Verder bestaat de band uit: Marcello Mulas - sologitaar, Gigi Longu - basgitaar, Sergio Calafiura - zang en Marco Panzino - drums.
Na een lange tijd van stilte is de band terug van weggeweest en heeft hun eerste officiële CD met symfonische progressieve rock via het Locanda Del Vento label uitgebracht, getiteld "Il Falso Centro".
De CD, waarop 7 nummers staan, start met "Davanti Alio Specchio", een heerlijk nummer, dat bijna in zijn geheel op piano gespeeld wordt en aan het eind van het nummer voegt ook de rest van de band zich bij dit spel en ontaardt dit in een uitstekend stukje progressieve rock, dat gevolgd wordt door het langste nummer van de CD, getiteld "Il Desiderio", dat bijna 17 minuten duurt.
De progressieve symfonische rock wordt hierin in een vrij hoog tempo gespeeld en na een tempowisseling, halverwege het nummer, valt de zang in, waarna de band de muziek, die een mix is van geïmproviseerde rock en muziek in de stijl van E.L.P., in een hoog tempo blijft spelen, waarmee de band me aan mijn stoel gekluisterd weet te houden.
Daarna volgt "Il Tempo", een rustige symfonische song, die enkele prima tempowisselingen bevat, waardoor het nummer spannend blijft en in één van die wisselingen worden de muziek en zang heftiger, om vervolgens terug te keren naar een erg rustig tempo, waarin de piano de hoofdrol speelt.
Dan krijg ik "IL Trip Dell'Ego" te horen en hierin laat de band me smullen van een fantastisch symfonische rock song, waarin het tempo gemiddeld te noemen is en het ritme swingend.
In "*Ant*" begint de muziek met rustig nostalgisch klinkend pianospel, waarna de zang samen met de rest van de band in valt en het nummer langzaam verandert in een schitterende symfonische rock song, waarin de band afwisselend heftig en rustig speelt.
Het volgende nummer van de CD heet "L'Armatura" en hierin verrast de band me op een swingende mix van hardrock en symfonische rock, die verder in de song steeds meer verandert in een symfonische rock song, waarin uitstekende tempowisselingen er mede aan bijdragen, dat ik ten volle van dit nummer geniet.
Het laatste nummer heet "La Notte Oscura Dell'Anima" en ook in deze rustige song speelt de piano weer een belangrijke rol en net als de andere nummers, krijg ik geweldige temperamentvolle zang te horen, zoals Italianen dat alleen maar kunnen, waardoor dit nummer van grote klasse is.
"Il Falso Centro" is een schitterende CD, die een "must" is voor liefhebbers van symfonische rock en het aanschaffen dubbel en dwars waard is. (luister naar de promo voor de CD via de youtube link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten