Review: Henryspenncer - Hypnosis Gumbo (Bookmaker Records/Robotic Empire, 2016) (Progressieve Stonerrock)

In 2009 begon Valentin Féron uit Frankrijk met het maken van muziek onder de naam Henryspenncer en zijn eerste uitgave was de CD-R "The Shelter Days", die in 2009 door hem zelf werd uitgebracht.
Vervolgens richtte hij het label Bookmaker Records op, waar op zijn volgende uitgaves, maar ook die van andere artiesten, verschenen.
In 2011 bracht hij de split CD "Among The Bones" / "Henryspenncer" uit, gevolgd door "To The Timeless Valley" dat zelfde jaar, beide in een digitale gelimiteerde oplage van 150 stuks en in 2013 verscheen het album "Saturn" in een beperkte oplage van 200 stuks op LP via Bookmaker Records, terwijl de digitale versie in 2015 door het Robotic Empire label werd uitgebracht.
Valentin speelt op al deze albums onder andere solo-, slidegitaar, samples en drums, maar voor zijn nieuwe album "Hypnosis Gumbo" kreeg hij hulp van Julien Magot, die drums, percussie, Rhodes synthesizer en basgitaar (op Vortex) speelt.
Tevens vormde hij een band, waarmee hij ook live optreedt en die bestaat uit: Valentin Féron - sologitaar, Charlie Batalla - basgitaar, Carl Boisson - sologitaar, Thomas Kuratli (Pyrit) - elektronica en Julien Magot - drums, terwijl Valentin zelf de solo- en basgitaar bespeelt.

Het album, dat 26 april 2016 in een beperkte oplage van 250 stuks op rood vinyl, inclusief digitale download, verschijnt, bevat 6 nummers, waarvan "Quetzacoatl" de eerste is en hierin hoor ik een fantastisch progressief stonerrock nummer in een traag tempo en zwaar ritme, dat na enkele minuten van tempo verandert en over gaat in een swingend stuk psychedelische stonerrock, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Daarna volgt "Relic", een schitterend hypnotiserend progressief stonerrock nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna de band me "Vortex" voorzet en daarin hoor ik een lekker in het gehoor klinkend swingend progressief rock nummer.
Dan schotelt Henryspenncer me het langste nummer van het album voor, getiteld "Voodoo's Rising", waarbij ik bijna 11 minuten mag genieten van een heerlijk hypnotiserend progressief rock nummer, dat swingt als een trein, waarmee de band me van begin tot eind in een lichte trance laat komen.(luister naar dit nummer via de youtube lik onder de recensie)
In "Foxes" krijg ik een verrukkelijk melodisch nummer te horen, dat in een rustig tempo gespeeld wordt en lichte surf invloeden uit Chris Isaac's "Blue Hotel" bevat.
Het laatste nummer van het album heet "New Days", waarin ik een geweldig hypnotiserend swingend melodisch nummer te horen krijg, dat een zeer aanstekelijk dansbaar ritme heeft en iets over de helft verandert in een vrij traag gespeeld zwaar stonerrock nummer.

Henryspenncer heeft naar mijn mening met "Hypnosis Gumbo", waar 6 heerlijke nummers op staan, zijn beste album tot nu toe gemaakt en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan hen, die van stonerrock en progressieve rock houden.