Het kostte hen bijna 3 jaar om hun eigen stijl muziek te ontwikkelen en bandleden te vinden, die bij hun ideeën pasten, maar uiteindelijk lukte het hen en de band bestaat verder uit: Alexander Ivanov - basgitaar, Andrei Silin - keyboards, elektronica en Artem Litvakovsky - cello.
In 2010 brachten ze in eigen beheer een CD uit, getiteld "Best Days" en in 2011 werd "Not A Dream" eveneens in eigen beheer uitgebracht.
"Urban Fears", uit 2012, dat via het R.A.I.G. label is uitgebracht, was het officiële debuut album van de band, waaraan medewerking werd verleend door violiste Anastasiya Narochnaya, die ook op hun album "Before We Disappear" uit 2013 weer mee speelt en verder spelen Ksenia Pluzhnikova - viool, Karthick Iyer - viool en viola, Denis Smirnov - Franse hoorn, Konstantin Podgorbunsky - tuba en trombone, Egor Gerasimchuk - trompet en Medved Boris - keyboards er op mee.
Vervolgens bracht de band 2 digitale singles uit, waarvan "Risk" in september 2013 en "Oceans" in december 2014.
"Evil Bear Boris", dat in Moskou en Kiev tussen 2013 en 2014 werd opgenomen, is hun nieuwe album, dat zowel op CD, LP, Digitale download en cassette is uitgebracht via het Long Arms Records label, waarbij nog vermeldenswaardig is, dat de cassette een extra nummer bevat.
De muzikanten, die op dit album spelen, zijn: Nikita Samarin - drums en percussie, Nick Samarin - keyboards en basgitaar, Andrey Silin – keyboards en theremin, Artem Litvakoskiy – cello, Alexandra Ramazanova – cello, Ksenia Pluzhnikova – viool, Ramil Mulikov – trompet en trombone, Ekaterina Voronkova – French hoorn, Anton Ponomarev – saxofoons en Konstantin Podgorbunskiy – tuba, plus het Gnesin State Musical College Choir, bestaande uit: Alexandra Zotova, Pavel Zotov, Evgenia Mazur en Vera Nikshetchieva.
Het album bevat slechts 5 nummers, waarvan het eerste "Point Of No Return" heet en hierin krijg ik een 23 minuten durend nummer te horen, dat rustig begint, om na enkele tempowisselingen over te gaan in een schitterend stuk orkestrale muziek, dat modern klassiek te noemen is en elementen van progressieve rock bevat, terwijl ook invloeden uit de zigeuner muziek, jazz, experimentele rock en artrock hoorbaar zijn en de muziek is bij tijd en wijle erg bombastisch, terwijl aan het einde van het nummer hemelse klinken te horen zijn.
Daarna volgt "Alles Unter Kontrolle", waarin de band me, na opnieuw een klassiek aandoend begin, een fantastisch nummer voorschotelt, dat invloeden van hun vorige platen heeft en dus erg melodisch klinkt.
In "Ned Hopper" krijg ik een swingend symfonisch rock nummer te horen met lichte klassieke invloeden en een hoofdrol voor de synthesizer (luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie), terwijl het korte "Keine Rationale Erklärung" met zware klanken begint om over te gaan in een progressief jazz nummer.
Het laatste nummer van het album heet "The Music Will Play In Your House But You Won't Hear It" en hierin laat de band me een geweldig stuk jazz horen, waarin experimentele jazz, progressieve jazz en rock elkaar ontmoeten en er een heerlijke mix ontstaat, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
IWKC heeft zich met "Evil Bear Boris" overtroffen, door een andere muzikale richting op te gaan en een fantastisch album gemaakt, dat er om schreeuwt gehoord te worden en ik kan dan ook maar één conclusie trekken na beluistering; Geweldig!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten