Onder de naam Nosedive bracht de band een aantal songs uit op diverse compilatie albums.
In veranderde de band van naam en bracht onder hun nieuwe naam Mother Misery hun debuut album “Grandiosity” uit, via het Duitse Daredevil Records label, met daarop 12 eigen geschreven songs.
Hun eerste tour door Zweden in 2004 werd een groot succes voor de band, die veel goede respons kreeg, maar eind 2004 besloten Örjan en Jens te stoppen, omdat beiden geen interesse hadden om veel te toeren.
Hun vervangers waren basgitarist Marcus Jäderholm (ex Greyhate) en drummer Jimmy Lindbergh, waarna de band in 2005 met de hulp van hun Duitse label eigenaar een Duitse tournee maakte, die erg succesvol was, waardoor meer optredens volgden.
In 2006 werd de maxi EP “For The Crows” uitgebracht as voorloper van hun album “All Eyes On You”, die in 2007 in de winkels lag.
Dat resulteerde er in, dat er weer door Europa getoerd werd, waarbij de band, door toedoen van het Nederlandse TMR Music Promotions, in 2008 ook Nederland aan deed en ze speelde daar samen met Entombed.
In 2008 deed er zich weer een bezettingswijziging voor, want Marcus besloot te stoppen vanwege de vele optredens en hij werd opgevolgd door Stefan “Stiff” Hellström.
Het volgende album, “Standing Alone”, werd in 2010 wereldwijd door het Zweedse label Transubstans Records/Record Heaven uitgebracht en bracht de band nog meer lovende kritieken van onder andere: Rock Hard Magazine, Aardschok Magazine, Lords Of Metal, Classic Rock, Sweden Rock Magazine, enz en het album belande in de Zweedse “Top sales chart” in 2011 samen met bands als Volbeat, Sabaton en Iron Maiden.
Vervolgens verschenen er 3 video's van songs van het album, waarvan “Fade Away” de eerste was, gevolgd door “Dying Heroes” (maart, 2012) en “State Of Grace" (december, 2012).
De band speelde in de loop der jaren samen met onder andere: Entombed, Queensryche, Lynch Mob, Peter Pan Speedrock, Lillasyster, Anthrax, Sepultura, Life Of Agony, Therapy, Deathstars en Pro-Pain en één van hun hoogtepunten was een optreden op het Zwarte Cross festival in Nederland, dat door plusminus 150.000 mensen bezocht werd.
Hun nieuwe album, de EP "Deadication" wordt eind juni 2015 door het Transubstans label uitgebracht en bevat 6 nummers, waaronder de nieuwe single ""Killing Me".
De EP start met "Scars" en daarin krijg ik een schitterende swingende melodische hardrock song te horen, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen bevat, terwijl ook het gitaarspel de nodige aandacht krijgt.
Daarna hoor ik de single "Killing Me", waarin de band me een lekker in het gehoor klinkende uptempo rock song voorschotelt, die door het commerciële karakter ongetwijfeld in de hardrock hitparade terecht kan komen (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Never Again" en hierin laat de band me genieten van een iets zwaardere hardrock song met een melodisch ritme, waarmee de band me van begin tot eind in de greep van hun muziek houdt.
Dan volgt "Kerosene", een geweldige swingende hardrock song, waarin diverse prima tempowisselingen zitten, die het nummer spannend houden en in "If Only I Had Known" neemt de band wat gas terug en krijg ik een vrij rustige song te horen, terwijl het laatste nummer van de EP, "Wake Up And Scream" weer uptempo gespeeld wordt en ook hierin weet de band me een swingende hardrock song voor te schotelen, waarbij set moeilijk is stil te blijven zitten.
Mother Misery heeft met de EP "Deadication" een uitstekend werkje afgeleverd, dat staat als een huis en zijn weg naar de liefhebbers van 70er jaren hardrock zeker zal weten te vinden, oftewel een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten