Review: Airportman - David (Lizard Records, 2014) (Avant-Garde)

Airportman is een muzikaal project van Giovanni Risso - akoestische, sologitaar en diamonica en Marco Lamberti - akoestische, solo-, basgitaar, piano en  harmonium, dat te Cuneo, Italië, werd opgericht in de zomer van 2003.
De band bestaat verder uit: Paolo Bergese - vibrafoon, percussie en basgitaar, Giacomo Oro - sologitaar en piano en Francesco Alloa - drums en percussie.
Tevens spelen Davide Dutto - trompet, Cinzia Mansueta Mureddu - cello en Stefano Giaccone - saxofoon mee als gastmuzikanten.
In 2002 brengt de groep hun eerste demo-CD "2.45 am" in eigen beheer uit, gevolgd in 2003 door "Di Terra E D'ombra" (eigen beheer), "Inverno In Divenire" (eigen beheer, 2004) en "Son(g)" (eigen beheer, 2005).
Vervolgens komen ze in 2006 bij Lizard Records terecht, die hun volgende albums "Off" (2007), "Rainy days" (2007), "Letters" (2008), "Weeds"(2009), "Nino E L'Inferno" (2010), "Modern" (2012) en het nieuwe album, uit 2014, getiteld "David" uitbrengt.

Op de CD "David" staan 6 nummers, waarvan de eerste "Il Mattino" heet, dat met een terugkerend ritme begint, waarna ik de band het theatrale avant-garde nummer langzaam verder hoor uit bouwen, dat spannend wordt gehouden door de verschillende tempowisselingen, waarmee de band me steeds op het verkeerde been weet te zetten. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het nummer gaat vlekkeloos over in het volgende, dat "Le Note Di Nick" getiteld is en hierin gaat de band verder op de ingeslagen weg en hoor ik Airportman een rustig gespeeld experimenteel stukje vrije expressie ten gehore brengen.
Het volgende nummer heet "I Fotogrammi", waarin de band me een heerlijk rustig gitaarwerkje voorschotelt, dat op akoestische gitaar gespeeld wordt, waarna ik "Le Tende Bianche" te horen krijg en daarin verhoogt Airportman het tempo iets en speelt een schitterend progressief rock nummer met een licht hypnotiserend ritme.  
Ook dit nummer gaat weer naadloos over in het volgende, dat "Il Battito Di Ali" heet, waarin ik de band er lustig op los hoor improviseren en daarin krijg ik experimentele klanken te horen, die in een rustig, maar lichtelijk dreigend, tempo gespeeld worden.
Het laatste nummer, "Il Silenzio Assoluto" is weer zo'n fantastisch avant-garde nummer, waarin ik de band opnieuw een hypnotiserend ritme hoor spelen, dat naar het einde toe verandert in een rustig stukje piano muziek.

Airportman heeft met "David" een geweldige avant-garde CD uitgebracht, die van begin tot einde spannend klinkt, waardoor de band me vanaf de eerste tonen in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik vind dit dan ook een aanrader van de bovenste plank.