Review: The Small Faces - Small Faces (Immediate, 2023) (Mod)

The Small Faces werd in 1965 te Londen, Engeland opgericht en bestond in eerste instantie uit: Steve Marriott - zang, sologitaar, mondharmonica en keyboards, Ronnie Lane - basgitaar, zang, sologitaar, Kenney Jones - drums, percussie en zang en Jimmy Winston - keyboards en laatstgenoemde werd in 1966 vervangen door Ian McLagan - keyboards, zang, sologitaar en basgitaar waarbij het vermelden waard is, dat Steve Marriott, Ronnie Lane en Ina McLagan respectievelijk in 1991, 1997 en 2014 zijn overleden.

In hun beginperiode speelde de band Rhythm & Blues en soul klassiekers van artiesten zoals James Brown, Ben E.King en Smokey Robinson, plus enkele eigen composities van Marriott en Lane en kreeg een contract bij Decca, waar de band in 1965 hun debuut single "Whatcha Gonna Do About It" op uitbracht, die gevolgd werd door "I've Got Mine", die ook via Decca verscheen.

Nadat deze beide verschenen waren, besloot Jimmy Winston als acteur en solo artiest verder te gaan en werd vervangen door Ian McLagan met wie de volgende singles werden uitgebracht: "Sha-La-La-La-Lee" (28 januari 1966), "All or Nothing" (augustus 1966), "My Mind's Eye" (1966) en "Hey Girl" (1966) en ook verschenen er dat jaar diverse EP's van de band, plus het debuut album "Small Faces" (6 mei 1966).

In 1967 maakte The Small Faces de overstap naar het Immediate label van The Rolling Stones manager Andrew Loog Oldham.

Daarop bracht de band de albums: "There Are But Four Small Faces" (1967), "Small Faces"(1967), "Ogdens' Nut Gone Flake" (1968) en "In Memoriam" (1969) uit, plus de singles: "Itchycoo Park" (1967), "Tin Soldier" (1967), "Lazy Sunday" (1968), "The Universal" (1968) en "Afterglow Of Your Love" / "Wham Bam Thank You Man" (1968).

Aan het einde van 1968 verliet Steve Marriott de band en dat betekende meteen het einde van The Small Faces, waarna de band in dezelfde samenstelling van 1975 tot 1978 weer bij elkaar kwam, echter zonder Ronnie Lane die er na de eerste repetitie weer mee stopte.

In zijn plaats kwam ex-Roxy Music basgitarist Rick Wills het trio versterken en in deze formatie verschenen de albums: "Playmates" (Atlantic, 1977) en "78 In The Shade" (Atlantic, 1978), waarna de band in 1978 definitief uit elkaar ging,

Wel verschenen er nog enkele albums via diverse labels, zoals de compilatie 2LP "The Autumn Stone" (Immediate, 1969), "The Decca Years" (CD compilatie Decca 2015), "From The Beginning" (LP Decca, 1967 en CD Decca, 2012) "The BBC Sessions" (Strange Fruit, 1999), "Nice" (Verzamel CD met alle singles, NMC Music, 2000), "Here Comes The Nice" (4CD + 4 7" vinyl EP's Charly Records en Immediate, 2014) en "Live 1966" (LP en CD, Nice Records, 2018).

Immediate heeft het album "Small Faces" in 2023 als 2CD album heruitgebracht, waarop zowel de stereo als de mono versies van deze LP te horen zijn en deze worden aangevuld met 7 mono bonus nummers (CD 1) en 9 stereo bonus nummers (CD 2).  

CD1 bevat de mono opnamen, waarvan "(Tell Me) Have You Ever Seen Me" het eerste nummer is en hierin speelt The Small Faces een heerlijke uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, die een hoog meezing gehalte heeft (luister naar de stereo uitvoering van dit nummer via de youtube link onder de recensie) en gevolgd wordt door "Something I Want To Tell You", een puike song met een gemiddeld tempo, die progressieve rock invloeden bevat en "Feeling Lonely", een korte song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot dansen.

Daarna volgen "Happy Boys Happy", een kort instrumentaal nummer, waarin het orgel de hoofdrol speelt, "Things Are Going To Get Better", een nummer met een niet al te hoog tempo, lichte invloeden van "All Or Nothing" en een aanstekelijk ritme en "My Way Of Giving", een uitstekende song met een gemiddeld tempo, die een kleine hit voor de band werd.

In "Green Circles" zet The Small Faces me een geweldige pop song voor, die subtiele tempowisselingen heeft en lichte psychedelische invloeden bevat, in "Become Like You" laat de band me genieten van een schitterende song met een gemiddeld tempo en een vrolijk aanstekelijk ritme, dat dansbaar is en folk invloeden bevat en in "Get Yourself Together" krijg ik een lekker in het gehoor klinkende song met een gemiddeld tempo te horen, die een dansbaar aanstekelijk ritme en tempowisselingen bevat.

Dan volgen "All Of Our Yesterdays", een song met een gemiddeld tempo en een vrolijk ritme, die bigband en jaren 50 invloeden heeft, "Talk To You", een rhythm & blues song met soul invloeden en een gemiddeld tempo en "Show Me The Way", een prachtige song met een niet al te hoog tempo en barok invloeden.

Vervolgens hoor ik "Up The Wooden Hills To Bedfordshire", een verrukkelijke progressieve rock song met een aanstekelijk ritme, dat tegen het einde terugkerend wordt en "Eddie's Dreaming", een geweldige vrolijk klinkende mix van rhythm & blues en Zuid-Amerikaanse ritmes, die in een gemiddeld tempo wordt gespeeld.

Hierna volgen de bonus nummers, die beginnen met de singles "Here Come The Nice", een uitstekende poprock song met een gemiddeld tempo, die tempowisselingen heeft en deze wordt gevolgd door "Itchycoo Park", een heerlijke song met tempowisselingen ten gehore brengt, die een aanstekelijk dansbaar ritme heeft, "I'm Only Dreaming"(B-kant van "Itchycoo Park"), een mooie vrij rustige song, die zo nu en dan een stukje heftiger klinkt, "Tin Soldier", een fantastische swingende poprock song met enkele  tempowisselingen en een aanstekelijk ritme en de B-kant "I Feel Much Better", een song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk tempo, die na enkele minuten heftiger wordt, even stopt en dan weer verder gaat.

Verder hoor ik de alternatieve mixen van "(Tell Me) Have You Ever Seen Me", "Eddie's Dreaming" en "Green Circles", die niet veel van de uitgebrachte versies verschillen.

De muziek op CD2 klinkt een stuk voller, doordat de instrumenten door het stereo effect beter tot hun recht komen en bevat enkele andere bonus nummers.

Dat zijn: "Just Passing", een korte song met een rustig tempo en een vrolijk aanstekelijk dansbaar ritme, "Don't Burst My Bubble", een geweldige swingende rock song met lichte progressieve invloeden en een aanstekelijk ritme, dat beweging oproept, een sessie versie van "I Can't Make It", een heerlijke song met een gemiddeld tempo en een dansbaar ritme en de backing track "(If You Think You're) Groovy", een prima nummer, waarin de muziek bij tijd en wijle ver weg klinkt.

Ook staan de stereo uitvoeringen van "Itchycoo Park", "Here Come The Nice" en "Tin Soldier", plus de alternatieve versies van "Things Are Going To Get Better" en "Green Circles" op de CD.

de 2CD "Small Faces" van The Small Faces is een schitterend tijdsdocument met geweldige muziek, die niet in de collectie van liefhebbers van jaren 60 muziek mag ontbreken.