Pagina's

zondag 19 maart 2023

Review: He Who Cannot Be Named - Imposter (Beluga Records, 2023) (Punk)

Over de identiteit van He Who Cannot Be Named (zang, sologitaar en Farfisa orgel) uit San Francisco, Amerika, is nauwelijks iets bekend, maar het staat vast, dat het één van de leden van de punk band The Dwarves is.
Hij bracht op 7 april 2012 het digitale debuut album "Humaniterrorist" uit en deze werd gevolgd door: "My Degeneration" (7 april 2016, digitaal album), "Best of He Who Cannot Be Named (2006​-​2016)" (3 februari 2019, digitaal album), "He Who Cannot Be Named Live" (7 april 2019, digitaal album), "Cruel Toys A​-​Z" (15 oktober 2020, digitaal album), "Dirty Air" (13 januari 2021, digitaal album), "Sunday School Massacre" (6 maart 2021, digitaal album), "Fibulous Fabber and Friends" (13 december 2021, digitaal album) en op 13 maart 2023 brengt Beluga Records zijn album "Imposter", waarop 14 nummers staan, als LP en als digitaal album uit.

Het album begint met "Funny Farm", waarin He Who Cannot Be Named een schitterende uptempo pop punk song ten gehore brengt, die een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme heeft, waarbij stil zitten geen optie is en dit nummer wordt gevolgd door "Panic Attack", een geweldige swingende uptempo punk song, die subtiele tempowisselingen heeft en "Gotta Get", een heerlijke uptempo punk song met eind jaren 70 invloeden, die aanzet tot dansen.
Daarna volgen "Happy Unhappy", een vrolijk klinkende uptempo song meteen aanstekelijk ritme, dat beweging oproept, "Get Out", een punk song met invloeden van western country muziek en een dansbaar ritme en "The Thing", een uptempo punk song met een aanstekelijk swingend ritme en rock & roll invloeden.
In "Trash" zet He Who Cannot Be Named me een verrukkelijke swingende song met een terugkerend ritme voor, waarbij stil zitten geen optie is, in "Not Dead" krijg ik een fantastische progressieve rock song te horen, die na een minuut verandert in een uptempo heavy metal rock song en in "Proud Girl" laat hij me genieten van een puike snelle punk song.
Dan volgen "Quid Pro Quo", een uitstekende uptempo song met invloeden van eind jaren punk bands, die swingt als een trein, "Blood Products", een uptempo punk song, die swingt en "Please Kill Yourself", eveneens zo'n swingende uptempo punk song, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten.
Verder hoor ik "Bad Words", een lekker in het gehoor klinkende rock song, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft en "Me Me", een swingende uptempo punk song, die opnieuw beweging oproept.

"Imposter" van He Who Cannot Be Named statt vol energieke uptempo punk songs, waar ik van begin tot einde enorm van genoten hem en ik raad iedere liefhebber  van deze muzieksoort deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)



 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten