Hun debuut album "Crimea)" verscheen op 24 juli 2010 als digitale download, gevolgd door de albums "The Quietest Place On Earth" (CD, LP en dd, 1 december 2012), "Crimea (Remastered)" (beperkte oplage op 250 stuks wit/zwart vinyl en als dd, 26 april 2014), "Departure Songs" (CD en dd, 23 juli 2015) en "Departure Songs - Live at Dunk Fest 2017" (beperkte oplage van 333 stuks op turquoise met goud/zwart gespetterd, beperkte oplage van 333 stuks op goud/wit met zwart gespetterd en 333 stuks gekleurd met zwart/wit op 180 gram vinyl en als dd, 21 maart 2019).
De band bracht op 4 oktober 2019 hun album "Triumph & Disaster" via Bird's Robe Records / Dunk Records in een beperkte oplage van 500 stuks op wit / hemel blauw, in een beperkte oplage van 300 stuks op zee blauw met Halloween oranje (LP 1) en water blauw / gespetterd bruin (LP 2) en in een beperkte oplage van 150 stuks op donker paars / zee blauw met Halloween oranje / wit gespetterd 2LP vinyl uit en tevens als CD en als digitale download.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met de single "Towers", waarin de band stevige stoner klanken als basis gebruikt, om hun muziek, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, extra kracht te geven, om na enkele minuten over te schakelen naar een melodisch stuk muziek, waarbij het tempo laag blijft en invloeden van films heeft, waarna de muziek halverwege opnieuw een wending maakt en ik een schitterend progressief rock nummer voorgeschoteld krijg, dat, naarmate het nummer vordert, steeds meer snelheid krijgt en swingt en tegen het einde bombastisch en in een langzaam tempo uit gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgt "A Beautiful Collapse", een prachtig melodisch startend nummer, dat na enkel minuten heftiger wordt en iets meer snelheid krijgt, om dan stoner invloeden bijgevoegd te krijgen.
In "Dust" zet de band me een schitterend rustig nummer met ruimtelijke soundscapes invloeden en in "Parting Ways" speelt We Lost The Sea een verrukkelijk stuk muziek, dat invloeden van filmmuziek en melodische rock heeft en een terugkerend ritme bevat, dat licht hypnotiserend klinkt en halverwege meer snelheid krijgt en heftiger wordt, waarbij de band de muziek naar een climax speelt, om vervolgens in rust te eindigen.
Dan volgt "Distant Shores", een fantastisch rustig nummer, waar de nadruk van de muziek op het gitaarspel ligt, dat lichte echo bevat en halverwege Hawaii invloeden krijgt, waarna "The Last Sun" volgt en de band me een stevige mix van stoner en melodische rock voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en na enkele minuten verandert in een stuk rustige melodische muziek, dat een terugkerend ritme heeft en tegen het einde aanzwelt, waarbij de muziek plots weer verandert en kort voor het eind opnieuw rustig wordt.
De band verrast me door in het laatste nummer, dat "Mother's Hymn" heet te trakteren op een gezongen stuk pop muziek, dat lichte soul invloeden bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
We Lost The Sea heeft me van begin tot einde geboeid met hun geweldige album "Triumph & Disaster" en ik kan dit meesterwerk dan ook zeer aanraden, aan elke liefhebber van melodische rock.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten