Als one-woman-band uit Vicenza, Italië, bracht ze op 7 februari 2014 haar succesvolle debuut album "Elli De Mon" via het CORPOC / Otis Recordings label als LP in een beperkte oplage en als CD in een beperkte oplage uit, die op 7 maart 2013 voorafgegaan werd door de 7" vinyl single "Leave This Town", die in eigen beheer verscheen.
In 2014 deed ze, na de release van haar debuut album, meer dan 120 optredens in onder andere: Italië, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Spanje en werkte ze aan haar nieuwe album, dat simpelweg "II" heet en op 2 februari via het Franse Pitshark Records label (o.a.: Motorhead, Cosmic Psychos, Nomads, New Christs, Radio Birdman en anderen) werd uitgebracht als zowel LP, CD en digitale download.
Aan het album, dat in augustus 2014 te Brescia in de TUP Studio is opgenomen, verlenen Bruno Barcella - tamboerijn en Alessio Lonati - basgitaar en orgel als gastmuzikanten op enkele nummers hunmedewerking en speelt Elli zelf de overige instrumenten, zoals solo- en basgitaar, drums, sitar en dilruba.
Vervolgens verschenen: "Elli de Mon VS Diego Deadman Potron" (3 maart 2016, split CD en digitaal album, Ammonia Records), "Blues Tapes: The Indian Sessions" (7 maart 2017, 10" LP, CD en digitaal album, Pitshark Records), "Songs Of Mercy And Desire" (11 november 2018, CD en digitaal album, Pitshark Records) en "Elli De Mon VS Daily Thompson" (9 januari 2020, digitaal album).
Op 18 juni verschijnt haar album "Countin' The Blues", via Area Pirata Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de CD 9 nummers bevat en de LP en digitale download een extra nummer hebben, alle nummers covers van artiesten uit de jaren 20/30 zijn en gastmuzikant Giusi Pesenti op het nummer "Wayward Girl Blues" lepels bespeeld, terwijl Elli in alle nummers de andere instrumenten speelt.
Het album begint met "Prove It On Me Blues" (Ma Rainey), waarin Elli een schitterende aanstekelijke blues song in een gemiddeld tempo speelt, die een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Blue Spirit Blues" (Bessie Smith), een geweldige rustige blues song met een terugkerend ritme.
Daarna volgen "Downhearted Blues"(Alberta Hunter), een fantastische uptempo mix van garagerock en blues, die swingt, "Shave ‘Em Dry" (Lucille Bogan), een heerlijke aanstekelijke dansbare mix van garagerock en blues met een gemiddeld tempo en subtiele tempowisselingen en "Dope Head Blues" (Victoria Spivey), een puike mix van blues en psychedelische muziek, die in een rustig terugkerend ritme wordt gespeeld.
In "Freight Train" (Elizabeth Cotten) zet Elli De Mon me een prachtige folk song in de stijl van Melanie voor, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, waarbij ze zichzelf op gitaar begeleidt en in "When The Leeve Breaks" (Lottie Kimbrough) krijg ik een mooie mix van folk en blues te horen, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft.
Verder volgen "Wayward Girl Blues" (Memphis Minnie), een lekker in het gehoor klinken song, die invloeden van folk en blues bevat en in een gemiddeld tempo wordt gespeeld en tempowisselingen heeft en "Trouble In Mind" (Bertha Chippie Hill), een verrukkelijke rustige blues song met een terugkerend ritme en sensuele zang.
De LP en digitale download bevatten nog het nummer "Last Kind Words" (Geeshie Wiley), dat helaas niet op de CD staat.
"Countin' The Blues" van Elli De Mon staat vol geweldige blues songs, waar ik van begin tot einde zeer van heb genoten en ik kan iedere liefhebber van blues deze schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten