Pagina's

maandag 14 mei 2018

Review: Markuz Walach - Identity (Zygmatron Music, 2018) (Blues)

Markuz Walach - sologitaar, drums en mondharmonica uit Kassel, Duitsland, kocht zijn eerste instrumenten op rommelmarkten en maakte van sneeuwschoppen microfoonstandaards en speelde in een band, die bekend werd onder de naam 'Bus Mit Geilen Sitzen' ('Bus Met Warme Stoelen').
Hij richtte in 2007 met 2 vrienden de band Zebranistic op, die 6 jaar zou blijven bestaan en vanaf 2010 speelde gedurende 2 jaar ook nog in een andere band, genaamd Mupio.
Nadat hij in 2013 met zijn fietskar naar Montpellier en de Middelandse Zee vertrok, deed hij ideeën op voor zijn solo project en dat resulteerde in het opnemen van het album "Identity".
Het album, dat 9 nummers bevat, werd in Raum 14 te Hannover door Sven Missulis (Deamon's Child) opgenomen en gemixt, terwijl de mastering door Harald Bernstein gedaan werd en het artwork door Tom, Ahmed, Jobke en Markuz.
Markuz schreef alle nummers zelf, op één na en wordt in 1 nummer op zang bijgestaan door Svetlana Smetin.

Het eerste nummer van het album, "Hobo", is een cover van de John Lee Hooker song en hierin hoor ik Markuz een heerlijke uitvoering van dit nummer spelen en daarop is de begeleiding minimaal met alleen drums, gitaar en handgeklap.
Daarna volgt "Let Your Boys Boogie", een swingende boogie song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij stil zitten niet aan de orde is en deze wordt gevolgd door "As Long As I Move", een aanstekelijke bluessong, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en diverse subtiele tempowisselingen heeft.
In "I Like Doing Things" krijg ik een uitstekende mix van pop en blues voorgezet, die swingt en in "The Rich Is The Poor" hoor ik Markuz een schitterende bluessong spelen, die een aangenaam, dansbaar ritme heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Dan volgt "Four Moons", een rustige blues song, die diverse tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "Blonde Curly-Haired Woman", een prachtige swingende blues song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Vervolgens hoor ik "Brickbreaker One", een fantastische swingende instrumentale progressieve uptempo mix van rock en percussie en in het laatste nummer "The Game" laat Markuz me nogmaals genieten van een prima blues song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en daarin is ook Svetlana Smetin in de twee stemmige zang te horen.

"Identity" van Markuz Walach is een uitstekend album, dat zeker door bluesliefhebbers op waarde geschat zal worden en ik kan hen deze schijf, waarvan "Brickbreaker One" naar mijn mening het beste nummer is, dan ook van harte aanbevelen.

* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl





Geen opmerkingen:

Een reactie posten