Review: Metronhomme - 4 (Eigen Beheer, 2019) (Progressieve Rock / Symfonische Rock)

Metronhomme werd in de zomer van 2003 te Macerata, Italië, opgericht en bestaat uit: Marco Poloni - sologitaar, Mirko Galli - basgitaar, Tommaso Lambertucci - vleugel en synthesizer en Andrea Lazzaro Ghezzi - drums.
De band bracht in 2005 hun debuut album "L'Ultimo Canto Di Orfeo" in eigen beheer als CD uit, waarna er min of meer 2 virtuele platen verschenen, die alleen in het theater opgevoerd werden en experimenten zijn in de relatie tussen muziek, dans en acteerwerk: "Neve" en  "Bar Panopticon", een combinatie van muziek en acteerwerk en "L'Ultimo Canto Di Orfeo", waarin muziek en dans centraal staan.
Hun album "4", dat 11 nummers bevat en op 12 april 2019 als digitale download verscheen, werd op 31 oktober in eigen beheer in een beperkte oplage als 180 gram LP uitgebracht en hierop wordt de band bijgestaan door Paolo Scapellato - keyboards en Manuele Marani - dubbele basgitaar (1 nummer).

Het album begint met "I Treni Di Gabo", waarin de band een schitterend progressief rock nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat symfonische invloeden bevat en swingt en gevolgd wordt door "L'Uomo Ombra", een heerlijke swingende mix van progressieve en symfonische rock, die me als muziek in de oren klinkt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Chiuso Per Gatti", een uitstekend rustig nummer, dat lichte invloeden van jazz bevat, "Blowup Automatic Chiodi", een prachtig progressief rock nummer, dat diverse tempowisselingen heeft en symfonische invloeden heeft en "Rip Bryan Diy", een geweldig swingend symfonisch nummer, dat in een hoog tempo gespeeld wordt en lichte jazz invloeden heeft.
In "Quattro Pesci Rossi" speelt Metronhomme een mooi rustig nummer, dat een aangenaam ritme heeft en in "Ortega" laat de band me genieten van een fantastisch swingend uptempo symfonisch nummer met enkele tempowisselingen, dat aanstekelijk dansbaar ritme wordt gespeeld.
Dan volgen "Salt", een verrukkelijk stukje rock, waar diverse subtiele tempowisselingen in zitten en "Hapax", een schitterend rustig nummer, dat tegen het einde iets meer snelheid krijgt en in een ander ritme gespeeld wordt.
Verder hoor ik "Uccidersti L'Uomo Grasso", een geweldig stuk uptempo symfonische rock, dat langzaam begint en een terugkerend ritme bevat en "Acrobazie", een
verrukkelijk swingend symfonisch rock nummer, dat diverse tempowisselingen bevat.

"4" van Metronhomme staat vol heerlijke swingende symfonische rock nummer, die invloeden van progressieve rock bevatten, waar ik erg van genoten heb en ik kan liefhebbers van beide genres deze schijf dan ook zeer aanraden.