Review: The Callas - Half Kiss Half Pain (Inner Ear Records, 2016) (Poprock)

The Callas, uit Athene, Griekenland, is een project van de broers Aris Ionas - zang en sologitaar en Lakis Ionas - basgitaar en zang, die zich verder bezig houden met het maken van kunstwerken en films (hun eerste film "Lustlands" verscheen in 2013 bij HAOS film).
In het begin van hun bestaan speelde de band als trio met drummer Annita Polychroni en maakte punk met obscene, banale, mysterieuze teksten en trad op in kerken, flats, galerieën en op boten in onder andere New York, Parijs, Amsterdam, Londen, Barcelona, Madrid en Berlijn.
De band, die tegenwoordig verder bestaat uit: Chrysanthi Tsoukala - sologitaar en zang en Marilena Petridou - drums, bracht hun debuut album "Objekt" in 2011 uit en deze kreeg goede recensies.
Hun tweede album "Am I Vertical?", uit 2013, werd door het Griekse Inner Ear label zowel op CD als op vinyl en als digitale download uitgebracht en is geproduceerd door Jim Sclavunos, die onder andere werkte met Nick Cave & The Bad Seeds, Sonic Youth, Lydia Lunch, The Cramps en Grinderman.
Ook hun nieuwe album "Half Kiss Half Pain" is door Jim Sclavunos geproduceerd en op 29 januari 2016 door het Inner Ear Records label op zowel CD, LP en als digitale download uitgebracht.

Het album, dat 10 nummers bevat, start met "It's Sunday I'm Bleeding" en daarin laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkende dansbare pop song, die een aanstekelijk eentonig ritme bevat, terwijl de muziek me terug voert naar de jaren 80.
Daarna volgt "Sad Erection", waarin de muziek me enigszins aan die van Lou Reed doet denken en ik een schitterende pop song te horen krijg, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna het volgende nummer, dat "Cut" heet te horen is en hierin zet de band me een stevige swingende rock & roll song voor, die diverse tempowisselingen bevat.
Ook de titelsong "Half Kiss Half Pain" is een snelle rock song en in dit nummer zitten invloeden van punk, hardrock en experimentele muziek, terwijl het geheel vrij heftig gespeeld wordt (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), om gevolgd te worden door "The Great Eastern", een fantastische rustige  pop song, waarin invloeden van Leonard Cohen doorklinken, die tegen het einde in een hoger tempo gespeeld wordt.
In "Could You?" schotelt de band me een psychedelisch klinkend stukje muziek voor, dat in een rustig tempo begint, maar halverwege over gaat in een hoger tempo, waarin de bas een hypnotiserend ritme speelt en de rest van de band er danig op los experimenteert en er een geweldig stuk muziek ontstaat en in "La Jalousie" laat de band me opnieuw genieten van een verrukkelijke licht hypnotiserende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens krijg ik "Blue" te horen en ook in dit swingende dansbare uptempo nummer speelt de band een heerlijk stukje rock met psychedelische garagerock invloeden, dat gevolgd wordt door "So Sweet", een schitterende uptempo rock song, waarin de muziek wel iets weg heeft van die van Iggy & The Stooges.
Het laatste nummer heet "River.Drool.Ear.Rope." en deze uitstekende licht hypnotiserende poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt bevat invloeden van gothic en Nick Cave.

"Half Kiss Half Pain" van The Callas is een fantastisch album, waarbij ik me geen moment verveeld heb en vol staat met uitmuntende songs, die er om schreeuwen gehoord te worden en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van de betere pop en rock houdt.