De band bracht vanaf 1979 zestien albums uit, waarvan "Dawn Of The Dickies" (1979) de eerste en "Live In Winnipeg 1982" (2021) het meest recente album was en tevens verschenen er twintig singles, zes compilatie albums en vijf video's van de band.
Op hun album "Live In Winnipeg 1982", dat 16 nummers bevat, bestond The Dickies uit: Leonard Graves Phillips - zang, Stan Lee - sologitaar, Scott Sindon - keyboards en ritme gitaar, Lorenzo Buhne - basgitaar en Nicky Beat - drums.
Het album, dat zowel als LP, als CD en als digitale download is uitgebracht via Secret Records, start met "Nights In White Satin", waarin The Dickies begint het publiek te bedanken, om na een minuut te beginnen met een geweldige swingende uptempo uitvoering van dit Moody Blues nummer, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "You Drive Me Ape", dat met evenzoveel snelheid wordt gespeeld en een swingend aanstekelijk drums ritme bevat (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Pretty Please Me", een puike uptempo rock song, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "The Sound Of Silence", een korte versie van dit Simon & Garfunkel nummer, dat met de snelheid van het licht wordt gespeeld, "Poodle Party", een kort snel nummer met subtiele tempowisselingen en "Solitary Confinement", eveneens weer zo'n aanstekelijke dansbare uptempo song.
In "(I'm Stuck In A Pagoda With) Tricia Toyota" laat The Dickies me opnieuw genieten van een swingende uptempo song, die een zeer dansbaar ritme bevat, waarbij een lang gesprek met het publiek zit, in "If Stuart Could Talk" speelt de band nogmaals een swingend uptempo nummer, dat beweging oproept en tempowisselingen heeft en in "Fan Mail" gaat de band verder met het maken van hun snelle pretpunk rock en ook in dit nummer wordt, net als in de vorige nummer, weer een heel gesprek gevoerd.
Dan volgen "She's A Hunchback", een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme en een interactie met het publiek, "Curb Job", een korte snelle rock song met subtiele tempowisselingen, "Manny, Moe & Jack", eveneens zo'n zelfde soort uptempo song, waarin het tempo hoog wordt gehouden en "Gigantor" en ook hierin gaat de band door met het maken van hun snelle pretpunk.
Vervolgens hoor ik "Paranoid" (Black Sabbath), een schitterende uptempo versie van deze cover, "Eve Of Destruction" (Barry McGuire), een snelle uitvoering van dit nummer en "Banana Splits", de titelsong van de comedy serie "Banana Splits", dat in hetzelfde tempo gespeeld wordt en dus met sneltreinvaart mijn gehoorgang binnen komt.
Verder staan er 2 bonus nummers op de CD, waarvan de eerste een instrumentale soundcheck versie (zonder Leonard) van "Gigantor" is en daarin speelt de band een verrukkelijk swingend nummer, dat aanzet tot dansen en dit wordt gevolgd door de soundcheck (zonder Leonard) van "(I'm Stuck In A Pagoda With) Tricia Toyota", waarna het laatste nummer volgt, een soundcheck uitvoering van "Nights In White Satin".
"Live In Winnipeg 1982" van The Dickies staat vol heerlijke uptempo pretpunk nummers uit de beginperiode van de band, die weliswaar weinig variatie hebben, maar waar ik toch erg van genoten heb en ik kan liefhebbers van punk deze schijf dan ook zeer aanraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten