In 2006 deed hij een masterclass van Wynton Marsalis aan de Julliard School Seminar VII te Vitoria-Gasteiz en bracht de CD "Mutazioni" uit met Interplay Jazz en in 2007 bezocht hij seminaries van Siena Jazz en nam deel aan de Big Band onder leiding van G. Gazzani.
Vervolgens nam hij, in 2008, deel aan nog enkele opleidingen en trad in 2009 op in Time In Jazz, Sassari, Nuoro Jazz en European Jazz Expo Cagliari.
Ook deed hij mee aan diverse experimentele projecten, zoals het toneelstuk "The Gerommel", uit 2008, geschreven door Bertold Brecht, als lid van Interplay Jazz en "Hearts Of Wax", uit 2003, waar hij de muziek voor schreef en uitgevoerd door Andrea Cacciavillani, voordat hij met zijn solo projecten aan de slag ging.
In 2009 maakte hij de CD "Air" met Amber Mood en "One Way", dat in 2010 via Wider Look werd uitgebracht, verscheen onder de naam Vittorio Sabelli 5Tet, waarna hij in 2011 de eerste CD met de R-Evolution Band maakte, getiteld "Versus", uitgebracht door Wide Sound.
Met de R-Evolution Band, die bestaat uit: Vittorio Sabelli - klarinet, zang, alt en bariton saxofoon, Oreste Sbarra - drums, Marcello Malatesta - keyboards en computer programmering, Gabriele Tardiolo "Svendonio" - sologitaar, steel gitaar en bouzouki en Graziano Brufani - dubbele bas en elektrische basgitaar maakte hij ook de nieuwe bewerking van het Pink Floyd album "The Wall", dat door Roger Waters geschreven werd en dit is in 2013 uitgebracht door Wide Production.
De CD, waarop 26 nummers staan, begint met "In The Flesh?", waarin na een korte aankondiging de symfonische rock klanken van de band mijn gehoorgang binnen komen en hierin hoor ik tevens lichte jazz invloeden en een wisselend ritme, waarna het nummer feilloos over gaat in de volgende song "The Thin Ice" en dit nummer begint rustig en symfonisch, maar gaat vervolgens over in een progressieve rock song, waarin heavy rock en jazz in te beluisteren valt.
Ook dit nummer gaat verder in de volgende song, getiteld "Another Brick In The Wall Pt.1" en hierin speelt de band een geweldige instrumentale versie van het nummer met invloeden uit oosterse muziek, hardrock en jazz, gevolgd door "The Baddest Days Of Your Life", een korte mix van hardrock en jazz, die nog geen minuut duurt, voordat de band "Another Brick In The Wall Pt.2" speelt en dit nummer wordt in een heavy metal uitvoering gespeeld, waarbij de muziek tot halverwege het tempo van een sneltrein heeft en vanaf daar schakelt de band over op het spelen van experimentele jazz.
Daarna krijg ik "Mother" te horen en hierin laat de band me genieten van een rustige mix van country rock en jazz, om te vervolgen met "Goodbye Blue Sky", een spannend nummer waarin oosterse klanken met jazz invloeden de overhand hebben.
"Empty Space" geeft precies aan wat de titel van het nummer weergeeft en dit is een eentonig klinkend kort stukje op het keyboards, dat gevolgd wordt door "Young Lost", een schitterende mix van jazz- en artrock, waarin ook een stukje Beatles muziek (Come Together) verweven zit.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "One Of My Bad Days" krijg ik een heerlijk rustig stukje akoestische gitaar muziek voorgeschoteld en in "Requiem: Funeral Of Queen Mary II (Don't Leave Me Now)" speelt de band klassieke muziek, waarin een opgelezen tekst tussendoor te horen is, waarna het klassieke over gaat in jazz in het volgende nummer "Cold As A Waltz".
Vervolgens hoor ik het een minuut durende "Another Brick In The Wall Pt.3" en ook hierin wordt een stuk hardrock gemixt met jazz en wordt de tekst gesproken.
Dan schotelt de band me "Hey You (Intermede)" voor en dit is een swingend instrumentaal uptempo nummer met wisselende ritmes en experimentele, soms ruimtelijke, klanken, om over te gaan in het klassiek klinkende "Is There Anybody Out There?", dat een vervolg krijgt in "Nobody", dat wel iets weg heeft van de filmmuziek van Ennio Morricone's "Once Upon A Time In The West".
De band vervolgd met "We'll Meet Again", dat orkestraal gespeeld wordt en verder gaat in het nog geen 40 seconden durende jazz nummer "Bring The Boys Back Home", waarna ik een stukje musical disco jazz te horen krijg, dat "Comfortably Numb" heet.
Daarna gaat de band verder met "The Show Must Go Latin", een uitstekend swingend jazz nummer, gevolgd door "In The Flesh?", een mix van symfonische rock en jazz en "Run Like Bells", een dansbare mix van reggae, hardrock en jazz.
Nu krijg ik "Another Rock In The Wall" te horen en dit is een fantastisch, maar kort, symfonisch rock nummer, dat swingt als een trein, gevolgd door "Waiting For The Worms", een swingend jazz nummer, dat naar het eind toe van ritme en tempo verandert.
In "The Trial" hoor ik de band een schitterend stukje zigeuner jazz spelen in de stijl van Hot Club De France, die over gaan in heavy rock klanken, waarbij de zang behoorlijk ruig klinkt, waarna het nummer afgesloten wordt door heftige experimentele klanken.
Het laatste nummer heet "The Dark Side Of The Wall" en is een vervolg van het eerste nummer, waarin een vrouwenstem de afkondiging van de CD doet.
R-Evolution heeft, met "The Dark Side Of The Wall", een geweldige CD gemaakt, die, mede door de veelzijdigheid van de muziek, volgens mij, tot één van de beste CD's van 2013 gerekend kan worden en daarom kan ik deze CD iedereen van harte aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten