Review: Sunfighter - Golden Eagle Of Illumination (Bookmaker Records, 2014) (Psychedelisch)

Sunfighter is het nieuwe project van de Amerikaanse multi-instrumentalist Steven Siciliano uit Philadelphia, die keyboards, synthesizer, drums, bas- en sologitaar speelt en samen met Peter Stanko - sologitaar en keyboards, de band vormt.
Hun debuut LP "Golden Eagle Of Illumination" bestaat uit diverse nummers, die Steven eerder maakte voor een onuitgebrachte CD-R van zijn vorige project The White Lodge en speciaal voor deze uitgave bewerkte hij deze opnieuw, waarna hij verder enkele nieuwe nummers aan het geheel toevoegde.
De LP "Golden Eagle Of Illumination, die na korte tijd al uitverkocht raakte en in juni 2014 uitgebracht werd door het Franse Bookmakers Records label, is nog wel verkrijgbaar als digitale download en bevat 8 vrij lange nummers.

Het eerste nummer van het album heet "Sunfighter - Eagles Way" en hierin hoor ik de band een fantastisch stukje hypnotiserende psychedelische rock, die in een rustig tempo gespeeld wordt, waarna ik " het titel nummer "Golden Eagle Of Illumination" te horen krijg, waarin de invloed van de muziek van Pink Floyd, uit hun begin periode, te horen is, maar ook zitten er krautrock invloeden in dit schitterende psychedelische hypnotiserende nummer. (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna hoor ik de band "Midnight Suns" spelen en ook met dit nummer brengt de band me in een lichte hypnotische trance door hun geweldige psychedelische nummer, dat in een vrij traag tempo mijn gehoorgang binnen komt.
In "Traveling Without Moving" laat de band me opnieuw genieten van een rustig gespeeld, lichtelijk meditatief, nummer, waarin ook nu weer een combinatie gemaakt wordt van psychedelische muziek en een hypnotiserend ritme.
Het kortste nummer van het album, dat nog geen 4 minuten duurt, heet "Sun Moved The Oceans" en hierin krijg ik een lekker swingend nummer te horen met een geweldig hypnotiserend drums ritme, dat me aan de muziek van de indianen doet denken.
Vervolgens speelt de band het langste nummer van de plaat, getiteld "Laid Them Upon The Desert Floor" en in dit bijna 14 minuten durende stuk muziek neemt de band me mee op een heerlijke psychedelische trip in mijn hoofd.
Met "Sun Echoes" krijg ik een uitstekend psychedelisch nummer voorgeschoteld, waarin het duo weer een licht hypnotiserend ritme speelt en ook in het laatste nummer, "Transmitting From The Mountain" weet de band me in de ban van hun muziek te houden, door een schitterend stukje psychedelische muziek in een niet al te hoog tempo te spelen.

Ik vind de debuut LP "Golden Eagle Of Illumination" van Sunfighter een juweeltje en een "Must" voor elke liefhebber van psychedelische en hypnotiserende muziek.

Review: Ironbird - Black Mountain (Transubstans, 2014) (Hardrock)

Ironbird is een Zweedse band, die door sologitarist Magnus Jernström werd opgericht als extra project naast zijn band Mangrove.
Muzikaal heeft hij zich laten beïnvloeden door de hardrock uit de jaren 70 (met name door Black Sabbath) en de jaren 90.
Samen met enkele oude vrienden nam hij een aantal nieuwe nummers op, die hij gedurende de laatste jaren schreef.
De samenwerking beviel zo goed, dat er werd besloten als band verder te gaan en deze bestaat uit: Rasmus Jansson - zang, Magnus Jenström - sologitaar, Fredrik Schönmeck - basgitaar, Magnus Arndtzen - drums en Jonas Edler - percussie.
Het debuut album "Black Mountain", dat via het Transubstans label wordt uitgebracht, bevat 8 nummers, die zowel op LP als op CD (digipak) zal verschijnen.

Het eerste nummer van het album heet "Hard Times Light Shines"en daarin laat de bad me meteen weten, wat me te wachten staat, want ik krijg hier een stevig commercieel hardrock nummer te horen, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Het volgende nummer is de titel song "Black Mountain", waarin de band me een nummer voorschotelt in de stijl van de beginperiode van Black Sabbath, dat wil zeggen; een schitterende stevige hardrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de zang sterke overeenkomsten vertoond met die van Ozzy Osbourne. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
"Waterfall (The Sky Is Burning When Your Soul Turns To Ashes)" is het volgende nummer, dat ik te horen krijg en hierin speelt de band een zware hardrock song, waarin een lekker swingend ritme zit.
Daarna laat Iron Bird me een heerlijke ballad horen, getiteld "Tomorrows Dream", die gevolgd wordt door "Ironbird", waarin ik opnieuw een stevige vrij commerciële hardrock song te horen krijg, die in uptempo gespeeld wordt.
In "Up On The Hill" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song te horen, die me aan zet tot meebewegen en in "In Time" laat de band me genieten van een fantastische hardrock song, die in een gemiddeld tempo met een licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt.
Het laatste nummer van het album heet "Nothing’s Real" en daarin verrast de band me door een uitstekende rock ballad te spelen, waarin een zeer aanstekelijk  ritme zit.

Het debuut album "Black Mountain" van Ironbird staat vol prima hardrock songs, die me geen moment verveeld hebben en ik kan deze schijf dan ook aan iedere hardrock liefhebber aanbevelen.

Review: Instant Flight - Around The Gates Of Morning (Rock 'N' Rave Records, 2014) (Pop)

Instant Flight begon in 1997 toen gitarist Marco Magnani solo optredens deed in Londense clubs en in 1999 bijgestaan werd door 2 gitaristen, een basgitarist en een drummer en deelde tijdens hun bestaan het podium met onder andere Eric Burdon And The Animals, The Yardbirds, Country Joe & The Fish, Hawkwind, Procul Harum, Pentangle en Focus.
In 2001 ontmoette Marco keyboards speelster Lucie Rejchrtova in de psychedelische underground club "Electric Orange" en samen met haar en Tomio Kanai -basgitaar en zang en Ai Niikura - drums maakte de band hun debuut met de EP "Instant Flight".
Daarna veranderde de samenstelling van de band, waarbij Tomio en Ai werden vervangen door James Ovens - drums en Andrew Browning - basgitaar.
Nadat underground legende Arthur Brown de band had zien optreden, was hij zo onder de indruk, dat hij hen als begeleidingsband vroeg en in deze formatie werd hun eerste officiële album "Colours & Lights" door het Beard Of Stars label in 2005 uitgebracht, waarop Arthur Brown in 2 nummers als speciale gast de zang voor zijn rekening nam, terwijl het album geproduceerd werd door Gary Ramon van de band Sundial.
Tussen 2003 en 2008 toerde Instant Flight door Engeland en Europa zowel als begeleidingsband als zelfstandige band met Arthur Brown.
Hun tweede album "Endless Journey" werd in 2008 door het Nederlandse Headspin Records label uitgebracht en kreeg positieve recensies van de schrijvende pers, onder andere in het Shindig Magazine van september/oktober 2009.
Vervolgens veranderde de samenstelling van de band nogmaals doordat Andrew werd vervangen door John O'Sullivan op basgitaar en omdat Lucie voor 2 jaar terug naar Praag ging, kwam Charles 'Charlie' Bennett haar van 2009 tot 2010 voor live optredens vervangen.
Marco raakte betrokken bij projecten van andere muzikanten en speelde in 2009 als sologitarist, zanger mee op het album "Caos Cosmico" van de Italiaan Federico Poggipollini, maar ook maakte hij samen met zijn band een rock tribuut onder de naam "Musical History Tour".
Na de "Musical History Tour" voelde Marco, dat hij met Instant Flight op een dood spoor zat en begon songs te schrijven voor zijn nieuwe project "Mark & The Clouds", die in 2014 het album "Blue Skies Opening" uitbracht.
Marco beluisterde verscheidene onuitgebrachte opgenomen nummers uit de periode 2001 en van "The Endless Journey" sessies nogmaals na en besloot, dat ze de moeite van het uitbrengen waard waren als derde album van Instant Flight en onder de titel "Around The Gates Of Morning" verscheen het voor het eerst in 2011 als officieuze eigen uitgave, waarna het in 2014 via het Rock 'N' Rave Records label officieel werd uitgebracht.

Het album bevat 17 nummers, waarvan de titelsong "Around The Gates Of Morning" de eerste is en hierin krijg ik een lekker in het gehoor klinkende swingende pop song te horen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "She Shines", waarin de band me een uitstekende uptempo pop song laat horen, waarbij de invloed van eind jaren 60 goed te horen is.
Daarna hoor ik "From The Ocean" en hierin speelt de band een mooie rustige song, waarna ik "Rock 'N' Roll Of Conclusions" hoor, waarin de band een stevige swingende rock song met rock & roll invloeden speelt.
Dan volgt "Drifting Into Wonderland", een heerlijke psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en deze wordt gevolgd door "Rainbow Man", een swingende pop song met sixties invloeden.
Met "The Colours Of My Life" schotelt de band me een fantastische swingende pop song voor, die door het orgelspel een nostalgisch effect krijgt, waarna ik "Go Ahead & Don't Look Back" hoor en hierin krijg ik een geweldig instrumentaal nummer te horen, waarin surf invloeden te hoorbaar zijn.
In "Hate" laat de band me een vrij rustige licht psychedelische song horen, die gevolgd wordt door "Dazzled Eyes", dat een lekker swingende pop song is, waarbij ik maar moeilijk stil kan blijven zitten.
Vervolgens krijg ik een alternatieve versie van "Top Of The Mountain" te horen en deze uitvoering is iets ruiger dan die eerder op de CD "Colours & Lights" verscheen, maar klinkt zeker net zo psychedelisch en progressief.
"Tears We Didn't Dry" is een schitterende rustige pop song, waarin de band laat horen uitstekend te kunnen samen zingen, terwijl de muziek me hier en daar enigszins doet denken aan "Seasons In The Sun" van Terry Jacks.
Daarna krijg ik "Slow Stroll" te horen en hierin speelt de band een fantastisch rustig instrumentaal nummer, dat opnieuw surf invloeden bevat en gevolgd wordt door de alternatieve uitvoering van "Will You Think Of Me?", een uitstekende rustige pop song, die op de CD "Colours & Lights" door Lucie gezongen wordt, maar in deze versie door Marco en ook het orkest ontbreekt hier.
Dan hoor ik "Corrupted City", een heerlijk instrumentaal nummer, dat lichtelijk dreigend over komt, waarna "Lost In The Sun" volgt en hierin laat de band me een prachtige rustige korte song horen met prima samenzang.
Het laatste nummer heet "Requiem", waarin een dreigend ritme en dito zang voor een verrassing zorgen en dit vind ik het beste nummer van het album, waarbij de band op een waardige manier ten grave gebracht wordt, om in de toekomst hopelijk opnieuw gewekt te worden.

"Around The Gates Of Morning" staat vol schitterende nummers, die er om schreeuwen gehoord te worden en ik aan elke liefhebber van de betere popmuziek kan aanbevelen.

Review: Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand - All To Pieces (Sound Of Cobra, 2014) (Psychedelische Rock)

Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand, uit Vienna Woods, Oostenrijk, is ontstaan na het uiteen vallen van de band Der Blutharsch en bestaat uit: Albin "Sunlight" Julius, Niko Potocnjak, Marthynna, Jörg B en Lina Baby Doll, die Bain Wolfkind is komen vervangen.
De band maakte in 2011 hun debuut met de gelimiteerde 7" vinyl box "Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand", die in een oplage van slechts 33 stuks verscheen.
Daarna verscheen de LP/CD "The Story About The Digging Of The Hole And The Hearing Of The Sounds From Hell", waarna in dat zelfde jaar ook de LP/CD "A Collaboration" samen met de Franse psychedelische doom band Aluk Todolo, werd uitgebracht.
In 2012 kwam de 7" single "The Beginning And The End" uit plus de LP/CD "The End Of The Beginning", die ook op een gelimiteerde cassette van 222 stuks werd werd uitgebracht.
Daarna verscheen in 2013 "The Cosmic Trigger", die te verkrijgen is als download, dubbel CD, dubbel LP en als cassette, waarna eind juli 2014 de aan 1 kant geperste 12" vinyl EP "All To Pieces" is uitgebracht met een gezeefdrukte hoes, terwijl in het najaar van 2014 nog 2 uitgaven op stapel staan, onder andere: de CD "Sous L`arbre De Science": Josef Dvorak Feat. Fuckhead & Der Blutharsch And The Infinite Church Of The Leading Hand (1 oktober) plus de LP "Today I Want To Catch Clouds" (1 oktober).

Het eerste nummer van "All To Pieces" is de titelsong en hierin hoor ik de band een hypnotiserende licht psychedelische song ten gehore brengen, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "I Have Been Here Before", waarin ik de band een mix van experimentele muziek en rock in een swingend hypnotiserend ritme hoor spelen, waarin het tempo gemiddeld te noemen is. (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Song Of Life And Death" voorgeschoteld en in dit nummer hoor ik de band een mix van krautrock, psychedelische rock, folk en spacerock maken, waarbij ook invloeden uit de krautrock aanwezig zijn.
Het laatste nummer heet "Acheroantia" en hierin laat de band me een heerlijk mystiek nummer horen, waarbij het ritme opnieuw licht hypnotisch klinkt, terwijl de muziek in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.

De EP "All To Pieces" bevat 4 fantastische nummers, waarvan ik met volle teugen heb genoten en de plaat is dan ook een aanrader voor iedere liefhebber van psychedelische en hypnotiserende muziek.

Review: Icarus Peel VS Mordecai Smyth - Barnburnere (Mega Dodo, 2014) (Psychedelisch)

Icarus Peel uit Devon, Engeland, maakte in 2009 zijn eerste solo CD album, getiteld "Tea At My Gaffe", die in 2010 gevolgd werd door "The Sunflower Army" en in 2013 door "Sing!".
Ook maakte hij in 2013 met de band The Honey Pot, die hij in 2010 oprichtte, het album "To The Edge Of The World" voor het Mega Dodo label en onder de naam Crystal Jacqueline And The Honey Pot, verscheen er een dubbele 7" vinyl single bij het Fruits De Mer label in 2014 en verder kwam er een song van de band op het album "Home For Christmas", waarvan de opbrengst voor een goed doel was.
Verder is hij te beluisteren op het solo album "Sun Arise" van zijn vrouw Crystal Jacqueline, dat in 2014 bij Mega Dodo Records werd uitgebracht.
Mordecai Smyth uit Reading, Engeland, maakte in 2011 het nummer "Big Hit" en bracht dit via een download uit, waarna dit nummer tegelijk op de gelimiteerde LP "Sticky Tape & Rust" verscheen, die in een oplage van 250 stuks op 180 gram rood vinyl geperst werd en vergezeld ging van ansichtkaarten en een gratis download.
Daarna bracht hij in 2013 de gelimiteerde 7" paars gespetterde single "Georgina Jones" uit in een oplage van 250 stuks en tegelijk verscheen de 7" EP "Dial M For Mordecai", die, eveneens in een oplage van 250 stuks, op oranje vinyl verscheen, waarbij via een download CD een extra nummer te beluisteren is (beiden verschenen via Mega Dodo Records).
Icarus Peel en Mordecai Smyth zijn beiden op de gelimiteerde 10" vinyl LP "Barnburner" te beluisteren, waarbij elk 3 nummers speelt en de LP op blauw vinyl in een oplage van 250 stuks geperst is, waarvan de eerste 100 vergezeld gaan van een A3 kleuren poster + sticker.

De LP start met de 3 songs van Icarus Peel en daarvan is "Auntie Powders Her Nose" de eerste.
In dit nummer hoor ik Icarus een schitterende psychedelische rock song spelen, waarin de zang me enigszins aan Steve Harley van Cockney Rebel doet denken en de muziek een aanstekelijk ritme heeft.
Het volgende nummer heet "Almost Murder Ballad" en hierin laat Icarus me genieten van een fantastische psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en in dit nummer is tevens de zang van Crystal Jacqueline te horen en in "Crystal Jacqueline" laat hij zijn liefde voor zijn vrouw horen door een prachtige liefdessong te spelen, waarin hij zingt hoe hij haar ervaart. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het eerste nummer van Mordecai Smyth heet "Out In The Stars" en hierin krijg ik een heerlijke licht psychedelische pop song te horen met een dansbaar ritme dat me aanzet tot meebewegen.
Daarna hoor ik "Plastic People", waarin hij me een uitstekende pop song voorschotelt in een aanstekelijk ritme en in "Drifted Along" laat hij me een lekker in het gehoor klinkende pop song horen, waarin enkele prima tempowisselingen zitten.

De 10" LP "Barnburner" staat vol lekkere licht psychedelische muziek, waarin mijn voorkeur naar het eerste gedeelte gaat, hoewel ook de muziek van Mordecai Smyth zeker niet verkeerd is en ik kan de plaat dan ook aanbevelen aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.

Review: Camera - Remember I Was Carbon Dioxide (Bureau B, 2014) (Krautrock)

Camera werd in 2011 te Berlijn, Duitsland, opgericht door Timm Brockman - synthesizer en Michael Drummer - drummer, waarna na enige tijd ook sologitarist Franz Bargmann zich bij het duo voegde.
De band maakte hun debuut album "Radiate!" in 2012 via het Amerikaanse aQuarius Records label uit San Francisco, waarna in 2013 de 12" vinyl single "Système Solaire", waarop 2 dubbele nummers staan, via het Bureau B label verscheen en in een oplage van 700 stuks geperst werd.
Vermeldenswaardig is dat van elk van de nummers een remix versie is gemaakt, waarvan "Skylla" door Solyst (beter bekend als Thomas Klein van Kreidler) en "Meteor" door Alvin B Clay (alias Pyrolator, alias Kurt Dahlke).
Hun CD "Remember I Was Carbon Dioxide" uit 2014 is daar dus de opvolger van en deze bevat 12 nieuwe nummers.
Bij enkele optredens van Camera werd de band bijgestaan door krautrock legendes, zoals Michael Rother van Neu! en Dieter Moebius van Cluster en tijdens de release party van de nieuwe CD zal Michael Rother opnieuw van de partij zij als gastmuzikant.

De CD begint met "From The Outside" en hierin hoor ik de band een heerlijk hypnotiserend harmonisch krautrock nummer spelen, waarbij stil zitten onmogelijk is, gevolgd door "Parhelion", waarin de band me een schitterend rustig gespeeld ruimtelijk klinkend nummer voorschotelt.
Daarna hoor ik de band "Synchron" spelen en nu krijg ik een lekker vrolijk klinkend swingend nummer te horen, dat aanzet tot dansen (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna ik opnieuw zo'n geweldig hypnotiserend krautrrock nummer te horen krijg, getiteld "Roehre" en hier zitten, op saxofoon gespeelde, experimentele jazz invloeden in en ook bij dit nummer is het niet mogelijk om niet in beweging te komen.
Het volgende nummer heet "4PM", waarin Camera me een kort swingend nummer laat horen, dat hoofdzakelijk door de drums wordt bepaald en gevolgd wordt door "Heata", waarin de band me een fantastisch psychedelisch klinkend stukje rustig gespeelde krautrock laat horen.
Vervolgens laat de band me genieten van een schitterend psychedelisch ruimtelijk nummer, getiteld "Ozymandias", waarna er weer overgeschakeld wordt naar het maken van heerlijke dansbare krautrock, dat in "To The Inside" te horen is.
In "2AM" krijg ik een heftig kort rock nummer te horen, waarin een vrouwenstem teksten declareert en in "Trophaee" hoor ik een hypnotiserend swingend krautrock nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Dan laat de band me het rustig gespeelde "Vortices" horen, dat een licht hypnotisch drumsritme bevat en hierin zit tevens heerlijk scheurend sologitaarspel.
Het laatste nummer van het album heet "Hallraum" en hierin laat de band me in een hoog drums tempo begeleid door een rustig synthesizer geluid, een schitterend stuk muziek horen, waarbij er op de achtergrond een gesproken tekst te beluisteren is, waarna het afgesloten wordt door het geluid van kabbelend water.

Camera heeft me met het album "Remember I Was Carbon Dioxide" van begin tot eind weten te boeien met hun geweldige muziek en ik kan iedere liefhebber van zowel krautrock als psychedelische muziek, maar ook van dance, dan ook aanraden, eens te gaan luisteren naar deze fantastische plaat, om tot dezelfde conclusie te komen als ik.

Review: Ziguri - Ziguri (Bureau B, 2014) (Krautrock)

De Berlijnse band Ziguri is een project van krautrock legendes Günter Schickert - sologitaar en zang, Dieter Kölsch - zang en drums en Udo Erdenreich - basgitaar en zang, dat als theater project onder de naam Ziguri Ego Zoo begonnen werd, maar al snel veranderde in Ziguri.
Ziguri, in de Mexicaanse taal het woord voor Peyote cactus, oefende in de legendarische punk club SO36 te Berlijn-Kreuzberg en in de begin periode speelde de band in kraakpanden, op straat feesten en in underground clubs, om vervolgens in grotere gelegenheden te mogen optreden.
Ziguri was actief tussen 1987 en 1997, waarna de bandleden weer hun eigen weg gingen.
Kölsch en Schickert speelden daarna samen in Ponyhof en Erdenreich in de punkband Hagel en beide bands deelden dezelfde repetitie ruimte, waardoor ze elkaar regelmatig tegen kwamen.
Dat resulteerde er op een avond in 2011 in, dat ze besloten om weer samen te gaan spelen en Ziguri werd nieuw leven ingeblazen.
Optredens volgden en bij twee daarvan speelde ex Can lid Damo Suzuki mee en naarmate er meer opgetreden werd, merkten de bandleden dat er steeds meer jongeren naar hun optredens kwamen, waardoor de band nog meer gedreven werd.
Vermeldenswaardig is nog dat Günter Schickert samen met Manuel Göttsching (Ashra Temple) één van de pioniers was, die echo op de gitaar gebruikte en zijn solo albums "Samtvogel" uit 1974 en "Überfallig" uit 1979 bereikten de cult status.
"Ziguri" is het debuut album van de band, 27 jaar na het ontstaan en bevat 5 nummers, die in 3 dagen in de Zone studio van producer Dirk Dresselhaus, beter bekend onder de naam Schneider TM werd opgenomen.

De CD start met "General Klickman", waarin ik een geweldige uptempo krautrock song te horen krijg, waarin het ritme een licht hypnotiserende werking op me heeft en het tempo het hele nummer hoog gehouden wordt.
Daarna hoor ik "Massa" en hierin laat de band me genieten van een hypnotiserend instrumentaal stukje krautrock, dat me doet denken aan de muziek van Kraftwerk en Klaus Scholze.
Dan speelt de band "Yoyodyne", waarin ik een heerlijke hypnotiserende progressieve rock song hoor, waarbij ik onmogelijk stil kan blijven zitten, die gevolgd wordt door "Bella Hopp" en ook hierin laat de band weer zo'n schitterend krautrock nummer horen, waarin het tempo hoog is en de muziek hypnotiserend.
Het laatste nummer heet "Goa Constrictor" en dit begint psychedelisch, maar verandert al snel in een fantastische, bijna 12 minuten durende, hypnotiserende krautrock song met oosterse invloeden, waarmee de band me in een lichte trance weet te brengen.

Ziguri heeft me met deze waanzinnig goede CD vanaf de eerste tot de laatste tonen weten te boeien en ik kan iedere krautrock liefhebber dan ook van harte aanbevelen het album te gaan beluisteren, om tot dezelfde conclusie te komen als ik.(luister naar gedeeltes van de nummers via de soundcloud link onder de recensie)

Review: Strange Turn - Pink Litmus Paper Shirt (Mega Dodo Records, 2014) (Psychedelische Pop)

Strange Turn maakte hun opname debuut door het bewerken van de XTC kerstsong "Thanks For Christmas", die in 2013 op het Mega Dodo verzamel album "Home For Christmas" verscheen.
Sinds die tijd is de band, die bestaat uit: Sir Bastion Longfellow - zang en slaggitaar, Icarus Peel - sologitaar en zang, Mordecai Smyth - sologitaar,
keyboards, drums en basgitaar en Crystal Jacqueline - zang, in de studio bezig geweest om hun single, met dubbele A-kant, op te nemen en daarvan zal "Pink Litmus Paper Shirt" te horen zijn op de soundtrack van de nieuwe zombies film "Walking With The Dead", waar onder andere Jacqui Holland (Stretch, My Best Friend's Girl), Dave Sheridan (Scary Movie), Joey Oglesby (Fruitvale Station), Sophia Ali (The Longshots) en Tim Ogletree (Supernatural Activity) in mee spelen.
De 7" single is in mei 2014 in een beperkte oplage van 100 stuks roze vinyl verschenen met een retro "roze Island" stijl label en bevat een kleuren poster op A3 formaat, een ansichtkaart en een Litmus strip.

In "Pink Litmus Paper Shirt" laat de band, onder leiding van Sir Bastion Longfellow, me een schitterende psychedelische pop song horen, waarin ik in mijn  gedachten mee terug genomen wordt naar eind jaren 60 en de invloeden van The Beatles zijn hier dan ook goed te horen. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De tweede A-kant is een cover van Gene Clark's "Elevator Operator" en ook hier krijg ik een fantastische psychedelische pop song voorgeschoteld, die in uptempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme bevat, waarbij ik maar moeilijk stil kan blijven zitten.

De debuut single van Strange Turn belooft heel wat goeds voor de toekomst en in kijk dan ook reikhalzend uit naar meer muziek van deze geweldige band, kortom een aanrader voor iedere liefhebber.

Review: Balduin - All In A Dream (Sunstone Records, 2014) (Psychedelische Pop)

Balduin werd in december 1978 te Bern, Zwitserland geboren, schreef als 8 jarige zijn eerste song, is multi-instrumentalist en besloot als éénman's band op te treden onder de naam Creative Cookery .
Hij brengt zijn muziek (LP's en EP's) sinds 2001 uit via diverse labels, zoals Crippled Dick Hot Wax, Everest Records, Buro Destruct, Active Listener Records en via zijn eigen Balduin label.
De volgende platen verschenen van hem: "Creative Cookery" (Crippled Dick Hot Wax!/2001), "Choose Cheese" (Crippled Dick Hot Wax!/2002), "Balduin" (Crippled Dick Hot Wax!/2004), "Rainbow Tapes" (Everest records/2009), "Balduin «4»" (Balduin/2010), "Gravity Lander" (Büro Destruct/2010), "Choose Balduin" (Balduin/2011), "Early Tapes (1988-1994)" (Balduin/2011),  "10th Anniversary Mixes Of Creative Cookery" (Balduin/2011), "People Do Buy Music..." (Balduin/2012), "Musical Images For Harpsichord" (Everest records/2012), "My Love Soon" [Single] (Balduin/2012), "The Glamour Forest" [EP] (Sunstone Records/2014) en "Post From Mars" (Active Listener Records/2014).
Op "Post From Mars" zijn de beste opnamen te beluisteren van eerder verschenen materiaal, dat door hem zelf werd uitgebracht.
De nieuwe LP "All In A Dream", waarop 16 songs staan, verschijnt in een gelimiteerde met kleuren bespatte vinyl uitgave in een klaphoes en is beperkt tot 500 exemplaren
De LP, die ook nu weer via Sunstone Records wordt uitgebracht, is zijn dertiende uitgave en de opvolger van "Post From Mars", die in maart 2014 verscheen.

Het eerste nummer van de plaat heet "Love Is You" en hierin hoor ik Balduin een lekker in het gehoor klinkende opgewekte licht psychedelische pop song spelen, die me enigszins aan de muziek van The Beatles doet denken.
Daarna volgt "Which Dreamed It", dat met vogel geluiden en sitar begint en opnieuw de Beatles sfeer van eind jaren 60 oproept, waarbij ik opmerk, dat dit schitterende nummer een onbekend gebleven Beatles song had kunnen zijn.
Dan krijg ik "Autumn" te horen en ook dit heerlijke nummer klinkt weer licht psychedelisch en wordt gevolgd door "Kite Come Back", een vrolijk klinkende pop song, waarbij ik maar moeilijk stil kan blijven zitten.
In "Glamour Forest" laat Balduin me een mooie korte rustige pop song horen en in "Prisma Colora" hoor ik een lekker opgewekt swingend instrumentaal nummer.
Het volgende nummer heet "You Can Never Pipe My Fancy From My Dear" en hierin schotelt Balduin me opnieuw een uitstekende licht psychedelische pop song voor, waarin prima sitarspel zit.
Kant-A wordt afgesloten met "Father", waarin ik een song te horen krijg, die in de stijl van een nummer van John Lennon gezongen en gespeeld wordt en werkelijk fantastisch klinkt.
De B-kant begint met "MIrror Mirror", dat ook op de "Glamour Forest EP" staat en in dit nummer laat Balduin me een uiterst swingende dansbare pop song horen, die me aan zet tot meebewegen.
Met "The Labyrinth" krijg ik een heerlijke rustige pop song te horen en in "Pretty Size" speelt Balduin een fantastische pop song met een aanstekelijk ritme.
Vervolgens hoor ik "Change" en dit is eveneens een lekker klinkende dansbare pop song, gevolgd door "The Music", een aanstekelijke pop song, die uitnodigt tot dansen en meezingen.
De volgende song, "Through The Snow", wordt in een rustig tempo gespeeld en hierin laat Balduin me een schitterende pop song horen, die halverwege verandert in een experimenteel stukje muziek, waarna ik het tweede nummer van "The Glamour Forest EP" te horen krijg, getiteld "Waves, Stars & Moon" en hierin laat Balduin me genieten van een prachtige pop song en in het laatste nummer "I Can Hear You" schotelt hij me nogmaals een fantastische licht psychedelische pop song voor, die me aan de muziek van John Lennon doet denken.

De LP "All In A Dream" staat werkelijk vol schitterende licht psychedelische pop songs, waarin de invloed van The Beatles duidelijk hoorbaar is en ik heb dan ook van begin tot eind genoten van deze Zwitserse éénmans band en ik vind dit dan ook verplichte kost voor elke liefhebber van dit genre. (luister naar een preview van de LP via de youtube link onder de recensie)

Review: Mark & The Clouds - Blue Skies Opening (Mega Dodo, 2014) (Pop)

Mark & The Clouds is een band uit Londen, Engeland, die door Marco Magnani - zang en sologitaar werd opgericht nadat zijn band Instant Flight op een dood spoor belandde.
De LP werd gemaakt met medewerking van zijn bevriende muzikanten uit heden en verleden, zoals: John O'Sullivan - basgitaar, Fabio Serrone - solo- en basgitaar, Michele Rossiello - basgitaar, Javier Ayensa - sologitaar, Ian Button - drums, Shin Okajima - drums, Tiberio Ventura - drums, Ray Fontana - keyboards, Tom Hammond - trompet en Joe Hammond - trombone.
De LP, waarop 11 nummers staan, is in een gelimiteerde oplage van 250 stuks verschenen, waarvan de eerste 100 exemplaren vergezeld gaan van een CD, waarop 4 songs staan, die niet op de LP voor komen, terwijl de CD versie 13 nummers bevat.

De CD begint met "In The Storm", waarin ik een lekkere melodische swingende pop song te horen krijg (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "You Call Me Brother", dat in een rustig tempo gespeeld wordt, enkele prima subtiele tempowisselingen bevat en me doet denken aan de muziek van begin jaren 70.
Daarna hoor ik "Music Disease" en in dit nummer hoor ik de band weer een uitstekende swingende song ten gehore brengen, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten, waarna ik het titel nummer "Blue Skies Opening" te horen krijg en in deze heerlijke pop song zitten lichte country invloeden, terwijl de muziek in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Dan vervolgt de band met "The Grudge" voor en hierin krijg ik een prima pop song met lichte soul invloeden te horen, waarin de blazers nadrukkelijk aanwezig zijn.
Het volgende nummer heet "Darkened River", dat niet op de LP staat en dit is een erg rustige song met een slepend ritme, waarin een wild west sfeertje opgeroepen wordt, zodat ik mezelf al in gedachten te paard over de prairie zie gaan.
In "Godess Of Desire" laat de band me opnieuw een swingende pop song horen, die aan zet tot meebewegen en het is dan ook niet mogelijk stil te blijven zitten bij dit geweldige nummer.
"Spirits In The Wind" is de volgende song en ook met dit nummer laat de band me genieten van een heerlijk stukje pop muziek, waar een licht hypnotiserend ritme zit.
Vervolgens krijg ik "I Run Like Crazy" te horen, een uitstekende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en hierin hoor ik het thema terug, dat Marco jaren geleden voor de jingle voor mijn programma "Carry's Music Machine" gebruikte.
Met "For All Diamonds To Shine" hoor ik de band een schitterend uptempo nummer spelen in de stijl van Instant Flight en hierin is de band op zijn best.
Daarna krijg ik "Far Away Laughter" voorgeschoteld, waarmee de band me opnieuw in beweging brengt en in "Londen Fire" speelt de band een swingende pop song, waarin de muziek weer overeenkomsten vertoont met die van Instant Flight.
Het laatste nummer van de CD "Are You Taking Time" is het tweede, dat niet op de LP staat en hierin laten Mark & The Clouds me een schitterende licht psychedelische pop song horen, waarin ook de blazers weer een belangrijke rol spelen.

De CD "Blue Skies Opening" staat vol heerlijke dansbare songs, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en ik kan deze dan ook van harte aanbevelen aan de liefhebber van de betere pop muziek.

Review: Crystal Jacqueline - Sun Arise (Mega Dodo Records, 2013) (Psychedelische Pop)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Haar nieuwe LP heet "Sun Arise" en is in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt verschenen en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".

De LP start met de titelsong "Sun Arise", waarin ik een fantastische psychedelische pop song te horen krijg, die een lekker hypnotiserend ritme bevat en lichte blues invloeden heeft.
Daarna hoor ik "A Fairy Tale", dat me in het begin van de song aan "I Can't Explain" van The Who doet denken en dan over gaat in een uitstekende progressieve poprock song en gevolgd wordt door "Play With Fire", waarmee Crystal me een heerlijke psychedelische versie van dit nummer laat horen.
Ook in "Dream I" krijg ik een geweldig mooie pop song te horen, die in uptempo gespeeld wordt en me hier en daar aan de muziek van Fleetwood Mac doet denken.
Het volgende nummer heet "Who Do You Love?" en hierin laat Crystal me genieten van een rustige psychedelische pop song, die gevolgd wordt door "Alice", eveneens een schitterende rustige zeer psychedelische pop song, waarmee ze me in een lichte trance weet te brengen.
"Cousin Jane" is het derde nummer van de EP "A Fairy Tale" te horen krijg en ook van dit nummer weet Crystal een fantastische eigen versie te maken.
In "Fly A Kite" krijg ik een vrolijke dansbare melodische song te horen, die me aanzet tot meebewegen (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "BY The Way" laat Crystal me genieten van een psychedelische progressieve folk song.
Dan hoor ik "I Break", waarin opnieuw in een rustig tempo gespeeld wordt en een prachtig gezongen nummer te beluisteren valt, waarna "Light Is Love" volgt en hierin wordt rustig begonnen, maar na iets meer dan een minuut verandert het ritme en hoor ik een dansbare pop song, waarin lichte disco invloeden te horen zijn.
Vervolgens schotelt Crystal me de cover "Sundown" voor en opnieuw geeft ze daar een eigen draai aan, waarna ik "Somebody To Love" hoor en ook deze cover krijgt een nieuw jasje.
Met "Strange Bloom" laat ze me genieten van een schitterende licht hypnotische pop song en met "No Concern Of Mine" krijg ik weer een heerlijke rustige pop song te horen.
In het laatste nummer "Dream I Dream", een fantastische pop song, zit ook nu weer een licht hypnotisch ritme en het is voor mij dan ook onmogelijk om hierbij stil te blijven zitten.

"Sun Arise" van Crystal Jacqueline staat vol met schitterende licht psychedelische pop songs, waar ik met volle teugen van genoten heb en ik kan deze LP dan ook van harte aanbevelen aan een ieder die van deze muzieksoort houdt.

Review: Lucifer Was - Dies Grows (Transubstans, 2014) (Hardrock)

Lucifer was ontstond in 1970 te Oslo, Noorwegen en speelde tot 1976 regelmatig in en rond Oslo, maar tussen 1976 en 1996 trad de band sporadisch op, hoewel de band soms enige tijd in de studio door bracht en enkele sessies speelde.
De huidige bezetting van de band is: Jon Ruder - zang, Thore Engen - sologitaar en zang, Einar Bruu - basgitaar, Rune Engen - drums, Deb Girnis - dwarsfluit en zang, Arne Martinussen - orgel, mellotron en keyboards, Andreas Sjo Engen - sologitaar en Freddy Lindquist - sologitaar, keyboards en programmering. 
In 1996 vond er een reünie plaats van de oude formatie bandleden en werd de CD "Underground And Beyond" via het Record Heaven Records label uitgebracht, waarop materiaal te beluisteren valt uit de periode 1970-1972.
Ook werd "Underground And Beyond" in en zeer gelimiteerde vinyl oplage op picture disc LP uitgebracht.
Hun volgende CD "In Anadi's Bower", die eveneens via Record Heaven Records verscheen, werd in maart 2000 uitgebracht en bevat muziek die in 1999 en 2000 is opgenomen, maar voor hun derde album "Blues From Hellah" uit 2003, het eerste dat via het Transubstans label verscheen, had de band 20 jaar nodig, want de opnamen hiervan begonnen reeds in 1982 als solo project van zanger, sologitarist Thore Engen.
De uiteindelijke versie werd tussen 2001 en 2002 gemaakt, met medewerking van een strijkers kwartet en nieuwe teksten, die beter bij de band pasten.
Daarna werd de CD "Underground And Beyond" met 2 extra nummers in 2005 opnieuw uitgebracht, waarop drummer Ketil Stensvik van de legendarische Noorse band Aunt Mary te horen is en kwam in 2007 hun vierde album "The Divine Tree" op de markt, dat volgens velen hun beste album tot dan toe was.
Vervolgens werd de CD "The Crown Of Creation" in 2010 uitgebracht, die zelfs nog beter beoordeeld werd en de verwachtingen voor hun nieuwe CD "Dies Grows" zijn dan ook gespannen.

De CD bevat 10 nieuwe nummers, waarvan "Afterlife" de eerste is en hierin hoor ik de band een vrij zwaar en traag stuk muziek spelen, waarbij de lichtelijk theatraal klinkende zang dit geweldige progrock nummer extra kracht geeft.
Het volgende nummer heet "The Devil Is The Boss Animal", waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende hardrock song laat horen, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Crazy World Turns To Me", een schitterende rustige hardrock song , waarin subtiel piano spel zit en een opzwepend licht hypnotiserend ritme bevat en uitmondt in een fantastische progrock song.
Daarna krijg ik "I’m Cornered" te horen, waarin de band een heerlijke mix maakt van hard- en progrock met opnieuw die licht theatrale zang en in "I Am Outside" weet de band me te verrassen met een sterke close harmonie zang in een uitstekende pop song.
Dan volgt "Glass Shoe" en hierin laat de band me genieten van een stevige melodische hardrock song, waarin ook nu weer progrock invloeden in te horen zijn.
In "Silver Spoon" krijg ik een melodische rock song voorgeschoteld, die lichtelijk commercieel klinkt, waardoor ik het idee krijg, dat de band zich op een groter publiek richt. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "From Behind Everybody’s Blind" en dit is opnieuw een prima mix van hard- en progrock, die in uptempo gespeeld wordt, waarna de titel song "Dies Grows" volgt, waarin de band een gevoelige ballad speelt, die gevolgd wordt door het laatste nummer, getiteld "Yellow House", dat eveneens in een rustig tempo gespeeld wordt en een vrij eentonig drum ritme bevat, waardoor het licht hypnotiserend klinkt en ik de neiging krijg met de muziek mee te gaan bewegen.

"Dies Grows" staat vol lekker in het gehoor klinkende muziek, waarvan ik van begin tot einde heb genoten en ik kan deze CD dan ook aanbevelen aan een ieder die van rock muziek houdt.

Review: Octopus Syng - Reverberating Garden Number 7 (Mega Dodo Records, 2014) (Psychedelisch)

Octopus Syng is een band uit Helsinki, Finland, die sinds 1999 bestaat en opgericht werd door zanger sologitarist Jaire Pätäri.
Samen met Joni - sologitaar en zang, Annti - basgitaar en Jukka - drums vormt hij de band, die optreedt onder de naam Octopus Syng Alive en beïnvloed is door de psychedelische muziek van eind jaren zestig, begin jaren zeventig.
In 2000 bracht Jaire, als één mans band zijn debuut single "Gandhi-train to Dawn" / "Mystic Side Questions" via het Novgorod label uit, in dat zelfde jaar gevolgd door de EP "Rainbow Coloured Mandala", die door het Universal Vibes label werd uitgebracht op MCD.
Vervolgens verschenen de 7" vinyl EP "All Beings Are Beautiful" (Novgorod), "Beyond the Karmadelic Coldness, There's the Lovedelic Warmth", die in 2004 op CD via Soundhawk en op zowel zwart vinyl als Limited Edition gekleurd vinyl op LP via Nasoni werd uitgebracht en in 2007 verscheen de gelimiteerde gekleurd  vinyl LP "Birds of Morning Are Never Late" via Nasoni, waarop voor het eerst de complete band te horen was en daarop speelde ook keyboards speelster zangeres Laura mee.
Verder verscheen het nummer "If You Were A Flower" op een compilatie album ("Crabstock On Ic"), dat door Fruits De Mer Records werd uitgebracht en dit label bracht ook de gelimiteerde marmerkleurige split single met het nummer "Listen To The Moths" van Octopus Syng op de ene en "Girls Of Belvoir" van Mark McDowell op de andere kant op de markt in 2014.

Hun nieuwe LP is op het Mega Dodo Records label uitgebracht en bevat 11 nummers, waarvan "Avant Garden" het eerste nummer is en hierin krijg ik een heerlijke rustige psychedelische song te horen, waarin het gitaargeluid vervormd wordt. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het volgende nummer, "It's Not A Coincidence" wordt een stuk sneller gespeeld en daarin krijg ik een lekkere swingende psychedelische song te horen, waarin een prima tempo wisseling zit en invloeden van de jaren 60 duidelijk hoorbaar zijn.
Daarna volgt "In The Middle Of Nowhere", een uitstekende rustige pop song, die met minimale begeleiding gespeeld wordt, gevolgd door "Diamonds And Emeralds", een zeer opgewekt uptempo nummer, dat me aanzet tot meebewegen.
Dan schotelt de band me opnieuw een heerlijke song voor, getiteld "Very Strange Tip" en hierin zitten folk en oosterse invloeden, waarna ik het schitterende "Cuckoo Clock Mystery" te horen krijg, waarin de invloed van The Beatles goed te horen is, maar ook die van Syd Barrett.
In "You Are Every Poem" laat de band me genieten van fantastisch liefdesliedje, dat in een rustig tempo gespeeld wordt en in "Thought Collector" krijg ik weer zo'n geweldige vrolijke pop song te horen, waarbij ik onmogelijk stil kan blijven zitten.
"Mirror Of Memories" vind ik vrij mysterieus en lichtelijk zwaarmoedig klinken, maar desondanks is het een schitterend nummer en met "Reflections OF Time" krijg ik een licht hypnotiserend instrumentaal duister nummer te horen.
Het laatste nummer van de LP heet "Listen To The Moths" begint rustig en hypnotiserend, maar verandert dan in een fantastische psychedelische progrock song, die na opnieuw veranderd te zijn, verder over gaat in een psychedelisch mysterieus duister stuk muziek, dat in een vrij traag tempo gespeeld wordt.

"Reverberating Garden Number 7", die vol staat met heerlijke psychedelische songs, is een fantastische LP, waarvan ik van begin tot einde van genoten heb en dus een regelrechte aanrader voor liefhebbers van psychedelische muziek.