Het verzamel album "Beach-O-Rama Volume 3" bevat 16 nummers van even zoveel bands en artiesten, die hun muziek in de jaren 50 en 60 uitbrachten en van singles uit die periode opnieuw gemasterd zijn door Stéphane Teynie van AD Mastering, waarbij de nummers zijn uitgezocht en samengesteld door El Vidocq.
De plaat start op kant-A met "Exit Stage Left" van B.G.Ramblers uit Toledo, Ohio, die een geweldig swingend rock & roll nummer ten gehore brengen, waarop saxofoon en Hammond orgel een belangrijke rol spelen en dit nummer wordt gevolgd door "Way Out" van Keetie And The Kats, die een heerlijk uptempo rock & roll nummer spelen, waar surf invloeden in zitten en dat een aanstekelijk ritme heeft en ook hierin spelen saxofoon en orgel een sterke rol.(luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie))
Daarna volgen "Let's Go" (Mundy Lee), een swingende uptempo rock & roll song, waarin ook nu weer het gebruik van de saxofoon een belangrijke rol speelt en "I'll Be Glad When Summer Comes" (The Dalmations), een geweldige rhythm & blues song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en swingt, "Church Key Twist" (Bob Vaught And The Renegaids), een fantastische uptempo mix van surf en twist, die enkele prima tempowisselingen heeft en uitstekend saxofoonspel bevat.
In "School Day Blues" (Jaime Coe) krijg ik een swingende aangenaam klinkende uptempo rock & roll song voorgezet, in "My Pockets Are Full" (Bob Corso) is de invloed van Bo Diddley sterk hoorbaar, getuige het ritme en tempo, dat me aan het nummer "Hey Bo Diddley" doet denken en in "Get It On" van The Rhythm Rockers krijg ik een lekker swingend uptempo Hammond rock nummer te horen, dat tevens saxofoonspel bevat.
Kant-B begint met "Slippin' And Sloppin (Part 1)" (The Supertones) en daarin hoor ik de band een schitterende Hammond rock spelen en deze wordt gevolgd door "The Bonecracker", een uitstekende rock song met diverse tempowisselingen en saxofoonspel, die tegen het einde iets meer snelheid krijgt van Johnny And The Debonnaires".
Dan hoor ik "I'm In Love With The Druumer Man" van Jesse Sailes, die een swingende rock speelt in de stijl van The Shirelles, waarna The Breakers volgt met "Kami-Kaze", een heftige uptempo mix van surf en rock & roll, die swingt, enkele tempowisselingen heeft en tevens lekker saxofoon en gitaarspel bevat.
In "Kinda Groovy" zet Ray Johnson And His Group me een swingende uptempo mix voor van rock & roll en Hammond rock, in "Ubangi Stomp" (The Velaires) heeft de rock & roll sterke invloed van de muziek van The Everly Brothers, in "Shim Sham" (Billy Bobs) krijg ik een verrukkelijk uptempo surf nummer voorgeschoteld en in "Kick Out" van The Safaris laat de band me genieten van een aanstekelijke swingende rock song met diverse subtiele tempowisselingen, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.
"Beach-O-Rama Volume 3" van Various Artists is een geweldige plaat, die swingt van begin tot einde en ik kan liefhebbers van rock & roll, Hammond rock en surf deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
Krause uit Athene, Griekenland werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Babis Kourkoulis – sologitaar en zang, Alex Vagenas – sologitaar en zang, Kostas Kagkelaris – basgitaar en zang en Nikos Prapas – drums.
De band bracht hun debuut album "2am Thoughts" op 1 februari 2017 via Riot Season Records uit en deze is 7 juni 2019 gevolgd door "The Ecstasy Of Infinite Sterility", die eveneens via Riot Season Records werd uitgebracht, waarbij de plaat geperst werd in een beperkte oplage op doorzichtig roze vinyl en in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl.
Het album bevat 10 nummers, waarvan het eerste "The Rough Beast Of Unpleasantness" heet en daarin speelt de band een stevige heftige uptempo stonerrock song, die noise invloeden heeft en gevolgd wordt door "Blister King", dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarbij de zang vrij dreigend over komt.
Daarna volgt "Romance, Adventure And A Date With Destiny", eveneens een mix van stoner en noise rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en dit nummer wordt gevolgd door "Live Like A Man, Die Like An Animal", waarin de band opnnieuw een heftige uptempo noise rock song speelt en deze bevat een terugkerend ritme, dat licht hypnotiserend is.
In het laatste nummer van kant-A, "Real Men Live Off Waitresses", zet de band me een heerlijke langzame noise rock song voor, die stonerrock invloeden bevat, agressief klinkt en een terugkerend ritme heeft en in "Straw Dogs" speelt Krause een zware song in een gemiddeld tempo, die een repeterend ritme heeft.
Dan zet de band me de titelsong "The Ecstasy Of Infinite Sterility" voor en hoor ik de band een uptempo heftige song spelen, die swingt als een trein en daarbij is stil zitten geen optie en deze wordt gevolgd door "Resenter", een zware langzame rock song .
Verder hoor ik "Trouble With Every Last Bastard At The Bar", een uitstekende swingende zware rock song, die een licht hypnotiserend ritme heeft en "Paingod", een uptempo mix van noise en stonerrock met een aanstekelijk ritme.
"The Ecstasy Of Infinite Sterility" van Krause is een swingende stoner noise rock plaat, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden te beluisteren en te genieten van de, bij tijd en wijle, heftige muziek.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
London Underground uit Italië, werd in 1998 opgericht door Gianluca Gerlini Hammond orgel, piano en mellotron en Daniele Caputo - zang en drums, die samen met Marco Piaggesi - basgitaar, banjo en achtergrondzang de band vormde.
In 2000 bracht de band hun debuut album "London Underground" via Record Heaven Records uit en deze werd in 2003 gevolgd door "Through The Past Darkly", dat bij Musea Records verschenen daarin was Stefano Gabbani de vervanger van Marco Piaggesi, terwijl ook Gianni Vergelli als sologitarist was aangetrokken.
Op de opvolger uit 2010, "Honey Drops", was de band bezetting opnieuw veranderd en bestond de band behalve uit Gianluca verder uit: Fabio Baini - basgitaar en Alessandro Gimignani - drums.
De band had in de loop der jaren diverse bezetting wisselingen, maar Gianluca Gerlini, de drijvende kracht achter de band, was de constante factor.
Tegenwoordig bestaat de band uit: Gianluca Gerlini - Hammond orgel, Moog synthesizer, Mellotron en Clavinet, Stefano Gabbani - basgitaar en Alessandro Gimignano - drums.
Hun album "Four", dat 10 nummers, waaronder 2 extra nummers, bevat, werd in september 2018 eveneens door Musea Records uitgebracht en daarop spelen gastmuzikanten Fabio Baini - basgitaar, Riccardo Cavalieri - akoestische gitaar, sologitaar en viool en Stefano Negri - saxofoon mee.
Op 29 juli 2019 brengt Fruits De Mer Records het album in een beperkte oplage van 350 stuks op paars vinyl uit en deze gaat vergezeld van een extra LP, waarop een selectie staat van nummers van hun voorgaande albums, waarbij vermeldenswaardig is, dat ook deze plaat op paars vinyl geperst is.
Het album "Four" begint met "Billy Silver", een rustig startend easy listening nummer, dat na korte tijd verandert in een schitterend progressief stuk Hammond rock, dat swingt en enkele subtiele tempowisselingen heeft, waarna "Ray Ban" volgt en ik een heerlijk aanstekelijk swingend nummer voorgeschoteld krijg, dat me in beweging zet.
Daarna hoor ik "At Home", waarin de band een geweldig rustig symfonisch rock nummer ten gehore brengt, dat progressieve rock invloeden heeft en een licht hypnotiserend ritme bevat en gevolgd wordt door "The Comete", een swingend uptempo rock nummer, dat net als de andere nummers gedomineerd wordt door het Hammond orgel.
Dan volgt "What I Say" en daarin speelt London Underground een geweldig uptempo progressief rock nummer, dat swingt, een aanstekelijk ritme heeft en me opnieuw in beweging brengt, waarna "Three Men Job" volgt en de band me een fantastische mix van progressieve rock en jazz voorzet, die langzaam meer snelheid krijgt en swingt als een trein.
In "Tropic Of Capricorn", een cover van Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk rock nummer, waar Alessandro met een drumsolo een belangrijk aandeel in heeft en in "Jam" schotelt de band me een uitstekend swingend uptempo nummer rock voor , dat enkele tempowisselingen heeft en ruimtelijke geluiden bevat.
Vervolgens hoor ik de extra nummers "Mercy, Mercy, Mercy" (Joe Zawinul), een lekker in het gehoor klinkende mix van soul en Hammond rock en "Bumpin' On Sunset" (Wes Montgomery), een schitterend Hammond rock nummer, dat iets over de helft een beetje meer snelheid krijgt en swingt.
De extra LP, waarop 10 nummers staan, begint met "Fanfare" van het album "Honey Drops", dat door Arthur Brown geschreven werd en daarin hoor ik London Underground een geweldige uitvoering van dit nummer spelen, die het origineel sterk benadert en swingt als een trein en gevolgd wordt door "Squadron Leader" ("London Underground"), een schitterende swingende progressieve rock song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna zet de band me "Mass Baptizer" ("London Underground") voor en hierin speelt de band opnieuw een uitstekende progressieve rock song en deze wordt in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht en bevat enkele subtiele tempowisselingen, waarna "Can't Find The Reason" ("Through A Glass Darkly") volgt en in deze door Vincent Crane en Chris Farlowe geschreven song, hoor ik de band een prachtige rustige melodische song spelen.
In "Ellis Island" ("Honey Drops"), dat geschreven werd door Brian Auger, laat de band me genieten van een verrukkelijk instrumentaal Hammond rock nummer, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt en swingt en in "Everything Is Coming To An End" ("Through A Glass Darkly") krijg ik een geweldige uptempo progressieve rock song te horen, die enkele subtiele tempowisselingen bevat.
Dan speelt London Underground "Honey Drops" ("Honey Drops") en ook in dit nummer schotelt de band me een fantastisch instrumentaal progressief rock nummer voor, die enkele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "Dharma For One" ("Honey Drops"), een swingend uptempo rock nummer met progressieve jazz invloeden, dat oorspronkelijk van Jethro Tull komt.
Verder hoor ik nog 2 nummers van "Honey Drops", getiteld "Queen St Gang", een cover van het Arzachel nummer, waarin de band een swingend instrumentaal nummer met een aanstekelijk ritme speelt en "Faster And Faster", een heerlijk swingend instrumentaal Hammond rock nummer, dat in hoog tempo gespeeld wordt.
"Four" van London Underground bevat 8 heerlijke swingende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid (luister naar het album via de YouTube link onder de recensie) en ook de extra plaat, waar nummers van de eerdere platen op staan, is een genot om te beluisteren en ik kan deze 2LP dan ook aanraden aan elke liefhebber van progressieve en Hammond rock.
David Woodcock uit Southend-on-Sea, Engeland, die in 2011 begon, bracht zijn debuut download single "Same Things" in 2013 uit, die op 4 augustus 2014 gevolgd werd door het CD album "David Woodcock", waar een gesigneerde ansichtkaart bij zit.
Daarna volgden "Beggars Can't Be Choosers", zijn eerste offciële 7" single, die via Blow Up Records in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl is uitgebracht en "Open Secret" (2014), plus de digitale EP "The Adventures Of You And Me".
Op 13 september 2019 verschijnt zijn tweede album "Normaal Life" in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en als via Blow UpRecords en deze wordt vooraf gegaan door de single "Fixtures And Fittings", dat ook op het album staat.
Op het nummer, dat begint met de tonen van "Down Under" van Men At Work, speelt David een lekkere swingende dansbare mix van reggae en pop met sterke invloeden van Men At Work en Madness, waar diverse tempowisselingen in zitten.
"Fixtures And Fittings" van David Woodcock is een heerlijke swingende single, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en het beluisteren meer dan waard is, waardoor ik elke liefheber van reggae en pop, deze schijf kan aanraden.
Electric Moon uit Hessen, Duitsland, ontstond toen multi-instrumentalist Sula Bassana - gitaren, effecten en orgel ging samen spelen met Komet Lulu - basgitaar, effecten en zang en Berni (Bernhard Fasching) - drums.
Eerdere projecten van Sula waren o.a. Liquid Visions, Südstern 44, Interkosmos en Zone Six, maar ook maakte hij diverse solo- CD's en enkele met Modulfix.
De eerste officiële CD van Electric Moon, Lunatics" verscheen in 2009 via Nasoni Records en drummer Berni, met wie de CD-R "First Takes" gemaakt werd, had zijn alias verandert in Pablo Carneval.
Daarna volgden meer releases, "Lunatics Revenge" met drummer Pablo Carneval (Nasoni, 2011), "Inferno" met drummer Alex (Sulatron, 2011), "The Doomsday Machine" met drummers Pablo Carneval en Alex (Nasoni, 2011) en de split LP met de Franse band Glowsun, "Sun And Moon" (Sulatron, 2011).
Verder verschenen er via Sulatron enkele CD-R uitgaven in zeer beperkte oplage, zoals: "Live At Epplehaus 2010" (2010), "Live At Immerhin" (2011), "Flaming Lake" (2011) "Live At Sulatron Label Night" (2011) en "Cellar Space Live Overdose" (2012), waarop Alex de drummer weer was.
Hun nieuwe drummer heet Marcus Schnitzler, die ook de drummer van de spacerock band The Spacelords is en met hem werd de CD/2LP "Mind Explosion" opgenomen.
Op de 2LP/CD "Mind Explosion", die in 2013 aan het eind van de "Electric Moon Heading To South Tour 2013" tijdens het optreden in de Graf Hugo te Felkirch, Oostenrijk met slechts een stereo microfoon werd opgenomen, is Electric Moon live te beluisteren en de in 2014 verschenen 2LP "Lunatics + Lunatics Revenge" is een gelimiteerde uitgave (500 stuks) van de eerste 2 CD's.
"Theory Of Mind" werd in februari 2014 in de Kosmodrom te Heidelberg opgenomen en is 11 juni 2015 verschenen als 2LP in een oplage van 1000 stuks op zwaar zwart vinyl en als CD, waarbij het artwork zoals gewoonlijk weer door Lulu Artwork verzorgt is en de mastering door krautrock legende Eroc is gedaan.
In 2011 bracht Electric Moon hun live album "Flaming Lake" op de CD-R uit en deze was binnen de kortst mogelijke tijd uitverkocht, zodat er in 2015 werd besloten deze opnieuw uit te brengen, maar dit maal als gewone CD en als dubbel LP op 140 gram vinyl, waarbij LP 1 blauw en LP 2 oranje is, terwijl beide platen in een enkele hoes zitten.
De muzikanten, die op het album, dat slechts 4 nummers bevat en op 3 december 2015 uit kwam, spelen zijn: Sula Bassana - sologitaar, effecten en elektrische stullenbox, Komet Lulu - basgitaar en effecten, Alex - drums (1-3) en Phillipp - drums (4).
Het in 2011 bij Nasoni verschenen album "The Doomsday Machine" is 15 september 2016 via het Sulatron label in een nieuwe hoes uitgebracht, die gemaakt is door Lulu Artwork en Ulla Papel en bevat 5 nummers.
Het vijfde officiële studio abum van Electric Moon heet "Stardust Rituals" en verscheen 7 april 2017 via het Sulatron Records label op CD, terwijl de LP uitvoering op 2 juni 2017 door dit zelfde label in een beperkte oplage van 1000 stuks op 180 gram marmer kleurig vinyl werd uitgebracht en een uitvouwbare hoes bevat.
Electric Moon bestaat op dit album uit: Sula Bassana - sologitaar, elektrische sitar, orgel, mellotron, effecten en elektrische piano, Komet Lulu - basgitaar en effecten en Marcus Schnitzler - drums.
Hun album "Live In Kosmos (Planetarium Bochum 2015)" verscheen 18 juli 2016 als digitale download, maar door de vele vraag naar dit album, besloot Sulatron Records, dit op 13 juli 2018 als 3LP box uit te brengen, waarna het binnen korte tijd uitverkocht was.
Op 9 maart 2019 verscheen het digitale album "Hugodelia", dat live in Oostenrijk opgenomen werd en het bonus nummer "Ween" bevat en op 15 mei via Pancromatic Records op vinyl verschijnt, waarvan er 200 op marmerkleurig en 400 op doorzichtig vinyl worden geperst en tevens brengt Sulatron Records het album op CD uit.
De band bestaat op deze plaat uit: Sula Bassana - sologitaar en effecten, Komet Lulu - basgitaar en effecten, die tegenwoordig ten noorden van Hessen aan de kust wonen en Pablo Carneval - drums, die in Wenen, Oostenrijk woont en wordt op 2 nummers bijgestaan door de organisator van dit concert Erick Coldino, die sologitaar en effecten op track 3+4 speelt.
Terminal Cheesecake werd in 1988 te Londen, Engeland, opgericht door Gary Boniface, Russell Smith, Mick Parkin en John Jobbagy.
De band maakte in 1988 hun debuut EP "Bladdersack" via het Wiija label, waarna in 1989 de albums "Johnny Town-Mouse" en "V.C.L" via hetzelfde label op de markt gebracht werden.
Daarna werden opnamen gemaakt tijdens de John Peel Session (20 april 1990) en verschenen de albums "Angels In Pigtails" (Pathological, 1990), "Pearlesque Kings Of The Jewmost" (World Serpent Records, 1992) en "King Of All Spaceheads" (Jackass, 1994), voordat de band in 1995 uit elkaar ging.
Ook verschenen er in de periode 1989-1994 verscheidene singles, zoals: "Meathead (Clawfist, 1990) a split 7" met GOD, "Unhealing Wound" (World Serpent Records, 1991), "Gateau D’Espace" (Jackass, 1992) en "Oily Hot Knife" (Jackass, 1994).
In 2013 werd de band her opgericht met zanger (tevens samples) Neil Francis (Gnod) als vervanger voor Gary Boniface.
Verder bestaat de band uit: Russell Smith - sologitaar, basgitaar samples, Dave Cochrane - basgitaar, sologitaar en visuele aspecten, John Jobbagy - drums en samples en Gordon Watson - sologitaar, samples, basgitaar en effecten.
In de nieuwe bezetting werden het live album "Cheese Brain Fondue (En Concert Á L'Embobineuse, Marseille)" en de shaped 7" eenzijdig afspeelbare flexi single "Ginge Le Geezer" (limited edition) in 2015 via Artificial Head Records And Tapes uitgebracht.
Hun album "Dandelion Sauce Of The Ancients", dat 11 november 2016 door Box Records op oranje gespetterd gekleurd vinyl werd uitgebracht, werd in de Runway Studios en Bear Bites Horse Studios opgenomen en bevat 7 nummers.
Op 10 mei 2019 verscheen het album "La Sacre Du Lièvre", waarop 7 nummers staan, via Box Recordsop doorzichtig paars vinyl, als CD en als digitale download.
Riot Season Records bracht op 14 juni 2019 het album Electric Moon/Terminal Cheesecake - "In Search Of Highs Volume 3 als LP in een beperkte eerste oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl uit, waarvan 250 stuks op doorzichtig rood en 250 stuks op doorzichtig turquoise vinyl.
Het album was in de voorverkoop binnen korte tijd uitverkocht, waarna het label besloot de plaat her uit te brengen en ook deze zwart vinyl uitgave is in een beperkte oplage van 300 stuks geperst.
Electric Moon speelt het nummer "Beacon Light Hereafter", waarin ik de band een fantastische psychedelisch progressief rock nummer hoor spelen, dat een licht
hypnotiserend ritme heeft en invloeden uit spacerock bevat, waarbij het tempo van langzaam oplopend naar snel gaat, waarna de muziek halverwege verandert en meer psychedelisch wordt, om na enkele minuten opnieuw te veranderen in een geweldig spacerock nummer, dat op zijn beurt over gaat in een uptempo acid rock nummer, waar een swingend ritme in zit.
De kant van Terminal Cheesecake bevat 2 nummers, waarvan het eerste "Fake Loop" heet en daarin laat de band me genieten van een schitterende acid rock song, die een gesproken tekst en spacerock invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Song For John Part 2" schotelt de band me een verrukkelijk mysterieus Oosters klinkend rock nummer voor, dat een terugkerend hypnotiserend eentonig ritme bevat.
Electric Moon en Terminal Cheesecake hebben me beide van begin tot einde aan mijn stoel gekluisterd met hun schitterende split album "In Search Of Highs Volume 3" en ik kan iedere liefhebber van spacerock, acid en progressieve rock deze plaat dan ook ten zeerste aanraden.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
Sendelica werd in 2006 te Cardigan, Wales, opgericht en bestaat uit: Pete Bingham - sologitaar en elektronica, Glenda Pescado - basgitaar, Colin Consterdine - elektronica en programmering, Lee Relfe - saxofoons, Meurig Griffiths - drums en Lord Armstrong Sealand - theremin en keyboards.
De band bracht in juli 2006 hun debuut EP "TheOwlsHaveEyes" op hun eigen FRG Records label uit, waarop de zang door Chris Gibbs en het keyboardspel door Roger Morgan werd verzorgd en deze werd gevolgd door het album "Entering The Rainbow Light", dat in een zeer beperkte oplage in 2006 via FRG Records verscheen.
Daarna volgden: "Sleepwalker Fever" (TidyLike Records, 2007), "Spaceman Bubblegum And Other Weird Tales From The Mercury Mind" (RAIG Records, 2007), "The Alternative Realities Of The Re-Awakening Somnambulist" (TidyLike Records, 2008), "The Girl From The Future Who Lit Up The Sky With Golden Worlds" (RAIG Records, 2009), "Streamedelica She Sighed As She Hit Rewind On the Dream Mangler Remote" (RAIG Records, 2010), "The Pavilion Of Magic And The Trials Of The Seven Surviving Elohim" (FRG Records, 2011), "The Satori In Elegance Of The Majestic Stonegazer" (FRG Records, 2011) (Italiaanse vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "Strangefishone" (met Graig Padilla, limited edition split LP op Fruits de Mer, 2013), "The Kaleidoscopic Kat And It's Autoscopic Ego" (FRG Records, 2013) (Italiaanse uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2013), "The Megaliths Vol 1 and Vol 2" 2 CD (FRG Records, 2013), (beperkte oplage van 200 stuks op picture disc met kaart hoes plus een zeer beperkte oplage 3box set van 25 stuks met een bouw je eigen Sendelicahenge model en hand geschilderde afbeeldingen), "The Fabled Voyages Of The Sendelicans" (vinyl uitgave via Vincebus Eruptum Recordings, 2014 CD uitgave via FRG Records, 2014), "Live At Crabstock" (Friends of the Fish Records Vinyl/CD uitgave, 2014) en "Anima Mundi" (FRG Records Vinyl/CD uitgave, 2015).
Verder verscheen de EP "A Nice Pear" met daarop "Venus In Furs" en "Maggot Brain" (Fruits de Mer, 2010), plus de live albums: "Live At Knitting Factory, New York 2008" (2008) en "Live At Kozfest, July 2012" (2012).
Het album "The Cromlech Chronicles", dat 9 mei 2016 door het Regal Crabomophone / Fruits De Mer Records label als voorloper van het "13th Dream Of Dr. Sardonicus" festival in een beperkte oplage gekleurd vinyl verscheen, heeft een klaphoes en bevat een poster en is tevens in een zeer beperkte oplage in een box set worden uitgebracht.
Vermeldenswaardig is ook nog, dat de band het album in het diepste, donkerste gedeelte van Wales, heeft opgenomen in de Mwnci Studio, op korte afstand van een Cromlech (een monument van meer dan 3000 jaar oud).
Hun single "Nite Flights", die 12 december 2016 op 7" gekleurd vinyl via het Fruits De Mer Records label verscheen, is een cover van een Scott Walker nummer, die op het laatste album van The Walker Brothers staat.
Op 2 januari 2018 bracht de band het album "The Cromlech Chronicles II" uit op het Strange Fish Records label en deze verscheen in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en is voorzien van een klaphoes en op 30 juli 2018 verscheen "The Cromlech Chronicles III" op 3 10" LP's op gekleurd vinyl, die voorzien zijn van een 3D hoes en 3D bril via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records.
Vermeldenswaardig is verder, dat de band ten tijde van de opnamen in augustus 2017 uitgebreid werd met drummer Gregory Gurvey van The Luck Of Eden Hall en keyboards speler Roger Morgan.
De opvolger van dit album heet, logischerwijs, "The Chromlech Chronicles IV", dat op 29 juli 2019 als 3 zijdige 2LP op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records verschijnt en vermeldenswaardig is, dat kant 4 geprint zal zijn met een nieuwe techniek, waarbij het geheel er uit ziet als een plaat waarop een foto zit.
Eveneens verschijnt op dezelfde datum de 12" blauw vinyl split EP "Windmill", waarop behalve Sendelica ook Secret Knowledge en The Orb een interpetatie van dit nummer spelen, dat door Kris Needs geschreven werd.
Ook verschijnt de EP op zwart vinyl in een beperkte oplage van 100 stuks via Strange Fish Records met een bonus CD, waarop 7 nummers van Sendelica staan en tevens wordt het album in een beperkte oplage van 500 stuks op doorzichtig vinyl geperst en brengt Frog Records de EP in een beperkte oplage van 250 stuks als picture disc CD uit.
Secret Knowledge werd in 1992 opgericht door de Britse schrijver, journalist Kris Needs en de Amerikaanse zangeres Wonder Schneider, die dat jaar het nummer "Sugar Daddy" opnamen, dat in 1996 op hun album "So Hard" terecht kwam en via Deconstruction Records verscheen.
De band bracht in de loop der jaren, via verschillende labels, 13 singles en 1 album uit.
The Orb bestaat sinds 1988 uit vaste kracht Alex Paterson - keyboards, die met Jimmy Cauty (KLF) - sologitaar en synthesizer de band oprichtte en het nummer "Tripping on Sunshine" op het Duitse compilatie album "Eternity Project One" via Gee Street Records uitbracht, waarna hij met wisselende muzikanten de band vormde en zijn muziek via diverse labels zag verschijnen.
Tegenwoordig speelt hij samen met de in Zwitserland geboren componist en producer Thomas Fehlmann, die nu in Berlijn, Duitsland woont en actief is in de band Sun Electric.
Op de 12" staan 4 uitvoeringen van het nummer "Windmill", waarvan de eerste "Consterdine's Floyd Mix" is en daarin hoor ik Secret Knowledge een mooie rustige song spelen, die invloeden uit de jazz en van Pink Floyd heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Chocolate Orb Dubbed Mix", waarin The Orb een rustig licht psychedelisch nummer ten gehore brengt, dat een terugkerend ritme bevat.
Ook Sendelica laat me in "Consterdine's Original Mix" zo'n prachtige song horen, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna The Orb volgt met "Chocolate Orb Chilled Mix", een licht psychedelische uitvoering van het nummer, dat weer eenterugkerend ritme heeft en een gesproken tekst bevat.
De EP "Windmill" van Sendelica, Secret Knowledge en The Orb is een schitterende rustige plaat, waarin de zang van Wonder de verbindende factor is en ik kan iedere liefhebber aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)
Sad Planets uit Akron, Nashville, Amerika bestaat uit: John Petkovic - zang, sologitaar, akoestische gitaar, synthesizer, melodica en percussie en Patrick Carney - synthesizer, orgel, elektrische piano, drums, basgitaar, percussie en klokkenspel.
Op hun debuut album "Akron, Ohio", dat op 19 april 2019 verscheen via Palace Runaway Records en Tee Pee Records wordt het duo bijgestaan door: Steve Clements - drums (6 nummers) slide basgitaar (1 nummer), synthesizer (1 nummer), piano (1 nummer) en percussie (1 nummer), Jeff France - basgitaar (1 nummer) en sologitaar (1 nummer), Tucker Theodore Haendler - sologitaar (1 nummer), J Mascis - sologitaar (1 nummer) en Michael Seifert - basgitaar (5 nummers) en piano (1 nummer), waarbij vermeldenswaardig is, dat het album in een beperkte oplage op metallic zilver kleurig vinyl en als CD is uitgebracht.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Just Landed", waarin de band een geweldige licht psychedelische song in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van de muziek van The Beatles en southern rock heeft en gevolgd wordt door "Not Of This World", een schitterende licht psychedelische pop song, die enkele tempowisselingen heeft.
Daarna schotelt de band me "Yesterday Girls" voor en hoor ik hen een heerlijke aanstekelijke swingende uptempo pop song spelen, die aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "City Ghosts", een fantastische licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
In "Bad Cells" laat Sad Planets me genieten van een verrukkelijke progressieve rock song, die invloeden van The Beatles en King Crimson heeft en enkele tempowisselingen bevat en in "Want You To Want You" speelt de band een uitstekende pop song.
Dan volgen "(Falling Into The Arms Of A) Refugee", een prachtige, vrij rustige, melodische pop song en "Long Goodbye", eveneens mooie rustige pop song, "Heaven's Devils", een lekkere swingende uptempo rock song en "Disappearing", een rustige pop song.
"Akron, Ohio" van Sad Planets staat vol mooie nummers, die lekker in het gehoor klinken en ik kan liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook ten volle aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Leonardo "Soundweaver" Wijma is een Nederlandse muzikant/producer, die sinds 2003, jaarlijks, hoofdzakelijk digitale albums op de markt brengt en in zijn studio produceerde hij reeds meer dan 25 albums, variërend van elektronische muziek (dance, kosmische muziek, elektro) tot psychedelisch (spacerock, krautrock) en van mantra's tot dichtkunst.
Zijn muzikale invloeden zijn onder andere: Pierre Henry, Kid Baltan, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Jean-Michel Jarre, Kitaro, Vangelis, Tomita, Bo Hansson, ELP, Cream, Hendrix, Spirit, Moody Blues, Incredible String Band, Caravan, Camel, Gong, Steve Hillage, Pink Floyd, Ash Ra Tempel, Beatles, Sun Dial, Zappa, Brainticket, Hawkwind, Classical Indian music, Aphrodite´s Child, Eno, Aes Dana, Crosby, Stills & Nash, Bowie, Kraftwerk, Kula Shaker, Led Zeppelin, Mike Oldfield, Massive Attack, Witthüser & Westrupp en vele anderen.
Al jong leerde hij elektronisch orgel spelen en toen hij 16 jaar was, kreeg hij zijn eerste synthesizer, waarna hij na zijn twintigste ook eigen composities begon te maken en toen hij 26 was, leerde hij elektrische gitaar spelen.
Daarna begon hij nummers te schrijven en had reeds diverse synthesizers, orgels en effecten apparaten, die hij samen gekoppeld had in een kleine huis studio.
De komst van de computer opende nieuwe deuren voor Leonardo en van 1999 tot 2003 werkte hij erg gedreven en maakte veel nummers, waarbij hij het gevoel kreeg, dat het mogelijk was kwalitatief hoogstaande muziek te maken.
Tot 2003 bracht hij "All that is Energy" (EP), "Window" (EP), "Spiritworld 1,2 & 3" (elektronische muziek/dance) uit en in 2003 verscheen zijn eerste officiële album, getiteld "Origine" (elektronische muziek), gevolgd in dat zelfde jaar door de EP "Sadja".
Daarna volgden: "Soundweaver" (psychedelische elektronische muziek, 2003, 2004, 2005), "Dharma" (elektronische muziek, 2004), "Singing Electronic Devices" (elektronische muziek, EP, 2005), "Turn on, Tune in, Drop out" (spacerock, psychedelische muziek, 2005, remix 2007, unreleased) "Samsara" (2005), "Electronic Reality" (elektronische muziek, 2005), "Collective Memory Generator" (synthesizer, 2006), "Temple" (krautrock, 2007), "Open" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "The Turning Point" (psychedelische elektronische muziek, 2007), "Sabda" (elektronische muziek, 2008), "Elements" (elektronische muziek, 2008), "The Fascinating Vibes of Electronic Waves" (elektronische muziek, 2009), "Voor Een Dag Van Morgen" (2009) (geproduceerd voor H.C. Feiler, 2005-2009), "Quantum Generation" (elektronische muziek, 2010), "Imagine" (ambient en dance, 2010), "Magical Extension" (psychedelische muziek, 2011, niet uitgebracht), "Inner Space Dimension" (psychedelische elektronische muziek, 2011), "Músarrindill" (2011, CD met Egbert Hovenkamp II), "InSpiratie" (2011, met Egbert Hovenkamp II, onuitgebracht), "Waar Het Stroomt" (2011 met zang, Nederlandse gedichten door Leoweyn, onuitgebracht), "Drones" (ambient, krautrock, 2012), "Chants According To..." (vedische mantra's, 2012, met G.N. Rao, niet uitgebracht), "AARDE" (2012, CD met Egbert Hovenkamp II), "Mantra Electronique" (elektronische muziek, 2013), "A Drop In The Ocean" (Boedhistische mantra's, 2013, CD met Lhamo Dukpa van Bhutan), "Gurumaya" (onder de naam Astral Son) (psychedelische muziek/krautrock, 2014, Vinyl/download) en "Silver Moon", eveneens als Astral Son (2015, Vinyl/download).
Onder de naam Son Of Ohm is zijn album "Syrinx", uit 2015, waarop 6 nummers te beluisteren zijn, in eigen beheer via Bandcamp verschenen en ook zijn album "Astronaut", dat 28 september 2017 via bandcamp verscheen, is weer in eigen beheer uitgebracht en tevens wordt het als CD-R via Neu Harmony uitgegeven.
Ook maakte hij, net als bij vorige uitgaven, het prachtige hoes ontwerp weer zelf en dat deed hij eveneens voor het CD-R album "Blackbirds" dat in juli 2018 via Neu Harmonie verscheen.
Zijn album "Electronic Muse", waarop 4 lange nummers staan, verscheen 19 september 2018, slechts enkele maanden later, in eigen beheer via bandcamp en deze werd door Neu Harmony op CD-R uitgebracht en en half jaar later heeft hij alweer een opvolger hiervan, getiteld "Paradigma", dat 7 nummers bevat en nog vermeldbaar is, dat hij, net als bij zijn vorige albums, het hoes ontwerp weer zelf heeft gemaakt.
Op 15 juni 2019 verscheen zijn album "Zeitgeist", dat 3 lange nummers bevat en start met "Telefunken Baby", waarin Son Of Ohm een fantastische uptempo mix maakt van krautrock, psychedelische en elektronische rock, die in een terugkerend ritme gespeeld wordt, dat een hypnotiserende werking op me heeft.
In "Endlos" schotelt hij me opnieuw een geweldig swingend nummer voor, waarin een licht hypnotiserend terugkerend ritme zit en houdt me daarmee in een lichte trance en in dit nummer maakt hij een elektronische mix van krautrock, psychedelische en progressieve rock.
Als laatste volgt "Third Rock" en hierin begint Son Of Ohm zeer psychedelisch, om langzaam over te schakelen en er een eentonig terugkerend ritme aan toe te voegen, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om er na enkele minuten een Oosterse tintje aan te geven, spacerock invloeden in te verwerken en over te schakelen naar een hoger tempo, waarin een mix zit van spacerock, psychedelische muziek en krautrock, dat halverwege nog iets meer snelheid krijgt, waardoor de muziek begint te swingen.
"Zeitgeist" van Son Of Ohm is, net als voorgaande uitgaves, een schitterend album en deze keer heeft hij het album een meer psychedelische uitstraling mee gegeven en ik kan elke liefhebber van psychedelische muziek, krautrock en elektronische rock deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Soft Hearted Sccientists uit Cardiff, Wales, werd in 2001 opgericht door Nathan Hall - zang en Dylan Line - akoestische gitaar, synthesizer en drums.
Ze namen in 2001 enkele cassette demo's op, waar 4 nummers op staan en trokken daarmee de aandacht van BBC Wales DJ's Adam Walton en John Rostron, die het My Kung Fu label oprichtten, waarna, in 2003, Paul Jones - 12 snarige akoestische gitaar, banjo en moandoline en Michael Bailey - basgitaar het duo kwamen versterken.
De band bracht in de loop der jaren 3 EP's, 8 singles en 5 LP's uit en was op 10 compilatie albums te beluisteren, die op verschillende labels verschenen, zoals Fruit De Mer Records, My Kung Fu, Hip Replacement en in eigen beheer.
Op 29 juli 2019 verschijnt de 7" single "Please Read Me" / "Moths Mistook Us For The Moon" via Fruits De Mer Records op gekleurd vinyl.
"Please Read Me", een cover van een song van de Bee Gees, is een mooie, vrij rustige, dromerige pop song met lichte psychedelische invloeden (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "Moths Mistook Us For The Moon", een eigen compositie, laat Soft Hearted Scientists me genieten van een schitterende licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en ook van Natahn Hall & The Sinister Locals had kunnen zijn.
"Please Read Me" / "Moths Mistook Us For The Moon" van Soft Hearted Scientists is een geweldige single, die ik elke liefhebber van licht psychedelische pop muziek kan aanraden.
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en diagitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verschijnt de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Op de A-kant, "World Of Pain", schotelt Vibravoid me een geweldige swingende licht psychedelische rock song met spacerock invloeden voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en in "Plastic Covered Tangerines" heeft de muziek sterkere psychedelische invloeden, bevat een licht hypnotiserend ritme en wordt in een gemiddeld tempo gespeeld, waar enkele tempowisselingen in zitten.
De single "World Of Pain" / "Plastic Covered Tangerines" van Vibravoid bevat 2 schitterende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van psychedelische muziek deze uitstekende plaat dan ook zeer aanraden.
Izz uit New York, Amerika, die in 1996 werd opgericht, bestaat uit: Anmarie Byrnes - zang, Laura Meade - zang, Paul Bremner - sologitaar en akoestische gitaar, John Galgano - basgitaar, sologitaar, akoestische gitaar en zang, Tom Galgano - keyboards en zang, Greg DiMiceli - akoestische drums en percussie en Brian Coralian - elektronica, akoestische drums en percussie.
De band bracht hun debuut album "Sliver Of A Sun" in 1998 uit via Liquid Records, waarna hun volgende album in 2002 volgde, getiteld "I Move" en deze verscheen via Outburst Records.
Daarna werden vanaf 2004 hun albums door Doone Records uitgebracht, waarvan de eerste "Ampersand, volume 1" was en vervolgens verschenen: "My River Flows" (2005), "IZZ Live at NEARfest" (2007), "The Darkened Room" (2009), "Crush Of Night" (2012), "Everlasting Instant" (2015), "Ampersand, volume 2" (2016) en "Don't Panic", dat 21 mei 2019 op de markt kwam.
Hun negende album, dat 5 nummers bevat, begint met de titel song "Don't Panic", waarin de band een mooie melodische rock song speelt, die diverse tempowisselingen bevat en invloeden uit jazz, symfonische rock en pop heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie) en deze wordt gevolgd door het bijna 19 minuten durende "42" en hierin laat de band me genieten van een schitterend progressief rock nummer, dat in een hoog tempo begonnen wordt, om na enkele minuten te veranderen en rustiger gespeeld wordt, waarbij ook het ritme verandert en er zang bij komt, die lichte invloeden van de muziek van Yes en andere Engelse bands heeft.
In "Six String Theory" speelt IZZ een prachtig instrumentaal stukje muziek op klassieke gitaar en in "Moment Of Inertia" krijg ik een spannend instrumentaal progressief rock nummer voorgezet, dat diverse tempowisselingen heeft, invloeden uit symfonische rock bevat en halverwege lichtelijk dreigende klanken krijgt, waarna het nummer verandert in een heerlijk stuk progressieve rock, dat een symfonische uitstraling heeft.
Het laatste nummer, "Age Of Stars", begint in een rustige tempo, dat al snel verhoogd wordt en ik een swingende progressieve rock song te horen krijg, die diverse tempowisselingen heeft en invloeden van de muziek van Sting en Yes bevat.
"Don't Panic" van IZZ bevat 5 heerlijke progressieve rock nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van symfonische en prgressieve rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Alwanzatar uit Oslo, Noorwegen, is het alter ego van multi instrumentalist Krizla (Kristoffer Momrak) uit de band Tusmörke.
Hij bracht op 30 mei 2014 zijn debuut album "Astral Virak" in een beperkte oplage van 50 stuks op cassette en als digitale download uit, waarna de volgende albums volgden: "Archaic Mysteries Of Ecstasy" (28 februari 2015, beperkte oplage cassette en dd), "To Ritualer I Vigelandsmausoleet" (5 augustus 2015, beperkte oplage cassette album van 100 stuks en dd), "Live Ritual Proceedings vol. III"(5 augustus 2016, beperkte oplage cassette album van 50 stuks en dd), "Live Ritual Proceedings vol. IV" (11 augustus 2017, beperkte oplage cassette en dd), "Heliotropiske Reiser" (11 augustus 2017, CD en beperkte oplage op LP van 300 stuks en dd), "Er'e Heavy Nå?" (12 augustus 2017, beperkte oplage cassette album van 100 stuks en dd), "Fangarmer Gjennom Tid Og Rom" (13 oktober 2018, CD en beperkte oplage op LP van 300 stuks en dd), "Alwanzatar & Wepwavet In The Tomba Emmanuelle" (24 mei 2019, beperkte oplage cassette album van 100 stuks en dd) en "Helsfyr Terminal Ekspress" (21 juni 2019, CD en beperkte oplage op LP van 300 stuks en dd), plus het digitale download nummer "På Slutten Av Dagen (Center of the Universe Remix)" (5 november 2018).
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Laserkanondiplomati", waarin Alwanzatar een heerlijk uptempo swingend elektronisch nummer speelt, dat sterke invloeden van elektro en dance heeft en diverse tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Over Lavadekkede Sletter", een uitstekend elektronisch nummer met invloeden van elektro, dance en folk invloeden, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft.
In "Gufset Fra Avgrunnen" laat Alwanzatar me genieten van een schitterende mix van folk en elektro, die rustig begint en langzaam aan meer snelheid krijgt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en in "Så Trist Som Du Gjør Meg Nå" zet hij me een swingend dansbaar nummer voor met invloeden uit dance, folk en elektro.
Verder hoor ik "Syre Base", een lekker in het gehoor klinkende mix van elektro, dance en elektronische muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft en tevens symfonische invloeden bevat en "Heros", een geweldige mix van elektronische muziek, folk en symfonische rock, die een aanstekelijk ritme heeft, dat aanzet tot dansen.
"Helsfyr Terminal Ekspress" van Alwanzatar is een schitterend plaat, die 6 uitstekende nummers bevat en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan liefhebbers van folk, elektro en elektronische muziek, maar ook zij die van symfonische muziek houden, zullen dit album zeker op waarde weten te schatten.
Rymdstyrelsen werd in 2013 te Stockholm, Zweden, opgericht en bestaat uit: Dan Bessing - zang, sologitaar en keyboards, Karsten Biribakken - achtergrondzang en keyboards, Ola Jenslin - basgitaar en Jens Bessing - drums, die op 16 augustus 2019 hun debuut album "Space Is Cold" via Transubstans Records als zowel LP (beperkte oplage op paars vinyl) en zwart, CD en digitale download.
Vermeldenswaardig is nog, dat organist Kristian Holmgren als gastmuzikant op enkele nummers meespeelt.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Interkosmos", waarin de band een korte intro speelt, waarna "Space Is Cold" een heerlijke aanstekelijke mix van space- en hardrock in een gemiddeld tempo speelt, waar Oosterse invloeden in verwerkt zijn en dit nummer wordt gevolgd door "Asteroids", een geweldige swingende hardrock song, die een licht hypnotiserend ritme heeft.
Daarna zet Rymdstyrelsen me "Solar Phases" voor en krijg ik opnieuw een swingende hardrock song te horen, die een terugkerend ritme bevat en lichte folk, spacerock en progressieve rock invloeden heeft en diverse tempowisselingen bevat , waarna "Stellar Directions" volgt en de band een verrukkelijk instrumentaal spacerock nummer ten gehore brengt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat.
In "Drifting", schotelt de band me een schitterende mix van space- en hardrock voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat, waarmee de band me in een lichte trance brengt en in "Salyut 6" laat de band me genieten van een fantastisch spacerock nummer, waar een in het Duits gesproken tekst in zit, terwijl het ritme, door de zware synthesizer klanken, duister en dreigend klinkt.
"Space Is Cold" van Rymdstyrelsen is een uitstekend debuut album, dat heerlijke muziek bevat, waarvan ik ten volle heb genoten en ik kan deze plaat dan ook aanraden aan elke liefhebber van space- en hardrock.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Gone Cosmic uit Calgary, Amerika, bestaat uit: Abbie Thurgood - zang, Devin Purdy - sologitaar, Brett Whittingham - basgitaar en Marcello Castronuovo - drums.
Op 28 juni 2019 verscheen hun debuut album "Sideways In Time" via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage als LP op gekleurde vinyl en in een beperkte oplage van 200 stuks als CD.
Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Dazed", waarin de band een uitstekende hardrock song ten gehore brengt, die lichte invloeden van progressieve rock bevat en een aanstekelijk swingend heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Deadlock", een vrij zwaar klinkende rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, progressieve rock invloeden heeft en tegen het einde in een iets sneller tempo gespeeld wordt.
Daarna schotelt de band me "Siren" voor en hoor ik een licht psychedelische rock song, die een terugkerend ritme heeft en invloeden van hardrock bevat, waarna "Faded Release" volgt en de band een swingende uptempo rock song speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en aanzet tot meebewegen.
In "Turbulent" zet Gone Cosmic me een schitterende instrumentale mix van progressieve blues en rock voor, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en in "Misfit Wasted" krijg ik een fantastische mix van psychedelische en progressieve rock te horen, die in een vrij rustig tempo gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Bear The Weight", een swingende uptempo rock song met lichte hardrock invloeden en "My Design", een verrukkelijke swingende progressieve rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
"Sideways In Time" van Gone Cosmic staat vol uitstekende nummers, die het beluisteren meer dan waard zijn en ik kan liefhebbers van progressieve rock dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan horen.(luister naar het album via de bandcamp link onder de recensie)
The Chuck Norris Experiment werd in 2004 te Gotenburg, Zweden opgericht en bestaat uit: Chuck Ransom - zang, Chuck The Ripper - sologitaar, Chuck Dakota - basgitaar, Chuck Rooster - sologitaar en Chuck Buzz - drums.
De naam Chuck Norris Experiment is gekozen als een eerbetoon aan de legendarische blues gitarist Charles "Chuck" Norris, die het klassieke live album "Los Angeles Flash" te Gothenburg op 25 juni 1980 maakte.
In de 14 jaar van bestaan, maakte de band al diverse LP's CD's, Split CD's / LP's en singles en verschenen verscheidene nummers via verzamel albums, die, sinds 2004, via verschillende labels, zoals I Hate Records, Off The Hip Records, Tornado Ride Records, Masterrock Records, Psycho T Records, No Balls Records, Bad Attitude Records, Nicotine Records, Scarey Records, Ghost Highway Records, Dope Productions, Savage Magic en Transubstans Records werden uitgebracht.
De CD "The Chuck Norris Experiment / So Fucking What" verscheen gratis bij OX-Fanzine in maart 2008 als een gezamenlijke uitgave van Psycho T Records, Masterrock Records & Tornado Ride Records.
Ook verscheen er in 2011 via Dope Productions een CD genaamd "The Pitcher Collection Vol.1", die, in een oplage van 150 stuks, gratis werd verstrekt bij het optreden van de band op 26 november 2011 in The Pitcher te Düsseldorf, Duitsland en waren er speciale uitgaven van albums, die alleen in Italië, Amerika, Duitsland en Australië verschenen.
De band trad met veel bekende Europese acts op, zoals Peter Pan Speedrock, Dozer, Exploited, Electric Eel Shock, Hard-Ons, Meteors en Bombshell Rocks.
Na hun album "Right Between The Eyes" uit 2014, dat via het Zweedse Transubstans label zowel op LP (rood en zwart vinyl) als op CD en als digitale download uitgebracht werd, verschenen er diverse 7"singles, een DVD en CD's via andere labels, onder andere: "Respect The Chuck America" (CD, Strange Magic Records, 2015), "Live In London (Bootleg Series - Part 2)" (CD, Dope Productions, 2016) en "Chuck Norris Experiment / Trigger McPoopshute - Split CD" (CD, Dope Productions, 2016), voordat hun zevende officiële studio album "Chück Me!" op 5 mei 2017 door het Transubstans label zowel op LP, CD als op digitale download werd uitgebracht, waarna aansluitend, in 2017 en 2018, een uitgebreide wereldwijde tournee volgde.
Op 1 februari 2018 verscheen het album "Hot Stuff", via Ghost Highway Recordings (Spanje) / Savage Magic Records (USA), waarop 13 nummers staan, die niet op andere albums van de band voor komen, waaronder diverse tribuut nummers, een onuitgebrachte song, single versies en een akoestische song.
"Hot Stuff", die vanaf 1 januari 2018 bij de labels en tevens via de Chuck Norris Experiment webshop te bestellen was, werd in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart vinyl en in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op CD uitgebracht en beide uitgaven zijn met de hand genummerd en van handtekeningen voorzien.
Op 10 mei 2019 verscheen het compilatie album "Tribute To Dead Moon" via Ghost Highway Recordings & Chaputa Records in een beperkte oplage van 1000 stuks, waarvan 500 op zwart en 500 stuks op wit vinyl als 2LP (10") en daarop staan 19 bands, waarvan The Chuck Norris Experiment, die het nummer "Walking On My Grave" ten gehore brengen, er 1 van is en dit nummer is als digitale download uitgebracht.
In dit nummer hoor ik de band een schitterende uptempo cover van deze Dead Moon song spelen, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en swingt, zoals ik het van The Chuck Norris Experiment gewend ben.
"Walking On My Grave" van The Chuck Norris Experiment is een geweldige single, die ik iedere hardrock liefhebber kan aanraden.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
De in Engeland wonende Jack Ellister - sologitaar en zang, die lange tijd in Arnhem woonde, is van Poolse afkomst en heet eigenlijk Jacek Koba.
Samen met Anne Von Freyburg - toetsen, klokkenspel en percussie, was hij, onder de naam Jack Aleister, de oprichter van Yordan Orchestra, een progressieve psychedelische band uit Nederland, wiens concerten een ware happening waren en een sterke overeenkomst vertoonden met die van een vervlogen tijdperk, oftewel de eind jaren 60.
Op het podium werd dit duo bijgestaan door diverse muzikanten zoals: Carl Marcks - basgitaar, Nico Stalaman - drums en zang, Femke Tijenk - trompet, Mareike Voss – trombone en zang, Ben Tai – dubbele basgitaar en zang, Charlotte Waardenburg - zang, Joel Sezom en Esther Klever - saxofoon, Jan Wuertl - keyboards, Philip Mancarella – keyboards en zang, Michael Krol – buisklokken en keyboards, Marit Berends en Daniel Brandl - cello en Dianne Phoeniks en Lotte van Drunen – zang, terwijl ook Jen Harkness - VJ, Judith Kisner, Julius Van Der Vaart, Kim Lokers en Tijmen Brozius bij het project betrokken waren.
In 2009 verscheen de akoestische EP "Hyacinth Express" op CD en werd gevolgd door de EP "Psych Introduxeon / Bringing Ingredients Together", die in 2010 op CD via het Megatier Production label werd uitgebracht.
Na laatstgenoemde EP ontbond Jack de band en begon aan zijn solo carrière te werken, waarna in 2012 zijn 7" single "The Man With The Biochopper" via het Fruits De Mer Records label op gekleurd vinyl verscheen en deze werd dat zelfde jaar gevolgd door de dubbele 7" EP "The White EP" (Fruits De Mer Records, wit vinyl), waarop ook The Bevis Frond, The Pretty Things, Anton Barbeau en Cranium Pie te horen zijn en ook verscheen de dubbele promo CD "The Crabs Sell Out" via Fruits De Mer.
Vervolgens verschenen "Dawn Dream Club" (2013, 7" single, gekleurd vinyl), "Live In London" (7" split met Sendelica, Stay en Luck Of Eden Hall), plus nummers op de compilatie LP's "A Momentary Lapse Of Vinyl" en "13th Dream Of Dr. Sardonicus", die allemaal op het Fruits De Mer Records label werden uitgebracht.
Ook zijn uitgave "Tune Up Your Ministers And Start Transmission From Pool Holes To Class O Hypergiants" is 20 2015 november in samenwerking met het Fruits De Mer Records label via zijn eigen Friends Of The Fish label op LP verschenen in een beperkte oplage van 111 stuks op blauw/turquoise 180 gram vinyl, inclusief een poster.
Op de LP wordt Jack, die sologitaar, keyboards, percussie, viool, mondharp speelt en zingt, bijgestaan door: Mischa Marcks - basgitaar, percussie en zang, Nico Stallman - drums, percussie en zang, Edita Karkoschka - piano en zang, Joel Mozes Van De Pol - tenor saxofoon, Femke Tijenk - trompet, Frans Vermeerssen - bariton saxofoon, Wieke De Keyzer - zang (sopraan) en Mister Y - trombone.
Op 29 juli 2019 verschijnt de single "When An Old Cricketer Leaves The Crease" / "Supernaut" via Fruits De Mer Records in een 7" uitvoering op gekleurd vinyl , inclusief een uitvouwbare poster.
Kant A van de single werd door Roy Harper uitgebracht werd op zijn albums "HQ" (Harvest) en "When An Old Cricketer Leaves The Crease" (Chrysalis), die beide uit 1975 komen en in deze uitvoering hoor ik Jack Ellister een schitterende rustige song spelen, waarbij de begeleiding op piano minimaal is.
"Supernaut" is een nummer, dat van Black Sabbath's album Black Sabbath IV" uit 1972 komt en hierin krijg ik een uitstekende progressieve rock song voorgeschoteld, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte psychedelische invloeden en een terugkerend ritme bevat.
"When An Old Cricketer Leaves The Crease" / "Supernaut" van Jack Ellister bevat 2 heerlijke nummers, die me even terug in de tijd brachten en ik kan liefhebbers van jaren 70 muziek dan ook aanraden, deze 7" single eens te gaan beluisteren.(luister naar een gedeelte van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Nadat Rob Hegel, die in Dayton, Ohio, geboren is, The Beatles in de Ed Sullivan show had zien optreden op 9 februari 1964, wist hij het zeker; hij wilde ook in een band spelen.
Hij vroeg zijn vrienden Mike Reed en Tim Daum, die bij hem in de klas op high school zaten en die in de band The Duprees hadden gespeeld, of hij in hun nieuwe band mocht komen spelen en dat was goed.
De band, die ze The Chandells noemden, bestond toen uit: Graig Carlson - slaggitaar, Geoff Hearsum - basgitaar, Dale Graham - zang, Rob Hegel - bongo's en orgel en Tim Daum - sologitaar en Mike Reed - drums.
Binnen 6 maanden waren ze de meest gevraagde band in het zuiden van Ohio, speelden ze in alle grote plaatsen en hadden in Greenville zelfs politie escorte nodig om langs hun uitzinnige fans te komen.
Tegen de tijd dat ze senioren waren op high school, was hun populariteit zo gestegen, dat de nr.1 diskjockey van Dayton, Bob Holiday, hen de beste van de 800 bands, die de streek rijk was, noemde.
Maar dat had ook een keerzijde, want de band werd regelmatig uitgedaagd om mee te doen aan band battles en raakte dat beu.
Daarom was het tijd voor verandering en dat kwam er, omdat ze hadden besloten de bandnaam te veranderen en deze werd tijdens hun uitverkochte concert in de Centerville's Town Hall begin 1966 bekend gemaakt en gingen ze verder onder de naam Bittervetch.
Dat jaar werd ook hun enige single uitgebracht en ging de band 23 juli uit elkaar, doordat elk van hen een andere studierichting op ging en de bandleden in verschillende plaatsen in het land terecht kwamen.
De nalatenschap van de band bestaat uit 16 door Rob geschreven songs, die via Gear Fab records in 2005 zijn uitgebracht en op de CD aangevuld zijn met enkele solo songs van Rob, plus een opname van Me And The Other Guys, waarin Rob piano speelt.(GF-217)
Vervolgens maakte Rob de overstap naar de muziek industrie en ging voor RCA Records werken, die hij zijn zelf geschreven songs aanbood en daarmee in 1973 een platencontract verwierf, waarna zijn single "New York City Girl" verscheen.
Hij verhuisde naar New York City en bracht in samenwerking met Amanda George zijn tweede single via RCA uit, maar door creatieve meningsverschillen gingen RCA en Rob uit elkaar.
Vervolgens kwamen Rob en Amanda bij muziek industrie legende Don Kishner terecht, waar ze gedurende enkele jaren songs schreven voor diverse televisie projecten.
In 1980 keerde Rob terug naar RCA, die zijn eerste solo LP "Hegel" met daarop de hit "Tommy, Judy & Me" uitbracht, waarmee Rob de aandacht trok van Dick Clark, die hem in American Bandstand liet optreden.
In 1982 werd hij geïntroduceerd bij Dick Wagner (gitarist van o.a. Alice Cooper) en schreef hij de song "Just as I Am", waar Air Supply een top 20 hit mee scoorde en in 1985 werkte hij mee aan de dance versie van het nummer "In-A-Gadda-Da-Vida", dat via Kama Sutra records verscheen.
Daarna werkte hij met diverse andere artiesten en verscheen zijn tweede LP "Hegel 2" (een compilatie met daarop 20 nummers) in 2009 via het Red Lips Records label, die ook de download CD "Road Signs" (2012) uitbracht plus de kerstsingle "It’s Almost Christmas" (2009), die hij samen met Nataly Lola Plotner maakte.
In 2014 werd hij voor de opnames van de Pete Quaife (Kinks) Foundation CD "Shoulder To Shoulder" (die in december 2014 verscheen) gevraagd enkele songs te spelen, waarna hij "You & I" en een a-capella versie van Ray Davis' Kinks klassieker "Tired of Waiting for You" ten gehore bracht.
Verder schreef hij samen met zijn vrouw Susan het verhaal "Tuxedo Bob", maakte een musical thriller getiteld "The Mirror Of Mister Moore" en een detective genaamd "All That Glitter".
Op zijn CD "Make It Magical", uit 2015, die geproduceerd werd door Robbie Krieger en Harper Hug en via het Red Lips Records label is uitgebracht, spelen Robbie Krieger (The Doors), Elliott Randall (o.a.: Seatrain, Asia, Steely Dan, Sha-Na-Na), Doug Pettibone (o.a.: Marianne Faithfull, John Mayer, Tracy Chapman, Mark Knopfler), Bob Glaub (studio muzikant o.a.: Journey, Steve Miller Band, John Fogerty, Bob Dylan, Bruce Springsteen, enz), Ronnie King (Tupak Shakur), Lee Thornburg (Supertramp, Tower Of Power), Richard T. Bear en Mario Calire mee.
Zijn nieuwe album, dat eveneens via Red Lips Records is uitgebracht, heet "Tommy, Judy And Me + 23 For The Record en deze bevat geen 24 nummers, zoals je zult verwachten, maar 25, omdat Rob een extra nummer als bonus toevoegde en vermeldenswaardig is verder, dat er 3 nummers van zijn zestiger jaren bands op het dubbel album staan.
Aan dit album werkten de volgende artiesten mee: Leo Adamian - drums, Francisco Centano - basgitaar, Jack Waldman - (deceased) keyboards, Steve Love - sologitaar (allen spelen de eerste 10 nummers), Leo Adamian - drums, Will Lee - basgitaar, Steve Robbins en Rob Hegel - keyboards en Hiram Bullock - (deceased) sologitaar (nummer 11), Leo Adamian - drums, John Siegler - basgitaar, Bette Sussman - keyboards en Dick Wagner - sologitaar (nummers 12 en 13), Mike Reed - drums, Geoff Hearsum - basgitaar, Rob Hegel - zang orgel, Craig Carlson - slaggitaar, Tim Daum - sologitaar en Dale Graham - zang (nummers 16, 17 en 18), Rob Hegel en Mike Patterson - piano (nummer 19), Steve Gadd - dums, Tony Levin - basgitaar, Hugh McCraken (deceased) - sologitaar en Mike Patterson - piano (nummer 20), Leo Adamian - drums, John Siegler - basgitaar, Bette Sussman - piano en Rob Hegel - synthesizer en Rob Hegel - alle instrumenten (nummers 14, 15, 21, 24 en 25).
CD 1 van het album begint met de titel song "Tommy, Judy And Me" van zijn eerste solo album en daarin hoor ik Rob een zeer dansbare uptempo pop song ten gehore brengen, die sterke invloeden van disco heeft, enkele tempowisselingen bevat en swingt en dit nummer wordt gevolgd door "Give Me More", dat eveneens een afwisselende uptempo pop song is, die tempowisselingen heeft en disco invloeden bevat, waarna "We're Lovers After Alll" volgt en ik een prachtige rustige pop song voorgeschoteld krijg" die melodische invloeden heeft en gevolgd wordt door "If I Cared About You", een aanstekelijke swingende dansbare pop song met melodische invloeden.
Daarna hoor ik "Heartless", een geweldige mooie rustige pop song, die ingetogen zang bevat, "Out Of My Mind", een heerlijke swingende melodische poprock song, die invloeden van de muziek van Jim Steinman en Meatloaf heeft en "You Wonder", een prachtige rustige pop song.
In "I Want You" laat Rob me genieten van een swingende hardrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, in "When It Hit Me" krijg ik een uitstekende mix van pop en disco te horen, die zeer dansbaar is en in "To Get What My Heart's Demanding" hoor ik hem opnieuw zo'n rustige pop song ten gehore brengen, die symfonische rock invloeden bevat.
Dan volgen "U Do It 4 $", een geweldige swingende uptempo rock song met invloeden van de muziek van Jim Steinman, "Who Do You Love?", een lekker in het gehoor klinkende pop song, die een terugkerende tekst heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en de eerste versie van "Just As I Am", een prima pop song met een aanstekelijk ritme, maar deze haalt het niet bij de uiteindelijke uitvoering uit 1982.(luister naar de uiteindelijke uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Verder hoor ik "Loving Eyes And Warm Sighs", waarin ik weer een mooie rustige pop song voorgeschoteld krijg en "Distant Thunder", een uitstekende song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft.
Het eerste 3 nummers van CD 2 komen van Rob's jaren 60 bands The Chandells en Bittervetch (zie Gear Fab GF-217) en het album begint "I Don't Know", een heerlijke beat song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, die gevolgd wordt de single van Bittervetch, getiteld "Bigger Fool", waarin de band me een schitterende beat song voorzet, die invloeden van de muziek van The Beatles heeft en de B-kant van dit nummer "A Girl Like You", een fantastische swingende beat song, waarin de invloed van The Beatles sterk naar voren komt.
Daarna speelt Rob "New York City Girl (unedited)", een verrukkelijke opgewekte song met theater en jaren 50 dixieland invloeden, die diverse tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, waarna "Hello Jekyll, Goodbye Mister Hyde" volgt en ik opnieuw een lekkere swingende aanstekelijke pop song te horen krijg, waarbij stil zitten geen optie is en deze wordt gevolgd door "Cedar And Greenwich", een fantastisch instrumentaal nummer, dat gedomineerd wordt door pianospel.
In "Whisper In The Wind" schotelt Rob me een prachtige pop song voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden uit new wave bevat en in "Sweet Love" speelt hij weer een aanstekelijke pop song met een dansbaar ritme.
Vervolgens hoor ik "Sad Goodbye", een mooie rustige song, waarbij het pianospel centraal staat en deze heeft door de tekst een enigszins trieste ondertoon en "Wax Crackers (Everything Is Wonderful)", een korte swingende song, die bij een theater voorstelling opgenomen zou kunnen zijn.
"Tommy, Judy And Me + 23 For The Record" van Rob Hegel staat vol lekker in het gehoor klinkende songs, waarmee hij me van begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze uitstekende plaat eens te gaan beluisteren.
Warmrain uit Hampshire en Oxfordshire, Engeland, die bestaat uit: Matthew Lerwill - sologitaar, klassieke gitaar, sitar, ukelele en mandoline, Simon Bradshaw - basgitaar, Leon Joe Russell - zang en sologitaar en Steve Beatty - drums en percussie, bracht op 24 oktober 2011 de EP "Absent Friends" als CD uit via Eastworld Records.
Hun debuut album "Back Above The Clouds", dat 7 juni 2019 bij Rain Recordings verscheen is meteen een 2CD box, die totaal 15 nummers bevat en is onderverdeeld in 2 stukken.
Op CD 1, staat onder de titel "The Man Remembers The Boy" op de hoes en start met "Fading Star", waarin de band me een fantastische, vrij rustige, progressieve rock song voorschotelt, die sterke invloeden van bands uit de jaren 70, zoals Pink Floyd, heeft, maar ook Porcupine Tree is een inspiratiebron voor de band, die het tempo halverwege het nummer opvoert en enkele tempowisselingen in het nummer brengt, waardoor het afwisselend is en dit nummer wordt gevolgd door de titelsong van de EP "Absent Friends" en daarin krijg ik een prachtige rustige rock song te horen, die ingetogen zang bevat en een aanstekelijk ritme heeft.
Daarna volgt "Running Out Of Time", een mooie rustige pop song met een melodisch ritme en deze wordt gevolgd door "Alone In Silent Harmony", dat eveneens met rustige tonen gespeeld wordt en de band sterke invloeden van de muziek van PInk Floyd laat doorklinken in het instrumentale nummer, dat iets over de helft van het nummer iets meer snelheid krijgt.
In "I Should Be Seeing Stars By Now" zet Warmrain me een schitterende vrij rustige progressieve poprock song voor, die een melodisch ritme heeft en opnieuw invloeden van Pink Floyd bevat en in "New Dawn" laat de band me nogmaals genieten van zo'n heerlijke vrij rustige song.
Verder hoor ik "Metamorphosis", weer een rustige song, waarin de zang minimale begeleiding van klassieke gitaar heeft en een minuut voor het einde stopt, om gevolgd te worden door het extra nummer van CD 1, getiteld "Here Comes The Rain Again (Extended Version)", een cover van de Eurythmics song is een uitstekende melodische rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
CD 2 heeft als titel "The Boy Rescues The Man" en begint met "A Hundred Miles High", waarin de band verder gaat met het maken van rustige muziek en me een prima pop song voorschotelt, die gevolgd wordt door "Live The Dream" en ook hierin speelt de band weer zo'n rustige pop song.
Dan hoor ik "Free Now", dat opnieuw mooi en rustig klinkt en "Flying Dreams" verandert er niets, want Warmrain blijft hun muziek in een rustig tempo spelen, waardoor mijn concentratie verslapt.
In "Absent Friends (Reprise)" laat de band me nogmaals het schitterende titel nummer van hun debuut EP horen, in "Lumious Star" speelt de band een prachtige melodische song in een niet al te hoog tempo, die even over de helft van de song iets heftiger klinkt en ook in "Equilibrium" laat de band me genieten van een uitstekende melodische rock song.
De 2CD "Back Above The Clouds" van Warmrain staat vol prachtige rustige songs, die vooral op CD 1 progressieve rock invloeden van Pink Floyd bevatten, waardoor ik deze CD persoonlijk beter vind dan CD 2, waarin Leon Joe Russell zijn stempel als singer songwriter op de muziek drukt en ik wil liefhebbers van de betere pop en progressieve muziek dan ook aanraden, deze 2CD eens te gaan beluisteren.
