Uluru werd in november 2014 te Kadiköy, Turkije opgericht en bestaat uit: Ege Caldemir - sologitaar en synthesizer, O"gulcan Ertürk - basgitaar en Ümit Büyüksel - drums.
De band bracht hun debuut EP "Dazed Hill" als digitale download uit op 17 november 2015 uit en deze werd op 21 maart 2016 gevolgd door de digitale download EP "Imaginary Sun", waarna beide door Tonzonen Records als 2CD en in een beperkte oplage als LP op rood en zwart 180 gram vinyl onder de naam "Imaginary Sun" werden uitgebracht.
Op 7 januari 2019 verscheen hun album "Acrophilia", dat 7 nummers bevat, via Tonzonen Recordsin een beperkte oplage van 500 stuks als CD en tevens in een beperkte oplage van 400 stuks op LP, waarvan er 300 op zwart en 100 op marmerblauw vinyl werden geperst.
Het album start met "Insidious Queen" en daarin brengt de band een stevig uptempo melodisch stonerrock nummer ten gehore, dat diverse tempowisselingen heeft en invloeden van de progressieve rock uit de jaren 70 bevat (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Sark", waarin de band melodisch begint en het nummer verder uit bouwt door er een geweldig swingend stukje stoner aan toe te voegen, dat een licht hypnotisch ritme bevat en in vrij hoog tempo gespeeld wordt.
Daarna volgt "Siderae", een schitterend aanstekelijk uptempo rock nummer, dat swingt als een trein, een terugkerend ritme bevat en hardrock invloeden heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Constantine", een prachtig, vrij rustig, licht melodisch nummer met Oosterse invloeden en langzaam iets meer snelheid krijgt.
In het titel nummer "Acrophilia" speelt Uluru opnieuw zo'n fantastisch swingend uptempo rock nummer, waar 70er jaren invloeden in zitten en iets over de helft in een verhoogd tempo gespeeld wordt, waarna de band het nummer tegen het einde afbouwt door in een rustig tempo te eindigen en in "Sin 'N Shamash" schotelt de band me nogmaals een swingend startend melodisch rock nummer voor, dat na korte tijd over gaat in een erg rustig tempo, waardoor er een een verrukkelijk stuk licht psychedelische melodische muziek ontstaat.
Dan volgt het laatste nummer "Aeternum", dat met een terug kerend ritme in een gemiddeld tempo begint, langzaam iets wordt opgevoerd en een licht hypnotiserend ritme bevat.
"Acrophilia" van Uluru bevat 7 heerlijke nummers, die me van begin tot einde hebben geboeid en ik kan deze schijf dan ook ten zeerste aanraden aan een ieder, die van stonerrock en jaren 70 muziek houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Black Heart Death Cult uit Melbourne, Australië bestaat uit: Sasha L Smith - zang en sologitaar, Bill Patching - sologitaar, Deon Slavieros - basgitaar, Gab Potochnik - keyboards, Nick Hastings - sologitaar en dwarsfluit en Andrew Nunns - drums.
Op 28 oktober 2016 bracht de band hun 7" debuut single "She's a Believer" / "Heroin" / "Setting Sun" via hun eigen Death Cult Records in een beperkte oplage uit en tevens als digitale download en deze werd op 21 juli 2017 gevolgd door de EP "Black Rainbow", die alleen als digitale download verscheen.
Oak Island Records bracht 18 januari 2019 hun debuut album met gelijknamige titel in een beperkte oplage van 300 stuks op gekleurd vinyl uit, waarvan er 200 op doorzichtig en 100 (alleen mail-order) op transparant groen geperst zijn.
Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Setting Sun", waarin de band een stevige mix van psychedelische rock en melodische ritmes in een gemiddeld tempo speelt en dit nummer wordt gevolgd door "She's a Believer", een heerlijke psychedelische rock song met sterke invloeden van de jaren 60.
Dan schotelt de band me "Black Rainbow" voor en hierin krijg ik een uitstekende afwisselende rock song te horen, die prima samenspel van de sologitaristen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), waarna de band "The Magic Lamp" ten gehore brengt, een schitterende psychedelische pop song met lichte folk invloeden, die in een rustig tempo wordt gespeeld.
In "Aloha From Hell" laat The Black Heart Death Cult me nogmaals genieten van een fantastische psychedelische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in het eerste nummer van de B-kant "Rainbow Machine" schotelt de band me een geweldig instrumentaal rock nummer voor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en lichte spacerock invloeden heeft.
Daarna volgt "Davidian Dream Beam", een fantastische psychedelische rock song met dromerige zang en deze wordt gevolgd door "Seven Gods", waarin de band me nogmaals zo'n verrukkelijke psychedelische rock song laat horen, die sterke invloeden van de muziek van The Beatles bevat en in het laatste nummer "We Love You" speelt de band een prachtige rock song in een gemiddeld tempo, die invloeden van de jaren 80 New Wave bands heeft.
"The Black Heart Death Cult" van The Black Heart Death Cult is een geweldig debuut album, dat vol heerlijke psychedelische rock muziek staat en ik kan liefhebbers van dit genre, deze schijf dan ook van harte aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.
Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.
Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel.
Samen spelen ze in de band The Honey Pot, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar nadat, in 2013, hun zanger en ook hun basgitarist de band verlieten, nog maar bestond uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.
In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.
In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.
Daarna verscheen de LP "Sun Arise" in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt en deze bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".
Het album Crystal Jacqueline And The Honey Pot, "Electronic Memory", uit 2015, is in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks verschenen en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.
Ook de uitgave van de band, "Inside The Whale", die 26 februari 2016 door het Mega Dodo Records label werd uitgebracht, verscheen in een beperkte oplage en daarop zijn keyboards speler John Wyatt en basgitarist Simon Fear, die sinds begin 2015 bij de band zitten, voor het eerst te horen.
Het album, dat 9 nummers bevat, is op 180 gram zwart vinyl op LP uitgebracht in een gelimiteerde oplage van 300 stuks, waarvan de eerste 150 stuks gesigneerd en genummerd zijn door de band.
De CD uitgave bevat 2 extra nummers, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschenen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.
De single "Dr. Crippen's Waiting Room" van The Honey Pot is een voorloper van de 100ste vinyl uitgave van het Fruits De Mer label, dat sinds 2008 bestaat.
De 100ste uitgave is de 2LP "Ascending Scales" van The Honey Pot, die 12 december 2016, op gekleurd vinyl in een klaphoes verscheen en daarop staat een mix van klassieke en obscure psychedelische en progressieve rock covers plus nieuwe nummers.
Om dit heugelijke feit te vieren, vroeg Icarus Peel een aantal artiesten om medewerking aan hun album te verlenen en Dick Taylor (Pretty Things), James Lowe (Electric Prunes), Tom Newman (July), Peter Cook (July), Nick Saloman (The Bevis Frond), Adrian Shaw (The Bevis Frond), Anton Barbeau, Judy Dyble, Us And Them, Jack Ellister, Bruce Woolley (Buggles) en anderen spelen hierop mee.
Omdat het dubbel album snel uitverkocht was, besloot Keith Jones van Fruits De Mer Records het in 2017 in een speciale editie als 3CD uit te brengen, waarbij CD 3 opnamen bevat, die niet op de eerste uitgave voorkomen.
De opvolger van dit triple album is de LP ""Bewildered Jane", die op 29 maart 2019 via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram zwart en wit vinyl wordt uitgebracht, waarvan de eerste 99 exemplaren voorzien zijn van een met de hand geschreven inlegvel en een extra live CD, die in september 2018 op het Onboard The Craft Festival werd opgenomen.
De band bestaat op deze plaat uit: Crystal Jacqueline - zang en keyboards, Icarus Peel - sologitaar en zang, John Wyatt - zang, keyboards en slide gitaar, Andy Budge - basgitaar en Wayne Fraquet - drums, terwijl Lizzy Wayne dwarsfluit in 1 nummer speelt.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met op kant A met "Hadron Kaleidoscope", waarin de band de muziek in een stevig ritme in zet en dit progressieve rock nummer wordt met wisselende tempo's gespeeld en gevolgd door "A Simple Act", een swingende licht psychedelische progressieve rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan schotelt de band me een mooie rustige pop song voor, getiteld "Await You Here" en deze wordt gevolgd door "Light Splinters", een opgewekt klinkende pop song met een aanstekelijk dansbaar ritme en progressieve rock invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Het laatste nummer van de A-kant is "Dust Drawn Maps" en hierin laat The Honey Pot me genieten van een schitterende rustige melodische pop song, waarna de band op de B-kant begint met de titel song "Bewildered Jane" en een uptempo rock song ten gehore brengt, die swingt als een trein.
In "Harmony Ambassador" krijg ik een uitstekende melodische pop song voorgezet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en prima samen zang bevat en in "Time And Tide" speelt de band een prachtige melodische rustige pop song.
Verder hoor ik "The Partisan Returns", eveneens een heerlijke rustig pop song, die langzaam iets versneld wordt en in rust eindigt en "Waving Good-bye", een fantastische aanstekelijke rock song, die lichte progressieve invloeden heeft, een terugkerend ritme bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
"Bewildered Jane" van The Honey Pot is een lekker in het gehoor klinkende plaat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik deze schijf dan ook van harte aanbevelen, aan een ieder, die van de betere pop houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Lonesome Shack werd te Seattle, Amerika opgericht en bestaat uit: Ben Todd - sologitaar en zang, Luke Bergman - basgitaar en Kristian Garrard - drums.
Ben Todd bracht als solo artiest onder de naam Lonesome Shack op 1 januari 2007 zijn debuut album "Whiskey's What I Crave?/?Tryin' To Get Home" als digitale download uit, dat hij in zijn thuis studio te Phoenix, Arizona opgenomen had.
In oktober 2009 verscheen de EP "Falling Down On Your Floor", die 28 januari 2010 gevolgd werd door het album "Bound To Die / Falling Down On Your Floor", dat als digitale download, CD en als LP werd uitgebracht en dit was het eerste album, waarop ook Kristian Garrard mee speelde en deze werd in de kelder studio in Kristian's huis opgenomen.
Op 19 november 2010 bracht het duo de plaat "Slidin Boa" als digitale download, CD en LP (beperkte oplage van 500 stuks) uit, waarna "City Man" (26 oktober 2012, digitale download en CD) volgde en daarop speelden Luke Bergman - solo- en basgitaar en Andrew Swanson - saxofoon mee.
Daarna verscheen het album "More Primitive" (20 mei 2014, digitale download, CD en LP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl) via Alive Natural Sound Records en hierop is de band voor het eerst in hun huidige formatie als trio te horen en deze werd op 24 juni 2016 gevolgd door "The Switcher", dat zowel als digitale download, CD (beperkte oplage), 2LP (beperkte oplage) en als cassette (beperkte oplage van 20 stuks) uit kwam.
De band, die tegenwoordig in Londen, Engeland woont brengt op 1 maart 2019 hun album "Desert Dreams" uit via Alive Natural Sound Records en dit verschijnt als digitale download, CD en LP.
Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "On The One", een licht psychedelische blues song, die country invloeden heeft en in een hypnotiserend ritme gespeeld wordt, waarna "Past The Ditch" volgt en de band een swingende blues song ten gehore brengt, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "New Dreams" en aanstekelijke dansbare mix van country en traditionele muziek, die swingt en deze wordt gevolgd door "Lonely", een prima swingende uptempo mix van blues en pop, die met een terug kerend ritme gespeeld wordt.
In "Only One" speelt Lonesome Shack een schitterende rustige pop song, waarin de zang sterke overeenkomsten heeft met die van John Lennon en in "Too Bad" laat de band me genieten van een swingende aanstekelijke blues song met een terugkerend ritme, die me in beweging zet.
Dan volgt "King Clone", een geweldige, vrij rustige, blues song, die licht psychedelische invloeden en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "No Way Back", een heerlijke licht hypnotiserende pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en blues invloeden heeft.
Vervolgens hoor ik "The City Is A Desert", een uitstekende mix van blues, pop en psychedelische muziek, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en het titel nummer "Desert Dreams", een swingende dansbare mix van pop en blues met een terugkerend ritme.
"Desert Dreams" van Lonesome Shack staat vol lekker in het gehoor klinkende blues gerelateerde songs, die me als muziek in de oren klinken en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan iedere liefhebber van blues en pop.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Blue Dream uit Chicago, Illinois, Amerika werd in september 2011 opgericht en bestaat uit: Cook - sologitaar, Justin Sanetra - zang en sologitaar, Jimmy Russell - zang en basgitaar en Danny Awisha - zang en drums.
Op 13 juli 2014 verscheen het digitale album "Demo" en deze werd op 7 december 2017 gevolgd door de single "Freedom Eyes" / "Who Stole The Flowers", dat op 7" vinyl door Treehouse Records werd uitgebracht.
Daarna verschenen "Volume Won" (1 januari 2018, digitale download) en "Volume Blue" (21 september 2018, digitale download) en op 25 januari 2019 wordt "Volume Won" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via Kozmik Artifactz Records voor het eerst op LP uitgebracht.
Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "!", een duister stukje sologitaar, dat slechts anderhalve minuut duurt, waarna de band vervolgt met "UFO", een swingende uptempo mix van bluesrock en progressieve rock, die diverse tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Freedom Eyes", een heerlijke rock song, die in een hoog tempo gespeeld wordt, hardrock invloeden bevat en enkele prima tempowisselingen heeft.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna krijg ik "Iz What It Iz" voorgezet en daarin hoor ik een mooie stonerrock song, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt en tempowisselingen bevat, waarna het uitstekende "Locked In A Daze" volgt en hierin is de muziek rustig en melodisch.
In "Turn On & Tune In" speelt Blue Dream een lekker in het gehoor klinkende swingende uptempo rock song, die soul en acid rock invloeden heeft en in "Dropouts" laat de band me genieten van een prachtig kort nummer, dat rustig begint en over gaat in een melodische rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgt "Swiss Alps", een mooie, vrij rustige, melodische pop song met ingetogen zang en een aanstekelijk ritme en dit nummer wordt gevolgd door "Sippin' The Sauce", een prima mix van funk, pop en lichte psychedelische invloeden, die wisselende tempo's bevat.
Verder hoor ik "The Battle Of Cicero", een bijna 13 minuten durend nummer, waarin de band met trakteert op een schitterende drumsolo, waarbij op de achtergrond psychedelische geluiden te horen zijn, waarna tegen het einde de rest van de band het nummer naar een climax speelt en in "Vibrations" zet de band me een schitterende progressieve stonerrock song in een gemiddeld tempo voor, waar diverse tempowisselingen in zitten.
"Volume Won" van Blue Dream is een uitstekende plaat, die vol staat met heerlijke rock songs en die ik dan ook kan aanraden aan elke liefhebber van stoner-, hardrock en rock in het algemeen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Kungens Män werd in 2012 te Stockholm, Zweden opgericht en bestaat uit: Mikael Tuominen – sologitaar, Hans Hjelm – sologitaar, Gustav Nygren – sologitaar, Magnus Öhrn – basgitaar, Peter Erikson – synthesizer en Mattias Indy Pettersson – drums.
De band bracht hun debuut album als digitale download uit op 6 mei 2013, waarna er een sclala van uitgaves volgde, waarvan de meeste als digitale download, maar ook verschenen er via Adansonia Records.
Hun album "Fuzz På Svenska" verscheen op 20 augustus 2018 in een beperkte oplage van 150 stuks als 2LP op rood/wit gespetterd 180 gram vinyl, die met de hand genummerd zijn en in een beperkte oplage van 350 stuks op wit (kant A en B) en rood (kant C en D) 180 gram met de hand genummerd vinyl als 2lp via Adansonia Records en tevens werd het album in een beperkte oplage als 2CD uitgebracht.
Op 15 februari 2019 verschijnt de 24ste uitgave van de band, getiteld "Chef", dat op LP door Riot Season Records wordt uitgebracht en 4 nummers bevat.
De A-kant van het album start met "Fyrkantig Böjelse", een fantastisch swingend krautrock nummer, dat in een gemiddeld tempo en licht hypnotiserend ritme gespeeld wordt en melodische progressieve rock invloeden heeft en dit wordt gevolgd door "Öppen För Stängda Dörrar", een schitterend licht psychedelisch acid rock nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Kant B start met "Män Med Medel", waarin Kungens Män een heerlijk swingend licht hypnotiserend uptempo krautrock nummer speelt, dat invloeden van Can bevat en bij tijd en wijle met veel fuzz gespeeld wordt en in "Eftertankens Blanka Krankhet" laat de band me genieten van een verrukkelijk psychedelisch nummer, dat in een gemiddeld tempo en terugkerend hypnotiserend ritme gespeeld wordt, waardoor ik in een lichte trance raak.
Kungens Män heeft me met "Chef" van begin tot eind weten te boeien met hun geweldige muziek en ik kan dit album dan ook van harte aanraden, aan een ieder, die van krautrock en psychedelische rock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Paul Collins uit Los Angeles, Amerika richtte in 1979 zijn band The Beat (later Paul Collins' Beat) op en bracht dat zelfde jaar zijn gelijknamige LP uit via Columbia Records en onder deze naam (The Beat) verscheen ook de EP "To Beat or Not to Beat" (Passport Records, 1983).
Onder de naam Paul Collins' Beat verschenen: "The Kids Are the Same" (Columbia Records, 1981), "Long Time Gone" (Closer Records, 1985), "Live at the Universal" (Twins, 1986), "One Night" (Closer, 1989), "Flying High" (Rock Indiana, 2004 / Lucinda Records, 2006), "Ribbon Of Gold" (Rock Indiana, 2008) en "1979" ?(beperkte oplage 1 kant bespeelbare LP, Lady Kinky Karrot Records, 2012, plus 12 singles.
En solo maakte hij: "Paul Collins" (LP, CD, DRO, 1992), "Live in Spain" (CD, Wagon Wheel Records, Phono Music, 1997), "From Town to Town" (LP, CD Caroline Records/Wagon Wheel Records, 1999) "Let's Go" (Paul Collins with the Yum Yums) (Pop the Balloon, 1999), "Live in Europe: The Concert Free Web Download CD" (CD, Wagon Wheel Records, 2008), "Live at Berkely Theatre with Eddie Money" (CD, Bill Graham Catalog on Wolfgang's Vault, 2009), "King of Power Pop!" (LP, CD, Alive Natural Sound Records, 2010) en "Feel the Noise" (LP, CD, Alive Natural Sound Records, 2014), plus 7 singles.
Op 1 september 2018 verscheen zijn album "Out Of My Head" via Alive Natural Sound Records als CD, LP (zwart vinyl) en in een beperkte oplage op starburst vinyl.
De muziek op dit album wordt gespeeld door: Paul Collins - zang, sologitaar en drums, Jason Perrillo - sologitaar (1 nummer) en keyboards (3 nummers), Paul Stingo - basgitaar, tamboerijn en achtergrondzang en Tony Leventhal - achtergrondzang (1 nummer).
Het album, dat 11 nummers bevat, start met "In And Out Of My Head" en daarin hoor ik de band een mooie ingetogen pop song in een gemiddeld tempo spelen, waar western invloeden in zitten, waarna "Go" volgt en ik een geweldige swingende uptempo powerrock song voorgeschoteld krijg, die de sfeer van eind jaren 70 begin jaren 80 uit wasemt.
Daarna laat de band me opnieuw genieten van nog zo'n aanstekelijke song, die in Paul's begin periode gemaakt had kunnen zijn, getiteld "Kind Of Girl" en deze wordt gevolgd door "Just Too Bad You're Leaving", een uptempo swingende jaren 80 gerelateerde song met jaren 60 invloeden, waarbij stil zitten geen optie is.
In "Emily" speelt Paul een prachtige rustige song, waar invloeden van de jaren 60 in zitten en in "Midnight Special" zet de band me weer een heerlijke uptempo powerrock song voor, die enkele tempowisselingen heeft en swingt.
Dan hoor ik "You Belong To Me", een uitstekende rock song, die start met de tonen van "It's All Over Now" (The Rolling Stones) en daarin schotelt de band me een dansbare song voor, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Killer Inside", een aanstekelijke rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, lichte western invloeden heeft en een hypnotiserend ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Vervolgens hoor ik "Lost Again", een schitterende rustige pop song, die een aangenaam ritme heeft, "Tick Tock", waarin Paul eveneens een lekker in het gehoor klinkende rustige song speelt en "Beautiful Eyes" en hierin krijg ik nogmaals zo'n prachtige rustige pop song voorgeschoteld.
"Out Of My Head" van Paul Collins is een prima plaat, die vol staat met heerlijke afwisselende nummers en ik kan deze plaat dan ook van harte aanbevelen, aan
elke liefhebber van de betere pop muziek, maar ook aan hen, die van powerrock houden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Op 7 december 2018 verscheen het split album Arc Of Ascent / Zone Six via Headspin Records in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart vinyl en in een beperkte oplage van 200 stuks op paars/wit vinyl.
Arc Of Ascent werd in 2008 te Hamilton, Nieuw Zeeland opgericht en bestaat uit: Craig Williamson - zang en basgitaar, Matt Cole-Baker - sologitaar en Mark McGeady - drums, die de oorspronkelijke drummer John Strange heeft vervangen.
De band bracht op 14 april 2010 hun debuut album "Circle Of The Sun" als digitale download en in een beperkte oplage als CD uit, waarna "The Higher Key" op 28 maart 2012 (digi?tale download, CD en beperkte oplage zwart vinyl LP) en 19 april 2017 "Realms Of The Metaphysica" (digitale download, CD, beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram zwart vinyl, inclusief poster en download kaart, beperkte oplage van 200 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl, inclusief poster en download kaart en beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart/wit gespetterd vinyl, inclusief, poster, download kaart, wierook en houten wierook houder) volgden.
Zone Six uit Duitsland werd in 1997 opgericht en bestaat uit: Sula Bassana - sologitaar, keyboards en drums, Komet Lulu - basgitaar en Pablo Carneval - drums.
De band bracht hun debuut album met gelijknamige titel op 7 oktober 1997 op CD en digitale download uit en deze werd op 14 november 2011 gevolgd door "Untertassen", dat digitaal verscheen.
Daarna verschenen: "Love Monster" [digitale download, CD (Sulatron, 2015) en Ltd edition LP (Deep Distance Recordings, 14 september 2016)], "Forever Hugo" (1 maart 2017, digitale download) en "Live Spring 2017" [21 juni 2017, digitale download, LP (Pancromatic Records) beperkte oplage van 500 stuks zwart 180 gram vinyl].
Het split album, waar 3 nummers op staan, start op de A-kant met Arc Of Ascent, die 2 nummers ten gehore brengen, waarvan "Black Seed" het eerste is en daarin krijg ik een stevige stonerrock song voorgeschoteld, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en hoofdzakelijk in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Serpent 25", dat van een heel ander kaliber is, want hierin laat de band me genieten van een schitterende psychedelische song met folk en 70er jaren invloeden, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Op kant B staat het iets meer dan 21 minuten durende "Hyperspace Overdrive" van Zone Six, waarin de band me een verrukkelijke swingende mix van spacerock en psychedelische muziek voorzet, die in een hoog tempo gespeeld wordt en een hypnotiserend ritme bevat, dat op een derde van het nummer langzamer en melodischer wordt, om enkele minuten later weer versneld te worden, waarbij de muziek heftig klinkt en het nummer naar een climax gespeeld wordt, waarna het nummer de laatste minuten rustig en psychedelisch afgesloten wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Met de split LP "Black Seed" / "Hyperspace Overdrive" hebben Arc Of Ascent en Zone Six me van begin tot einde in de ban van hun muziek gehouden en ik kan deze geweldige plaat dan ook ten zeerste aanraden aan elke liefhebber van stoner-, spacerock en psychedelische rock.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Post Lovers is het solo project van Eleni Karageorgou uit Athene, Griekenland, die sinds 1997 in de muziek scene actief is.
Ze speelde in de periode 2014-2015 in de band Household (Athene) en bracht in die periode ook haar eerste EP uit.
Haar officiële debuut single, die ze onder de naam The Post Lovers maakte, was "Melbourne"/"Going Anyway”, die 1 augustus 2017 in een beprkte oplage op 7" vinyl uitkwam, via het speciale project van Inner Ear Records, getiteld “A Distant Victory Singles Club” en tevens is de single als digitale download uitgebracht.
Op 10 december 2018 verscheen haar debuut album met gelijknamige titel via Inner Ear Records op zowel zwart als groen vinyl en als digitale download.
De muzikanten, die op dit album mee spelen zijn: Nikos Tselios – sologitaar en zang, Stavros Georgiopoulos – basgitaar en zang, Danae Eco – keyboards, percussie en zang en Danae Palaka – drums, terwijl Eleni zelf akoestische gitaar, sologitaar en keyboards speelt en zingt.
Het album, dat 13 nummers bevat, start met "Act Sister Act", een mooie rustige melodische pop song met een aanstekelijk ritme, die gevolgd wordt door "Being"
en daarin hoor ik de band een heerlijke song in een gemiddeld tempo spelen, die zeer dansbaar is.
Daarna zet de band me "Look Around" voor en krijg ik opnieuw een vrij rustige song te horen, die enkele prima tempowisselingen heeft en tegen het einde een hypnotiserend ritme krijgt, waarna de band "Tiger" ten gehore brengt en ik een prachtige melodische pop song in een gemiddeld tempo hoor.
In "On Sundays" schotelt de band me een swingende jaren 80 gerelateerde uptempo song voor, waar een aanstekelijk dansbaar ritme in zit en in "Fed Up" krijg ik een schitterende vrolijke song te horen, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en een hoog meedein gehalte heeft.
Dan speelt The Post Lovers "Healing", een uitstekende rustige melodische song, die gevolgd wordt door "Missing Dots", een dansbare pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte country invloeden heeft.
Vervolgens krijg ik "Not Here" te horen en hierin zet de band me een korte song voor met prima samenzang, die gevolgd wordt door "Kick Off", een geweldige swingende jaren 80 gerelateerde rock song, die invloed van Fisher Z heeft.
Verder hoor ik "To Do List", een vrij rustige melodische pop song, "Dream Session", een aanstekelijke dansbare song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Love Left", een lekker in het gehoor klinkende song met enkele subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk dansbaar ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"The Post Lovers" van The Post Lovers is een uitstekende plaat, die vol aangename, vrij rustige, dansbare pop songs staat en ik kan liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Robert J Zimmer? uit Chicago, Illinois, Amerika, werd in 2013 op de universiteit van Chicago opgericht en bestaat uit: Psalm Brown - sologitaar, Louis Clark - piano, keyboard en synthesizers, Benno Giammarinaro - klarinet, Isaac Krone - trompet, Mike Harrison - tuba, Jivan Gandhi - percussie en Will Davis - drums.
Op 4 mei 2018 bracht de band hun debuut album "Robert J Zimmer?" als digitale download uit en op 19 november 2018 verscheen het album, dat in juni 2017 live in Logan Center for the Arts werd opgenomen, op CD via R.A.I.G. Records.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "A Capella Is The Paleo Diet Of Music" en daarin schotelt de band me een heerlijk stukje muziek voor, dat invloeden van, jazz, improvisatie en Zuid Amerikaanse muziek bevat en in een afwisselend tempo gespeeld wordt, waarna "Loopy Fiasco" volgt en de band een geweldig avant garde nummer ten gehore brengt, dat improvisatie en film invloeden plus diverse tempowisselingen heeft.
Dan krijg ik "6//7" te horen en ook hierin laat de band me genieten van een experimenteel improvisatie nummer met jazz invloeden en wisselende tempo's, dat bij tijd en wijle swingt en tevens hardrock en kamer muziek invloeden heeft en gevolgd wordt door "Heard Bobby Doesn't Even Do Math Anymore", een fantastisch avant garde nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, Zuid Amerikaanse invloeden heeft en halverwege verandert in een uitstekend progressief stuk muziek.
In "Progestant Work Ethic" laat Robert J Zimmer? me genieten van een swingend progressief nummer, dat een licht hypnotiserend eentonig ritme bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Haute Garbage" zet de band me een schitterend uptempo progressief rock nummer voor, dat met een opzwepend ritme begint en na korte tijd over gaat in een zeer experimenteel klinkend stuk muziek, dat op zijn beurt verandert in een lekker rustig nummer, dat verder gaat in "Simulacroix", een swingend avant garde nummer, dat diverse tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
Het laatste nummer heet "Light Dawns Slowly Over The Whole (Foods)" en daarin schotelt de band me opnieuw een prachtig nummer voor, dat invloeden uit jazz , Zuid Amerikaanse muziek en improvisatie bevat en enkele tempowisselingen heeft.
"Robert J Zimmer?" van Robert J Zimmer? bevat 8 verrukkelijke nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen, aan een ieder, die van avant garde, improvisatie, experimentele muziek en progressieve rock houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Handsome Jack is een band uit Lockport, Buffalo, New York en startte, in 2009, op highschool, als een blues garagerock band, maar nadat de bandleden van high school af waren, veranderde de stijl van de muziek en begon de band een mix van boogie en soul te spelen, zonder de blues uit het oog te verliezen.
De band, die bestaat uit: Jamison Passuite - sologitaar en zang, Joey Verdonselli - basgitaar en zang, Phil Allport - orgel en sologitaar en Chad Salmeri - drums, deelde het podium met onder andere: The Sheepdogs, Blue Cheer, J.Geils The Hold Steady, Robert Randolph en Gov't Mule.
Hun debuut CD "Super Moon" verscheen in 2011 via het Radiator Records label en de band wordt, op hun tweede album "Do What Comes Naturally", bijgestaan door de gastmuzikanten: Forrest Horn - mondharmonica, Bob Nave - Hammond orgel en Kristen Kreft en Beth Harris - achtergrond zang, terwijl het album geproduceerd is door Zachary Gabbard van de Buffalo Killer, terwijl het album door Alive Natural Sound in 2014 op CD en in een beperkte oplage van 150 stuks op starburst vinyl werd uitgebracht.
De opvolger van dit album heet "Everything's Gonna Be Alright", dat 19 oktober 2018 via Alive Natural Sound Records op LP verscheent in een beperkte oplage van 200 stuks op starburst vinyl en op CD.
Het album bevat 11 nummers en begint met "Keep On", een swingende bluesrock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "City Girls", een heerlijke dansbare song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en waar invloeden van The Rolling Stones in zitten.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna zet de band me een swingende rock song voor getiteld "Getting Stronger" en daarin is de zang behoorlijk heftig en de muziek stevig en afwisselend en dit nummer wordt gevolgd door "Baby Be Cool", een uitstekende song met subtiele tempowisselingen en soul invloeden, die in een dansbaar gemiddeld tempo gespeeld wordt en blazers bevat.
In "Holding Out" laat de band me genieten van een geweldig swingend stukje bluesrock, waarbij het tempo niet al te hoog ligt en in "Bad Blood" krijg ik een fantastische song voorgeschoteld, die ook nu weer subtiele tempowisselingen bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan hoor ik het titel nummer "Everything's Gonna Be Alright", waarin Handsome Jack me trakteert op een verrukkelijke mix van gospel en bluesrock en deze wordt bij tijd en wijle in een vrij eentonig swingend ritme gespeeld en gevolgd door "Why Do I Love You The Way I Do", een lekker in het gehoor klinkende soul song, die zeer dansbaar is.
Vervolgens speelt de band "Hey Mama (Put Your Red Dress On)", een swingende bluesrock song, waar een gemiddeld tempo in zit, "Do You Dig It?", een schitterende rock song met een slepend ritme en subtiele tempowisselingen en "Got It Bad", een prachtige aanstekelijke soul song, waar rock invloeden in zitten.
"Everything's Gonna Be Alright" van Handsome Jack staat vol fantastische nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van zowel bluesrock als soul deze schijf ten zeerste aanraden.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Gospelbeach werd te Los Angeles, Californië, Amerika, in 2014 door Brent Rademaker - zang en sologitaar (ex Pacific Surf Line) opgericht en samen met Tom Sanford - drums en Neal Casal - zang en sologitaar vormde hij de eerste formatie van de band, die later uitgebreid werd met Jason Soda - zang en sologitaar en Kip Boardman - zang en basgitaar, terwijl de zang door Nelson Bragg verzorgd wordt.
De band werd opgemerkt door Patrick Boissel van Alive Natural Sound, die ze aanbood een album voor het label te maken en tevens de naam Gospelbeach als bandnaam te gebruiken en dat resulteerde in het debuut album "Pacific Surf Line", dat in oktober 2015 zowel op geel als op blauw vinyl verscheen.
Op 15 juni 2017 verscheen "Another Summer Of Love", zowel op LP, CD en als digitale download via Alive Natural Sound records en daarop bestaat de band alleen nog maar uit: Brent Rademaker en Jason Soda.
Verder spelen Jonny Niemann - piano, wurlitzer, Roland Juno 60 en Hammond b3, Will Scott - drums, Derek Brown - drums, George Sluppick - drums, Travis Popichak - drums, Kyle Crane - drums, Trevor Beld Jimenez - drums, Todd O'Keef - basgitaar, Ben Reddell - basgitaar, Pat Sansone - zang, Andres Renteria - conga's en percussie, Miranda Lee Richards, Sammy Lea Smith, Will Courtney, Pearl Charles, Sam Blasucci en Trevor Beld Jimenez - achtergrond zang op het album, dat 11 nummers bevat, mee.
Op 30 november 2018 verscheen het album "Another Winter Alive" in een beperkte oplage op starburst vinyl en tevens op CD via Alive Natural Sound Records en daarop bestaat de band uit: Brent Rademaker - zang en sologitaar, Jason Soda - zang en sologitaar en Jonny Niemann - piano, wurlitzer, Roland Juno 60 en Hammond b3.
Verder spelt er een heel sclala aan gastmuzikaanten op het album mee, waaronder: Will Scott - drums, George Sluppick - drums, Kyle Crane - drums, Andres Renteria - conga's en percussie, Marcus Congleton, Miranda Lee Richards, Sammy Smith, Pearl Charles, Sam Blasucci, Will Courtney en Steve Taylor - achtergrondzang.
Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "Freeway To The Canyon", waarin de band me een mooie, vrij rustige, pop song voorzet, die prima samenzang bevat en een lekker in het gehoor klinkend ritme heeft en gevolgd wordt door "Down South", dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in een gemiddeld afwisselend tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt de vinyl versie van "Running Blind" en krijg ik een heerlijke swingende song voorgeschoteld, waarin enkele tempowisselingen zitten, met ruige gitaar klanken begonnen wordt, een dansbaar ritme heeft, country invloeden bevat en licht psychedelisch klinkt en gevolgd wordt door "Change Of Heart", een uitstekende aanstekelijke dansbare mix van pop en country, waarin de muziek wel iets weg heeft van die van Tom Petty.
In "Dreamin'" speelt Gospelbeach een prachtige pop song in een niet al te hoog tempo, die weer prima samenzang heeft en invloeden van de muziek van John Lennon bevat en in "California Steamer" laat de band me genieten van een aanstekelijke swingende mix van country en pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan hoor ik de live uitvoering van "Out Of Mind (On Cope & Reed)", waarin de muziek beïnvloed is door Lou Reed en The Velvet Underground en hierin zet de band me een schitterende licht progressieve pop song voor, die diverse subtiele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door de live opname van "Miller Live", een heerlijke afwisselende swingende pop song, waarin de band het publiek weet te bespelen.
Verder hoor ik "In The Desert", een lekkere vrij rustige pop song, die wisselende ritmes heeft en "You're Already Home", dat live gespeeld wordt en daarin krijg ik een schitterende aanstekelijke swingende song voorgezet, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen.
"Another Winter Alive" van Gospelbeach staat vol uitstekende swingende nummers, die een "must" zijn voor liefhebbers van de betere pop muziek en ik kan hen dan ook ten zeerste aanraden, deze plaat eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
The Callas, uit Athene, Griekenland, is een project van de broers Aris Ionas - zang en sologitaar en Lakis Ionas - basgitaar en zang, die zich verder bezig houden met het maken van kunstwerken en films (hun eerste film "Lustlands" verscheen in 2013 bij HAOS film).
In het begin van hun bestaan speelde de band als trio met drummer Annita Polychroni en maakte punk met obscene, banale, mysterieuze teksten en trad op in kerken, flats, galerieën en op boten in onder andere New York, Parijs, Amsterdam, Londen, Barcelona, Madrid en Berlijn.
De band, die tegenwoordig verder bestaat uit: Chrysanthi Tsoukala - sologitaar en zang en Marilena Petridou - drums, bracht hun debuut album "Objekt" in 2011 uit en deze kreeg goede recensies.
Hun tweede album "Am I Vertical?", uit 2013, werd door het Griekse Inner Ear label zowel op CD als op vinyl en als digitale download uitgebracht en is geproduceerd door Jim Sclavunos, die onder andere werkte met Nick Cave & The Bad Seeds, Sonic Youth, Lydia Lunch, The Cramps en Grinderman en ook hun album "Half Kiss Half Pain" is door Jim Sclavunos geproduceerd en op 29 januari 2016 door het Inner Ear Records label op zowel CD, LP en als digitale download uitgebracht.
Op hun album "Trouble And Desire", dat 26 oktober 2018 verscheen, werkte de band samen met Lee Ranaldo (sologitaar op "Octopus Pt.1-7") en vermeldenswaardig is verder, dat de CD uitgave door Dirty Water Records werd gedaan en dat “Trouble and Desire” zowel op 180 gram violet als zwart vinyl via Inner Ear Records is verschenen en tevens als digitale download.
Het album, dat 14 nummers bevat, start met "Octopus Pt.1", dat iets meer dan een minuut duurt en de band me een prima stukje gitaarspel voorschotelt en dit wordt gevolgd door "The Magic Fruit Of Strangeness", een geweldige uptempo licht hypnotiserende rock song, waarin een terugkerend ritme zit, dat swingt als een trein, waarna ik "Octopus Pt.2" hoor en ook deze mix van gesproken woord en gitaar duurt iets meer dan een minuut.
Daarna brengt de band "Inks" ten gehore en krijg ik een fantastische mix van Arabische muziek, post punk en hypnotiserende ritmes voorgeschoteld, waarbij stil zitten geen optie is, waarna de band verder gaat met "Octopus Pt.3", een stukje gitaarspel met een terugkerende gesproken tekst en het uptempo titel nummer "Trouble & Desire", waarin de post punk muziek opnieuw swingt en me in beweging zet.
In "Octopus Pt.4" krijg ik een 45 seconden durende gesproken nummer voorgezet, dat ondersteund wordt door een zware gitaar toon, in "Mirroir" laat de band me genieten van een swingende rock song, die een licht hypnotiserende uitwerking op me heeft door het terugkerende ritme en in "Octopus Pt.5" hoor ik 25 seconden gesproken tekst met gitaarbegeleiding.
Dan volgt "Fly", een Grieks gezongen nummer, dat met eentonig gitaarspel en zang start, waarna de band me een afwisselende rock song voorzet, die surf invloeden bevat en gevolgd wordt door "Octopus Pt.6" en ik opnieuw een kort stuk heftig gitaarspel hoor, waar tekst bij zit, waarna de band me laat genieten van "Acid Books", een verrukkelijke uptempo punkrock song, die swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
Verder volgen "Octopus Pt.7", een korte gesproken song met gitaarspel en "My Sweet Pretty", een fantastische Grieks gezongen rock song met een aanstekelijk licht hypnotiserend eentonig ritme.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
"Trouble And Desire" van The Callas With Lee Ranaldo is een schitterende plaat, waar ik van begin tot einde heb kunnen genieten en ik kan deze schijf dan ook ten volle aanraden, aan iedere liefhebber van rock muziek.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Beechwood werd in 2012 te New York City, New York, Amerika opgericht door Gordon Lawrence - zang en sologitaar, Andy Manzanares - basgitaar en Isa Tineo - drums.
Op 12 februari 2012 verscheen hun debuut single "Beach Babe"/"?The Crawl" als digitale download en deze werd op 4 september 2014 gevolgd door het debuut album "Trash Glamour", dat via Lolipop Records op cassette verscheen.
Daarna verscheen de 7" vinyl single "Uptown Daughter"/"It's Not Wrong" op 16 oktober 2015 bij Lefse Records, waarna het album "Songs From The Land Of Nod" op 4 augustus 2017 door Burger Records op cassette werd uitgebracht en vervolgens via Alive Natural Sound Records als LP (22 september 2017), CD (28 januari 2018), CDr (2018) plus als LP in een beperkte oplage op starburst vinyl (22 september 2017 en 23 februari 2018) verscheen.
Hun laatst verschenen album "Inside The Flesh Hotel" kwam 8 juni 2018 eveneens via Alive Natural Sound Records uit en verscheen op CD, LP en in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op starburst vinyl, voorzien van handtekeningen, een CD, poster en T-shirt en op dit album, dat 12 nummers bevat, is basgitarist Andy Manzanares vervangen door Sid Simons.
Het eerste nummer van het album heet "Flesh Hotel" en hierin krijg ik een geweldige pop song voorgeschoteld, waar een slepend ritme in zit en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt en deze song wordt gevolgd door "Boy Before", een aanstekelijke swingende rock song, die invloeden van The Jesus And Mary Chain heeft.
Dan volgt "Amy", een uitstekende licht psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en aanstekelijk ritme heeft, waarna ik "Bigot In My Bedroom" hoor en de band me een schitterende rock song in de stijl van de jaren 70 glam- en powerrock bands, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een zeer dansbaar ritme heeft.
In "Over On Everyone" schotelt de band me een lekker in het gehoor klinkende dansbare pop song voor en in "The Ram" brengt Beechwood een fantastische song ten gehore, die sterk beïnvloed is door de muziek van John Lennon en ook die sfeer uit straalt.
Daarna speelt de band een verrukkelijk swingend uptempo instrumentaal nummer, getiteld "Nero", waarna "I Found Out" volgt en ik een heerlijke afwisselende poprock song hoor, die swingt en hierbij is het moeilijk om niet in beweging te komen.
Vervolgens zet de band me "Up And Down" voor en krijg ik weer zo'n swingende pop song voorgezet, die swingt en invloeden uit de jaren 60 heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door "Sucker", waarin de band me opnieuw een lekkere jaren 70 gerelateerde powerrock song voorzet.
Verder speelt de band "I Don't Blame You Anymore", een mooie rustige song, die een licht psychedelisch karakter heeft en "Our Love Was Worth The Heartbreak",
dat eveneens in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, prima samenzang bevat en invloeden van de muziek van The Rolling Stones heeft.
"Inside The Flesh Hotel" van Beechwood staat vol schitterende zeventiger jaren gerelateerde pop songs, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan een ieder, die van de betere pop muziek houdt.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
Joern en Dirk Wenger, die beide in Paraguay geboren werden, starten eind jaren 60 met de band The Rabbits en brachten een EP uit in 1969.
Nadat de band uit elkaar ging, verhuisden de broers naar Duitsland, waar ze kunst gingen studeren en muziek lessen volgden bij niemand minder dan Karl Heinz Stockhausen.
In Paraguay bouwden ze hun eigen thuis studio, waar ze hun muziek opnamen en experimenteerden om hun eigen geluid en geluidseffecten te creëren.
Hun album "Pops De Vanguardia" werd met 2 bandrecorders opgenomen, waarbij Joern zong, sologitaar en orgel speelde, terwijl Dirk de drums en percussie voor zijn rekening nam en in 1971 uitgebracht.
Deze opnames zijn 1 december 2016 voor het eerst her uitgegeven via het Out-Sider Records label en het album, dat 12 nummers bevat, is zowel op LP + digitale download coupon, als op CD, waarop 17 staan, uitgebracht en vermeldenswaardig is nog, dat er op de CD en digitale download uitgave 5 bonus nummers staan, waarvan er 3 niet eerder verschenen, 1 van een zeer zeldzame privé EP komt en 1 van de EP van The Rabbits.
Op 5 december 2018 verscheen "Pop Espontáneo" op LP, CD (inclusief 3 extra nummers en download coupon) en als digitale download, eveneens via Out-Sider Music en vermeldenswaardig is, dat het album bestaat uit onuitgebrachte thuis opnamen uit de periode 1969-1975.
Het album, dat inclusief de extra nummers, 19 titels bevat, start met "Loveseller" en hierin zet het duo me een swingende mix van pop, elektro en dance voor, die zeer dansbaar is (luister naar dit nummer via d e youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Altered Termites In My Room", een heerlijke dansbare uptempo mix van jazz en elektro, waarna ik "Change Your Mind About Me" hoor en het duo me een prima progressieve pop song voorzet, die Zuid Amerikaanse invloeden heeft en swingt.
Daarna hoor ik "Wanna Change This World", een uitstekende swingende uptempo funky dance song, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Night Dreamer", een dansbaar instrumentaal disco nummer met een aanstekelijk ritme en lichte jazz invloeden.
In "Save My Soul" krijg ik een schitterende uptempo progressieve pop song voorgezet, die filmmuziek invloeden heeft en enkele subtiele tempowisselingen heeft
en in "Take Me Higher" laat het duo me genieten van een fantastische poprock song, die swingt als een trein en in "Instrumental Nocturno" schotelt het duo me een mooi, vrij rustig, instrumentaal nummer voor.
Dan brengt Jodi "A Sunburst Of Bees" en daarin hoor ik het duo opnieuw een geweldig stukje instrumentale progressieve poprock ten gehore brengen en dit wordt gevolgd door "Where Are All My Friends", een dansbare uptempo mix van soul, elektronische muziek en progressieve pop, die gevolgd wordt door "I Will Wait For You", een lekkere dansbare uptempo pop song met enkele tempowisselingen.
Vervolgens zet het duo me "The Mom Kiss First" voor en hierin krijg ik een opnieuw een swingende progressieve rock song te horen, die in een afwisselend tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "I Find You In The Night", een swingende poprock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "I Loved You Once", een uptempo garagerock song, die enkele subtiele tempowisselingen bevat en swingt als een trein.
Daarna hoor ik "Tell Me Why", een aanstekelijke pop song, die invloeden uit de jaren 60 bevat en lichte invloeden van de muziek van The Beatles heeft, waarna "Six Feet Over The Rainbow" volgt en het duo me een dansbaar instrumentaal nummer voorschotelt, dat enkele tempowisselingen heeft.
Verder volgen de extra nummers, die alleen als digitale download verkrijgbaar zijn en daarvan is het eerste "Hard To Be Alone" en hierin laat het duo me genieten van een verrukkelijke progressieve poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en gevolgd wordt door "Searching For A Figure", een melodische elektronische poprock song met diverse tempowisselingen en "Toys", een heerlijke afwisselende song, die in een theater gespeeld had kunnen zijn.
"Pop Espontáneo" van Jodi is een uitstekende plaat, die vol staat met lekker in het gehoor klinkende nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan iedere liefhebber van pop muziek aanraden, deze schijf eens te gaan horen.
The Pacers uit Londen, Engeland werd in 2014 opgericht en bestaat uit: Alexander Friedl - zang en slaggitaar, Harry Stam - sologitaar, Sean Doherty - basgitaar en Jamie Yuan - drums.
De band bracht in 2015 hun debuut single "Losing Touch" / "I'm Down" uit, die in 2017 gevolgd werd door digitale download single "Mirror Man" en op 1 juni 2018 door "How Will I Know" / "Tired, Beat And Broken".
Op 7 december 2018 verscheen hun debuut vinyl LP "Forget Everything You Know", waar 11 nummers op staan, waaronder hun 3 singles, via Psych-A-Rella Records.
De A-kant van het album start met "I'm Down" en daarin zet de band me uitstekende dansbare uptempo garagerock voor, die diverse subtiele tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Mirror Man", een heerlijke afwisselende rock song, die een aanstekelijk swingend ritme heeft.
Daarna krijg ik "How Will I Know" te horen en hierin laat de band me genieten van een schitterende licht psychedelische song, die invloeden uit de garagerock heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "A & E" volgt en de band een fantastische garagerock song in een gemiddeld tempo speelt, waar psychedelische invloeden in zitten.
Het laatste nummer van kant A heet "Part Of That Scene", waarin de band me een geweldige uptempo rock song voorschotelt, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten niet aan de orde.
Het eerste nummer van de B-kant is "Losing Touch", een, vrij rustige, licht psychedelische pop song, waar diverse tempowisselingen in zitten en deze wordt gevolgd door "It's All Over", die met een eentonig drums ritme begint, waarna The Pacers vervolgt met het maken van een swingende rock song, die een dansbaar ritme bevat, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
In "Where I'm Going" laat de band krijg ik een verrukkelijke aanstekelijke poprock song te horen, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in het titel nummer "Forget Everything You Know" laat de band me opnieuw genieten van een lekkere aanstekelijke swingende rock song, die me in beweging brengt.
Vervolgens hoor ik "Highs & Lows", een heerlijke rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Wired Love", een geweldige mix van een rock & roll en een garagerock song, die in een hoog tempo gespeeld wordt en enkele tempowisselingen bevat.
"Forget Everything You Know" van The Pacers is een uitstekend debuut album, dat vol zestiger jaren gerelateerde garagerock nummers staat, die swingen en ik kan liefhebbers van dit genre dan ook aanraden, deze LP eens te gaan beluisteren.
* De muziek van deze band/artiest is ook regelmatig te beluisteren op maandagavond tussen 20.00 en 22.00 uur (Europese tijd) in het radio programma Carry's Music Machine via www.osuradio.nl
