Unreal City deed mee aan verscheidene band wedstrijden en won de "best original song" award bij de NeoDOP music awards en een zilveren medaille bij de Liber@mente wedstrijd, waarna ze in 2012 hun debuut EP uitbrachten.
In januari 2013 kwam de band onder contract bij AMS/BTF Records, die in april dat zelfde jaar hun eerste album "La Crudeltà Di Aprile" (de wreedheid van april) uitbracht.
Het album leverde de band veel positieve recensies op in muziektijdschriften, fanzines en websites en ook kwam het album in de top van veel Italiaanse progressieve rock albums hitparades, waarna de band op diverse belangrijke Italiaanse podia speelde, zoals: MetaRock festival met Banco Del Mutuo Socorso in Pisa, het Cre.Sta Festival en het FIM Festival in Genua en de Il Giardino Club in Verona, maar ook speelden ze op internationale podia, waaronder het Terra Incognita Progressif Festival in Québec City (Canada) om hun album te promoten.
Op 15 december 2014 verscheen hun videoclip “Lo Schermo Di Pietra” op single, als voorloper van hun tweede album "Il Paese Del Tramonto", dat half januari 2015 door AMS/BTF Records werd uitgebracht, waarna de band gaat toeren door Europa, onder andere in Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Het album, dat 7 nummers bevat en in augustus 2014 in de Hilary Audio Recording Studio te Sori, Italië werd opgenomen, is op 3 verschillende manieren uitgebracht, zowel als CD, als gelimiteerde editie CD (genummerd en gesigneerd, oplage 100 stuks) en als gelimiteerde editie bundel CD, dat wil zeggen: gelimiteerde gesigneerde CD + gelimiteerd Unreal City's Tour T-Shirt + gelimiteerde gesigneerde promotie ansichtkaart.
"Il Paese Del Tramonto" start met "Ouverture: Obscurus Fio", waarin ik de band, na een kort psychedelisch begin, een fantastisch swingend progressief rock nummer hoor spelen, dat enkele uitstekende tempowisselingen bevat en technisch van hoogstaande kwaliteit is.
Het nummer loopt vlekkeloos over in "Oniromanzia (Il Paese Del Tramonto)" en hierin laat de band me genieten van een schitterende progressieve rock song, waarin de prima zang van Dario uitstekend tot zijn recht komt en de band me diverse muziekstijlen zoals symfonische rock folk voorschotelt, die in een afwisselend ritme gespeeld worden, zodat de muziek me blijft boeien.
Ook in "Caligari" houdt de band me aan mijn stoel gekluisterd met hun geweldige muziek, die in dit nummer soms lichtelijk dreigend, soms triest, maar ook soms erg vrolijk klinkt en zeer afwisselende tempo's bevat, terwijl het ritme en de heerlijke positieve zang, me aanzetten tot dansen.
Daarna speelt de band een geweldig swingend nummer, getiteld "La Meccanica Dell' Ombra", dat Oosterse klanken, zigeuner jazz, symfonische en progressieve rock en klassiek aandoende muziek bevat en diverse tempowisselingen bevat. (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Dan volgt "Il Nome Di Lei" en hierin krijg ik opnieuw zo'n fantastisch stuk muziek voorgeschoteld, waarin symfonische rock en afwisselende ritmes het nummer tot een genoegen maken om naar te luisteren, terwijl de uitstekende zang hier aan mede bepalend is.
In "Lo Schermo Di Pietra (Kenosis)" begint de muziek in een vrij hoog tempo en heftig ritme, maar wordt na korte tijd een stuk rustiger en daarin laat de band me een heerlijke progressieve rock song horen, die wisselende tempo's bevat en bij tijd en wijle swingt als een trein.
Het laatste nummer van de CD heet "Ex Tenebrae Lux" en bestaat uit 4 delen: a) "Gelidae Mortis Imago", b) "Ciò Che Disse Il Tuono", c) "Processo Secondario" en d) "Ab Aeterno", die samen iets meer dan 20 minuten duren.
In dit nummer laat de band me genieten van een geweldige progressieve rock song, die licht psychedelisch begint, waarna het ritme dreigend wordt om vervolgens opnieuw te veranderen en ik een een symfonisch nummer te horen krijg, dat lfunk en jazzrock invloeden bevat en over gaat in een swingend stukje rock met zigeuner jazz klanken, waarna de band het nummer verder laat gaan in een heerlijke symfonische rock song, die enigszins commercieel klinkt, maar dan verandert in een schitterend stuk progressieve rock, waarin ook nu weer diverse tempowisselingen zitten.
Unreal City heeft met "Il Paese Del Tramonto" een meesterwerk van hoogstaande kwaliteit weten te maken, dat in geen enkele collectie van symfonische progressieve rock liefhebbers mag ontbreken en ik kan dan ook maar één ding over deze geweldige CD zeggen: Fantastisch!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten