In januari 1970 kwam zangeres Sonja Kristina Linwood bij de band en was Nick Simon geen bandlid meer en in deze formatie verscheen in dat zelfde jaar het debuut album en één van de eerste picture discs ooit, "Airconditioning".
Daarna volgden de albums: "Second Album" (1971), "Phantasmagoria" (1972), "Air cut" (1973), "Curved Air live" (1975), "Midnight wire" (1975), "Airborne" (1976), "Lovechild,Recorded 1973" (1990), "Live At The BBC" (1995), "Alive, 1990" (2000), "Reborn" (2008), "Retrospective" (2010), "Live Atmosphere" (2012) (Live album met opnamen van de tournee 2010/2011) en "North Star" (2014) Studio album met 7 nieuwe nummers, 3 bewerkte nummers van Curved Air nummers, 1 bewerkt nummer van een solo nummer van Sonja Kristina en covers van songs van The Police, Snow Patrol en The Beatles.
Vanaf het ontstaan van de band, wisselde de bezetting regelmatig en de enige constanten in de band waren Sonja Kristina Linwood en Florian Pilkington-Miksa.
Muzikanten, die onder andere in Curved Air speelden, waren: Eddie Jobson (Roxy Music, King Crimson), Stewart Copeland (The Police), Tony Reeves (John Mayall, Colosseum, Greenslade), Ian Eyre, Mike Wedgwood, Barry DeSouza, Kirby Gregory, Jim Russell, Mick Jacques en anderen.
Tussen 1984 en 1990 was de band ontbonden, om na die tijd nieuw leven ingeblazen te worden en vanaf 2013 tot heden bestaat de band uit: Sonja Kristina – zang, Florian Pilkington-Miksa – drums, Chris Harris – basgitaar, Robert Norton – keyboards, Paul Sax – viool en Kirby Gregory – sologitaar.
"The Curved Air Rarities Series volume 2 Curved Space And Infinity", die uit 2 aparte albums werd samen gesteld, werd 4 november 2016 via Curved Air Records en Cherry Red Records uitgebracht als 2CD.
De band bestaat op "Curved Space", die eerder, in 1991 via Voiceprint, onder de naam Francis Monkman "Jam" verscheen, uit: Francis Monkman - sologitaar en keyboards, Rob Martin - basgitaar, Mike Gore - sologitaar en Florian Pilkington-Miksa - drums, terwijl de bezetting op "Infinity", waarop opnamen uit 2016 staan, Kirby Gregory - sologitaar, Robert Norton - - keyboards en Florian Pilkington-Miksa - drums is.
"Curved Space", dat 9 nummers bevat, start met "Towards Tomorrow" en hierin hoor ik de band een heerlijk ruimtelijk nummer ten gehore brengen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een licht hypnotiserend ritme heeft, waarna "Sea Of Tranquillity" volgt, een vrij rommelig, vrij rustig, nummer, dat iets experimenteel klinkend aandoet.
Daarna hoor ik "Baghdad Café/Return To Calvary/Towards Infinity", dat heftig begint en langzaam over gaat in een Oosters klinkend licht hypnotiserend ritme, waarna de muziek verandert, progressief wordt en vervolgens een experimenteel progressief karakter krijgt en gevolgd wordt door "Sol Y Sombra", een lekker in het gehoor klinkend progressief rock nummer, dat diverse subtiele tempowisselingen bevat.
Dan zet de band me "Harp Riff" voor en hoor ik een stevig rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt, waarna ik "Free Tibet" te horen krijg en daarin laat Curved Air me een enigszins chaotisch rommelig nummer horen, dat langzaam meer inhoud krijgt, waardoor de muziek als progressieve rock te omschrijven valt.
In "Blue Yonder Blues" krijg ik een mix te horen van progressieve rock en blues te horen, met de nadruk op progressieve rock en in "Playin' Away" is de muziek ook nu weer uptempo en progressief en in het laatste nummer, "Rose", dat niet op de originele uitgave staat en ongeveer 15 jaar later is opgenomen, krijg ik in iets meer dan 14 minuten een schitterende mix van krautrock en progressieve rock voorgeschoteld, die in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt als een trein, waardoor stil blijven zitten dan ook niet aan de orde is.
"Infinity" telt 6 lange nummers, waarvan "Elevation" de eerste is en daarin hoor ik de band een iets meer dan 15 minuten durend schitterend stuk progressieve rock spelen, dat invloeden uit jazz en symfonische rock heeft, terwijl het tempo niet al te hoog ligt.
Daarna speelt Curved Air een mooi rustig startend nummer, getiteld "Labyrinth", dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en ik een geweldig symfonisch rock nummer voorgezet krijg, dat lichte jazz invloeden heeft en een hypnotiserend ritme bevat, waarna de muziek iets na de helft van het nummer verandert en tijdelijk in een iets rustiger tempo gespeeld wordt, om vervolgens opnieuw meer snelheid te krijgen en over gaat in een progressief klinkend symfonisch rock nummer.
Dan volgt "Expansions", een fantastisch progressief rock nummer, dat in een niet al te hoog tempo begint, maar gaandeweg iets sneller wordt en een aangenaam swingend ritme heeft, waarbij ook lichte invloeden uit de jazz hoorbaar zijn, waarna ik "Aphelion" te horen krijg en daarin schotelt de band me opnieuw een lekker in het gehoor klinkende mix van symfonische rock en jazz voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en deze verandert halverwege in een stuk free jazz.
In "Megalith" laat de band me genieten van een verrukkelijke mix van progressieve rock, jazz, symfonische rock en funk, die wisselende tempo's en ritmes heeft en in "Celestial Dance" zet de band me een opnieuw een uitstekende mix voor van progressieve rock, jazz en hypnotiserende ritmes, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
"The Curved Air Rarities Series volume 2 Curved Space And Infinity" van Curved Air toont 2 verschillende kanten van de band, waarbij "Infinity" er, naar mijn mening, ontegenzeggelijk als beste uit te voorschijn komt, ondanks het feit, dat ook "Curved Space" zeker ook de moeite van het beluisteren waard is en ik kan deze 2CD dan ook van harte aanbevelen aan liefhebbers van zowel progressieve als symfonische rock.
Sorry! Geen muziek video's beschikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten