In 2000 bracht de band hun debuut album "London Underground" via Record Heaven Records uit en deze werd in 2003 gevolgd door "Through The Past Darkly", dat bij Musea Records verscheen, evenals de opvolger uit 2010, "Honey Drops".
De band had in de loop der jaren diverse bezetting wisselingen, maar Gianluca Gerlini, de drijvende kracht achter de band, was de constante factor.
Tegenwoordig bestaat de band uit: Gianluca Gerlini - Hammond orgel, Moog synthesizer, Mellotron en Clavinet, Stefano Gabbani - basgitaar en Alessandro Gimignano - drums.
Hun album "Four", dat 10 nummers, waaronder 2 extra nummers, bevat, werd in september 2018 eveneens door Musea Records uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Fabio Baini - basgitaar, Riccardo Cavalieri - akoestische gitaar, sologitaar en viool en Stefano Negri - saxofoon mee.
Het album begint met "Billy Silver", een rustig startend easy listening nummer, dat na korte tijd verandert in een schitterend progressief stuk Hammond rock, dat swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Ray Ban" volgt en ik een heerlijk aanstekelijk swingend nummer voorgeschoteld krijg, dat me in beweging zet.
Daarna hoor ik "At Home", waarin de band een geweldig rustig symfonisch rock nummer ten gehore brengt, dat progressieve rock invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Comete", een swingend uptempo rock nummer, dat net als de andere nummers gedomineerd wordt door het Hammond orgel.
Dan volgt "What I Say" en daarin speelt London Underground een geweldig uptempo progressief rock nummer, dat swingt, een aanstekelijk ritme heeft en me in beweging brengt (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie), waarna "Three Men Job" volgt en de band me een fantastische mix van progressieve rock en jazz voorzet, die langzaam meer snelheid krijgt en swingt als een trein.
In "Tropic Of Capricorn", een cover van Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk rock nummer, waar Alessandro met een drumsolo een belangrijk aandeel in heeft en in "Jam" schotelt de band me een uitstekend swingend uptempo nummer rock voor , dat enkele tempowisselingen heeft en ruimtelijke geluiden bevat.
Vervolgens hoor ik de extra nummers "Mercy, Mercy, Mercy" (Joe Zawinul), een lekker in het gehoor klinkende mix van soul en Hammond rock en "Bumpin' On Sunset" (Wes Montgomery), een schitterend Hammond rock nummer, dat iets over de helft een beetje meer snelheid krijgt en swingt.
"Four" van London Underground bevat 10 heerlijke swingende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van progressieve en Hammond rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten