De band bestond toen uit: Gerard Madilian - duduk (een oud Kaukasisch wind instrument), Beatrice Valantin - zang en keyboards en Aret Madilian - zang, solo-, basgitaar en orgel, waarna in 2001 de Zweedse Mia Bjorlingsson - drums zich bij het trio voegde en vanaf die tijd bestaat de band in deze formatie.
In september 2001 bracht de band zijn eerste album in Amerika uit via TTO Records en in Frankrijk via Les Editions Nech, getiteld "00/1", waarbij de teksten in het Armeens gezongen werden en geïnspireerd zijn door de oude poëzie van minstrelen, waardoor het een grensverleggend album werd in de Franse underground scene.
De volgende albums "Second" (2003) en "3" (2006) werden eveneens via TTO Records en Les Editions Nech uitgebracht en lieten de voorliefde van de band voor deze ongewone donkere muziek met sombere tonen verder naar voren komen en werd er geëxperimenteerd met de saz, de oud en de def.
Gedurende die tijd trad de band regelmatig op in kleine clubs te Parijs en tussen 2005 en 2007 was de band huisband in “La Menuiserie”, een club in Pantin, een voorstad van Parijs.
Nadat de band hun album "3" had uitgebracht, kregen de bandleden een uitnodiging van een culturele non-profit organisatie, genaamd Naregatsi Art Institute om in Armenië te toeren, wiens belangrijkste man, Nareg Hartounian, een grote fan van de band was.
Dezelfde organisatie sponsorde de eerste toer van Deleyaman door Californië in 2008.
In 2009 tekende de band een contract met het Portugese Equilibrium Music label, dat gespecialiseerd was in duistere folk, ambient en industriële muziek.
Dit label bracht in 2009 het album “Fourth, part one” uit en in 2011 het vervolg daarop "Fourth, Part Two", waarbij de teksten in het Engels en Frans gezongen werden, waarbij verder vermeldenswaardig is dat de bevriende gitarist, Ara Duzian, als gastmuzikant op beide uitgaven meespeelde.
In 2011 speelde Deleyaman in de maanden april en mei 8 maal in Los Angeles en 1 maal in Santa Ana, Californië, waarna de band terug keerde naar Europa om te gaan werken aan hun nieuwe album en in 2013 traden Aret en Beatrice als duo op in Portland, San Francisco, Oakland, Berkeley, Long Beach, Los Angeles en Santa Ana.
Het nieuwe album "The Edge" is via het TTO Records label verschenen en bevat 13 nummers, waarvan "Moon" de eerste is en hierin hoor ik de band een swingende song spelen, die aan het einde van het nummer oosterse invloeden bevat, waarbij de muziek me lichtelijk aan de beginperiode van Dead Can Dance doet denken.
Daarna krijg ik een schitterende song te horen, die met, door Beatrice, in het Frans gezongen teksten begint, maar als Aret de zang over neemt, over gaat in het Engels gezongen tekst.
En ook hierin laat de band me een heerlijk nummer horen, getiteld "Murdered Days", dat me opnieuw aan de muziek van DCD doet denken.
Dan volgt "Hey Now" en hierin krijg ik een uitstekende mooie rustige pop song te horen, die associaties oproept met de muziek van Leonard Cohen en deze wordt gevolgd door "Castles In The Sand", een fantastische rustige song met oosterse invloeden en ook hierin hoor ik invloeden van Leonard Cohen.
In "Mental Horizon" laat de band me een uitstekende protest song horen en in "The Weight Of Things" klinkt de heerlijk rustig gespeelde muziek weer als die van DCD, waar de band ongetwijfeld door is beïnvloed.
"Softly" is een lekker rustige pop song, waarin het tempo en ritme nagenoeg het hele nummer hetzelfde blijven en "Ethereal Dances" bevat lichtelijke jaren 80 invloeden van Eurythmics en klinkt fantastisch.
Vervolgens krijg ik "Thousend Days" te horen en hierin laat de band me een prima oosters getint instrumentaal horen, dat gevolgd wordt door "Cygnus", waar opnieuw jaren 80 invloeden in te horen zijn en hierin doet de muziek me enigszins denken aan die van Mink Deville.
Met "Juillet" krijg ik een kort in het Frans gesproken nummer te horen, waarin ook de invloed van de muziek van The Stranglers te horen is, dat schitterend klinkt en in "Beatrice 1" laat de band me genieten van een zeven en een halve minuut durend licht hypnotiserend nummer, waarmee de band me van begin tot eind in de ban van hun muziek weet te houden.
Het laatste nummer van de CD heet "Outspoken" en hierin zijn behalve jaren 80 invloeden ook die van Chris Isaak en Eurythmics te horen, maar afgezien daarvan, weet de band met dit nummer een heerlijk stukje muziek neer te zetten, waarin het moeilijk is om stil te blijven zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De CD "The Edge" van Deleyaman staat vol schitterende rustige muziek, die er om schreeuwt gedraaid te worden en ik kan deze CD dan ook van harte aanbevelen aan liefhebbers van dit genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten