Brinsley Schwarz - sologitaar, piano en zang speelde in de jaren 60 samen met Nick Lowe - basgitaar, sologitaar en zang in diverse bands, waaronder Kippington Lodge in 1967.
De band bestond verder uit: Bob Andrews - keyboards en Billy Rankin - drums en in deze bezetting maakte de band 3 folkrock singles, die helaas voor hen, allemaal flopten.
In 1969 besloten de bandleden het muzikale roer om te gooien en ook te gaan optreden onder de naam Brinsley Schwarz, terwijl ze ook onder de naam Kippington Lodge bleven spelen.
Brinsley Schwarz's manager Dave Robinson, van Famepushers, regelde, dat ze 3 en 4 april 1970 in het voorprogramma stonden van Van Morrison en Quicksilver Messenger Service in The Fillmore East te New York City, waarbij veel Britse journalisten aanwezig waren.
Het optreden verliep niet zo best en de band kreeg een heleboel negatieve kritiek, evenals slechte recensies voor hun debuut LP, die kort na hun terugkeer in Engeland werd uitgebracht en dit incident werd bekend als The Brinsley Schwarz Hype.
Later dat jaar bracht de band hun tweede LP "Despite It All" uit, waarin de muziek meer country gericht was en in 1971 kwam Ian Gomm - sologitaar en zang als vijfde lid bij de band.
In deze formatie werd hun derde album "Silver Pistol" opgenomen, die in februari 1972 verscheen en in antwoord op "The Hype" werd de band anti commercieel en besteedde veel tijd in hun oefenruimte, hoewel ze dat jaar ook toerden met Help Yourself en Ernie Graham (ex Eire Apparent).
Tevens speelde de band in 1971 op het tweede Glastonbury festival, waarbij 1 nummer van hen ("Love Song") op het album "Glastonbury Fayre" verscheen.
Hun solide live optredens resulteerden er in, dat ze een grote schare fans in Londen kregen, waarna rock journalisten de muziek van de band het predicaat "Pub Rock" gaven.
In 1972 traden ze samen met Man en Hawkwind op tijdens "Greasy Truckers Party", waarvan de opnamen als dubbel LP werden uitgebracht en helaas was dit hun enige live album.
Vervolgens verscheen de countryrock LP "Nervous On The Road" in september 1972, die hen een hoop uitstekende recensies opleverde en hoewel het album de hitlijsten echter niet bereikte, leverde het hen wel een Engelse tournee op als voorprogramma van Paul McCartney's band Wings.
Het album "Please Don't Ever Change" uit 1973 werd minder goed ontvangen door de critici en werd weinig verkocht.
Toch was er ook positief nieuws, want de band deed succesvolle optredens in The Old Grey Whistle Test, waarbij de band bestond uit: Lowe - sologitaar en zang, Gomm - basgitaar, Schwarz - piano en Andrews - keyboards en ze maakten opname sessies voor John Peel's BBC Radio 1 show.
Dave Edmunds produceerde hun zesde LP "The New Favourites Of... Brinsley Schwarz", die hen goede recensies opleverde, terwijl de samenwerking met Dave Edmunds hen een tournee op leverde als begeleidingsband van Edmunds en daarvan verschenen er live opnamen op het album "Subtle As A Flying Mallet".
Brinsley Schwarz nam ook een aantal singles op, die onder de bandnaam verschenen, maar ook onder diverse pseudoniemen, zoals: "The Hitters", "The Knees", "Limelight" en "The Brinsleys", maar al deze singles flopten.
De band ging in 1975 uit elkaar en Schwarz en Andrews kwamen in Graham Parker & The Rumour terecht, Rankin speelde in Terraplane en later in Big Jim Sullivan's Tiger, Nick Lowe maakte 4 albums met Dave Edmunds onder de naam Rockpile, hoewel alleen "Seconds of Pleasure" onder de naam Rockpile werd uitgebracht, terwijl "Tracks On Wax 4" en "Repeat When Necessary" als Dave Edmunds solo albums verschenen en "Labour of Lust" als solo album van Nick Lowe.
Lowe en Gomm begonnen beiden solo carrières, met gemiddelde successen, waarbij Lowe's album "Jesus Of Cool" uit 1978, waarop ook Bob Andrews - keyboards en Dave Edmunds - sologitaar meespelen, de 22ste plaats haalde in de Engelse hitlijst en de van het album afkomstige single "I Love The Sound Of Breaking Glass", behaalde plaats 7 in de Engelse hitlijst.
Nick Lowe was ook mede schrijver van Dr. Feelgood's top 10 hit "Milk And Alcohol", die de negende plaats in de Britse hitparade haalde in 1979, terwijl zijn wereld hit "Cruel To Be Kind" uit 1980 mede geschreven was door Ian Gomm en oorspronkelijk opgenomen werd door Brinsley Schwarz voor hun laatste onuitgebrachte album (deze versie staat op de in 2008 verschenen "30th Anniversary Edition" van "Jesus Of Cool".
Ian Gomm had in 1979 een hit met de single "Hold On", die de 18de plaats in de Amerikaanse "Billboards Hot 100" hitlijst haalde.
De originele versie van "(What's So Funny 'Bout) Peace, Love, And Understanding", dat door Lowe geschreven werd, kwam van het in 1974 verschenen album "The New Favourites Of... Brinsley Schwarz" en werd later een hit voor Elvis Costello en ook verscheen het in een uitvoering van Curtis Stigers in de film soundtrack "The Bodyguard: Original Soundtrack Album".
Verder verschenen de albums van Brisley Schwarz "It's All Over Now" (1988, onder de naam Raime Schwarz en in 1974 in de Rockfield Studio's opgenomen), waarvan er maar enkele bestaan, de rest werd vernietigd en "Rarities" uit juli 2000.
Ook werden er diverse compilatie LP's en CD's uitgebracht, zoals: "Original Golden Greats" uit 1974, inclusief 2 live en 2 studio nummers, die op geen enkel ander album staan, "15 Thoughts Of Brinsley Schwarz" (LP, 1978), "Surrender to the Rhythm" (CD, 1991), "Nervous On The Road/The New Favourites Of... Brinsley Schwarz" (CD, 1995), "Hen's Teeth" (singles) (1998), "What IS So Funny About Peace Love & Understanding?" (BBC recordings) (2001) en "Cruel to Be Kind" (BBC recordings) (2004).
Het Mega Dodo Records label brengt 14 oktober 2015 de LP "Live Favourites" uit in een zeer beperkte oplage van 250 stuks geperst op 180 gram zwart vinyl, waarvan de eerste 100, verkrijgbaar via Mega Dodo, een set van: 5 ansichtkaarten, 2 stikkers en een reproductie van een BBC auditie vel bevatten.
De live muziek van het album, opgenomen net nadat ze hun door Dave Edmunds geproduceerd zwanenzang maakten, bestaat uit een set van eigen nummers en covers.
De LP bevat 13 nummers, waarvan "Country Girl" de eerste is en hierin hoor ik de band een aanstekelijke swingende dansbare country rock spelen, die gevolgd wordt door "Hooked On Love", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die me enigszins aan de muziek van Graham Parker doet denken en swingt als een trein. (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Trying To Live My Life Without You" te voorgezet en in dit nummer laat de band me hun voorliefde voor soul muziek horen en speelt een heerlijke soulsong, waarna "Small Town Big City" volgt, waarin de band me laat genieten van een swingende rock song, die me lichtelijk aan het nummer "Skinny Minnie" doet denken.
Dan hoor ik "Honky Tonk" en hierin speelt de band een geweldig swingend stukje blues, waarbij het onmogelijk is stil te blijven zitten en dit wordt gevolgd door "(What's So Funny 'Bout) Peace, Love And Understanding" en ook hierin laat de band horen uitstekende swingende uptempo rock nummers te kunnen maken.
In "It's Been So Long" krijg ik een fantastische swingende powerpop song te horen, die rock & roll invloeden bevat en in "Private Number" schotelt de band me opnieuw een swingende gerelateerde soul song voor.
Vervolgens speelt de band "Happy Doing What We're Doing" en hoor ik een aangenaam klinkende swingende country rock song, die gevolgd wordt door "Surrender To The Rhythm" en dit is een swingende rock song, waarin een zeer dansbaar ritme zit.
Het volgende nummer heet "You're So Fine" en hierin maakt de band een heerlijke dansbare mix van soul en rock, waarna ik "Hip City" te horen krijg en ook in deze geweldige song maakt de band de mix soul en rock en wel zodanig, dat stil zitten geen optie is.
Het laatste nummer van het album heet "Ju Ju Man", waarin de band wordt voorgesteld en Brinsley Schwarz me een schitterende swingende rock song voorschotelt, waarbij het ook nu weer onmogelijk is stil te blijven zitten.
De LP "Live Favourites" van Brinsley Schwarz staat vol heerlijke swingende nummers en laat precies horen, waarom ze in die tijd als één van de beste live bands beschouwd werden en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan iedere liefhebber van rock muziek, maar zorg dat je er snel bij bent, want er verschijnen er slechts 250 stuks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten