Sinds 2004 woont hij in New York City en hij behaalde zijn doctoraat muziek composities in 2013 aan de Columbia University.
Zijn debuut als componist maakte hij in 2009 met het album "Enter Houses Of", dat via het Tzadik label van John Zorn werd uitgebracht en geprezen werd door the New York Times voor zijn hallucinatoire intensiteit.
Solo is hij actief onder de naam Oneirogen, een experimenteel project, bekend om zijn samenvoeging van etherische synthesizers, ruwe vervorming en noise invloeden en maakte hij de albums "Hypnos" (2012, Denovali, Shinkoyo), "Veni Nox Anima" (2012, Denovali) en "Kiasma" (2013, Denovali).
Ook schreef hij de muziek van de albums "Trembling Time II" in 2009 voor kamermuziek (2-5 spelers, viool, altviool en cello) en "Luciform" (2011, voor solo dwarsfluit en elektronica).
In 2016 speelde de Los Angeles Philharmonic zijn "Lightmass” op hun “Noon to Midnight” festival en samen met Nate Young van Wolf Eyes speelde hij recentelijk “Standard Deviance One” op het Tectonics Festival Glasgow met de BBC Scottish Symphony Orchestra.
Zijn album "The Soul Is The Arena", dat in 2015 door Denovali Records werd uitgebracht, bevat bijdragen van solisten Claire Chase - dwarsfluit (die ook op "Luciform" meespeelde) en Joshua Rubin - bas klarinet, beiden van het International Contemporary Ensemble (ICE).
Op zijn derde volledige album "Sanctuary", dat 29 september 2017 via Denovali Records uitgebracht wordt, werkt hij samen met het TAK Ensemble, dat bestaat uit: Laura Cocks - dwarsfluit, Liam Kinson - klarinet, Charlotte Mundy - zang, Marina Kifferstein - viool en Ellery Trafford - percussie, terwijl Mario zelf de synthesizer speelt.
Het album, dat 6 nummers bevat, begint met "Blades Of Light" en daarin hoor ik een rustige terugkerende eentonige elektronische synthesizer klanken, die met tussenpauzes gespeeld worden, waarna er halverwege stemgeluid bij komt en enkele minuten daarna ook ruimtelijke synthesizer muziek, plus viool spel.
Vervolgens krijg ik "Balance" voorgeschoteld, waarin het tempo niet al te hoog ligt en de muziek dan weer zwaar, dan weer luchtig klinkt, terwijl het ritme eveneens een wisselend karakter heeft en me op het puntje van mijn stoel gekluisterd houdt, om maar niets van dit spannende nummer, waarin van alles gebeurd, te missen.
Daarna hoor ik "Heart Cave", een schitterend en spannend avant garde nummer, dat ook nu weer diverse subtiele tempowisselingen bevat en technisch van hoogstaande kwaliteit is.
In "Seraph Synapse" laat Mario samen met TAK Ensemble me genieten van een afwisselend stuk muziek, waarin weer van alles gebeurd en dat zo nu en dan zeer dreigend over komt, waarna het titelnummer, "Sanctuary", volgt en ik opnieuw een spannend nummer voorgezet krijg, dat hemelse klanken van de zang bevat en me enigszins doet denken aan de muziek van Les Fragments De La Nuit uit Frankrijk. (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie)
Dan volgt het laatste nummer, getiteld "Tongues Of Fire", dat iets meer dan 11 minuten duurt en hierin speelt de groep een verrukkelijk stuk muziek, waarin elementen van percussie, improvisatie, symfonische rock, avant garde en filmmuziek samen gesmolten worden tot een fantastisch geheel.
"Sanctuary" van Mario Diaz De Leon / TAK Ensemble is een meesterwerk, waarbij ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel heb gezeten en met gespitste oren heb zitten luisteren, om maar niets van deze spannende avant garde muziek te hoeven missen en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van dit genre, oftewel Verplichte kost!
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten