en Zweden en trad op op festivals als Roadburn 2006 (Nederland), Swamproom Happening 2007 (Duitsland) en Sauzipf Rocks 2007 (Duitsland).
Nadat basgitarist-zanger Deef de band verliet in 2007, kwam Miranda, die tussen 1998 en 1999 al eerder in Toner Low speelde, terug bij de band en werd de nieuwe CD "II" in de zomer en herfst van 2008 opgenomen.
Om de nieuwe CD te promoten deed de band in 2009 een uitgebreide tournee door Nederland, België, Frankrijk, Duitsland, Kroatië, Denemarken, Zweden en Noorwegen en in 2010 volgden optredens in Oostenrijk, Nederland en Italië, waar de band samen met Electric Wizard optrad.
Sinds 2012 is Toner Low bezig geweest met de opnamen van hun derde album, getiteld "III", dat in mei 2013 verscheen, voorzien van een schitterende hoes, dat een waar kunstwerk is en op deze CD staan 4 lange nummers.
De CD start met "Six", een fantastisch stoner rock nummer met een uitstekend hypnotiserend ritme, waar zo nu en dan enkele lichte tempowisselingen in te horen zijn en hiermee houdt de band me van begin tot eind aan hun muziek gekluisterd.
Daarna vervolgt de band met "Seven", een zwaar en traag stoner rock nummer, dat halverwege plots eventjes subtiel gespeelde gitaarklanken krijgt, waarna de muziek opnieuw zwaarder en dreigender wordt, maar nu met een iets sneller tempo en opnieuw verrast de band me door plotseling experimentele psychedelische klanken te spelen, om vervolgens terug te keren naar het hypnotiserende ritme, waar het nummer me begon.
Vervolgens hoor ik "Eight", dat met een lang aanhoudende synthesizer toon begint, waarna de muziek in een langzaam tempo wordt ingezet en geleidelijk aan steviger wordt en van ritme verandert, maar toch vrij dreigend blijft klinken.
Als laatste nummer staat het bijna 18 minuten durende "Nine" op de CD, dat zwaar en dreigend begint en dat vrijwel het gehele nummer zo blijft, tot ik opeens voorzichtig gespeelde piano klanken ontwaar en daarmee sluit de band de CD "III" op een subtiele wijze af.
Toner Low heeft opnieuw een geweldige CD weten te maken, waarbij ik van begin tot eind heb genoten en ik kan "III" dan ook aanbevelen bij elke liefhebber van dit genre muziek.

Toner Low Six - YouTube
www.youtube.com/watch?v=LuZ7_hJioz0

Review: Magnolia - Tänk Själv (Transubstans, 2013) (Hardrock)

Toen Ronny Eriksson in 1994 begon met het schrijven van zijn muziek, die geïnspireerd was door de muziek van eind jaren 60 begin jaren 70, begon hij ook met zijn project Magnolia, genoemd naar de Blue Cheer song "Magnolia Caboze Babyfinger".
Hij nam zijn eerste songs op een Fostex 4-sporen recorder op, waarop hij sologitaar, basgitaar en keyboards speelde en zong, terwijl de drums door Anders "Heda" Hedström gedaan werd.
Het debuut album "Magnolia", dat door Transubstans uitgebracht werd, werd in 2 opname sessies tussen 2003 en 2006 in Love Tholin's Drop Out analoge studio te Ämal opgenomen met Love Tholin als sologitarist en ook Jan Vreeswijk (zoon van de beroemde Cornelis Vreeswijk) speelt daarop als sologitaar in 1 nummer mee, terwijl de drums door Anders Hedström en Thomas Eriksson (Ronny's jongere broer) gespeeld werd.
Tussen eind 2007 en begin 2008 nam Magnolia zijn tweede album "Falska Vägar" op, opnieuw in Love Tholin's Drop Out studio en deze CD werd door Transubstans uitgebracht, waarna dat zelfde label in 2010 ook de derde CD van Ronny, "Steg För Steg", op de markt bracht.
Voordat de nieuwe CD "Tänk Själv" in 2013 werd uitgebracht door Transubstans, maakte Ronny 2 albums met de Zweedse band My Brother The Wind.
Op "Tänk Själv", die in de zomer van 2013 ook op LP verschijnt, staan 11 nummers, die in het Zweeds gezongen worden.
De plaat begint met "Duell Med Djävlen", een instrumentaal hardrock nummer in de stijl van Mountain en West, Bruce & Lang, dat in de zeventiger jaren opgenomen had kunnen zijn.
Daarna hoor ik de stevige hardrock song "Mr.Hàrding", waarin de in het Zweeds gezongen tekst me niet verkeerd in de oren klinkt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en dit nummer wordt gevolgd door "Idag Sà Bad Du Mig Att Dra", waarin invloeden van Cream verwerkt zijn en ook dit is een lekker in het gehoor klinkende uptempo hardrock song.
Vervolgens schotelt Ronny me een geweldige swingende instrumentale mix van hardrock en jazz voor, getiteld "Oväntat Finsbesök", waarna hij met de volgende prima hardrock song verder gaat, die "Svara Mig" heet en daarin zitten ook progressieve rock invloeden.
In "Andrum" wordt een vrij rustig instrumentaal stukje muziek neergezet, dat gevolgd wordt door de titelsong van de CD "Tänk Själv", een uptempo hardrock song, waarna ik "Jaf Finns Här", een vrij psychedelische progressieve rock song te horen krijg.
Dan hoor ik  "Dir Vi Gàr", een heftige progressieve rock song waar de vonken van af spatten en ook "Rötterna Gär Djupt" is van dat kaliber, alleen is het instrumentaal en duurt het slechts 2 minuten.
De laatste song, een stevig rock nummer genaamd "Gudinna", bevat een lekker ouderwets swingend ritme en sluit deze uitstekende CD op passende wijze af.
"Tänk Själv" is een lekker klinkende CD en een aanrader, die hardrock fans zeker zullen weten te waarderen.

Magnolia - Mr. Hårding - YouTube
www.youtube.com/watch?v=98H9zZK3OLA

Review: Buddha Sentenza - South Western Lower Valley Rock (World In Sound, 2013) (Progresieve rock)

De Duitse band Buddha Sentenza werd eind 2008 te Heidelberg opgericht en bestaat uit: Michael Knaf - zang en sologitaar, Jörn Müller - basgitaar en sitar, Thomas Traub - drums, Martin Pohl - keyboards en David Java - sologitaar en viool.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door bands als Black Sabbath en Pink Floyd en bracht in 2009 hun debuut CD "Mode 0909" via het Auto-Production label uit, die anno 2013 gevolgd werd door "South Western Lower Valley Rock", die via World In Sound verscheen.
Op deze nieuwe CD staan 14 nummers, waarvan de eerste "Alpha" heet en dit is een vrij experimenteel stukje muziek, dat iets meer dan een minuut duurt.
Na dit intro krijg ik "Time Wave Zero" te horen en daarin schotelt de band me een geweldig instrumentaal progressief rock nummer voor, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en dit nummer loopt vloeiend over in het volgende stuk, "Beta" genaamd.
Ook dit is een instrumentaal progressief rock nummer en net als "Alpha" een soort intro voor het volgende nummer "Arrested Development", waarin de band een mix maakt van hardrock en progressieve rock.
Dan volgt het slechts 15 seconden durende "Gamma" en een uitloper van "Arrested Development" is, dat gevolgd wordt door "Spanish Revenge (Hieronimo Is Mad Again)", een fantastisch stukje progressieve rock met diverse tempowisselingen. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Opnieuw laat de band me een kort tussen nummer horen, getiteld "Delta", dat lichtelijk psychedelisch klinkt en een vervolg krijgt in "Debris Moon", een schitterend psychedelisch nummer, dat in een laag tempo gespeeld wordt en ook nu weer loopt het feilloos over in het volgende psychedelische tussenstukje
"Epsilon", dat over gaat in "The Monkey Stealing The Peaches", een heerlijk progressief rock nummer, waarin geweldig viool spel te horen is.
Daarna hoor ik "Zeta", dat 5 seconden duurt en gevolgd wordt door het vrij heftige "Tzameti", waarna "Eta", het laatste korte nummer, te horen is als voorloper van "Psychonaut" waarmee da band de CD afsluit en dit is weer zo'n fantastisch progressief psychedelisch rock nummer, waarin voor de viool een belangrijke rol is weggelegd, maar ook de sitar speelt een rol van betekenis in dit nummer, dat een licht oosterse sfeer oproept.
"South Western Lower Valley Rock" is een schitterende CD van een geweldige band, waar ik in de toekomst nog meer van dit soort muziek van hoop te horen.

 Buddha Sentenza "Spanish Revenge (Hieronimo is mad ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=14ya8RudYyk

Review: Giobia - Introducing Night Sound (Sulatron, 2013) (Psychedelische Rock)

De Italiaanse band Giobia uit Milaan bestaat al sinds 1997 en maakte reeds verscheidene CD's.
In 2005 was dat "Beyond The Stars", dat via het Ethnoworld label uit kwam en in 2010 verscheen "Hard Stories" via Area Pirata / Jestrai.
De band bestaat uit: Stafano "Bazu" Basurto - zang, sologitaar, sitar en bouzouki, Paolo Basurto - basgitaar, Saffo Fontana - orgel, synthesizer, viool en zang en Stefano Betta - drums en percussie.
"Introducing Night Sound" is hun derde plaat, die zowel op CD als op LP is uitgebracht door het Duitse Sulatron label, waarvan de eerste 500 exemplaren op oranje vinyl zijn geperst.
De plaat, die 7 eigen nummers plus 2 covers bevat, begint met het titelnummer "Introducing Night Sound" en daarin hoor ik direct de hypnotiserende psychedelische sound met ruimtelijke invloeden van de band, die me hiermee onmiddellijk in hun greep heeft.
Dit krijgt een vervolg in "Can't Kill", waarin de band opnieuw psychedelische rock en spacerock tot een schitterend geheel weet te mixen en daar een hypnotiserend ritme aan toevoegt, zodat ik in een lichte trance kom.
Vervolgens krijg ik "Karmabomb" voorgeschoteld, waarin de sitar een belangrijke rol speelt en de invloed, die The Beatles op de muziek hebben gehad, is hier dan ook sterk hoorbaar.
Daarna volgt "A Hundred Comets", dat meer naar de rock neigt en lichte jaren tachtig invloeden bevat, maar desondanks een uitstekende psychedelische rock song is en licht hypnotiserend gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Orange Camel" swingt als een trein en hierin mixt de band psychedelische rock met dance en "Are You Loving Me More (But Enjoying It Less)" is de eerste cover (The Electric Prunes) en klinkt alsof het in de jaren 60 is opgenomen.
In "Electric Light" hoor ik een psychedelisch orgeltje en ook met dit nummer gaat de band terug naar de jaren 60 en ik meen hierin een Pink Floyd loopje te herkennen.
De tweede cover is er één van Santana en heet "No One To Depend On" en dit is een swingende hypnotiserende pop song, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten.
Het laatste nummer heet "Silently Shadows", een psychedelische song, die in een traag tempo gespeeld wordt en filmmuziek invloeden bevat en me hier en daar aan de muziek van de Italiaanse gothic band Ataraxia ten tijde van de CD "Paris Spleen" doet denken.
"Introducing Night Sound" is een schitterende LP/CD, die gretig aftrek zal vinden bij verzamelaars van psychedelische muziek, maar zeker ook in de collectie van jaren 60 muziekliefhebbers niet mag ontbreken.

Giöbia - A Hundred Comets - YouTube
www.youtube.com/watch?v=WVPtbhxP6f8

Various Artists - An Introduction To Strange Fish (2CD) (Fruit De Mer Records, 2013) (Synthesizer, Elektronisch, Krautrock)

Fruits De Mer Records brengt een serie van 4 compilatie LP's uit, waar onder 2 2LP's, onder de titel "Introducing Strange Fish" met op elke LP een ander thema en als je alle 4 de platen koopt, krijg je een bonus CD gratis.
De muziekstijl is op de LP "Strange Fish One": ambient / synthesizer / gitaar sounds, op de 2LP "Strange Fish Two": krautrock / progressieve rock, op de 2LP "Strange Fish Three": kosmische muziek / muziek in de stijl van Neu!, Tangerine Dream en Klaus Schultze en op de LP "Strange Fish Four": akoestische gitaar plus elektronisch / synthesizer en ambient.
Op de verzamel 2CD "An Introduction To Strange Fish" staat van elke LP enkele nummers en ook van de gratis bonus CD is dat het geval.
CD 1, die 10 nummers bevat start met 2 nummers van "Strange Fish One", beide van Graig Padilla.
De eerste daarvan heet "Full Moon World Edit" en dit heerlijke synthesizer nummer zit een beetje in de stijl van de new age muziek, maar heeft ook wel wat van een nummer van Klaus Schulze en het volgende nummer "Secret Language Edit" zit nog meer in de Schulze stijl en bevat ook lichte dance invloeden.
Dan krijg ik 6 nummers van "Strange Fish Two" te horen, te beginnen met "80% Neon Bridge Of Sighs" van Sendelica en dit is een lekker klinkende mix van progressieve rock en gitaar muziek, waarbij het tempo niet al te hoog ligt.
Vervolgens hoor ik Organic Is Orgasmic met "At Dawn Of Men", waarin jazz invloeden te bespeuren zijn, die halverwege het nummer gemixt worden met psychedelische en progressieve rock en mede daardoor voor een prima nummer zorgen.
Daarna krijg ik The Grand Astoria te horen, die "Space Orchid Vs Massive Drumkit" ten gehore brengen, dat langzaam opgebouwd wordt en net na de helft van het nummer ontaard in een uitstekend swingend spacerock nummer.
"The Fragmentation Of St. Veronica's Veil" van Cat Frequency heet het volgende nummer en hierin wordt progressieve rock gemixt met synthesizer rock in de stijl van Klaus Schulze.
Hypnotiserende klanken komen van Julie's Haircut, die het nummer "Tarazed" spelen en krautrock invloeden hebben.
Krautrock wordt er ook door Mechanik gespeeld en samen met progressieve rock vormt dit het hoofdbestanddeel van "Kwangmyongsong", waarbij het ritme er voor zorgt, dat ik op mijn stoel zit mee te bewegen.
Nu is het tijd voor 5 nummers van "Strange Fish Three", waarvan "Gemini" van Zenith: Unto The Stars de eerste is en deze muziek zit in de stijl van Tangerine Dream, Klaus Schulze en andere synthesizer groepen en dit nummer wordt gevolgd door "Theme From A Vampire's Kiss", een vrij commercieel synthesizer nummer,
dat me licht aan "Once Upon A Time In The West" laat denken en gespeeld wordt door Earthling Society, die hiermee CD 1 afsluit.
De eerste 3 nummers van CD 2 komen van "Strange Fish Three" en het openingsnummer wordt door The Golden Cake Company gespeeld.
Het heet "Thrum Mystique" en kan omschreven worden als kosmische muziek, die in de stijl van Klaus Schulze en Tangerine Dream zit, waarbij ruimtelijke invloeden goed hoorbaar zijn.
Dan volgt Vert:x met "Bad Calibration" en deze band speelt een lekker klinkend stukje swingende spacerock, dat gevolgd wordt door "Underwater Starblob",
waarin eentonige hypnotiserende experimentele klanken van Frobisher Neck te beluisteren zijn.
De meeste nummers, 8 stuks, komen van "Strange Fish Four" en de eerste daarvan wordt gespeeld door Cat Frequency, die het zeer rustige "Dreaming Of A Wooden Fish" ten gehore brengt, dat op akoestische gitaar en synthesizer gespeeld wordt.
Daarna volgen 2 nummers van Organic Is Orgasmic, te beginnen met "Chinese Horoscope", een synthesizer nummer met terugkerend ritme, waarna "Lifeless Void" volgt en dit is een rustig synthesizer, waarin eveneens een terugkerend ritme zit en lichtelijk ruimtelijke geluiden te ontdekken zijn.
Zenith: Unto The Stars speelt "Juno Quartet", een synthesizer nummer, dat naar new age muziek neigt en The Vox Humana brengt met "Shortwave Radio And The Ionosphere" een uitstekend stukje ambient, dat tegen new age muziek aan zit.
Vervolgens hoor ik James McKeown met "Euclid Dreaming" en hij laat hierbij een mooie rustige mix van ambient en new age horen.
Met "Dreaming Of Flying East" krijg ik een psychedelisch nummer voorgeschoteld door Temple Music en van The Bordellos hoor ik "Spirals", een erg rustig gespeeld symfonisch klinkend stukje synthesizer muziek.(luiter naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De laatste 3 nummers komen van "Strange Fish Five" en Mademoiselle Marquee is de volgende, die ik te horen krijg en hierin zijn synthesizer klanken te horen, die in de stijl van Klaus Schulze en Tangerine Dream gespeeld worden in het nummer "Salvia".
Het langste nummer, dat iets meer dan 15 minuten duurt, komt van The Cream People en heet "Will Of The Cusp", een rustig stuk muziek, waarin het ritme en tempo gedurende het hele nummer hetzelfde blijven, zodat ik in een licht hypnotische trance terecht kom.
"Rainbow Jam Theme" heet het afsluitende nummer van Beau en dit is een vrij stevig nummer vergeleken bij de rest, dat progressieve rock invloeden heeft en in uptempo gespeeld wordt.
"An Introduction To Strange Fish" bevat prima stukken synthesizer muziek, die zeker bij liefhebbers van dit genre in de smaak zullen vallen en ook zij, die dit type muziek voor het eerst ontdekken, zullen aangenaam verrast worden door de soms dromerige klanken.

'Spirals' by The Bordellos - taken from strange fish four ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=xUVUQ7Qfu6Q