Daarop wordt hij bijgestaan door: Billy Sherwood (Yes) - zang (alle nummers) en basgitaar (nummer 4), Rachel Flowers - zang (nummers 1,4,5), piano (nummer 1), sologitaar (nummer 4) en Hammond orgel (nummer 6), Adan Holzman (Steve Wilson Band) - keyboards (nummers 1,2,3,4), Karla Downey - zang (nummers 3,6), Jamison Smeltz - zang (nummers 3,6) en saxofoon (nummer 6), Jan Dumée (Focus) - sologitaar (nummer 3), Marc Madore - basgitaar (nummers 1,3,5), Adriano Campagnani - basgitaar (nummers 2,6), Chad Wackerman (Zappa Band) - drums (nummers 1,2,6), Lenny White - drums (nummers 3,4), Esdras Ferreira Nenem - drums (nummer 5) en Damilton Viana - percussie (nummer 3), terwijl Marcelo 12 snarige akoestische gitaar, sologitaar en keyboards (nummers 1,2,3,5,6) speelt.
Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Bacteria", een schitterende song, die in een gemiddeld tempo met een terugkerend ritme wordt gespeeld, tempowisselingen en invloeden van progressieve rock, jazz en improvisaties bevat enn gevolgd wordt door "Circus Is Empty", een fantastische mix van progressieve rock en jazz, die tempowisselingen heeft en swingt.
Daarna volgen "Soul Much Further Away", een prachtige vrij rustige melodische song, die subtiele tempowisselingen en lichte soul invloeden bevat en "Learn To Love To Wait", waarin Marcelo Paganini een verrukkelijke swingende uptempo mix van progressieve jazz en progressieve rock, die een terugkerend tempo heeft en subtiele tempowisselingen bevat.
Verder hoor ik "Tangerine Way", een uitstekende rustige melodische song met een aanstekelijk ritme en "Captain's Face", een swingende uptempo jazzrock song met enkele tempowisselingen.
"Identity Crisis" van Marcelo Paganini is een puike CD, die vol lekker in het gehoor klinkende progressieve rock en jazz staat en ik kan liefhebbers van beide genres dan ook aanraden deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit albun via de bandcamp link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten