Review: Monomyth - Further (Suburban Records, 2014) (Progressieve Rock)

Monomyth uit Den Haag, Nederland, werd in mei 2011 opgericht na een jamsessie en bestaat uit: Thomas van den Reydt - sologitaar, Selwyn Slop - basgitaar , Peter van der Meer - keyboards , Tjerk Stoop - synthesizers en Sander Evers - drums.
De bandleden waren eerder actief in bands als: Alkaloid, Incense, The Polar Exploration Ship, Lucid, The Incredible Stacks, 35007 en Gomer Pyle.
Hun eerste optredens deden ze in 2012, onder meer in België (Antwerp Music City in april en Yellowstock Winterfest festival in december) en in Duitsland (Monsters Of Närmberch festival in december), waarmee de band naam maakte en in 2013 op grote Nederlandse festivals als Roadburn in Tilburg (april) en Parkpop in Den Haag (juni) te bewonderen was en tevens was de band opnieuw te zien op het Yellowstock festival te Geel, België in augustus.
In september 2013 verscheen hun debuut album "Monomyth", zowel op CD als op LP, via het Burning World Records label, waarop 5 lange nummers staan, waarna de band het jaar eind december afsloot met een optreden op het Freak Valley X-Mas Fest in het Duitse Siegen.
Ook 2014 was een goed jaar voor Monomyth met optredens in binnen en buitenland en in september werd de LP / CD "Furhter", waarop 4 lange nummers staan, uitgebracht, deze keer via het Suburban Records label.

Het album start met "Ark-M", waarin ik een iets meer dan 10 minuten durend progressief rock nummer te horen krijg, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en een lekker aanstekelijk licht hypnotiserend ritme bevat, waardoor ik al snel in de ban van de muziek kom.
Daarna laat de band me genieten van "Spheres" en hierin ligt het tempo een stuk lager, waarbij de band een licht psychedelisch stuk muziek ten gehore brengt, dat ook nu weer is voorzien van een hypnotiserend ritme en enkele uitstekende tempowisselingen bevat.
Dan volgt "Collision", dat heftig begint, maar al snel over gaat in een lekker swingend stukje progressieve rock, dat invloeden van symfonische en spacerock bevat en ook dit schitterende nummer wordt in een vrij hoog tempo gespeeld, waarbij stil zitten geen optie is.
Het laatste nummer van het album "GEQUJ5", duurt 17 minuten en is onderverdeeld in 3 stukken, getiteld "Undocking", "123AU Corridor" en "Emergence".
De muziek begint met duistere synthesizer klanken, waarna de rest van de band langzaam invalt en ik een swingend melodisch progressief nummer te horen krijg, dat ook nu weer een licht hypnotiserend ritme bevat en rustig naar een climax gespeeld wordt, waarbij opnieuw subtiele spacerock invloeden hoorbaar zijn. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)

Monomyth heeft met "Further" een geweldig album gemaakt, waarvan ik van begin tot einde heb genoten, waardoor ik het elke progressieve rock liefhebber van harte kan aanraden.