Review: Oneirogen - Convivium (Denovali Records, 2016) (Elektronisch)

Mario Diaz de Leon werd in 1979 in de staat Minnesota, Amerika geboren en voor hij naar het Oberlin Conservatory of Music ging, waar hij elektronische muziek en composities studeerde, speelde hij sologitaar in hardcore punk en metal bands.
Sinds 2004 woont hij in New York City en hij behaalde zijn doctoraat muziek composities in 2013 aan de Columbia University.
Zijn debuut als componist maakte hij in 2009 met het album "Enter Houses Of", dat via het Tzadik label van John Zorn werd uitgebracht en geprezen werd door de New York Times voor zijn hallucinatoire intensiteit.
Solo is hij actief onder de naam Oneirogen, een experimenteel project, bekend om zijn samenvoeging van etherische synthesizers, ruwe vervorming en noise invloeden en maakte hij de albums "Hypnos" (2012, Denovali, Shinkoyo), "Veni Nox Anima" (2012, Denovali) en "Kiasma" (2013, Denovali).
Ook schreef hij de muziek van de albums "Trembling Time II" in 2009 voor kamermuziek (2-5 spelers, viool, altviool en cello) en "Luciform" (2011, voor solo dwarsfluit en elektronica).
Zijn laatst verschenen album "The Soul Is The Arena" (2015), dat onder zijn eigen naam via Denovali Records werd uitgebracht, bevat bijdragen van solisten Claire Chase - dwarsfluit (die ook op "Luciform" meespeelde) en Joshua Rubin - bas klarinet.
Het album "Convivium" uit 2016 is weer onder de naam Oneirogen verschenen en ook dit werd door Denovali Records op de markt gebracht.

"Convivium" bevat 7 nummers, waarvan "Siege" het eerste is en hierin hoor ik Mario een kort elektronisch nummer ten gehore brengen, dat in een erg langzaam eentonig tempo gespeeld wordt en enkele verrassende elektronische drumpartijen heeft.
Daarna schotelt hij me "Sacrum" voor en krijg ik een schitterend elektronisch nummer te horen, dat symfonisch start, maar na korte tijd over gaat in een mix van progressieve elektronische muziek met heftig geschreeuwde teksten en experimentele invloeden, om vervolgens later verder te gaan in een licht hypnotiserend ritme, waar zware depressief klinkende klanken tussendoor gespeeld worden.
Dan volgt "Rupture", dat in een swingend eentonig hypnotiserend ritme gespeeld wordt en sterke invloeden van krautrock bevat, waarna iets over de helft van het nummer er psychedelische zang bijgevoegd wordt en tegen het einde experimentele klanken het nummer afsluiten.(luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
In het titelnummer "Convivium" zet Oneirogen me een eentonig hypnotiserend nummer voor, dat langzaam iets zwaarder en experimenteler wordt en tegen het einde over gaat in een licht psychedelisch stukje muziek, dat gevolgd wordt door "Engilfment", een heftig experimenteel klinkend elektronisch nummer, waar teksten tussendoor gesmeten worden.
Vervolgens zet hij  me "Cordium" voor en daarin laat hij me genieten van een heerlijk zwaar hypnotiserend elektronisch nummer en ook daarbij worden de teksten de muziek in geschreeuwd en in het laatste nummer, dat "Held" heet krijg ik een heerlijk rustig eentonig nummer te horen, waarbij kabbelend water op de achtergrond voor rust zorgt.

Het album "Convivium" van Oneirogen bevat 7 uitstekende nummers, die weliswaar niet voor de grote massa toegankelijk zullen zijn, maar deze zijn het beluisteren zeker waard en ik kan iedere liefhebber van elektronische en hypnotiserende muziek dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan horen.