Review: Ellesmere - Wyrd (AMS Records, 2020) (Symfonische Rock / Progressieve Jazz)

Het muziek project Ellesmere uit Rome, Italië, is het alias van multi-instrumentalist Roberto Vitelli, die op zijn albums begeleid wordt door een scala aan artiesten. 

Ellesmere bracht op 15 september 2015 het debuut album "Les Châteaux De La Loire" als digitaal album uit en deze werd gevolgd door: "Ellesmere II - From Sea And Beyond" (digitaal album, 30 november 2018) en "Wyrd", dat 5 nummers bevat en op 4 december 2020 via AMS Records als CD en digitaal album inclusief een mini poster van 24x36 cm werd uitgebracht.

De muzikanten, die op dit album meespelen zijn: Giorgio Pizzala - zang, Tomas Bodin (The Flower Kings) - keyboards, Tony Pagliuca (Le Orme) - keyboards, Fabio Liberatori (Loy & Altomare, Lucio Dalla, Ron) - keyboards, Mattias Olsson (Änglagård, White Willow) - drums, David Cross (King Crimson) - viool, John Hackett (broer van de legendarisch Steve Hackett) - dwarsfluit, David Jackson (Van Der Graaf Generator, Osanna) - saxofoon, Fabio Bonuglia - percussie en Luciano Regoli (Raccomandata Ricevuta Ritorno) - stem.

Het album begint met "Challenge", waarin de band een schitterend nummer in een niet al te hoog tempo speelt, dat aan klassieke muziek grenst en na enkele minuten over gaat in een stuk progressieve symfonische rock, dat invloeden van jazz heeft, complexe ritmes en tempowisselingen bevat en swingt, waarna "The Eery Manor" volgt en de band een geweldig symfonisch nummer in een gemiddeld tempo ten gehore brengt, dat invloeden van de muziek van Emerson, Lake & Palmer heeft en tempowisselingen bevat.

Daarna volgt "Endeavour" en hierin schotelt Wyrd me een prachtige song voor, die in een vrij rustig tempo begint en na enkele minuten iets meer snelheid en progressieve jazz invloeden toegevoegd krijgt.

Verder hoor ik "Ajar", een fantastische symfonische song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme heeft en enkele prima subtiele tempowisselingen bevat, achterstevoren zang en lichte jazz invloeden heeft en "Endless", een verrukkelijk instrumentaal progressief symfonisch nummer, dat tempowisselingen en een aanstekelijk ritme heeft en progressieve jazz invloeden bevat en tegen het einde iets meer snelheid krijgt, waarbij de muziek elektronisch wordt.

"Wyrd" van Ellesmere is een puike CD, die vol heerlijke symfonische nummers staat, waar ik vanaf de begintonen van heb genoten en ik kan deze meesterlijke schijf dan ook zeer aanraden, aan een ieder die van progressieve jazz en symfonische muziek houdt.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)