Review: Amon Düül - Paradieswärts Düül (OHR Records, 1970/2022) (Progressieve Rock / Psychedelische Rock)

Amon Düül uit München, Duitsland, werd in 1967 onder de naam Münchner Kommune opgericht en sinds 1968 ging de band verder onder de nieuwe naam, die voor enige verwarring zorgde, want inmiddels hadden 3 leden zich afgesplitst en noemden zich Amon Düül II.

De band bracht hun debuut album "Psychedelic Underground" in 1969 uit en deze werd gevolgd door: "Collapsing/Singvögel Rückwärts & Co." (1969), "Paradieswärts Düül" (1970), "Disaster" (2LP, 1972) en "Experimente" (2LP, 1983)

Amon Düül bestond ten tijde van het album "Paradieswärts Düül" uit: Eleonora Romana Bauer (Ella) - harp en zang, Klaus Esser (Lemur) - drums, zang en fuzzgitaar, Ulrich Leopold – basgitaar, zang, piano en sologitaar, Rainer Bauer (Dadam) – sologitaar, zang en basgitaar, Hansi Fischer - dwarsfluit en bongo's, Angelika Filanda (Noam) - Afrikaanse drums en Helge Filanda – drums.

De heruitgave van het album "Paradieswärts Düül", dat 5 nummers bevat, werd overgenomen van de originele analoge banden en in Dierks Studios door Dieter Wegner opnieuw gemasterd en begint met het iets meer dan 17 minuten durende "Love Is Peace", waarin Amon Düül een schitterend progressieve rock song ten gehore brengt, die in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld, psychedelische folk invloeden en een terugkerend ritme heeft, halverwege licht experimenteel wordt, om dan over te gaan in een licht Oosters ritme.

Daarna volgt "Eternal Flow", een fantastisch rustig instrumentaal psychedelisch nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme.

In "Snow Your Thurst & Sun Your Open Mouth" laat Amon Düül me genieten van een prachtig nummer met een gemiddeld tempo, dat een terugkerend ritme heeft en iets over de helft van het nummer in een langzamer tempo over gaat, waarin de muziek meer psychedelisch wordt.

Dan volgt "Paramechanische Welt", een geweldig psychedelische song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme, dat lichte Afrikaanse invloeden bevat.

Verder hoor ik de Engelstalige uitvoering van dit nummer, getiteld "Paramechanical World", die in 1970 op single zou verschijnen en hierin krijg ik een trage song te horen, die een terugkerend ritme bevat.

"Paradieswärts Düül" van Amon Düül bevat 5 verrukkelijke nummers, waar ik vanaf de begin tonen erg van genoten heb en ik kan deze schijf dan ook sterk aanbevelen aan liefhebbers van zowel progressieve als psychedelische rock.(luister naar dit album via de youtube link onder de recensie)

 

Review: Arthur Brown With Rick Patten - Long Long Road (Magnetic Eye Records, 2022) (Progressieve Rock / Blues)

Zanger Arthur Brown uit Whitby, Engeland, verhuisde in 1966 naar Parijs, Frankrijk om een opleiding aan de theater school te doen en tijdens deze periode bracht hij 2 songs uit voor een Roger Vadim film.

Later dat jaar verhuisde hij naar Londen, waar hij in de band The Ramong Sound speelde, die hun naam in The Foundations veranderden, maar toen maakte hij al geen deel meer uit van deze band en had hij zijn eigen band The Crazy World Of Arthur Brown, die in 1968 een hit scoorde met het nummer "Fire" en ook hun album "The Crazy World Of Arthur Brown" werd zeer goed ontvangen.

Met The Crazy World Of Arthur Brown bracht daarna de volgende albums uit: "Strangelands" (opgenomen in 1969), 1988, "Tantric Lover", 2000, "Zim Zam Zim", 2013 en "Gypsy Voodoo", 2019.

Nadat de band uit elkaar was gegaan in 1969 vormde hij zijn nieuwe band Kingdom Come en maakte daarmee de 3 albums: "Galactic Zoo Dossier", 19 71, "Kingdom Come" 1972, "Journey", 1973 en "Lost Ears", 1976.

Vervolgens maakte hij diverse solo albums: "Dance", 1975, "Chisholm In My Bosom", 1977, "Speak No Tech", 1981 opnieuw uitgebracht in 1984 onder de naam "The Complete Tapes Of Atoya" samen met Graig Leon, "Requiem", 1982) en speelde hij mee op LP's van Klaus Schulze ("Dune", 1979, "Live", 1980 en "Time Actor", 1979), The Alan Parson's Project ("Tales Of Mystery And Imagination", 1976), Bruce Dickinson ("The Chemical Wedding", 1988), Pretty Things ("Resurrection", 1999), Judge Smith "Curly's Airships", 2000), All Living Fear "Fifteen Years After", 2007), The Hamburg Blues Band ("Friends For A Livetime", 2013) en Victor Peraino's Kingdom Come ("Journey in Time" 2014). 

Ook maakte hij samen met Vincent Crane het album "Faster Than The Speed Of Light" (1980), met Jimmy Carl Black "Brown, Black & Blue" (1988), met The Amazing World Of Arthur Brown "The Voice Of Love" (2007) en met Rick Patten "The Magic Hat" (2012, beperkte oplage van 200 stuks) en tevens verschenen de live albums: "Order From Chaos" (The Crazy World of Arthur Brown, 1993), "Jam" (Kingdom Come, 1994), "The Legboot Album" (Arthur Brown on Tour, 2002) en "The Crazy World Of Arthur Brown Live At High Voltage" (2011).

Ter ere van zijn 80ste verjaardag, op 24 juni 2022, bracht hij samen met Rick Patten het album "Long Long Road" uit via Magnetic Eye Records als LP op 180 gram transparant vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD, als 2CD met een 48 pagina's hardcover boek, waarin essays door Arthur Brown zijn geschreven, plus een bonus CD met 2 exclusieve studio nummers als 3CD set, waarvan een 2CD boek editie, een LP op 180 gram oranje marmer kleurig vinyl, een 7" bonus single, een muur vlag, 4 kunstafdrukken van 30x30 cm en een cerificaat van echtheid, die door Arthur Brown gesigneerd en genummerd is en 9 nummers bevat.

De bezetting is: "Arthur Brown - zang en Pick Patten - piano, orgel, solo- en basgitaar, drums, saxofoon, Harmonica, synthesizer, dwarsfluit en achtergrondzang.

Het album begint met "Gas Tanks", waarin Arthur Brown With Rick Patten een geweldig progressief nummer spelen, dat een gemiddeld tempo heeft en tempowisselingen bevat en gevolgd wordt door "Coffin Confession", een prachtige ingetogen nummer met een gesproken tekst in de stijl van Donovan's "Atlantis" en "Going Down", een fantastisch stuk progressieve rock met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Once I Had Illusions (Part 1)", een schitterende song met een terugkerend aanstekelijk ritme en een niet al te hoog tempo, die swingt en "I Like Games", een verrukkelijke blues song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die aanzet tot dansen.

In "Shining Brightness" zet Arthur Brown With Rick Patten me een swingende song met een gemiddeld tempo voor, die invloeden van blues en progressieve rock herbergt en in "The Blues And Messing Round" laat het duo me nogmaals genieten van een puike blues song met een vrij rustig tempo.

Verder volgen het titel nummer "Long Long Road", een mooie song, die lichte invloeden van "The Handbags And The Gladrags" van Rod Stewart heeft en "Once I Had Illusions (Part 2)", een uitstekende swingende progressieve rock song met blues invloeden en een dansbaar terugkerend ritme.

"Long Long Road" van Arthur Brown With Rick Patten staat vol lekker in het gehoor klinkende progressieve rock en blues nummers, waar ik van begin tot einde zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze meesterlijke schijf dan ook van harte aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Nathan Hall And The Sinister Locals - Golden Fleece (The Hip Replacement, 2022) (Pop)

Op 27 november 2017 verscheen het eerste solo album "Effigies" van de uit Cardiff, Wales, afkomstige Nathan Hall (Soft Hearted Scientists) - zang, akoestische gitaar, sologitaar, keyboards, piano, geluid effecten en bellen, waarop 12 nummers staan, via Pegasus Promotions en The Hip Replacement.

Op 6 april 2018 verscheen dit album nogmaals, maar dan met de instrumentale uitvoeringen van de nummers, onder de naam "Mute Effigies Soundtracks" via Pegasus Promotions en The Hip Replacement en vermeldenswaardig is, dat dit album een extra nummer bevat en in eerste instantie alleen voor vrienden, de bandleden en hun familie bestemd was.

The Sinister Locals, die bestaat uit Nathan Hall - zang, sologitaar, keyboards, effecten en elektronica en op deze albums bijstaan wordt door Michael Bailey - basgitaar, Frank Naughton - drums, piano, elektronica, arrangementen voor orkest en effecten en Spencer Segelow - drums (4 nummers).

Op 7 September 2018 verscheen hun album "Tungusak Tydfil" via The Hip Replacement in een beperkte oplage van 150 stuks op vinyl, terwijl het album vanaf 18 juni 2018 reeds op CD te koop was via datzelfde label en daarop speelde Nathan alle instrumenten op de basgitaar na, die door Michael Bailey gehanteerd werd.

Het was de bedoeling om hun volgende album "Pointing Paw” uit te brengen, maar doordat het nog niet helemaal af was en er een lock-down kwam, zodat de Michael Bailey niet meer in de studio kon komen, besloot Nathan dit uit te stellen en in plaats daarvan verscheen op 11 december 2020 het album "On The Blink", waarop 22 nummers staan, in eigen beheer als digitale download en via The Hip Replacement als 2CD, waarop hij alle instrumenten zelf speelt, maar op 7 juli 2021 werd dit album, waarop 16 nummers staan, na uitstel toch uitgebracht als CD in een beperkte oplage van 12 stuks met extra items, zoals een kopie van een mastering-werkblad met geluidsaanpassingen voor het album, dat werd gebruikt om de muziek geluidsfabriek klaar te maken voor zijn mastering-wizard Gaz Williams in Bristol en tevens 4 gesigneerde songtekstbladen en een plectrum, als CD in een beperkte oplage van 166 stuks en als digitale download. 

Om een overzicht te geven van de muziek van de band bracht The Hip Replacement op 11 maart 2022 het album "The Kraken Of Roath Park Lake" als CD uit in een beperkte gesigneerde oplage van 150 stuks, als CD in een zeer beperkte oplage van 10 stuks in een houten box met een simpele gesigneerde A4 print en 2 inlegvellen, plus een kopie van een promo vel, dat naar de media gestuurd is, als CD in een extreem beperkte oplage van 7 stuks, die 5 albums bevat

Het album "The Kraken Of Roath Park Lake" bevat 20 uitgebrachte nummers, die op de 5 eerder uitgebrachte albums staan en deze zijn aangevuld met het 19 minuten durende titel nummer "The Kraken Of Roath Park Lake".

Op 4 juli 2022 verscheen het album "Golden Fleece" digitaal en op 9 september 2022 brengt The Hip Replacement dit uit als CD in een zeer beperkte oplage van 133 stuks, als CD Box set in een extra beperkte oplage van 33 stuks met 4 gesigneerde inlegvellen, een plectrum, een blad, een kopie van een promo vel, die met het album ter promotie meegezonden wordt en een werkvel van de studio en dit alles is gestoken in een houten box.

Het album, dat 14 nummmers bevat, begint met "California Time Machine", waarin Nathan Hall And The Sinister Locals een lekker in het gehoor klinkende psychedelische song ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en gevolgd wordt door "Apples On The Motorway", een heerlijke vrolijk klinkende song met een dansbaar ritme en psychedelische invloeden, die halverwege een gesproken tekst krijgt en in een traag tempo over gaat, om na korte teijd terug te keren naar het begin tempo en 

"Castles In My Head", een prachtige song met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Sand Dune Song", een mooie uptempo song met een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen, "Green Goblin Blues", een schitterende song, die op het album "Effigies" had kunnen staan, want deze heeft hetzelfde uitstraling en ritme als de nummers daarop, "Song For Janet Margolin", een verrukkelijke licht psychedelische pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "House On The Hill", een geweldige pop song met een hoog meezing gehalte, die aanzet tot dansen.

In het titel nummer "Golden Fleece" zet Nathan Hall And The Sinister Locals me een uitstekende aanstekelijke song met een gemiddeld tempo voor, die zeer dansbaar is, in "I Won't Take You For Granted" krijg ik een prima instrumentaal nummer te horen, dat een terugkerend ritme met ruimtelijke effecten heeft en in "Go Ape!" laat de band me genieten van een vrolijk klinkende licht psychedelische pop song, die subtiele tempowisselingen heeft.

Dan volgen "A Long Long Time To Wait", een lekker in het gehoor klinkende song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme en "New Eyes", een swingende uptempo song, die begint met een punk ritme, om na korte tijd over te gaan in een pop song gemiddeld tempo, waarna de muziek zich herhaalt.

Verder hoor ik "The Jellyfish", een fantastisch instrumentaal psychedelisch nummer en "Fire Escape Friends (Strumming While Rome Burns)", een puike song met een gemiddeld tempo en een terugkerend licht hypnotiserend ritme.

"Golden Fleece" van Nathan Hall And The Sinister Locals is weer een schitterende CD geworden, die vol uitstekende licht psychedelische nummers staat en ik kan iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bancamp link onder de recensie)

Review: Nanook Of The North - Heide (Denovali Records, 2022) (Avant Garde)

Nanook Of The North uit Polen, bestaat uit: Stefan Wesołowski - viool en Piotr Kaliński - elektronica.

Het duo bracht in 2018 hun debuut album "Nanook Of The North" via Denovali Records uit en deze is op 24 juni 2022 gevolgd door "Heide", dat eveneens via Denovali is verschenen als LP, als CD en als digitaal album en hierop speelt gastmuzikante Margarita Slepakova uit Zwitserland mee, die in enkele nummers zingt.

Het album, dat 9 nummers bevat met de titel "Heide", start met "Heide I" hemelse zang, die ondersteund wordt door trage klassieke klanken, die invloeden van avant garde hebben, waardoor de muziek enigszins triest klinkt en dit nummer wordt gevolgd door "Heide II", een rustig elektronisch nummer met een terugkerend ritme en "Heide III", een zwaar klinkend nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Heide IV", een prachtig klassiek aandoend nummer met een gemiddeld tempo, waarin de zang van Margarita nogmaals hemels klinkt, "Heide V", een schitterend stuk piano muziek met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en "Heide VI", een heerlijk nummer met een niet al te hoog tempo, waarin de muziek aanzwelt en invloeden van avant garde heeft.

In "Heide VII" zet Nanook Of The North me een fantastisch stuk avant garde voor, dat in een vrij traag tempo wordt gespeeld, een repeterend ritme heeft en licht experimentele elementen herbergt, in "Heide VIII" krijg ik een geweldig zwaar klinkend stuk muziek te horen, dat een eentonige ondertoon bevat, die licht hypnotiserend werkt en in "Heide IX" volgt nog een kort stukje van 19 seconden.

"Heide" van Nanook Of The North is een uitstekende plaat,, die vol mooie avant garde nummers staat, de invloeden van klassieke muziek hebben en me zo nu en dan heeft laten denken aan de muziek van Les Fragments De La Nuit uit Frankrijk en ik raad iedere liefhebber van avant garde deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mansur - Oscuras Flores (Denovali Records, 2022) (Oosterse Jazz)

Mansur is het project van Jason Köhnen (ex-The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, ex-The Mount Fuji Doomjazz Corporation) - kalimba, altviool, cello, ney (bamboe fluit), erhu, zhonghu, jinhu, kemenche, dilruba, bansuri, rammerdam, dubbele bas en diverse percussie instrumenten, waaronder: cajon, castagnetten, krotal en verscheidene organische shakers en drums, die samen met Dimitry El Demerdashi (ex-Phurpa) - oud, Martina Hórvath - zang en Gadjo Dilo Vendigo - duduk de band vormt.

Op 10 juli 2020 verscheen de band's debuut EP "Temple", waarop 5 nummers staan en deze werd via Denovali Records als CD, LP en als digitale download uitgebracht en op 11 december 2020 kwam hun debuut album "Karma" via Denovali Records als LP, als CD en als digitale download uit, getiteld "Karma", waarop 10 nummers staan.

De opvolger van "Karma" heet "Minotaurus", dat 6 nummers bevat en op 28 mei 2021 via Denovali Records als LP, als CD en als digitaal album verschenen is.

Hun vierde album heet "Oscuras Flores", dat op 24 juni 2022 via Denovali Records als LP, als CD en als digitaal album werd uitgebracht en hierop speelt Gadjo niet mee.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met "Ritua", waarin Mansur een heerlijke Oosters klinkende song ten gehore brengt, die een gemiddeld tempo heeft en een dansbaar ritme bevat en gevolgd wordt door "Salome", een Oosters nummer, dat rustig begint en na iets meer dan een minuut een duistere uitstraling krijgt, waarbij de muziek een terugkerend ritme bevat.

Daarna volgen "Portal", dat met gesproken tekst begint en een minuut later over gaat in een luchtig stuk muziek met dance invloeden en een gemiddeld tempo en "Yaga", een Oosters nummer met prachtig melodische terugkerend ritme.

In "Lament" schotelt Mansur me een schitterend traag nummer voor, dat een terugkerend ritme heeft en duistere invloeden bevat en in "Relics" krijg ik een fantastisch Oosters klinkend nummer te horen, dat een Spaanse uitstraling heeft, swingt en tegen het einde iets zwaarder klinkt.

Verder hoor ik "Trigolosvar", een zwaar nummer met een niet al te hoog tempo en duistere invloeden en "Invictus", een traag nummer met licht hypnotiserend terugkerend ritme.

"Oscuras Flores" van Mansur is een verrukkelijke plaat, die vol mooie Oosters klinkende nummers staat en ik kan liefhebbers van deze muziekstijl deze schijf dan ook zeer aanraden.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dario And The Clear - Reflective Touch (Eigen Beheer, 2022) (Progresssieve Rock)

Dario Saraceno uit Ripacandida, Italië verhuisde tijdens het hoogtepunt van Beatlesmania naar London, Engeland en na het zien van The Beatles had hij maar één droom en dat was muzikant worden en leerde hij gitaar spelen.

In plaats van eerst covers te spelen, besloot hij eigen nummers te schrijven en nadat hij geslaagd was voor Berklee College Of Music begon hij te toeren met zijn band Decoy en te werken als een sessie muzikant.

In 2011 startte hij zijn nieuwe band Dario And The Clear, waarmee hij 7 albums en diverse digitale singles uitbracht, waarvan de laatste jaren de volgende uitgaven verschenen: "Won't You Stay" (digitaal nummer 30 april 2018), "Drift Away" (digitaal nummer 11 mei 2018), "Live Now" (digitaal nummer 5 juni 2018), "Break The Silence" (digitaal nummer 5 maart 2019), "Rhythm Of The Souls" (digitaal nummer 23 juli 2019), "Optic Nerve" (digitaal album 22 april 2021), "Move On" (digitaal nummer 27 juli 2021) en "Reflective Touch" (digitaal album 3 mei 2021).

Dario And The Clear bestaat uit: Dario Saraceno - sologitaar, klassieke gitaar, freathless klassieke gitaar en zang, Nat Kerr - keyboards, basgitaar en drum programmering en Eric Dalton - drums.

Op het album "Reflective Touch" krijgt hij medewerking van gastmuzikanten: Rick Witkowski (Crack The Sky) - sologitaar, Gabriel Marin - dutar, gitaar arpeggiator en sologitaar, Tony De Paolo- sologitaar, Tony Levin - basgitaar, Jerry Marotta - drums en Trey Gunn - sologitaar.

Het album, dat 8 nummers bevat, begint met het titel nummer "Reflective Touch", waarin Dario And The Clear een mooie vrij rustige symfonische rock song speelt, die sterke invloeden van de jaren 70 bands bevat en een terugkerend ritme heeft en gevolgd wordt door "Another Time", een lekker in het gehoort klinkend rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Joe's Surf", een schitterend uptempo instrumentaal progressief rock nummer, dat swingt als een trein en "Listen To Me", een fantastische uptempo symfonische rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Unforgettable" zet Dario And The Clear me een geweldige rustige song voor, die een terugkeren ritme heeft en in "Heavy Merge" laat de band me genieten van een verrukkelijke stevige rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme, die halverwege een tempowisseling heeft, waarbij de muziek psychedelische invloeden krijgt toegevoegd.

Verder volgen "Move On", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is en "Arkansas Charlie", een puike mix van progressieve rock en bluesrock, dei een gemiddeld tempo heeft en aanzet tot dansen.

"Reflective Touch" van Dario And The Clear staat vol fantastische progressieve rock nummers, die invloeden van symfonische rock en de jaren 70 muziek hebben, waar ik zeer van genoten heb en ik kan iedere liefhebber van deze muziek soorten en de betere rock deze digitale schijf dan ook sterk aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Crystal Jacqueline - Two Moons (Billywitch Records, 2022) (Pop / Progressieve Rock)

Crystal Jacqueline werd in Wiltshire, Engeland geboren en al op jonge leeftijd ontwikkelde ze haar talent en liefde voor muziek.

Ze trad regelmatig in en rond Bath op, die haar lof en een waardevolle ervaring opleverden en verhuisde later verder naar het zuiden van het land, waar ze in verscheidene bands speelde, die in binnen en buitenland optraden.

Ze woont in Devon met haar varken, katten, ganzen en haar partner Icarus Peel, met wie ze samen in de band The Honey Pot speelt, die in 2012 startte en in het begin uit 5 personen bestond, maar tegenwoordig nog maar bestaat uit: Crystal Jacqueline - zang en piano, Icarus Peel - alle andere instrumenten en Brian Rushbrooke - drums.

In 2010 bracht ze haar solo debuut album "Heal Yourself" via Psychedandy Records uit en in 2012 verscheen haar eerste album met The Honey Pot, getiteld "To The Edge Of The World" op het Mega Dodo label.

In november 2012 nam ze de EP "A Fairy Tale" op met daarop 3 covers: "Cousin Jane" (Troggs), "A Fairy Tale" (Second Hand), "Play With Fire" (Rolling Stones), die door Fruits De Mer Records werd uitgebracht.

Haar LP "Sun Arise" werd in 2013 via het Mega Dodo Records label op de markt gebracht en bevat 16 nummers, inclusief de songs van de EP "A Fairy Tale".

Haar CD album "Electronic Memory", uit 2015, met The Honey Pot, verscheen in een zeer gelimiteerde box oplage van 100 stuks en bevat een 12 pagina's tellend boekje, 2 ansichtkaarten en een badge.

De nummers van de CD, waarvan de cover "Hole In My Shoe" van Traffic voor het eerst op CD is verschenen, werden eerder, in de zomer van 2014, door Fruits De Mer Records op 2 vinyl EP's uitgebracht.

"Rainflower" is het tweede album, dat in 2015 van haar is verschenen en hiervoor zijn alle nummers ook nu weer geschreven en geproduceerd door haar man Icarus Peel.

Het album is op 25 mei op 180 gram vinyl uitgebracht, waarbij de eerste 100 exemplaren vergezeld zijn gegaan van een A5 poster en naar rainflower ruikende bloemblaadjes en tevens is het album in een beperkte oplage verschenen als digipack met het bonusnummer "In My Chair".

De muziek van het album was op 24 mei te horen zijn tijdens het optreden van Crystal Jacqueline & The Honey Pot in The Half Moon te Putney, waar ze onderdeel uitmaakte van het "Games For May Festival", dat door Mega Dodo Records en Fruits De Mer Records georganiseerd werd.

Van de LP is het nummer "Winter Deep" in november 2015 op single uitgebracht, terwijl er ook een niet eerder uitgebracht nummer, plus een live uitvoering van een song te horen zijn.

Vervolgens werd begin 2016 de LP/CD (waarop 2 extra nummers staan) "Inside The Whale" van The Honey Pot uitgebracht, terwijl er van de beperkte uitgave van de 3CD versie slechts 150 verschijnen en deze bevat het album "Inside The Whale", het exclusieve live album "Live In London" (opgenomen tijdens het Games For May optreden), de single "Lisa Dreams" plus 2 bonus nummers en een interview met Icarus Peel en Crystal Jacqueline, waarbij het geheel verpakt is in een speciaal genummerd blik met waarzeggende vis.

Tevens werd de single "Lisa Dreams" in een beperkte oplage van 150 stuks op gekleurd vinyl speciaal voor leden van de Mega Dodo Records club geperst en deze is ook op zwart vinyl verschenen en op 9 mei 2016 verscheen de 7", 33 toeren, EP "Morning Dew" in een beperkte oplage op gekleurd vinyl via het Regal Crabomophone label van Fruits De Mer Records met daarop 4 nummers, waarop ze bijgestaan wordt door haar partner Icarus Peel.

Haar album "Await The Queen" is op 16 juni 2017 verschenen in een beperkte oplage van 250 stuks als 2LP en is alleen verkrijgbaar als mail order via Mega Dodo Mail Order en Heyday Mail Order in Groot Brittannië en via Clear Spot in Europa, terwijl de CD en digitale download overal te koop zijn.

Op 28 september 2018 verscheen haar album "Live" via Mega Dodo Records in een beperkte oplage van 250 stuks als officiële bootleg op 180 gram wit met zwart gespetterd vinyl, tevens in een beperkte oplage op CD in een 18 pagina's 8"x8" media boek met een gebonden harde kaft, inclusief een DVD, waarop 4 nummers staan, die tijdens het festival gefilmd zijn en als digitale download.

De opnamen komen van een optreden, dat ze in juni 2018 met haar band deed, tijdens het Sonic Rock Solstice Festival, dat door een bootlegger opgenomen werd en door Icarus Peel de dag na het optreden ontdekt werd, toen hij langs een merchandise stalletje liep en een deal was snel gemaakt.

Op 15 november 2019 verscheen het album "A Prayer For The Birds", via Mega Dodo Records, in een beperkte oplage als LP op 180 gram vinyl, die in een klaphoes gestoken is en een inlegvel bevat, waarvan de eerste 150 stuks vergezeld gaan van een 8-inch bij 8-inch print van de voorkant van de hoes, die door Jacqueline gesigneerd is en tevens brengt het label het album in een beperkte oplage als 2CD uit, die als bonus een akoestisch opgenomen live CD bevat, maar natuurlijk wordt de muziek ook als download uitgebracht.

Haar nieuwe album, dat 11 nummers bevat, heet "Two Moons" en wordt op 30 september via Billywitch Records uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 250 stuks, als CD en als digitale download en zoals gewoonlijk speelt ook Icarus Peel daarop mee.

Het album begint met het titel nummer "Two Moons", waarin Crystal Jacqueline een schitterende progressieve rock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die een terugkerend ritme heeft en deze wordt gevolgd door "Lieutenant Stanley Dallywell", een heerlijke swingende uptempo rock song met ruimtelijke invloeden en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Sundress", een prachtige vrij rustige song met invloeden van pop en folk, die aanzet tot schuifelen.

Daarna volgen "Little Laurel", eveneens een mooie song met een niet al te hoog tempo en deze heeft lichte invloeden van de muziek van The Carpenters, "It Does My Heart Good", een fantastische progressieve rock song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme, die swingt als een trein en "One Year Gone", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Boudicea Love" zet Crystal Jacqueline me een schitterende swingende poprock song in een gemiddeld tempo voor, die disco invloeden heeft en uitnodigt tot dansen, in "Lake Of Azure Dreams", krijg ik een verrukkelijke song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, waarbij stil zitten geen optie is en in "Our Love Will Not Decay" laat zij me genieten van een licht hypnotiserende progressieve rock song met een terugkerend ritme, folk invloeden en een gemiddeld tempo.

Verder volgen "Travelling Stone", een prima progressieve song met een niet al te hoog tempo en ruimtelijke invloeden en "Peace Will Come", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een vrij rustig tempo, die ook nu weer aanzet tot schuifelen.

"Two Moons" van Crystal Jacqueline is een geweldige plaat, die vol heerlijke nummers staat, waar ik van begin tot einde erg van genoten heb en ik kan elke liefhebber van progressieve rock en de betere pop muziek deze schijf dan ook sterk aanraden.

Sorry! Nog geen video beschikbaar.

Review: Svin - Introducing Svin (Tonzonen Records, 2022) (Avant Garde)

Svin uit Kopenhagen, Denemarken, bestaat uit: Thomas Eiler - drums, Lars Bech Pilgaard - sologitaar en keyboards en Henrik Pultz Melbye - saxofoon, klarinet, keyboards en EWI.

De band bracht op 24 september 2011 hun digitale debuut album "Heimat" uit en deze werd gevolgd door: "Sectretly We Are Gay" (vinyl EP en digitale EP, 18 april 2013), "Svin" (LP en digitaal album, 15 november 2014), "Missionær" (LP en digitaal album, 21 oktober 2016), "Virgin Cuts" (LP, CD en digitaal album, 21 september 2018), Svin & Århus Sinfonietta "Elegi" (2LP en digitaal album, 21 januari 2022) en op 15 juli 2022 verscheen het album "Introducing Svin", dat 9 nummers bevat, via Tonzonen Records als LP op oranje transparant vinyl en als digitaal album en hierop wordt de band bijgestaan door: Bisse - zang (track 3), Kasper Tranbjerg - trompet (track 6 en 7) en Marie Eline Hansen - zang (track 9).

Het album begint met "Obelisk", waarin Svin de avant garde muziek met trage zware tonen start, die na korte tijd meer snelheid en een terugkerend ritme krijgen, om iets voor de helft van het nummer weer in een langzaam tempo te worden gespeeld, waarbij de muziek een enigszins trieste ondertoon krijgt en "From Within", een geweldig traag nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme, dat tegen het einde psychedelische invloeden krijgt.

Daarna volgen "Bøn", dat met hemels klinkende vrouwenzang begint en na korte tijd verandert in een fantastische heftige song met een terugkerend ritme, midden Oosten invloeden en een gesproken tekst, "Snake", een puik avant garde nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die progressieve jazz invloeden bevat en "Herbalism", een uitstekend eentonig nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme.

In "Årring" schotelt Svin me een verrukkelijk swingend nummer met een terugkerend ritme en jazz invloeden voor, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, die  free jazz klanken bevatten en in "Punklort" krijg ik eveneens een stuk free jazz te horen, dat met hoge snelheid gespeeld wordt.

Dan volgen "Deadweight", een vrij zwaar avant garde nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en "Dødsensangst", een heerlijk dansbaar nummer met een gemiddeld tempo en invloeden van krautrock, dat halverwege een eentonig ritme krijgt, waarbij een gesproken tekst is gevoegd en na korte tijd weer dansbaar wordt.

"Introducing Svin" van Svin is een prima plaat met geweldige muziek, waarin de band invloeden van avant garde, jazz en terugkerende ritmes aan elkaar smeedt en ik kan elke liefhebber deze meesterlijke schijf dan ook zeer aanraden.(luister nar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Inna Pivars & The Histriones - The Heliacal Risings Of Sirius (Addicted Label, 2017) (Psychedelische Pop)

Inna Pivars & The Histriones uit Moskou werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Inna Pivars - zang, Vlad "Artist" Sokolov - drums, Keat Tikhones - orgel, keyboards en klokkenspel, Evgeny Vakhlyaev - basgitaar en Kirill Bezrodnykh - sologitaar, zang en geluiden.

De band bracht in 2011 hun debuut album "The Haze Of Memories" als LP uit en deze werd gevolgd door: "The Girl On A Paper Boat" (17 maart 2013, digitale EP), "Music For The Film "The Scenario Of One Misfortune"" (30 oktober 2015, digitale EP), "Interstellar Omnibus" (16 november 2015, digitaal album), "The Heliacal Risings Of Sirius" (9 januari 2017, digitale EP), "Clepsydra's Dreams" (23 maart 2018, digitaal album), "DreamsEaster/Alena Klepsidra" (26 maart 2020, digitale single) en "Songbirds In The Berendey Forest" (7 december 2020, digitaal album).

De digitale EP "The Heliacal Risings Of Sirius" bevat 3 nummers en begint met het titel nummer "The Heliacal Risings Of Sirius", waarin Inna Pivars & The Histriones een fantastische licht psychedelische song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die invloeden van de jaren 60-70 muziek bevat en subtiele tempowisselingen, plus een terugkerend ritme heeft en tegen het einde experimenteel wordt.

Daarna volgt "Tiny Star", een schitterende mix van folk en psychedelische muziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "The Ghost" zet Inna Pivars & The Histriones me een geweldige swingende vrolijk klinkende uptempo song voor, waarbij stil zitten geen optie is en deze heeft tempowisselingen en lichte invloeden van theater en filmmuziek.

"The Heliacal Risings Of Sirius" van Inna Pivars & The Histriones is een verrukkelijke psychedelische EP, waar ik van begin tot einde enorm heb genoten en ik raad ieder liefhebber van deze muzieksoort deze digitale schijf dan ook zeer aan.(luister naar de EP via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Gary Marlowe - Everything Will Change (Original Motion Picture Soundtrack) (Denovali Records, 2022) (Krautrock / Filmmuziek)

Gary Marlow uit Duitsland leerde op vierjarige leeftijd al piano spelen en ging later over op synthesizer.

Hij deelde het podium met onder andere Iggy Pop en The Ramones, werd een nummer 1 hit schrijver en won diverse internationale prijzen voor zijn filmmuziek, die een combinatie is van synthesizer, piano, orgel, elektronica, Farfisa Compact Duo Deluxe, Philicorda, Minimoog, Arp Solina, Oberheim OB-8 en orkest.

Op 22 juli 2022 verschijnt zijn album "Everything Will Change (Original Soundtrack)", dat 14 nummers bevat via Denovali Records als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album.

De plaat start met "End Of An Era", waarin Gary Marlow een prachtig zwaar traag nummer speelt, dat invloeden van krautrock bevat en gevolgd wordt door "A Fellowship Of Rebels", een heerlijk stuk uptempo krautrock met een repeterend ritme, dat na 1 minuut over gaat in een rustig elektronisch nummer en ook dat verandert na korte tijd en gaat verder in een repeterend krautrock ritme met melodische invloeden van de muziek van Kitaro en "Fairytale Suite", een schitterend nummer met een niet al te hoog tempo en hemelse klanken, die invloeden van filmmuziek bevatten en een zware dreigende ondertoon hebben.

Daarna volgen "The Journey", een uitstekende mix van krautrock en filmmuziek met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme, "Eden", een mooi vrij zwaar en rustig nummer met filmmuziek invloeden, "Extinction Pts. 1-4", een fantastisch krautrock nummer met een traag tempo, dat na enkele minuten iets meer snelheid krijgt en daarna opnieuw naar het begin tempo en ritme terugkeert en "El Palmar", een kort klassiek aandoend nummer met een rustig tempo, hemelse zang en orkestrale begeleiding

In "Dark Motor", schotelt Gary Marlowe me een uptempo krautrock nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme voor, dat abrupt stopt, in "The Ocean Says" krijg ik een lekker in het gehoor klinkend stuk muziek te horen, dat invloeden heeft van het nummer "Past, Present And Future" van The Shangri-Las, in "Bat Shit Crazy (Ode To Vangelis Papathanassiou)" laat hij me genieten van een puik uptempo krautrock nummer, dat langzaam begint en na korte tijd meer snelheid krijgt, waardoor de muziek gaat swingen en in "Time Travel (Chapeau To Alan Silvestri)" zet hij me een kort symfonisch nummer voor.

Verder volgen "Sharing The House", een symfonisch nummer met een vrij rustig tempo en zware tonen van filmmuziek, "Our Consciousness", een nummer met een gemiddeld tempo, invloeden van de muziek van Kitaro en een zware ondertoon en "Monologue", een duister klinkend filmmuziek nummer met een niet al te hoog tempo, dat halverwege lichter wordt.

"Everything Will Change (Original Motion Picture Soundtrack)" van Gary Marlowe bevat 14 geweldige nummers, die schommelen tussen filmmuziek en krautrock en ik kan deze schijf aanraden aan elke liefhebber van deze muzieksoorten.(luister naar dit album via de youtube link onde de recensie)

Review: Doctors Of Space - Mind Surgery (Guerssen Records, 2022) (Spacerock)

Doctors Of Space is een duo, dat bestaat uit: Dr Space - analoge, digitale en modulaire synthesizers en Dr Martin Weaver - solo- en basgitaar en drums  programmering.

Het duo bracht hun debuut uit op 23 december 2019 met de 7" single "Ghouls 'n Shit", die in een beperkte oplage van 100 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl en als 7" single in een zeer beperkte oplage van 15 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl met handtekeningen gemaakt werd.

Daarna volgden de digitale albums: "Covid Sessions" (23 april 2020), "Jan 2020 Studio Jam" (29 februari 2020), "Studio Jam Feb 2020" (29 februari 2020), "Studio Jam March 9th, 2020" (17 maart 2020), "Studio Session June 2020" (4 juni 2020), "Studio Session July 2020" (2 juli 2020), "Studio Session Aug 2020" (6 augustus 2020), "Studio Session Sept 2020" (10 september 2020), "Ussy Whip" (27 september 2020) en "Studio Session Oct 2020" (7 oktober 2020).

Op 24 oktober 2020 bracht het duo het album "First Treatment" via Space Rock Productions als LP uit in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart en 100 stuks op 180 gram wit vinyl , die met de hand genummerd zijn, in een klaphoes verpakt zitten en een download code bevatten, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks, die met de hand genummerd is en als digitale download.

Vermeldenswaardig is nog, dat het LP album 4 nummers bevat en de CD 2 bonus nummers heeft, waarvan het eerste een bijdrage heeft van Hasse Horrigmoe, die basgitaar in dit nummer speelt.

Op 23 april 2020 verscheen het album "The Covid Sessions", waarop 9 nummers staan, in eigen beheer als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download.

Daarna volgden bijna elke maand CD-R uitgaven, waarvan de eerste "Studio Session July 2021" op 29 augustus 2021 was en deze werd gevolgd door: "Studio Session August 2021" (20 oktober 2021), "Studio Session Sept 2021" (8 januari 2022), ""Studio Session October 2021" (13 febuari 2022), ""Studio Session December 2021" (18 maart 2022), ""Studio Session January 2022" (18 maart 2022) en op 15 april 2022 verscheen het album "Astral Sessions Vol 1- The Journey Begins" in eigen beheer als CD-R in een beperkte oplage van 50 stuks en als digitaal album en deze werd in juli 2022 gevolgd door 2 albums van Doctors Of Space, waarvan "Astral Sessions Vol.2" (5 juli 2022) in eigen beheer in een beperkte genummerde oplage van 50 stuks op CD-R en "Mind Surgery" (1 juli 2022) via Guerssen Records als 2LP en als digitaal album.

"Mind Surgery", dat 5 nummers bevat, begint met het kortste nummer van het album "It's About To Begin", waarin Doctors Of Space een ruimtelijk nummer met een gemiddeld tempo en psychedelische invloeden speelt en dit loopt over in "On The Edge", een nummer, dat in een niet al te hoog tempo begonnen wordt en na enkele minuten iets meer snelheid krijgt, om vervolgens een licht hypnotiserend terugkerend ritme bijgevoegd te krijgen, waardoor de muziek gaat swingen en dan opnieuw van snelheid en ritme te veranderen en over te gaan in een stuk spacerock met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Koi Frontier", een heerlijk ruimtelijk nummer met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme, dat tegen het einde lichte psychedelische invloeden krijgt en "Tegan", een puik spacerock nummer met rustig tempo en een terugkerend ritme, dat na korte tijd iets meer snelheid krijgt en daarna vervolgens weer terug gaat naar het begin tempo en ritme, waar diverse elektronische geluiden en heerlijk gitaarspel in zitten.

In het laatste nummer "Titular Parody" schotelt Doctors Of Space me opnieuw een vrij traag stuk muziek voor, dat een licht hypnotiserend terugkerend ritme bevat, waar tussen elektronische geluiden en gitaarspel worden gespeeld en halverwege verandert de muziek in een stevig swingend stuk rock muziek met een gemiddeld tempo, om 5 minuten later over te gaan in een langzaam tempo, dat na enkele minuten weer iets meer snelheid en een terugkerend ritme krijgt en opnieuw swingend wordt.

"Mind Surgery" van Doctors Of Space is een uitstekende spacerock plaat, waar ik erg van genoten heb en ik kan elke liefhebber van deze muzieksoort deze schijf dan ook aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Dez Dare - Ulysses Trash (CH!MP Records, 2022) (Rock)

Dez Dare (het alias van Darren Smallman van de bands Battle Worldwide, Low Transit Industries, Thee Vinyl Creatures, The Sound Platform en Warped) groeide op in Geelong, Victoria, Australië, waar hij beïnvloed raakte door de lokale punk en rock scene in 1990 en verhuisde naar Engeland in 2010, waar hij sindsdien deel uit maakt van de huidige muziekscene.

Op 1 april 2022 verscheen zijn single "1.9.8.5." via CH!MP Records, als voorloper van zijn debuut album "Ulysses Trash", dat op 19 augustus 2022 via dit zelfde label wordt uitgebracht en 13 nummers bevat.

Het album begint met "They Scream, My Head Is So Full I Can't Dream", waarin Dez Dare een heerlijke swingende uptempo powerrock song met invloeden van punk ten gehore brengt, die subtiele tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Tyrannosaurus Shake", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Bloody Sea, Holy Fuck", een uptempo rock nummer met sterke invloeden van "Batman Theme" uit 1966.

Daarna volgen "Ulysses 195", een schitterende licht progressieve rock song met een niet al te hoog tempo, "(Sweet) Exhaustion", een geweldige korte song met een vrij traag tempo en powerrock invloeden en de single "1.9.8.5.", een heerlijke uptempo rock song, die een aanstekelijke dansbaar ritme heeft en een gesproken tekst bevat, die invloeden van powerrock heeft.

In "Trashin'" zet Dez Dare me een verrukkelijke uptempo rock song voor, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, in "Claws" krijg ik een puike hardrock song met een gemiddeld tempo te horen, die subtiele tempowisselingen heeft en in "Outrage, Metrics, Mechanics, Death" laat hij me genieten van een vrij zwaar traag nummer met een terugkerend ritme, dat een gesproken tekst heeft en lichte invloeden van "Birth, School, Work, Death" van The Godfathers bevat.

Verder volgen "Deciphering Momentum", een prima rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, "Pomp", een fantastische swingende uptempo rock song met garagerock invloeden, waarbij stil zitten geen optie is, "Quanta-Fied", een song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Rampage-On-Hi", een korte  swingende uptempo rock song met lichte punk invloeden.

"Ulysses Trash" van Dez Dare staat vol schitterende rock nummers, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Cachemira - Ambos Mundos (Heavy Psych Sounds, 2022) (Hardrock/ Progressieve Bluesrock)

Cachemira uit Barcelona, Spanje werd in 2015 opgericht en bestaat na een bezettingswisseling uit: Alejandro Carmona Blanco - drums en percussie, Claudia González Diaz - basgitaar en zang en Gastón Lainé - sologitaar en zang.

De band bracht in 2017 hun debuut single "Jungla" uit en deze werd op 24 juni 2022 gevolgd door het debuut album "Ambos Mundos", dat via Heavy Psych Sounds verscheen als test persing LP in een beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 150 stuks op zwart/rood/oranje vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op doorzichtig biergeel vinyl, als LP op zwart vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Don't Look Back (To The Fire)", waarin Cachemira een geweldige uptempo progressieve bluesrock song ten gehore brengt, die swingt als een trein en gevolgd wordt door "Keep An Eye On Me", een uptempo rock, die blues- en hardrock invloeden en tempwisselingen heeft en "Future's Sight", een uptempo rock song met een aanstekelijk dansbaar ritme, die swingt.

Daarna volgen "Dirty Roads", eveneens een uptempo rock song met lichte blues- en hardrock invloeden en uitstekend sologitaarspel bevat, "Mujer Vudù", een stevige Spaans gezongen rock song met een gemiddeld tempo en "Get Out (Turn Around)", een uptempo hardrock song met subtiele tempowisselingen.

In "Coast To Coast" zet Cachemira me een schitterende swingende uptempo rock song voor, die lichte progressieve bluesrock invloeden heeft en in het titel nummer "Ambos Mundos" krijg ik een fantastisch uptempo rock nummer te horen, dat invloeden van Zuid-Amerikaanse muziek heeft en swingt als een trein.

"Ambos Mundos" van Cachemira staat vol uptempo progressieve bluesrock nummers, die hardrock invloeden hebben, met als uitschieter het titel nummer en ik kan iedere liefhebber van deze muzieksoorten deze schijf van harte aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Gypsybyrd - Visions (Kozmik Artifactz Records, 2022) (Psychedelische Rock)

Gypsybyrd is het alias van Multi-instrumentalist Jake W. Lewis, die zijn solo album "Eye Of The Sun" op 31 januari 2020 als LP op 180 gram oranje met zwart gespetterd vinyl via Made Of Stone Records, als LP op 180 gram oranje vinyl via Made Of Stone Records, als CD via Gypsybyrd en als digitaal album uitbracht.

Op 20 mei 2022 bracht hij het album "Visions" uit als CD en als digitaal album en op 22 juli 2022 verschijnt dit via Kozmik Artifactz Records als LP in een beperkte oplage op rood-oranje-zwart marmerkleurig vinyl, als CD en als digitaal album.

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Crimson Earth", waarin Gypsybyrd een schitterende licht psychedelische song met een terugkerend hypnotiserend ritme speelt, die invloeden van stoner heeft en gevolgd wordt door "Born Of Electricity", een heerlijke uptempo licht psychedelische song, die invloeden van progressieve rock bevat en een aanstekelijk dansbaar tempo heeft.

Daarna volgen "Fly With Me", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Soul On Fire", een puike song met een niet al te hoog tempo, die een aanstekelijk terugkerend ritme en invloeden van progressieve rock heeft.

In "The Fog" zet Gypsybyrd me een prima aanstekelijke rock song met een gemiddeld tempo en terugkerend ritme voor, die 1 minuut voor het einde meer snelheid krijgt, waarbij de muziek gaat swingen en in "Captive" krijg ik een opnieuw zo'n lekker in het gehoor klinkende rock met een aanstekelijk terugkerend ritme song te horen.

Verder volgen "Earth Meets The Sun", een kort melodisch instrumentaal nummer met een vrij rustig tempo en "Travel The Universe", een rock nummer met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, dat stoner invloeden heeft.

"Visions" van Gypsybyrd is een verrukkelijke licht psychedelische plaat met terugkerende ritmes, waar ik vanaf de begintonen van genoten heb en kan ieder liefhebber deze schijf dan ook zeer aanbevelen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Mike Ian - The Learning Tree (Voidfree Records, 2022) (Symfonisch)

Multi-instrumentalist Mike Ian uit Cinnaminson, New Jersey, Amerika bracht in 1996 zijn eerste solo album "Big Bang Volume One" uit en deze werd gevolgd door: "Orchestral Works Volume One" (2000), "Puzzle Pieces" (2010), "Acoustic Works Volume One" (2011), "Big Bang Volume Two" (2012), "Orchestral Works Volume Two" (2014), "Acoustic Works Volume Two" (2015), "Big Bang Volume Three"(2019), "Acoustic Works Volume Three" (2020) en "The Learning Tree", die op 18 mei 2022 via Voidfree Records verscheen als CD en in een beperkte oplage als 5.1 surround Blu-ray.

Het album bevat 9 nummers en begint met "A Pirate’s Dream", waarin Mike Ian een prima symfonische song met een gemiddeld tempo speelt, die een aanstekelijk ritme heeft en subtiele tempowisselingen bevat gevolgd wordt door "Happily Ever After", een met doedelzak startend nummer, dat na 1 minuut over gaat in een mooie rustige pop song, die hardrock invloeden heeft.

Daarna volgen "Cast In Stone", een vrij rustige song met subtiele tempowisselingen en melodische invloeden, "Hereafter", een uitstekende song met een gemiddeld tempo en psychedelische symfonische invloeden en "Next Stop Anywhere", een lekker in het gehoor klinkende pop song met symfonische invloeden en een gemiddeld tempo.

In "Saved" schotelt Mike Ian me een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme voor en in "Letter To Home" krijg ik nogmaals een song met een gemiddeld tempo te horen, die een aanstekelijk ritme heeft.

Verder volgen "Something More Nothing Less", een schitterende song met een niet al te hoog tempo en lichte invloeden van de muziek van The Alan Parsons Project (luister naar dit nummer via de youtube link onder de recensie) en "Shine On", een geweldige song met een gemiddeld tempo, een aanstekelijk terugkerend ritme en invloeden van symfonische rock, die aanzet tot meedeinen.

"The Learning Tree" van Mike Ian staat vol heerlijke symfonische nummers, waar ik zeer van genoten heb en ik raad liefhebbers van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Josiah - We Lay On Cold Stone (Blues Funeral Recordings, 2022) (Rock)

Josiah uit Leicester, Engeland werd in 2000 opgericht en bestond uit: Mathew Bethancourt (The Beginning, Kings Of Frog Island, Cherry Choke) - zang en sologitaar, Sie Beasley - basgitaar en zang en Chris Jones - drums (2001, EP), Christpher Jones - drums (2002, LP), Bill Darlington - drums (2003, single), Greg Baldwin - drums (2004, EP en CD) en Keith Beacom - drums (2007 en 2009, albums).

De band bracht hun debuut 10" EP "Out Of The First Rays" in 2001 via Cargo records uit en deze werd gevolgd door: "Josiah" (2002, LP via Elektrohasch Records, CD via Molten Records), "Josiah" (2003, CDr via Delerium Music Ltd.), "The Electric Cool" (2003, 7" single in een beperkte oplage via Beard Of Stars), "O​.​B​.​N" (1 september 2004, 7" EP in een beperkte oplage van 300 stuks), "Into The Outside" (1 december 2004, CD via Molten Records), "Rare Cuts" (2005, CD in een beperkte met de hand genummerde oplage van 500 via Grand Blitz Records), "No Time" (1 september 2007, CD via Elektrohasch Records en als digitale download) en "Procession" (1 december 2009, LP op 180 gram zwart vinyl, CD en dd via Elektrohasch Records).

Na aanleiding van het feit, dat de band 20 jaar geleden hun debuut EP uitbracht, verscheen deze op 11 juni 2021 via Heavy Psych Records als 12" EP testpersing in een zeer beperkte oplage van 15 stuks op zwart vinyl, als 12" EP in een beperkte oplage van 150 stuks op geel, wit, rood vinyl, als 12" EP in een beperkte oplage van 300 stuks op rood vinyl en als 12" EP op zwart vinyl, waarbij verder kan worden opgemerkt, dat de EP niet als digitale download is verschenen.

Op 15 juli 2022 brengt Blues Funeral Recordings hun nieuwe album "We Lay On Cold Stone" uit als LP in een beperkte oplage van 300 stuks op violet vinyl, als LP op hemelsblauw vinyl, als CD in een beperkte oplage en als digitaal album en hierop is de bandbezetting: Mathew Bethancourt - zang en sologitaar, Jack Dickinson - basgitaar en Dan Lockton - drums.

Het album, dat 6 nummers bevat, start met "Rats (To The Bitter End)", waarin Josiah een fantastisch uptempo instrumentaal rock nummer met een terugkerend ritme ten gehore brengt, dat swingt als een trein en dit wordt gevolgd door "Saltwater", een schitterende uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en tempowisselingen , waarbij stil zitten geen optie is.

Daarna volgen "Let The Lambs See The Knife", een swingende uptempo song met een terugkerend ritme, die enkele minuten voor het einde in een langzamer tempo over lijkt te gaan, maar dan besluit de band toch de muziek verder in het begin tempo en ritme te vervolgen, om dit door te laten lopen in "Cut Them Free", een instrumentaal nummer, dat het verlengde van "Let The Lambs See The Knife" is.

In "(Realise) We Are Not Real" zet Josiah me een geweldige swingende uptempo song voor, die een terugkerend ritme heeft en na 5 minuten verandert in een progressief rock nummer, dat subtiele tempowisselingen bevat en zo nu en dan experimenteel klinkt en in "The Bitter End" laat de band me genieten van een puike rock song met een gemiddeld tempo en een licht hypnotiserend terugkerend ritme, die swingt.

"We Lay On Cold Stone" van Josiah is een verrukkelijke plaat, die aanstekelijke rock nummers met hypnotiserende terugkerende ritmes bevat, waar ik zeer van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van de betere rock deze schijf dan ook sterk aan.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: John Lemke - Thawlines (Denovali Records, 2022) (Filmmuziek / Avant Garde)

Componist en geluidsontwerper John Lemke uit Berlijn, Duitsland woont tegenwoordig in Glasgow, Schotland.

Hij bracht zijn debuut digitale single "Traveller" op 1 januari 2013 uit, gevolgd door de via Denovali Records uitgaves: "People Do" (19 juli 2013, LP, CD en digitaal album), "Walizka" (23 mei 2014, EP, CD en digitale EP), "Nomad Frequencies"(25 september 2015, LP, CD en digitaal album) en op 27 mei 2022 verschijnt zijn album "Thawlines", waarop 9 nummers staan, als LP, als CD en als digitaal album via Denovali Records. 

Het album start met "Overture (Of Futures Past)", waarin John Lemke een schitterend melodisch nummer met een gemiddeld tempo, dat filmmuziek en klassieke invloeden heeft en tempowisselingen bevat en dit wordt gevolgd door "It Comes Apart", dat in een gemiddeld tempo wordt gespeeld, invloeden van filmmuziek en avant garde bevat en tempowisselingen heeft en "Haunter", dat met trage triest klinkende tonen begint, alsof er net iets ernstigs is gebeurd en na enkele minuten krautrock elementen krijgt bijgevoegd, waardoor de muziek dansbaar wordt.

Daarna volgen "Mirage", een langzaam stuk muziek met een terugkerend ritme, dat verdriet uitstraalt, "Halo", een uitstekend nummer met een gemiddeld tempo, een terugkerend ritme en een enigszins trieste ondertoon en "Frontier", een prachtig nummer met een niet al te hoog tempo, dat ook nu weer verdriet opwekt.

In "Apparition" zet John Lemke me een schitterend nummer in een gemiddeld tempo voor, dat een dansbaar ritme heeft en invloeden van filmmuziek bevat en met avant garde afgesloten wordt, in "Wild Wood" krijg ik een heerlijk nummer met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend vrolijk ritme te horen en in "Aurora" hoor ik hem een traag treurig nummer spelen, dat een terugkerend ritme heeft.

"Thawlines" van John Lemke is een fantastisch album met sterke invloeden van filmmuziek en avant garde, dat over het algemeen triest klinkende muziek bevat, maar desondanks heb ik hier erg van genoten en ik raad elke liefhebber van deze muzieksoorten dan ook aan, deze schijf eens te gaan beluisteren.(luister naar enkele nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Clint Bahr - Puzzle Box (Moonjune Records, 2022) (Progressieve Rock / Experimentele Jazz)

Clint Bahr - zang, akoestische gitaar, mellotron, Moog, tambura, strijkgitaren, percussie, E-bow strijkgitaren, harmonium, piano en toms uit New York City, Amerika maakte in 2003 het CD album "Tripod" met de band Tripod en deze is op 31 maart 2022 gevolgd door zijn solo CD album "Puzzle Box", die via Moonjune Records verscheen.

Hierop wordt hij bijgestaan door de gastmuzikanten: David Jackson - dwarsfluit (track 1), Dan Parkington - sitar en viool (track 1, 3, 6 en 12 ), Jeff Schiller - klarinet, bas klarinet, oboe, bariton en tenor saxofoon (track 2, 8, 10 en 11), Mike Hough - drums (track 2, 3, 5 en 7), Marilyn Crispell - piano (track 3, 5 en 8), Dick Griffin - trombone (track 3, 4, 5 en 7), Billy Ficca - drums (track 4 en 10), David Jackson - houtblazers en effecten (track 5), Colin Carter - zang (track 6), David Cross - viool (track 8 en 12), Stephanie Feyne - dialoog (track 9) en Peter Banks - sologitaar (track 10).

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Tabula Rasa", waarin Clint Bahr een Oosters klinkend nummer met een niet al te hoog tempo ten gehore brengt en dit wordt gevolgd door "New Design", een song met een gemiddeld tempo, die met Oosterse klanken start, tempowisselingen en een terugkerend ritme heeft en experimentele jazz invloeden bevat en "Plate", een experimenteel jazz nummer met een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Shelter", een schitterende progressieve song met een gemiddeld tempo en experimentele invloeden, "As Tympani Melt In The Greek Heat", een experimenteel nummer met jazz invloeden en een niet al te hoog tempo en "Fall From Grace", een progressieve song met een gemiddeld tempo en tempowisselingen, die halverwege theater invloeden krijgt.

In "Belt & Braces" zet Clint Bahr me een kort free jazz nummer in een gemiddeld tempo voor, in "Triangles, Circles And Squares" krijg ik een heerlijk experimenteel stukje muziek te horen en in "Oslo" laat hij me genieten van een geweldig nummer met een gesproken tekst, dat vergezeld gaat met experimentele geluiden.

Dan volgen "Kicking The Wasps Nests", een fantastische uptempo progressieve rock song met jazz invloeden en een terugkerend ritme, die swingt, "Lifeguard In The Rain", een mooie pop song met een vrij rustig tempo en "Tabula Rasa 2", een verrukkelijk traag Oosters klinkend nummer, dat door een eentonige duistere klank vergezeld wordt.

"Puzzle Box" van Clint Bahr is een puike CD, die zowel experimenteel als progressief klinkt, waardoor ik moeite heb om een goed oordeel over deze schijf te vellen, dus ik zou zeggen, luister en oordeel zelf.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Doctors Of Space - Astral Sessions Vol.2 (Eigen Beheer, 2022) (Spacerock / Experimenteel)

Doctors Of Space is een duo, dat bestaat uit: Dr Space - analoge, digitale en modulaire synthesizers en Dr Martin Weaver - solo- en basgitaar en drums  programmering.

Het duo bracht hun debuut uit op 23 december 2019 met de 7" single "Ghouls 'n Shit", die in een beperkte oplage van 100 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl en als 7" single in een zeer beperkte oplage van 15 genummerde stuks in een met de hand geschilderde hoes op zwart vinyl met handtekeningen gemaakt werd.

Daarna volgden de digitale albums: "Covid Sessions" (23 april 2020), "Jan 2020 Studio Jam" (29 februari 2020), "Studio Jam Feb 2020" (29 februari 2020), "Studio Jam March 9th, 2020" (17 maart 2020), "Studio Session June 2020" (4 juni 2020), "Studio Session July 2020" (2 juli 2020), "Studio Session Aug 2020" (6 augustus 2020), "Studio Session Sept 2020" (10 september 2020), "Ussy Whip" (27 september 2020) en "Studio Session Oct 2020" (7 oktober 2020).

Op 24 oktober 2020 bracht het duo het album "First Treatment" via Space Rock Productions als LP uit in een beperkte oplage van 100 stuks op 180 gram zwart en 100 stuks op 180 gram wit vinyl , die met de hand genummerd zijn, in een klaphoes verpakt zitten en een download code bevatten, als CD in een beperkte oplage van 200 stuks, die met de hand genummerd is en als digitale download.

Vermeldenswaardig is nog, dat het LP album 4 nummers bevat en de CD 2 bonus nummers heeft, waarvan het eerste een bijdrage heeft van Hasse Horrigmoe, die basgitaar in dit nummer speelt.

Op 23 april 2020 verscheen het album "The Covid Sessions", waarop 9 nummers staan, in eigen beheer als CD in een beperkte oplage van 100 stuks en als digitale download.

Daarna volgden bijna elke maand CD-R uitgaven, waarvan de eerste "Studio Session July 2021" op 29 augustus 2021 was en deze werd gevolgd door: "Studio Session August 2021" (20 oktober 2021), "Studio Session Sept 2021" (8 januari 2022), ""Studio Session October 2021" (13 februari 2022), ""Studio Session December 2021" (18 maart 2022), ""Studio Session January 2022" (18 maart 2022) en op 15 april 2022 verscheen het album "Astral Sessions Vol 1- The Journey Begins" in eigen beheer als CD-R in een beperkte oplage van 50 stuks en als digitaal album en deze wordt in juli 2022 gevolgd door 2 albums van Doctors Of Space, waarvan "Astral Sessions Vol.2" in eigen beheer in een beperkte genummerde oplage van 50 stuks op CD-R en "Mind Surgery" via Guerssen Records als LP en als digitaal album.

"Astral Sessions Vol.2", dat 6 nummers bevat, start met "Vortex Jam", waarin Doctors Of Space een uptempo spacerock nummer met een terugkerend computerspelletjes ritme speelt, dat vergezeld gaat met chaotisch klinkende muziek en vlak voor het einde verandert.

Daarna volgen "Bursting Bonzo", een nummer met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme, dat eveneens het idee geeft aan een computerspel mee te doen, waarbij een stuk muziek is gevoegd, dat een totaal ander ritme heeft en halverwege tijdelijk verandert, waarna het duo de draad na korte tijd weer oppakt en verder gaat met het begin tempo en ritme en iets voor het einde in een snel tempo wordt gespeeld en "The Way Clear", een rustig startend duister klinkend nummer, dat post apocalyptische beelden oproept, dat halverwege verandert en een heerlijk licht hypnotiserend ritme krijgt, dat in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en ruimtelijke invloeden bevat.

In "Darwin's Variant" zet Doctors Of Space me opnieuw een nummer met computerspel invloeden in een terugkerend ritme en gemiddeld tempo voor, waartussen ruimtelijke muziek gespeeld wordt en in "The Quiet Man" krijg ik een uitstekend stuk muziek te horen, dat in een niet al te hoog tempo wordt gespeeld en ook nu weer een licht hypnotiserend terugkerend ritme heeft, waarbij een lekker klinkende gitaar zit en dit verandert na 6 minuten in een ander ritme, dat ruimtelijke invloeden heeft en tegen het einde iets meer snelheid krijgt.

Het laatste nummer heet "Mars Colony One" en hierin speelt het duo een aanstekelijk dansbaar uptempo nummer, dat ruimtelijke invloeden heeft, dat halverwege een ander ritme krijgt, waardoor de muziek minder toegankelijk wordt.

"Astral Sessions Vol.2" van Doctors Of Space bevat 6 nummers, die experimenteel klinken, computerspel en ruimtelijke invloeden bevatten en niet voor het grote publiek toegankelijk zijn, maar toch raad ik muziekliefhebbers aan, om deze schijf eens te gaan beluisteren en zelf hun oordeel over de muziek te vellen.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)