Review: The Order – Supreme Hypocrisy (Massacre Records, 2020) (Hardrock)

The Order uit Bern, Zwitserland, werd in 2004 opgericht en bestaat, vanaf hun begin, uit: Gianni Pontillo – zang, Bruno Spring – sologitaar, Andrej Abplanalp – basgitaar en Mauro “Tschibu” Casciero – drums.
De band bracht hun debuut album "Son Of Armageddon" op 26 juni 2006 als CD en als digitale download uit en deze werd gevolgd door "Metal Casino" (CD en dd, 18 september 2007), "Rockwolf" (CD en dd, 25 september 2009), "1986" (CD en dd, 27 augustus 2012), "Rock 'N' Rumble" (CD en dd, 6 mei 2016) en "Supreme Hypocrisy" (CD en dd, 22 mei 2020).

Het album, dat 10 nummers bevat, begint met "The Show", waarin The Order een swingende uptempo hardrock speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat en subtiele tempowisselingen heeft, die gevolgd wordt door het titel nummer "Supreme Hypocrisy", een rock song, die swingt en tempowisselingen heeft en in een hoog tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen "Back To Reality", een heerlijke uptempo rock song in de stijl van Kiss, die prima gitaarwerk bevat, "Dreams Are Not The Same", eveneens een lekker in het gehoor klinkende song, die swingt en een dansbaar ritme heeft, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten en "Save Yourself" en ook hierin speelt The Order zo'n uitstekende dansbare hardrock song, die swingt.
In "No Messiah" zet de band me opnieuw een geweldige swingende rock song voor, die disco invloeden heeft en aanzet tot dansen, in "August In Miami" laat de band me genieten van een schitterende rock song, die tempowisselingen bevat en me weer in beweging brengt en in "Where I Come From" krijg ik een stevige song voorgeschoteld, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en tempowisselingen bevat.
Verder volgen "Sometimes", waarin de band me verrast door een mooie rustige song ten gehore te brengen, die ingetogen zang bevat, waarin het pianospel van gastmuzikant Michael Arrom komt en "Only The Good Die Young", een vrij rustige zware song, die invloeden van de muziek van Black Sabbath heeft en enkele prima tempowisselingen bevat en halverwege tijdelijk in een hoger tempo over gaat, dat melodische invloeden heeft en na korte tijd weer in een langzamer tempo gespeeld wordt.

"Supreme Hypocrisy" van The Order is een swingende plaat en bestaat hoofdzakelijk uit uptempo nummers, maar de uitschieters zijn wat mij betreft toch de 2 laatste rustige nummers en ik kan liefhebbers van hardrock dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.