Psychic Lemon werd eind 2013 te Cambridge, Kent, Engeland opgericht en bestaat uit: Andrew Briston - sologitaar, zang en keyboards, George Horler - sologitaar en zang, Andrew Hibberd - basgitaar en Martin Law - drums en percussie.
Psychic Lemon liet zich muzikaal inspireren door bands als: Goat, The Heads, Amon Düül II, Syd Barrett en Ibibio Sound Machine en trad op festivals als Strawberry Fair te Cambridge en Solstice festival te Moonhenge op, na hun eerste optreden in oktober 2014.
De band rondde de opnamen voor hun debuut album "Psychic Lemon" in december 2015 af en deze werd op 4 maart 2016 uitgebracht als digitale download en als CD.
Op hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay", dat 12 januari 2018 via Tonzonen Records in een gelimiteerde oplage van 750 stuks op paars gespetterd 12" vinyl verscheen en tevens op zwart vinyl, maar ook als CD en als digitale download via bandcamp verkrijgbaar is, bestaat Psychic Lemon nog maar uit 3 personen, omdat George uit de band is en als gastmuzikant speelt Iain Roddick op saxofoon met het trio mee.
Op 9 februari 2018 bracht de band de EP "Live AD 2017" als digitale download uit, die 23 november 29017 live in Chelmsford opgenomen werd.
Het derde album van de band is de live opgenomen plaat "Live At The Smokehouse", dat 5 nummers bevat en 26 april 2019 via Tonzonen Records in een beperkte oplage op oranje-groen gespetterd vinyl inclusief een 8 pagina's tellend boek verscheen en tevens als CD en digitale download verkrijgbaar is, waarbij verder vermeldenswaardig is, dat het album in de voorverkoop binnen 48 uur uitverkocht was.
De opnamen van het album vonden plaats op 10 augustus 2018 in The Smokehouse te Ipswich en op de LP staan, op kant B, 2 niet eerder uitgebrachte nummers, terwijl kant A van de LP 3 nummers van hun album "Frequency Rhythm Distortion Delay" bevat.
Op 8 november 2019 verscheen het album "Freak Mamma" via Drone Rock Records, dat op 27 september vooraf werd gegaan door het gratis digitale download nummer "White Light", dat eveneens op het album staat en op 13 april 2020 heeft de band de digitale download "Studio Jams Volume 1", waarop 3 nummers staan, uitgebracht.
Het album begint met "Jam 1", waarin de band een 23 minuten durend geweldig stuk uptempo muziek ten gehore brengt, dat sterke invloeden van krautrock en progressieve rock bevat en een terugkerend hypnotiserend ritme heeft, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
Daarna zet Psychic Lemon me, gedurende bijna 13 minuten, een schitterend hypnotiserend nummer voor, getiteld "Jam 2", dat industriële, progressieve rock en krautrock elementen bevat en swingt als een trein, waardoor ik steeds dieper in trance raak.
Ook met "Jam 3" weer de band me nog steeds in de ban van hun muziek te houden, door een fantastische uptempo mix van progressieve rock, space- en krautrock te spelen, die terugkerende ritmes, hypnotiserende drums en ruimtelijke geluiden heeft.
Psychic Lemon heeft me met "Studio Jams Volume 1" van begin tot einde in de ban van hun verrukkelijke muziek gehouden en ik kan dit digitale download album dan ook zeer aanraden, aan iedereen, die van krautrock en progressieve rock houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Lingua Nada uit Leipzig, Duitsland, werd in 2014 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Adam Lenox Jr - sologitaar, zang en synthesizer, Michel Geyer - sologitaar, zang en percussie, Arvid Sorbeck - basgitaar en achtergrondzang en Valentin "Valek" Tornow - drums en trompet.
De band bracht hun debuut album "Goodbye Ally Airships" op 30 november 2014 als cassette en als digitale download uit, nadat het eerder onder de titel "Self Titled" was verschenen en uitgebracht onder de bandnaam Goodbye Ally Airships.
Daarna verschenen: "Shapeshift" (12" geel vinyl EP, beperkte oplage als cassette en dd, 5 maart 2015), "Supermagic" (digitale EP, 4 oktober 2016), "Split LP met Paan" (Lingua Nada 5 nummers en Paan 3, beperkte oplage van 200 stuks op marmerkleurig grijs/blauw/geel vinyl en dd, 7 maart 2017), "Snuff" (LP in een beperkte oplage van 750 stuks, inclusief een CD op groen en roze vinyl via Kapitän Platte en als dd, 23 maart 2018) en "Djinn" (LP op violet en geel vinyl via Kapitän Platte, 27 september 2019).
"Djinn", dat 12 nummers bevat, start met "Proto", waarin de band me een mix van disco en elektronische muziek voorschotelt, die tempowisselingen bevat en invloeden van avant-garde heeft en dit nummer wordt gevolgd door "Baraka", een swingende uptempo afwisselende mix van disco, elektronische muziek, noiserock en Oosterse ritmes.
Daarna volgen "Habiba", een heerlijke poprock song, die lichtelijk experimenteel klinkt, tempowisselingen en invloeden van computerspelletjes heeft en een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme bevat, "Salam Cyber", dat experimenteel begint, om na korte tijd over te gaan in een uitstekende avant-garde song, die tempowisselingen en afwisselende ritmes heeft en "These Hands Are Royal", een uptempo song met invloeden van surf, rock, dance en progressieve rock, die vakkundig aaneen gesmeed worden, waardoor er een fantastische swingende song ontstaat.
In "Dweeb Weed" speelt de band een geweldige mix van psychedelische muziek, noiserock, elektronische muziek en dance, die technisch van hoogstaande kwaliteit is en invloeden van bands als Alex's Hand en Robert J Zimmer? bevat, in het titel nummer "Djinn" zet Lingua Nada me een schitterende mix voor van pop, elektronische muziek en psychedelische muziek, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en in "Ex Colonialist Super Machine" laat de band me genieten van een vrij heftige song, die invloeden van progressieve rock en RIO (rock in opposition) bevat, subtiele tempowisselingen heeft en swingt.
Dan volgen "Yalla Yalla", een prima pop song, die elementen van dance en post-rock bevat en in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en "Gucci Mekka", een geweldige song met tempowisselingen, waarin de band surf, progressieve rock, RIO en duistere zware ritmes met elkaar verbindt.
Verder hoor ik "In Limbo", een rustig nummer met lichte Oosterse invloeden, dat een terugkerend ritme bevat en "Taxiheim", een vrij heftige swingende rock song met invloeden van noise en garagerock, die een terugkerend ritme heeft.
"Djinn" van Lingua Nada staat vol geweldige nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft gehouden en ik kan liefhebbers van RIO, avant-garde en progressieve rock deze plaat dan ook sterk aanraden, maar ook zij, die van dance, pop en rock in het algemeen houden, raad ik aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Hair Of The Dog uit Edinburgh, Schotland, werd in 2013 opgericht door: Adam Holt - zang en sologitaar, Ian Thomson - basgitaar en Jonathan Holt - drums.
Beide broers kenden Ian al sinds hun high school tijd en speelden regelmatig jams, maar omdat elk na school zijn eigen weg volgde, duurde het tot 2013 voordat de band echt een feit was.
De band schreef die zomer voldoende nummers, om een EP op te nemen en noemde zichzelf Hair Of The Dog naar een album van de Schotse band Nazareth en ook hun EP "Hair Of The Dog" verscheen begin 2014 via bandcamp onder die naam.
Door hun schare fans groeide hun populariteit en velen deelden de EP via internet, waardoor de interesse van kleine onafhankelijke labels steeg en Kozmik Artifactz Records de band een contract aan bood voor de verkoop van 300 vinyl albums, waarna de EP ook verscheen in zwart en in een beperkte oplage op transparant vinyl.
Op 10 juli 2015 werd hun debuut album "The Siren's Song" in een beperkte oplage op zowel zwart als marmer kleurig paars vinyl uitgebracht en tevens op CD en als digitale download, waarna "This World Turns" op 14 juli 2017 volgde en deze verscheen in gekleurde uitgave van 180 gram op roze en blauw marmer en eveneens op zwart vinyl, CD en als digitale download.
Hun eerste live album, "The Road To Roadburn" werd op 19 oktober 2018 door Kozmik Artifactz Records in gekeurd vinyl uitgebracht, waarvan 200 op geel, wit en blauw marmer kleurig vinyl, waarvan er 111 met de hand genummerd zijn en deze worden alleen via mail order verkocht, terwijl de resterende via de band en enkele distributeurs verkocht worden, maar ook worden er 100 op zwart vinyl geperst.
Vermeldenswaardig is ook, dat de opnamen van het album, dat 7 nummers bevat, plaats vonden tijdens hun optreden op het Roadburn festival in 2016.
Op 3 april verscheen "It's Just A Ride" via Kozmik Artifactz Records in een beperkte oplage als LP en als CD en digitale download.
Het album begint met de titel song "It's Just A Ride", waarin de band begint met een gesproken tekst, waarna de muziek na korte tijd begonnen wordt en ik een heerlijke rock song in een gemiddeld tempo voorgeschoteld krijg, die progressieve rock invloeden heeft en een terugkeren ritme bevat, waar tempowisselingen in zitten en dit nummer wordt gevolgd door "Run & Hide", een swingende hardrock song, die jaren 70 invloeden bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Daarna volgen "She Was", een uitstekende rock song, die progressieve rock invloeden en tempowisselingen heeft en halverwege meer snelheid krijgt, waardoor de muziek begint te swingen en "We The Cancer", waarin Hair Of The Dog me een geweldige rock song voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, dat tot halverwege een terugkerend ritme heeft, om dan te veranderen en lichte melodische invloeden krijgt.
In "Will They Forgive Us?" laat de band me genieten van een fantastische song, die tempowisselingen heeft, invloeden van progressieve rock bevat en swingt en in "The Writing On The Wall" krijg ik een prachtige afwisselende rock song te horen, die iets na de helft van het nummer in een rustiger tempo over gaat en een melodische uitstraling krijgt, die mooie samenzang bevat en met orgelspel eindigt.
"It's Just A Ride" van Hair Of The Dog is een verrukkelijke plaat om te beluisteren, die vol progressieve rock staat en ik kan elke liefhebber deze plaat dan ook volledig aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Seims uit Sydney, Australië bestaat uit: Sorcha Albuquerque - sologitaar en noise, Simeon Bartholomew - basgitaar en keyboards, Paul Meo - trompet en synthesizer en Chris Allison - drums.
De band bracht hun debuut album "Seims" uit op 20 december 2012 als CD en als digitale download en deze werd op 10 juni 2013 gevolgd door het digitale nummer "HHHOS" (een re-mix van PVT's nummer "Homosapien).
Daarna verschenen: "II" (7 augustus 2015, CD en dd), "3" (26 oktober 2017, LP in een beperkte oplage van 250 stuks op doorzichtig vinyl, CD en digitale download), "3.1" (29 maart 2019, CD en dd plus CD pack ("Seims", "II", "3", "3.1") en op 3 april 2020 verscheen er een combinatie van "3"+"3.1" via Birds Robe Records, die als CD in een beperkte oplage en als dd werd uitgebracht.
De muzikanten, die op deze CD meespelen zijn: Simeon Bartholomew - basgitaar, sologitaar, synthesizer, piano, zang en programmering, Chris Allison - drums en zang, Natalya Bing - viool, Darius Kaperonis - altviool (tracks 1,4), Monique Mezzatesta - altviool (tracks 5,7), Tim Mahony - cello (tracks 1,2,3,4), Peter Hollo - cello (tracks 5,6,7), Paul Meo - trompet (track 1), Paul Murchison - trompet en trombone (tracks 1,5,6,7), Jochen Gutsch - trompet (tracks 5,6,7), Sam Sheumack - gemoduleerde gitaar (tracks 1,3), Simon "Thanks" Dawes - synthesizer gitaar (track 1), Sorcha Albuquerque - gitaar solo (track 7), Louise Nutting - zang (track 4), Chris Kearnes - zang (track 3) en Alex Wilson - programmering (track 3 interlude).
Het album, dat 7 nummers bevat, begint met de 4 nummers van "3" en hiervan heet de eerste "Cyan", waarin de band een swingend heftig uptempo rock nummer speelt, dat noise en melodische invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat, dat na enkele minuten verandert in een geweldig stuk muziek, dat met hoge snelheid gespeeld wordt en Latijns Amerikaanse jazz invloeden bevat, om tegen het einde opnieuw te veranderen en in een rustig tempo uitgespeeld wordt, waarna "Magenta" volgt en de band de muziek in een rustig tempo begint, om het na enkele minuten meer snelheid te geven, waardoor er een swingend nummer ontstaat.
Dan volgt "Yellow", een heerlijk uptempo nummer, dat in een hoog tempo gespeeld wordt, swingt, een dansbaar ritme heeft en een drumsolo bevat, waarna de
band helemaal los gaat en de muziek naar een climax toewerkt, om vervolgens tijdelijk over te gaan in een gezongen rustiger tempo en na korte tijd de draad weer even op te pakken, om dan het nummer in een rustig tempo af te sluiten, waarna de band "Imperfect Black" speelt en ik een mooie mix van rock en drum & bass voorgezet krijg, die in een gemiddeld tempo ten gehore gebracht wordt en diverse subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen de nummers van "3.1", te beginnen met "Absolute Black", waarin Seims een fantastisch uptempo rock nummer speelt, dat folk en symfonische invloeden bevat en swingt als een trein en halverwege tijdelijk iets rustiger wordt, om na korte tijd te veranderen in een swingend stuk, dat bombastisch klinkt en disco invloeden heeft, waarbij het tempo weer omhoog gaat naadloos en over te lopen in "Translucence", een schitterend melodisch nummer, dat diverse tempowisselingen bevat en progressieve rock elementen heeft en swingt en ook dit nummer gaat verder in het volgende, dat "Clarity" heet en hierin vervolgt de band de ingeslagen weg door het spelen van een schitterend progressief rock nummer, dat in een hoog tempo mijn gehoorgang binnen komt.
"3+3.1" van Seims is een uitstekende uitgave, waarmee de band me vanaf het begin aan hun muziek heeft gekluisterd en in kan iedere liefhebber van rock muziek deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Sonic Dawn werd in 2013 te Kopenhagen, Denemarken, opgericht en bestaat uit: Emil Bureau - zang en sologitaar, Niels 'Bird' Fuglede - basgitaar en Jonas Waaben - drums.
De band bracht hun debuut single "Down The Line" op 4 mei 2014 als digitale download uit en bracht het nummer ook uit, in een mono uitvoering, onder de naam The Mind Flowers op de 7" split single met het The Roaring 420's nummer "Blue Jay", dat wel stereo is.
Daarna verscheen op 1 augustus 2014 het digitale nummer "Japanese Hills" in eigen beheer en deze werd gevolgd door het debuut album "Perception", dat op 31 oktober 2015 via Nasoni Records als CD, LP en als digitale download werd uitgebracht.
Vervolgens verschenen via Heavy Psych Sounds Records de albums "Into The Long Night" (2 april 2017) als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op geel vinyl, als LP in een beperkte oplage op roze/rood/wit marmerkleurig vinyl, als bundel (LP+CD), als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op oranje vinyl, als LP op zwart vinyl als CD en als dd, "Eclipse" (1 februari 2019) als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op roze en zwart gespetterd op doorzichtig vinyl, als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op zilver/metallic vinyl, als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als bundel (LP+CD), als CD en als dd en op 1 mei 2020 is het album "Enter The Mirage" Enter The Mirage" verkrijgbaar als LP in een beperkte oplage van 600 stuks op blauw vinyl, inclusief een met de hand genummerde poster, als LP op zwart vinyl, inclusief een met de hand genummerde poster, als LP in een beperkte oplage van 600 stuks op blauw vinyl zonder poster, als LP op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op half oranje, half geel vinyl, inclusief poster, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op half geel, half oranje vinyl, als CD inclusief poster, als CD en als dd.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Young Love, Old Hate", waarin de band een geweldige uptempo licht psychedelische pop song speelt, die invloeden heeft van Baby Woodrose en enkele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Hits of Acid", een prachtige, vrij rustige, song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.(luister naar deze 2 nummers via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Loose Ends", een schitterende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, diverse tempowisselingen heeft en licht psychedelische invloeden bevat en "Children of the Night", eveneens een heerlijke psychedelische pop song in de stijl van Baby Woodrose, die een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat.
In "Shape Shifter" zet The Sonic Dawn me een mooie rustige pop song voor, die halverwege steviger wordt en invloeden van progressieve bluesrock krijgt en in het titel nummer, "Enter the Mirage", schotelt de band me een verrukkelijke psychedelische song voor, die Oosterse invloeden en tempowisselingen heeft.
Dan volgen "Soul Sacrifice", een uitstekende swingende uptempo poprock song, waarbij stil zitten geen optie is (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Join the Dead", een schitterende progressieve poprock song met bluesrock en Hammond rock invloeden, waarin het orgel een belangrijke rol speelt.
Verder hoor ik "Sun Drifter", een swingende dansbare uptempo pop song, die lichte progressieve rock invloeden heeft en "UFO", een lekkere poprock song, die tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat, dat aanzet tot dansen.
"Enter The Mirage" van The Sonic Dawn bevat 10 heerlijke songs, waarvan ik van begin tot einde heb genoten met "Join the Dead" als uitschieter en ik kan deze schijf, dan ook aanraden, aan iedere liefhebber van psychedelische pop en de betere pop muziek.
The Courettes is een duo uit Brazilië en Denemarken, dat bestaat uit: Flávia Couri - sologitaar en zang en Martin Couri - drums, dat hun muziek sinds 2015 uitbrengt.
Hun debuut album, "Here Are The Courettes", verscheen 15 juli 2015 als 10" vinyl LP via Sounds of Subterrania, waarna de volgende uitgaven werden uitgebracht: “Boom! Dynamite!” (7" single, Bachelor Records, 2016), “Hoodoo Hop” (7" split single met Powersolo, Sounds of Subterrania, 2017), "Alive from Tambourine Studios!" (10" LP op beige vinyl, Chaputa Records, 1 oktober 2017), "We Are The Courettes" (CD, 30 maart 2018), “Voodoo Doll” (7"single, featuring Coffin Joe, 2018), "Too Late To Say I´m Sorry" (7" EP in een beperkte oplage op gekleurd vinyl en 7"EP op zwart vinyl, 20 december 2019), "Dynamite!" (7" EP op zwart vinyl, Groovy Records, 23 december 2019) en "Christmas (I Can Hardly Wait)" (7" split single met Powersolo, 2 april 2020).
Op 22 mei 2020 verschijnt de single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" in een beperkte oplage van 500 stuks op rood vinyl via Damaged Goods Records, waarna in oktober 2020 het derde album van de band wordt uitgebracht.
Op de A-kant, "Want You! Like a Cigarette", schotelt The Courettes me een geweldige jaren 60 gerelateerde beat song voor, die in de stijl van Phil Spector's meiden bands als The Ronettes en The Crystals gespeeld wordt.
Ook "Night Time (The Boy Of Mine)" ademt de sfeer van de jaren 60 uit en hierin laat het duo me weer genieten van zo'n fantastische aanstekelijke uptempo beat song, waarbij stil zitten geen optie is.
De single "Want You! Like a Cigarette" / "Night Time (The Boy Of Mine)" is een schitterende plaat van The Courettes, die in de jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ik kan liefhebbers van beat muziek, deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.
Knei uit La Pampa, Argentinië werd in 2006 opgericht en bestaat uit: Nicolás Lippoli - zang en sologitaar, Mauro Lopez - basgitaar en Roberto Figueroa - drums en percussie.
De band bracht op 31 december 2011 hun debuut album "La Puerta Del Sol" digitaal uit en deze werd op 1 oktober 2012 gevolgd door de digitale EP "Knei".
Daarna verschenen: "Juventud De La Gran Ciudad." (digitaal album, 2 december 2016), "III" (digitaal album, 7 juni 2019) en "66061 (Tormenta Pampeana)" (digitaal nummer, 4 april 2020).
Necio Records brengt hun digitale album "III" op 25 april 2020 als LP uit in een beperkte oplage van 300 stuks op 180 gram paars vinyl, waarvan er 100 stuks via bandcamp te bestellen zijn en tevens als digitale download.
Vermeldenswaardig is nog, dat ere een aantal gastmuzikanten op de plaat meespelen, waaronder: Gonzalo Bedacarratz - Hammond orgel en piano (3 nummers), Luis Balcarce - lapsteel gitaar (1 nummer) en Ensamble De Cámara, dat bestaat uit: Sebastian Viotto - viool, Cristian Luzza - viool, Guido Kohn - cello, Juan Pablo Peláez - trombpet, Manuel Delrío - trombone en Santiago Koziner - dwarsfluit.
Het album, dat 8 nummer bevat, begint op kant-A met "Vieja Mujer", waarin de band een heerlijke progressieve bluesrock song ten gehore brengt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, enkele subtiele tempowisselingen bevat en vlak voor het einde in een hoger tempo over gaat en gevolgd wordt door "Balada Para Una Amiga", die in een rustig tempo begonnen wordt, om na enkele minuten van ritme en tempo te veranderen in een swingende progressieve bluesrock song, die aan aanstekelijk dansbaar ritme heeft, om vervolgens terug te veranderen naar het begin tempo.
Daarna volgen "Mensaje Eterno", een schitterende rock song, die begint met tonen van "Ticket To Ride" van The Beatles en na een halve minuut over gaat in een swingende uptempo song, die rock & roll invloeden bevat en hierbij is stil zitten niet aan de orde en "Jardin", een mooie rustige melodische song, waarin subtiele tempowisselingen en invloeden van licht psychedelische muziek zitten, plus een terugkerend ritme.
Het eerste nummer van de B kant heet "Caso Perdido" en hierin speelt Knei een geweldige progressieve bluesrock song met boogie invloeden, die na enkele minuten verandert en een iets langzamer tempo krijgt, dat op zijn beurt na enkele minuten over gaat in een swingende rock & roll song met tonen van Mud's "Dynamite", om in rust te eindigen.
In "Nuvem Leopardo" zet de band me een uitstekende pop song voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en in "¿Qué Esta Bien Y Qué Esta Mal?" krijg ik een dansbare rock song te horen, die swingt, tempowisselingen bevat en invloeden van progressieve rock heeft.
"III" van Knei is een lekker in het gehoor klinkende plaat, waarmee de band me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
In 2014 werd de band Aton Five te Moskou, Rusland, opgericht en bestond in eerste instantie uit: Alexander Seleznev - sologitaar en percussie, Mikhail Zenkov - basgitaar en percussie, Daniil Bosak - keyboards, Rhodes piano, accordeon en synthesizer en Dmitry Smirnov - drums.
De band bracht in 2015 hun digitale debuut EP "Long Forgotten Tales" uit en deze werd in 2017 gevolgd door het digitale mini-album "Live At Mars" en in 2018 door het digitale album "Solarstalgia", waarna de band begin 2019 een contract kreeg bij R.A.I.G. Records, die hun album "Solarstalgia", met 2 bonus nummers, op 14 februari 2019 uitbracht en op deze CD wordt de band in 1 nummer bijgestaan door organist Anton Ablov, terwijl ook de stemmen van Goergiy Stefanov, Ivan Stefanov en Yana Shumskaya te horen zijn op het album.
Aton Five bracht hun tweede album via R.A.I.G. Records op 16 februari 2020 als CD en als digitale download uit en hierop staan 4 studio en 3 live nummers.
Op de studio opnamen bestaat de band uit: Alexander "Ritchie" Seleznev - sologitaar en synthesizer, Mikhail Zenkov - basgitaar, Maxim Neronov – keyboards en Dmitry Smirnov – drums en speelt Anna Chopik op viool in track 4 mee.
Bij de live uitvoeringen spelen Anton Ablov – keyboards (track 6), Daniil Bosak – keyboards (track 5 en 7) en Grigory Perelman – drums (track 6) mee, terwijl Dmitry Smirnov ook op track 5 en 7 drums speelt.
Vermeldenswaardig is verder, dat de muziek van de CD opgenomen werd in de periode 2015-2018 en bestaat uit vroege studio en live opnamen.
Het album start met de 4 studio opnamen en daarvan heet de eerste nummer "The Sun That'll Never Warm You", waarin de band in een rustig tempo, met Spaans aandoende klanken, begint, om na korte tijd meer snelheid aan de muziek te geven en me trakteert op een fantastisch progressief rock nummer, dat technisch uitstekend in elkaar zit en tempowisselingen bevat en dit nummer wordt gevolgd door "Woods Made Of Stone", dat met lichte psychedelische klanken ingezet wordt, die na een minuut over gaan in een schitterend stuk rock met lichte Oosterse invloeden, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle duister en mysterieus klinkt, om met licht psychedelische klanken te eindigen.
Daarna volgen "They Have Fallen And Thou Have Fallen", een geweldig nummer, dat een terugkerend licht hypnotiserend ritme bevat, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarmee Aton Five me hun muziek in lijkt te zuigen en "Vagabond's Worries", een prachtig rustig melodisch nummer, dat een terugkerend ritme heeft, een enigszins trieste ondertoon bevat door het vioolspel en langzaam naar een climax gespeeld wordt.
Dan volgen de live opnamen, waarvan "The Endless Desert" tijdens het Forest Jam Festival op 3 augustus 2018 werd gespeeld en hierin zet de band me een heerlijk nummer voor, dat een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme heeft, lichte Oosterse en psychedelische invloeden bevat en halverwege een iets ander ritme krijgt, waardoor de muziek verandert en een meer melodisch karakter krijgt, om tegen het einde weer te vaeranderen en door het gebruik van synthesizers gaat de muziek richting Emerson, Lake & Palmer.
In "Time", dat op 30 maart 2018 in de Massolit club te Moskou werd opgenomen, krijg ik een swingend rock nummer te horen, dat tempowisselingen en een terugkerend ritme bevat, symfonische invloeden heeft en halverwege verandert in een nummer in de stijl van Emerson, Lake & Palmer.
Als laatste schotelt de band me "The Sun That'll Never Warm You" (Forest Jam Festival, 3 augustus 2018) voor en daarin begint de muziek met mooi gitaarspel, dat na korte tijd over gaat in een verrukkelijk progressief rock nummer, waarin een korte drumsolo te horen valt, in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en swingt.
Aton Five heeft me met "Childhood's End" van de eerste tot de laatste tonen laten genieten van hun fantastische progressieve rock, die technisch van hoogstaande kwaliteit is en ik raad iedere liefhebber van dit genre dit meesterwerk dan ook zeer aan, wat mij betreft: verplichte kost!(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Love Coffin werd in 2013 te Kopenhagen, Denemarken opgericht en bestaat uit: Jonatan K. Magnussen - zang en sologitaar, Kristian Alexander Pedersen - sologitaar, Lasse Christiansen - keyboards viool en sologitaar, Tue Einar Bakfeldt Coffin - basgitaar en Alexander Vitus - drums.
De band bracht op 30 oktober 2015 hun debuut EP "Veranda" via het Flammekaster REcords label uit als digitale download en op LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en deze werd op 3 oktober 2016 gevolgd door de EP "Buffalo Thunder", die door Flammekaster Records in samenwerking met Third Coming Records als digitale download en in een beperkte oplage van 300 stuks zwart vinyl en 200 stuks blauw vinyl werd uitgebracht.
Op 28 september 2018 verscheen hun debuut album "Cloudlands" via Bad Afro Records en deze werd vooraf gegaan door de single "Pure", die 25 mei 2018 door Bad Afro Records werd uitgebracht, waarna op 7 september de single "Take Good Care Of Me" via dit label verscheen en op 6 maart 2020 werd hun tweede single van het album "Second Skin" uitgebracht via Bad Afro Records, getiteld "Mortalized".
Hun LP "Second Skin" verschijnt 24 april 2020 als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op zwart vinyl en als digitale download via Bad Afro Records en bevat 10 nummers.
Het album begint met "Stripped Down", waarin ik een prachtige psychedelische poprock song, in een gemiddeld tempo gespeeld, voorgeschoteld krijg, die een duister klinkend ritme heeft en jaren 80 invloeden bevat, dat prima dansbaar is en gevolgd wordt door "Caught In A Fire", een swingende dansbare uptempo pop song, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Daarna volgen de single "Mortalized", een schitterende vrij rustige song, die lichte psychedelische invloeden heeft, enkele prima subtiele tempowisselingen en een aanstekelijk ritme bevat (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), "Nothing At All", een heerlijke melodische uptempo pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en "The Summer", een
swingende uptempo rock song, die tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen.
In "Fall" speelt The Love Coffin een fantastische uptempo song, die swingt als een trein, waarbij het moeilijk is om niet in beweging te komen, in "A Shrinking Thing" krijg ik een aanstekelijke dansbare pop song voorgeschoteld, die invloeden heeft van de muziek van jaren 80 bands als Magazine en in "Puppet" laat de band me genieten van een schitterende dansbare progressieve poprock song, die een terugkerend ritme heeft en Indianen muziek invloeden bevat.
Verder volgen "Void", een verrukkelijke rustige song, die invloeden van Baby Woodrose heeft en een aanstekelijk ritme bevat en "Heaven Sent", een uitstekende
progressieve pop song, die tempowisselingen heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, progressieve jazz invloeden en een terugkerend ritme bevat.
"Second Skin" van The Love Coffin staat vol lekker in het gehoor klinkende poprock songs, die me van begin tot einde hebben geboeid en ik kan liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook zeer aanraden.
Vibravoid werd in 1990 te Düsseldorf, Duitsland, opgericht en bestaat uit: Christian Koch - zang en sologitaar, Frank Matenaar - drums en Dario Treese - orgel.
De band heeft zich muzikaal laten inspireren door o.a. (een vroege) Pink Floyd, Electric Prunes, Strawberry Alarm Clock en Spacemen 3 en talloze andere psychedelische progressieve rock bands.
Sinds 2000 heeft Vibravoid diverse LP's en CD's uitgebracht via verschillende labels, zoals: Triggerfish, Nasoni, Anzitisi Records, Krauted Mind Records, Herzberg Verlag en Sulatron.
Nadat ze begin 2013 hun eigen label Stoned Karma Records hebben opgericht, verschijnen daarop hun platen (onder andere "Psychedelic Blueprints - An Introspection Of The Years 2000-2013" en de 6 CD box "Loudness For The Masses"), maar ook staat de band met een nummer ("Nearby Shiras", een cover van Kalacakra) op de LP Head Music van het Fruits De Mer Records label en is in 2013 de 7" gekleurd vinyl single "Colour Your Mind", waarop 3 covers staan, uitgebracht via dat zelfde label uit Engeland, gevolgd in 2015 door de 7" gekleurd vinyl single "Steppin' Stone" , die eveneens 3 covers bevat en via Fruits De Mer verscheen.
De band stond op het "14th Dream Of Dr.Sardonicus" festival te Cardigan, Wales, dat van 5 tot 7 augustus plaats vond en georganiseerd werd door Fruits De Mer Records, waarbij één van de live nummers ongetwijfeld hun nieuwe 7" gekleurde vinyl single met klaphoes, "In-A-Gadda-Da-Vida", was, die 9 augustus 2016 in beperkte oplage via Fruits De Mer Records verschenen is.
De single, werd 30 september 2016 gevolgd door hun nieuwe album "Wake Up Before You Die", dat op hun Stoned Karma Records in een beperkte oplage op LP en CD werd uitgebracht, waarbij de CD uitvoering 4 extra live nummers bevat.
Via Stoned Karma Records verschenen in 2017 de albums "A Night At The Museum" (3LP) en "Triptamine E.P. Volume 5", dat tijdens hun "wake Up Before You Die" optreden in Haus Der Jugend in 2016 werd opgenomen en in een beperkte oplage van 1000 LP's inclusief een kleurenposter op A10 formaat uitgebracht is en op 17 november 2017 verscheen "Mushroom Mantra's", zowel op LP als CD en als download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de pre-order editie van de LP in een beperkte oplage van 200 stuks op gekleurd vinyl geperst is en een poster plus picture postcard disc bevat, die een nummer bevat, dat niet op de LP staat, terwijl op de CD uitgave 3 extra nummers staan, die tijdens een opname sessie uit 1992 stammen en niet eerder zijn uitgebracht.
Stoned Karma Records bracht op 25 mei 2018 2 albums van de band tegelijk uit, dat zijn: "Vibrations From The Cosmic Void", die in een beperkte oplage van 500 LP's als pre-order een bonus LP bevat, terwijl het album tevens in een beperkte oplage van 1000 stuks in 3 kleuren zonnestralen vinyl en als CD en digitale download verscheen en het andere album,"Live At Rheinkraut Festival", waarop basgitarist Ufo Walter te horen is, werd als 2CD en digitale download uitgebracht.
Eind april 2019 verscheen het album "Intergalactic Acid Freak Out Orgasms" via Stoned Karma op zowel CD als LP en diagitale download en ook hierop is de band weer live te beluisteren en in september 2019 verscheen de 7" single "World Of Pain"/ "Plastic Covered Tangerines" op rood vinyl via dit label.
Om hun 30 jarig jubileum te vieren vervolgde de band het uit brengen van hun Triptamine serie en verscheen het album "Out Of Tune In Rosenheim - Triptamine vol.6" in maart 2020 via hun eigen Stoned Karma Records als 2LP, als CD en als digitale download.
De muziek voor de 2LP, die 9 nummers bevat, is live opgenomen tijdens een optreden eind december 2019, dat onder de naam "The Psychedelic Christmas Experience Tour" gegeven werd.
Dan volgt in april 2020 het album "Psychedelic Blueprints Volume 2", dat via Stoned Karma Records als CD, als 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks op marmer kleurig vinyl wordt uitgebracht en tevens als digitale download, waarop alternatieve versies, mixen en master versies staan uit de periode 1994-2019 en op 6 mei komt hun derde album van het 30 jarige jubileum uit via Stoned Karma Records, getiteld "The Decomposition Of Noise" en deze verschijnt in en beperkte oplage als LP, die een bonus live album bevat en als CD, die 3 extra nummers heeft.
Het CD album, dat 10 nummers bevat, waarvan een aantal nieuwe, start met het titel nummer "The Decomposition Of Noise", waarin de band me laat genieten van een uitstekende psychedelische song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme heeft, waarna "World Of Pain" volgt en ik een fantastische uptempo song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, swingt als een trein en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "It Happened Tomorrow", een geweldige psychedelische dromerige song, die een aanstekelijk ritme heeft, "Eardrum", een schitterende jaren 60 gerelateerde psychedelische song, die ruimtelijke invloeden heeft en een dansbaar ritme bevat en "Plastic Covered Tangerines", een verrukkelijke rustige song, die in een aanstekelijk ritme gespeeld wordt en ruimtelijke en lichte Oosterse invloeden heeft.
In "The Essence Of Noise" schotelt Vibravoid me een bijna 20 minuten durend nummer voor, dat met psychedelische terugkerende ruimtelijke klanken en gesproken tekst begint, om na een aantal minuten meer snelheid en krautrock elementen toegevoegd te krijgen, waardoor er een licht hypnotiserend stuk muziek ontstaat, waarmee de band me in een lichte trance brengt, om enkele minuten voor het einde van het nummer terug te komen in een rustige tempo en over te gaan in een psychedelisch ruimtelijk stukje muziek, waarna ""The Decomposition Of Noise (Reprise)" volgt en de band een kort nummer speelt, dat swingt en lichte symfonische en progressieve rock invloeden heeft.
Dan volgen de extra CD nummers, te beginnen met de radio uitvoering van "World Of Pain", waarin de band me opnieuw een fantastische uptempo song voorzet, die enkele subtiele tempowisselingen heeft, swingt als een trein en aanzet tot dansen.
Verder hoor ik het live in Chania, Kreta, Griekenland, gespeelde "Ballspeaker" en ook dit nummer duurt bijna 20 minuten.
Hierin krijg ik een geweldige uptempo uitvoering voorgezet, dat is voorzien van diverse tempowisselingen, waarbij acid, psychedelische en progressieve rock aaneen gesmeed worden.
Het laatste nummer is de 10 minuten durende originele soundtrack van de film "Im Zeichen Des Zwilling" en daarin verrast de band me door een hele andere kant van zichzelf te laten horen, door een schitterend stuk filmmuziek te spelen, dat doorspekt is met elektronische muziek, die bij tijd en wijle richtig avant garde gaat en invloeden van Hammond rock heeft, die gemixt wordt met hemelse harp klanken en wind elementen en free jazz elementen bevat.
Vibravoid heeft me van begin tot einde met "The Decomposition Of Noise" weten te boeien met hun fantastische muziek, die enkele hoogtepunten bevat, zoals: "The Essence Of Noise" en "Im Zeichen Des Zwilling" en ik kan deze meesterlijke plaat dan ook aanraden, aan elke liefhebber van psychedelische rock.(luister naar de teaser voor dit album via de youtube link onder de recensie)
Sei Still uit Mexico City, Mexico, bestaat uit: Lucas Martin - sologitaar en zang, Mateo Sanchez - sologitaar en zang, Andres Lupone - basgitaar en zang, Sebastian Rojas - synthesizer en orgel en Jeronimo Martin - drums.
De band, die tegenwoordig in Berlijn, Duitsland hun thuisbasis heeft, deelde het podium met onder andere: Stereolab, Kikagaku Moyo, Holy Wave, Institute, New Candys, 10 000 Russos en Lorelle Meets the Obsolete en bracht op 21 oktober 2017 het digitale nummer "OTO" via Discos Duros uit en deze werd op 26 mei 2019 gevolgd door het digitale nummer "Tácticas De Guerrilla Urbana" en op 10 april 2020 verscheen het debuut album "Sei Still" via Fuzz Club Records als LP op rood vinyl en als digitale download, dat een extra nummer bevat.
De LP, die 6 nummers bevat, start met "Blumenkriege", waarin de band een schitterende krautrock song ten gehoren brengt, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, waarmee de band me in een lichte trance brengt en deze wordt gevolgd door "El Camino", eveneens een geweldige krautrock song met een hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
Daarna volgen "Emisión" en ook daarin laat Sei Still me genieten van een stuk hypnotiserende muziek, dat me in beweging houdt en "Fortuna" is nogmaals zo'n fantastisch licht hypnotiserend nummer, waarmee de band me in de ban van hun muziek houdt.
In "Televisión" zet de band me opnieuw een verrukkelijk stuk krautrock voor, dat een terugkerend dansbaar hypnotiserend ritme heeft en in "Ladrón" begint de muziek rustig en psychedelisch, om na korte tijd meer snelheid te krijgen, waardoor er een uitstekend swingend stuk muziek ontstaat, dat swingt.
Het extra nummer van de digitale download is "Tácticas de Guerrilla Urbana", waarin ik iets meer dan 10 minuten mag genieten van een schitterend uptempo krautrock nummer, dat spacerock invloeden heeft en swingt als een trein en daarbij is stil zitten dan ook niet mogelijk.
Het debuut album "Sei Still" van Sei Still staat vol verrukkelijke krautrock nummers, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan dit meesterwerkje dan ook aanraden, aan een ieder, die van deze muzieksoort houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Gaupa uit Falun, Zweden bestaat uit: Emma Näslund - zang, David Rosberg - sologitaar, Daniel Nygren - sologitaar, Erik Jerka Sävström - basgitaar en Jimmy Hurtig - drums.
De band bracht in juni 2018 hun debuut EP "Gaupa" in eigen beheer als Cd-r uit, die op 25 oktober 2019 via Kozmik Artifactz Records opnieuw verscheen en deze werd in een beperkte oplage op vinyl uitgebracht.
Op 3 april 2020 bracht Kozmik Artifactz Records hun album "Feberdröm", dat 8 nummers bevat, in een beperkte oplage als LP en als CD uit
Het album begint met "Vakuum", waarin de band een schitterende melodische stonerrock song ten gehore brengt, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Where Emperors Grow", een swingende uptempo rock song, die progressieve rock en lichte Oosterse invloeden bevat.
Dan volgen "Hjulet", een prachtige rustige song, die diverse subtiele tempowisselingen heeft en halverwege iets meer tempo krijgt en "Grycksbo Gånglåt", eveneens een heerlijke, vrij rustige, rock song, met folk invloeden, waar een aanstekelijk terugkerend ritme in zit.
In "Mjölksyra" speelt Gaupa een melodische rock song, die tempowisselingen heeft en een dansbaar ritme bevat en in "Alfahonan (Shooting Blanks)" zet de band me een prima rock song voor, die rustig start, maar na korte tijd iets steviger wordt en hardrock invloeden heeft, waarbij het tempo gemiddeld te noemen is, dat even na de helft van de song meer snelheid krijgt en er een swingend stuk muziek ontstaat, dat progressieve rock invloeden heeft.
Verder volgen "Totemdjur", een geweldige swingende uptempo progressieve rock song, waarbij stil zitten geen optie is en "Klarvaken", dat in een mooi en rustig tempo begint, om na korte tijd te veranderen in een verrukkelijke aanstekelijke rock song, die een hoog meedein gehalte heeft.
"Feberdröm" van Gaupa bevat 8 lekker in het gehoor klinkende nummers met progressieve rock invloeden, waarmee de band me vanaf het begin heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van progressieve rock en rock in het algemeen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
El Jefazo werd in Lima, Peru, opgericht en bestaat uit: Bruno Sánchez - sologitaar, Carlos French - basgitaar en Renán Monzón - drums.
Hun debuut album "Ensayo 10/12/2014" verscheen 14 december 2014 als digitaal album, waarna op 12 juni 2016 het digitale album "El Jefazo" volgde.
Vervolgens verschenen: "Simbiosis" (digitaal album, 8 augustus 2019), "Cheques" (gratis digitaal download nummer, 17 februari 2020) en "Ojo de Buey" (digitaal nummer, 30 maart 2020).
Necio Records bracht op 31 maart 2020 het album "Simbiosis", dat 7 nummers bevat, als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op zwart en groen gepetterd 180 gram vinyl uit, waarvan er 100 stuks via bandcamp bestelbaar zijn en tevens is het album als digitaal album verkrijgbaar.
De plaat begint met "Serpiente", waarin de band me een stevig uptempo stonerrock nummer voorschotelt, dat swingt en ruimtelijke invloeden bevat, om na enkele minuten te veranderen in een melodisch stukje muziek, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en progressieve rock elementen bevat, waarna "El Hedonista" volgt en de band een stevig stonerrock nummer speelt, dat een gemiddeld tempo heeft en diverse subtiele tempowisselingen heeft en tegen het einde verandert in een ander ritme.
Daarna volgen "Pulsión de Muerte", een schitterend rock nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en swingt als een trein en "El Daño Está Hecho" en hierin speelt El Jefazo een lekker in het gehoor klinkend rock nummer, dat een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
In "Uranai Baba!" zet de band me opnieuw zo'n swingend stuk stonerrock voor, dat na korte tijd over gaat in een ander ritme en iets langzamer tempo, dat acid rock invloeden heeft, in "Poltergeist" speelt de band een geweldig nummer, dat tempowisselingen heeft, invloeden van metal en melodische rock bevat en een dansbaar ritme heeft, om het nummer in een traag tempo af te sluiten en in "Drone Gato" start de muziek in een licht hypnotiserend terugkerend ritme, om halverwege te veranderen in een progressief stuk muziek, dat in een gemiddeld tempo tot het einde toe gespeeld wordt.
"Simbiosis" van El Jefazo is een uitstekende plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van stonerrock deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Double Experience uit Ottawa, Canada, werd in de zomer van 2011 onder de naam Colfax opgericht door Ian Nichols - zang en sologitarist Brock Tinsley, die op 1 april 2013 het digitale nummer "Horror Beyond Imagination" uitbrachten.
In 2014 werd de bandnaam verandert in Double Experience, die verder bestond uit: Tim Kealy - basgitaar en Kenny Saunders - drums.
Vervolgens gingen Nichols en Tinsley in 2015 als duo verder en werden op het podium in 2015 en 2017 bijgestaan door drummer James Reid en ook Dafydd Cartwright - drums maakte van 2016-2017 deel uit van Double Experience.
In het jaar 2014 bracht de band hun debuut single "Who The Hell?" uit, waarna op 1 augustus 2014 het digitale debuut album "721835" verscheen.
Daarna volgden "Unsaved Progress" (6 september 2016, digitaal album), "The Same Error" (3 januari 2019, digitale EP via Involve Records), "Alignments: Neutral" (15 november 2019, digitale EP) en "Rock (Geology)" (19 maart 2020, digitale EP).
Ook bracht de band een aantal singles uit, waaronder "So Fine" (18 februari 2016), "The Pilot" (9 november 2017), "AI Freaks Me Out" (12 februari 2018), "Oh Listener Mine" (27 april 2018) en "Love Is Not Just Talk" (1 maart 2019, Drakkar Entertainment).
Op 24 maart 2020 verscheen het album "Alignments", waarop 11 nummers staan, via AFM Records in een beperkte oplage als LP op doorzichtig vinyl, als CD en als digitale download.
Het album begint met "Perish Song", waarin Double Experience een melodische rock song in een gemiddeld tempo speelt, die enkele tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door de eerste van de 3 nummers van de EP "Neutral", getiteld "new Me", een swingende uptempo hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme
en "Something'S Got To Give", een uptempo rock song, die tempowisselingen heeft, een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en swingt.
Daarna volgen "Ghost In The Machine" (van de EP "Neutral"), een uitstekende mix van melodische rock en pop, die een dansbaar ritme heeft, "My List", een prima uptempo pop song met een dansbaar ritme en tempowisselingen en "Your Biggest Fan" en hierin speelt Double Experience eveneens een dansbare pop song.
In "Born For It" laat de band me nogmaals een uptempo song horen, die tempowisselingen heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie), in "So Dumb" krijg ik een aanstekelijke pop song voorgezet, die zeer dansbaar is, in uptempo gespeeld wordt en subtiele tempowisselingen heeft en in "The Imp" (van de EP "Neutral") hoor ik de band opnieuw zo'n uptempo rock song spelen, die swingt.
Verder volgen de titel song "Alignments" en ook daarin schotelt de band me een uptempo poprock song voor, die iets na de helft van het nummer tijdelijk verandert in een rustig stukje melodische rock, om na korte tijd weer over te gaan in het begin tempo en "Love Is Not Just Talk", dat in dezelfde lijn ligt als de rest van de song, dus een uptempo melodische poprock song met subtiele tempowisselingen, die dansbaar is.
"Alignments" van Double Experience is een prima plaat, die 11 uptempo songs bevat, waar na mijn mening daardoor te weinig variatie in zit, maar desondanks dat, kan ik liefhebbers van poprock toch aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel hierover geven.
Dätcha Mandala uit Bordeaux, Frankrijk werd in 2009 opgericht en bestaat uit: Nicolas Sauvey - zang, basgitaar, akoestische gitaar en mondharmonica, Jérémy Saigne - sologitaar en zang en Jean-Baptiste Mallet - drums en zang.
De band bracht in 2016 hun debuut EP "Anâhata" uit, waarna op 10 november 2017 hun debuut album "ROKH" als digitale download in eigen beheer en als LP op zwart vinyl en als CD via Mrs Red Sound verscheen en deze zou op 24 april 2020 gevolgd worden door "Hara", eveneens via Mrs Red Sound en als CD en digitale download worden uitgebracht, maar door het corona virus wordt deze datum uitgesteld tot 5 juni 2020.
In de loop der jaren trad de band meer dan 550 keer op in landen zoals: Amerika, Canada, Italië, Nederland, Duitsland, Spanje, Zwitserland en Slovenië en speelde samen met onder andere: Les Insus, The Bellrays, Radio Moscow, The Datsuns, Mars Red Sky, DeWolff, Angelo Moore, Samsara Blues Experiment, Endless Boogie, 7 Weeks, Shaka Ponk, The Cosmic Dead, Bob Wayne en The Dictators.
Het album begint met het op video verschenen "Stick It Out", waarin de band een stevige mix van stonerrock en progressieve bluesrock in een gemiddeld tempo speelt (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie), die gevolgd wordt door "Mother God", een heerlijke bluesrock song met een dansbaar aanstekelijk ritme en "Who You Are", eveneens zo'n uitstekende song met een aanstekelijk ritme, die swingt als een trein.
Daarna volgen "Missing Blues", een schitterende blues song, die diverse tempowisselingen bevat, "Morning Song", een verrukkelijke rustige pop song, die muzikaal terug gaat naar de jaren 50 en 60 en invloeden heeft van de muziek van The Beatles en "Sick Machine", een fantastische uptempo powerrock song, die disco invloeden heeft en een zeer dansbaar ritme bevat.
In "Moha" schotelt Dätcha Mandala me een geweldige swingende psychedelische song voor, die lichte Oosterse en rock invloeden bevat en een terugkerend ritme heeft, in "Eht Bup" krijg ik een heerlijke swingende pop song, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en in "Tis's" laat de band me genieten van een vrij rustige song, die lichte countryblues invloeden heeft.
Dan volgen "On The Road", een lekker in het gehoor klinkende rock song met lichte blues invloeden, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme heeft en "Pavot", een fantastische mix van hardrock en powerrock, die in een hoog tempo gespeeld wordt en swingt.
"Hara" van Dätcha Mandala is een uitstekende plaat met puike muziek, waarmee de band me ven begin tot einde heeft weten te boeien en ik kan liefhebbers van power- en bluesrock deze schijf dan ook van harte aanbevelen.
Meanwhile Project Ltd. werd in 2013 te Keulen, Duitsland opgericht, nadat de band Lunatic Skydance (eind jaren 90 tot 2005) uit elkaar ging en bestaat uit: Marcell Birreck - zang en Marcus Adam - zang
Het duo bracht hun debuut op 27 mei 2013 uit met de digitale EP "The Joey Burns" waarna op 13 juli 2013 de digitale EP "The Sober" volgde.
Vervolgens verschenen: "Desintegration pt.1" (digitale remix EP, 25 juli 2013), "The Judas Hole" (digitaal album, 10 november 2013), "The Atoms That Used To Be Me" (digitale kerst single, 25 december 2014), "For", (digitale kerst EP, 25 december 2015), "The Beak Of A Bird" (digitale kerst single, 25 december 2016), "Lean On (What You Are)" (digitaal kerst nummer, 25 december 2018), "Idols Shaking Hands" (digitale single, 27 februari 2020) en "Selina" (digitale single, 20 maart 2020).
Op 17 april 2020 verschijnt het album "Marseille", dat 10 nummers bevat, via Kapitän Platte Records als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op Wit vinyl, als LP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl, als CD en als digitale download.
Op de plaat spelen een aantal gastmuzikanten mee, zoals: Sebastian Nase - drums (5 nummers), Bodo von Zitzewitz (2 nummers), Jens Böckamp - blazers (2 nummers), klarinet (1 nummer), tenor saxofoon (3 nummers en saxofoon solo (1 nummer), Stefan Karl Schmid - blazers (1 nummer), klarinet (1 nummer), tenor saxofoon (3 nummers) en saxofoon solo (1 nummer), Janning Truman - blazers (1 nummer), trombone (4 nummers) en trombone solo (1 nummer) en Muriel Bonn - cello (3 nummers).
Het eerste nummer van het album is de titelsong "Marseille", waarin de band de muziek in een traag tempo start, er na korte tijd iets meer snelheid aan geeft en me een mooie rustige pop song voorzet, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door de single "Selina", een uitstekende swingende uptempo poprock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen "Idols Shaking Hands", een heerlijke song met subtiele tempowisselingen, die een hoog meedein gehalte heeft en aanzet tot dansen, waarbij de muziek wel iets weg heeft van die van Deleyaman , "Insect Boy", een prima song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarbij de begeleiding minimaal is en "Lost On Demand", een swingende uptempo poprock song met een dansbaar ritme.
In "Emigrant" zet Meanwhile Project Ltd. me opnieuw een vrij rustig nummer voor, dat me als muziek in de oren klinkt, in "Tired Boy" krijg ik een opnieuw zo'n schitterende song in de stijl van Deleyaman te horen, die een gemiddeld tempo heeft en een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en ook in "Tired Boy" laat het duo me genieten van een uptempo poprock song, die een ritme heeft, dat aanzet tot dansen.
Verder hoor ik "Seventyeight", waarin de band nogmaals een vrij rustige pop song speelt en "Ghost With A Toy", een fantastische swingende uptempo song, die tot halverwege een vrolijk aanstekelijk ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is, om dan te veranderen in een stuk melodische pop, dat tegen het einde over gaat in een rustig tempo.
"Marseille" van Meanwhile Project Ltd. is een uitstekende plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Yune uit Arhus, Denemarken, werd in 2015 opgericht en bestaat uit: Tobias Sachsen - zang, Erlend Eggestad - sologitaar, Nikolaj Bugge - sologitaar, Mads Flethöj Ege - basgitaar en Tobias Andreassen - drums.
De band bracht in 2017 hun debuut single "Animal" uit en in november 2019 verscheen hun single "Örkensangen" uit en deze werd gevolgd door "Odd One Out" en "Low", als voorloper van hun debuut album "Agog", dat 10 nummers bevat en 24 april 2020 via Crunchy Frog Records als LP, CD en als digitale download op de markt komt.
Het album begint met "Örkensangen", waarin de band een mooie, vrij rustige, melodische song ten gehore brengt, die een aanstekelijk terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Odd One Out", een uitstekende poprock song, die subtiele tempowisselingen bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Low", een prachtige rustige poprock song, die melodische invloeden heeft (luister naar dit nummer via de YouTube link onder de recensie), "Part 2", een heerlijke dromerige poprock song, die een terugkerend ritme bevat, dat aanzet tot dansen en ""Maple", een prima song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en duistere klanken heeft.
In "Running Down The Hourglass" zet Yune me een lekker in het gehoor klinkende song in een gemiddeld tempo voor, die lichte invloeden van Toeareg muziek heeft, in "Unna" krijg ik nogmaals een vrij rustige song te horen, die melodische invloeden heeft en in "Copy Of You" schotelt de band me weer zo'n prima pop song in een gemiddeld tempo met een dansbaar ritme voor.
Verder hoor ik "Gold", een pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en melodische invloeden heeft en "Far Gone", een experimenteel startende pop song, die in een langzaam tempo gespeeld wordt, lichte progressieve en ruimtelijke invloeden bevat en tegen het einde iets meer snelheid krijgt.
"Agog" van Yune is een vrij rustige plaat, die vol staat met mooie pop songs en ik kan liefhebbers van de betere pop dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.
Orchestra Of Constant Distress, oftewel OOCD, uit Gothenburg, Zweden, werd in 2016 opgericht en bestaat uit: Joachim Nordwall - synthesizer, Anders Bryngelsson - drums, Henrik Rylander - drums en Henrik Andersson - sologitaar.
De band bracht hun album op 8 maart 2018 met gelijknamige titel in een beperkte oplage als LP uit via 8mm records en tevens als digitale download.
Deze werd op 23 februari 2018 voorafgegaan door de albums "Distress Test", dat via Riot Season Records in een beperkte oplage van 300 stuks als zwart vinyl LP werd uitgebracht en ook als dd verscheen en "Abandon", dat ook op 23 februari 2018 via Riot Season Records verscheen en in een beperkte oplage van 50 stuks als cassette werd uitgebracht, maar ook was de cassette via Swap Meat samen met "Distress Test" in een beperkte oplage van 50 stuks verkrijgbaar, zodat er slechts totaal 100 stuks van de cassette werden gemaakt.
Op 26 april 2019 bracht Riot Season Records hun album "Cognitive Dissonance" in een beperkte oplage van 300 stuks als LP op zwart vinyl uit en als dd en op 10 april 2020 bracht de band het album "Live At Roadburn 2019" uit, dat 6 nummers bevat, eveneens via dat label.
Het album begint met "Intro/Very Much", waarin de band me een heftig stuk progressieve experimentele rock voorschotelt, dat in een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme gespeeld wordt, waarna "Discomfort" volgt en ik een stevige mix van stonerrock en noise te horen krijg (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie), die over loopt in "Fear Might Harm Others", een uitstekend stonerrock nummer, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en industriële invloeden bevat.
Daarna volgt "Left" en hierin speelt OOCD opnieuw een heerlijk stukje stonerrock, dat een licht hypnotiserend ritme heeft en prima dansbaar is.
In "Unreleased" krijg ik nogmaals een geweldige mix van industriële muziek en stoner in een gemiddeld tempo te horen, die een hypnotiserend terugkerend ritme bevat en in "Just A Little" zet de band me ook nu weer zo'n industrieel nummer met een terugkerend ritme voor, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
"Live At Roadburn 2019" van Orchestra Of Constant Distress (OOCD) bevat 6 schitterende licht hypnotiserende industriële rock nummers, waarmee de band me in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan liefhebbers van stoner en industriële rock deze schijf dan ook zeer aanbevelen.
Op 25 mei 2013 richtte Martin Soer (Stahlmann) - zang en programmering uit Göttingen, Duitsland zijn project Sündenklang op en samen met Patrick Nevian (programmering) brengt hij op 17 april het album "Jahresringe", waarop 10 nummers staan, via AFM Records als CD en als digitale download uit.
Op het album spelen de gastmuzikanten Leandra Ophelia Dax - zang en Benni Cellini - cello mee.
Het album begint met "Schnitt Um Schnitt", waarin Sündenklang een mix maakt van hip hop, dark wave en elektro, die in een langzaam tempo gespeeld wordt en tempowisselingen heeft, waarna "Staub" volgt en ik een swingende elektro song voorgeschoteld krijg, die disco invloeden en een zeer dansbaar ritme bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Schwarze Götter", een uptempo mix van dark wave en elektro, die aanzet tot dansen, "Wenn Alles Brennt", een elektro song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en invloeden van dark wave heeft en "Von Träne Zu Regen", een mooie, vrij rustige, song met invloeden van hip hop.
In "Du Bist Mein Licht" laat Sündenklang me genieten van een schitterende rustige song, waarin Leandra samen met Martin de zang voor haar rekening neemt, in "Antiheld" speelt de band een fantastische swingende uptempo elektro song, waarbij stil zitten niet mogelijk is en in "1000 Stimmen" krijg ik een dansbare uptempo elektro song te horen, die een aanstekelijk ritme heeft.
Verder volgen "Auf Den Weg", waarin Benni meespeelt en ik een uitstekende, vrij rustige, mix van elektro en orkestrale muziek hoor en "Vergeben Und Vergessen", een prima dark pop song, die enkele subtiele tempowisselingen heeft en een dansbaar ritme bevat.
"Jahresringe" van Sündenklang staat vol lekker in het gehoor klinkende songs, waar ik met plezier naar geluisterd heb en ik kan deze CD dan ook aanraden, aan een ieder, die van elektro en dark wave houdt.
Untitled With Drums uit Clermont-Ferrand werd in 2014 opgericht en bestaat uit: MLB (Martin Le Borgne) - zang en basgitaar, LD - sologitaar, MP sologitaar en achtergrondzang, NZ - synthesizer en achtergrondzang en RD - drums.
De band bracht op 20 januari 2017 hun debuut EP "S/T W/D" als digitale download uit en deze werd gevolgd door "Hollow", dat digitaal via Atypeek Music op 6 maart 2020 verscheen en op 3 april 2020 in een beperkte oplage op zwart vinyl als LP via Seeing Red Records.
Het album, dat 10 nummers bevat, start met "Play With Fire", waarin de band me een heerlijke swingende uptempo grunge song voorschotelt, die me aan de muziek van Nirvana doet denken en gevolgd wordt door "Passing On", een uitstekende rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en invloeden van de jaren 90 muziek heeft.
Daarna volgen "Stasis", waarin de band weer zo'n prima grunge song ten gehore brengt, die tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, "Amazed", een stevige rock song, die tempowisselingen en een terugkerend melodisch ritme heeft en invloeden van grunge bevat en "Silver", een schitterende rustige melodische song, die subtiele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
In "Hex" speelt Untitled With Drums opnieuw een jaren 90 gerelateerde grunge song in een gemiddeld tempo, die tempowisselingen bevat, in "Consider" zet de band me een korte swingende song voor, die in hetzelfde straatje zit als de vorige en in "Revolve" krijg ik ik een mooie, vrij rustige, song voorgezet, die tempowisselingen heeft en melodische invloeden bevat.
Verder volgen "Heirs", eveneens weer een grunge song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en tempowisselingen heeft en "Strangers", een schitterende rustige song met melodische invloeden, die halverwege iets meer snelheid krijgt en een aanstekelijk ritme bevat.
"Hollow" van Untitled With Drums is een puike plaat om te beluisteren, die vol lekkere grunge muziek staat en ik kan liefhebbers van dit genre, deze schijf dan ook zeer aanraden.
Schizo Fun Addict uit New York / New Jersey bestaat tegenwoordig uit Jayne Gabriel - zang en sologitaar, Jet Wintzer - zang, synthesizer en basgitaar, Daniel Figuerdo - keyboards, orgel, vleugel en synthesizers, Daniel Boivin - drums en percussie, Rex John Shelverton - sologitaar en Ilona Virostek - zang.
De band bracht hun debuut album "Just a Dimension Away" in 2000 via het Sudden Bliss label op CD uit.
Daarna verschenen de albums: "Diamond" (CD, Sudden Bliss Records, 2001), "The Atom Spark Hotel" (LP, Canarsie, 2004), "Imperial Quazar" (Ltd.Edition CD, Pin Prick Records, 2008), "The Sun Yard" (CD, Fruits De Mer Records, 2013) en het split album "Schizo Fun Addict / The Bordellos - KASSETTE" die in een gelimiteerde oplage van 100 stuks op cassette verscheen via Small Bear Records.
"Dream Of The Portugal Keeper" was hun eerste single, die in 2007 via Bracken Records op 7" vinyl uitbracht werd en tevens op CDr verscheen, waarna de allereerste Fruits De Mer Records single "Fruits De Mer Vol.1" in 2008 op 7" vinyl (beperkte oplage) en als (CDr promo) werd uitgebracht met daarop de nummers "Theme One" en "Ogden's Nut Gone Flake", terwijl via het zelfde label in 2014 "Theme From Suspiria" verscheen met daarop: "Theme From Suspiria", "In The Long Run" en "Back Of Her Car" en deze verscheen als: 7" oranje vinyl + DVD Ltd.edition, 7" zwart vinyl + DVD Ltd.edition, 7" vinyl test persing (20 stuks voor de verkoop op het Crabstock Festival, Cardigan) en als CD promo en in 2016 werd de flexi disc en éénzijdig bespeelbare single "Take A Heart" (Sorrows cover) voor het "Postcards From The Deep" project van Fruits De Mer Records uitgebracht.
Oorspronkelijk verscheen "The Sun Yard" in een beperkte oplage als gratis digitale soundcloud download op kerstdag 2013 voor een beperkte tijd en 100 stuks verschenen er in een gratis goodie bag via Fruits De Mer Records tijdens het "Summer 2014 festival of psychedelica", waarna Schizo Fun Addict het album niet meer beschikbaar stelde.
Het album verscheen op op kerstdag 2017 nogmaals als gratis download via soundcloud en ook kwam het 2 januari 2018 uit op LP, die in een beperkte oplage van 620 stuks geperst wordt op rood met roze gloed en turquoise vinyl met een groene gloed.
Daarvan werden de turquoise/groen tijdens kerst gratis weggegeven aan leden van de FRUITS DE MER Members Club, de transparant rode worden weggegeven aan de eerste 150 mensen, die op de 10e verjaardag van Fruits de Mer op 12 mei 2018 te Glastonbury komen, maar ook waren de resterende albums te koop.
Tevens werden er nog 2 beperkte oplages in volledige kleuren uitgebracht, die in het donker licht geven, waarvan er 10 te winnen waren via een publieke wedstrijd.
Op 1 juni 2018 verscheen hun zevende album "El Shoegaze Bossa Nova", waarop 10 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op LP via Sugarbush Records, terwijl de digitale uitgave op 21 september 2018 via hetzelfde label werd uitgebracht en Brett Millering als gast muzikant op het album mee doet, waarbij de band zich voor dit album vooral heeft laten beïnvloeden door de muziek van Antonio Carlos Jobim en Sergio Mendes And Brasil 66.
Hun album "The Last Wave" dat 10 nummers bevat en op 7 augustus 2020 tijdens het The 18th Dream of Dr. Sardonicus Festival te Cardigan, Wales, via Friends Of The Fish (Fruits De Mer Records) in een beperkte oplage van 99 stuks op Colafles doorschijnend groen vinyl als LP wordt uitgebracht en verschijnt tevens via Flicknife Records in een zeer beperkte oplage van 50 stuks op CD en als digitaal album.
Kant A start met "Peace Walks By My Side", waarin de band een geweldige psychedelische song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Dream It All" volgt en de band een prachtige rustige pop song speelt, die een melodisch ritme heeft en gevolgd wordt door "Crossing Over", een schitterende licht psychedelische pop song, die een dromerige zang heeft
Daarna volgen "Sun Daze", een fantastische rustige song met dit zang, die me lichtelijk aan de muziek van The Shang-Ri-Las doet denken en "Whiskey", een heerlijke song met een aanstekelijk terugkerend ritme en blues invloeden, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
Dan volgen de nummers van kant B en hiervan heet de eerste "In This Station" en daarin zet Schizo Fun Addict me opnieuw een lekker in het gehoor klinkende pop song voor, die een aangenaam ritme heeft, dat me in beweging brengt en dit wordt gevolgd door "Sorrow Comes To Town" en ook in dit nummer trakteert de band me op een mooie, vrij rustige, pop song met een licht psychedelisch ritme.
In "Expressway" krijg ik een verrukkelijke pop song te horen, die een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft en prachtige zang bevat, in "Shadow Mantra"
laat de band me genieten van een fantastisch zeer psychedelisch nummer, dat eind jaren 60 gemaakt had kunnen zijn en ruimtelijke invloeden heeft en ook in het laatste nummer "Salvation Rides" schotelt de band me zo'n geweldige psychedelische song voor, die lichte experimentele invloeden heeft en een heftig gesproken tekst bevat.
Schizo Fun Addict heeft me van "The Last Wave" met volle teugen doen genieten en vooral de 2 laatste nummers tillen de plaat, wat mij betreft, boven het gemiddelde uit en ik kan elke liefhebber van psychedelische pop deze schijf dan ook ten zeerste aanraden.
