Op 8 oktober 2018 bracht Fruits De Mer Records de 3LP "The Three Seasons" op gekleurd vinyl uit, die al na korte tijd uitverkocht was en daarom besloot eigenaar Keith Jones om deze in een nieuw jasje en aangevuld met nieuwe bands en artiesten opnieuw uit te brengen en het resultaat daarvan is de 4CD "A Band For All Seasons", die 30 maart 2020 verschijnt en vermeldenswaardig is verder, dat de bands hoofdzakelijk muziek spelen uit de periode 1966, 1967 en 1968.
Het eerste nummer van de plaat heet "Magic In The Air", dat oorspronkelijk van The Attack uit 1967 komt, in een uitvoering van The Past Tense en hierin hoor ik de band een heerlijke 60's uptempo garagerock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft en swingt, waarna Anton Barbeau me "Sunshine Superman" (Donovan, 1965) voorzet en hierin hoor ik hem een prima uitvoering van dit nummer spelen, waarin hij op synthesizer en gitaar begeleidt en dit wordt gevolgd door "Amelia Jane" (Made In Sheffield, 1967) van Campbell Stokes Sunshine Recorder en daarin krijg ik een geweldige licht psychedelische song voorgezet, die enkele tempowisselingen heeft en LoveyDove, die "Bedazzled" (Drimble Wedge And The Vegetations, 1967) ten gehore brengt en daarin hoor ik de band een aanstekelijke sensuele pop song spelen.
Daarna speelt Jack Allister "Aquarius" (Zodiac Cosmic Sounds, 1967), een uitstekende melodische pop song en waarna volgt Rob Gould met "Granny Takes A Trip" (The Purple Gang, 1967), een uitstekende licht psychedelische pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en halverwege verandert in een experimenteel psychedelisch elektronisch stuk muziek (luister naar dit nummer via de soundcloud link onder de recensie) en Mark McDowell speelt "Up The Wooden Hills To Bedfordshire" (Small Faces, 1966), een aanstekelijke swingende uptempo pop song met psychedelische invloeden.
Dit nummer wordt gevolgd door "7 And 7 Is" (Love, 1966) van The Electric Prunes, die het nummer een stuk langzamer spelen, dan het origineel, maar er desondanks een schitterende garagerock uitvoering van laten horen en Moonweevil speelt "Child Of The Sky" (Deviants, 1967), een prachtig rustig elektronisch nummer.
In "A-Minor Explosion" (Don Shin, 1966) van Kris Gietkowski krijg ik een fantastisch klassiek aandoend elektronisch nummer voorgeschoteld, in "Time Has Told Me" (Nick Drake, 1968) zet Jay Tausig me een prachtige rustige country song voor en in "The Story" (Please, 1968) laat Starlings Planet me genieten van een schitterende licht psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Dan volgen "I Feel Free" (Cream, 1966) van Bhopal's Flowers, een Oosters startende song, die in een verrukkelijke psychedelische uitvoering wordt gespeeld, waarbij de band een vrij rustig tempo hanteert, "Paper Sun" / "Love Is Only Sleeping" (Traffic / The Monkees, 1967) van Spygenius, die de nummers perfect na speelt en als ik niet beter wist, had ik gedacht, dat ik naar de originele versies zat te luisteren en "Pictures Of Matchstick Man" (Status Quo, 1968) van "The Jeremy Band en ook dit licht psychedelische nummer klinkt als het origineel.
Verder hoor ik Cat Frequency het nummer "Flameout" van 101 Strings, uit 1968, spelen en hierin zet de band me verrukkelijk psychedelisch acid rock nummer in een gemiddeld tempo voor, waarna CD 1 afgesloten wordt met "Think About It" (Yardbirds, 1968) van The Yardbirds en daarin laat de band me genieten van een swingende uptempo beat song, die live gespeeld wordt en in 2016 werd opgenomen.
Het eerste nummer van CD 2 heet "We Love You (The Rolling Stones, 1967) van The Locker Room Cowboys en daarin hoor ik een schitterende elektronische startende psychedelische song, die qua achtergrond zang het origineel sterk benadert, terwijl de muziek ook die richting gaat, en gevolgd wordt door King Penguin, die "White Bird" (It's A Beautiful Day) ten gehore brengt en hierin laat de band me een uitstekende versie van deze licht psychedelische song horen, die gevolgd wordt door "Solitary Man" (Neil Diamond, 1966) van Aunt Cyntia's Cabin, een geweldige, vrij rustige, psychedelische versie van dit nummer, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en garagerock invloeden heeft, waarna The Luck Of Eden Hall volgt met "Reflected" (Alice Cooper, 1968), een fantastische uitvoering met veel fuzz op de gitaar, maar qua zang niet zo heftig als het origineel.
Dan speelt The Honey Pot "Kites" (geschreven door Hackaday/Pockriss en opgenomen door The Rooftop Singers en Simon Dupree And The Big Sound, 1967), een verrukkelijke licht psychedelische song, die ruimtelijke invloeden bevat en gevolgd wordt door "Mercy, Mercy, Mercy" (Cannonball Adderley, 1966) van London Underground, waarin de band me een heerlijk swingend Hammond rock nummer voorzet, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Mysterious Clouds Featuring Your Friend schotelt me een fantastische psychedelische song in een niet al te hoog tempo voor, getiteld "Mobius Trip" (H.P.Lovecraft, 1968), waarna Permanent Clear Light het nummer "Refugees" van Van Der Graaf Generator uit 1969 ten gehore brengt en hierin laat de band me genieten van een prachtige rustige progressieve song, die ingetogen zang bevat en halverwege tijdelijk iets meer snelheid krijgt.
en gevolgd wordt door "1983 (A Mermaid I Should Be ..)" (Jimi Hendrix Experience, 1968) van Cary Grace en daarin laat ze me bijna 15 minuten genieten van een heerlijke song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, ruimtelijke geluiden, diverse tempowisselingen bevat en na enkele minuten meer psychedelisch wordt en tevens invloeden van de muziek van Pink Floyd en het nummer "Never Fall In Love" heeft.
Vervolgens hoor ik Echoe Train "Portland '69" van Hunger, uit 1969 spelen en hierin krijg ik een uitstekende progressieve psychedelische song voorgeschoteld, die rustig begint, een gesproken tekst bevat en halverwege in een vrij hoog tempo gespeeld wordt, waarbij het Hammond orgel een belangrijke rol speelt, terwijl de tekst tussen de muziek gedeclareerd wordt.
De laatste 2 nummers van CD 2 komen van Moon Goose, die "It Ain't True" (Faine Jade, 1967) speelt en ik een lekkere swingende uptempo progressieve rock song te horen krijg, die swingt en iets na de helft van het nummer heftiger wordt en tot een climax wordt gespeeld, om in rust te eindigen en July zet me de live uitvoering (2016) van de eigen compositie "My Clown" uit 1968 voor, waarin de band een prima rustige song met acid rock invloeden ten gehore brengt.
Op CD 3 schotelt Sidewalk Society me "A Saying For Today" (The Action, 1968) voor en hoor ik de band een lekker in het gehoor klinkende uptempo garagerock song spelen, die diverse tempowisselingen heeft, die gevolgd wordt door "Let No Man Stael Your Thyme" (Traditioneel: Anne Briggs, 1963; The Pentangle, 1968) van Jay Tausig en daarin krijg ik een heerlijke mix van folk, psychedelische, experimentele muziek en zware ritmes te horen, waarna "Tribal Gathering" (The Byrds, 1967) van Magic Bus te horen en hierin speelt de band een geweldig licht psychedelisch nummer met voorzichtige jazz en spacerock invloeden, plus een swingend aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.
Proud Peasant speelt "Down At Circe's Place" (Touch, 1968), waarin ik een schitterend progressief instrumentaal rock nummer voorgezet krijg, die diverse tempowisselingen heeft en na korte tijd even versneld wordt, om dan terug te keren naar het rustigere tempo, waarna de band verder gaat met het maken van hun heerlijke muziek, die gevolgd wordt door Icarus Peel's Acid Reign met "Beck's Bolero" (Jeff Beck Group, 1968) en daarin hoor ik een uitstekend swingend instrumentaal nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, progressieve rock invloeden bevat en enkele tempowisselingen heeft en The Green Ray speelt "Rusty" (John Martyn, 1968), een verrukkelijke licht psychedelische song, die in een niet al te hoog tempo gebracht wordt.
Vervolgens hoor ik Ex-Norwegian met "Winter" (Family, 1968), een prima progressieve pop song, die een aanstekelijk ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, Consterdine, die "Fly" (J.K. & Co, 1968) speelt, een geweldige licht psychedelische pop song, waarin de zang me lichtelijk aan die van John Lennon doet denken, The Golden Needles met "The Smell Of Incense" (West Coast Pop Art Experimental Band, 1967), een fantastische mooie psychedelische versie van dit nummer, die een licht hypnotiserend ritme heeft, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek weet te trekken.
Daarna speelt I Am Voyager "I Never Asked To Be Your Mountain" (Tim Buckley, 1967), een kort op gitaar gespeeld rustig nummer, dat gevolgd wordt door "Autumn Stone" (Small Faces, 1968) van Elfin Bow & Gary Lloyd, die me een prachtige rustige song voorzetten, waarin het pianospel tot iets over de helft van de song de enige begeleiding is, om dan lichtelijk bombastisch te worden en te eindigen met het geluid van fagot, zee en vogels, waarna The Telephones "I Can Hear The Grass Grow" (The Move, 1967) ten gehore brengt en hierin krijg ik een prima licht psychedelische uitvoering voorgeschoteld, die in een iets langzamer tempo dan het origineel wordt gespeeld.
In "See Emily Play (Pink Floyd, 1967) van Fuchsia krijg ik een schitterende psychedelische versie, compleet met strijkers, te horen, in "Boon Tune" (Syd Barrett, 1967) van The Purple Gang, is dat een aanstekelijke uptempo pop song, die aanzet tot dansen en halverwege over gaat in een psychedelisch stuk muziek, in "We Are Normal" (The Bonzo Dog Doo-Dah Band, 1968) van Mr.Armageddon And The Suicide Society zet de band me een fantastische swingende rock song voor, die in hoog tempo gespeeld wordt en in "Emotions" (Love, 1966) speelt Vert:x een ruimtelijk stuk instrumentale muziek in een vrij rustig tempo, dat een terugkerend ritme heeft.
CD 4 begint met "Rest In Peace (unplugged)" (Chad & Jeremy, 1967) van Chad & Jeremy , waarin het duo een on versterkte uitvoering van hun zelf geschreven nummer speelt en hier een prachtige folk song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aangenaam ritme heeft, waarna Schizo Fun Addict volgt met "Dedicated To The One I Love" (The "5"Royals, 1957 / The Mamas & The Papas, 1967) en hierin hoor ik de band een schitterende versie van dit nummer spelen, waarop Ilona V de achtergrondzang voor haar rekening neemt, dan volgen Hanford Flyover met "Just Another Day", een cover van Neon Pearl uit 1967, voor en daarin mag ik genieten van een licht psychedelische folk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en orkestraal klinkt en "What Did You Do To My Life?" (Neil Young, 1968), dat door Us And Them gespeeld wordt en in dit nummer krijg ik weer zo'n fantastische mix van pop en folk voorgezet, waar de band patent op lijkt te hebben.
Daarna volgen Nathan Hall met de demo van "Please Read Me" (The Bee Gees, 1967), een fantastische dromerige licht psychedelische song, die in een rustig tempo gespeeld wordt, Cat Frequency met "Ski-Ing" (George Harrison, 1968), waarin ik een psychedelisch stukje muziek te horen krijg, dat net over de helft van het nummer tijdelijk rock & roll invloeden bevat en The Alain Pire Experience, die "Only A Northern Song" (The Beatles, 1967) speelt en dit is een geweldig stukje uptempo psychedelische muziek, dat swingt als een trein.
Cranium Pie laat hun versie van "Baby Your A Rich Man" (The Beatles, 1967) horen en daarin speelt de band een schitterende progressieve psychedelische uitvoering, waarin het Hammond orgel de belangrijkste rol vertolkt en dit wordt gevolgd door "Gently As You Feel" (The Flies, 1967) van LoveyDove en hierin krijg ik een verrukkelijke pop song voorgeschoteld, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en uitstekende samenzang bevat en "Granchester Meadows" (Pink Floyd, 1969) van Crystal Jacqueline Acoustic Band, die een mooie rustige pop song ten gehore brengt, die een terugkerend ritme heeft.
Dan Speelt Back Street Carnival "Pretty Song From 'Psych-Out'" van Strawberry Alarm Clock uit 1968 en daarin krijg ik een prachtige pop song in een gemiddeld tempo te horen, die een licht psychedelische ondertoon heeft en gevolgd wordt door "White Light, White Heat" (Velvet Underground, 1968) dat door Claudio Cataldi With Aldo Ammirata uitgevoerd wordt en ik een prima rustige pop song te horen krijg, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt.
Verder volgen "Crimson & Clover" (Tommy James & The Shondells, 1968) van The Lemon Clocks, een meer dan 17 minuten durende versie, die psychedelisch klinkt en halverwege over gaat in een onweersbui, die met hypnotiserende eentonige drums begeleid wordt, waar geweldig gitaarspel bijgevoegd wordt en er een verrukkelijk progressief nummer ontstaat, om tegen het einde tijdelijk terug te komen naar de begin tonen, maar na korte tijd te veranderen in een zwaar stuk avant garde met onweer geluiden, "Welcome To The Citadel" (Marc Brierley, 1968) dat in 2018 door hem op akoestische gitaar werd opgenomen en ik een mooie rustige song voorgeschoteld krijg, waarna I Am Voyager 1"Sky Children" (Kaleidoscope, 1967) speelt, waarin de band een kort progressief instrumentaal nummer in een vrij rustig tempo ten gehore brengt.
Het laatste nummer van CD 4 werd in 2010 live in The Half Moon te Londen opgenomen door The Pretty Things, die het in 1968 ook uitbrachten en heet "Loniest Person" en hierin hoor ik de band een prachtige ingetogen rustige rock song spelen.
De 4CD "A Band For All Seasons" van Fruits De Mer Records, waar diverse artiesten en bands op staan is een geweldige uitgave van dit label, die boordevol schitterende zestiger jaren nummers staat en ik kan dit meesterlijke product dan ook ten zeerste aanraden, aan een ieder, die van jaren 60 muziek houdt, maar ook aan hen, die de muzikanten van nu beter wil leren kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten