Review: Maybeshewill - No Feeling Is Final (The Robot Needs Home Collective / Wax Bodega / New Noise / Birds Robe Records, 2021) (Post-Rock)

Maybeshewill uit Leicester, Engeland, werd in 2005 opgericht en bestond tot 2016, maar werd in 2018 her opgericht en bestaat weer in dezelfde bezetting, dat wil zeggen: James Collins – drums, Matthew Daly – keyboard, Jamie Ward – basgitaar, Robin Southby – sologitaar en John Helps – sologitaar.

De band bracht hun debuut album "Not For Want Of Trying" op 12 mei 2008 via Field Records uit en deze werd gevolgd door de albums "Sing The Word Hope In Four-Part Harmony" (8 juni 2009, Field Records), "I Was Here For A Moment, Then I Was Gone" (30 mei 2011, Function Records), "Fair Youth" (augustus 2014, Superball Music), "The Complete Remixes 2006 - 2016" (17 juni 2016, gratis digitaal album) en "I Was Here For A Moment, Then I Was Gone (10th Anniversary Reissue)" (2LP inclusief B-kanten, live uitvoeringen en remixen, gestoken in een nieuw ontworpen hoes en als digitaal album, 5 juni 2021)

Tevens verschenen: "To The Skies From A Hillside" (10 april 2010, digitale single), "Critical Distance" (3 juli 2011, digitale single), "Red Paper Lanterns" (9 maart 2012, digitale EP) en "Refuturing" (5 oktober 2021, digitale single).

Op 19 november 2021 verschijnt het album "No Feeling Is Final", waarop 10 nummers staan, als LP, als CD en als digitale download, via The Robot Needs Home Collective (het eigen label van de band) en tevens via Wax Bodega (in Noord Amerika), New Noise (in Azië) en Birds Robe Records (in Australië).

Het album begint met "We've Arrived At The Burning Building", waarin Maybeshewill een fantastisch post-rock nummer in een zwaar niet al te hoog tempo speelt, dat een enigszins trieste ondertoon bevat en dit wordt gevolgd door "Zarah", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo, een gesproken tekst, een melodisch ritme en subtiele tempowisselingen en "Complicity", een heerlijk uptempo nummer, dat swingt en halverwege tijdelijk verandert in een rustig stukje muziek, dat na enkele minuten een gemiddeld tempo krijgt.

Daarna volgen "Invincible Summer", een geweldig nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, dat tegen het einde in een rustig tempo over gaat, "The Weight Of Light", een prachtig rustig nummer met een trieste ondertoon, dat subtiele tempowisselingen heeft en "Refuturing", een aanstekelijk klinkend nummer met een gemiddeld tempo, dat aanzet tot beweging en tempowisselingen bevat.

In "Green Unpleasant Land" laat Maybeshewill me genieten van een schitterend melodisch stuk muziek, dat in een vrij rustig tempo wordt gespeeld en in "Even Tide" krijg ik een verrukkelijk rustig nummer voorgezet, dat enkele minuten na de helft van het nummer in een iets sneller tempo wordt gespeeld en een terugkerend ritme krijgt, dat een licht hypnotiserend effect opwekt.

Verder volgen "The Last Hours", een puik post-rock nummer met wisselende tempo's en een aanstekelijk ritme en "Tomorrow", een fantastisch rustig nummer, dat geheel op piano wordt gespeeld zonder verdere begeleiding.

"No Feeling Is Final" van Maybeshewill staat vol lekker in het gehoor klinkende nummers, waarmee de band me van begin tot einde heeft weten te boeien en hiervan is "Tomorrow" wat mij betreft de uitschieter en ik raad iedere liefhebber van post-rock en de betere pop dan ook aan deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)