De huidige formatie bestaat uit: Roey Ben-Yoseph - zang, Rich Poston - sologitaar en keyboards, Steve Royce - dwarsfluit en keyboards, Luis Nasser - basgitaar en keyboards, David Keller - cello en orkestrale percussie, Tim McCaskey - akoestische gitaar en sologitaar en Andy Tillitson - drums, keyboards en ritme gitaar.
Het nieuwe album "A Sky Full Of Ghosts", dat 9 nummers bevat, werd in eigen beheer als CD en als digitale download uitgebracht en voorafgegaan door deel 1, "Beyond The Panopticon", dat 6 nummers bevat en eveneens via de band zelf verscheen en tevens wordt het album verspreid door ProgRock.com Essentials, Laser's Edge, Wayside Music en Syn-Phonic, of via shadowsmadeofsound.com/store en gotonus.bandcamp.com.
De band wordt op de CD "A Sky Full Of Ghosts" muzikaal bijgestaan door gastmuzikanten: Bill Harrison - percussie (1 nummer), Steve Katsikas - pano (1 nummer) en Mara Kovacevic - zang (1 nummer)
De CD "Beyond The Panopticon" begint met "Grotesquerie", waarin de band een geweldig progressief rock nummer ten gehore brengt, dat enkele tempowisselingen heeft en zo nu en dan zwaar en symfonisch klinkt en gevolgd wordt door "Alone Together Alone", een fantastische mix van folk, symfonische en en progressieve rock, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en lichte invloeden heeft van bands zoals Jethro Tull en King Crimson.
Daarna volgen "Blood And Diamonds", een prachtige symfonische song met folk invloeden, een niet al te hoog tempo en diverse tempowisselingen, die de sfeer van de jaren 70 muziek oproept en "Paramusia", een puik instrumentaal progressief rock nummer, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en subtiele tempowisselingen bevat.
In "Love Ondone" schotelt Sonus Umbra me een uitstekende progressieve rock song in een vrij rustig tempo voor, die tempowisselingen heeft en in "Channel Zero" krijg ik nogmaals zo'n heerlijke rock song te horen, die een aanstekelijk ritme heeft.
Dan volgen "Desolation Dreams", een uitstekende vrij rustige melodische song met een aanstekelijk ritme en "Hidden In The Light", een geweldige melodisch nummer, dat bijna 21 minuten duurt, subtiele tempowisselingen en invloeden van de muziek van Yes heeft, zo nu en dan experimenteel klinkt, symfonische rock en een aanstekelijk ritme bevat.
In "Losing My Insanity" speelt Sonus Umbra een mooie rustige song, die halverwege meer snelheid krijgt en over gaat in een swingend stuk symfonische rock, in "The Last Menagerie" laat de band me genieten van een fantastische progressieve symfonische rock song, die halverwege een tempoversnelling krijgt, waardoor de muziek gaat swingen, om na enkele minuten terug te keren naar het begintempo en "Time Is Runnig Out", een uitstekende rustige pop song, die een aanstekelijk ritme heeft.
Verder volgen "The Waves Will Devour The Sea", een prima symfonisch nummer in een gemiddeld tempo, dat tempowisselingen heeft, een terugkerend ritme en progressieve invloeden bevat en tegen het einde in een iets sneller ritme over gaat, dat funk en jazz invloeden heeft en "Apogee", een lekkere rock song, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en lichte invloeden van de muziek van Yes bevat.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)
De CD's "Beyond The Panopticon" en "A Sky Full Of Ghosts" van Sonus Umbra staan vol schitterende progressieve symfonische rock nummers, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van symfonische en progressieve rock beide schijven dan ook zeer aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten