Allen deelden dezelfde muzikale smaak van de 60's psychedelica en 70's krautrock en progressieve rock.
Ze bouwden zelf een primitieve 8-track opname studio in een hoek van een leegstaande glasfabriek en begonnen hun muziek op te nemen.
Dat zou uit monden in hun debuut CD "Albion", die in 2005 eerst via het Mylodon records label uit Santiago, Chili verscheen en later dat jaar door het Duitse Nasoni records, uit Berlijn, heruitgebracht werd, zowel op CD als op LP.
Hun volgende CD "Plastic Jesus And The Third Eye Blind" verscheen een jaar later via datzelfde Nasoni label en in 2007 werd de CD "Tears Of Andromeda, Black Sails Against The Sky" eveneens via Nasoni uitgebracht.
Daarna stapte de band over naar het 4Zero records label uit Londen en maakte de CD's "Beauty And The Beast" (2008), de laatste CD waar basgitarist David Fyall op mee speelt en "Sci-Fi Hi-Fi" (2009), met basgitarist Steve Roberts en keyboards speler Joe Orban als nieuwe leden.
"Stations Of The Ghost" was de zesde CD van de band en ook deze keer werd die via het 4Zero records label uitgebracht, met weer een andere basgitarist (Luis Gutarra).
Op hun nieuwe CD "Zodiak", die op LP via het Nasoni label verscheen en op CD via 4Zero en in augustus en november 2012 in de Rockhard Studios te Blackpool opgenomen is, heeft Gutarra het veld moeten ruimen voor Kim Allen en spelen Neil Whitehead - Korg synthesizer, syndrum en monotribe en Lew Dickinson - saxofoon als gast muzikanten mee.
Het album bevat 6 nummers, waarvan "The City Of Resurrections" de eerste is en hierin laat de band me een kort stukje progressievr rock horen, dat in een eentonig ritme gespeeld wordt, waarna "I Don't Know Myself" volgt, een heerlijke progressieve rock song met lichte spacerock invloeden.
Dan volgt de titelsong "Zodiak", het langste nummer van de plaat, dat 29 minuten duurt en een geweldige jam is, waarin diverse prima tempowisselingen zitten en hierin laat de band me een mix van spacerock en progressieve rock horen.
Daarna volgt "Desolation", een schitterende rustige progressieve rock song met een melodisch ritme en uitstekende zang en dit wordt gevolgd door het volgende lange nummer "The Astral Traveller", dat bijna 22 minuten duurt en hierin speelt de band een rustig progressief rock nummer, waarbij een reggae drums ritme
zit en, nadat er een tempowisseling plaats vindt, over gaat in een licht hypnotiserend stukje muziek, maar na een volgende tempowisseling in een stevige progressieve rock song verandert, om vervolgens terug te keren naar de beginklanken van de song.
Het laatste nummer heet "The Elevator Does Not Stop At This Floor" en bevat opnieuw reggae klanken, die gemixt met progressieve rock en jazz invloeden een fantastisch swingend geheel opleveren.(luister naar een live uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Earthling Society heeft met "Zodiak" opnieuw een schitterend album gemaakt, dat ik met heel veel genot heb beluisterd en iedere progressieve rock liefhebber kan aanraden.
EARTHLING SOCIETY - The elevator does not stop at ... - YouTube
www.youtube.com/watch?v=CnKsaZv1fek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten