Als one-woman-band uit Vicenza, Italië, bracht ze op 7 februari 2014 haar succesvolle debuut album "Elli De Mon" via het CORPOC / Otis Recordings label als LP in een beperkte oplage en als CD in een beperkte oplage uit, die op 7 maart 2013 voorafgegaan werd door de 7" vinyl single "Leave This Town", die in eigen beheer verscheen.
In 2014 deed ze, na de release van haar debuut album, meer dan 120 optredens in onder andere: Italië, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Spanje en werkte ze aan haar nieuwe album, dat simpelweg "II" heet en op 2 februari via het Franse Pitshark Records label (o.a.: Motorhead, Cosmic Psychos, Nomads, New Christs, Radio Birdman en anderen) werd uitgebracht als zowel LP, CD en digitale download.
Aan het album, dat in augustus 2014 te Brescia in de TUP Studio is opgenomen, verlenen Bruno Barcella - tamboerijn en Alessio Lonati - basgitaar en orgel als gastmuzikanten op enkele nummers hun medewerking en speelt Elli zelf de overige instrumenten, zoals solo- en basgitaar, drums, sitar en dilruba.
Vervolgens verschenen: "Elli de Mon VS Diego Deadman Potron" (3 maart 2016, split CD en digitaal album, Ammonia Records), "Blues Tapes: The Indian Sessions" (7 maart 2017, 10" LP, CD en digitaal album, Pitshark Records), "Songs Of Mercy And Desire" (11 november 2018, CD en digitaal album, Pitshark Records) en "Elli De Mon VS Daily Thompson" (9 januari 2020, digitaal album).
Op 18 juni 2021 verscheen haar album "Countin' The Blues", via Area Pirata Records als LP in een beperkte oplage van 300 stuks, als CD in een beperkte oplage van 300 stuks en als digitale download, waarbij vermeldenswaardig is, dat de CD 9 nummers bevat en de LP en digitale download een extra nummer hebben, alle nummers covers van artiesten uit de jaren 20/30 zijn en gastmuzikant Giusi Pesenti op het nummer "Wayward Girl Blues" lepels bespeeld, terwijl Elli in alle nummers de andere instrumenten speelt.
De opvolger van deze plaat heet "Pagan Blues", dat 9 nummers bevat en op 21 april 2023 via Area Pirata Records wordt uitgebracht als LP in een beperkte oplage van 500 stuks, als CD in een beperkte oplage van 500 stuks en als digitaal album en hierop speelt Elli: sologitaar, lapsteel, sitar, drums, orgel en dilruba en zingt.
Het album begint met "The Fall", waarin Elli De Mon een uitstekende progressieve blues song ten gehore brengt, die een terugkerend ritme heeft en aanzet tot dansen en gevolgd wordt door "I Can See You", een heftige blues song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft en "Desert Song", een heerlijke blues song met een aanstekelijk dansbaar terugkerend ritme.
Daarna volgen "Catfish Blues", een schitterende trage cover van dit door Robert Petway in 1941 geschreven nummer, "Star", een prachtige blues song met een niet al te hoog tempo en een terugkerend ritme en "Ticking", een puike song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en swingt.
In het titelnummer "Pagan Blues" schotelt Elli De Mon me een verrukkelijke progressieve song met een gemiddeld tempo voor, in "Sirens' Call" laat ze me genieten van een geweldige psychedelische song met een licht hypnotiserend terugkerend ritme en in "Troubled" krijg ik een blues song met een langzaam tempo te horen, die gewoon lekker klinkt.
"Pagan Blues" van Elli De Mon staat vol fantastische blues gerelateerde nummers, waar ik erg van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten