Review: Monomyth - Orbis Quadrantis (Suburban Records, 2019) (Progressieve Rock)

Monomyth uit Den Haag, Nederland, werd in mei 2011 opgericht na een jamsessie en bestaat uit: Thomas van den Reydt - sologitaar, Selwyn Slop - basgitaar , Peter van der Meer - keyboards , Tjerk Stoop - synthesizers en Sander Evers - drums.
De bandleden waren eerder actief in bands als: Alkaloid, Incense, The Polar Exploration Ship, Lucid, The Incredible Stacks, 35007 en Gomer Pyle.
Hun eerste optredens deden ze in 2012, onder meer in België (Antwerp Music City in april en Yellowstock Winterfest festival in december) en in Duitsland (Monsters Of Närmberch festival in december), waarmee de band naam maakte en in 2013 op grote Nederlandse festivals als Roadburn in Tilburg (april) en Parkpop in Den Haag (juni) te bewonderen was en tevens was de band opnieuw te zien op het Yellowstock festival te Geel, België in augustus.
In september 2013 verscheen hun debuut album "Monomyth", zowel op CD als op LP, via het Burning World Records label, waarop 5 lange nummers staan, waarna de band het jaar eind december afsloot met een optreden op het Freak Valley X-Mas Fest in het Duitse Siegen.
Ook 2014 was een goed jaar voor Monomyth met optredens in binnen en buitenland en in september werd de LP / CD "Furhter", waarop 4 lange nummers staan, uitgebracht, deze keer via het Suburban Records label.
Ook hun "Exo", dat 18 maart 2016 uitkwam en op zowel CD, LP als digitale download werd uitgebracht, verscheen via dit label en werd die dag in Paradiso te Amsterdam gepresenteerd.
Na het maken van de plaat, gaf Thomas aan te stoppen met de band en hij werd in het najaar van 2017 vervangen door Boudewijn Bonebakker (Gorefest/Gingerpig).
In deze formatie werden de opnamen gemaakt voor het vierde album "Orbis Quadrantis", dat 13 september 2019 via Suburban Records op LP, CD en als digitale download verschijnt.

Het album, dat 4 nummers bevat, start met de single "Aquilo", waarin de band, nadat de geluiden van de zee verdwenen zijn, in een rustig licht psychedelisch ritme start, dat in combinatie met stoner en progressieve rock voor een schitterend geheel zorgt en invloeden bevat van soundscapes.
Net iets over de helft van het nummer verandert de band van tempo en ritme en wordt de muziek meer melodisch en stevig, waarbij een terugkerend ritme gevoegd wordt en symfonische invloeden sterk naar voren komen. (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie)
Daarna volgt "Eurus", dat begint met een mix van krautrock en progressieve rock, die na enkele minuten verandert en meer snelheid krijgt, waardoor de muziek nog meer gaat swingen, om tegen het einde in een rustig tempo gespeeld te worden.
In "Auster" begint de muziek met een mix van elektro en krautrock en laat Monomyth me genieten van een swingend stuk muziek, dat een terugkerend ritme heeft, dat licht hypnotiserend op me werkt en ik het gevoel krijg de muziek ingezogen te worden.
Het laatste nummer heet "Favonis", een rustig startend nummer, dat langzaam iets meer snelheid krijgt en invloeden van soundscapes en spacerock heeft, terwijl een terugkerend ritme voor de licht hypnotiserende werking zorgt, waarna de muziek tegen het einde rustig en melodisch wordt.

"Orbis Quadrantis" van Monomyth is een meesterlijke plaat, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun geweldige muziek heeft gehouden en ik kan deze schijf aanbevelen aan een ieder, die van progressieve melodische rock houdt.