Moth Man uit Manchester en Reading bestaat uit: Simon Findlay - zang en sologitaar, Gary Boyling - drums en percussie, Steve Thompson - basgitaar en keyboard, Simon Cullen - sologitaar en .Elysia Lake - achtergrondzang.
De band brengt op 30 oktober 2020 hun debuut single "The Water" via het nieuwe label Billywitch Records uit en deze wordt in maart 2021 gevolgd door het debuut album "Where The Dead Birds Go”.
In "The Water" krijg ik een prachtige rustige zoetsappige pop song voorgeschoteld die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, romantische gevoelens oproept en invloeden van de jaren 50 muziek heeft.
"The Water" van Moth Man is een mooie pop song, die liefhebbers van rustige muziek zeker zullen waarderen en ik kan hen dan ook aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Ancestro uit Trujillo, Peru, bestaat tegenwoordig uit: Boris Baltodano - basgitaar, Jorge Quevedo - sologitaar en Diego Cartulín - drums, percussie en keyboards.
De band bracht hun debuut single "Singles" op 16 april 2016 uit als digitale download en deze werd gevolgd door: "El Regreso De Los Brujos" (digitaal album, 13 augustus 2016), "MXCVI" (digitaal nummer, 26 januari 2017), "Mareación" (digitaal nummer, 5 juli 2017), "El gran Altar" (digitaal album, 24 september 2017) en "Ancestro" (digitaal album, 15 september 2019).
Op het album "Ancestro", dat op 16 mei 2020 via Necio Records als LP in een beperkte oplage van 250 stuks op 180 gram bruin ondoorzichtig vinyl verscheen, waarvan er 100 via bandcamp verkocht worden, is de band muzikaal bijgestaan door Kokiman Romero, die synthesizer speelt in "La Destrucción".
Het album, dat 6 nummers bevat, begint op kant A met "Engendrar", waarin de band een intro van een minuut speelt, dat bestaat uit een eentonig synthesizer geluid, waartussen duivelse geluiden te horen zijn en dit gaat over in "El Ojo Abierto De Dios", een fantastisch zwaar traag stuk stoner rock, dat subtiele tempowisselingen heeft.
Daarna volgen "Triskelion", een uptempo rock nummer met een aanstekelijk dansbaar ritme en invloeden van de jaren 70 hardrock bands, dat tempowisselingen bevat en swingt en "El Diablo", waarin Ancestro een nummer speelt, dat met zware tonen begint, om na korte tijd iets meer snelheid te krijgen en over te gaan in een heerlijk rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Op kant B staan 2 nummers, waarvan het eerste "La Destrucción" heet en hierin zet de band me een stevig stuk stoner rock voor, dat gitaar invloeden van Stefan Koglek (Colour Haze) bevat, tempowisselingen heeft, swingt en tegen het einde meer snelheid krijgt en "Salvación", een geweldig nummer, dat in een niet hoog tempo gespeeld wordt en psychedelische invloeden bevat, om iets na de helft van het nummer in een iets hoger tempo over te gaan en uit te monden in een schitterend stukje rock muziek, dat swingt en vlak voor het einde weer in een langzaam tempo met psychedelische invloeden terug komt.
"Ancestro" van Ancestro staat puike rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan liefhebbers van stoner rock deze schijf dan ook van harte aanbevelen, maar ook zij, die van rock houden zullen zeker aan hun trekken komen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Sleepmakeswaves uit Sydney, Australië, bestaat tegenwoordig uit: Otto Wicks-Green - sologitaar en zang, Alex Wilson - basgitaar en elektronica en Tim Adderley - drums.
De band brengt sinds 2008 hun muziek uit en maakte hun debuut met "In Today Already Walks Tomorrow EP", die op 18 maart 2008 werd uitgebracht als CD en als digitale download, waarna het het digitale nummer "One Day You Will Teach Me To Let Go Of My Fears"verscheen, dat op 18 maart 2009 gevolgd werd door de split single "Keep Your Splendid Silent Sun" volgde, die gedeeld werd met de band Tangled Thoughts Of Leaving.
Vervolgens verschenen: "The Obstacle Is The Path" (digitaal nummer, 18 juli 2010), "And So We Destroyed Everything" (digitaal album, beperkte oplage van 4000 stuks op CD + digitaal album, beperkte oplage van 50 stuks als CD + "In Today Already Walks Tomorrow EP", 21 augustus 2011, "Sleepmakeswaves US EP" (CD en digitale EP, 12 januari 2012), "...And Then They Remixed Everything" (digitaal album, 17 januari 2013), "Love Of Cartography" (Ltd. Edition LP, 4 juli 2014, her persing LP in beperkte oplage van 1000 stuks in 3 verschillende kleuren, CD + digitaal debuut album "And So We Destroyd Everything", CD en digitale download, 2017), "Made Of Breath Only" (CD + digitaal album in een beperkte oplage van 1000 stuks, CD + digitaal album in een beperkte oplage van 500 stuks inclusief een beperkte poster oplage en handtekeningen op de CD, 2LP in een beperkte oplage van 500 stuks, gemaakt in 3 kleuren en dd, 24 maart 2017), "Distant Lands' Tour" split met COG (beperkte oplage als 7" single en dd, 2 april 2019), "No Safe Place EP" (EP, 5 juni 2020) en "The Out Of Hours EP" (EP, 5 juni 2020), waarvan de single "Zelda" op 18 mei 2020 is verschenen, die net als de EP via Birdsrobe Records verschijnt en deze wordt op 17 juli 2020 gevolgd door "These Are Not Your Dreams EP".
Op 7 augustus 2020 verschenen de 3EP's via Bird's Robe Records als CD in een beperkte oplage van 1000 stuks, 3LP's in een beperkte oplage van 500 stuks op gekleurd vinyl, 3LP's met kleur keuze + CD in een bundel, 3LP bundel inclusief T-shirt, 3LP's + CD + T-shirt bundel, CD + 3 T-shirts bundel en 3LP's + CD + 3 T-shirts bundel.
Het album begint met de nummers van de EP "No Safe Place" en hiervan is "The Endings That We Write", dat bijna 12 minuten duurt, het eerste.
Hierin speelt de band een fantastisch heftig uptempo melodisch rock nummer, dat na enkele minuten in een trager tempo over gaat, om na enkele minuten weer te versnellen en dan opnieuw in een lager tempo verandert, om tegen het einde in een heerlijk stukje, vrij rustige, melodische rock over te gaan en dit wordt gevolgd door "Batavia", een geweldig swingend rock nummer, dat in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en subtiele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Time Wants A Skeleton", een uitstekend post-rock nummer, dat tempowisselingen heeft en bij tijd en wijle vrij zwaar klinkt en "Cascades", een prima rustig nummer, dat enkele tempowisselingen bevat en een melodisch ritme heeft.
"The Out Of Hours EP", die 4 nummers bevat, begint met "Pyramids" en hierin speelt Sleepmakeswaves een geweldige swingende uptempo mix van melodische rock, stonerrock en post-rock, die enkele prima tempowisselingen bevat en deze wordt gevolgd door het op single verschenen "Zelda", waarin de band me een prachtige post-rock song voorschotelt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en melodische invloeden bevat.
Daarna volgt "Menthol", een mooi instrumentaal nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, enkele tempowisselingen bevat en melodische invloeden heeft en in "Embraced" krijg ik een uitstekend melodisch stuk muziek voorgezet, dat wisselende tempo's heeft en prachtige zang bevat.
De EP "These Are Not Your Dreams" start met "Mind Palace", waarin de band een prachtig rustig nummer ten gehore brengt en dit wordt gevolgd door "Serenity Now", een lekker in het gehoor klinkende post-rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een dansbaar ritme heeft.
Verder volgen "Lofi Nylon", een prachtige rustige pop song en het titel nummer "These Are Not Your Dreams", een swingende uptempo mix van new wave, post-rock en dance, waarbij stil zitten niet aan de orde is.
"These Are Not Your Dreams" van Sleepmakeswaves is een puike plaat, die vol mooie nummers staat, waarbij ik me geen moment verveeld heb en ik kan deze schijf dan ook aanbevelen aan elke liefhebber van melodische rock en de betere pop muziek.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Polska Radio One werd in Ekaterinburg, Rusland opgericht door Fedya, Dima, Drew en Yura, die door Sasha vervangen werd.
In december 2012 bracht de band hun debuut single "Liquid Psych-Out vol.1" plus de EP "2012 Singles" digitaal uit, gevolgd in maart 2013 door de digitale single "New Space", die ook als gelimiteerde oplage op cassette verscheen.
Daarna kwam de digitale single "Bonra" in januari 2014 uit, waarna in maart dat jaar weer een digitale EP van de band werd uitgebracht.
In december 2013 verscheen het debuut album "Polska Radio One" zowel via het Amerikaanse Trail Records label als digitaal en in december 2014 kwam het digitale album "Mono" uit, waarna het Sulatron Records label in juni 2015 het tweede officiële album van de band op zwaar oranje vinyl uitbracht in een zeer gelimiteerde oplage van 500 stuks, getiteld "Early Broadcasts", waarvan het artwork door Lulu Artwork verzorgd is.
In 2016 verscheen de band met een nummer op de CD "Various Artists - Tripwave 2 Collection Of Modern Russian Psychedelic Music" en op 1 september 2020 bracht Trail Records het album "Live In Oxygen Studio, 2015", waarop 5 nummers staan, als digitale download uit.
Het album, dat op 12 mei 2015 te St. Petersburg werd opgenomen, begint met "Silver Hoof", waarin de band een geweldig uptempo psychedelisch nummer ten gehore brengt, dat tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat, waarna "Kraut" volgt en de band een schitterende mix van krautrock en progressieve rock met een terugkerend ritme in een gemiddeld tempo speelt, die iets over de helft van het nummer meer snelheid en acid rock invloeden krijgt.
Daarna volgt "Piton-Dub" en hierin zet Polska Radio One me een mix van progressieve rock en dub voor, die in een niet al tre hoog tempo gespeeld wordt en Hammond rock invloeden bevat.
In "Morosim" krijg ik een uitstekend nummer te horen, dat een eentonig terugkerend ritme heeft, dat licht hypnotiserend werkt en tegen het einde in een trager tempo wordt gespeeld en in "Organ In The Night" start de muziek met een terugkerend ritme in een niet al te hoog tempo, dat een licht hypnotiserend effect op me heeft en psychedelische invloeden bevat.
"Live In Oxygen Studio, 2015" van Polska Radio One is een fantastisch digitaal album, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van psychedelische en progressieve muziek dan ook aanraden eens naar dit album te gaan luisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
De Italiaanse band Monjoie uit Loano werd in 1999 opgericht en bestond in eerste instantie uit: Alessandro Bocchi - zang, sologitaar, tampura, keyboards en basgitaar, Valter Rosa - sologitaar, bouzouki, oud en mandoline, Roberto Rosa - basgitaar en percussie, Nico Immordino - drums en percussie, Alessandro Mazzitelli - keyboards en synthesizer en Davide Baglietto - fluiten, doedelzakken, keyboards en percussie.
Nadat de band van 2005 tot 2011 uit elkaar gegaan was, veranderde de band bezetting bij de her oprichting en bestaat tegenwoordig uit: Alessandro Bocchi - zang, sologitaar, tampura, keyboards en basgitaar, Valter Rosa - sologitaar, bouzouki, oud en mandoline, Ivan Ghizzoni - basgitaar, Alessandro Mazzitelli - synthesizer en keyboards en Davide Baglietto - fluiten, doedelzakken, keyboards en percussie en Loeonard Saracino - drums.
De band bracht6 in de loop der jaren, de volgende albums uit: "Contravveleno"(Eigen Beheer, mp3's, 2002), "Il Bacio Do Polifemo" (Ethnoworld Records, CD, 2004), "Affetto E Attrazione" (Lizard Records, CD, 2012), "And In Thy Heart Inurn Me" (Lizard Records, CD, 13 juli 2018) en op 6 juli 2020 bracht dit label "Love Sells Poor Bliss For Proud Despair" als CD en als digitale download uit, waarop diverse gastmuzikanten meespelen, waaronder: Edmondo Romano - saxofoon en klarinet, Fabio Dorigo - ghironda, Alessandro Luci - fretloze basgitaar, Simona Fasano - verteller en Lorenzo Baglietto - musette del berry.
Het album, dat 11 nummers bevat, begint met "Ode On A Grecian Urn", dat uit 5 delen bestaat en geschreven is door de poëet John Keats en hiervan is "Part 1 Thou Still Unravish'd Bride Of Quietness" het eerste, waarin de band een fantastische rustige pop song in een niet al te hoog tempo speelt, die invloeden van folk heeft en een terugkerend ritme bevat en deze wordt gevolgd door "Part 2 Heard Melodies Are Sweet But…", een schitterende licht progressieve song, die eveneens een vrij rustig tempo heeft.
Daarna volgen "Part 3 Ah, Happy, Happy Boughs!", een geweldig stuk muziek, dat vrij zwaar en enigszins depressief klinkt, waarbij invloeden van Dead Can Dance en folk lichtelijk hoorbaar zijn, "Part 4 Who Are These Coming To The Sacrifice?", een verrukkelijke song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, progressieve invloeden bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Part 5 O Attic Shape! Fair Attitude!", een mooie song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft en jazz invloeden bevat.
Dan volgen 5 nummers, die door de poëet Perry Bysshe Shelley geschreven zijn en in het eerste daarvan, dat "Mutability" heet, zet Monjoie me een heerlijke pop song in een gemiddeld tempo voor, waarna "To Night" volgt en ik weer zo'n prachtige pop song voorgeschoteld krijg, die een aanstekelijk ritme bevat en aanzet tot dansen en "A Lament", een lekker in het gehoor klinkende song, die een terugkerend ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is.
In "The Flower That Smiles Today", speelt de band een fantastische aanstekelijke song in een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en lichte zigeuner jazz invloeden (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en in "A Dirge" laat de band me genieten van een vrij zware pop song, die een trieste ondertoon bevat.
Het laatste nummer, "She Walks In Beauty is geschreven door de poëet George Byron"en daarin zet de band me een uitstekende mix van pop en jazz voor, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft.
"Love Sells Poor Bliss For Proud Despair" van Monjoie is een prima CD, die schitterende nummers bevat, waarmee de band me van begin tot einde in de ban van hun muziek heeft weten te houden en ik kan deze schijf dan ook aanraden aan elke liefhebber van de betere pop.
Bad Acid uit Nyköping/Stockholm, Zweden bestaat uit: Simona Mignola - zang, Mattias Lindberg - sologitaar, Victor Wardsäter - basgitaar en Jonathan (Jonte) Wardsäter - drums.
De band bracht hun debuut album "Revelations Of The Third Eye", waarop 7 nummer staan, op 10 maart 2016 uit via Transubstans Records en Ozium Records en deze verscheen zowel als LP en als CD in een beperkte oplage.
De plaat begint met "Intro"/"Inferno", waarin de band met een rustig stukje psychedelische muziek start, dat na iets meer dan een minuut over gaat in een stevige uptempo progressieve rock song, die een terugkerend licht hypnotiserend ritme heeft, tempowisselingen bevat en swingt als een trein en dit nummer wordt gevolgd door "Amnesia Haze", een heerlijke swingende rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Daarna volgen het titel nummer "Revelations Of The Third Eye", een schitterende uptempo progressieve rock song, die swingt en "The Oldest Lie", waarin Bad Acid een fantastisch uptempo progressief bluesrock nummer ten gehore brengt, dat een aanstekelijk terugkerend ritme heeft.
In "Heavy Lies The Crown" laat de band me genieten van een geweldige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, invloeden uit progressieve rock en hardrock heeft en enkele subtiele tempowisselingen bevat, in "Bad Acid" krijg ik opnieuw een verrukkelijke swingende uptempo rock song voorgeschoteld en in "Spellbound" krijg ik nogmaals zo'n uitstekende rock song te horen, die tempowisselingen bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
"Revelations Of The Third Eye" van Bad Acid staat vol puike uptempo rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ondanks het feit, dat het album al enkele jaren oud is, wil het toch nog even onder de aandacht van (progressieve) rock liefhebbers brengen.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Alain Pire (zang, sologitaar, Hammond orgel, percussie en mellotron) richtte te Marchin, België, zijn trio Alain Pire Experience op, dat verder bestaat uit: René Stock - basgitaar en achtergrondzang en Marcus Weymaere - drums en achtergrondzang.
De band bracht hun debuut album "Cambridge" op 2 februari 2014 in eigen beheer als LP in een zeer beperkte oplage uit en tevens verscheen het album in een beperkte oplage als CD en als digitale download en deze werd gevolgd door: "Songs From The 13th Floor" (1 oktober 2017, beperkte oplage als CD, eigen beheer), "Apex" (24 april 2019, beperkte oplage als CD, eigen beheer) en "Live In Cardigan" (6 maart 2020, beperkte oplage als CD, eigen beheer).
Het album, dat 7 nummers telt, start met het titel nummer "Cambridge", waarin de band me een fantastische psychedelische pop song voorschotelt, die sterk is beïnvloed door de muziek uit 1967/1968 van The Beatles en inn een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Time Machine", een heerlijke licht psychedelische song, die tempowisselingen bevat en een aanstekelijk ritme heeft, waar invloeden van de muziek van Jimi Hendrix in zitten en "Drops On Fallen Leaves", een prachtige pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
In "On The Moon" zet Alain Pire Experience me een experimenteel beginnend nummer voor, dat na 2 minuten over gaat in een schitterende song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, dat langzaam opgevoerd wordt en invloeden van psychedelische muziek en progressieve rock bevat en in "Things Behind The Sun"
krijg ik een vrolijk klinkende uptempo jaren 60 song te horen, die invloeden van de muziek van The Beatles bevat en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder hoor ik "Drifting South", een heerlijke swingende rock song, die een terugkerend ritme heeft en een aanstekelijk ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en halverwege in een traag tempo over gaat, dat experimenteel en zeer psychedelisch is, om tegen het einde terug te komen in het begin tempo en "Your Elephants Are Everywhere", een uitstekende pop song, die swingt, een aanstekelijk ritme bevat en psychedelische invloeden heeft.
Het debuut album "Cambridge" van Alain Pire Experience is een puike psychedelische CD, die verrukkelijke muziek bevat en ik kan deze schijf dan ook zeer aanraden aan elke liefhebber van deze muzieksoort.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Schwarzer Engel uit Duitsland werd in 2007 opgericht en bestaat uit: Dave Jason - zang, sologitaar en programmering, Vincent Hübsch - sologitaar, Timo Joos - sologitaar, Bert Oeler - basgitaar en Tino Calmbach - drums.
De band bracht hun debuut album "Apokalypse" in 2010 uit en deze werd gevolgd door: "Geister Und Dämonen" (EP, 2010), "Träume Einer Nacht" (album, 2011), "Schwarze Sonne (EP, 2013), "In Brennenden Himmeln" (album, 2013), "Imperium I - Im Reich Der Götter"(album, 2015), "Götterfunken" (EP, 2016), "Imperium II – Titania" (album, 2016), "Sinnflut" (EP, 2017), "Kult Der Krähe" (album, 2018) en "Kreuziget Mich" (EP, 2020), die als CD en als digitale download via Massacre Records op 2 oktober 2020 verschijnt en voorloper is van het nog uit te brengen album "Sieben".
De EP bevat 4 nummers en begint met het titel nummer "Kreuziget Mich", waarin de band een schitterende mix van gothic en metal in een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Teufel", een uptempo mix van metal en disco, die tempowisselingen heeft en aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Paradies" (Orchestral Soundtrack), een fantastisch instrumentaal orkestraal nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "Kreuziget Mich" (Club-Remix), een heerlijke swingende dansbare song, die subtiele tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
"Kreuziget Mich" van Schwarzer Engel is een zeer dansbare EP, waarin de band een mix maakt van metal, disco en gothic en ik kan liefhebbers van dansbare muziek dan ook aanraden, deze CD eens te gaan beluisteren.(luister naar stukjes van de EP via de youtube link onder de recensie)
Circuline uit New York, Amerika, bestaat na enkele bezettigwisselingen uit: Natalie Brown - zang en percussie, Andrew Colyer - keyboards, zang en percussie, William “Billy” Spillane - zang, ritmegitaar en percussie, Alek Darson - solo- en ritmegitaar, Joel Simches - basgitaar, baspedalen, akoestische gitaar en drums en Darin Brannon - drums en keyboards.
De band, die eerder bekend stond onder de naam Downig Grey, bracht op 21 april 2015 hun debuut album "Return" als CD en als digitale download uit en deze werd op 5 mei 2016 gevolgd door "Counterpoint" (CD en dd) en op 18 mei 2018 door "CircuLive::Majestik" (CD+DVD, CD+Blu-Ray en dd).
Op 9 oktober 2020 verschijnt hun album "Circulive New View", waarop 13 nummers staan, via Inner Nova Music als CD+DVD+Blu-Ray en als dd.
De live opnamen komen van hun optreden tijdens het Union Country Performing Arts Center te Rahway, New Jersey, die gemaakt werden op 14 oktober 2017 bij het eerste jaar van het International ProgStock Festival.
Vermeldenswaardig is nog, dat de Blu-Ray het concert met backstage audio commentaar bevat.
Het album start met "Intro + Erosion", waarin met een aankondiging begonnen wordt, waarna de band met een korte intro volgt, om de muziek te beginnen met "Black Sun", een fantastisch uptempo instrumentaal symfonisch nummer, dat swingt als een trein en dit wordt gevolgd door "One Wish", een prachtige rustige song, die invloeden van symfonische rock bevat en halverwege meer snelheid en progressieve rock invloeden krijgt, waardoor de muziek begint te swingen, om tegen het einde terug te keren in een rustig tempo.
Daarna volgen "Nautilus", een schitterende progressieve rock song, die tempowisselingen bevat, "Piano Challenge", waarin de band me trakteert op verrukkelijk
stuk piano muziek, dat invloeden van klassiek en progressieve rock bevat en "Hollow", een mooie rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, diverse tempowisselingen heeft, swingt en progressieve rock invloeden bevat.
In "Return" zet Circuline me een heerlijke, vrij rustige, folkpop song voor, die akoestisch gespeeld wordt, in "Fallout Shelter" laat de band me genieten van een lekker in het gehoor klinkend instrumentaal symfonisch nummer, dat tempowisselingen bevat en in "Pale Blue Dot" krijg ik een geweldige aanstekelijke rock song te horen, die invloeden van symfonische rock en een terugkerend ritme heeft.
Dan volgen "Forbidden Planet + Drum Feature", een prima poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele minuten voor het einde een drumsolo bevat en "Inception", een uitstekende vrij rustige poprock song met symfonische invloeden.
Verder speelt de band "Summit", een puike symfonische rock song, die tempowisselingen heeft, waarin de band de medewerkers en het publiek bedankt en tevens de band voorstelt en het concert afsluit met "Stereotypes", een schitterende symfonische rock song, die een aanstekelijk ritme heeft en tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle swingt.
"Circulive New View" van Circuline is een fantastische CD, die vol progressieve symfonische nummers staat, waar ik vanaf begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook van harte aanbevelen aan iedere liefhebber van deze muzieksoorten.(luister naar een promo voor dit album via de youtube link onder de recensie)
The Ghiblis uit Piacenza, Italië, bestaat uit: Sig.Piero - sologitaar, Zilion - basgitaar, Nick - drums en Dandy Lo - saxofoon.
Op 18 mei 2018 verscheen hun debuut album "Surfinia" als CD in een beperkte oplage van 200 stuks via Area Pirata Records en als digitaal album en deze werd op 17 juni 2019 gevolgd door de single "Morpheus"/"Oki Doki".
Hun tweede album "Domino", waarop 11 nummers staan, waaronder de single, verschijnt op 28 september 2020 via Circolo Area Pirata Records als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download.
Het eerste nummer van het album heet "La Nana", waarin de band een fantastisch swingend uptempo surf nummer ten gehore brengt, dat de sfeer van de jaren 60 uitwasemt en enkele subtiele tempowisselingen heeft en gevolgd wordt door "La Danza Del Toro", een heerlijk stukje surf, dat rock & roll invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)
Daarna volgen het titel nummer "Domino", een lekker in het gehoor klinkend nummer, dat filmmuziek invloeden heeft, "The Dachshund Walk", dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en de A kant van de single, "Morpheus", een puik nummer met een aanstekelijk ritme.
In "Slow Grind" laat de band me genieten van een uitstekend rustig nummer, dat een slepend ritme heeft, in "No Shortcut" speelt The Ghiblis een dansbare uptempo mix van rock & roll en surf, die swingt en ook in de B kant van de single ,"Oki Doki", schotelt de band me een verrukkelijk uptempo nummer voor, dat een terugkerend ritme heeft en swingt.
Verder volgen "Gonzo Twist", een schitterend nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme heeft, "Landing Place", dat swingt als een trein (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en "Yasega Wat", een nummer, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk swingend ritme heeft.
"Domino" van The Ghiblis is een heerlijke CD, waarmee de band me terug in de tijd heeft weten te brengen en de sfeer van de jaren 60 nog even heeft laten beleven en ik kan deze schijf dan ook sterk aanraden aan hen, die van jaren 60 muziek en surf houden,
Molior Superum uit Gothenburg, Zweden bestaat uit: Carl Isaksson - zang en sologitaar, Lars Sandström - basgitaar en synthesizer, Oskar Öberg - sologitaar en akoestische gitaar en Jens Fuglede - drums, percussie en zang.
De band bracht hun debuut single "Towards The Haze" op 20 januari 2011 als digitaal nummer uit en deze werd gevolgd door het debuut album "Into The Sun", dat
op 3 november 2012 als digitale download verscheen.
Daarna volgden: "The Inconclusive Portrait" als 7" single in een beperkte oplage van 50 stuks op paars vinyl via H42 Records, als 7" single in een beperkte oplage van 100 stuks op groen vinyl via H42 Records, als 7" single in een beperkte oplage van 140 stuks op zwart vinyl via H42 Records en als digitale download (5 juni 2014), "Electric Escapism" als 12" EP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als dd, 30 december 2014, "Sweet Oblivion" (dd, 14 januari 2019) en "As Time Slowly Passes By ..." als LP in een beperkte oplage van 300, waarvan 100 op wit vinyl, 100 op zwart vinyl en 100 op doorzichtig rokerig vinyl (29 maart 2019) en tevens in een zeer beperkte oplage als CD via Ozium Records en als dd (10 juli 2020).
"Into The Sun" is op 10 juli 2020 via Ozium Records in een beperkte oplage her uitgebracht als CD en hierop wordt de band bijgestaan door: Lukas Väremo - vleugel, elektrische piano en orgel (2 nummers) en Kalle Lilja - sologitaar (2 nummers) en vermeldenswaardig is nog, dat de oorspronkelijke uitgave 8 nummers bevat en de CD 2 extra nummers heeft.
Het album begint met "Decibel Grand", waarin de band een geweldige stevige mix van bluesrock en stoner rock speelt, die sterke jaren 70 invloeden bevat en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, waarna "Sad Man's Boogieland" volgt en ik een heerlijke uptempo rock song voorgeschoteld krijg, die swingt als een trein en enkele tempowisselingen bevat.
Daarna volgen "Moralsoffan", een in het Zweeds gezongen rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, invloeden van hardrock en bluesrock heeft en tempowisselingen bevat, "Snygg Och Stark", een uitstekende Zweeds gezongen uptempo rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Towards The Haze", een fantastische hardrock, die een terugkerend ritme heeft.
In "Plainrider" laat Molior Superum me genieten van een stevige uptempo rock song, die enkele tempowisselingen heeft, in "Blå Fålens Vals" schotelt de band me een schitterend instrumentaal melodisch progressief rock nummer voor, dat in een gemiddeld tempo gespeel wordt en swingt en in "Bortom Solens Sfär" hoor ik de band een prachtige rustige melodische song spelen, die tempowisselingen heeft en een terugkerend ritme bevat.
Verder volgen de bonus nummers, waarvan de eerste, "The Alchemist", een lekker in het gehoor klinkende hardrock song is, die een aanstekelijk dansbaar ritme bevat, waarbij stil zitten geen optie is, tempowisselingen heeft en het tempo naar het einde toe steeds meer opgevoerd wordt en "Our Lady Above The Stars", een puike uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme, dat aanzet tot meebewegen en tempowisselingen.
"Into The Sun" van Molior Superum is een verrukkelijke plaat, die vol lekkere rock nummers staat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook zeer aanbevelen aan liefhebbers van hardrock en jaren 70 rock.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Automatism werd in het voorjaar van 2017 te Stockholm, Zweden, opgericht en bestaat uit: Hans Hjelm - sologitaar, Gustav Nygren - sologitaar, Mikael Tuominen - basgitaar en Jonas Yrlid - drums.
De bandleden spelen ook in andere in bands zoals: Kungens Män (Hjelm en Tuominen), New Rose (Nygren) en Partikel (Yrlid).
Op 16 september 2017 verscheen hun debuut digitale nummer "Standing Wave", waarna het debuut album "From The Lake" op 20 juli 2018 volgde, dat 6 nummers bevat, waarop de gastmuzikanten: Andreas Axelsson - percussie, Peter Erikson - drum machine en synthesizer en Jesper Skarin - drums en percussie mee spelen en de opnames hiervan zijn live in de studio opgenomen, waarna de overdubs werden toegevoegd.
Het album werd in een beperkte oplage van 500 stuks op oranje zwart marmerkleurig vinyl en in een beperkte oplage van 500 stuks als digipack CD via Tonzonen Records uitgebracht, waarna de split EP "Sonar", die samen met de band Pavillon gedeeld werd, verscheen in een beperkte oplage van 300 stuks (Tonzonen Records).
Vervolgens verscheen "Into the Sea" (beperkte oplage van 300 stuks op licht groen marmerkleurig vinyl EP, 19 juli 2019, Tonzonen Records) en op 18 september 2020 wordt het album "Immersion", waarop 6 nummers staan, in een beperkte oplage van 300 stuks op wit vinyl door dit label uitgebracht, dat tevens als CD en als digitale download verschijnt.
Hierop spelen gastmuzikanten Jesper Skarin - percussie (alle nummers), Per Wiberg (alle nummers) en Jakob Sjöholm (1 nummer) mee.
Het album start met "Heatstroke #2", waarin de band een schitterend rock nummer met een terugkerend ritme ten gehore brengt, dat invloeden heeft van progressieve rock en krautrock en swingt (luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Falcon Machine", een swingend stuk progressieve rock met krautrock invloeden en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgen "Monochrome Torpedo", een geweldig nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een terugkerend ritme heeft en melodische invloeden bevat en "New Box", waarin Automatism een verrukkelijke dansbare mix speelt van Oosterse ritmes, progressieve en psychedelische rock.
Verder hoor ik "Smoke Room", een fantastisch progressief rock nummer, dat melodische invloeden heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en "First Train", een lekker in het gehoor klinkend nummer, dat een terugkerend ritme heeft en aanzet tot meebewegen met de muziek.
"Immersion" van Automatism is een uitstekende plaat, die me van begin tot einde heeft geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve rock deze schijf dan ook zeer aanraden.
The Lurkers uit Uxbridge, London, England werd in het najaar van 1976 opgericht en bestond uit: Pete "Plug" Edwards - zang, Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums, maar na enkele repetities werd Edwards vervangen door Howard Wall.
Na optredens gedaan te hebben in de Roxy Club te Londen, werd ook Moore vervangen en vulde Arturo Bassick zijn plaats in.
De band bracht hun debuut single "Shadow" / "Love Story" in juli 1977 via Beggars Banquet uit en deze werd gevolgd door "Freak Show" / "Mass Media Believer" (oktober 1977, Beggars Banquet) en "Ain't Got A Clue" / "Ooh Ooh I Love You" (mei 1978, Beggars Banquet) en deze single kwam op de 45ste plaats in de UK Singles Chart terecht.
In juni 1978 werd hun eerste album "Fulham Fallout" via Beggars Banquet uitgebracht en haalde de 57ste plaats in de Albums Chart.
Vervolgens bracht de band tot 2019 via diverse labels en in verschillende formaties nog 22 LP's, waarvan 3 live en 14 compilatie albums, 3 EP's en 12 singles uit en ging verschillende malen uit elkaar, om weer opnieuw te starten en sinds 2016 bestaat de band uit de originele leden: Pete Stride - sologitaar, Nigel Moore - basgitaar en Pete "Manic Esso" Haynes - drums, die samen met Danie Centric - zang op 24 november 2017 de 7" EP "High Velocity" uitbracht via Human Punk en Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 500 stuks op roze vinyl.
Op 25 februari 2019 verscheen hun 7" single "Electrical Guitar", met zangeres Danie Cox (The Featherz), die Danie Centric vervangen heeft, via Damaged Goods Records in een beperkte oplage van 750 stuks op doorzichtig zwart vinyl en op 25 september 2020 brengt Damaged Goods Records hun single "Fits You Like A Glove"/ "When You Are Borderline" in een beperkte oplage van 500 stuks op 7" geel vinyl uit als voorloper van hun album "Sex Crazy", dat 9 oktober 2020 verschijnt, 13 nummers bevat en als LP in een beperkte oplage van 500 stuks op roze en 500 stuks op groen vinyl en als CD via Damaged Goods Records wordt uitgebracht door de band.
Het eerste nummer van het album is de single "Fits You Like A Glove", waarin The Lurkers me laten genieten van een schitterende uptempo punkrock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Axe Static Meltdown", een heerlijke swingende rock song, die sterke eind jaren 70 invloeden
heeft.
Daarna volgen "London Jeepster", een melodische song, die invloeden van punkrock en pop heeft en in een aanstekelijk dansbaar ritme gespeeld wordt, het titel nummer "Sex Crazy", een geweldige swingende uptempo song, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "The Boys In The Corner", een uitstekende swingende aanstekelijke mix van pop en punk, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en enkele subtiele tempowisselingen heeft.
In "Approaching System Overload" speelt The Lurkers een schitterende uptempo song, die een dansbaar ritme heeft, in "High Velocity" krijg ik een verrukkelijke snelle rock song voorgeschoteld, die swingt en in "Tracey Vs Julia" laat de band me nogmaals genieten van zo'n swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.
Dan volgen "Magical Times", waarin de band opnieuw een swingende uptempo song ten gehore brengt, "This Is Your Revolution" en hierin gaat de band verder met het maken van hun prima punkrock, die in een vrij hoog tempo gespeeld wordt en het op single verschenen "Electrical Guitar", schotelt de band me een fantastische aanstekelijke uptempo punkrock song voor, waarbij stil zitten geen optie is en deze had eind jaren 70 gemaakt kunnen zijn.
Verder hoor ik "Doll Number Five", eveneens weer een swingende uptempo song en "Quiet As A Mouse" en ook daarin zet de band me weer zo'n puike uptempo song voor, die een zeer dansbaar ritme heeft.
"Sex Crazy" van The Lurkers is een zeer swingende plaat, die vol vrolijk klinkende uptempo punkrock nummers staat en de sfeer van eind jaren terug brengt en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort deze schijf dan ook sterk aanbevelen.
Dead Quiet uit Vancouver, Canada werd in 2014 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Kevin Keegan - zang en sologitaar, Brock MacInnes - sologitaar, Mike Grossnickle - basgitaar, Mike Rosen - keyboards en achtergrondzang (die Willow Gamberg vervangen heeft) en Jason Dana - drums.
De band bracht hun debuut album "Dead Quiet" op 5 augustus 2015 als CD en als digitale download uit via Artoffact Records en deze werd op 3 november 2017 gevolgd door "Grand Rites", die als CD, als 2LP op zwart vinyl, als 2LP op doorzichtig blauw vinyl, als 2LP als test persing en als dd verscheen en op 11 september 2020 brengt de band hun derde album "Truth and Ruin" via Artoffact Records in een beperkte oplage als LP in een doorzichtig marmer kleurig met zwart gespetterd vinyl plus 2 zijden bedrukt T-shirt uit en tevens in een beperkte oplage van 200 stuks als LP in een doorzichtig marmer kleurig met zwart gespetterd vinyl, in een zeer beperkte oplage van 5 stuks als test persing LP, in een beperkte oplage als CD plus 2 zijden bedrukt T-shirt, als CD inclusief een boekje en als dd.
Het album, dat 7 nummers bevat, start met "Atoned Deaf", waarin de band een heerlijke zware rock song ten gehore brengt, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een aanstekelijk ritme heeft en tempowisselingen bevat en deze wordt gevolgd door "Forever Unsung", een geweldige rock song, die een terugkerend ritme heeft en in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en halverwege iets meer tempo krijgt.
Daarna volgen "Of Sound And Fury", een uitstekende swingende hardrock song, die een aanstekelijk ritme heeft en de titel song "Truth And Ruin", een prachtige vrij rustige rock song met subtiele tempowisselingen, die iets over de helft van het nummer versneld wordt en over gaat in een fantastisch stuk hardrock.
In "Partial Darkness" krijg ik opnieuw een puike rock song voorgezet, die tempowisselingen heeft en swingt, in "The Sign Of A Sealed Fate" laat de band me genieten van een stevige hardrock song, die tempowisselingen bevat en in "Cold Grey Death" hoor ik de band een verrukkelijke rock song spelen, die invloeden van hardrock, stoner en progressieve rock bevat en tempowisselingen heeft.
"Truth and Ruin" van Dead Quiet is een prima hardrock album, dat me geen moment verveeld heeft en ik kan liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Mesmerising is het pseudoniem van Davide Moscato - zang en toetsenbord (Track 3 en 4), die samen met Fabio Zuffanti - basgitaar, Simone Amodeo - sologitaar, Giovanni Pastorino - vleugel, Hammond orgel, mellotron en Moog synthesizer, Martin Grice - dwarsfluit en saxofoon en Paolo Tixi - drums de band vormt.
Mesmerising maakte 2 albums, namelijk: "The Golden Dawn Of The Tramp" (Lizard Records, 2012) en "Mental Maze" (Lizard Records, 2016) en op 29 juni 2020 verscheen zijn derde via Lizard Records, getiteld "The Clutters Storyteller", waar 10 nummers op staan.
Vermeldenswaardig is het feit, dat dit album tussen 2017 en 2018 opgenomen werd, kort na de tragische dood van Davide's moeder, aan wie deze CD dan ook is opgedragen.
Het album begint met het korte "Feel..", waarin de band een kort triest aandoend symfonisch nummer van 1 minuut ten gehore brengt, dat overloopt in ".... My Dream", een prachtige melodische rock song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en gevold wordt door "Ballad Of A Creepy Night", een heerlijke mix van jazz en symfonische rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Daarna volgen "Slave Of Your Shell", een uitstekende dansbare rock song met tempowisselingen, "Underground", een mooie melodische poprock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, symfonisch klinkt, tempowisselingen heeft en progressieve rock invloeden bevat en "The Vortex", waarin Mesmerising me een geweldige progressieve symfonische song voorschotelt, die tempowisselingen heeft en een aanstekelijk ritme bevat.
In "False Reality" krijg ik een rustige song te horen, die een enigszins trieste ondertoon bevat, in "In A Different Dimension" hoor ik een schitterende rustige song, die subtiele tempowisselingen heeft en in "The Man Who's Sleeping" krijg ik een verrukkelijke uptempo progressieve rock song voorgezet, die swingt en een aanstekelijk ritme heeft en jazz invloeden en tempowisselingen bevat.
Als laatste hoor ik "The Last Time You Called My Name", een prima pop song met tempowisselingen, waar hij al zijn gevoelens in gestoken lijkt te hebben en dit nummer wordt afgesloten met het geluid van de zee.
"The Clutters Storyteller" van Mesmerising is een prima album, dat vol mooie, vrij rustige songs staat, die invloeden van progressieve en symfonische rock bevatten en ik kan liefhebbers van deze genres dan ook aanraden notie te nemen van deze schijf.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Son Of A Witch uit Natal, Brazilië, bestaat uit: King Lizzard - zang, Psychedelic Monk - sologitaar, Gila Monster - sologitaar, Old Goat - basgitaar en Asteroid Mammoth - drums.
De band bracht op 5 januari 2005 hun digitale debuut EP "Son Of A Witch" uit en deze werd gevolgd door: "Thrones In The Sky" (digitaal album, 9 februari 2016), "Melting Ocean" (digitale single, 20 december 2017), "Black Clouds Of Lies"(digitaal nummer, 7 juni 2019) en "Commanded By Cosmic Forces" (digitaal album, 28 juni 2019 en als LP in een beperkte oplage op goudkleurig en zwart 180 gram vinyl via Kozmik Artifactz Records op 31 juli 2020 en als CD via Burning London/Deathtime.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Intro", waarin de band een kort ruimtelijk gesproken stukje ten gehore brengt, waarna de muziek los barst en ik een zware trage stoner rock song voorgeschoteld krijg, getiteld "Black Clouds Of Lies", waar na enkele minuten meer snelheid komt en de muziek verandert in een geweldig swingend stuk progressieve rock, dat na korte tijd terug komt in het begin tempo en de band weer over schakelt naar het maken van hun stevige stoner rock.
Daarna volgt "Breathe Dust", dat eveneens in een zwaar traag tempo gespeeld wordt, om halverwege meer snelheid te krijgen en invloeden van de muziek van Black Sabbath's begin periode te bevatten, om tegen het einde weer in een lager tempo gespeeld te worden.
In het eerste nummer van kant B "Idol Of Marble (Commanded By Cosmic Forces)" speelt Son Of A Witch een heerlijke rock song in een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.
Dan volgen "Dry Leaves", een uitstekende zware rock song, die tempowisselingen bevat en bij tijd en wijle swingt en het laatste nummer "Melting Ocean", een heerlijke zware trage stoner rock song, die halverwege iets meer snelheid krijgt en een aanstekelijk ritme heeft.
"Commanded By Cosmic Forces" van Son Of A Witch is een puike stoner rock plaat, die liefhebbers van dit genre zeker op waarde zullen weten te schatten en ik kan hen aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Soft Hearted Scientists uit Cardiff, Wales, werd in 2001 opgericht door Nathan Hall - zang en Dylan Line - akoestische gitaar, synthesizer en drums.
Ze namen in 2001 enkele cassette demo's op, waar 4 nummers op staan en trokken daarmee de aandacht van BBC Wales DJ's Adam Walton en John Rostron, die het My Kung Fu label oprichtten, waarna, in 2003, Paul Jones - 12 snarige akoestische gitaar, banjo en mandoline en Michael Bailey - basgitaar het duo kwamen versterken.
De band bracht in de loop der jaren 3 EP's, 8 singles en 5 LP's uit en was op 10 compilatie albums te beluisteren, die op verschillende labels verschenen, zoals Fruit De Mer Records, My Kung Fu, Hip Replacement en in eigen beheer.
Op 29 juli 2019 verscheen de 7" single "Please Read Me" / "Moths Mistook Us For The Moon" via Fruits De Mer Records op gekleurd vinyl, waarvan de A-kant, een nummer van The Bee Gees, op LP 2 van hun 4LP album "The Continuing Escapades Of The Soft Hearted Scientists" staat, dat 28 september 2020 via Regal Crabomophone Records (het sub label van Fruits De Mer Records) verschijnt.
Vermeldenswaardig is, dat Marc Swordfish van Astral Asia betrokken is bij het tot stand komen van de nummers van LP 3 en LP 4, die allemaal de titel "Astral Adventure" hebben.
Het 4LP album, dat totaal 23 nummers bevat, start op LP 1, waarop 10 nummers staan, met "Midnight Mutinies", waarin de band een geweldig licht psychedelisch stukje muziek ten gehore brengt, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en dit wordt gevolgd door "I'll Be Happy, I'll Be Waiting", een prachtige pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft met een hoog meedein gehalte.
Daarna volgen "Westward Leading", een geweldige psychedelische pop song song, die diverse subtiele tempowisselingen bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie), "You There Standing In The Shadows", een heerlijke song met een aanstekelijk terugkerend ritme en "The Up And The Downs", een verrukkelijke aanstekelijke dansbare pop song met een vrolijk ritme, dat volksmuziek invloeden heeft.
In "Drifting Away" schotelt The Soft Hearted Scientists me een mix van folk en pop voor, die afwisselende tempo's heeft, in "Cwm Cadlan" krijg ik een mooi instrumentaal nummer in een gemiddeld tempo te horen en in "The Black Dahlia" brengt de band een lekker in gehoor klinkende dansbare pop song ten gehore.
Dan volgen "For You", een vrij rustige song, die een aangenaam ritme bevat en "Hawthorn", een erg rustige song, die prima samenzang bevat.
LP 2 bevat 9 nummers en begint met "Song From The River", een fantastische swingende vrolijk klinkende pop song, die een terugkerend ritme heeft en tegen het eind in een rustig tempo uitmondt.
Vervolgens speelt de band "Seaside Sid", een geweldige licht psychedelische pop song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en enkele tempowisselingen bevat, "Panorama", eveneens een verrukkelijke vrolijk klinkende licht psychedelische pop song met tempowisselingen en sterke eind jaren 60 invloeden en deze krijgt tegen het einde echo op de zang toegevoegd en "On A Clear Day", een prima stukje gitaar muziek, dat in een rustig tempo gespeeld wordt.
Daarna volgen "Golden Omens", een lekker in het gehoor klinkende licht psychedelische pop song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een terugkerend ritme bevat, "The Creeps", een uitstekende pop song, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt en een terugkerende zangpartij heeft en "Surferalla", een schitterende song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte surf invloeden heeft en een terugkerend ritme bevat.
Verder hoor ik "Crystal Coves", een song, die een aanstekelijk vrolijk terugkerend ritme en psychedelische invloeden heeft en "Please Read Me", een cover van een song van de Bee Gees, een mooie, vrij rustige, dromerige pop song met lichte psychedelische invloeden.
Op LP 3, die 2 nummers bevat, begint de band met "Astral Adventure 1", een 21 minuten durend nummer, dat in een vrij rustig tempo gespeeld wordt, psychedelisch klinkt, tempowisselingen heeft, veranderende ritmes bevat, waardoor het lijkt, of er verschillende nummers te beluisteren zijn en deze een mix zijn van diverse nummers van LP 1 en LP 2.
Ook "Astral Adventure 2" duurt 21 minuten en hierin krijg ik een fantastische instrumentale uptempo mix van psychedelische muziek en folk te horen, die in aanstekelijk ritme gespeeld wordt, dat aanzet tot dansen en deze gaat halverwege over in een uitstekend stukje progressieve muziek, dat psychedelische invloeden heeft en na korte tijd verandert in een rustig stukje pop, dat op zijn beurt verandert in een aanstekelijk dansbaar psychedelisch nummer.
De 2 nummers van LP 4 beginnen met "Astral Adventure 3", een bijna 19 minuten durende mix van diverse nummers, die uptempo start en ik een heerlijk swingend psychedelisch stuk te horen krijg, dat na enkele minuten verandert in een aanstekelijk pop nummer, dat een dansbaar ritme heeft en steeds meer snelheid krijgt, totdat er een climax bereikt is, om dan terug te schakelen en verder te gaan in het volgende stukje, dat progressieve rock invloeden heeft en experimentele elementen bevat, waarna de muziek opnieuw verandert en ik een schitterend psychedelisch folk nummer hoor, dat in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, om nog enkele keren te veranderen in vrolijk klinkende stukken muziek.
In het 20 minuten durende "Astral Adventure 4" mag ik nogmaals genieten van zo'n verrukkelijke mix van licht psychedelische nummers uit het repertoire van de band.
De 4LP "The Continuing Escapades Of The Soft Hearted Scientists" van The Soft Hearted Scientists bevat heerlijke psychedelische muziek, die ik elke liefhebber van deze muzieksoort kan aanraden, waarbij ook de mixen van Marc Swordfish niet te versmaden zijn.
Corpo uit Salento, Italië, werd begin jaren 70 door de broers Calignano opgericht en bestond uit: Francesco - solo- en basgitaar, Mario - basgitaar en Biagio - Fender Rhodes orgel, Korg synthesizer, piano en drums.
De band maakte in 1979 diverse opnames van hun muziek, die 40 jaar op de planken is blijven liggen, maar in 2016 heeft het Lizard Records label sommige van die demo's weten te herstellen en op plaat uitgebracht, onder de naam "I & II".
Het album bevat 9 nummers, waarvan er 5 op "I" staan en de resterende 4 op "II", waarop Mario niet meer mee speelt.
Na aanleiding van de enthousiaste kritieken op de 2 eerdere albums, besloten Francesco en Biagio een nieuw album op te nemen onder leiding van Paolo Bergese (Airportman) en op 5 juni 2020 verscheen het album "III", waar 8 nummers op staan, via Lizard Records.
Als gastmuzikanten spelen de volgende personen mee: Giuseppe Amoroso - trombone en bas tuba, Fabio Cicerella - tenor en sopraan saxofoon, Antonio Grassi - trompet, Ivana Cammarota - zang, Andrea De Jaco - basgitaar en Mario Calignano - basgitaar in "Francesco Calignano Suona Per Girolamo Melcarne".
Het album start met "Rue Bourbon A New Orleans", waarin de band een schitterende mix van progressieve rock, klassieke muziek en jazz in een gemiddeld tempo speelt, die tempowisselingen heeft en uitstapjes naar avant garde bevat, en gevolgd wordt door "Musiche Per La Sepoltura Di Gigia Fedelissima Cagnolina Spartana", dat met samenzang begint en na een halve minuut over gaat in een rustig klassiek aandoend nummer, om na enkele minuten weer prachtige zang van Ivana bijgevoegd te krijgen en over te gaan in een mix van een elektronisch nummer en avant garde, waar een terugkerend ritme in zit.(luister naar dit nummer via de youtub link onder de recensie)
Daarna volgen "L'incoronazione Di Maria Carolina A Caserta Per Mano Dei Filosofi Parmenidei (parte I)", dat met avant garde begint en na iets meer dan 1 minuut verandert in een stukje jazz, om halverwege terug te keren naar de avant garde en "Lecce", een mooi rustig avant garde nummer met industriële elektro invloeden.
In "Quando I Greci Dell'italia Del Sud Inventarono Il Mondo" zet Corpo me een uitstekende mix voor van progressieve rock, avant garde en elektronische muziek, die invloeden van experimentele muziek en jazz heeft en bij tijd en wijle swingt en in "Francesco Calignano Suona Per Girolamo Melcarne" krijg ik een heerlijk elektro nummer te horen, dat invloeden van elektronische muziek bevat en symfonische elementen toegevoegd krijgt.
Dan volgen "Il Tempo É Solo Illusione", een swingend jazz nummer, waar een terugkerend ritme in zit en dat tempowisselingen bevat en "Osvaldino É Il Gatto Con Gli Stivali Del Mosaico Di Otranto" een complex stuk muziek met avant garde invloeden, dat tempowisselingen bevat en prima zang heeft, die me licht aan die van Les Fragments De La Nuit uit Frankrijk doet denken.
"III" van Corpo is een fantastische CD, die vol complexe nummers staat, waar ik met mijn oren gespitst naar heb geluisterd en ik kan deze schijf dan ook aanraden, aan liefhebbers van jazz, avant garde en progressieve muziek.
Molior Superum uit Gothenburg, Zweden bestaat tegenwoordig uit: Carl Isaksson - zang en sologitaar, Oskar Öberg - bas- en sologitaar en Jens Fuglede - drums, percussie en zang.
De band bracht hun debuut single "Towards The Haze" op 20 januari 2011 als digitaal nummer uit en deze werd gevolgd door het debuut album "Into The Sun", dat
op 3 november 2012 als digitale download verscheen.
Daarna volgden: "The Inconclusive Portrait" als 7" single in een beperkte oplage van 50 stuks op paars vinyl via H42 Records, als 7" single in een beperkte oplage van 100 stuks op groen vinyl via H42 Records, als 7" single in een beperkte oplage van 140 stuks op zwart vinyl via H42 Records en als digitale download (5 juni 2014), "Electric Escapism" als 12" EP in een beperkte oplage van 200 stuks op zwart vinyl en als dd, 30 december 2014, "Sweet Oblivion" (dd, 14 januari 2019) en "As Time Slowly Passes By ..." als LP in een beperkte oplage van 300, waarvan 100 op wit vinyl, 100 op zwart vinyl en 100 op doorzichtig rokerig vinyl (29 maart 2019) en tevens in een zeer beperkte oplage als CD via Ozium Records en als dd (10 juli 2020) en op dit album wordt Molior Superum bijgestaan door Lukas Väremo - keyboards en synthesizer en Kalle Lilja - sologitaar.
Het album, dat 9 nummers bevat, start met "Mountain Prelude", waarin de band een geweldige instrumentale uptempo mix van folk en progressieve rock ten gehore brengt, die swingt en gevolgd wordt door "Cold Winds", een prachtige rock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en progressieve bluesrock invloeden van de jaren 70 heeft.
Daarna volgen "Sweet Oblivion", een swingende uptempo rock song, die aanzet tot dansen en tempowisselingen heeft en "Att Födas Rostig", een in het Zweeds gezongen uptempo rock song met tempowisselingen heeft, die swingt.
In "Divinty Blues" laat Molior Superum me genieten van een swingende uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en in "Gravöl" krijg ik opnieuw een in het Zweeds gezongen rock song voorgeschoteld en hierin zit een stukje van het nummer "Framed" van The Sensational Alex Harvey Band.
Dan volgen "Through Valleys Of Wonder", een fantastische uptempo progressieve rock song, "Into The Grey", een schitterende progressieve bluesrock song met subtiele tempowisselingen en het titel nummer "As Time Slowley Passes By", waarin de band me nogmaals een verrukkelijke instrumentale mix van folk en progressieve rock voorzet, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt.
Molior Superum heeft me met "As Time Slowly Passes By" vanaf de begin tonen weten te boeien met hun heerlijke progressieve muziek en ik kan liefhebbers van deze muzieksoort dan ook aanraden notie te nemen van deze uitstekende CD.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Lastryko uit Gdynia, Polen bestaat uit: Jacek Rezner - drums, Wojciech Lacki - basgitaar, Artur Bieszke - sologitaar en Maciej Szkudlarek - synthesizers.
De band bracht op 14 september 2017 hun debuut album "Lastryko" uit als CD en als Digitale download en deze werd op 25 maart 2019 gevolgd door "Tetno Pulsu", dat als LP op 140 gram rood vinyl, CD en als dd verscheen, waarna "Limbo" op 3 juli 2020 als dd werd uitgebracht en in september 2020 via Necio Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op doorzichtig kristal vinyl verscheen, waarvan 100 stuks via bandcamp verkocht worden.
Het album, dat 7 nummers bevat, begint op kant A met "C.A" waarin de band een prima dansbare uptempo mix van jazz en progressieve rock ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Firmament", een heerlijke pop song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen en tempowisselingen bevat.
Daarna volgt "8 kropel", een fantastisch swingend nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, waarbij stil zitten geen optie is.
De B kant van de plaat begint met "Limbo." zet Lastryko me een een geweldige mix van psychedelische muziek en experimentele muziek voor, die in een niet al te hoog tempo gespeeld wordt, waarna "Limbo.." volgt en de band een verrukkelijk uptempo nummer speelt, dat spacerock invloeden heeft en swingt als een trein.
Verder volgen "Limbo...", een schitterend nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt, een melodisch ritme en tempowisselingen heeft en halverwege in een langzamer tempo over gaat, dat na korte tijd verandert in een swingend stuk progressieve rock en "....", een heerlijk stukje psychedelische muziek, dat in een langzaam tempo gespeeld wordt en me tot rust brengt.
"Limbo" van Lastryko is een schitterende plaat om te beluisteren en heeft me dan ook van begin tot einde geboeid en ik kan liefhebbers van progressieve muziek aanraden, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
The Real McKenzies werd in 1992 te Vancouver, Canada opgericht door zanger Paul McKenzie.
In de loop der jaren trad The Real McKenzies op met onder andere: Rancid, Shane MacGowan, DragStrip Riot, NOFX, Flogging Molly, Xcrosscheckx, The Misfits, Metallica en Voodoo Glow Skulls en speelden meer dan 100 verschillende muzikanten in de band, waarvan de bekendste, doedelzakspeler Alan "Raven" MacLeod van de Scotse folk band The Tannahill Weavers en Bourne and MacLeod, er één was.
De band bracht in 1995 hun debuut album "The Real McKenzies" via het IFA Records label uit, dat gevolgd werd door de albums: "Clash Of The Tartans" (Sudden Death, 1998), "Loch'd And Loaded" (Honest Don's, 2001), "Pissed Tae Th' Gills" (Sudden Death, 2002), "Oot & Aboot" (Honest Don's, 2003), "10,000 Shots" (Fat Wreck Chords, 2005), "Off the Leash" (Fat Wreck Chords, 2008), "Shine Not Burn" (Fat Wreck Chords, 2010), "Westwinds" (Fat Wreck Chords, 2012) en "Rats In The Burlap" (Fat Wreck Chords, 2015).
Tevens verscheen de 7"vinyl single "Another Round"/"Loch Lomond" in 2001 via Fat Wreck Chords, als onderdeel van Fat Club, een serie van 12 7"singles, die van maart 2001 tot en met februari 2002 maandelijks verschenen in een oplage van 1300 stuks en niet los te koop waren, maar door inschrijving voor de serie en via de post opgestuurd werden.
Verder verschenen de compilatie albums: "Short Music For Short People" (1999), "Alpha Motherfuckers - A Tribute To Turbonegro" (2001), "Agropop Now" (2003), "Floyd:..And Out Come The Teeth" (een gratis Fat Wreck Chords compilatie CD, uitgereikt in de Fat tent tijdens de 2001 Warped Tour), "SHOT SPOTS-Trooper Tribute" en de DVD "Live From Europe, Deconstruction Tour 2003", plus de muziek video's: "Mainland" (1998), "Drink Some More" (2008), "Chip" (Live) (2008), "The Maple Trees Remember" (2009), "Culling the Herd" (2011), "My Luck Is So Bad" (2012), "Catch Me" (2015), "Stephen's Green" (2015) en "Due West" (2017).
Op 3 maart 2017 bracht de band het album "Two Devils Will Talk", via Fat Wreck Chords op uit en dit verscheen zowel als LP, als CD en als digitale download en op 3 juli 2020 bracht dat label hun album "Beer And Loathing" uit, waarop 12 nummers staan.
Na diverse bandbezettingswisselingen , bestaat de band tegenwoordig uit: Paul McKenzie – zang, Sean Sellers - drums en achtergrondzang, Adam Ostick - sologitaar en achtergrondzang, Brent Alois Johnson - basgitaar, Peter Loughlin - achtergrondzang, Aspy Luison - doedelzak, tinnen fluitje en achtergrondzang, Benj Rowland - bouzouki, tenor gitaar, zither en achtergrondzang en Steve Loree - akoestische gitaar, sologitaar, piano en achtergrondzang.
Ook spelen Mario Nieva - sologitaar, Kurt Robertson - solo- en feedbackgitaar, Randy Steffes - ritme gitaar en Liz Mantle - achtergrondzang op de plaat mee.
Het album begint met "A Widows Wath", waarin de band een kort nummer speelt, dat gedomineerd wordt door de drums en doedelzak en dit wordt gevolgd door "Overtoun Bridge", een schitterende aanstekelijke folk punk song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een hoog meedein gehalte heeft en "Big Foot Steps", een geweldige uptempo folk punk song, die swingt als een trein en enkele tempowisselingen bevat.(luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie)
Daarna volgen de titel song "Beer And Loathing", een heerlijke uptempo song, waarbij stil zitten geen optie is en tempowisselingen heeft, "Cock Up Your Beaver", een prachtige vrij rustige song met een aanstekelijk ritme en "Nary Do Gooder", een vrolijke uptempo song, waarbij stil zitten niet mogelijk is.
In "Death Of The Winnipeg Scene" zet The Real McKenzies me een stevige swingende uptempo rock song voor, in "36 Barrels" hoor ik eveneens zo'n fantastische swingende aanstekelijke rock song en in "Whose Child Is This" laat de band me genieten van een verrukkelijke folk punk song, die subtiele tempowisselingen heeft en swingt.
Dan volgen "The ballad Of CPL. Hornburg", een uitstekende swingende uptempo rock song, die aanzet tot dansen en feest vieren, "The Cremation Of Sam McGee", waarin de band opnieuw een uptempo song ten gehore brengt, waarbij stil zitten niet aan de orde is en "A Seafarers Return" een kort, maar geweldig instrumentaal nummer, dat met hoge snelheid mijn gehoorgang binnen komt.
"Beer And Loathing" van The Real McKenzies is net als voorgaande uitgaven van de band een schitterende uptempo plaat, die vol puike folk punk songs staat, die uitnodigen om een feestje te bouwen en ik kan iedere liefhebber van muziek, deze schijf dan ook zeer aanraden.
